Liever humaan dan streng
PZC
Pinkpop is een jongensdroom
Kleur is de basis in Noorderlicht
Schrijver praat over omstreden boek
16
Sluis direct
in contact met
luchthaven
bij rampen
Huisuitzetting
lezers schrijven
Arduin II
Portret
kunst cultuur
woensdag 10 april 2002
door René van Stee
SLUIS - De gemeente Sluis-
Aardenburg heeft voortaan di
rect contact met de autoriteiten
van de luchthaven in Oostende
als er zich een ongeval mocht
voordoen op het grondgebied
van de gemeente. De telefoon
nummers voor een rechtstreek
se verbinding zijn door het ge
meentebestuur in het nieuwe
rampenplan vastgelegd.
Sluis-Aardenburg loopt met de
ze aanpak vooruit op het
ontwerp van de Zeeuwse risico
kaart, waarin de risico's voor de
provincie in beeld worden ge
bracht op het gebied van open
bare orde en veiligheid.
De inwoners van de West-
Zeeuws-Vlaamse gemeente
worden regelmatig geconfron
teerd met laagvliegende vlieg
tuigen, waarvan een deel Oost
ende als bestemming heeft.
„In een tijd waarin iedereen
steeds meer met veiligheid bezig
is, leidt dit tot vragen. Dit
is aanleiding geweest om con
tact te zoeken met de luchtha
ven", vertelt F. Moens van de
sector Burgerzaken van de ge
meente.
De luchthaven schat het aantal
vliegbewegingen van toestellen
groter dan zes ton in de richting
van Oostende op drie tot vier per
dag. Dat aantal is dalende. Wel
worden de toestellen steeds gro
ter. De aangevlogen vracht ver
toont een grote variatie. Ook
producten die vallen onder de
Wet gevaarlijke stoffen behoren
hiertoe. De luchtvaartautoritei
ten hebben Sluis-Aardenburg
verzekerd dat voor dit vervoer
zeer strenge voorwaarden gel
den, waarop ook nauwlettend
wordt toegezien.
Vluchtgegevens
Als er een luchtvaartongeval
gebeurt op het grondgebied van
Sluis-Aardenburg, zal er vanuit
de luchthaven niet onmiddellijk
hulp worden geboden. Moens:
„Het rampenplan van de lucht
haven strekt niet tot onze ge
meente. Wel zullen ze ons met
raad en - waar mogelijk - daad
terzijde staan. Het gaat hierbij
onder meer om het beschikbaar
stellen van passagierslijsten, la
ding, bemanning of technische
gegevens."
door Henk Postma
Het bedrijfsleven schreeuwt om
goed opgeleid personeel. En on
dertussen jagen we talentvolle jonge
ren, die hier soms al zo'n tien jaar op
school hebben gezeten, het land uit.
Streng, maar rechtvaardig. Zo heet
sinds kort het Nederlandse asielbeleid.
Dus krijgen goed opgeleide, en volko
men ingeburgerde, maar uitgeproce
deerde vluchtelingenkinderen bevel
om op te krassen. Het is één van de ge
volgen van het besluit van staatssecre
taris Ella Kalsbeek om de uitzetting te
intensiveren van asielzoekers, die na
jaren inburgering uiteindelijk toch niet
mogen blijven.
De persoonlijke drama's volgen elkaar
steeds vaker op: asielzoekers die na ja
ren verblijf in Nederland toch terug
moeten keren naar het land van her
komst. Huilende klasgenootjes, wan
hopige ouders en verontwaardige bu
ren. Gescheiden gezinnen, omdat een
vader wegens gezondheidsredenen de
zoveelste uitspraak van de Immigratie-
en Naturalisatiedienst mag afwachten
en zijn vrouw en kinderen niet.
De landspolitiek, bang voor stemmen
verlies, trekt de teugels aan: vluchtelin
gen het land uitMaar steeds meer men
sen in de dorpen en de wijken pikken
dat niet meer. Burgemeesters en verant
woordelijke wethouders waarschuwen
voor grote maatschappelijke beroe
ring. Vlissings burgemeester Anneke
van Dok-Van Weele, die onlangs twee
buitenlandse gezinnen uit hun huizen
moest laten zetten, stelt zelfs dat de sa
menleving er door wordt ontwricht.
