Alles oranje, maar ieder z'n stijl
Wij waren de rekwisieten
Tuttenclub vindt 't een mooi koppel Bruidsparen genieten
mee m Zienkzee
Zwaaien naar koets
in Schouwse dracht
door Wout Bareman
TERNEUZEN - Het is tien uur. De
gasten melden zich in robe en rok bij
de Beurs van Berlage en in de woning
in de binnenstad van Terneuzen wor
den oranje tompoezen van de HEMA
geserveerd.
Dat gebeurt met enige egards, want
Sjaan Steketee van de Tuttenclub
(niet officieel geregistreerd) houdt
van decorum. Dus moet ook haar man,
André, eraan geloven. Weg van de
bank; de Tuttenclub wil ongestoord
Het Huwelijk zien.
De Tuttenclub telt vier leden, alle
maal de zeventig gepasseerd. Addy
den Hollander is de oudste. Voor de
gelegenheid heeft ze zich een oranje
trui aangeschaft. Ook Sjaan beweegt
zich voort in een oranje creatie. Ande
re leden van de club: Riek van Leuven
(voorzitter en regelnicht) en Rie
Leeuw.
Eens per week komen ze samen. Riek
regelt waar dat plaatsgrijpt. Dan pra
ten ze, roddelen een eind weg, drinken
koffie of een borreltje en als ze niks
meer weten leggen ze een kaartje.
Eerst het huwelijk met Cohen, daarna
het gedragen verhaal van dominee Ter
Linden. „Ach, 't is toch zonde", leven
de vier dames mee met prins Claus.
„Hij heeft al z'n krachten opgespaard
om dat huwelijk mee te maken. Zie je
dat wuivende handje?!Als 'het paar'
verschijnt, wordt het stil. Bewonde
ring alom. „Ze liek wel een bitje zene-
wachtig", stelt de Tuttenclub vast.
Maar de algemene constatering is dat
het een 'mooi koppel' is. Zelfs: „Ze
kunnen van Willem-Alexander zeg
gen wat ze willen, maar 't is toch een
schone vent, zö in dat uniform."" In
stemming alom. Bewondering ook.
Voor de jurk van Maxima. „Eenvou
dig en mooi", luidt het oordeel. De Ita
liaan Valentino heeft in zijn creatie de
Argentijnse passie weten te temmen.
Tijdens de plechtigheden in Beurs en
kerk is het doodstil in de kamer. De
dames drinken de woorden in. Maar
als de dominee het heeft over 'een car
rière ontwikkelen', is het droge com
mentaar van Addy: „Dus: 'Ga maar
werken. Zoek maar een baantje!'
Alexander zegt volgens de vierschaar
wat al te gulzig 'ja'. Hebberig vinden
ze hem. Dan verliezen Addy en Sjaan
zich in een discussie, die net niet leidt
tot porcelein aan scherven. Of de va
der erbij mocht zijn of niet, daar gaat
het over. Rie zet de toon met„Ik vind
het schandalig dat hij en z'n vrouw er
niet zij n.Sjaan: „Ik vind het wel goed
hoor. Voor haar is het erg, maar als-ie
toch was gekomen, was het hier revo
lutie geweest."
Na de balkonscene breken de dames
op. Het was mooi, heel mooi. En dat
het spektakel ruim 20 miljoen euro
kostte, kan ze ook niks schelen. Addy:
„Ze hebben daar gewoon recht op.
Een bezoek van zo'n vent als Bush
kost ook een klauw met geld."
door Ali Pankow
ZIERIKZEE - Twee bruidsparen
maakten afgelopen zaterdag in het
stadhuis in Zierikzee gebruik van de
mogelijkheid hun huwelijk in een ex
tra feestelijke ambiance te laten vol
trekken.
Zo was de trouwzaal wat extra opge
tuigd, ging de ambtenaar van de bur
gerlijke stand nader in op het bijzon
dere van deze dag en zorgde de ge
meente voor muzikale omlijsting en
een sprankelend glas oranjebitter met
mousserende wijn.
Het eerste huwelijk zaterdag werd om
half één in besloten kring voltrokken
door P. Berrevoets-Ringelberg als
ambtenaar van de burgerlijke stand.
