- c Soms barsten ze in tranen uit Zeeuws landschap in de hoofdrol Gestolde beweging Hemeïaar 17 JcoLuni Opvoeding schooljeugd centraal op studiedag kunst cultuur Restaurateur Van Balen geniet pas als een meubel klaar is lezers schrijven Roompot Geboortekerk ycri. VLISSINGEN - Opvoeders ge noeg: ouders, leerkrachten, gastouders, peuterleidsters... Maar hebben kinderen daar houvast aan? Scholen signale ren dat steeds meer kinderen so ciaal of emotioneel in de knel geraken. Naarmate de welvaart is toegenomen, zijn normen en waarden vervaagd. Het lijkt steeds moeilijker kin deren te steunen bij het ontwik kelen van karaktereigenschap pen. Op woensdag 15 mei krijgen de beroepsopvoeders in het Zeeuwse een scala van tips aangereikt om er toch nog wat van te maken. Dat gebeurt tij dens de Regionale Onderbouw dag Basisscholen, een jaarlijkse studiedag die wordt gehouden in de Hogeschool Zeeland te Vlissingen. In twaalf workshops worden evenzovele benaderingswijzen behandeld. Er is ook een activi- teitenmarkt. Mededirecteur Dook Kopmels van de Zeeuwse onderwijsbegeleidingsdienst RPCZ leidt de workshops in met een lezing over nieuwe manie ren om kinderen te ondersteu nen bij het ontplooien van hun karakter. Veruit favoriet bleek de work shop over de vraag hoe je als school kunt voorkomen dat kin deren sociaal of emotioneel in de kou komen te staan. Van de eerste 260 beroepsopvoeders die zich voor de onderbouwdag aanmeldden, schreven er 70 op deze workshop in. Ze krijgen te horen hoe de Holtkampschool in Goes probeert de sociaal/emotionele ontwikke ling van kinderen te stimuleren, en ze vaardigheden mee te geven waarmee ze zich staande kun nen houden in de maatschappij Daarbij komt ook aan de orde hoe met ouders kan worden sa mengewerkt. De cabaretgroep Drapa van de Pedagogische Academie zorgt voor verstrooiing. De studiedag is op touw gezet door het RPCZ en de Hoge school Zeeland. Plet programma begint 's ochtends om negen en duurt tot ongeveer vier uur 's middags. dinsdag 7 mei 2002 door Anita Hoekman GOES - In zijn werkplaats staat een pot beenderlijm te prutte len. Het stinkt er. Aan de muur hangen honderden beitels, veilen en ander gereedschap. Op de werkbanken staan gede monteerde kasten. Het is een triest gezicht. Een prachtig kastje op de grond blijkt bij nader inzien onder de hout worm te zitten. Het is het wal halla van meubelrestaurateur Joop van Baaien uit Goes. Hier verricht hij wonderen met mu seumstukken. Joop van Baaien leerde het vak van meubelrestaurateur tien tallen jaren geleden van een oud baasje. Hoewel de oude man hem veel trucjes en foefjes leer de, nam hij de meeste geheimen van zijn ambacht mee m zijn graf. Daar bedankt Van Balen voor. In de vijfendertig jaar dat hij bezig is, heeft hij allerlei ge heimen ontrafeld en over drie jaar, als hij 65 jaar wordt, gaat hij die via workshops overdra gen aan het grote publiek. Een huisje in Frankrijk met een grote werkplaats is Van Baalens grote droom. Een beetje inleg werk doen, omdat hij dat zo mooi vindt, en verder aan geïn teresseerden zijn kennis over dragen. Hij ziet het helemaal zitten. Ze werken nu al samen, met Van Balen die voor het hout zorgt en zijn vrouw die de stof- ferring van de meubelen doet, net als de rest van het werk in stijl: met nagemaakte stoffen uit de tijd van het meubelstuk. Gelukkig mens Wie Joop van Baaien naar zijn vak vraagt, is nog niet snel de deur uit. Zijn werk is zijn hobby en daar kan hij met zoveel liefde over praten dat je meteen een opleiding bij hem zou gaan vol gen. ,,Ik ben een gelukkig mens", zegt Van Balen dan ook. „Iedereen die hier binnenstapt