Vrijheid vraagt om onderhoud
Sita trekt fans van heinde en ver
DELSCH ER
7
Regen en harde wind
spelbrekers op rustig
Bevrijdingsfestival
7, 8, 10 en 11 mei
moederdagverrassing
Premier Kok opent Bevrijdingsfestival in Vlissingen
Moederdag week
zeeuwse almanak
Sterke beentjes
PZC
WALCHEREN
maandag 6 mei 2002
door Ab van derSluis
VLISSINGEN - Vrijheid
vraagt, net als de dijken in Ne
derland, om permanent onder
houd. Met die woorden opende
premier Kok gisteren het Be
vrijdingsfestival in Vlissingen.
Op een regenachtige Oranjedijk
I ontstak de minister-president
het bevrijdingsvuur dat eerder
in Wageningen was opgehaald
door de Zeeuwse Commissaris
van de Koningin Van Gelder.
Kok noemde in zijn toespraak
vrijheid van meningsuiting één
van de belangrijkste pijlers van
de democratie. Hij wees erop
dat de vrijheid van meningsui
ting ophoudt, waar ze anderen
beschadigt.
Kok stond in Vlissingen op een
historische plek. De vlakbij ge
legen Oranjemolen was voor de
geallieerde bevrijders een ba
ken. Bij Uncle Beach zetten zij
op 1 november 1944 voet aan
wal. In zes dagen was heel Wal
cheren bevrijd. Nadat de minis
ter-president het bevrijdings
vuur had ontstoken, begon een
theaterspektakel. Koren, dan
sers, muzikanten en vuur-
kunstenaars brachten daar het
bevrijdingsthema Vrijheid Luis
tert nauw tot leven.
„Het is met vrijheid net als met
dijken in ons land", aldus de mi
nister-president. Dijken wor
den met ij zeren precisie in de ga
ten gehouden en regelmatig
hersteld, vervangen of ver
hoogd. Vrijheid vraagt even
zeer om mensen die verant
woordelijkheid willen nemen
voor dat onderhoud. Vrijheid is
net zo min vanzelfsprekend als
gevrijwaard te zijn van over
stromingen."
Kok zei dat het delen van de
vrijheid begint bij het goed luis
teren naar elkaar. Mensen moe
ten anderen niet alleen beleefd
aanhoren, maar zich ook ver
plaatsen i n de situatie van ande
ren en in gesprek raken. Hij
noemde daarbij de vrijheid van
meningsuiting als een van de
belangrijkste pijlers. Zij houdt
Theaterspektakel bij opening Bevrijdingsfestival.
de democratie in beweging, le
vend en alert.
De openingsbijeenkomst begon
aan het einde van de ochtend in
de Sint Jacobskerk, waar hon
derden genodigden luisterden
naar een rede van emeritus
hoogleraar communicatiewe
tenschappen Anne van der Mei
den. Hij stelde dat wereldbur-
gers de plicht hebben overal op
te treden tegen allen die de vrij
heid bedreigen. „Noem dat niet
meteen welbegrepen eigenbe
lang. Nee, laten we het de jonge
ren vertellen. Toen wij in grote
nood zaten, konden we onszelf
niet meer bevrijden. Daar wa
ren anderen voor nodig."
Voor burgemeester A. van Dok-
van Weele was het logisch dat de
nationale viering van de bevrij
ding in Vlissingen werd ge
opend. De stad heeft een lange
en rijke traditie van eigenzin
nigheid en van vrije meningsui
ting. Die drang ontstond al in
1572 toen de Vlissingers in op
stand kwamen tegen de Spaan
se bezetters. „Diezelfde geest
dook op in de sociaal roerige ja
ren omstreeks 1900. Arbeiders
van De Schelde strijden niet al
leen voor hogere lonen en betere
arbeidsomstandigheden, maar
ook voor gelijkheid en sociale
rechtvaardigheid." Na de bij
eenkomst in de Sint Jacobskerk
opende Kok de tentoonstelling
Vrijheid geef je door in de Sint
foto's Ruben Oreel
Jacobspassage met foto's en bij
schriften van leerlingen van ba
sisscholen uit Rilland en
Amsterdam. Op weg naar de
Oranjedijk bekeek Kok een por
trettengalerij van Zeeuwen die
zich hebben ingezet voor de
vrijheid. De foto's stonden de
afgelopen weken in de PZCver
gezeld van een interview.
