Je moet gewoon duidelijk zijn
PZC
Kunst is vergankelijk
L
Stichting Quo Vadis zoekt
wisselwerking met publiek
Gemeenten meten
hun bestuurskracht
Einde PSD is
pfficieel op
18 maart 2003
Geld voor piano
kunst cultuur
Gedragscode
lezers schrijven
Apartheid
Drugsbezit
Burgemeester
Windmolens
121
woensdag 26 juni 2002
Middelburg - Het provind-
*le veerbedrijf PSD houdt dins
dag 18 maart volgend jaar op te
bestaan. Dat is vier dagen na de
Opening van de Westerschelde-
Cunnel. Het dagelijks provincie
bestuur heeft gisteren de ophef-
(fings datum van de veerdienst
Vastgesteld.
Het was steeds de bedoeling dat
de beëindiging van de Provinci
ale Stoombootdiensten zou
plaatshebben op dezelfde da
tum als de opening van de Wes-
terscheldetunnel
Directeur H. Thomaes: „De op
heffingsdatum die nu is geko
men, biedt de mogelijkheid dat
In het weekeinde van 15 en 16
fnaart afscheid kan worden ge
nomen: de Zeeuwse bevolking
van de PSD en omgekeerd en de
PSD-medewerkers van elkaar."
Bovendien moeten na de feite
lijke stopzetting van de veer
diensten nog technische en
administratieve handelingen
worden verricht.
Met de vaststelling van een op
heffingsdatum verschaft het
dagelijks px-ovinciebestuur de
werknemers van de PSD duide
lijkheid. De datum biedt basis
Voor het collectief ontslag van
fle medewerkers en markeert te
gelijk de interne plaatsings-
tangorde.
Na het collectief ontslag per 18
hiaart 2003 zal met een beperkt
aantal medewerkers een tijde
lijke arbeidsovereenkomst wor
den gesloten voor de duur van
de ontmanteling van de veer
dienst PSD.
Naar het zich laat aanzien
wordt ook PSD-personeel inge
schakeld bij de tijdelijke inzet
van een of twee schepen van de
veerdienst voor het fiets-voet-
veer Vlissingen-Breskens. De
fcpeciale schepen voor deze ver
binding zijn pas tegen 2004 ge
reed.
(GOES - Het Zeeuws Mannen
koor heeft van het Prins Bern-
hardfonds een bijdrage van
.1130 euro gekregen in de kosten
van een elektronische piano. Op
jlie manier kan het koor bespa-
hen op de kosten van het vervoer
ien het stemmen van de eigen
piano.
door Henk Postma
Een bloedbad op school. In Amerika
is dat niet buitengewoon meer. In
Duitsland weten ze er nu ook over mee
te praten. En in Nederland is ook al eens
iets dergelijks gebeurd. Scholieren die
zich miskend voelen, grijpen steeds va
ker naar de wapens, gaan door het lint,
en richten een bloedbad aan. Na de
schietpartij op een school in Veghel, en
kele jaren terug, zijn her en der com
missies in het leven geroepen die zich
het hoofd breken over maatregelen ter
verbetering van de veiligheid.
Er is al heel wat uit de kast gehaald: van
geautomatiseerde incidentenregistra
tiesystemen tot protocollen voor herop
voeding van scholieren die 'ongewenst
vertonen, van herinrichting
van schoolgebouwen tot cursussen in
het omgaan met agressie en geweld. Het
ROC-Zeeland, vestiging Middelburg,
pakt het anders aan. Daar is, na uitvoe
rig overleg met leerlingen, docenten en
andere medewerkers, een reeks ge
dragsregels op papier gezet.
Dinsdag werd op de school een boekje
gepresenteerd waarin die gedragscode
is vastgelegd. Frank Reijnen, verant
woordelijk voor de kwaliteitszorg op de
school, en Marianne Brouwer-van der
Spelt, fungerend als vertrouwensper
soon, legden er de grondslag voor. Een
paar regels: we bedreigen elkaar niet;
het meenemen van wapens of voorwer
pen die als zodanig kunnen worden ge
bruikt is ten strengste verboden; handel
in drugs is niet toegestaan. Duidelijk,
dat wel. Maar spreken dat soort dingen
niet vanzelf? Toch is het goed zoiets vast
te leggen, zegt Reijnen. Al was het maar
om iedereen scherp te houden. „Als je
het druk hebt, dan ben je geneigd om te
denken: laat maar. Dan krijg je onacht
zaamheid of onverschilligheid en blijft
het onbesproken."