In gemeenten als Goes en Middelburg,
waar net als in Vlissingen een golf van
huisuitzettingen dreigt, overwegen de
nieuw gevormde gemeenteraden om de
asielzoekers hoe dan ook te hulp te
schieten. „Humaniteit gaat ons boven
wetgeving", luidt dan het motto. Ge
meenten mogen uitgeprocedeerde
asielzoekers geen huisvesting meer ver
strekken, ook al wonen ze hier al jaren
en behoren hun kinderen tot de beste
Begin maart moest het Iraakse gezin Abdulrahman zijn woning in Vlissingen ver
laten; burgemeester Anneke van Dok van Weele stelt dat door zulke uitzettingen
de samenleving wordt ontwricht. foto Ruben Oreel
leerlingen in het voortgezet onderwijs.
Dus worden hele gezinnen uit hun hui
zen gezet. Kerken, buurtbewoners of
vrienden zorgen voor opvang.
Programma's
Asielzoekers mogen niet werken en ge
meenten mogen uitgeprocedeerde
asielzoekers geen bijstandsuitkeringen
verstrekken. Toch gaan steeds meer
gemeenten er toe over om hen op eni
gerlei wijze financieel te steunen, De
afgelopen weken is dat, bij de vorming
van de nieuwe colleges van B en W, zelfs
zwart op wit in de collegeprogramma's
vastgelegd.
Vluchtelingenwerk bepleit een soort
generaal pardon voor de groep asiel
zoekers die langer dan vier jaar in Ne
derland verblijft en afkomstig is uit
veertien landen met een recente ge
schiedenis van oorlog of ernstige men
senrechtenschendingen. Deze ongeveer
15.000 asielzoekers kregen onder de
oude Vluchtelingenwet tijdelijke be
scherming. Van hen wonen er 4000 in
zogeheten ROA-huizen. Hun kinderen
zijn in Nederland geboren of gaan er al
jaren naar school. Ze zijn als Neder
landse kinderen opgegroeid. Het land
van herkomst zegt hen weinig.
Veertig Nederlandse gemeenten heb
ben inmiddels steun betuigd aan dat
voorstel. Andere gemeenten, zoals-
Goes, hebben zelf een brief naar de
staatssecretaris gestuurd om clementie
te bepleiten. De Goese wethouder
S. Heijning wil niet zo ver gaan als
Vluchtelingenwerk. Hij geeft de staats
secretaris nog een jaar respijt om de 112
asielzoekers die al langer dan drie jaar
in zijn gemeente verblijven, uitsluitsel
te geven over de vraag of ze wel of niet
mogen blijven. Lukt dat niet, dan zal
Goes het pleidooi van Vluchtelingen
werk alsnog ondersteunen.
Van die 112 Goese asielzoekers komen
er 75 uit 'moeilijke landen'. Twee van
die gezinnen komen uit Ethiopië en zij n
hier al sinds 1993. Hun kinderen zitten
inmiddels op de middelbare school.
Drie andere families verblijven sinds
1994 in Goes. „Deze mensen zijn veelal
goed ingeburgerd en opgenomen in on
ze gemeenschap", benadrukt de wet
houder, „Mensen uit het onderwijs
spreken me er op aan, dat die kinderen
nog steeds in onzekerheid verkeren."
Eind maart stelde vrijwel de volledige
Vlissingse gemeenteraad vast dat aan
uitgeprocedeerde asielzoekers die niet
(meteen) terug kunnen naar het land
van herkomst, een 'humaner vooruit
zicht' dient te worden geboden dan
huisuitzetting. De raad overweegt
financiële ondersteuning. Alleen de
VVD stemde tegen. Burgemeester Van
Dok-van Weele vindt dat asielzoekers
die zeer langdurig op een beslissing
over hun verblijfsvergunning hebben
gewacht, deze 'onbeschaafde behande
ling niet verdienen'.
In Middelburg werd bij de college-on
derhandelingen vastgelegd dat uitge
procedeerde asielzoekers niet de dupe
mogen worden van het strengere rijks
beleid, en dat de gemeenten dan met de
kerkelijke hulporganisatie INLIA het
initiatief neemt om oplossingen te be
denken. Welke oplossingen dat zijn,
weet de nieuwe wethouder Albert de
Vries nog niet. „We denken aan een be
leid zoals dat van Goes. Het lijkt me een
acuut probleem. Ook wij krijgen met
huisuitzettingen te maken."
De Goese wethouder Heijning: „We
hebben afspraken met INLIA dat we
voor'een soort brood- en bedvoorzie-
ning zorgen. We willen op enigerlei wij
ze financieel bijspringen, zonder dat
we nu net weer een heel huis beschik
baar stellen. Om te voorkomen dat ze
gaan zwerven."
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge.