vindt het prachtig. Ik krijg ge woon betaald voor mijn hob- by!" Maar een hobby mag je zijn zaak aan de Voorstad in Goes eigen lijk niet meer noemen. Hij is een van de weinige meubelrestaura Joop van Balen laat op een foto zien hoe de kast op de achtergrond eruit zag voor de resauratie. teurs in Nederland die kan poli toeren. Door het met de hand inwrijven van schellak, een na tuurproduct, alcohol en puim steenpoeder krijgt een meubel zijn oude glorie weer terug. Het hout blinkt zoals gewone lak het nooit zal laten blinken. Een ka binet politoeren kost Joop een maand. „Maar eerst wordt de hele kast uit elkaar gehaald. Als elk latje en elk plankje los is ge haald, wordt de eigenaar ge vraagd langs te komen. Dan kunnen ze zien wat we allemaal doen. Ja, er zijn wel eens mensen in tranen uitgebarsten, maar het komt altijd weer goed. Alles is te restaureren." Van Balen heeft ondertussen een goede naam opgebouwd. De meeste klanten komen uit Den Haag en Amsterdam. Ze bren gen hem peperdure kasten die soms tienduizenden euro's waard zijn. Er zijn zelfs stukken bij die je eigenlijk alleen nog maar in een museum tegen komt. „Daar ben ik soms wel eens zenuwachtig voor. Je hebt niet alleen te maken met iets wat voor mensen veel emotione le waarde heeft, maar ook nog heel veel geld waard is, zoals een kabinet van meer dan een ton. Maar ik laat me niet door de duurste kast en het grootste pro bleem van de wijs brengen. Als ik er 's avonds in bed aan denk, droom ik hoe ik het op moet los sen. Heel vreemd, maar het is me al een paar keer overkomen. Vraag het maar aan mijn vrouw. Die denkt alleen dat het om be zoekjes gaat van de oude am bachtslieden, dat het iets spiri tueels is." Respect Van Balen kan eigenlijk alles Recht maken wat krom is ge trokken, heel maken wat gebar sten is. „En daar komt geen houtplamuur aan te pas, hoor. Ik maak het zoals de kast, tafel of stoel vroeger is gemaakt. Het is prachtig om met antiek te werken. Vroeger maakten ze tenminste nog kwaliteit." Juist daarom zul je Van Balen niet snel op de woonboulevard te genkomen. „Hoe kun je nu res pect hebben voor een stukje MDF?" Maar ook op veilingen kan de restaurateur niet echt genieten. Want hij ziet alle foto Dirk-Jan Gjeltema slechte restauraties, alles wat er mis is aan een meubelstuk. Ge nieten van meubels kan hij pas als ze klaar zijn. „De stukken die ik restaureer zijn met liefde gemaakt. Dat straalt er gewoon vanaf. Sommige mensen zeggen dat je er niets aan moet doen, maar ja, als de kast niet meer sluit of de la niet meer open wil... wat dan? Bovendien kun je de mensen nog eens versteld laten staan door bijvoorbeeld geheime lades te ontdekken. En ik heb al eens een lade openge maakt die tientallen jaren niet open was geweest. In een oud naaitafeltje bleek nog een bu reaublad van leer te zitten met de naam van de opa in bladgoud erop gedrukt. Dat is pas genie ten." Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft. Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd. Hierbij wil ik reageren opuwar- tikel 'Roompot in drie cirkels' in de bijlage PZC-wonen van 20 april. In het voorafgaande weekend waren mijn vrouw en ik op weg naar familie op Wal cheren. Tot onze schrik werd het anders zo verrassend mooie uit zicht op de Oosterschelde ver ziekt door een in dit landschap volkomen misplaatst bouwsel. Onze eerste reactie was verba zing over een gemeentebestuur dat een dergelijk ontwerp in dit wonderschone landschap heeft toegestaan. Vergezichten in Zuid-Holland, zonder dat op de achtergrond een of andere vorm van bebouwing opdoemt aan de horizon, zijn bijna niet meer te