Dat er tijdens onderwijsactiviteiten
geen alcohol en geen drugs gebruikt
Frank Reijnen en Marianne Brouwer-van der Spelt (rechts) praten met enkele leerlingen van de Middelburgse vestiging van
het ROC-Zeeland.
mogen worden, lijkt een open deur.
Evenals de regel dat je niet onder in
vloed mag zijn. Maar het is wel degelijk
actueel. Het nuttigen van een breezertje
is razend populair, en het is in de pauze
maar enkele minuten lopen om bij de
winkel te komen waar je zo'n alcohol
houdend vruchtensapje kan kopen.
Nog zo'n leefregel: roken kan alleen
buiten de gebouwen. Het komt voor dat
zelfs docenten de verleiding niet kun
nen weerstaan, en bij een openstaand
raam gauw even een sigaretje paffen.
Ook daar moet wat van gezegd kunnen
worden, zonder dat je meteen scheve
ogen krijgt.
Tijdens onderwijsactiviteiten wordt
niet gegeten of gedronken. Brouwer
van der Spelt: „Ineens was het mode dat
leerlingen allemaal een flesje mee in de
klas namen. Terwijl we als regel hadden
dat er in de klas niet gegeten of gedron
ken wordt, omdat het gebouw anders
niet goed schoon te houden is. De ene
docent zag het door de vingers, en wan
neer de ander er dan wel wat van zei,
dan werd de een tegen de ander uitge
speeld. Dus dat is nu ook goed op papier
gezet."
Een veilige school is dus gewoon een
strenge school? Aan de ene kant wel,
zegt Reijnen, maar aan de andëre kant
niet. „Je moet gewoon duidelijk zijn,
zodat iedereen weet waar-ie aan toe is.
„En dat iedereen weet dat er ook wat
aan gedaan wordt, wanneer er iets mis
is", vult Brouwer-van der Spelt aan.
Dat er veel mis kan gaan, weet ze als
geen ander. Als vertrouwenspersoon
werd ze de afgelopen jaren nogal eens in
de arm genomen door leerlingen die last
hadden van pesterijen, seksueel getinte
opmerkingen en faalangst, om maar
eens enkele veel voorkomende proble
men te noemen.
Van de daders hoorde ze vaak dat die er
alleen maar op uit waren geweest een
lolletje te maken. „Vaak zijn die zich er
niet eens van bewust dat ze zich onver
antwoord gedragen. Veel problemen
komen voort uit ondoordacht gedrag.
Spreek je leerlingen daar op aan, dan
zien ze dat meestal ook zelf wel in. Je
moet ze leren dat ze naar zichzelf gaan
kijken."
Van de 1500 leerlingen waren er 240 bij
het opstellen van de gedragscode be
trokken. „Hun reacties", zegt Reijnen,
foto Lex de Meester
„hebben ons de ogen geopend. We
dachten dat leerlingen over het alge
meen consumptief waren ingesteld.
Maar als je hen mee laat praten, blijkt
dat hun betrokkenheid vele malen gro
ter dan je geneigd zou zijn te denken."
Eigenheid
Belangrijker dan alle regels is datgene
wat niet is geregeld, maar waarvoor
geldt dat ieders eigenheid wordt geres
pecteerd. „We onthouden ons van voor
oordelen; we vertellen elkaar de waar
heid zonder te kwetsen; we geven el
kaar gewenste aandacht, hebben oog
voor de veiligheid van elkaar en zorgen
voor eikaars welzijn." Want wat te doen
wanneer leerlingen op de schoolcom-
puter langs porno-sites surfen, of in
wat al te gewaagde outfit naar school
komen? „Dan zeggen we niet: dat na
veltruitje mag maar tien centimeter bo
ven de broek bloot laten. Maar we ma
ken ze wel duidelijk dat professionali
teit soms ook betekent dat er zekere be
perkingen zijn in het handelen. Als je
daar met ze over praat, dan blijkt dat ze
vaak vele malen volwassener zijn, dan
uit hun handelen blijkt."
oor Jan Dirk van Scheyen
MIDDELBURG - Kunstenaar
Ko de Jonge uit Vlissingen heeft
iets destructiefs én iets creatiefs
gedaan met het werk dat hij in
zijn jeugd maakte. Hij versnip
perde het met een papierver
snipperaar, maar gooide de
snippers niet weg; in plaats
(daarvan verdeelde hij die pa
pierberg over 45 doorzichtige
plastic zakjes. Zo maakte hij
Van iets dat vernield is een
nieuw kunstwerk, want de 45
zakjes hangen nu als onderdeel
van een installatie in de Middel-
fcurgse galerie en presentatie-
ïuimte Caesuur.
