Boswachters met pistool op pad
PZC
Cibouette zit vol met Glasblazer Bernard Heesen bouwt
prachtige muziek en aan zjjn ejgen sprookjeswereld
vervelende dialogen 1 J
18
Bewapening
lezers schrijven
kunst cultuur
Ambras viert jubileum
met cd en leetnaitsjow
Voetveer
Fortuyn XIII
Boetes II
Boetes III
Stakingen
Greenpeace
donderdag 28 februari 2002
's-GRAVELAND - Natuurmonumen
ten gaat de criminaliteit in natuurge
bieden te lijf door een beperkt aantal
boswachters met pistool en wapen
stok op pad te sturen. Een tiental bos
wachters, verspreid over het hele
land, zal daartoe nog dit jaar een ver
korte politie-opleiding volgen. Na
tuurmonumenten mikt in eerste in
stantie op natuurgebieden in de buurt
van grote steden en grensgebieden.
Het is nog niet duidelijk of de maatre
gel ook in Zeeland wordt doorge
voerd. Voor het dragen van een pistool
komen boswachters in aanmerking
die al een buitengewone opsporings
bevoegdheid hebben.
Boswachter R. Wink, verbonden aan
het districtskantoor van Natuurmo
numenten in Goes, heeft een dergelij
ke bevoegdheid. Hij was dinsdag nog
niet van de maatregel op de hoogte,
maar hij kan zich goed indenken dat
het in sommige gebieden soms nodig is
een wapen te dragen. Maar wat be
treft Zeeland verwijst hij naar woord-
voerdster A. Les op het hoofdkantoor
van Natuurmonumenten in 's-Grave-
land. Die meldt dat nog bekeken moet
worden in welke gebieden boswach
ters een pistool gaan dragen. ,,We zoe
ken nu eerst naar vrijwilligers die er
geschikt voor zijn."
Toezicht
Sinds 1992, toen de veldpolitie is op
geheven, is er minder politietoezicht
in bossen en natuurgebieden. Daar
wordt niet alleen gestroopt, maar er
vinden ook andere criminele activi
teiten plaats als drugshandel, prosti
tutie en afrekeningen. Natuurmonu
menten hoopt dat de politiek
uiteindelijk weer meer gaat investe
ren in politietoezicht.
Eerder al pleitte de koepel van de Ne
derlandse Verenigingen van Natuur-
toezicht er voor alle boswachters met
een pistool op pad te sturen. Zo ver
willen ze bij Natuurmonumenten niet
gaan. „Wij zijn in de eerste plaats
gastheer. Onze boswachters kunnen
verbaliserend optreden. Ze dragen
ook nu al een wapenstok en handboei
en. Alleen die zijn niet zichtbaar. Ze
zijn er niet op uit om mensen het vuur
na aan de schenen te leggen. Maar
soms moet je wat. En dan komt het
voor dat boswachters worden be
dreigd."
Staatsbosbeheer en het Zeeuwse
Landschap, die in Zeeland ook na
tuurgebieden beheren, stellen zich
vooralsnog afwachtend op. Voor bos
wachter Piet de Keuning van Staats
bosbeheer in Middelburg hoeven die
wapens niet. „Sinds 1988 surveilleren
we allemaal ongewapend, en voor mij
mag dat zo blijven. Ik denk dat ik me
ongewapend veiliger voel dan bewa
pend. Want dat kan ook tegen je wer
ken. Iemand kan proberen je je wapen
te ontfutselen."
Geen agenten
Keuning benadrukt dat boswachters
niet tot taak hebben als politieagent
op te treden. „We zijn getraind om ons
doel met de mond te bereiken. Lukt
dat niet, dan trekken we ons tactisch
terug. Ik zal niet zeggen dat ik nooit
bedreigd ben. Je moet wel eens een
proces-verbaal qimaken, of een
crossmotor in beslag nemen. En daar
voel je je dan niet altijd even lekker
bijMaar 't is uiteindelijk altijd gelukt
ons er goed uit te redden."
En wat die toenemende criminaliteit
betreft: „Och, we zien wel eens dat er
met een zwaar kaliber pistool op ver
keersborden is geoefend. Maar dat
was altijd al zo, en dat zal ook wel zo
blijven. In het veld zelf valt het geluk
kig allemaal nogal mee."
