Afghanen keren langzaam terug Laat Italië niet afglijden naar een bananenrepubliek PZC Cito-toets Autokeuring Logica ver te zoeken in landbouwbeleid van Europese Unie Verwoeste land heeft vooral grote behoefte aan kennis te gast 30 januari 1952 De grootste vluchteling eng emeenschap ter wereld keert, lang zaam terug naar huis. Angst en nostalgie strijden om voor rang bij de 3,6 miljoen mensen tellende Afghaanse diaspora. De ogenschijnlijke vrede in Afghanistan kan niet iedereen overtuigen. „Ik heb geen keus: Afghanistan is mijn vader land." Daltonscholen, Montessorischolen, Vrije Scholen en de Freinetbeweging hebben hun collega-ba sisscholen opgeroepen de Cito-toets te boycot ten. Ze zijn wat laat met hun actie - pas vandaag valt hun protestbrief in de bus, terwijl de Cito-toetsen giste ren zijn begonnen. Maar er is genoeg reden hun stand punt eens wat breder te bediscussiëren. Omdat vrijwel alle scholen in Nederland de - overigens niet verplichte - toets gebruiken, is de neiging groot het nut ervan klak keloos aan te nemen. De schoolbesturen die in het ge weer zijn gekomen, doen dat niet. Dat standpunt lijkt nu te zorgen voor een waterscheiding tussen scholen die de ontwikkeling van het individu hoog in het vaandel hebben staan en de meer prestatiegerichte basisscholen die de Cito-toets tot hun standaardpakket rekenen. Ook al zullen veel leerkrachten het ontkennen, de Cito- toest wordt momenteel ook aangewend om de kwaliteit van de school zelf vast te leggen. En omdat elke school er graag positief uitspringt, wordt dezer dagen een zware last gelegd op de schouders van kinderen van elf, twaalf jaar. Het Cito zelf constateert vol ongenoegen dat de toets ook door het voortgezet onderwijs steeds meer als de enig geldende waarheid wordt gehanteerd. In het onderwijs is genoegzaam bekend dat een toets niet meer is dan een momentopname die niet van door slaggevende betekenis mag zijn. Bovendien moet de schoolkeuze een samenspel zijn van leerkracht, ouders en kind. De Cito-toets dreigt dat samenspel te verdrin gen en is daarom hoognodig aan revisie toe. De botsing tussen ANWB en Bovag over de ge wenste frequentie van de algemene periodieke autokeuring (apk) was te voorzien. Want de ver schillen tussen de belangen van beide organisaties zijn groot. De ANWB vertegenwoordigt de consument die in de eerste plaats denkt aan veiligheid, bedrijfszekerheid en - vaak in mindere mate - milieuvriendelijkheid. En dat alles tegen een redelijke prijs. De garagehouders verenigd in de Bovag beschermen vooral hun omzet. De jaarlijkse keuring van niet meer zo jonge auto's dient beide partijen. Maar dat wil nog niet zeggen dat deze aanpak domweg moet doorgaan. Veel pleit voor het vieren van de strakke apk-teugels in combinatie met het aanspreken van de automobilist op zijn verantwoordelijkheid. Tüssen apk's, jaarlijks of in een andere regelmaat, moet hij toch kien blijven op piepjes of kraakjes. En die waakzame houding is ook nodig ten aanzien van het eigen verkeersgedrag. Minister Netelenbos noemde de apk gisteren een 'ge weldig (goed) dwangmiddel'. Zij schijnt te vergeten dat de automobilist met zijn bijdrage aan het huidige ni veau van verkeersveiligheid vertrouwen verdient. En de soepele regels die daarbij horen. woensdag 30 januari 2002 door Frank Hendrickx Op het kleine vliegveld van Kaboel omhelzen Hamid en Zemir elkaar nog één keer. De twee jongens