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
A rdllin T dicapten die niets kunnen zeg-
5 JL gen. Het is ook jammer dat Ar- I
duin niet leert van hun falen op
personeelsbeleid. Hoeveel on- I
gelukken of bijna-ongelukken I
moeten er nog plaatsvinden-
voordat men hiervan iets leert? I
CarlaBouwens i
Nieuwe Vlissingseweg 662
Enkele jaren geleden was ik met
anderen op bezoek bij Arduin
om zelf uit de mond van direc
teur v.d.Beemt te horen hoe hij
het toch klaarspeelde om alle
bewoners uit het oude Vijver
vreugd over te plaatsen naar
woningen in de wijk. Op het
punt van financiering aange
land tijdens de discussie stelde
hij: het is niet nodig om zoveel
Z-gediplomeerden onder het
personeel te hebben. Wij hebben
mensen die tot voor kort
schoonmaakwerkzaamheden
verrichtten omgeschoold tot
gastvrouw en die voldoen uit
stekend. Dat heeft een positief
effect op de personeelslasten.
Staande bij één van de onderko
mens van Arduin werd ik voor
gesteld aan een gastvrouw. Ik
vroeg: heeft u ervaring met
mensen die een epileptische
aanval kunnen krijgen? De be
geleider greep in en antwoord
de Daarvoor krijgen de dames
een spoedopleidinkje." Sinds
dien was het niet moeilijk te
voorspellen dat vandaag of
morgen een ernstig incident de
krant zou halen. Uit diverse re
cente artikelen wordt duidelijk
dat onervaren, niet voor de sec
tor opgeleide mensen onder ho
ge werkdruk op volledig niet-
redzame mensen worden losge
laten, Deze keer had dat de dood
ten gevolge. Dat alleen de (ex
)zorgmedewerker voor de rech
ter moest verschijnen (PZC, 5-4)
is strijdig met mijn gevoel voor
rechtvaardigheid.
Casimir Hulst, lid Landelijk
Netwerk Kritische Ouders
Langhoven 76, Bennekom
Mijn reactie op het artikel
Rechtzaak Arduin is de volgen
de. Het is jammer dat het perso
neel zo goed als altijd de dupe
wordt van het mismanagement
van een directie. De directie
blijft, ook hier weer, geheel bui
ten schot bij de strafoplegging.
Het is juist de directie die het
personeel aanstelt en hen niet
goed op de hoogte brengt van
wat hen te wachten staat bij een
dergelijk zware opgave. Het zijn
toch maar verstandelijk gehan-
In de PZC-rubriek Portretten I
(PZC 30-3) staat wellicht een I
kwart van het vraaggesprek van
2,5 uur. Op de geluidsbandjes I
staat, als zë nog bestaan: de eni
ge typemachine van links
Schouwen-Duiveland. Die ma
chine was een tweedehandsje
uit het bedrijfsleven om precies I
te zijn. Gekocht door het NVV
Schouwen-Duiveland, in de ja- I
ren twintig opgericht door ty- I
pograaf Teun Schippers als I
voorzitter, sigarenmaker Kees I
Schouls als penningmeester en
mijn vader als secretaris. Op de
bandjes staat bijvoorbeeld ook
dat ik rookte en alcohol dronk I
op de trouwdag van mijn zus en
broer. Maar waarom reageren I
op futiliteiten? Mijn vader werd
werkloos toen ik een half jaar
was en bleef dat tot 1940, ruim
elf jaar. Niet dat hij niet eerder
werk had kunnen krijgen, Maar
als hij ergens solliciteerde werd
de eis gesteld zijn NW-vak-
bondswerk en zijn SDAP-acti-
viteit op te geven. Werk dat:
naast zwaar grondwerk in de
toenmalige werkverschaffing,
meestal meer dan een uur fiet
sen van huis, een dagtaak bete-1
kende. Alles gratis. Die pen
ningmeester bleef om dezelfde
reden twaalf jaar werkloos. Dat
soort werk heeft Nederland een
sociaal klimaat gebracht dat nu
al jaren weer wordt afgebroken.
Een PZC-journalist vroeg mij te
mogen interviewen. Ik ben de
PZC daarvoor erkentelijk om
dat ik in mijn ingezonden stuk-
ken slechts mag reageren op iets
in hun blad. Het Portret geeft de1
lezers een indruk van waaruit ik
schrijf. En misschien ook in-|
zicht in de liefdeloze weg die de
huidige samenleving aan het'
bewandelen is.