Gitariste Julia Bognar speelde mu
ziek die paste bij de gelegenheid en bij
de monumentale omgeving: enkele
composities uit de Renaissance en de
Romantiek.
Tijdens de huwelijksvoltrekking van
Nannie Dorst en Willem Willemse
stak gelegenheidsambtenaar L. Blik-
man burgemeester Job Cohen van
Amsterdam naar de kroon. Aanslui
tend hield dit echtpaar in restaurant
De Vierschaar bij het stadhuis een re
ceptie voor familie, vrienden en ken
nissen.
door Ali Pankow
BURGH-HAAMSTEDE - Ze moest 's
nachts om kwart voor vier opstaan om
zich in vol ornaat in haar Schouwse
kostuum uit 1850 te kleden. Dat kost
veel tijd. Ze wist dat het een lange dag
zou worden, maar dit vroege opstaan
had ze er graag voor over. Mevrouw A.
van der Schee uit Burgh-Haamstede
stond zaterdag met zes andere leden
van streekdrachtvereniging De Arke
in Amsterdam langs de route waar de
gouden koets met het bruidspaar
langskwam.
De bus met de Zeeuwse delegatie ver
trok om zes uur al uit Kruiningen.
Voorlopig doel van de reis was de Ma
rinekazerne in Amsterdam. „Daar
ontmoet je dan heel veel mensen van
verenigingen uit het hele land", zegt
Van der Schee. Van de huwelijksvol
trekking heeft ze niet veel gezien. „Er
stond daar alleen een vrij kleine tele
visie, maar ik dacht: ik zie thuis de
herhalingen wel." R. van Meurs uit
Bruinisse behoorde ook tot de Arke
delegatie. Zij had haar fraaie kap nog
maar niet opgezet, met het oog op de
lange reis. In de Marinekazerne zou er
immers nog volop gelegenheid zijn om
haar dracht te completeren. Van
Meurs tienerdochter Liesbeth, even
eens lid van De Arke, was ook graag
van de partij geweest. Er werd echter
streng geloot en de uitverkoren zes le
den werden vooraf ook nog eens
streng gescreend met pasfoto's en
identiteitspapieren.De leden van De
Arke werden in de loop van de och
tend naar hun stek langs de route aan
het Spui gebracht. „Het was daar on
der elkaar ook zo gezellig. We werden
met onze klederdracht veel bekeken
en op de foto gezet", vertelt Van der
Schee. Volgens haar was het goed toe
ven daar in de zon langs de Singel op
het Spui. Al waaide het wel behoor
lijk. Zo behoorlijk dat er zelfs een lint
en een bolhoed van één van de leden
van Ons Boeregoed in die Singel waai
den. De waterpolitie was zo goed die
spullen er snel uit te vissen.
En dan kwam eindelijk de gouden
koets. „Dat is mooi hoor, om mee te
maken. Ik heb Maxima en Willem-
Alexander heel goed kunnen zien. Ze
reden vlak voor ons langs", vertelt Van
der Schee. Vanaf de plek waar Van
Meurs stond, was tevens goed zicht op
het incident met de verfbom. Zij zag
hoe de man in de kraag gegrepen werd
die door de autoriteiten toen nog als
dader werd aangezien.
Na het hoogtepunt met het langsko
men van het bruidspaar, begon het
lange wachten. Volgens Van der Schee
vergde het wel heel veel tijd voordat
eindelijk de bussen kwamen om de ge
zelschappen weer terug te brengen.
„De opvang van al die mensen was in
Den Haag met het huwelijk van Con-
stantijn en Laurentien wel wat beter
geregeld", weet Van Meurs uit erva
ring.
door Ali Pankow
BRUINISSE - Feestvieren kan op veel
manieren. Dat bleek zaterdag uit de
gevarieerde festiviteiten op Schou-
wen-Duiveland ter gelegenheid van
het koninklijk huwelijk. De één voelt
zich fijner bij een stijlvolle receptie,
de ander host liever tijdens een uit
bundig feest. Maar 'Oranje boven'
gold voor iedereen. Hetzij in het bor
relglaasje, hetzij in kleding, kapsel of
versiering.
