Versieren met Schierbeek
k
Niet alleen voor de feestjes
PZC
Arthur Japin praat
graag over de liefde
Carry Slee signeert aan één stuk door
12
lezers schrijven
Politiek vraagt
aandacht voor
vluchtelingen
kunst cultuur
Geld tekort?
Geld teveel?
Oog om oog
Veetransport
Uitzetting I
Roken
Ouderraden
V
Liefde is het thema van de
Boekenweek. Tot en met
volgende week zaterdag
vertellen Zeeuiose lezers
dagelijks in de PZC over
hun favoriete liefdesboek
of-gedicht. In de derde af
levering Frans Meulen-
berg uit Zierikzee, essay
ist.
Frans Meulenberg: „Liefde hoort schoorvoetend, aarzelend en stamelend te beginnen en te eindigen."
foto Marijke Folkertsma
vrijdag 15 maart 2002
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
door Ab van derSluis
VLISSINGEN - De fracties van
GroenLinks en RPCU in Vlis-
singen hebben gisteravond tij
dens de installatie van de nieu
we gemeenteraad aandacht
gevraagd voor de uithuiszettin
gen van asielzoekers.
Deze week werden twee gezin
nen op straat gezet, omdat zij
uitgeprocedeerd zijn. De twee
partijen vinden dat de vluchte
lingen geholpen moeten wor
den.
A. Soplantila (GroenLinks)
noemde de uithuiszettingen een
kwalijke zaak. Hij vroeg burge
meester A. van Dok-van Weele
of zij er dinsdagavond tijdens
een vergadering in het stadhuis
al op de hoogte van was dat
woensdag een tweede gezin op
straat zou worden gezet. Groen
Links is van plan om volgende
maand een motie in te dienen,
die ertoe moet leiden dat het ge
meentebestuur verantwoorde
lijk wordt voor de opvang van
uitgeprocedeerde vluchtelin
gen. Eind vorig jaar besloot een
raadsmeerderheid zich te scha
ren achter het Rijksbeleid. De
SP en GroenLinks stemden te
gen.
Fractievoorzitter J. Koppejan
(RPCU) zei verontrust te zijn
over de situatie in Vlissingen.
„Ik ben daar vandaag van zeer
nabij mee geconfronteerd.'' Een
van de gezinnen is opgevangen
door een evangelische gemeen
te.
De RPCU steunt het rijksbeleid.
De fractie vroeg de burgemees
ter om alles in het werk te stellen
om meer uithuiszettingen te
voorkomen. „Want dit is slecht
voor de gemeenschap."
Contact
Van Dok-van Weele voelde wei
nig voor een discussie tijdens de
installatie van de nieuwe ge
meenteraad. „Het heeft weinig
zin om per geval een debat te
voeren. We moeten ons aan de
wet houden." De burgemeester
zei wel contact te hebben met de
Immigratie- en Naturalisatie
Dienst en de staatssecretaris
van Justitie om hen te wijzen op
de Vlissingse situatie. „Want dit
is niet alleen een probleem voor
Vlissingen, maar voor alle ge
meenten. Dit werkt, zoals ik al
eerder in de pers heb gezegd, in
derdaad ontwrichtend."
door Ali Pankow
ZIERIKZEE - Voor Frans Meu
lenberg was literatuur tijdens
zijn studiejaren niet alleen om
van te genieten, maar ook om
doordacht te gebruiken. „Filo
soof Jaap van Heerden bekende
ooit dat hij stukken wilde
schrijven 'waarmee je meisjes
vangt'. Dat nam ik mij ter harte.
Als jongeman had ik altijd een
stapeltje dichtbundels bij
de hand om vrouwen te verlei
den."
Meulenberg heeft veel met boe
ken én liefde. Schijnbaar achte
loos liet hij destijds in zijn huis
tal van verfijnde werkjes rond
slingeren. Rainer Maria Rilke
(voor dromerige dames), Neeltje
Maria Min (voor de meer een
voudige van geest), Chris van
Geel (voor de pientere tantes)..