Ko de Jonge wil met zijn project,
getiteld Moving Details, aange
ven dat van alle menselijke in
spanningen in het beste geval
slechts details overblijven. Zijn
kunstproject moet echter ook
kvorden gezien als een metafoor
woor de versnippering die kunst,
fcelfs die van de allergrootsten,
Kroeg of laat onherroepelijk ten
'deel valt. Want hun werk
fewermt uit over de grote musea
in de wereld, als een diaspox-a
van het beeld raakt het in de
verstrooiing, en zo blijven er
van de oeuvres van een Vermeer
of een Rembrandt alleen snip
pers over.
Ko de Jonge vindt dat overigens
niet zo erg. Kunst is verganke
lijk en wat er in het museum
hangt is volgens hem slechts een
tussenstap naar de vergetel
heid. ,,Als je alleen al ziet hoe
veel moeite het 't Van Gogh Mu
seum kost om de doeken van
Vincent van Gogh voor verval te
behoeden, dan kun je moeilijk
anders concluderen dan dat de
onsterfelijkheid van kunste
naars zeer betrekkelijk is",
meent De Jonge.
Dat gevoel voor betrekkelijk
heid was voor Ko de Jonge ook
de drijfveer om te besluiten zijn
oude kunstwerken (gemengde
en druktechnieken - olieverf en
gouache op papier uit de jaren
zestig en begin zeventig) te ver
snipperen. „Op een gegeven mo
ment kom je op een leeftijd dat
je er vrij gemakkelijk afstand
van kunt doen, doordat dat oude
werk in je leven een andere
ti nemen in de expositieruimte een prominente plaats in.
foto Lex de Meester
plaats heeft gekregen dan het
voorheen had. Wat ik destijds
vanuit een innerlijke drang
maakte, zie ik vandaag vooral
als het resultaat van een creatief
leerproces."
Musea
Moving Details bestaat, naast
de zakjes met snippers, uit 45
passe-partouts met abstract
ogende details van het oude
werk van De Jonge, plus 45
voorgeadresseerde enveloppen,
gericht aan evenzoveel Europe
se musea in negen landen. Het is
de bedoeling dat De Jonge op de
laatste dag van de tentoonstel
ling in Caesuur zijn herschapen
beginnerskunst hoogstpex'soon-
lijk in die enveloppen stopt en
met een begeleidend schrijven
op de bus doet. De aangeschre
ven museumdirecties mogen
met de inhoud doen wat ze wil
len, zegt De Jonge, op voor
waarde dat ze de kunstenaar
wel even laten weten wat er is
besloten: bewaren of niet bewa
ren.
„In beide gevallen is er spx-ake
van verdere verspreiding van
mijn kunst, hetgeen ook het uit
gangspunt van deze installatie
was", aldus De Jonge, die eraan
toevoegt dat Moving Details ei
genlijk pas echt voltooid is op
het moment dat die 45 envelop
pen daadwerkelijk in de i'ode
brievenbussen glijden van het
vlak bij Caesuur gelegen post
kantoor.
Wat er nadien nog rest van Mo
ving Details in Caesuur, zijn
twee kaartenmolens met door
de kunstenaar gemaakte kaar
ten op ansichtfoi'maat, plus drie
blauw, rood en geel beschilder
de zuilen die in de expositie
ruimte een prominente plaats
innemen en die prozaïsch zijn
bekroond met drie witte eier
snijders.
Eiersnijders
Die eiersnijders staan symbool
voor het begin - het ei - maar ze
vormen tevens het zinnenbeeld
van de versnippering: om dat te
benadrukken heeft De Jonge de
drie zuilen elk neergezet temid
den van een 'nest' snippers dat
als confetti de vloer bedekt. Ook
die snippers zijn de stille maar
bontgekleurde overblijfselen
van wat de kunstenaar Ko de
Jonge maakte toen hij aan het
begin stond van zijn loopbaan.
Ko de Jonge: 'Moving Details',
installatie; tot en met 24 augus
tus in ■presentatieruimte Cae
suur, Lange Noordstraat 67,
Middelburg.