De Oranjevereniging Bruinisse had
prima ingespeeld op al die zo verschil
lende smaken. Hier konden de feest
vierders op vier verschillende locaties
terecht. In de grote zaal van het dorps
huis speelde de band 'Tendance' voor
liefhebbers van foxtrot tot rock. On
der hen bevond zich ook gemeente
raadslid Nico de Danschutter. Hij
waagde zich aan enkele verkiezings
prognoses, daar het feest hier toch
niet zo snel op gang kwam.
Naast bier en oranjebitter voorzag de
catering ook in Maximasnacks,
broodjes Willem en huwelijksbrood
jes. Liefhebbers van wat Argentijnser
smaken, konden terecht in de kelder.
Daarlieten Corona en Desperado zich
goed smaken. Enkele dames in
groepsverband gaven hier in opperste
concentratie een demonstratie coun-
trydance op muziek en zang van het
duo Michael en Els Weston.
De meeste van de 450 feestgangers
echter dromden samen in de kantine
van de sportzaal. Muziek, karaoke,
ontmoeting en samenzang van feest
liederen vormden hier de hoofdmoot.
Veel jongeren amuseerden zich bij het
optreden van DJ Cor in De Pul, mqar
sommigen van hen maakten af en toe
ook even een overstapje naar het
dorpshuis.
Lampionnen
In Brouwershaven waren vooral de
jongere kinderen actief tijdens de
spelmiddag in het Tonnenmagazijn.
Zij vermaakten zich op de Vlaamse
kermis die daar was ingericht met on
der meer een kromme kegelbaan,
midgetgolf en een reuzeschaakpel. De
lampionoptocht aan het begin van de
avond met drumband Apollo en maj o-
rettenvereniging Apollonia trok een
kleine zestig deelnemers.
Ina Rijnberg uit Goes kwam samen
met drie andere leden van haar club
naar haar voormalige woonplaats
Brouwershaven voor een demonstra
tie rolstoeldansen. Het kwartet
dwong bewondering af bij de toe
schouwers.
De Vlissingse band Expose kon mede
dankzij de medewerking van dorps
huisbeheerder J. Goemans worden
gecontracteerd. „Daar zijn we blij om,
want zoveel geld hebben we natuur
lijk niet voor een extra feest. Konin
ginnedag komt tenslotte ook nog",
zegt penningmeester P. van Ast van de
Brouwse Oranjevereniging.
De vereniging werkt overigens wel
met vooruitziende blik en is nu al be
zig een spaarpotje aan te leggen voor
het kroningsfeest van prins Willem-
Alexander. „Kijk, je hebt nu dat hu
welijk, maar die kroning zal toch ook
niet zo lang meer duren", denkt Van
Ast.
maandag 4februari 2002 s!3
In Bruinisse hadden feestvierders de keus uit vier verschillende locaties en stijlen om met de trouwplechtigheid mee te leven, waarbij ook de kinderen niet vergeten
werden. foto Pieter Hon hoff
Oranjebubbels voor de toast op - vanaf vandaag - het echtpaar Nannie Dorst en Willem Willemse.
foto Pieter Honhoff
door A.J. Snel
AMSTERDAM - We waren erbij,
maar wat hebben we eigenlijk gezien?
Overwegend achterhoofden en, zo nu
en dan, een glimp van het toekomstige
staatshoofd Willem-Alexander en
diens bruid Maxima. Soms zagen we
ze, heel eventjes, in levenden lijve.
Een enkel ander moment via een vi
deoscherm. Maar van de historische
gebeurtenis zal ons vooral bijblijven
het beeld van met zorg gefriseerde
kapsels, in een aantal gevallen tegen
de adviezen in getooid met een hoed.
Wij waren naar de Beurs van Berlage
gekomen in de naïeve veronderstel
ling dat we gasten zouden zijn. Dat
pakte anders uit. Eén van de leden van
de Zeeuwse delegatie vatte het, toen
we daar gezeten waren, trefzeker sa
men: „Wij zijn de rekwisieten".