knepen elkaar tij dens de anderhalf uur durende vliegreis vanuit Tadzjikistan al af en toe in de wangen. Alsof ze zeker wilden weten dat ze niet droomden, dat ze na vier jaar eindelijk terugkeerden naar hun eigen huis. ,,Dag Doesjanbe", fluisterden Hamid en Zemir toen de Tadzjiekse hoofdstad uit het zicht verdween. Zodra de con touren van Kaboel opdoken, neurieden ze zacht een Perzisch melodietje over Afghanistan. „Hier heb ik vier jaar op ge wacht", zei de 17-jarige Hamid. Op het vliegveld van Kaboel lo pen de emoties hoog op. Fami lieleden die elkaar jaren niet ge zien hebben, vallen elkaar in de armen, jonge kinderen zien voor het eerst de machtige Afghaan se bergen die Kaboel omringen en tieners als Hamid en Zemir begroeten een land dat ze al bij na waren vergeten. Soldaten van de Noordelijke Alliantie kijken glimlachend toe. Ze heb ben vergelijkbare taferelen al een paar keer gadegeslagen. Elite Langzaam, druppelsgewijs keert de Afghaanse diaspora te rug naar huis. In de jaren van oorlog en anarchie groeide de Afghaanse vluchtelingenge- riieenschap tot 3,6 miljoen men sen, de grootste ter wereld. Het merendeel van de Afghanen vond onderkomen in vluchte lingenkampen in Pakistan (2,2 miljoen) en Iran (1,2 miljoen). De Afghaanse elite, weten schappers en intellectuelen, waaide uit over de rest van de wereld. Ook een buurland als Tadzjikistan nam vergeleken met Pakistan en Iran slechts een select aantal Afghanen op. Met de hulp van 25.000 Russische soldaten hield Tadzjikistan het gros van de vluchtelingen aan de andere kant van de grens. De Afghanen die nu Tadzjikis tan weer de rug toe keren, wis ten vier tot zes jaar geleden wel het buurland binnen te komen. Ze hadden vaak goede contac ten op hoog niveau en behoor den tot de beter opgeleiden. In Tadzjikistan zijn ze die traditie trouw gebleven. De jongeren spreken opvallend goed Engels en willen allemaal aan de uni versiteit studeren. Mijnen Anders dan de vluchtelingen uit Iran en Pakistan hoeven de Af ghanen uit Tadzjikistan niet lo pend of met vrachtwagens terug over wegen die vergeven zijn van rovers en mijnen. Van bui tensporige luxe is echter ook hier geen sprake. De oude Rus sische Antonov 12 waarmee ze vliegen, heeft vier zwart uitge slagen propellers en boezemt ook verder weinig vertrouwen in. De lcleuren van de op de staart geschilderde vredesduif zijn vaal als een te vaak gewas sen T-shirt en binnen is er geen stoel, laat staan veiligheidsgor del, te bekennen. De Noordelijke Alliantie heeft bovendien besloten dat de te- rugkerenden niet te veel in de weg gelegd mag worden. Televi sies, tafels, radio's, ventilato ren, satellietschotels, enorme tassen vol Meren, alles mag het oude toestel in gedragen wor den. De passagiers moeten uit eindelijk boven op de dozen en tassen gaan liggen en raken met hun hoofden bijna het plafond van de Antonov 12. „Hoe noe men jullie dit ook al weer", vraagt Zemir lachend. „Busi- nessclass?" Daarna draait hij zijn handpalmen richting hemel en bidt kort tot Allah. Ook ande re passagiers wenden zich tot de Genadige. „Dit is heel zwaar voor me", Veel Afghaanse vluchtelingen moeten de thuisreis maken met primitieve middelen, zoals deze groep die passeert bij Torkham. zegt Sami, een 16-jarige klasge noot van Hamid en Zemir, als de Antonov sputterend de lucht in is gegaan. „Ik leefde heel graag in Doesjanbe. Ik ging er naai school, had vrienden