Hans Faverey (voor de com
plexe en wat verknipte types)
maar vooral Bert Schierbeek.
„Diens bundel De Deur was
'voor algemeen gebruik', maar
vooral bij het onvermijdelijke
afscheidIn die bundel neemt de
dichter afscheid van zijn gestor
ven vrouw." Met pretogen door
de herinnering citeert Meulen
berg spontaan, hetgeen niet zo
moeilijk blijkt:
'ik
ik zal
ik zal je
ik zal je nooit
ik zal je nooit vergeten
ik zal je nooit meer
ik zal je
ik zal nooit
zal ik je
meer'
Zo kan hij nog even doorgaan.
Het imponeerde vrijwel altijd.
„Zo hoort liefde ook te beginnen
en te eindigen. Schoorvoetend,
aarzelend, stamelend. Noem het
een soort plankenkoorts. In al
zijn stilistische eenvoud vind ik
daarom Schierbeek zo indruk
wekkend."
Een dure grap voor een arme
student? „Ik was niet gek. Zo
kocht ik ooit in de ram^j vijftig
exemplaren van De Deur voor
luttele 75 cent. Met een paar
tientjes kon ik jaren vooruit.
Lisette, Corry, Sonja, Carine,
Joanneke en wie al niet meer
hebben prachtige dichtbundels
in de boekenkast staan."
Wat heeft het tenslotte opgele
verd? „Ik beken, uiteindelijk
bleken alle inspanningen voor
niets. De mooiste, jongste en
aardigste vrouw - mijn huidige
partner Pauline - ontmoette ik
in een lift. Tussen de zesde en
achtste etage was het een klas
siek geval van pats-boem lief-
de-op-het-eei"ste-gezicht. Juist
op dat ene beslissende moment
had ik geen boek bij me. Maar,
gelukkig, ook niet nodig."
door Raymond de Frel
TERNEUZEN - Schrijver Ar
thur Japin verbaasde zich gis
teravond in de Terneuzense
jazz- en bluesclub Porgy Bess
een beetje over de interpretatie
van het begrip liefde, het thema
van de boekenweek. „Iedereen
heeft het dan gelijk over passie
en erotiek, maar voor mij heeft
dit woord een veel bredere bete
kenis. Denk bijvoorbeeld eens
aan de liefde van een ouder voor
zijn of haar kind."
De 45-jarige Japin, auteur van
de bestseller De zwarte met het
witte hartwas in Terneuzen om
in het kader van de boekenweek
te vertellen over zijn kersverse
roman De droom van de leeuw.
Het verhaal en de daarbij beho
rende toelichting die Japin de
kleine honderd belangstellen
den liet horen, was niet nieuw
(diverse media besteedden im
mers al aandacht aan Japins
nieuwe boek), maar boeide des
ondanks al vanaf de inleiding
van Stichting Prometheus-
voorzitter Hans Bos.
De Temeuzenaar vroeg Japin of
hij het thema liefde niet afge
zaagd vond, waarop de in Haar
lem geboren schrijver een ont
kennend antwoord gaf. „De
liefde is de drijvende kracht van
mijn bestaan. Echt, ik zou er zo
een hele avond over kunnen
praten."
Rome
De droom van de leeuw handelt
over de Italiaanse filmregisseur
Snaporaz en zijn grote liefde, de
Nederlandse actrice Gala Van-
demberg, die samen met haar
vriend Maxim naar Rome ver
trekt in de hoop door te breken
als acteur. Gala en Maxim ont
moeten de beroemde filmregis
seur, waarna de Snaporaz ver
liefd wordt op Gala. Arthur
Japin blikt hiermee terug op een
deel van zijn eigen leven. In het
boek heet hij Maxim, Snaporaz
staat voor de inmiddels overle
den bedenker van La dolce vita,
Federico Fellini. Fellini kreeg
een buitenechtelijke verhou
ding met Rosita Steenbeek (in
het boek luisterend naar de
naam Gala).
