Patiëntmaar niet uitgeschakeld
Jacco Ricardo weigert domme
Nederlandse teksten te zingen
Belevenissen en emoties in was
Belangenvereniging
verjongt ieder jaar
Nu effe niet
PSD zet boten
te koop op
internetsites
Reuma
kunst cultuur
VLISSINGEN - Het provinciale
veerbedrijf PSD heeft zich ver
zekerd van zes domeinnamen op
het internet om in de loop van
volgend jaar de veerboten op de
Westerschelde aan de man te
brengen. Tegen elk aannemelijk
bod zijn ze te koop. In volgorde
van leeftijd de Prinses Christina
(1968), de Prins Willem-
Alexander (1970), de Prinses
Juliana (1986), de Koningin
Beatrix (1993) en de Prins Jo-
han-Friso (1997).
Bij de keus van de domeinna
men heeft het veerbedrijf Pro
vinciale Stoombootdiensten ge
probeerd zich voor te stellen op
welke manier een potentiële ko
per van een tweedehands veer
boot op het internet een schip
gaat zoeken. De kans is groot
dat de schepen buiten het Ne
derlandse taalgebied zullen
worden afgezet. Dat is ook ge
beurd met de twee laatste boten
die zijn verkocht. Beide zijn op
een veertraject in China ingezet.
Met het oog op buitenlandse be
langstelling is zijn de namen en
ook de tekst van de internetpa
gina's Engels. Dus: www.psd-
ferry.com, www.ferriesforsale-
.com, www.carferryforsale-
.com, www.twindeckferry.com,
www.doubleendedferry.com en
ook www.psdzeeland.com. Voor
com-adressen is gekozen, om
dat die het eerst worden ge
toond bij zoekmachines op het
internet.
Al deze namen verwijzen naar
dezelfde pagina's: Ferry for sale
- PSD. Het veerbedrijf ziet de
presentatie op het internet als
een methode om de toekomstige
beschikbaarheid van de sche
pen breed onder de aandacht te
brengen. Daarom bevat de site
naast wat algemene informatie
over de omstandigheden waar
onder de schepen in Zeeland
zijn ingezet en de reden waarom
ze van de hand worden gedaan,
veel technische informatie en
flink wat foto's. Prijzen worden
niet genoemd.
Behalve op de vijf veerboten
wijst de PSD ook op de veerstei-
gers in Vlissingen, Breskens,
Kruiningen en Perkpolder. Die
zijn welfswaar van het Rijk. Na
de opheffing van de PSD vervul
len ze geen functie meer. De
steigers zouden een koper goed
van pas kunnen komen. Ze zijn
immers precies aangepast aan
de dubbeldeks veerboten.
door Claudia Sondervan
MIDDELBURG - De Reuma
vereniging Midden-Zeeland
wordt elk jaar jonger. Vlak voor
de twintigste verjaardag dook
de gemiddelde leeftijd van de
driehonderd leden ruim onder
de vijftig jaar. Het bestuur is ac
tief en aan vrijwilligers is geen
gebrek.
De ledenaanwas ligt nu op vijf
tien mensen in de afgelopen
twee maanden. ,,Dat komt
doordat reuma steeds jonger on
derkend wordt bij mensen. Ook
bij jongeren en kinderen," ver
telt secretaresse Sylvia Been
hakkers van de RVMZ.
Vuurtoren
De bloei van de vereniging ligt
ook in de ommezwaai die sinds
enkele jaren is ingezet. De helft
van het bestuur is vernieuwd,
verenigingsorgaan De Vuurto
ren groeide uit tot ledenmagazi
ne dat vorig jaar de waarde-
ringsprijs van het Nederlandse
Reumapatiëntenbond verdien
de.
De eigentijdse aanpak veran
derde de ledenvergadering: de
aansluitende bingo verdween
voor verlotingen en gastspre
kers, zoals de Zeeuwse reuma
toloog Michiel van Krugte.
De specialist is een fervent le
denwerver voor de vereniging,
vertelt Beenhakkers. ,,Wij ge
ven een soort nazorg. Via ons ra
ken mensen met reuma wegwijs
op allerlei terreinen. We wisse
len veel informatie uit. We wer
ken aan een nieuwe groepsoe-
fentherapie met De Gezonde
Zaak in Middelburg. Komende
zomer komt er een protocol met
de sexuologen in Zeeland over
reuma en sexuele relaties. We
geven informatie over voeding,
vergoedingen en organiseren'
activiteiten, zoals aangepast
tuinieren en uitstapjes naar in
formatiemarkten. Leden van nu
consumeren niet enkel informa
tie, ze willen nieuwe dingen
meemaken."
