Voor wie ziek
is... of gezond
Het was een roeping: ik moest
PZC
Middelburg schitterende
stad voor skatetocht
28
woensdag 19 juni 2002
illustratie uit Lees je beter!
Een ziekenhuis is niet een
plek waar je het liefst van al
zou willen zijn. Maar als het
toch moet, dan liever in het Aca
demisch Medisch Centrum in
Amsterdam. Omdat ze je er in de
watten leggen met mooie verha
len, gedichten en tekeningen.
Als je kerngezond bent heb je
pech. Zo was het tenminste tot
voor kort, toen je alleen maar in
het Amsterdamse AMC ziek kon
zijn om toch te kunnen genieten
van de 'Pips', de rubriek voor
kinderen in de eigen zieken
huiskrant. Hoe bevoorrecht de
jongste patiënten van Neder
lands bekendste ziekenhuis wa
ren, valt te zien in Lees je beter!
met een selectie verhalen, ge
dichten en tekeningen uit vooi"-
gaande afleveringen.
Het eerste verhaal in de bundel
is een fragment uit het 'Dagboek
van Anne V.' door Anne Vegter
die samen met Geerten Ten
Bosch in 1990 de Woutertje Pie-
terse Prijs kreeg voor 'De dame
en de neushoorn. Anne V. is vijf
tien en heeft een ziekte die nooit
meer overgaat. In die ene week
waarover ze schrijft gebeurt van
alles, maar het beste wat haar
overkomt is Hare Hooggeboren
Koninklijke Hoogheid Cleopa
tra die ze van Jay, een mede-pa
tiëntje krijgt: 'Ik vind Jay echt
aardig en zonet heeft Hare Ma
jesteit tussen mijn lakens zitten
poepen en dat stinkt góóór.'
Je komt in het lijstje van mede
werkers meer namen tegen van
schrijvers, schrijfsters en illu
stratoren die voor een boek ooit
de Woutertje Pieterse Prijs kre
gen, bekroond werden met een
Gouden Griffel of Penseel of nóg
een andere prijs in ontvangst
mochten nemen. Edward van de
Vendel bijvoorbeeld met een ge
dicht over een jongetje dat het
niet meer heeft als zuster Irma
aan zijn bed komt. Peter van
Gestel ook met een verhaal over
Letje. Ze kan door die dikke
pleister voor haar linkeroog en
een gemeen goedje in haar rech
teroog niets zien, maar ze ver
veelt zich in het ziekenhuis
zodat het tijd wordt het een en
ander uit te halen. En dan nog
tien andere vrolijke, geestige of
ernstige verhalen en gedichten
van Imme Dros, Martha Heesen,
Joke van Leeuwen, Wouter
Klootwijk, Harriët van Reek,
Daan Remmerts de Vries, Toon
Teilegen, Rita Verschuur, Ida
Vos en Kaat Vrancken met teke
ningen van onder anderen Carll
Cneut, Harrie Geelen, Jan Jutte
en Willemien Min.
Alle verhalen en gedichten heb
ben op een of andere manier te
maken met ziek zijn en zorgen
voor afleiding als je een poos het
bed moet houden. Maar Lees je
beter! biedt ook een verzetje aan
wie met blosjes van gezondheid
op de wangen eruitziet als het
eeuwige leven. Dat ene aller
mooiste verhaal in de bundel in
ieder geval. Het werd geschre
ven door Toon Teilegen die het
als jongetje van zijn grootvader
had gehoord. De geschiedenis
over waarom dokters een witte
jas dragen speelt zich af in de
tijd toen in Rusland de dood
rondwaarde en 'de mensen als
ratten stierven aan ziektes en
honger, en iedereen wist hoe de
dood eruitzag: oud, krom, met
vlassige haren en een puntige
kin, in een lange zwarte jas vol
gaten, en met een zeis over zijn
schouder.'