Kane is een van de grote publiekstrekkers
Sita tijdens haar optreden.
foto Ruben Utrecht/ANP
door Gerrit van Loon
VLISSINGEN - Ondanks regen en
wind puilde het centrum van Vlissin
gen gisteren uit van de mensen. De ac
tiviteiten op het Bevrijdingsfestival,
en dan vooral het optreden op het po
dium in het Bellamypark, trok pu
bliek van heinde en ver.
De massa mensen kwam gisteroch
tend pas laat op gang. Vaders en moe
ders met kinderen en grote groepen
pubermeisjes liepen rond twaalf uur
richting het podium in de Spuistraat.
Daar opende niemand minder dan het
tieneridool Sita het muziekfestijn.
Veel kinderen hadden de reis naar
Zeeland speciaal voor haar gemaakt.
De kinderen van Warchild die samen
met haar op het podium een liedje
mochten zingen hadden dan ook de
dag van hun leven.
Kira Batong (10) uit Eindhoven kwam
ook voor SitaOm half twaalf stond ze
met haar familie op een gunstige plek.
„Ik kon ze goed zien", vertelt ze. „Ein
delijk heb ik ze in het echt gezien.
Thuis heb ik een poster van 2 meter
groot van haar." Helaas kon Sita niet
lang blijven. Ze moest na haar optre
den in Vlissingen snel in een helikop
ter om elders in Nederland te zingen.
Op de vraag wat ze van Vlissingen
vond, antwoordde ze kort: „Nat, maar
gezellig."
Geen prettig weer voor een festival.
Horecabazen baalden als een stekker.
Binnen was het al snel vol, maar bui
ten werd weinig verkocht. Bij eetcafé
De Meijerij, schuin tegenover het mu-
ziekpodium, was er de keus tussen sa
té met brood of een kopje soep. Iets
warms ging er bij de elfjarige Joyce
van Weiden uit Westkapelle wel in.
Ook zij was speciaal voor Sita geko
men.
De muziek in het natte weer zorgde
toch voor een prikkelende sfeer. Zo erg
zelfs dat in de Noordzeestraat, even
Het publiek trotseert de regen op het Bellamypark.
buiten het centrum, een paartje vurig
en staand de liefde bedreef. In een
portiek, dat wel. Want de portieken
waren gisteren erg in trek. Mensen
zonder paraplu maakten dankbaar
gebruik van de beschutting.
De ambulancedienst moest even in ac
tie komen toen een meisje vlak voor
het podium flauw viel van opwinding.
Eerder al had een toeschouwer haar
polsen verzwikt. Voor een personeels
lid van het loodswezen kwam het goed
uit dat de ambulancedienst paraat
stond. Hij viel van een boot en kon di
rect terecht bij de hulppost. Waar
schijnlijk heeft hij zijn ribben ge
kneusd.
Voor mensen die niets zagen in bands
als Kane of Van Dik Hout was er het
Liberty-dance Dijktheater voor het
Arsenaal. Verschillende dj's zweepten
de toeschouwers op. En het publiek
had het naar zijn zin. Naar hartelust
werd meegesprongen en meegedanst.
De trappen naar de dijk toe vorm
den als het ware één kolkende tribu
ne. Artiest Benny Roderiguez had
Een kus hoort er bij
voor de gelegenheid zijn trui uitge
trokken. In zijn doorweekte t-shirt
liet hij een sterk staaltje techno groo
ves horen.
Niet alleen muziek was een manier om
het bevrijde gevoel uit te drukken. In
het overdekte winkelcentrum van
Vlissingen zaten jongelui bellen te
blazen, No war, just bells was te lezen
op een kartonnen bordje voor hen. Te
genover hen trad een muziekgroep
uitgedost in oranjekleren op. Over de
locatie was nagedacht. Ze stonden
precies onder een bord met Trekpleis
ter erop.
Beveiligingsman Jan prijst de inwo
ners om hun bijdrage van koffie en
broodjes. Hij stond in een afgelegen
straat, maar hield het door de goede
zorgen van de buurt tot 's avonds laat
vol. Het moment waarop veel mensen
hadden gewacht: het optreden van
Blof De groep speelde de finale op het
Bevrijdingsfestival 2002 in Vlissin
gen.
VLISSINGEN - Door het koude
en regenachtige weer heeft
het Bevrijdingsfestival in Vlis
singen gisteren aanzienlijk
minder bezoekers getrokkken,
dan waarop de organisatie had
gerekend. De politie schatte het
aantal mensen op ongeveer
tienduizend. Zij keken naar op
tredens van onder meer Sita,
Rowen Hèze, Kane en Bief.