vinden. In Zeeland zijn er ge lukkig nog van die hoekjes. Stukje bij beetje worden ook die helaas al opgeofferd aan nood zakelijke voorzieningen en wat veel erger is, aan hoogmoeds waanzin van gemeentebesturen en architecten. De verbonden heid met de omgeving die de fa milie Van Oord zegt te voelen met het westelijke deel van Schouwen wordt naar mijn me ning niet bevestigd door dit bouwsel. Voor hetzelfde geld had het toch veel mooier gekund in Zeeuwse stijl. A. F. J. Mook Argentiniëstracit 69 Delft tie Pax Christi, IKV) hun af keuring horen uitspreken, dat honderden gewapende moslim terroristen met geweld de Geboortekerk bezetten en ont heiligden. Neen, deze partijen zwijgen. Evenzo toen de Pales tijnse Autoriteit het graf van Jo zef in Sichem (Nabloes) ver woestte en een moskee op die plaats bouwde. Dat deden ze ook toen de PA de Al-Shalom- synagoge in Jericho liet ver woesten. Het is ijzingwekkend stil in Europa als joodse heilig dommen worden verwoest en geen enkel protest uit Vaticaan. Wereldraad van Kerken en van de SOW-kerken nadat de oppermoefi van Saudi-Arabië, de joden had betiteld als het uit schot van het menselijk ras enz. Maar ach de joden zijn het enige volk dat er van wordt beschul digd dat het zijn eigen land be zet houdt. Zelfs journalisten die de historische feiten niet ken nen schrijven deze kletskoek. In de dertiger jaren hebben velen gezwegen en weer kiezen velen de verkeerde kant. In Amster dam wordt weer gemarcheerd met banieren nu door onze me delanders. Ook zullen de chris tenen eens iets moeten gaan doen aan de anti-Israël-politiek van het IKV want daar zijn de verkeerde mensen in geïnfil treerd. J.Sonius Westerzicht 527 Vlissingen Advertentie In de PZC van 27 april kunnen we lezen dat de Israëliërs nog steeds de Geboortekerk belege ren. Een hoge Wereldraad van Kerken (WRK) delegatie bracht onlangs een solidariteitsbezoek aan de Palestijnen samen met een internationale groep chris tenen en zij gaven uitgebreide interviews waarin zij veroorde ling uitspraken over de omsin geling van de Geboortekerk. Het is onvoorspelbaar hoe hy pocriet deze wereld is. Hebben we de WRK, noch een andere be langrijke christelijke organisa- door Jan Dirk van Scheyen MIDDELBURG - Annemieke Alberts probeert de beweging te vangen. De schilderijen van de in de Zaanstreek geboren kun stenares, die op dit moment in de Middelburgse galerie T han gen, zijn gestolde beweging, be vroren intense momenten. Alberts heeft zich gespeciali seerd in het schilderen van dan sers. Op grote doeken zet zij in een paar vlotte streken met ver ve gestalten neer die in opperste concentratie een dans ten uit voer brengen. „Ik probeer die dansers te vangen op het mo ment dat ze een aanzet maken om hun dans weer een andere wending te geven", legt Alberts uit. Zij heeft de dansers - man nen en vrouwen - geschilderd terwijl die aan het oefenen wa ren in een theaterschool in Am sterdam. De schilderijen van Annemieke Alberts ontstaan naar haar ei gen zeggen tijdens 'pieken', waarin zij spontaan aan het schilderen slaat en zich laat lei den door haar invallen. „Ik pro beer direct tot de essentie te ge raken. Als dat niet in één keer lukt, stop ik en maak ik het schilderij over." Wild Haar werk oogt een tikkeltje wild, maar getuigt ook van een goed ontwikkeld gevoel voor evenwicht en compositie. Voor al het doek In Red, inderdaad zoals de titel suggereert met overdadig rood geschilderd, im poneert door de combinatie van het krachtige beeld en de trefze kere penseelvoering. Alberts houdt niet van 'geprie gel' om het schilderij, als het eenmaal gereed is, toch nog hier en daar