Corrie Kik „Schilderen is ook durven iets op het doekte zetten."
door Esme Soesman
WILHELMINADORP - In Ier
land ervoer Corrie Kik uit Wil-
helminadorp de stimulans die
uitgaat van het schilderen 'te
midden' van mensen. Nu, neer
gestreken op Hofstede Goenje,
is de kunstenares naar eenzelfde
insteek op zoek. De kunststich
ting Quo Vadis probeert, met
Kik als middelpunt, kunst laag
drempelig te maken. Met onder
meer een kunstroute in Goese
dorpen timmert ze aan de weg.
Kik trok een tijdlang door Ier
land en Engeland en bracht
daar bijna als vanzelfsprekend
haar werk aan de man. „Ieren
zijn gek op kunst, ze storten zich
erop", blikt Kik op het schilde
ren en aquarelleren in Ierse ber
men terug. Met Quo Vadis wordt
geprobeei-d eenzelfde wissel
werking met publiek te realise
ren. Veel mensen hebben niet
echt gevoel met kunst, zegt pen
ningmeester Hans van der Have
van de stichting. „We hebben de
indruk dat ze kunst nog vaak als
elitair eiwaren. Je ziet op ope
ningen van exposities en derge
lijke ook vaak dezelfde mensen
terug."
Met het geven van schilderles op
een persoonlijke manier hoopt
Kik daarin verandering te bren
gen. „Veel mensen willen er iets
over leren, willen weten hoe een
werk in elkaar zit", meent Kik.
Door een half afgewerkt olie-
verfschildei'ij aan belangstel
lenden te presentei'en, geeft de
kunstenares inzicht in de op
bouw van het werk.
Een ander plan van de stichting
is het, vanaf volgend jaar, op
zetten van een kunstroute in een
aantal Goese dox-pen. Bijna elke
gemeente heeft wel de één of an
dere kunstroute in het pakket,
schetsen Van der Have en Kik.
Ook in de stad Goes gebeurt een
hoop.
De omringende dorpen kunnen
echter wel een oppepper gebrui
ken. Met een permanent inge
richte route wil Quo Vadis die
leemte opvullen. De precieze in
vulling moet nog worden uitge
werkt, maar in eerste instantie
wox-dt gedacht aan een expositie
verspreid over diverse locaties.
Van dorpshuizen en bedrijven
met showrooms tot kerken en
ateliers. Van mei tot oktober
kan deze versnipperde tentoon
stelling een dagdeel in de week
woi'den bezocht.
De stichting heeft nog niet be
sloten welke dorpen én welke
uitingsvormen bij dit initiatief
worden betrokken. Het tweetal
wil voorkomen dat de route te
gi'oot - en daarmee te overwel
digend-wordt.
Stapje voor stapje krijgen de
plannen vorm. Net als ook het
ruim een jaar geleden opgerich
te Quo Vadis stapje voor stapje
inhoud krijgt. Op Hofstede
Goenje in Wilhelminadorp is
eerst alle energie gericht op de
bouw van een atelier en het ver
der vormgeven van erf en ande-
i"e gebouwen. Nu is de tijd rijp
voor Kik om zich meer naar bui
ten te richten. Maar ook haar ei
gen ontwikkeling blijft voor
haar van belang.
Water
Als schippersdochter heeft Kik
een fascinatie voor water en
licht. Door haar gemaakte olie-
verf schilderij en werpen vele
blikken op door groen omzoom
de watergangen en daarin weer
kaatste lichtvallen.
Haar tot dusverre nagestreefde
realisme wox-dt echter op dit
moment verdrongen door dro
merig werk. Werk waaraan ze
gevoel, een geestelijke laag,
probeert toe te voegen.
Het is een boodschap die ze tot
anderen maar ook tot haarzelf
richt. „Schilderen is ook dur-ven
iets op het doek te zetten. Een
uitdaging met jezelf aangaan."
door Emile Calon
MIDDELBURG - De Zeeuwse
gemeenten gaan aan de monitor.
Provincie en gemeenten willen
namelijk via een zogenoemde
bestuurskrachtmonitor regel
matig en objectief kunnen vast
stellen hoe daadkrachtig de
afzondex-lijke gemeenten be
stuurd worden.