Lustrum
Zaterdag 16 maart viert de RV
MZ het vierde lustrum in De
Zandput in Serooskerke van
10.30 tot 16.00 uur. Tot 12.30
uur houdt de vereniging recep
tie, 's middags vermaken de le
den zich met het gemengd koor
Te Quiero en cabaret van de
'Nsaids.
MIDDELBURG - Het recept
van de RVMZ is volgens
Beenhakkers: „Geef mensen
een afgepaste taak, vertel
hoeveel tijd die kost en bel
even op hoe het verliep. Dan
weten vrijwilligers dat hun
werk ertoe doet. Dat hun in
spanningen verschil ma
ken."
Klagen is makkelijker dan
dragen, maar aangezien vrij
wel alle leden van de vereni
ging reuma hebben is er geen
keus. Sylvia Beenhakkers
heeft naast haar reuma nog
de ziekte van Crohn, maar
het remt haar geenszins. Ze is
o verb lijfmoeder en runt nog
een tweede vereniging naast
haar gezin.
„We hebben in het bestuur
allemaal dagen van 'nu effe
niet'. Soms moet je verder
gaan dan je eigenlijk kan. Als
je een afspraak maakt met
CZ Groep voor overleg, moet
je lijf maar toevallig willen
die dag. Dat bezuur ik dan
ook in de drie dagen daarna.
„De overheid wil vrijwilli
gerswerk stimuleren. Ik denk
dat ze bestuurscursussen
moeten stimuleren. Dan leer
je creatief zijn, nieuwe aan
pakken bedenken. Een be
stuur kan klagen dat er vrij
willigers nodig zijn 'want het
is zo druk', daar raakt nie
mand enthousiast van. Loop
je als een stel malloten de kar
te trekken, dan springen ze
allemaal aan boord. Dat
werkt aanstekelijk. Wij kre
gen de helft van de cursus-
kosten vergoedt. Maar voor
sommige verenigingen kan
de resterende helft nog een
probleem zijn. Als er iemand
in de provincie komt die ver
enigingsbesturen zo'n cursus
aanpraat, dat zou een zegen
zijn."
zaterdag 9 maart 2002
door Claudia Sondervan
Ik vind de postercampagne van de Ne
derlandse Reumastichting heel erg
hard en confrontrerend. Voor de men
sen met reuma zelf. Misschien dat het
de rest van de wereld de ogen opent."
Menko Weststrate (37) uit 's-Heeren-
hoek is sinds drie jaar officieel reuma
patiënt. Afgelopen herfst begon hij aan
zijn nieuwe baan: nachtportier bij hotel
Arneville in Middelburg. Als hij daar
naartoe rijdt met zijn auto, ziet hij sinds
deze week de posters van de lentecam
pagne van de Nederlandse Reuma
stichting. Een foto van een auto met de
tekst: ter overname wegens reuma. An
dere posters tonen een kappersschaar
met dezelfde boodschap. Het idee er
achter wijst naar het thema van de
campagne: reuma en werk. „Voor het
grote publiek staat de diagnose 'reuma'
gelijk aan 'uitgeschakeld'. Zo heb ik het
in eerste instantie ook gevoeld. Tot het
beter ging."
Door reuma moest Weststrate zijn oude
beroep opgeven. Als touringcarchauf
feur bereisde hij elke zomer heel Euro
pa met gezelschappen in zijn bus. In de
winter reed hij wintersportgasten naar
Oostenrijk. „De verantwoordelijkheid
werd te zwaar. Stel dat je in het buiten
land staat en je gewrichten willen niet.
Dat kan je niet maken als chauffeur.
Voor de passagiers ben je alles: steun en
toeverlaat." Lange dagen, mensen
rondrijden, zorgen voor maaltijden en
overnachtingen, koffers sjouwen, bus
schoonmaken en bovenal het sociaal
verkeer regelen. „En die koffers wegen
25 tot 30 kilo."
Oude-mensen-ziekte
Zijn laatste rit maakte hij in december
1999, nadat hij al enkele j aren geplaagd
werd door ontstekingen. „Dat ik reuma
had, leekme onvoorstelbaar. Ik was nog
jong! Reuma lijkt een oude-mensen-
ziekte. Nu weet ik dat kinderen het al
kunnen hebben."