Arie Bilim
Veerseiveg 101, Veere
Werken met het hart in plaats van het hoofd; dat is de basis van de werken die vijf kunstenaars tonen in Galerie Noorderlicht in Kattendij-
foto Dirk-Jan Gjeltema
ke.
door Esme Soesman
KATTENDIJKE - Vijf mensen
die met hetzelfde uitgangspunt
het schildersdoek te lijf gaan,
niet uitgaande van de voor
stelling die zij willen neerzet
ten, maar louter uitgaande van
kleur. Zij exposeren tot en
met 10 mei in galerie Noorder- r-1.
licht in Kattendijke; thuisbasis H/lgGIl Weg
van Aaf Renkema uit Wilhelmi-
nadorp.
vormen." De namen die aan
de geëxposeerde doeken zijn
meegegeven, zijn daar tegen
strijdig aan. Maar zij geven het
publiek dat de prijslijst ter hand
neemt, wel de kans de visie van
de kunstenaars op hun doeken
in de eigen interpretatie te be
trekken.
Renkema gebruikt de voormali
ge brandweergarage aan de
Dorpsstraat sinds twee jaar als
zomergalerie. Na in november
met vier anderen - afkomstig uit
Bussum, Almere, Culemborg en
Dordrecht - kunstenaarsvereni
ging De Stroom te hebben opge
richt, is de variatie aan de mu
ren van Noorderlicht ongekend
groot.
Onder de titel Het Onzichtbare
Zichtbaar Maken laat het vijftal
zien wat mogelijk is als louter
kleur het vertrekpunt is van het
werk. Werken met het hart in
plaats van met het hoofd,
schetst Renkema. „Kunst is ook,
vinden wijmensen de gelegen
heid geven hun eigen beeld te
De club van vijf komt ongeveer
eens in de maand samen om aan
de hand van een door één van
hen aangedragen onderwerp
(bijvoorbeeld een gedicht of
persoonlijk verhaal) aan het
werk te gaan. Om samen een
ontwikkelingsweg af te leggen,
licht de inwoonster van Wilhel-
minadorp toe. „Elkaar te stimu
leren, van elkaar te leren." Dat
levert geen eenheidsworst op,
volgens haan „Dat willen we
niet, maar het kan ook niet. Je
volgt j e eigen weg. Het is zelfs zo
dat als je het werk van anderen
ziet, het duidelijker wordt wat
je eigen weg is."
Gezien de doeken in Noorder
licht („Dat is een vroege herin
nering van mij. Licht dat door
elkaar heen weeft; dat is de ma
nier waarop we werken") heeft
Renkema gelijk. De silhouetten
van Anneke van der Mheen uit
Dordrecht zijn bijvoorbeeld on
vergelijkbaar met de schimmen
die Jan de Kok uit Culemborg
weergeeft. Zijn schimmen zijn
als engelen, gegroepeerd en in
zachte tonen weergeven. Van
der Mheen kiest daarentegen
voor stevige silhouetten in felle
kleuren. Een met veel blauw
neergezet vroom aandoend
hoofd of een in rood gevat vrou
welijk - eenvoudig maar sierlijk
- lichaam laten qua vorm welis
waar minder ruimte tot verbeel
ding, maar plaatsen daar een ri
ante kleurbeleving tegenover.
De deelnemers van De Stroom
zijn nog niet lang met elkaar aan
de gang, zijn nog zoekende in
hun samenwerking en expose
ren vooralsnog eenmalig samen.
Na 10 mei voert het werk van
Renkema zelf weer de boven
toon in Noorderlicht. Omdat het
pand waarin de galerie geves
tigd zit te koop staat, is op dit
moment onzeker hoe lang de ga
lerie in Kattendijke behouden
blijft.
Expositie Het Onzichtbare Zicht
baar Malcen, tot en met 10 meiin Ga
lerie Noorderlicht, Dorpsstraat 40
Kattendijke, elke vrijdag en zater
dag 13.30-16,30 uur.
door Euqène Verstraeten
HEIKANT - Voor de in Heikant geboren en
getogen Wim van de Manacker gaat een jon
gensdroom in vervulling. Hij gaat zondag 19
mei naar Nederlands bekendste popfestival
Pinkpop in Landgraaf. Niet als toeschou
wer, maar om er op te treden voor zo'n
60.000 muziekliefhebbers.
De 26-jarige Wim van de Manacker, die in
middels in Nijmegen woont, speelt saxo
foon in de band de Beatbusters. Samen met
rapper Def P namen ze de hit 'bubbelbad' op
en samen staan ze komend pinksterweek
end op het Pinkpopfestival. Een mijlpaal in
de toch al indrukwekkende levensloop van
de Beatbusters.
Wim van de Manacker zette zijn eerste mu
zikale stappen in de Heikantse fanfare.