en een vriendin. Veel Afghaanse vluch telingen keren niet terug. Een Masgenoot van ons probeert nog steeds naar Canada te gaan. Ze gelooft niet in Afghanistan. Ik zelf heb geen keus: Afghanis tan is mijn vaderland. Ik moet van mezelf terug." Ballingschap De interimregering van Hamid Karzai- zelf jarenlang vluchte ling in Pakistan - zal bij de voor zichtige wederopbouw van Af ghanistan afhankelijk zijn van Afghanen die terugkeren uit ballingschap. De mensen die de afgelopen ja ren in Afghanistan zijn achter gebleven, hebben nauwelijks onderwijs genoten. Er is geen politieke Masse die het land kan besturen en de kennis om de to taal vernietigde infrastructuur de Pakistaans-Afghaanse grens fotoTariq Mahmood/EPA op te bouwen, is amper aanwe zig. Sami weet wat er van hem veiwacht wordt. „Ik weet dat het leven heel moeilijk zal wor den, maar gek genoeg voel ik me ook heel gelukkig", zegt hij in vlekkeloos Engels. „Eerst maar eens Mjken of ik de weg naar mijn eigen huis nog kan vin den." GPD door Nico Hylkema Als je een door administratie ve lasten geplaagde boer op de kast wilt jagen, dan moet je beginnen over Europees beleid. In het politieke speelveld in Eu ropa's vergaderzalen lijken ra tionele argumenten amper te tellen. Ideologisch bevlogen lie den lijken er alleen maar wetten in elkaar te flansen, die boeren met grote vreze vervullen. Is het echt zo erg, hoor je nog wel eens iemand vragen als het over het Europees landbouwbeleid gaat. Wie denkt dat er het één na het andere complot wordt ge smeed komt bedrogen uit. Dat valt reuze mee. Het beleid hangt veelal van toeval aan elkaar. Je kimt je bijvoorbeeld moeilijk een complot voorstellen, waarin Nederlandse politici vanuit mi lieu-overwegingen bijna het he le land in het kader van de nitraatrichtlijn in Brussel aan melden als nitraatgevoelig land. Het gevolg is een door Brussel opgelegde richtlijn van een ver bod op het uitrijden van meer dan 170 kilo stikstof uit dierlij ke mest per hectare. Drinkwater Als een wetenschappelijk on derbouwd, zogeheten deroga- tieverzoek om dat te verhogen tot 250 Mlo niet gehonoreerd wordt, zal menig boer in Neder land het moede hoofd in de schoot leggen. Dit voorbeeld is helaas aan de werkelijkheid ontleend, maar verdient het predikaat complot allerminst. Overigens is die 170 kilo niet een getal dat met wat voor weten schappelijk onderzoek dan ook te onderbouwen is. Eigenlijk is het gebaseerd op de drinkwa ternorm van 50 milligram ni traat in het grondwater, het geen vooral geldt voor bronnen waaruit drinkwater wordt ge put. Maar zelfs het volgzame rijksonderzoeksinstituut RIVM heeft berekend dat de Neder landse graslanden best 310 kilo stikstof kunnen velen. Waarom dan die 170 Mlo? Tja, een kwestie van politiek hand- jeMap. In principe niet bedoeld om Nederlandse boeren te nek ken. Maar ja, nu het zo uitwerkt zien andere landen wellicht weinig reden om juist voor die zware concuiTent Nederland de ijzei's uit het vuur te halen. Dat kan dus nog spannend worden. Teiwijl de grote boerenorgani- satie LTO poogt er nog het beste van te maken, zet de Meine Ne derlandse Melkveehouders Vakbond (NMV) de hakken in het zand en komt keer op keer met wetenschappelijk goed on derbouwde ai'gumenten waar om het beleid niet deugt. Ze worden geholpen door het Hei delberg Appeal Nederland, een groep wetenschappers die zich dood ei'gert aan irrationale ar gumenten