Boswachter Dirk Fluijt, werkzaam op
onder meer Schouwen-Duiveland,
deelt de mening van zijn Middelburg
se collega. „Er zullen best gebieden
zijn waar het nodig is dat een bos
wachter gewapend rondloopt, maar
ik persoonlijk zit er niet op te wach
ten. Wij zijn als boswachter ook niet
getraind in de omgang met wapens.
Bij onraad halen wij de politie erbij,
want die zijn er wel op getraind."
Mondiger
Fluijt constateert dat ook hij vaker
dan in het verleden te maken krijgt
met agressie. Mensen zijn mondiger
geworden en dat is vaak niet in het
voordeel van gezagsdragers. Op een
bekeuring - want die mag een bos
wachter uitdelen - wordt door sommi
ge mensen met woede gereageerd.
Fluijt: „Soms heb je dat al wanneer je
er iets van zegt als iemand zijn hond
loslaat lopen."
Als boswachter kom je, weet hij uit er
varing, soms in bedreigende situaties
terecht. Hij is absoluut niet van plan
de held uit te hangen. Zeker niet te
genover een overmacht. „Je kunt je
voor je kop laten slaan of je kunt je te
rugtrekken en de politie inschakelen.
Ik kies zelf voor het laatste. Fluijt
weet nog zo net niet of hij zich met een
wapen op zak wel veiliger zou voelen.
Een wapen kan respect afdwingen,
maar ook nog meer agressie oproepen.
Fluijt: „Ik denk dat het beter is als je in
bepaalde gebieden niet meer alleen,
maar met een collega patrouilleert.
TERNEUZEN,
Scheldetheater
Ciboulette van Reynaldo Hahn
door Opera Zuid
Limburgs Symphonie Orkest
Dirigent: Jean-Luc Tingaud
RegieSandrine Anglade
Hoofdrollen: Aurélia Legay, Jean-
Marie Frémeau, Alexandre Marcelli
door Arie Karreman
Het was een verademing om
dinsdagavond tussen alle
die Duitse operettes eens een
Franse operette te horen. Dit
maal van een componist die
weinig bekend is, maar in het
Parijs van eind 19e eeuw, in de
salons van de fin du siècle een
zeer prominent figuur was naast
Offenbach.
Ik kende Hahn alleen van zijn
prachtige liederen, waarvan hij
er al een op zijn dertiende com
poneerde. Dus ga je toch enigs
zins nieuwsgierig luisteren naar
een operette van deze begaafde
componist. Een werk dat in op
dracht werd geschreven in een
tijd dat de publieke smaak wat
verschoof naar alles wat Ameri
kaans was. Het werd een vrij
traditionele operette over en
meisje van het platteland dat
droomt van de stad. Het verhaal
is soms wat flauw voor deze tijd,
en zeker niet zo ingewikkeld als
dat van de Weense operettes.
Maar de muziek is bijzonder
mooi. Hahn gebruikt juist de
eenvoud van simpele en duide
lijke structuren en weet door
een logische opbouw het kin
derlijke verhaal naar een hoger
niveau te brengen. En dat hoor
den we ook, prachtige aria's en
koorwerken afgewisseld met
vaak te lange en weinig zeggen
de dialogen. Met name Hahns
melodie en harmonie zijn bij
zonder mooi. In een stijl die ze
ker niet vernieuwend is voor die
tijd maar wel heel persoonlijk.
Hij durfde het aan om zo'n werk
te schrijven en werd beloond
met groot succes.
Twaalf solisten stonden dins
dag op het podium. Met name
Aurélia Legay in de rol van Ci
boulette en Jean-Marie Fréme
au als Duparquet blonken uit.
Legay heeft een lichte, wendba
re stem en een uitstekende ex
pressie. Frémeau boeide steeds
weer met een zeer fraai stemge
luid en zijn uitstekend acteren.
Tenor Alexandere Marcelli in de
rol van Antonin speelde goed,
maar zijn stem vind ik behoor
lijk scherp. Het koor bestond
hoofdzakelijk uit jonge mensen,
De koorklank was dan ook fijn,
transparant en soms heel warm.
