De zorg kan niet meer wachten
PZC
PZC
niet in bezette gebieden hoort
V oetbalvandalisme
Leeuwarder vonnis Reservist Belo vindt dat Israël
mijlpaal strafrecht
P7.f.
Bewoners van verpleeghuizen verdienen een fatsoenlijk leven
te gast
26 april 1952
ioo i lAAo
on
vrijdag 26 april 2002
De problemen in de zorg manifesteren zich vooral in wantoe
standen in verpleeg- en verzorgingstehuizen. Met de zomer
voor de deur wordt de crisis nog groter. Volgens de kiezers ver
dient verbetering van de zorg de allerhoogste prioriteit. Wer
kers uit de zorg luiden de noodklok. Hoe gaan we beter zorgen
voor de mensen die volledig van onze zorg afhankelijk zijn?
door Agnes Kant
Dat de zorg voor zieke, hulp
behoevende mensen ach
terblijft, kunnen we niet wijten
pan algemene armoede of zo.
Nee, nog erger: het stelsel van
zorg bouwden we in Nederland
stap voor stap op in een periode
dat we het allemaal samen véél
minder breed hadden. De tekor
ten hebben we laten ontstaan in
de afgelopen decennia, toen we
als land rijker werden dan ooit
tevoren in onze geschiedenis.
Het gaat dus niet om gebrek aan
geld, maar om gebrek aan door
tastendheid om het geld dat we
hebben op de juiste plaats en on
der de juiste voorwaarden in te
zetten.
Verpleegkundigen en verzor
genden schetsen een uitermate
zorgelijk beeld van hun werk.
Ze zien de kwaliteit van de zorg
hard achteruitgaan door een
groot tekort aan personeel, een
hoge en nog steeds oplopende
werkdruk en een hoog ziekte-
verzuim. Medische zorg en vei
ligheid kunnen onvoldoende
worden gegarandeerd, evenals
minimale basiszorg.
Het meest schrijnend vinden ze
het te kort schieten in persoon
lijke aandacht voor de bewo
ners. Nooit tij d voor een praatj e
om iemand te troosten, zelfs
voor stervende mensen is niet
altijd tijd. Zij voelen dat zowel
hun patiënten als zijzelf door de
overheid in de steek zijn gela
ten.
Uit alle verhalen blijkt dat het
'vele werk doorgaans nog steeds
met geweldige inzet wordt ge
daan, ondanks alle tegenwer
king en gebrek aan ondersteu
ning waarvan de gevolgen
vrij wel dagelij ks merkbaar zi j n
De meeste mensen in de ver
pleeghuiszorg blijken bewust te
hebben gekozen voor dit werk.
Het is ook niet alleen kommer en
kwel. Veel werkers vinden veel
voldoening in hun werk. Het is
een prachtige baan waarin je
mensen die het zo hard nodig
hebben, hulp, zorg, bescher
ming en troost kunt bieden.
Maar precies daarom voelen
mensen die in verpleeghuizen
werken zich ook schuldig.
Schuldig omdat ze hun werk
niet goed kunnen doen, omdat
ze voortdurend ongewilde keu
zes moeten maken en grenzen
verleggen. Dat heeft ingrijpen
de gevolgen, voor henzelf en de
mensen die ze verplegen. Ze ra
ken gedesillusioneerd en verla
ten in grote aantallen de zorg -
zonder dat er anderen klaar
staan om leegkomende plekken
in te vullen. Daardoor groeit de
nood nog meer.
Natuurlijk zijn zij die niet weg
kunnen, de verpleeghuisbewo
ners, de grootste slachtoffers
van het falende beleid op het
terrein van de gezondheidszorg.
Voor hen is het verpleeghuis
nooit een 'vrije keuze' geweest,
altijd bittere noodzaak. Het le
ven is er, ondanks alle aandacht,
toch al een heel stuk minder.