verder te perfectione ren. Het is zoals het is, en daar mee uit. Zo ontstaat werk dat, in zijn voltooidheid, tevens de in druk wekt - net als een dans - een 'work in progress' te zijn. Beelden De creaties van Alberts, die zegt beïnvloed te zijn door Marlène Dumas, contrasteren scherp met de gestileerde, gladde en beheerst vormgegeven beelden van Paula Withagen uit Halste ren, die op dit moment ook in galerie T te zien zijn. De fraai gelijnde, gezichtsloze gestalten van Withagen, met titels als In tens, Spanning en On the Rock, drukken hartstocht en intimi teit uit. De beeldhouwwerken 'iin uitgevoerd in kobalt, opaal,. Annemieke Alberts: In Red. albast en serpentijn: glad en koel materiaal dat als het ware uitnodigt om te strelen. Soms heeft Withagen bewust delen van haar beelden ruw en onge polijst gelaten. Daardoor krijgt haar werk extra spanning. De in albast uitgevoerde beeldjes worden, wanneer de zon er op schijnt, prachtig doorschij nend. Herhaling In de kelder exposeert de in Ita lië geboren Margherita Piana- rosa etsen. Zij bedient zich van de droge naald. Dat betekent dat zij rechtstreeks in de plaat etst, zonder gebruik te maken foto Ruben Oreel van een zuur. Net als in minimal music - waarbij er steeds iets herhaald wordt maar met een subtiele, haast onmerkbare ver schuiving - toont Pianarosa enkele etsen die bestaan uit reeksen op het eerste gezicht identieke afbeeldingen (van bij voorbeeld een judaspenning) die elk afzonderlijk steeds een beetje van elkaar verschillen. Zo ontstaat een totaalbeeld dat tevens een kijkspel is. Mei-expositie in galerie T, Turfkaai 25-27, Middelburg. Tot en mei 25 mei. Open: donderdag, vrijdag en zaterdag 11.00-16.00 uur en elke eerste zondag van de maand 13.00- 17.00 uur Advertentie VOOR EEN PERSOONLIJK ADVIES AAN HUIS Bang en Olufsen, Quadral Yamaha - Loewe SPUISTRAAT 82 - VLISSINGEN - TEL./FAX 0118-413729 www.hemelaar.nl (ook ingang Zeemanserve) Polder, tunnel, kroeg en boerenschuur decor voor producties Nazomer Festival door Ernstjan Rozendaal ZONNEMAIRE - De vier eigen producties van het Zeeland Na zomer Festival (ZNF) zijn let terlijk en figuurlijk ingebed in het Zeeuwse landschap. De Zonnemaire-polder en de Wes- terscheldetunnel in aanbouw zijn niet alleen plaats van han deling maar ook metafoor in het toneelstuk Coupure en de opera The lighthouse. Het muziekthe aterstuk Zwarte vogels in de bo men en de monoloog De biecht spiegel worden op locatie gespeeld in Zeeuwse kroegen en een boerenschuur bij Goes. „Door de keuze van de locaties hebben we opnieuw geprobeerd unieke producties te presente ren", zegt artistiek leider Alex Mallems van het ZNF. „Vooral met The lighthouse is dat ge lukt. Dat zal de enige theater productie zijn die ooit plaats vindt in de tunnel in aanbouw." Ook als een stuk niet in Zeeland zijn première beleeft, zoals het geval is met Zwarte vogels in de bomen, wijkt de opvoering af van alle eerdere. Het muziek theaterstuk van Eric de Volder en Dick van der Harst gaat wel iswaar zaterdag over een week al in première in Brussel, toch zal het eind augstus in een Zeeuwse boerenschuur hele maal nieuw zijn. Tweede première „Bij ons krijgt het een tweede première, omdat het voor het eerst niet in een theater wordt gespeeld", betoogt Mallems. „Een decorbouwer kan wel een boerenschuur nabootsen, maar de geur die daar bijvoorbeeld bijhoort, dat is in een theater niet te doen. Regisseur Eric de Volder heeft de locatie mee uit gekozen, dus het stuk is ge schreven met de plek in Goes in zijn hoofd. Dat maakt het uniek." Net als vorig jaar presenteert het ZNF vier eigen (co-)produc- ties. Die