Er zal volgens provinciaal be
leidsambtenaar J. Cijsouw
vooral gekeken worden hoe ge
meenten operex-en en hoe ze sa
menwerken. Het ligt volgens
hem niet in de bedoeling om
afzonderlijke gemeentelijke or
ganisaties door te lichten. Inter
gemeentelijke samenwerkings
verbanden zullen op den duur
wel worden doorgelicht.
Gedeputeerde Staten vinden
dat het redelijk gesteld is met de
bestuurskracht van de afzon-
dexiijke gemeenten, zo schrij
ven ze minister De Vries van
Binnenlandse Zaken. Volgens
GS falen de gemeenten niet op
het gebied van slagkracht noch
bij het vermogen om problemen
op te lossen. Er is volgens GS
dan ook geen x-eden om na de ge
meentelijke herindeling van
Zeeuws-Vlaanderen voor ande
re regio's te beginnen met een
herindelingsoperatie.
De bestuurskx-achtmonitor
wox-dt door provincie en ge
meenten samen ontwikkeld.
Cijsouw kan dan ook nog niet
aangeven wanneer de eerste ge
meenten doox-gelicht worden;
noch wanneer de eerste resulta
ten naar buiten komen. Wel
geeft hij aan dat de resultaten de
afzondex-lijke gemeenten straks
inzicht geven in het eigen func-^
tioneren. „Ze weten dan op wel
ke tei-reinen er knelpunten zijn
zodat ze die aan kunnen pak
ken." Tegelijkex-tijd krijgt de
provincie een beter inzicht in
hoe bekwaam er bestuurd
wordt. Cijsouw denkt dat de
eerste plannen voor de be-
stuurskrachtmonitor in sep
tember rondgestuurd worden.
Hij verwacht dat er vervolgens
nog de nodige tijd overheen gaat
eer alles geregeld is.
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langerzijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
foto Willem Mieras
Het is goed om moeilijke kwes
ties van meerdere kanten te la
ten bekijken in de media. Geen
enkele belichting is volledig ob
jectief. Het artikel van El Fas-
sed (PZC, 20-6) van vorige week
is echter niet alleen eenzijdig,
maar heeft vele opmerkingen
die absoluut niet te verifiëren
zijn en in ieder geval wel stem
ming maken. Vergelij kingen
met Zuid-Afrika gaan volledig
mank, want daar werden bur
gers niet voortdurend bedreigd
met een verschrikkelijke dood
of verminking (behalve met roof
als oogmerk). Als reactie grijpt
de Israëlische staat in; niet door
dood en verderf te zaaienmen is
niet uit op het doden van bur
gers, ook al zijn sommigen wel
de dupe van de acties van hun
volksgenoten. Israël richt zich
nog steeds op materiële vergel
ding. Het meest menslievende
verweer. Andere onwaarheid:
de Palestijnen is vrijwel de vol
ledige westelijke oever aange
boden als eigen staat, maar men
weigerde: het was niet genoeg.
De sinds de vijftiger jhren heilig
verklaarde stad Jeruzalem zou
het stx-uikelblok zijn; welnee:
onwil. Er is slechts één doel voor
de extremistische groeperingen
(een minderheid!!): totale ver
drijving van de joden. El Fassed
geeft terecht aan dat 'dramati
sche veranderingen' plaats
moeten vinden. De Palestijnen
geven het goede voorbeeld:
dood en verderf in plaats van
zich inzetten voor het verbete
ren van de eigen leefomstandig
heden. Waarom doet men niets
aan goed beheer van de eigen
gebieden, zoals hygiëne, ge
zondheid en werkgelegenheid.
Zonde van hun capaciteiten en
energie. De Palestijnen kunnen
beter. De Arabieren willen hun
niet helpen. Israel wel als er be
reidheid is tot samenleven.
I.C. Havenaar
Gildenstraat 83
Biezelinge
In de PZC van 22 juni kon men
lezen dat een Belgische dame
door deNederlandse politie een
boete van 200 euro kreeg opge
legd omdat ze in hetbezit was
van 5,2 gram hennep en zes
joints. Dit gebeurde in Oost
burg. In feite is dit pure discri
minatie. Een dergelijke, kleine
hoeveelheid softdrugsis voor ei
gen gebruik bestemd en elders
in ons land zal men daar geen
punt vanmaken. Ver-der wan
neer je in Oostburg een doos met
12 flessen jenever in deauto hebt
zegt geen enkele agent er wat
van, terwijl jenever ten opzichte
van hennep alspure harddrugs
beschouwd kan worden. De ne
gatieve gevolgen van jenever
zijn in onze maatschappij veel
groter dan die van cannabispro
ducten.Ik wordt dan ook kost-
misselijk van politie die een
heksenjacht ontketenttegen de
cannabisgebruiker en dergelij
ke politiemensen kim je in
Zeeuws-Vlaanderen vinden.