„Vanaf het moment dat Rosita,
Fellini ontmoette, zag ik haar
steeds kleiner worden. Ze was
niet meer de krachtige vrouw
van weleer. Op een gegeven mo
ment kon ik dat niet meer aan
zien en ben weggegaan. Ik moet
wel benadrukken dat dit mijn
visie is, Rosita heeft hier een
heel andere kijk op. Deze roman
is een op zichzelf staande wer
kelijkheid, met daarin parallel
len met mijn eigen leven. Ik ben
begonnen vanuit de waarheid,
maar heb af en toe een verzon
nen zijspoor genomen", aldus
Japin.
Boosheid
Japin kroop tijdens het schrij
ven in de huid van Fellini. „De
roman De zwarte met het witte
hart heb ik geschreven vanuit
liefde en ik wilde ervoor waken
dat ik De droom van de leeuw
niet uit boosheid op Fellini zou
schrijven. Om dat te voorko
men, heb ik mij in Fellini ver
plaatst. Op een gegeven moment
droomde ik zelfs zijn dromen.
Eerst snapte ik ook niet dat ie
mand van twee vrouwen kon
houden, maar tijdens het
schrijfproces begreep ik Fellini
steeds beter. Zijn beide liefdes
waren oprecht."
De discussie over een nieuwe
jachtbommenwerper voor de
Koninklijke Luchtmacht als
zou de vijand bij wijze van spre
ken aan onze grenzen staan, is
zwaar overtrokken. Waarom
moet ons parlement daarover
vlak voor de komende verkie
zingen een definitieve beslis
sing nemen? Kort geleden werd
het contract getekend voor een
gigantische uitgave voor anti -
tankraketten van de Koninklij
ke Landmacht. Vraagt dan geen
sterveling onder de Nederland
se bevolking zich af welke tanks
en van welk land er zo broodno
dig bestreden moeten worden?
Waar bevinden die tanks zich
dan wel? Het onderwijsperso
neel plus personeel gezond
heidszorg worden zeer matig
betaald en onze scholen worden
slecht onderhouden. We moeten
per se luisteren naar machofi
guren gelijk hoogste lucht
machtchef luitenant-generaal
Berlijn. Lopen we kennelijk met
de bekende molentjes en horen
we langzamerhand eigenlijk al
lemaal in het 'gekkenhuis'
thuis? Het is maar een vraag!
Emiel H. Neumann
Haringvlietstraat 26
Middelburg
Geen plafond aan prijs JSF, zo
kopt de PZC van 8-3Het absur
de is, dat we niet weten wat een
bestelling gaat kosten. (Men re
kent met circa 42 miljoen euro
per stuk; dit zal wel meer wor
den!) Eerst moeten we bijdra
gen aan de ontwikkeling en wel
met een kleine miljard euro. En
Nederland heeft geen enkele in
vloed op de kostenbeheer
sing. Ook is nog niet bekend hoe
veel JSF'en we uiteindelijk
kopen. En de Amerikanen maar
toezeggen, dat we de deelname
kosten terug kunnnen verdie
nen en ook productieomzet re
tour. Gelooft u het? Waarom
geen spijkerharde garanties ei
sen van de Amerikanen. Het is
toch vrij normaal, dat je bij be
nadering weet, wat je moet be
talen? Aan toezeggingen en
dank-je-wels hebben we niets,
alleen aan keiharde contracten,
waarop we de VS kunnen vast
nagelen. Geen garanties, dan
geen vliegtuigen. Speel het spel
bikkelhard, dat is de enige ma
nier waar Amerikanen gevoelig
voor zijn. De Europese vlieg
tuigindustrie staat te springen
om toestellen te bouwen, die
minstens zo goed zijn en stuk
ken goedkoper. En het is goed
voor de Europese vliegtuig
bouw. Waar staatssecretaris
Van Hoof zijn verhaaltjes op ba
seert, weet hij waarschijnlijk
zelf niet. Laat de Tweede Kamer
verstandiger zijn en aansturen
op een andere keuze. Tevens kan
dan beter bekeken worden of we
zulke peperdure toestellen wel
nodig hebben voor een land met
een grootte van circa 44.000
vierkante kilometer. Het geld
kan nuttiger besteed worden,
daar hebben we geen Ameri
kaanse toestellen voor nodig.