In Wijze wonderlijke verhalen
bundelde de Engelse verhalen
verteller Hugh Lupton zeven
sprookjes en volksverhalen die
hij tijdens reizen door Europa,
Amerika en Afrika verzamelde.
Bekende soms, zoals 'De mars
kramer van Swaffham' over ene
John Chapman uit Swaffham
die op een nacht in zijn droom
een lieflijke stem hoorde zeg
gen: „Ga naar London Bridge,
ga naar London Bridge." Net
voordat de man onvei-richter
zake aan zijn dagenlange reis
terug naar huis wil beginnen,
vertelt hem een apotheker daar
dat hij zelf iets dergelijks ge
droomd heeft over een pot tot de
rand gevuld met goud onder een
appelboom bij een huisje in
Swaffham: „Maar denk je nou
echt dat ik door half Engeland
ga trekken op zoek naar dat
droomgoud? Mij niet gezien!
Luister naar me en neem mijn
raad aan: Als ik jou was, zou
ik..."
Minder bekend zijn onder ande
re het Afrikaanse 'De blinde en
de jager' en het merkwaardige
'De droom van de schaapherder'
uit Ierland. Smakelijk lachen is
het geblazen met het Russische
verhaal over de slimme boer en
zijn domme boerin ('t is maar
een verhaaltje) die het niet kon
laten alles wat ze hoorde aan ie
dereen door te vertellen en pas
geheimen leerde bewaren nadat
ze een klap van de molen had ge
had.
Jan Smeekens
Lees je beter! Verhalen en ge
dichten van Anne Vegter en an
deren. Leopold; 15,95 euro.
Hugh Lupton: Wijze Wonderlij
ke Verhalen met illustraties van
Niamh Sharkey. Christofoor;
17,50 euro.
De Middelburgse Wendeline Wijkstra danst aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag: „Een ballerina moet fris zijn."
foto Ruben Oreel
Ze is twaalf jaar, heeft
grote doordringende
blauwe ogen en een veder
licht postuurtje. Wendeline
Wijkstra uit Middelburg wil
ballerina te worden en ze is
aardig op weg om die droom
waar te maken. Ze danst nu
bijna een jaar aan het Ko
ninklijk Conservatorium in
Den Haag.
Wendeline danst al sinds
haar vierde. Ze heeft altijd
al geweten dat ze balletdanseres
wilde worden, maar ze wist ook
welke consequenties daaraan
vastzaten. Want als Wendeline
naar het conservatorium zou
gaan, betekende het dat ze weg
zou moeten bij haar ouders en in
een gastgezin moest. Dat zagen
Wendeline en haar ouders niet
zo zitten. Vorig jaar hingen er
posters van audities voor het
conservatorium op de ballet
school van Wendeline. Ze ver
telt: „Dit was mijn laatste kans.
Ze nemen alleen meisjes aan van
elf jaar of jonger, dus ik heb er
niet lang over nagedacht. Het
was een roeping: ik moest."
Wendeline's moeder Geraldine
vertelt dat ze toen een enorm
uitgelaten dochter met een on
uitwisbare glimlach op het ge
zicht thuis zag komen.
Wendeline komt uit een echte
dansfamilie. Haar moeder heeft
ook heel lang gedanst, totdat zij
kinderen kreeg. Moeder Geral
dine: „Ik wilde vroeger naar de
Dansacademie in Amsterdam,
maar mijn vader was het daar
niet mee eens. Ik weet precies
wat mijn dochter voelt." Wen-
deline's ouders piekerden er dan
ook niet over om hun dochter te
gen te houden.
De auditie vond plaats in okto
ber in Den Haag. Wendeline was
ontzettend zenuwachtig. „Alles
moest perfect zijn, zo streng zijn
ze. We waren met dertien kinde
ren. De juryleden zaten aan een
lange tafel in het midden van de
zaal. Ze bekeken alles: voeten,
sprongen, lenigheid en uitstra
ling, echt alles." Volgens Wen
deline stonden de gezichten van
de juryleden de hele tijd strak:
„Je kon er nooit uit opmaken of
je iets goed of slecht deed." Al na
twee dagen - het is gebruikelijk
dat de audities een week duren -
kreeg Wendeline te horen dat ze
was aangenomen. Ze kon me
teen komen.