Na de zomer van 2000 verbeterde zijn
lichamelijke conditie. „Tevoren kon ik
na een half uur op zijn, gaan rusten.
Dan was ik kapot." Hij zocht nieuw
werk, ook in het toerisme. Een arbeids-
reïntegratieprogramma in 2001 wees
hem enigszins de weg, maar de baan re
gelde hij zelf, via internet. „In een week
was het voor elkaar. Ik ben nog steeds
met gasten bezig. Ik werk drie nachten
per week in Arneville. Ik krijg nu een
training, zodat ik ook overdag kan in
vallen bij de receptie van het Arionho-
tel in Vlissingen. Zo gaat het naar een
werkweek van veertig uur."
Zijn reuma hield hij bij de sollicitatie
nog geen drie minuten verborgen. „Je
hoeft het niet te zeggen, maar ik wilde
Menko Weststrate: „Voor het grote publiek staat de diagnose 'reuma' gelijk aan 'uitgeschakeld'.
foto Willem Mieras
eerlijk zijn. Degene die het gesprek
voerde, kende de reumaverschijnselen
via familie. Mijn werkgever is heel be
reid om mij ruimte te geven als het een
dag niet gaat. Ze vragen ook of het alle
maal goed gaat." Weststrate brengt zijn
ervaring mee, al lag die vooral aan de
andere zijde van de receptiebalie: als
touringcarchauffeur was het inchecken
van zijn passagiers bij hotelbalies da
gelijks werk. Buschauffeurs komt hij
tot zijn spijt weinig tegen. Arneville is
het domein van zakenmensen met
weekeindetassen. Zijn oude collega's
spreekt hij nog vaak. „Ik hoor nog alles
wat er Omgaat."
Zijn leven is veel geregelder geworden.
„Ik ben elke dag thuis. Als chauffeur
ken je weken dat je niet eens tijd hebt
om thuis andere kleren te halen tussen
twee trips. Dit is een veel geregelder be
staan, dat beter past bij je ziekte. Voe
ding is bijvoorbeeld heel belangrijk.
Bepaald eten kan onstekingen veroor
zaken. Ik reageer slecht op eiwit en cho
cola. In hotels regel je dat moeilijk."
Werken is belangrijk, plezier in het
werk hebben nog meer, vindt Weststra
te. „Je bent niet steeds met de reuma be
zig. Je staat positief in het leven." Reu
ma is volksziekte nummer twee, weet
Weststrate nu.
Je kan j e niet voorstellen hoeveel men
sen het hebben. Jong en oud. Maar uit
geschakeld ben je niet. Ik rij nog dage
lijks auto. Maar het is wel een auto
maat."
door Pascalle Cappetti
OOSTBURG - Een ratjetoe, nee,
dat vindt hij beslist niet. Op de
nieuwste cd Laat me dromen
van Jacco Rieteco, alias Jacco
Ricardo uit Oostburgis niet een
voudig een stempel te drukken.
Het is een beetje jaren zeventig,
een beetje rock 'n roll, een
beetje country en een beetje fox
trot. Juist die mix aan stijlen
moet een breed publiek van jon
geren tot vijftigplussers aan
spreken.
Als Jacco Ricardo zich dan toch
moet spiegelen aan een lande
lijk artiest, dan voelt hij zich het
meest verwant met Rob de Nijs.
Maar covers van De Nijs zul je in
zijn repertoire niet vinden.
„Dan gaan mensen al gauw ver
gelijken. Die man kun je nooit
evenaren."
De tweede cd van Jacco Ricardo
is geheel Nederlandstalig en -
wat ook nieuw is - vrijwel volle
dig gevuld met eigen werk. Op
het hele album prijken maar
twee covers, Let your love flow
van Bellamy Brothers en
7c Neem vandaag de trein van de
Vlaamse Ann Christy) maar de
ze lijken nauwelijks meer op het
origineel. De vorige cd Sing me
home uit 1998 bevatte heel wat
meer covers en louter Engels
werk.
Maar dit keer pakt Jacco uit met
iets heel anders. Kenners heb
ben Jacco Ricardo verzekerd
dat er enkele potentiële hits op
staan en dat het lied Allemaal
Zeeuwsch-Vlaanderen wel eens
het nieuwe volkslied van de
streek kan worden. Dat oordeel
laat hij liever aan anderen over.