J. Dispa
Van de Helstlaan 27
Vlissingen
In de PZC van 6 maart een plei
dooi dat je zeker van een hoogle
raar zendingswetenschappen
niet zou verwachten. Dr. J. Jon-
geneel stelt voor de moskeeën in
westerse landen t ijdelijk te slui
ten. Dit als vergelding voor wat
in islamitische landen met (onze
kerkgebouwen gebeurt. Nu
kent dr. Jongeneel de bijbel be
slist beter dan ik maar toch een
reactie. Hoe komt deze Utrecht
se hoogleraar tot zijn 'oog om
oog' voorstel? Ik denk dat de
eerste bijbelboeken (de Thora)
hem hebben geïnspireerd. Zoals
wij muskieten bestrijden wer
den Amelekieten, Jubusieten,
Hethieten, Amdrieten, Hevie-
ten en Kanaanieten uitgeroeid -
oog om oog (lees boek Numerie
enzovoort). In Handelingen 13
vers 19 herinnert de ideoloog
van het christendom, de apostel
Paul us, aan dit roemruchte ver
leden. Wij leven nu in een andere
tijd, inclusief denken is gebo
den; Jongeneel heeft alle reden
om boos en verdrietig te zijn,
maar zijn voorstel is onverant
woord en kwetsend voor islami
tische Nederlanders, die hun
godsdienst oprecht en in vrede
willen belijden.
Ime Dekker
Den Omloop 24
's-Heer Hendrikskinderen
In de PZC van 8-3 konden we le
zen over de informatiestand van
het CIWF in Middelburg om de
mensen te informeren over de
gruwelijkheden tijdens dieren
transporten, Geen eten of drin
ken tijdens deze extreem lange
transporten, met veel 'uitval'
dode dieren). Waar geen mel
ding van gemaakt werd, zijn de
verschrikkingen die de dieren te
doorstaan krijgen tijdens het la
den en lossen. Daar worden ze
met stroomstokken opgejaagd
of met gewone stokken letterlijk
de wagens ingeslagen, maar ook
koeien die aan een poot het
schip ingetakeld worden, omdat
ze niet meer kunnen lopen en
dat allemaal vanwege die sme
rige subsidies tot 123 euro per
stuk op levend vee. Het is na
tuurlijk niet zo dat het bij iedere
transporteur zo toegaat, maar
met name in het buitenland
wordt er niet zo heel nauw geke
ken. Reden van alles: Geld en
tijd is geld, dus hoe sneller inge
laden en hoe meer dieren in een
wagen hoe 'beter' en hoe sneller
gecasseerd kan worden. Ook ge
wonde dieren onder andere met
een of meer gebroken poten
worden op die manier de wa
gens ingeslagen of er aan de oren
in getrokken. Wie de film op de
markt heeft bekeken, weet ge
noeg. Als je dan nog mensen
hoort die durven te zeggen:
„Ach, het zal allemaal wel wat
overdreven worden", rijzen de
haren je helemaal te berge. Ik
zou hen dan ook graag uitnodi
gen om eens op zo'n 'vakantie
reis' mee te gaan, maar dan wel
tussen de dieren en dan die
woorden nog eens te herha
len.