De gemeente Vlissingen, de po
litie, de brandweer en de GGD
hadden dit jaar extra maatrege
len genomen om de veiligheid
van de verwachte tien
duizenden bezoekers te waar
borgen. Zo gold de afspraak dat
het festivalterrein op slot zou
gaan bij 21.000 bezoekers. Die
maatregel bleek niet nodig.
„Maatregelen zijn altijd nodig",
verduidelijkte burgemeester
A. van Dok-van Weele. „Je anti
cipeert altijd op wat mogelijk
kan gebeuren. Je moet ervoor
zorgen dat mensen veilig zijn en
dat is nu absoluut het geval ge
weest."
Het weer was de grote spelbre
ker op het bevrijdingsfestival.
De regen viel met bakken uit de
hemel en de straffe wind blies
het water op het podium. „Ge
lukkig hebben we niets hoeven
af te gelasten", zei een op
geluchte organisator Klaas
Overdam van Uit in Vlissingen.
„Wel hebben we om half twee
even een discussie gehad over
de vraag of het wel verantwoord
was om door te gaan. Er stond
toch flink wat, weliswaar
geaarde, ampère op het podi
um." Overdam bestreed overi
gens de bezoekerscijfers van de
politie. Hij kwam uit op twin
tig- a vijfentwintigduizend be
zoekers.
Wisselend
„Het was rustig, een beetje te
rustig", moest burgemeester
Van Dok-van Weele erkennen.
„Het is ook een publiek dat wis
selt. Ik had niet de indruk dat
veel mensen al om tien uur wa
ren gekomen om vervolgens de
hele dag te blijven staan, Wat je
heel sterk zag, waren wisselen
de groepen publiek. Ik kan me
voorstellen dat mensen na een
uur koud waren om vervolgens
ruimte te maken voor weer an
dere mensen."
Overdam noemde het festival -
ondanks het wat teleurstel lende
aantal bezoekers - toch ge
slaagd. „Sita, Kane en Blof
trokken toch flink wat mensen.
Je hebt heel veel dingen in de
hand, maar niet het weer. Dat
was voor ons ook teleurstel
lend." Grote incidenten op het
festivalterrein en de omliggen
de straten bleven uit. „Vlissin
gen heeft ook op dat terrein een
goede traditie", meende Van
Dok-van Weele. „Er zijn wat
kleine incidenten geweest, maar
gelet op de grote hoeveelheden
mensen, mag je daar best blij
mee zijn." De Vlissingse burge
meester had zich eventjes op het
terrein laten zien om de sfeer te
proeven. Grote bewondering
toonde zij voor de vele jonge
Bloffans, van wie sommigen
zich al om tien uur 's ochtends
hadden verzameld.. De band
trad pas twaalf uur later aan.
„Ik zou daar als Bief heel erg
trots op zijn en ze goed koeste
ren."
Elf bezoekers deden een beroep
op de EHBO-posten. Eén per
soon had mogelijk een arm
breuk en een ander had last van
een beknelde hand. Zij werden
overgebracht naar het zieken
huis in Vlissingen. Om half tien
ontstond er een shermutseling
bij het Dijktheater. De politie
greep meteen in. Eén bezoeker
moest met onbekende verwon
dingen naar het ziekenhuis
worden gebracht.
Advertentie
ligt er voor iedere
kopende* klant
een
klaar!
m.u.v. accessoires
Grote Markt 11-13 Goes 0113-227607
De familie - vader, moeder en
zoontje van tivee - gingen
voor een jaar in een ver land
wonen. De meeste spullen
waren met een zeeschip voor
uitgestuurd, maar de nodige
kleren en spullen voor de eer
ste weken moesten mee als
handbagage.
Zoals dat meestal gaat viel de
hoeveelheid bagage tegen en
de vader en moeder kwamen
er niet onderuit dat het klei
ne ventje ook een rugzakje
moest dragen. Daarin zat een
aantal boeken.
Toen de tante - die het gezin
wegbracht - het zakje optilde
om het op de rug van het
ventje te hangen schrok ze
van het gewicht. „Is dat niet
veel te zwaar voor jou?".
„Nee hoor" zei het mannetje
terwijl hij bijna achterover
viel. „Ik heb hele sterke been
tjes!"