Een week later ging Wendeline
naar Den Haag. Ze werd opge
vangen door een gastgezin in
Zoetermeer, dat al jaren studen
ten aan het conservatorium on
derdak biedt. Vijf dagen per
week volgt ze de dansvakoplei
ding aan het Koninklijk Con
servatorium. Ze zit met elf kin
deren in de klas, onderwie drie
jongens. De opleiding is een
soort middelbare school met het
verplichte profiel Kunst en Cul
tuur. Daarnaast zijn er dans-
trainingen.
Zwaar
Wendeline's leven is drastisch
veranderd sinds ze naar de
dansopleiding gaat. Haar moe
der: „Ze moet nu alles zelf doen.
Ze smeert haar eigen brood,
naait zelf de lintjes aan haar
schoentjes, reist alleen met de
trein en moet echt keihard wer
ken. En daar komt nog bij dat ze
ons vijf dagen in de week moet
missen." Wendeline lacht: „Ach
dat valt wel mee." Maar haar
moeder is serieus: „Nee, ieder
een moet begrijpen dat het ont
zettend zwaar is."
Wendeline staat op een doorde
weekse dag om half zeven op om
zich aan te kleden en haar
lunchpakket voor te bereiden.
Dan pakt ze om half acht de
trein naar Den Haag. „Ik moet
een half uurtje reizen", aldus
Wendeline. Op school moet zij
eerst haar haar vlechten: „Het
moet helemaal perfect zitten.
Elk jaar heeft een andere haar
dracht. Dat van ons is een zoge
naamd broodje, een gevlochten
knot achterlangs mijn hoofd."
Wendeline vertelt dat de leraar
je verplicht je haar strak vast te
zetten.
Een schooldag bestaat uit vier
uur ballettraining en voor de
rest gewoon les. Tussen de trai
ning en de schoollessen zit een
kwartiertje pauze. In die tijd
moeten de kinderen zich omkle
den en op adem komen. Wende
line vindt dat soms wel lastig.
„Zeker als ik een proefwerk
moet maken. Dan ben ik vaak
nog helemaal opgewonden van
het dansen en heb dan moeite
om me te concentreren." Dit
jaar is Wendeline meestal om
kwart over vier klaar. „Maar
volgend jaar kan dat half zes
zijn, of misschien wel later."
Thuis, bij het gastgezin, doet
Wendeline na het eten haar
huiswerk en gaat dan vroeg
naar bed. „Een ballerina moet
fris zijn."
In het weekend gaat Wendeline
naar haar ouders in Middel
burg. Moeder Geraldine: „We
houden door de week telefo
nisch contact en we chatten
veel. We willen haar op de hoog
te houden van het gezinsleven
hier en haar duidelijk laten
merken dat hier haar thuisbasis
is.Volgens Wendeline's moeder
is hun leven ook veranderd. „Als
er op zaterdag ergens een ver
jaardag is, gaat mijn man met
onze andere kinderen daarheen.
Ik blijf thuis met Wendeline,
omdat zij op tijd naar bed moet.
En ik heb natuurlijk dé hele
week mijn dochter moeten mis
sen."
Met al die inspanningen en of
fers is Wendeline nog niet verze
kerd van een vast verblijf op het
conservatorium: „Elk jaar is het
weer spannend of je mag blij
ven. Je kan op alles afgewezen
worden: je houding, je lengte en
zelfs je schoolprestaties." Dit
jaar zijn de beoordelingen al
achter de rug. Wendeline mag
het komende jaar blijven. Vier
kinderen, onder wie een jongen,
zijn afgewezen. „Dat is heel
raar, want jongens worden van
wege hun schaarsheid gekoes
terd op de dansopleiding."