Vanaf kwart voor vijf in de ochtend
treffen de tweeënveertig leden van de
Zeeuwse delegatie voor de voltrek
king van het burgerlijke huwelijk van
WA en Maxima elkaar in de bus. Het
gezelschap wordt bijeengesprokkeld
te Middelburg, Kapelle en nabij Ber
gen op Zoom. Een afnemende, ruim
halve maan heft tijdens de rit naar de
hoofdstad het duister ten dele op.
De delegatie is samengesteld uit twee
entwintig dames en heren die hun best
hebben gedaan om van het kennisma
kingsbezoek van Maxima en Willem-
Alexander aan Zeeland, op 25 oktober
van het vorige jaar. iets moois te ma
ken. Mijn levensgezellin hoorde daar
bij. Ieder mocht zich op de schone dag
van de tweede van de tweede van 2002
doen vergezellen door een partner
naar keuze en zij liet andermaal haar
voorkeur voor mij gelden.
De uitnodiging om in de Beurs van
Berlage aanwezig te zijn, gewerd ons
trapsgewijs. Eerst bereikte ons van de
zijde van het provinciebestuur mon
deling de vraag of wij mee wilden.
Heel verstandig, want zo voorkomt
men weigeringen in een te laat stadi
um. En óf wij wilden. Op het bevesti
gende antwoord volgde een zeer ele
gant schrijven van Hare Majesteit de
Koningin en Zijne Koninklijke Hoog
heid Prins Claus der Nederlanden. Zij
vonden het een genoegen ons uit te no
digen, schreven ze. De kaart was ver
sierd met een in reliëf gedrukte gou
den kroon. Wij waren geïmponeerd en
zeer vereerd. Vrienden, familieleden
en kennissen die we op de hoogte stel
den, stoomden welhaast van jaloezie,
inclusief het enkele republikeinse
warhoofd dat zei er echt helemaal
niets in te zien.
Voorschriften
De uitnodiging van de koningin en
haar gade werd gevolgd door missiven
met een iets dwingender karakter. Wij
moesten kopieën van onze paspoorten
inleveren, werd ons meegedeeld. En
later kwam er een brief waarin stond
dat de heren een donker kostuum aan
moesten en zeker geen combinatie
pantalon-colbert. De dames werd
verzocht zich te hullen in een middag
japon dan wel deux-pièces. Zij moch
ten van de medewerkers van de ge
meente Amsterdam ook wel een
broekpak aan, maar ze werden ge
waarschuwd: 'het Hof prefereert dit
niet'.
In dezelfde brief werden we bijgelicht
over de vertrektijden. Wie in Middel
burg op de bus wilde stappen, diende
dat uiterlijk te kwart voor vij f te doen.
Op de volgende opstapplaatsen was
dat uiteraard ietsje later maar nog al
tijd heel vroeg. We lieten niets merken
van getemperde geestdrift. En geen
der genodigden bleek zich, zo werd
zaterdagmorgen duidelijk, uit het
veld te Hebben laten slaan door de na
dere bepalingen. De monarchie kost
een paar offers, maar dan heb je ook
wat, zo was de heersende stemming in
de bus. Ondanks het vroege uur spra
ken de dames uitvoerig over de siera
den die ze hadden uitgeprobeerd bij
hun veelal nieuwe outfit en waarom
zij een aantal ornamenten hadden
thuisgelaten wegens vloekende kleu
ren dan wel fout wegvallen in de kle
dij. Voorts werd veel gespeculeerd
over de resultaten van de verrichtin
gen van de couturier Valentino: zou
Maxima verschijnen in hoog gesloten
dan wel laag uitgesneden bruidsja
pon? De Zeeuwse delegatie was dus,
voorzover niet ingedut, in opperbeste
stemming, zeker toen reisleidster Illy
Vermaire-Burm van het kabinet van
de commissaris der koningin met gul
le hand koffie plus broodjes serveerde
en namens de commissaris de brochu
re 'Zeeland in de ban van Oranje' van
de hand van Jacques Cats ten ge
schenke deed. Het kon niet op.
Na een kort oponthoud in de Passen
ger Terminal Amsterdam, kreeg de
dag een glorieus karakter. Per bus
werd de Zeeuwse delegatie naar de
Beurs vervoerd en jawel hoor, het ge
mene volk stond reeds langs de route.