J.W.H.Haak
St. Jacobsstraat 18
Vlissingen
Het Irakese gezin Abdulrahman
is uitgezet. Weer een voorbeel
van het Nederlandse asielbe
leid. Dit gezin staat voor dui
zenden mensen die (als ze niet
opgevangen worden door bur
gers en/of gemeenten zelf) op
straat komen te staan. Zonder
onderdak, zonder 86 per week,
zonder verzekering en natuur
lijk zonder spaarcentjes want
werken mocht niet. Dat er grove
fouten gemaakt zijn bij dit ge
zin, tijdens hun procedure, is
natuurlijk onacceptabel maar
ook hier kan dit gezin een voor
beeld zijn van duizenden ande
ren. Veel mensen roepen: 'ga dan
terug naar je vaderland'. Maar
aangezien het om een Koerdisch
gezin gaat, komt er een groot
probleem. De Koerden uit
Noord-Irak kunnen niet terug
naar Koerdistan. Dit komt door
twee problemen: no fly zone dus
geen vliegtuigen; Turkije die
niet wil dat er groepen Koerden
over hun grondgebied reizen; de
Koerdische regering die niet zo
maar iedereen laat terugkeren.
Zoals het er nu voorstaat, kun
nen er op papier elke maand vier
personen terug naar Koerdistan
Irak. Op dit moment verblijven
er zo'n 9.000 Irakese Koerden in
Nederland dus tel maar uit je
winst, over zo'n 187 jaar is de
groep Koerden in Nederland
wel terug naar huis. Wanneer je
de feiten op een rijtje zet, zou je
denken dat het voor deze groep
mensen redelijker zou zijn om ze
een status te geven na drie, vier,
vijf, zes jaar wachten in plaats
van deze mensen op straat te
gooien, gedwongen de illegali
teit in!
M. Ge'elhoed
Lingestraat 8
Oost-Souburg
Anti-rookbeleid mag niet te cru
(PZC 11-3) is uiteraard veel te
zacht uitgedrukt. Het anti-
rookbeleid dient geheel afge
schaft te worden, door de ta
bakswet om te zetten naar een
sluitende drugs wet. Drugs,
hard zowel als soft en XTC ver
oorzaken de nu aan het tabakro
ken toegeschreven ziektes. Ni
cotine wordt koolzuur en water
bij elke soort verbranding en de
teer komt niet door het mond
stuk heen. De enige licht scha
delijke vorm van tabaksgebruik
is pruimen. De koolzuur ver
hoogt het percentage koolzuur
in de longen en houdt daarmee
wat meer koolzuur in het bloed
vast. Voor een ontwikkelende
vrucht is het mogelijk dat ver
hoogde koolzuur door tabakro
ken van de moeder de afvoer van
koolzuur bemoeilijkt. Daarvoor
is het beter voor vrouwen om
niet te roken als ze in verwach
ting zijn. Roken in vliegtuigen
en bussen, waar de ventilatie al
tijd slecht en de ruimte beperkt
is, moet zonder meer verboden
blijven. Roken in lage slecht ge
ventileerde ruimtes waar veel
mensen aanwezig zijn eveneens,
maar daar dommelen zonder ro
ken al veel mensen weg wegens
gebrek aan zuurstof en over
maat koolzuur uit de menselijke
ademhaling. Conclusie: de anti
rookmagiërs proberen zoveel
mogelijk rookverslaafden te
winnen voor de drugs, want dat
spul waarmee lichaam en geest
afgebroken wordt is volgens
de wetgeving het gedogen
waard.
W. E. van Hasselt
Ruys de Beerenbrouckstraat 32
Vlissingen
Schrijfster Carry Slee zag gistermiddag bij boek handel De Vries in
Zierikzee ruim driehonderd kinderen aan zich voorbij trekken.
foto Marijke Folkertsma
door Ali Pankow
ZIERIKZEE - Ruim driehonderd kinderen
in de leeftijd van drie tot vijftien jaar en een
kleiner aantal volwassenen (rokken gister
middag bij boekhandel De Vries in Zierik
zee aan schrijfster Carry Slee voorbij in de
luttele twee uurtjes dat zij daar haar boeken
signeerde.
Een signeersessie van een kinderboeken
schrijfster tijdens de 'volwassen' boeken
week? „Waarom niet", zegt Theo Spinne-
wijnn van boekhandel De Vries. „We wilden
Carry Slee al zo lang een keertje hier in Zie
rikzee hebben. We waren blij dat het nu een
keer lukte. Bovendien, ze schrijft tegen
woordig ook voor volwassenen."