Composities
Hij is blij met de prachtige tek
sten van Loek van Hecke en
composities van Diederick Ben-
jaminsz uit Sluiskil en Mare
Verschelden uit Zaamslag.
Zingen in het Nederlands was
even wennen voor de zanger.
Evenals het bijna house-achtige
nummer Tc Neem vandaag de
trein. „Ik had het nummer bijna
afgekeurd, omdat ik het te mo
dern voor mij vond, heel anders
dan wat ik gewend was. Maar ik
ben blij dat ik het toch heb ge
daan." Jacco had maar één
voorwaarde toen hij werd gesti
muleerd om in het Nederlands
te gaan zingen. „Het mogen
geen domme teksten zijn, zoals
'ik hou van jou en ik blijf je
trouw'. Het moeten thema's zijn
die me aanspreken." Daarom
gaat het in zijn liedjes over
stress, de behoefte even alleen te
zijn, verliefdheid, oorlog, de
jeugd vroeger en nu en over ru
zietjes en tegenslagen in het da
gelijkse leven. De Bus bijvoor
beeld gaat over jonge mensen
die elk weekend weer afscheid
van elkaar moeten nemen, om
dat een studie hen naar een an
der deel van het land trekt. Een
van zijn favorieten is Laat me
even alleen. „Net geen slow-
plaat, maar een nummer waar je
toch lekker op kunt dansen."
Jacco Ricardo presenteert zijn
cd zaterdag 16 maart met een ert
gen theatershow in het Ledel-
theater in Oostburg. Stond hij'
vorig j aar nog met de groep Van-
alles uit Sluis en Rini Kourdos
uit Oostburg op de planken, nu'
waagt hij de stap in zijn eentje. -
Om het publiek toch wat meer te
bieden dan louter zijn verschij
ning en stem, heeft Jacco de
dansgroepen uit Oostburg en
Rotterdam gevraagd om het op
treden te vergezellen. Daar
naast begeleiden professionele
dansers van Dancetrax en ach
tergrondzangeressen Viviari
van Hecke, Joke Zomer en Ellen'
Minderhoud hem bij de num
mers.
Cd-zpresentatie. Jacco Ricardo,
zaterdag 16 maart in het JbedeU
theater in Oostburg. Aanvang:
20.00 uur.
Peter Douglas
hoofdgast
bij concert
Young Ones
HULST - Niet Mathilde
Santing maar Peter Dou
glas is de hoofdgast tij
dens het jaarlijkse concert
van The Young Ones in
Den Dullaert in Hulst op 6
april.
„Het management van
Santing heeft verstek la
ten gaan en daardoor heb
ben wij een andere keuze
gemaakt. We zijn erg blij
met Peter Douglas, die
achteraf gezien ook beter
bij ons thema past", zegt
Chris Kalkmeijer van The
Young Ones.
Het thema van dit jaar is
Amerika en daar past de
Nederlandse Sinatra, zo
als Douglas ook wel wordt
genoemd, prima bij.
Onder leiding van John
Curfs zullen The Young
Ones lichte muziek met
overwegend Amerikaanse
invloeden ten gehore
brengen. Van pop en jazz
tot filmuziek. Televisie
presentator Jochem van
Gelder praat de show aan
elkaar.
door Ernst Jan Rozendaal
BURGH-HAAMSTEDE
Beeldhouwer Joop van Nugte-
ren uit Burgh-Haamstede werkt
graag in was. Dat materiaal
stelt hem in staat zonder omwe
gen zijn belevenissen en emoties
vorm te geven. Uiteindelijk
levert dat ranke en slanke
figuren in brons op. Vanaf
vandaag exposeert hij die in
De Bewaerschole in Burgh-
Haamstede.
Anderhalf jaar geleden verruil
de Van Nugteren zijn woon
plaats Mijnsheerenland voor
Burgh-Haamstede. Eigenlijk is
het de jaarlijkse Kunstschouw
die hem daar heeft gebracht.
Twee jaar geleden werd hij in
het kader daarvan uitgenodigd
zijn werk te laten zien en tijdens
een fietstocht in de omgeving
stuitte hij op zijn huidige wo
ning, die toen te koop werd aan
geboden. Vorig jaar deed hij
opnieuw mee aan de Kunst-
schouw, maar ditmaal door zijn
werk thuis te exposeren. In De
Bewaerschole zijn nu zijn bron
zen sculpturen gecombineerd
met schilderijen, grafiek en
kleurenetsen van Edith Stoel uit
Klijndijk.