Naast je lichamelijke en ver
standelijke beperkingen is er
het gemis aan de vertrouwde
omgeving van weleer en aan de
mensen die je in je omgeving
had.
Juist omdat we dat weten, heb
ben we, als samenleving, de
maatschappelijke plicht om
werkelijk het maximale te doen
om de omstandigheden voor de
bewoners van onze verpleeg
huizen zo fatsoenlijk mogelijk
te maken. En precies daarin sla
gen we nu niet. Twintig jaar te
weinig geld investeren in dit
deel van de zorg heeft geleid tot
beschamende wachtlijsten,
rantsoenering van zorg, een on
acceptabele hoge werkdruk en
demotivatie van de werkers in
de zorg.
Er is op onverklaarbaar slordige
wijze volstrekt onvoldoende re
kening gehouden met de ver
grijzing en met de innovaties in
de zorg waardoor levensver
wachting is gestegen. Wat voor
uitgang moest zijn, en waarvoor
iedere Nederlander ook graag
een bijdrage, via de belasting,
zou willen betalen, is door
slecht beleid een probleem ge
worden. Nederland is onvol
doende voorbereid op de toena
me van het aantal ouderen en de
zorg die voor hen nodig zal zijn
om hen een goede oude dag te
bezorgen, nu en in de komende
decennia.
Onder druk
Volgens de Gezondheidsraad
moeten in 2010 alleen al vanwe
ge de toename van dementiepa
tiënten 12.900 méér plaatsen in
verpleeg- en verzorgingshuizen
zijn dan in 2000. Dit komt bo
venop de 11.500 mensen die nu
al wachten op een plekje. Met de
zomer voor de deur zullen de
problemen nog groter worden.
De inspectie voor de Volksge
zondheid constateerde al eerder
dat in de zomerperiode de ver
antwoorde zorgverlening extra
onder druk staat. Gevolg: slui
ting van bedden, (tijdelijke) op-
namestops het inzetten van
directieleden, schoonmaakper
soneel en familie om bewoners
te wassen en eten en drinken te
geven, zondagsdiensten, bewo
ners niet of veel later uit bed ha
len, taakgericht in plaats van
bewonersgericht werken en de
frequentie van baden en dou
chen verminderen.
Veel patiënten, familieleden en
werkers in de zorg zien de ko
mende maanden met vrees tege
moet. Politiek is kiezen, zei mi
nister Borst laatst tegen me in
een debat. Laten we dat dan nu
gaan doen: kiezen voor een
zorgniveau dat bij een be
schaafd land past. Wachten kan
niet meer.
Agnes Kant is Tweede-Kamer
lid voor de SP
Het voetbalvandalisme leek op zijn retour. Maar
de afgelopen weken is duidelijk gebleken dat er
nog genoeg raddraaiers rondlopen om het pro
bleem serieus te blijven nemen. Dat het probleem nog
niet de wereld uit is geholpen, komt grotendeels door de
gebrekkige en fragmentarische aanpak door alle be
trokken partijen. Een eensgezinde combine van KNVB,
voetbalcubs, supportersverenigingen, burgemeesters
en de NS als vervoerder zou er in niet al te lange tijd in
moeten kunnen slagen een doeltreffend middel te be
denken. In plaats daarvan schuiven zij het probleem als
een te hete aardappel op eikaars bordje.
Het gevolg is dat er een woud van ad hoc-maatregelen is
ontstaan die elk afzonderlijk noch als totaal effectief
zijn. Een greep uit de actualiteit: de Amsterdamse bur
gemeester Cohen stuurde afgelopen zondag hooligans
van FC Utrecht terug naar huis omdat zij antisemiti
sche spreekkoren hadden aangeheven. Op de terugweg
sloopten deze 'voetbalfans' het treinstel. De NS willen
daarom voortaan met gele en rode kaarten werken om
clubs in het vervolg vervoer te kunnen weigeren. Aan
staande zondag laat FC Den Bosch zijn aanhang thuis
als het op bezoek moet in Amsterdam. Volgende week
voert NEC een identificatieplicht in bij de thuiswed
strijd tegen Ajax. Een Zeeuw die in mei de Bekerfinale
Ajax-FC Utrecht in de Rotterdamse Kuip wil volgen,
zal eerst naar Amsterdam moeten reizen om daar de
verplichte combi-trein naar Rotterdam te nemen.