Want in Zeeuws-Vlaanderen
wordt de cannabisgebmikerex-
tra zwaar gediscrimineerd ten
opzichte van de Randstad. Het
wordt tijd dat in ons land eer
lijkheid ontstaat en de gevolgen
van het gebx-uik van genotsmid
delen rechtvaardig tegen elkaar
worden afgewogen; dus niet de
zware cognac uit Frankrijk, met
40% alcohol, tolerex-en en een
luchtig jointje verbieden.
W.A. Goedhart
Ambachtsstraat 6
Oostkapelle
Burgemeester Barbé van Ter-
neuzen laat er geen twijfel oveil
bestaan dat hij het kiezen van
een burgemeester onzin vindt
(PZC 20/6 en 21/6). Als inwoner
van Ter-neuzen zou je zijn op
stelling ook wel verwachten,
Het is namelijk moeilijk voor té
stellen dat Barbe ooit gekozerj
zou worden als eerste burgen
Hij heeft de afgelopen jaren wel
heel duidelijk laten blijken dat
hij lak heeft aan de inspraak
door burgers. De sloop van dq
watertoren was zeker een van de
hoogtepunten in zijn afbraak
beleid. Van de 7000 handtekej
ningen tegen de sloop lag hij,
niet wakker-. Hij is er ook ver]
antwooi'delijk voor dat het
ambtelijk apparaat niet goed
functioneert. Procedures wor]
den aan de laars gelapt en de gei
meente Terneuzen wordt keer
op keer door de rechter op da
vingers getikt. Ook bij de recen]
te benoeming van de nieuwe ge-)
meentesecretaris lijkt sprake te
zijn van onfrisse praktijken,
Het is dan ook de hoogste tijd
dat hier iets gaat veranderen en
dat is onwaarschijnlijk bij een
verder aanblijven van Barbé.
Een gekozen burgemeester is zq
gek nog niet, want bij een bei
noemde burgemeester is de kans
groot dat de gemeente wordt op-)
gescheept met een uitgeranj
geerd provinciaal/landelijk po-j
liticus van een van de grots
partijen.
M. Steijns I
Oostelijk Bolwerk
Terneuzen
Wederom kunnen we in de PZC]
van 19 juni lezen, hoe er binneil
de politiek gedacht wordt ove(
meningen en belangen van da
bevolking. In de PZC van 21 mei
j.l. lazen we van gedeputeerde ij
Poppelaars dat: „Om een plaii
door te zetten, er niet steeds voli
op draagvlak onder de bevol-j
king hoeft te zijn." Ook daarom
kregen de gemeenten eerder dit
jaar de Handreiking Windeneri
gie. Daarin staat precies aan
welke eisen plannen moeten
voldoen. Als gemeenten da
handreiking volgen, kunnen
plannen nauwelijks mislukken:
Maar lukt het desondanks niet
om windmolens te bouwen, dan
zal de provincie desnoods zeli
ingrijpen. Jammer dan van da
overlast voor de bevolking!
want windmolens mogen ook
gewoon in woongebieden ge)
bouwd worden, en jammer van
het Zeeuwse landschap dat er
mee om zeep geholpen wordt.
Boter hebben ze op hun hoofd
bij de provincie. Met argusogert
kijken ze naar onze Belgischs
buren of windmolens daar geer)
horizonvervuiling opleveren:
Maar hier geldt dat niet. Er valt
goed geld te verdienen aaq
windmolens en daarom spani
nen een aantal zich extra inl
Geld van de belastingbetalet
want het zal de Nederlandse be)
lastingbetaler in de komendé
twintig j aar 4 5 miljard Euro aart
subsidies kosten (pagina 64 vafl
de Energienota 2002). Windmo)
lens leveren nauwelijks op,
waarom dan zulke grootschali
ge projecten? Waarom niet eerst
kleinschalig de technologie ont*
wikkelen en installaties rendar
bel maken?Democratie zou wat
dichter bij huis toegepast moe
ten worden, misschien dat dt
mensen dan weer meer respect
voor de overheid krijgen.
Greetje Droge- Steenbergen
Zonnemare 4i
Axe)