worden gespeeld van 27 augustus tot en met 8 september. In diezelfde periode staan ook allerlei activiteiten gepland rond het festivalhart, de Abdij in Middelburg, maar het pro gramma daarvan wordt begin augustus gepresenteerd, als ook het ZNF-minizine uitkomt Het Zeeland Nazomer Festival opent dit jaar met Coupure, ge speeld op locatie in de Schouw- se Zonnemaire-polder. Het door Boerenschuur van de Koninklijke Maatschap De Wilhelminapolder bij Goes, waar in augustus en september het muziektheaterstuk 'Zwarte vogels in de bomen' wordt opgevoerd. foto Dirk-Jan Gjeltema Heieen Verburg geschreven stuk gaat over een man en een vrouw (gespeeld door Bram Kwekke- boom en Marlies Hamelink) die beiden worstelen met herinne ringen aan de watersnoodramp van 1953. Ze ontmoeten elkaar bij een bushalte. Het publiek zit in een tent en kijkt naar een uit snede van het Zeeuwse land schap, waartegen het verhaal zich ontrolt. „Zoals je een klein stukje ziet van het landschap waarin de ramp zich heeft vol trokken, zo hoor je in het per soonlijke verhaal van de figuren ook een deel van het grote ver haal van de ramp", licht ZNF- directeur Ruud van Meijel toe. „Het landschap is een meta foor." Mallems voegt daaraan toe: „In het landschap zie je de littekens niet die de ramp heeft nagelaten, zoals je dat bij de mensen ook niet ziet. Tegelij kertijd contrasteert het kleine leed van de mens met het over weldigende van de natuur." De opera The Lighthouse is een echte thriller. Het publiek gaat wandelend de Zeeuws-Vlaamse kant van de tunnel in waar een tribune staat opgesteld. In de krochten van het onderzeese bouwwerk zou een monster hui zen dat mensen verslindt. „De tunnel is hier een metafoor voor het leven onderzee", aldus Mal lems. In verband met de werk zaamheden, die dan overigens op die plek vrijwel zijn afge rond, wordt de door Peter Max well Davies geschreven en door het Catalpa Ensemble uitge voerde opera alleen in de week einden gespeeld. De Belgische schrijver Bart Plouvier, die vorig jaar voor het ZNF het programma 'Van de zee' samenstelde, heeft de mo noloog De Biechtspiegel ge schreven. Mare Verstraete speelt het stuk in cafés in Bigge- kerke, Groede, Scherpenïsse, Kamperland en Rilland-Bath. Het gaat over een man die terug kijkt op zijn leven, zijn misstap pen en de oude verhalen van vroegere stamgasten. Thema is dat de mentaliteit van het dorp waar het café staat kapot is ge maakt door de stedelingen die er zijn gaan wonen. „Het stuk is niet speciaal op Zeeland toege schreven", vertelt Van Meijel „Maar het gaat natuurlijk wel erg over Zeeland. Wat er in dat Vlaamse dorp van Plouvier gebeurt, is hier ook aan de hand. Ik ben in Clinge opge groeid. Ik herinner me nog hoe bijzonder het was dat we een meisje uit Den Haag in de klas kregen." De thematiek van Zwarte vo gels in de bomen is vergelijk baar. In dit stuk gaat het om de teloorgang van het oude boe renbedrijf onder invloed van maatschappelijke veranderin gen en schaalvergroting. Malle ms benadrukt het belang van de muziek in deze productie, die speelt in de boerenschuur van de Hongersdijk (Koninklijke Maatschap De Wilhelminapol der), de grootste boerderij van Nederland. Van der Harst grijpt in zijn composities terug op de muziek van de Middeleeuwen. Het ZNF hoopt dit jaar zo'n 25.000 bezoekers te trekken, waarvan 9000 bij de vier loca tieprojecten. In Zeeland begint de kaartverkoop in de loop van deze maand, als de theaterbro chures verschijnen. De landelij ke kaartverkoop begint in au gustus, als het ZNF-minizine uitkomt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2002 | | pagina 17