Het voetbalstadion is daarmee weer verworden tot een
plek waar een gewoon gezin zich niet laat zien. De be
taald-voetbalclubs hebben het vandalisme altijd afge
daan als een sociaal-maatschappelijk verschijnsel
waar zij geen vat op hebben. Het is dezelfde misvatting
als die van de kroegbaas die meent dat het niet zijn pak-
kie-an is wat zijn dronken klanten buiten uitspoken.
Als de clubs het probleem serieus hadden genomen, was
er al lang een sluitend systeem geweest van stadionver
boden met een meldingsplicht tijdens wedstrijden. De
politie op haar beurt neigt er steeds meer naar, het sta
dion juist te zien als een besloten gelegenheid waar de
clubs zelf voor de ordehandhaving moeten zorgen.
Waar alle hoofdrolspelers in gebreke blijven, moet de
overheid maar het initiatief nemen. Het voorstel van De
Tilburgse burgemeester Stekelenburg is daartoe een
goede aanzet. Hij bepleit naar Engels voorbeeld de in
voering van een voetbalwet, waarin alle bestaande
maatregelen om voetbalvandalisme te bestrijden, wor
den ondergebracht. In combinatie met een lik-op-stuk-
beleid, stevige straffen, stadionverboden en een mel
dingsplicht moet zo'n wet tot succes kunnen leiden. In
Groot-Brittannië zijn de resultaten bemoedigend en
aan de aard van de doorsnee Britse hooligan zal dat niet
liggen. Een partij voetbal is daar in ieder geval weer
wat het behoort te zijn: een uitje voor liefhebbers.
door Istvan Kövi
Het vonnis van het Gerechts
hof Leeuwarden, vrij
spraak voor De Twee van Put
ten, doet niet alleen de grootste
gerechtelijke dwaling van na de
oorlog teniet. Het kan ook als
een mijlpaal in de strafrechts
historie worden beschouwd.
Het hof in Leeuwarden levert
met zijn arrest het bewijs dat het
opsporingsapparaat in Neder
land gruwelijk fout kan zitten.
Justitie en politie dienen lering
te trekken uit het arrest dat een
uniek herzieningsproces van
tien dagen afsloot.
De nauwkeurige reconstructie
van het hof toont aan dat de bij
het onderzoek opgediepte feiten
en vooral de zo omstreden be
kentenissen in de Zaak-Putten
niet op waarheid kunnen berus
ten. De verdachten hebben
steeds volgehouden dat ze on
schuldig zijn en dat de politie
hun 'bekentenissen' onder on
menselijke clruk, met manipula
tie en misleiding heeft afge
dwongen. Maar op grond van
die bekentenissen veroordeelde
het gerechtshof Arnhem hen in
oktober 1995 tot tien jaar. Als
dit hof destijds net zo'n grondi
ge 'misdaadanalyse' had ge
maakt als in Leeuwarden waren
Herman du Bois (41) en Wilco
Viets (31) toen al vrijgesproken.
Justitie en politie dienen zich te
bezinnen op hun verhoortech
nieken en recherchewerk. Ver
klaringen van verdachten en ge
tuigen moeten nauwgezetter
worden getoetst aan de beschik
bare feiten. Ook de rechter
commissaris moet daai'bij als
'controleur' kritischer te werk
gaan. En van de voortschrijden
de DNA-technieken en andere
I technische opsporingsmiddelen
moet nog meer gebruik worden
gemaakt
Het hof wil met het vonnis ook
voor eens en altij d een einde ma
ken aan alle twijfels en myste
ries rond De Zaak Putten.