In oranje slaapzakken gehuld, zwaai
den ze ons toe en minzaam wuifden
wij terug, een gebaar dat ons zo te zien
door het janhagel in nederige dank
werd afgenomen.
De euforie nam nog toe bij aankomst
bij de monumentale creatie van Ber
lage. Een uit twee personen gefor
meerde erewacht hield ter begroeting
de sabels perfect en zonder scheelkij-
ken voor de neus. Soms kregen we ze
bijna een heel klein beetje aan het la
chen en dat was niet aardig van de
Zeeuwen want erewachten staan
nooit ergens voor de lol.
En toen; toen was het afgelopen met
de vorstelijke bejegening. Aanstonds
bij het betreden van de Beurs werden
de delegaties uit de provincies door
vazallen met badges op de revers de
trouwzaal ingebonjourd om dik een
uur lang op plastic zeteltjes te gaan
zitten wachten op de Grote Gebeurte
nis. Niks koffie met iets erbijniks nog
even vertreden. De enkeling die het
waagde de aanwijzingen in de wind te
slaan, oogstte storm. De vazallen, te
gen de rand van overspanning, riepen
tegen ieder die zich maar even verhief:
„Mogen we u verzoeken uw plaatsen
in te nemen?" Er ging te veel dreiging
van uit om het als verzoek te kunnen
horen. „Ze doen zo omwille van de
rust van de organisatie", verklaarde
een expert in onze directe omgeving.
Gezagsgetrouw kleefden we op de
klapstoelen.
De placering pakte voor de Zeeuwse
groep niet bijster gunstig uit. Blijk
baar was zo'n beetje de vorm van het
land aangehouden en zo kwam de de
legatie nogal op afstand te zitten, met
alleen de Limburgers op enkele rijen
achter zich. Losse types waren dat
trouwens. „Zijn we helemaal naar
Amsterdam gekomen om naar de tele
visie te kijken", zei zo'n oneerbiedige
zuiderling, wijzend op één van de
beeldschermen die in de galerijen wa
ren geplaatst.
Het lachen zou hem snel vergaan.
Toen de zaal was volgelopen, bleek
vrijwel geen der genodigden iets te
kunnen ontwaren van het bruidspaar,
de andere leden van het vorstenhuis
en burgemeester Job Cohen. Een op
lopende vloer had uitkomst kunnen
bieden, maar wellicht getuigt een sug
gestie van die strekking van een on
ontwikkeld kostenbewustzijn of van
een gebrek aan kennis van het proto
col. De gasten zouden iets hebben
kunnen zien, maar ze zouden ook
hooggezeten zijn en dat was mis
schien wel tegen de regels. Van televi
sie kijken kwam ook maar weinig.
Slechts een enkeling, op een plaatsje
kort bij of op de hoek, had zicht op de
net een half metertje te laag opgehan
gen videoschermen. Soms week de
menigte even op een manier dat van
het bruidspaar in een flits iets te zien
was. „Hooggesloten", hoorden we tij
dens die schaarse momenten fluiste
ren.
Luisteren
Zo werd het dus een half uurtje mas
saal luisteren. Om na afloop van de
burgerlijke voltrekking van Het Hu
welijk in filmzaaltjes van de Beurs in
ongedwongen sfeer via grote beeld
schermen de verdere ceremoniën te
volgen of in de foyers iets te nuttigen
van de rijke buffetten.
Prachtig weer was het geworden, zo
ervoer de Zeeuwse delegatie op weg
naar de parkeerplaats waar de bus
wachtte. En mooi dat geen van de da
mes die een broek droeg, was berispt
door het Hof. En wat een verrassing,
daar kwamen over het Damrak talrij
ke muziekkorpsen en de Gouden
Koets. Leeg, en met een ongepaste lik
witte verf op het dak, maar evengoed.
In doezelige sferen keerden de geno
digden huiswaarts. Waarbij van te
leurstelling geen blijk werd gegeven.
We zouden ruim op tijd thuis zijn voor
de herhaling op televisie.
En wij hadden toch maar met het
bruidspaar in één ruimte mogen ver
toeven. Dat nam niemand ons nog af.