Daarnaast speelde hij saxofoon in verschil
lende streekbandjes. Toen hij naar Nijme
gen verhuisde om er een opleiding muziek
therapie te volgen liet hij zich registreren bij
een zogenoemde muziekwinkel. „Muzikan
ten die een band zoeken kunnen zich daar
laten inschrijven", zegt Van de Manacker.
„Bands die muzikanten zoeken kunnen
daar dan ook weer terecht. Ik had er bij ge
zet dat ik het liefst wilde spelen in een band
als de Beatbusters. En laat die nou opbellen.
Het was precies wat ik wilde en het klikte
ook meteen."
Clubcircuit
Wim van de Manacker speelt alweer zeven
jaar saxofoon bij de Beatbusters. De groep
zelf werd rond 1988 opgericht en heeft zich
inmiddels een status verworven als een van
de beste ska-bands van Nederland. Ska is
verwant aan de reggae-muziek. De Beat
busters speelden op alle kleine en grote be
langrijke podia van het Nederlandse club
circuit.
De groep staat bekend als een echte fes
tivalband die binnen de kortste keren de
stemming er in weet te brengen. Ze stonden
onder meer op Lowlands, Paaspop in
Schijndel en Appelpop in Tiel. Verder trad
de band op in Duitsland, Zwitserland, Bel
gië en Italië.
Op dit moment treedt de groep voorname
lijk op met rapper Def P. De samenwerking
is de laatste jaren geleidelijk gegroeid en is
uitgemond in de cd Aangenaam. Het hoog
tepunt is de hit Bubbelbad, die omhoog
klom op de verschillende hitlijsten en deze
week op de eerste plaats in de Nederlands
talige Top Tien staat. „Dat nummer was ei
genlijk bedoeld als grap", zegt Van de Man-
Beatbusters, mei Heikantenaar Wim van de Manacker (tweede van rechts), staat samen roei
rapper Def P op Pinkpop.
acker. De platenmaatschappij bracht het
echter uit als singeltje, waarna het een groot
succes werd.
„Het optreden op Pinkpop is het mooiste
wat je als muzikant kunt meemaken", zegt
Wim van de Manacker. „Daar droomt na
tuurlijk elke groep van. Het lijkt me een
enorme ervaring om dat mee te maken. Op
het podium staan en muziek maken voor
tienduizenden mensen. Dat is gewoon
schitterend." Natuurlijk zal Bubbelbad
straks over het festivalterrein klinken.
„Maar we krijgen meteen ook de kans om nu
een breed publiek kennis te laten maken,
met ons andere werk." Het overige repertoi-l
re op de cd Aangenaam bestaat uit serieuz?
ska- en reggaenummers met daaroverheen
raps van Def P.
door Ernst Jan Rozendaal
TERNEUZEN - De komende
lezing van de stichting voor li
teraire en culturele activiteiten
Prometheus staat in het teken
van 4 en 5 mei. Schrijver en his
toricus Chris van der Heijden
vertelt donderdagavond 25
april vanaf 20.15 uur in Porgy
Bess in Terneuzen over zijn
boek Grijs verleden.
Hij keert zich daarin tegen het
beeld van goed en fout tijdens
de Tweede Wereldoorlog. Vol
gens Van der Heijden is de
grens tussen die twee niet zo
duidelijk te trekken.
Van der Pleijden publiceerde in
diverse (literaire) tijdschriften
en kranten. Als programma
maker werkte hij voor de KRO,
de NOS en de VPRO. Op het
ogenblik is hij docent aan de
Universiteit van Utrecht. Vorig
jaar veroorzaakte hij flink wat
opschudding met zijn boek
Grijs verleden, Nederland en
de Tweede Wereldoorlog.
Daarin rekent hij af met het
vooral door Lou de Jong opge
roepen beeld dat het grootste
deel van de Nederlandse bevol
king zich tijdens de oorlog te
gen de Duitse bezetter keerde.
Er waren flink wat mensen
fout tijdens de oorlog, zo is in
het algemeen de redenering, en
de rest was goed. Van der Heij
den probeert in zijn boek aan te
tonen dat eerder sprake was
van een groot grijs gebied en
dat een bewuste morele keuze
voor de goede kant of de foute
kant nauwelijks werd ge
maakt. Grijs verleden was me
teen een omstreden boek. Van
der Heijden werd geprezen en
verguisd. Zijn felste tegenstan
der is Dick Verkijk, die met het
pamflet Die slappe Nederlan
ders - of viel het toch wel mee in
1940-45, protesteerde tegen
het beeld van het Nederlandse
volk als een stelletje lamzak
ken.