Uitzonderlijk
i President Vellinga, kennelijk
niet zonder toeval naar de Hoge
i Raad gepromoveerd, en zijn
raadsheren werkten het vonnis
op een voor de rechterlijke
macht uitzonderlijke wijze uit.
Doorgaans volstaat een rechter
met slechts een korte motivatie.
Maar het hof nam voor deze
zaak zelfs de moeite een com
plete reconstructie ten beste te
geven.
Het hof heeft volgens de ver- -
heugde advocaat Geert-Jan
Knoops meer gedaan dan nodig
was. „Het heeft duidelijk ge
maakt dat deze mensen het niet
kunnen hebben gedaan. Het
heeft ineens alle twijfels wegge
nomen Nog nooit heb ik meege
maakt dat rechters zo gedetail
leerd waren. Maar dat neemt
niet weg dat het hof in Arnhem
destijds veel kritischer had
moeten zijn."
De bijzonder gedegen analyse
van het hof kan slechts tot één
conclusie leiden: politie en jus
titie hebben slecht werk gele
verd.
Advocaat-generaal Van der
Neut kreeg een flinke veeg uit de
pan. Hij is volgens het hof ten
onrechte van de betrouwbaar
heid van de bekentenissen uit
gegaan en heeft de feiten en ver
klaringen daar eenvoudig op
aangepast. Niet in zijn visie pas
sende gegevens heeft hij volgens
het hof gewoon weggelaten.
Het is 'onwaarschijnlijk' dat de
zwagers de moord hebben ge
pleegd, concludeert het hof. Ze
vinden op geen enkel punt de
noodzakelijke overtuiging voor
een veroordeling. Sterker, de
x'aadsheren onder leiding van
voorzitter Vellinga hebben de
grootst mogelijke twijfel.
Vraagtekens
De verklaringen van de getui
gen en de feiten roepen bij het
hof grote twijfel op over de zo
genaamde bekentenissen van de
verdachten. Tijdens de talloze
politieverhoren beschrijven ze
hoe ze het misdrijf hebben ge
pleegd, maar dat klopt domweg
niet met de reconstructie van
het hof. Juist daardoor plaatst
het hof grote vraagtekens bij de
betrouwbaarheid van de beken
tenissen die ze bij de politie heb
ben afgelegd. Het hof twijfelt
weliswaar niet aan de integri
teit van de rechercheurs. Maar
ze constateert dat ze zich tijdens
de verhoren en het onderzoek
vooral richtten 'op het onder
bouwen van de verdenking te
gen de verdachten'.
Het hof vermoedt dat Du Bois,
Viets en de getuigen Schuchard
en Bettink tijdens hun maan
denlange detentie 'gedesoriën
teerd' zijn geraakt. Ze werden
misleid en in het nauw gebracht
doordat de politie hen bewijs in
de vorm van de vezel of 'een val
se bekentenis' van Bettink voor
hielden. De 240 ver-klaringen
blinken uit door het spreken in
'fantasierijke dx'oombeelden',
sterk wisselende inhoud en te-
genspraak. GPD
Het verzet tegen de mili
taire acties in de door Isra
el bezette gebieden neemt
toe. Sinds enkele maan
den zelfs binnen het Israë
lische leger. Een snel
groeiende groep reservis
ten weigert nog langer in
de bezette gebieden dienst
te doen. Tal Belo (29) is
een van hen. Op uitnodi
ging van Een Ander Joods
Geluid spreekt hij zondag
in de Rode Hoed in Am
sterdam.
door Gitte Brugman
Zijn weigering is geen reactie
op de militaire acties in het
vluchtelingenkamp in Jenin,
verzekert hij. „Dat zijn geen
leuke dingen, maar die gebeu
ren in een oorlog." Hij besloot al
voor de oorlog uitbrak niet meer
mee te doen aan het vernederen
van de drieënhalf miljoen Pa-
lestijnen in de bezette gebieden.