Jammer dat het koor te vaak uit
de pas liep met het orkest. Een
orkest dat prachtig speelde met
een sonoriteit die helemaal past
in de muziek van Hahn.
En al vind ik ruim twee uur ope
rette voor een wat kinderlijk
verhaal best wel lang, toch was
Ciboulette een boeiende erva
ring tussen de vele Weense ope
rettes die Terneuzen aandoen.
Een componist die met zijn een
voudige kwaliteit en vleugje
charme en nostalgie sinds kort
weer terecht in de belangstel
ling staat.
door Jeanette Vergouwen
HULST - Sjores Ambras be
staat 20 jaar. Ter gelegenheid
daarvan presenteert de band de
tweede cd op zaterdag 23 maart
tijdens de 'Leetnaitsjow'.
De cd werd in november 2001
opgenomen door Mare Ver
schelden en Ronald Plat jouw.
Op de cd zijn zeventig minuten
Sjoresmuziek te beluisteren.
„We hebben deze keer voor een
afwisselend repertoire gekozen
met nummers van Tina Turner
en delen uit 'Radar Love' van
Golden Earring. Zelfs John Mi-
les ontbreekt niet", vertelt lei
der Ad Vreugde. Hij wil de titel
van de nieuwe cd nog niet wil
verraden maar is tevreden met
het resultaat. „Het klinkt wat
gepolijster en het repertoire is
gevarieerder. Wat blijft is de on
miskenbare Sjoressound." De
presentatie van de cd valt samen
met de feestavond met een op
treden van Midlife Crisis. De
presentatie is in handen van Ar
nold Coenen, beter bekend als 't
Ollands Meesterken.
De avond begint om 2 00 0 uur in
de aula van het Reynaertcolle-
ge, locatie Gildenstraat, in
Hulst.
door Ernst Jan Rozeridaal
GOES - Glasblazer Bernard Heesen is een
kunstenaar die het begrip barok nieuwe in
houd geeft. In galerie Van den Berge in Goes
zijn 'glazen gewrochten' van hem te zien. De
weelderige objecten die hij in de voorzaal
toont, lijken rechtstreeks uit een mysterieu
ze sprookjeswereld te zijn meegenomen. Op
een tafel in de achterzaal staat een kleurige
uitstalling die associaties oproept met de
schoonheid van een tropisch aquarium.
In de galerie ligt een inzage-exemplaar van
een prachtig boek, getiteld De wereld van
Bernard Heesen. Het is het eerste deel van
een encyclopedisch woordenboek over de
wereld van de glasblazer, met aandacht
voor de experimentele, chemische, poëti
sche, filosofische en historische aspecten
van het vak. De titel geeft goed aan dat deze
kunstenaar een eigen wereld creëert.
In de voorrede bij het boek heeft Barney
Agerbeek het over het 'vrolijke blazen' van
Bernard Heesen. Hij schrijft: „Overdag
werkt hij met glas en in de avonduren duikt
hij in encyclopedieën, spelt hij atlassen en
graast hij in vervlogen tijden. Dagelijks
loopt hij de trap op naar boven. De eerste
trede, de natuur, slaat hij over, op de tweede
trede liggen encyclopedieën met afbeeldin
gen van de werkelijkheid, en na de derde
trede komt hij op de bovenkamer: het (ver
)vormen van de werkelijkheid kan begin
nen. Door de verhalen die hij leest en de af
beeldingen die hij ziet, doemt een eigen we
reld voor hem op. De volgende ochtend staat
hij het glas te draaien, te verhitten en te ver
vormen." Uit dit samenspel van speuren in
encyclopedieën, zelf een naslagwerk maken
en vooral het scheppen van de bijbehorende
voorwerpen, blijkt hoe obsessief Heesen
bouwt aan zijn eigen wereld. Uit de werke
lijkheid zoals wij die kennen distilleert hij
een nieuwe, mooiere, werkelijkheid.