Wendeline laat zich niet af
schrikken door die onzekerheid.
Als ik ergens een balletgezel
schap zie optreden, denk ik tel
kens weer: 'Dat wil ik ook.' Dan
weet je waarvoor je het allemaal
doet."
Valeska Nastaly
■"ttonxri
illustraties Niamh Sharkey, uit Wijze Wonderlijke Verhalen
Parijs heeft het, Rotterdam
doet het en Middelburg
krijgt het nu ook: de Skate
Night. Een spectaculair evene
ment op wieltjes. 'Friday Night
on Wheels' of de 'Friday Fun
Skate'. Verschillende namen
voor dezelfde activiteit: lekker
skaten in één groot peloton.
Jong en oud, dwars door de stad.
Als het effe kan, liefst elke vrij
dag. Cor Schipper zou al in z'n
nopjes zijn als aanstaande vrij
dag de allereerste Skate Night
in Middelburg een succes zou
worden.
De voorzitter van schaats- en
wielervereniging SKA ziet het
helemaal zitten. „Middelburg is
een schitterende stad voor zo'n
tocht. We vertrekken 's avonds
om acht uur vanaf de Markt. In-
schrij ven kan vanaf 19.00 uur in
de Vleeshal naast het stadhuis.
Valhelm is verplicht en voor de
veiligheid van de deelnemers
wordt gezorgd via zogenaamde
'roadblockers'. Die regelen het
verkeer, zodat de skaters de
pakweg vijf kilometer lange
tocht probleemloos kunnen af
leggen."
Nicole Geelhoed (9) uit Zoute-
lande ziet het allemaal best zit
ten. „Skaten.is hartstikke leuk
om te doen. Vooral lange afstan
den. Tien of twintig kilometer,
lekker over het fietspad naar
Westkapelle of een rit naar Se-
rooskerke. Bidon met drinken
mee, rugzakje met wat te eten en
meer heb je niet nodig. Wel met
helm, knie- en polsbeschermers,
want dat is voor je eigen veilig
heid."
Nicole is 's winters te vinden op
de ijsbaan in Breda. „Die
schaatsbeweging lijkt veel op
skeeleren, dus daar heb ik wel
plezier van. Het leuke van ska
ten is, dat je het lekker buiten
kan doen. Weet je wat ook leuk
is? Kunstjes maken op je skates.
Hier bij de Rabobank kun je een
heuveltje op en van een trapje
afspringen. Dat is gaaf joh."
Cor Schipper rekent aanstaan
de vrijdag op veel deelnemers.
„Skeeleren wordt steeds popu
lairder. Skeeleren in een groot
peloton is een hele aparte erva
ring. Vrijdag is dus een hele
mooie kans om de zomer op een
aparte manier te starten."
Of Nicole de allereerste Skate
Night van de partij zal zijn weet
ze nog niet. „Lijkt me onwijs tof,
maar ik heb een probleem. De
turnclub, waar ik lid van ben,
houdt vrij dagavond een disco
avond. Da's natuurlijk ook heel
gaaf. Nou moet ik kiezen en dat
is best wel moeilijk. Nou hoop ik
maar, dat er meer van die Skate
Nights komen. Kan ik toch een
keertje meedoen."
Skaters hoeven zich - als het aan
SKA - ligt de komende zomer
maanden niet te vervelen. Cor:
„We houden onder andere skee
lerwedstrijden om de Luctor
Belting Cup; we hebben de we
kelijkse trainings-skeelertoer-
tochten vanuit Grijpskerke en
op 16 augustus is de afsluiting
van het seizoen met de Walcher-
se toertocht. Keuze genoeg
dus."
Hans Segboer
Nicole Geelhoed: „Nou hoop ik maar, dat er meer van die Skate
Nights komen." foto D^rk-Jan Gjeltema