Tal Belo (29), vader van twee
kinderen en als arts gespeciali
seerd in Chinese medicijnen,
formuleert bedachtzaam in het
Engels. „Als ik nu thuiskom uit
de bezette gebieden, kan ik mijn
zoon niet in de ogen kijken. Het
is moreel niet juist wat wij doen.
Bezetting is geen optie meer."
Belo ging op zijn achttiende, net
als vrijwel alle jongens van die
leeftijd, voor vier jaar in dienst.
Hij zat een paar jaar in bezet ge
bied en een tijdje in Libanon. De
afgelopen zeven jaar werd hij
als resci-vist geregeld opgeroe
pen. „Toen er nog vredesonder
handelingen gaande waren,
leek het in orde. Toen was de be
zetting alleen tijdelijk. Maar het
laatste jaar is het vreselijk."
Het Israëlische leger werpt bar
rières op en controleert Palestij-
nen die de gebieden in en uit
gaan. Die kunnen zo niet of heel
moeilijk naar hun werk. De Is
raëli's controleren auto's en
houden zelfs ambulances tegen
omdat daar wapens in verbor
gen kunnen zitten. Als vergel
ding voor Palestijns geweld
veegt het leger huizen en boom
gaarden tegen de vlakte. Bij op
standjes schieten de militairen
soms in het wilde weg. „Als een
kind met stenen gooit, dan is het
toegestaan op hem te schieten."
Op internet beschrijft Belo hoe
zijn strijdmakker Daniel jaren
Ook reservist Tal Belo (29) weigert nog langer dienst te doen in de
bezette gebieden. foto Roland de Bruin/GPD
geleden per ongeluk een vrouw
raakt die deelneemt aan een de
monstratie. Ze is vijf maanden
zwanger. Paramedicus Belo ziet
meteen dat de vrouw haar kind
zal verliezen. Een infuus helpt
niet meer. Ook de vrouw sterft.
Na een onderzoek wordt de con
clusie getrokken dat het om een
ongelukkige fout ging. Nie
mand praat met Daniel. Het was
niet de eerste keer dat er demon
straties waren of dat mensen
dodelijk werden getroffen. Die
avond is de groep vrienden een
beetje dronken. Daniel trekt
zich terug uit de kring en wil
geen gezelschap. Een minuut la
ter horen ze een schot.
Daniel was ook een slachtoffer,
zegt Belo. Was dit een recht
vaardige strijd, dan had hij zich
niet schuldig hoeven voelen.
„Een ander voorbeeld. Er was
eens een heel goede jongen, zo
een die oude mensen helpt over
steken. Hij kwam terug uit de
bezette gebieden met Arabische
schoenen die hij had gestolen.
Zijn moeder mopperde op hem
omdat hij die Arabische schoe
nen droeg. Die waren smerig,
daar moest hij niets mee te ma
ken willen hebben. Geen woord
over het stelen. Zonder dat hij
het weet is die jongen ook
slachtoffei-."
Gebeuiienissen als deze hebben
voor Belo langzaam de emmer
doen overlopen. Ook voor ande
re reservisten bleek de maat vol.
Zij weigeren nog langer dienst
te doen in de bezette gebieden.
Via internet, telefoon en vrien
den kwamen ze erachter dat ze
medestanders hadden. Vijftig
van hen plaatsten op 2 februari
een advertentie in de krant
El Ha'aretz. Inmiddels be
staat de groep uit i-uim 450 men
sen.
Ze benadrukken dat zij geen
dienstweigeraars zijn. Zij hou
den van Israël en willen met lief
de de grenzen van het land ver
dedigen. Die van 1967. De
bezette gebieden horen niet bij
Israël. Daai'om willen ze niet
meer deelnemen aan missies
daar, die bedoeld zijn 'het Pa
lestijnse volk het land uit te
zetten, te domineren, uit te hon
geren en te vernederen'. „De
mensen in Israël begrijpen niet
hoe het leven daar is. Een verza
digd man begrijpt de hongerige
niet."