Daar heeft Spinnewijn gelijk in. Naast
Slee's overrompelende productie van vijftig
kinderboeken in dertien jaartijd, verscheen
een klein jaar geleden haar eerste boek voor
volwassenen met als titel Moederkruid.
Zij beschrijft daarin de angst en tragiek,
veroorzaakt door opgroeien in een onveilige
omgeving. Haar tweede boek voor volwas
senen is onderweg. De titel is Dochter van
Eva en het komt in oktober dit jaar uit.
Al ruim voor half vier had zich een rij kinde
ren tot half in de winkel gevormd. Die hield
lange tijd aan. Pas na vij f uur werd de rij wat
kleiner. Veel kinderen maakten van de gele
genheid gebrui k meteen een nieuw boek van
Carry Slee te kopen. Veel belangstelling was
er voor haar vijftigste kinderboek Hebbes.
Heel veel kinderen kwamen ook met een
stapeltje Slee boeken aanzetten. „Er kwam
zelfs een kind met twaalf boeken tegelijk-
",zegt Spinnewijn. Slee signeerde aan één
stuk door.
Tijd voor een persoonlijke noot was er nau
welijks. De schrijfster volstond met een
glimlach en een knipoog voor haar jeugdig
lezerspubliek. De boekhandel zorgde voor
een vlotte doorstroming door de wachtende
kinderen al een formuliertje te laten invul
len waarop ze hun naam konden invullen
om dat op hun beurt aan de schrijfster te ge
ven. Slee kon de naam van het betreffende
kind dan meteen volgens de juiste spelling
in het boek zetten en aanvullen met haar
handtekening. „Leuk hoor om eens te zien
wie nou die fijne boeken schrijft", zei één
van de jeudige bezoeksters.
door Henk Postma
Het grootste probleem op de basis
school? Dat is de vieze wc. Jonge
tjes die naast het potje plassen. Er is
niet tegenop te boksen, verzucht de
leerkracht. Behalve op de christelijke
basisschool Jan Woudsma te Amster
dam Zuid-Oost. Daar hebben ze een ou
derraad die het probleem in één klap uit
de wereld hielp met het navolgende
idee: „Plak een nepvlieg in de toilet, zo
dat jongetjes leren richten." Het is één
van de honderden tips uit een gidsje dat
dezer dagen is uitgegeven door J/M, het
vakblad voor ouders van kinderen op
de basisschool.
J/M riep de ouderraden van de basis
scholen op om oplossingen aan te dra
gen voor alledaagse schoolse proble
men als hygiëne, 'verkeer, de schoon
maak, reparaties, het overblijven, en de
kosten van allerlei extraatjes die het
verblijf in en om de school veraangena
men. De respons was overweldigend.
De tips werden gebundeld in een gidsje
waar actieve ouderraden hun voordeel
mee kunnen doen.
Een aantal Zeeuwse ouderraden deed
ook mee. Zoals die van de rooms-katho-
lieke basisschool Ter Duinen in Kloos-
terzande. Die kwam met uiteenlopende
ideeën, onder meer over de inzet van
ouders voor onderhoudswerkzaamhe
den: „De Herenklusgroep repareert,
schildert en tuiniert. De Damesklus-
groep maakt schoon, veegt en kaft de
boeken van de schoolbibliotheek."
Uitstekend, zo'n enorme betrokken
heid van ouders bij de school. Maar wel
een beetje uit de tijd, dat onderscheid
tussen heren en dames. „Echt nog iets
van vroeger. Als er bij ons op school ge
klust of getuinierd moet worden, dan
steken wij vrouwen ook de handen uit
de mouwen", zegt Marjan Langenberg,
voorzitter van cle oudeiraad van de
openbare basisschool De Achthoek in
Wolphaartsdijk.