De nadruk ligt in galerie Van den Berge op
het werk in de voorzaal. Bij de toegang daar
naartoe staat een altaarkelk. Aan de wand
hangen twee zwarte spiegels en in de ruimte
staan onder meer twee arabesken. Het gaat
om persoonlijke en hedendaagse interpre
taties van deze aloude voorwerpen. Zoals
het hoort zijn ze sierlijk en statig - dat laat
ste wordt nog versterkt door de naar grijs,
blauw en zwart neigende kleurschakerin
gen - maar hebben ook een speelsheid die
soms bijna humoristisch aandoet. Heesen
weet zijn glas, een materiaal dat van nature
kil aandoet, warmte mee te geven door veel
met ronde en vloeiende vormen te werken.
Bovendien doet het spel van licht, weerspie
geling en transparantie zijn kunstobjecten
flonkeren.
Het zijn de details die de aandacht gevan
gen houden. Wat symmetrisch lijkt, blijkt
dit bij nadere beschouwing niet helemaal te
zijn. De leeuwen, vissen of putti die op het
eerste gezicht zijn arabesken en schalen sie
ren, zijn bij nadere beschouwing fabeldie
ren, zo te zien van een vriendelijk karakter.
Als je maar lang genoeg tussen Heesens ob
jecten rondloopt, begin je zelf de bijbeho-
Een zwarte arabesk van Bernard Heesen.
rende wereld te fantaseren. Die heeft een
magisch karakter. Het is alsof hij dingen
heeft ontvreemd uit een tovenaarskasteel
van Harry Potter of In de ban van de ring,
om maar eens een actuele vergelijking te ge
bruiken.
Bij de buitenissige vazen en schalen in de
achterzaal - achtentwintig in totaal - ligt de
nadruk meer op het maakwerk dan op de
sfeer. Heesen verbluft de beschouwer met
zijn kleuren en vormen die normaal gespro-
foto Dirk-Jan Gjeltema
ken te vinden zijn in snoepwinkels of onder
water, tussen de koraalriffen van verre kus
ten. 'Hoe krijgt hij het voor elkaar?', is de
vraag die zich telkens opdringt.
Expositie Bernard Heesen, Glazen gewrochten,
t/m 6 april in galerie Van den Berge in Goes, open
do 13.30-21.00, vri 13.30-17.00 enza 13.00-17.00
uur. Galerie Van den Berge presenteert zich ook
van donderdag tot en met maandag op de kunst
beurs Art Rotterdam, in de Cruise Terminal aan
deWilhelminakade, elke dag van 11.00-19.00 uur.
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
Jammer dat knappe mensen ook
wel eens domme fouten maken
door het grondwetsartikel óver
discriminatie te willen afschaf
fen, wat echter vanzelf opgelost
zou kunnen worden door alle
wereldreligies trachten te lei
den naar een heilige geest die
schepper en onderhouder is van
al wat leeft en dus alle religie
van mensen en door mensen ge
maakt alleen maar eeuwenlang
oorzaak zijn van oorlog. Steeds
weer maken wij mensen onze ei
gen goden, die door kerken, sy
nagogen, moskee en tempels
aanbeden worden en zodoende
god=heilige geest nooit in wer
kelijkheid is aanbeden, maar
door de mens zelf gemaakte go
den (afgoden) verbeeld zijn, wat
niet wil zeggen dat er eeuwen
lang vele mensen die goddelijke
geest in him aardse bestaan
hebben ervaren zonder ooit bij
bel of koran of thora of zoge
naamde heilige boeken te heb
ben ingezien en toch op zoek
naar het goede door de goede
geest zijn aangeraakt en mede
daardoor vele wonderen hebben
ervaren. Een stapje maar van
Pim Fortuyn zou geestelijk
meer kunnen betekenen dan
bijvoorbeeld het hele boek
openbaringen door mensen
opgeschreven in de bijbel. Aan
gezien ik zelf heden 75 jaar een
gelouterd en zeer bewogen
leven kan overzien en ondanks
alles in dankbaarheid kan
omzien ondanks mijn eigen fou
ten en tekorten blijft mijn hoop
en emotie door die geest op de
toekomst gericht zonder mense-
lijke machtswellust.
