Emoties laaien op in de Nieuwe Kerk
PZC
Vader Zorreguieta laat zich nergens zien
10
maandag 4 februari 2002
Een van de bruidsmeisjes trekt de sleep van Maxima nog even recht bij aankomst bij de Nieuwe Kerk.
foto Robin Utrecht/ANP
Willem-Alexander en Maxima Zorreguieta in de Nieuwe Kerk met priester Braun en dominee
Ter Linden. foto Marco Hofstede/GPD
Maxima veegt haar tranen weg tijdens de ontroerende uitvoering van het nummer
Adiós Nonino van Astor Piazzolla. foto Ed Oudenaarden/ANP
De bruidskinderen worden verzameld bij de Nieuwe Kerk.
fotoToussaintKluiters/ANP
door Bernice Breure
Maxima is de enige aan wie de
kroonprins 'het bijna onmense
lijke offer' kan vragen om het leven
met hem te delen. Zij kan het aan, door
talenten als 'haar vrolijke karakter,
een brede visie en relativeringsver
mogen', zo schreef Willem-Alexander
in een brief aan dominee Carel ter
Linden. Maar bij aanvang van de hu
welijksinzegening in de Nieuwe Kerk
is het cliché-beeld van het Argentijnse
'lachebekje' nergens te bekennen.
Ernst en verdriet strijden op haar ge
zicht om voorrang.
Verwikkeld in een ontspannen onder
ons j e is het tweetal nog de kerk binnen
geschreden, maar de sfeer slaat om als
de hofpredikant direct de pijnpunten
van de dag aansnijdt. Ter Linden
prijst de ouders van de bruid 'zonder
wiens zorg en liefde Maxima niet is
geworden tot wie zij is'. „Onze ge
dachten zijn bij hen." De bruid slikt
veelvuldig maar knikt instemmend.
Daarna wordt stilgestaan bij de de
plorabele staat van de economie
waarin haar moederland Argentinië
verkeert.
Het eerste half uur van de dienst heeft
de bruid het zwaar, het zijn geen
vreugdetranen in de ogen. Ze zoekt de
blik van Willem-Alexander, maar hij
richt zich, onwetend, op de dominee.
Er volgen meer toespelingen op de af
wezigheid van Maxima's ouders. Ter
Linden laat de aanwezigen 'danken
voor het huis waar wij zelf uit voort
komen'. 'Dr. Braun', de huisvriend
van de Zorreguieta's, vertelt in het
Spaans het bijbelverhaal van Ruth die
naar een vreemd land vertrok. Ter
Linden haakt erop in door te spreken
over de pijn en de opoffering die deze
relatie haar heeft gekost. „Er moeten
soms stemmen in je zijn opgegaan, die
zeiden: 'Keer terug mijn dochter, keer
terug naar je volk'."
Wanneer de dominee fragmenten aan
haalt uit brieven die het bruidspaar
hem eerder heeft geschreven, kan er
bij Maxima weer een gulle lach vanaf.
De vier handen vinden elkaar als Ter
Linden vertelt dat ook Willem-
Alexander heeft 'geaarzeld' bij het
nemen van deze stap. En de bruide
gom beseft - ondanks eerdere ontken
ningen - donders goed dat zijn grote
liefde 'niet alleen met mij trouwt,
maar met een heel land'. Maxima
schreef dat Willem-Alexander een
grote steun voor haar is doordat
hij zo zichtbaar in haar gelooft. Wil
lem-Alexander omringt haar met
alle liefde en aandacht. Daardoor
voelt ze zich veilig en durft ze zichzelf
te zijn.
De dienst lijkt erop gericht Maxima
door moeilijke momenten te helpen.
Op haar verzoek is de kerk zo inge
richt dat ze oogcontact heeft met het
zogenoemde bruidspersoneel, onder
wie haar broer Martin en twee jeugd
vriendinnen. De hei*vormde ceremo
nie bevat opvallend veel katholieke
en/of typisch Argentijnse tinten. Na
door Dick Hofland
Vaarwel Vader, is de naam van de tango die Astor
Piazzolla schreef na het overlijden van zijn va
der. Bandoneón-speler Carel Kraayenhof speelde
daarvan een bewerking tijdens het kerkelijk huwe
lijk en toen werd het Maxima te veel. Terwijl zij haar
vader tot huilens toe miste, vroeg Nederland zich af
waar hij dan wel uithing.