Dat er nu een gidsje is met honderden
tips van ouderraden, heeft de ouder
raad wat verrast. „Een jaar geleden ga
ven we aan J/M door dat we open staan
voor het uitwisselen van ervaringen,
ideeën en tips. We hoorden er daarna
niets meer over. Nu is er ineens dat gids
je", zegt secretaris Patricia Visser. En
jawelde ouderraad uit Wolphaartsdijk
wordt er, compleet met adres en tele
foonnummer, in aangeduid als één van
de veertig ouderraden die open staan
voor communicatie met anderen.
Tips
In het gidsje zijn enkele honderden tips
verzameld. Niet allemaal even origi
neel. Maar wel handig, zegt Patricia.
Marjan Langenberg (links) en Patrica Visser, voorzitter en secretaris van de ouderraad op basisschool De Achthoek in Wol
phaartsdijk: „Leerkrachtenhebben al genoegaan hun hoofd." foto Dirk-Jan Gjeltema
„Een heleboel van die dingen liggen
voor de hand. Maar er zit altijd wel wat
bij waar je wat aan hebt. Zo hoeven we
met z'n allen niet steeds opnieuw het
wiel uit te vinden."
De ouderraad van de openbare basis
school in Wolphaartsdijk telt zeven le
den, en komt om de anderhalve maand
bijeen. Dan worden activiteiten ge
pland en werkafspraken gemaakt.
Want je zit niet in de ouderraad om op je
lauweren te rusten. Een beetje ouder
raad is het hele jaar door in de weer om
van alles op en om de school te regelen
en te verbeteren. Patricia Visser, de se
cretaris, komt woorden tekort om het
allemaal op een rijtje te zetten. Ouder
avonden houden, overblijfbeurten re
gelen, om de twee jaar een grote toneel
avond met loterij, de fancy fair ten bate
van de schoolbibliotheek, de nieuw
jaarsreceptie, meedoen met de avond
vierdaagse, klussen op school, de af
scheidsbijeenkomst voor groep acht,
meehelpen bij het fietsexamen,
koninginnedag, en natuurlijk de paas-
en kerstactiviteiten.
Luizenmoeders
En daarmee is nog lang niet alles ge
zegd. „We hebben", zegt Patrica, „ge
zorgd dat er een hek om de school
kwam, maar dan wel zo een dat het geen
gevangenis wordt. Vroeger wiedden we
ook het onkruid, maar daar was geen
beginnen aan. We hebben er de gemeen
te voor ingeschakeld, en die komt nu
drie keer per jaar. En oh ja, dan hebben
we natuurlijk ook nog de luizenmoe
ders."
De ouderraad wordt vaak als een hulp
dienst gezien. Maar, zegt Patricia Vis
ser, „We zijn er niet alleen voor de klus
sen en de feestjes. We innen en beheren
ook de vrijwillige ouderbijdrage: 27,50
euro voor het eerste kind en 25 voor elk
volgende kind. Daar worden dan weer
allerlei activiteiten van op touw gezet."
Er wordt zelfstandig gewerkt, dus los
van de leerkrachten. Want die hebben
al zoveel aan hun hoofd. „We leggen
hen natuurlijk wel alles voor. Maar kom
je met een initiatief of een idee, dan
moet je zorgen dat het goed is uitge
werkt, en dat je het zelf kan uitvoeren,
want anders zadel je de leerkrachten
weer met extra werk op."
De ouderraad heeft het er maar druk
mee. Er zijn zeven leden. Eigenlijk
moeten die om de twee jaar vervangen
worden. Maar het lukt niet altijd daar
voldoende gegadigden voor te vinden.
Probleem is ook het vinden van ouders
voor de medezeggenschapsraad. Daar
zitten nu al twee jaar geen ouders meer
in. Jammer, want ouders hebben nu
geen invloed meer op het schoolbeleid.
Marjan: „Het komt wel allemaal op die
zelfde kleine groep ouders neer. Niet
dat ouders zich afzijdig houden. Als je
een beroep op ze doet, steken ze al gauw
de handen uit de mouw. Maar zelf mee
organiseren en beslissen. Nee, daar
krijg je bijna niemand voor."