J. M. Schipper
Raveslootstraat 30
Zierikzee
De bevindingen van SECG over
het fiets-voetveer Breskens-
Vlissingen zijn zorgwekkend. Ik
vind het ronduit schandalig, dat
men durft aan te geven dat het
veer maar niet toegankelijk
moet zijn voor brommobielen.
Het is toch bekend dat de men
sen die gebruik maken van
brommobielen veelal gehandi
capt zijn. En door deze zienswij
ze worden onze gehandicapte
mede-burgers weer verder in
een isolement gebracht. Het is
de financiële situatie dat de
brommobiel de dupe moet wor
den.
Regeren is vooruitzien. De pro
vincie had op het moment dat de
tunnel een feit zou worden,
moeten zorgen dat het fiets-
voetveer toen ook direct werd
aanbesteed. Nu gaan er weer
miljoenen verloren, door het fa
len van het beleid van het pro
vinciebestuur. En wat betreft de
exploitant: waarom geen kleine
PSD instandhouden? De kennis
is bij het PSD-personeel ruim
schoots voorhanden. En zo
wordt de verbinding geen speel
bal van een willekeurige exploi
tant. Ook de outillage is aanwe
zig voor het aan- en afmeren en
eventuele reparaties. Snij debo-
venbruggen af van de bestaande
bruggen. Dan hoeven er ook
geen nieuwe aanlegsteigers te
worden aangelegd. Of is het de
bedoeling dat er weer kapi
taalsvernietiging gaat plaats
vinden? De mensen uit Zeeuws-
Vlaanderen zijn burgers van het
Nederlands koninkrijk en beta
len zoals iedereen gemeentelij
ke, provinciale en rijksbelastin
gen.
In Holland hoeft men voor de
bruggen en tunnels ook geen tol
te betalen. Waarom moet
Zeeuws-Vlaanderen daarop een
uitzondering zijn? Het wordt
tijd dat de gemeenten en inwo
ners van Zeeuws-Vlaanderen
wat meer voor hun rechten op
komen.
J. Steenbergen
J. F. de Millianostraat 18
Breskens
Dit noem ik anarchie, wij ou
ders bepalen en beslissen dus
waar en hoe de politie moet aan
pakken en waarschuwen, wan
neer onze kinderen de fout in
gaan, met en zonder ons toedoen
en onze schuld/nalatigheid. Wat
dan, sommige ouders kregen
drie boetes binnen één week?
(PZC, 23-2). Waar halen die
ooms en tantes agenten het van
daan. Dat noem ik eens wille
keur.
Onze kinderen mogen over de
stoep fietsen, als ze leeg is hele
maal, of niet?En natuurlijk zon
der licht, omdat oom en tante
(agent) tenslotte familie van ons
zijn, of niet? En schoolgaande
jeugd, vijftienjarig nog wel, die
zijn te jong, die weten niks. die
kunnen en durven niks, die
moeten beschermd worden. Te
allen tijde en in iedere situatie,
vooral bij de officier van justitie
en op de hoofdpagina van de
krant. Wat moet oom of tante
(agent) eigenlijk wél doen, wan
neer mijn kind écht in de pena
rie zit, met of zonder licht op
haar/zijn fiets en aan de hand?
Bek houden, waarschuwen en
meteen wegkijken? Waar zijn
wij ouders eigenlijk mee bezig?
Francine van de Wal
Oostmede 10
Middelburg
In uw editie van 23 februari las
ik met stijgende verbazing een
artikel over klachten van ou
ders over de aan him fietsende
kinderen uitgedeelde boetes.
Boetes voor het rijden zonder
licht, boetes voor het niet af
stappen waar dit is aangegeven
wegens werkzaamheden. De
woede van de ouders is zodanig,
dat een klacht is gedeponeerd
bij de officier van justitie over
de nietsontziende agenten, die
alsmaar bekeuringen uitdelen.
Foei, wat misselijk van die
agenten, dat ze hun werk doen.