Tijdens het huwelijk heeft hij zich in elk geval niet
in Nederland laten zien. Daarmee gaf hij gehoor aan
het dringende verzoek van het kabinet om niet aan
wezig te zijn, vanwege zijn verleden als minister van
landbouw in de regering van dictator Videla. Dit re
gime is verantwoordelijk voor het martelen en ver
moorden van tienduizenden Argentijnen in de jaren
zeventig. „We reizen niet naar Nederland, maar be
kijken het huwelijk op de televisie. Dat doen we niet
thuis in Buenos Aires, maar we vertellen niet waar
dan wel", zeiden Maxima's ouders eind vorig jaar.
Dat is de reden dat er de afgelopen maand heel veel
is gespeculeerd waar ze zaterdag zouden zijn. Er
gingen hardnekkige geruchten dat ze zich al enige
tijd in Nederland hadden gevestigd. De naam Eem-
nes viel in dit verband meer dan eens, omdat ze daar
een huis zouden hebben gekocht, maar dit bleek in
het geheel niet te kloppen.
De Rijksvoorlichtingsdienst wenst geen enkele me
dedeling te doen over de verblijfplaats van de Zor
reguieta's. „Dat is privé", zegt de woordvoerder.
„Maar hij is vrij man en mag gaan en staan waar hij
wil, ook in Nederland." Volgens de RVD is zijn be
slissing om niet bij het huwelijk te zijn ook een pri-
vé-beslissing en niet opgelegd door het kabinet.
Zeker is dat vader Zorreguieta vrijdag bepakt en
bezakt met een vliegtuig van Lufthansa naar Euro
pa is vertrokken. Volgens mensen uit zijn omgeving
blijft hij zeker tot 18 februari weg. Dat hij met zijn
vrouw naar Londen is gevlogen, ligt het meest voor
de hand. Daar woont een andere dochter van Zorre
guieta, een kind uit zijn eerste huwelijk.
Vóór het huwelijk zei Maxima nog dat zij zo snel mo
gelijk na het ja-woord met haar vader zou bellen als
daarvoor de gelegenheid was. Vermoedelijk is dat
gebeurd vlak voordat het paar op het balkon ver
scheen, omdat hun aanwezigheid daar ongeveer vijf
minuten langer duurde dan gepland. GPD
de officiële inzegening moeten ook de
getuigen hun jawoord geven. Priester
Braun vervangt bij de Argentijnse ge
tuigen de dominee met de vraag het
echtpaar bij te staan.
Samantha Dean geeft Maxima een
snelle knipoog, de bruid pakt even de
hand van haar tweede getuige Floren-
cia Di Cocco. Zuidamerikaanse emo
tie brengt Carel Kraayenhof die speci
aal voor de bruid op zijn bandoneon
het nummer Adiós Nonino van Astor
Piazzolla vertolkt. Deze koning van
de tango schreef dit voor zijn overle
den vader. Als 'rooms toefje' zingt so
praan Miranda van Kralingen het Ave
Maria van Schubert.
De dienst eindigt vervolgens wel com
pleet in de sfeer van de Oranjes, uit ve
le kelen klinkt 'Mijn schild ende be
trouwen', het zesde couplet van het
Wilhelmus. Een zichtbaar vermoeide
prins Claus luistert slechts, de 90-ja-
rige prins Bernhard zingt j uist monter
mee. Wanneer het ontroerde en opge
luchte bruidspaar de kerk verlaat,
strooit een doorluchtig hoogheid je
met andere bruidskinderen bloem
blaadjes op hun pad. Maar het paar
verlaat de ruimte niet dan nadat het
zich heeft gericht tot de trotse konin
gin. Een microfoon ontbreekt, maar
het is overduidelijk: „Mooi", verraadt
haar mond. GPD