Gevangenisstraf
Weigeren is erg moeilijk in Isra
el, zegt Belo. De laagste prijs is
de gevangenisstx-af van 28 da
gen of meer. Belo zat vijf dagen
in een cel. Dat was voor de oor
log. Nu zal de straf waarschijn
lijk zwaarder worden. „Dat is
dan maarzo."
Veel zwaai'der vindt hij het dat
zijn familie, vrienden en colle
ga's moeite hebben te accepte
ren dat hij 'uit de cirkel' stapt.
Zijn weigering brengt de een
heid in het land in gevaar. „Er is
een sterke broederschap in het
leger. Het is niet eenvoudig je
daaraan te onttrekken. Velen
zien mij als een verrader."
Volgens Belo weten de mensen
dat de weigeraars gelijk heb
ben. „Maar ze zijn bang. Als we
allemaal weigeren, wox'dt het
gevaarlijk, denken ze. Ik denk
van niet." Hij begrijpt de angst
wel, die ook wordt gevoed door
toenemende antisemitische ge
luiden in landen als Frankrijk.
„Israël is het enige joodse land
ter wereld. Het is hun reddings
boot. Als die crasht, dan komt er
misschien wel weer een holo
caust."
Toch is hij ervan overtuigd dat
hij deze weg moet gaan. Belo
vindt het niet nodig' de heilige
plaatsen op de Westelijke Jor-
daanoever te bezitten. „De jo
den kunnen leven zonder He-
bron, zonder Jeruzalem. Je kunt
van de plaats houden zonder
hem te regeren." GPD
TV-EXPERIMENT - In ver
band met Koninginnedag gaat
de KRO een televisie-experi
ment uitvoeren. Voor het eerst
zal een hele toneelvoorstel
ling, die in de schouwburgzaal
van Gooiland wordt gespeeld,
live worden uitgezonden. Het
gaat om de voorstelling De Ge
croonde Leersse van Michiel
de Swaen, gespeeld door to
neelgroep Puck.
GOKKERS - De Haagse poli
tie doet invallen in diverse
Haagse panden, waar illegale
gokpaleizen worden ontman
teld. Er worden roulettes en
grote geldbedragen in beslag
genomen. Ook zijn er tot dus-
verre 33 mannen aangehou
den, waaronder enkele be
roepsgokkers.
SPROOKJES - Een Scandina-
visch-Amerikaanse televisie
maatschappij gaat de sprook
jes van Hans Christian
Amdersen verfilmen in Dene
marken. De dertien filmpjes,
ieder een half uur lang, zijn
voor de Amerikaanse televisie.
TECHNISCHE SCHOOL - In
Oostburg is het nieuwe pand
van de technische school offi
cieel geopend. Sprekers roem
den het gebouw alom als 'een
sieraad voor heel West-
Zeeuws-Vlaan deren'
Hoofdredactie:
A L. Oosthoek
D. Bossoher (adjunct)
A L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118) 484000
Fax: (0118)470102
E-mail. redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118)484000
Fax. (0118) 470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273030
E-mail. redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel (0115)645769
Fax, (0115) 645741
E-mail: redtern@pzc nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114) 372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111) 454647
Fax. (0111)454657
E-mail- redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is
Internet: www pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 13.30 uur.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kantooruren
zondag van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0118)484000.
Fax (0118) 470100
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van /,--)
per maand: 19.25
per kwartaal: 52,- -
per jaar. 198,--
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail- abo@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vri|dag: 1,-
zaterdag:€ 1,50
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47 70.65 597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen,
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd bij
de advertentieorderafdeling.
Tel: 0118-484321
onderdeel van het Wegener-concern. De door u
n ons verslrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordl gebruikt voor onze
(abonnementen)adminlstralie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC. afdeling
lezersservice. Postbus 18,4380 AA Vlissingen
Behoort tot ÜJGQGflGr