Werk, dat niet zou hoeven be
staan uit het uitdelen van dit
soort bestraffingen aan de
jeugd, indien ouders hun opvoe
dende taak eens wat serieuzer
zouden nemen. Dan immers
wordt voorkomen dat dit soort
'ellende' uit hun portemonnee
moet worden betaald. Het is ge
woon een kwestie van normver
vaging, als wij alsmaar genoe
gen (moeten) nemen met dit
soort wangedrag! Het is toch
van de zotte dat je tegenwoordig
al opkijkt als er iemand met
licht op de fiets rijdt! Wie had
het er nu toch over de verhoging
van de veiligheid op straat waar
wij allemaal zo naar snakken?
Iedereen weet toch dat je de vei
ligheid van fietser én andere
weggebruikers in gevaar brengt
als je zonder licht rijdt! Hou dan
op met zeuren over iets, waar
van jezelf oorzaak bent en breng
serieus de jeugd die normen en
waarden bijwaarvan ook zij la
ter de vruchten kan plukken.
P. J. M. Diepstraten
Nadorstweg 32
Middelburg
Voor van alles wordt tegen
woordig gestaakt of gedemon
streerd, nu ook al bij het christe
lijk onderwijs (PZC 23-2). Mijn
vader gaf les aan een hbs en om
wat bij te verdienen voor zijn
vier kinderen gaf hij nog les aan
een kweekschool op woensdag'
en zaterdagmiddag. Deed alles
op de fiets. De huisdokter zei
een keer tegen mijn moeder:
„Van jullie salaris zou ik niet
graag willen leven." Toch
klaagden mijn ouders nooit.
Mijn zuster ging in de verple
ging toen ze achttien was en ik
net achttien in de gezinsverzor
ging. Het was hoofdzakelijk
liefdewerk en verdiende weinig.
Nu ga ik me toch afvragen: wa
ren we meer tevreden mensen of
waren we een stelletje sukkels,
die niet op het idee kwamen om
te demonstreren? Toch geloof ik,
dat we een stapje terug moeten
doen. Dan is er nog het probleem
van de beroepswerklozen. Kost
de staat te veel. Ze zouden wat
minder moeten krijgen. Vul
daar de behoeften mee van hen
die het hoognodig hebben.
J. S. Slingerland-Memelink
Valeriusstraat 1
Veere
Dat Greenpeace weigert om met
EPZ te praten is weer het zo
veelste bewijs van arrogantie
van deze multinational (PZC
21-2). Zelfs wordt EPZ een pr-
stunt verweten terwijl Green
peace zelf meer een internatio
naal opererende pr-organisatie
is dan een bedrijf met zorg voor
de natuur. Het is gemakkelijk
om te roepen dat EPZ dicht
moet, maar waar moet dan de
energie vandaan komen? Om de
productie van EPZ te vervangen
zijn wel 2260 grote windturbi
nes nodig! Ziet u ze al. staan?
Hoort u de milieuorganisaties al
protesteren? Steeds wordt 'ver
geten' dat we energie moeten
gebruiken om onze samenleving
draaiende te houden. Prima om
er zuinig mee om te gaan, maar
er moet toch geproduceerd wor
den en doe dat dan op de manier
die het milieu het minst aantast
en dat is met kernenergie. Wat
doet Greenpeace zelf aan het
behoud van het milieu? Een
gloednieuw schip van Green
peace werd gefinancierd uit de
bijdragen van contribuanten.
Was die bijdrage wel bedoeld
voor de bouw van een kostbaar
schip of wellicht voor het be
houd van de natuur? Met deze
overbodige oliezuipende en
broeikasgassen uitbrakende
zeereus zal Greenpeace op eigen
gezag als milieupolitie gaan op
treden. Gierende rubberboten
die benzine vreten en lucht en
water verontreinigen zullen
weer worden ingezet om hard
werkende mensen lastig te val
len.
Aan Greenpeace slechts één
vraag: geen kernenergie, geen
kolencentrale, geen fossiele
brandstoffen om energie op
te wekken, maar welk alter
natief stelt Greenpeace daar nu,
en niet over honderd jaar, te
genover? Daar heb ik nog nooit
iets over gelezen.
Henk van Vlimmeren
Troelstraweg 379
Vlissingen
door Henk Postma
en Piet Kleemans
Boswachter Dirk Fluijt zit niet te wachten op bewapening. foto Pieter Hon hoff