Even heeft Van Nugteren over
wogen de expositie af te gelas
ten, omdat zijn vrouw enkele
weken geleden is overleden.
Maar omdat zij volop aan de
voorbereiding heeft meege
werkt, wilde hij de tentoonstel
ling toch door laten gaan. Bo
vendien kan zijn werk niet los
worden gezien van emoties
waarmee een dergelijk verlies
gepaard gaat.
Op het ogenblik werkt Van Nug
teren aan een beeld waarin hij
de pijn en de kankercellen let
terlijk vormgeeft. „Of ik het ooit
zal laten, zien weet ik niet.
Waarschijnlijk houd ik dat voor
mezelf. Maar het geeft aan wat
beeldhouwen voor mij bete
kent. Het is een medicijn, een
uitlaatklep. Als ik zo'n beeld
maak, krijg ik een gevoel van
opluchting, zoiets wat je voelt
als je voor een examen bent ge
slaagd."
Gevoelens
Dat geldt ook voor het werk dat
Van Nugteren wel exposeert. Hij
weet daarin een universele
vorm te vinden voor zijn per
soonlijke gevoelens. Zo heeft hij
nadat zijn vrouw was geope
reerd een sierlijk beeld gemaakt
van een vrouw met een gat in
haar buik. 'Nieuw leven' heet
het. „Ik ben altijd voorzichtig
met het uiteenzetten van de pre
cieze aanleiding voor een beeld.
Een beeld als dit zou er onver
koopbaar door worden. Maar
het is voor mij geen bitter beeld.
Voor mij is het een uitbeelding
van ruimte voor nieuw leven.
Mijn vrouw heeft na die opera
tie nog drie jaar kunnen leven.
En ik heb iets wel een naam ge
geven, maar iedereen die mijn
werk ziet, kan zijn eigen inter
pretatie geven."
Het zijn niet uitsluitend droevi
ge of pijnlijke emoties die Van
Nugteren aanzetten tot het ma
ken van een beeld. Dat moge
blijken uit titels als 'Vrijheid',
'Levensvreugd' en 'Part
nership'. „Ik kan een overweldi
gend gevoel van vrijheid hebben
en daarvoor zoek ik dan een
vorm. Die komt als vanzelf uit
mijn handen. Ik vind was een
heerlijke materie om in te wer
ken. Mijn geest vloeit daar als
het ware in. Daardoor straalt
een beeld uit wat ik erin heb ge
legd."
Van het wassen beeld wordt een
mal gemaakt die nodig is om de
sculptuur uiteindelijk in brons
te gieten. Van Nugteren: „Het
mooie is dat je je gevoelens in
een beeld kwijt kurit en ze tege
lijkertijd in een bronzen vorm
voor altijd bewaart."
Van Nugterens uitbeelding van
gevoelens of thema's is letter
lijk, maar juist daardoor niet
puur realistisch. Bij het beeld
'Keerpunt' kijkt een figuur te
gelijkertijd twee kanten op:
naar het verleden en vooruit.
Het beeld 'Hoeksteen' beeldt de
vrouw letterlijk uit als hoek
steen van het gezin. De beeld
houwer ziet wel enige verwant
schap met het werk van Osip
Zadkine. „Ik denk dat ik mijn
eigen stijl heb ontwikkeld, maar
als ik dan weer eens een boek
over hem doorblader betrap ik
me erop dat ik vergelijkbare
vormen gebruik. 'Heb ik het van
hem of heeft hij dat van mij?',
denk ik dan. Ik hoef maar naar
het jaartal te kijken om te weten
dat ik zo'n beeld van hem onbe
wust toch in mijn hoofd moet
hebben opgeslagen. Tenzij ik er
onafhankelijk van hem op ben
gekomen, omdat we misschien
op een zelfde manier vorm ge
ven aan onze gevoelens.
Expositie Joop van Nugteren en
Edith Stoel, t/m 30 maart in De Be
waerschole in Burgh-Haamstede,
open di t/m za van 13.30-16.30 uur.
Jacco Ricardo wil alleen in het Nederlands zingen over thema's die hem aanspreken: „Geen teksten als:
'ik hou van jou en ik blijf je trouw'." foto Peter Nicolai
Sculpturen van Joop van Nugteren, vlnr: 'Tijdperk', 'Hoeksteen', 'Bezinning' en 'For better for worse'.
foto Pieter Honhoff