voor wetgeving. Helaas voor de NMV blijft het roepen in de woestijn. Hun werkwijze is telkens dezelfde: met wetenschappelijk ondex-- bouwde argumenten politieke besluitvox-ming bestlijden. Bij de LTO is men realistischer en doet men mee aan het politieke spel. Dat levert meer x-esultaat op dan de NMV-strategie. In de Brussels vergaderkamers tellen de argumenten van on derzoekers ni et zoDus moet het politieke spel worden gespeeld. Dat is nodig, want er komt nog meer milieuwetgeving aan. Het sluitstuk is de aanspx-akelijk- heidswetgeving. Daarin wor den individuele boeren straks aanspx'akelijk gesteld voor schade aan het milieu en de vraag is waar de bewijslast komt. Bij de boer of bij de wet gever. Van de Nederlandse bewinds lieden valt weinig hulp te ver- wachten. Landbouwminister Bx-inkhox-st is nog wel bereid om te pleiten voor honorexlng van het derogatieverzoek, maar wil daardoor geen slechte naam in Brussel krijgen. Hij probeert in zijn ogen belangrijker zaken binnen te halen. Erger is minis ter Pronk. Daar kunnen ze in Brussel nog wat van leren. Ter wijl de boeren hun pijlen van gramschap op Bi'inkhorst af schieten, richt Px-onk veel scha de aan. Aureool Het gaat dus allang niet meer om wie gelijk heeft, maar om wie het krxjgt. Verstandige boe ren passen zich daarom maar aan en probei'en zo hun voordeel te halen. Want de consument is al even irx-ationeel als de poli tiek. Die kun je dus wellicht nog zo ver krijgen ooit eens te gaan be talen voor landbouwproducten, die misschien niet echt veiliger en milieuvxlendelijker gepx-o- duceerd zijn, maar wel dat aux-e- ool hebben. GPD Volgens Europarlementariër Max van den Berg (PvdA) moet Europa de druk op de Ita liaanse regering opvoeren. De Europese Unie, een gemeen schap van gemeenschappelij ke wettennormen en waar den, moet voorkomen dat Ita lië verwordt tot het instrument voor de verwezenlijking van Berlusconi's wensen. Daar voor zijn de regeringen van de overige veertien lidstaten en het Europees Parlement alle maal verantwoordelijk. door Max van den Berg Het is niet eerlijk want zij zijn groot en ik ben klein. Deze uitspi'aak van het Itali aanse kuikentje Calimero, vat in het kort de nieuwe koers sa men vaix het Italiaanse buiten lands beleid van de kersverse minister van Buitenlandse Za ken, en niet te vergeten pre mier van Italië, Silvio Berlus coni. Een lijn die geheel in overeen stemming is met zijn algemene politieke koers. De Italiaanse oppositie, de Italiaanse rech- ters, de vrije buitenlandse me dia én de regeringen van de an dere lidstaten in de Europese Unie streven maar één doel na, Berlusconi en zijn economisch en politiek imperium onderuit halen. Na iedere affaire Minken sus sende en verontschuldigende woorden vanuit de Italiaanse x-egering. Bexiusconi's uitspx-aak, vlak na de terroristische aanslagen in de Verenigde Staten, dat 'de Westex'se beschaving superi eur is aan die van de moslims' werd afgedaan als 'uit zijn vei - band gerukt'. En na het aftre den van de minister van Bui tenlandse Zaken, Renato Rug- giero, aangesteld om Italië een serieus en pro-Europees ge zicht te geven, haastten Itali aanse regeringsvertegen woox- digers zich te zeggen dat Italië voorstander blijft van een sterk en verenigd Europa. Mooie woorden Daarmee komt de vraag cen- ti-aal te staan wat deze mooie woorden waard zijn. Waar schijnlijk niet veel, aangezien de politieke agenda van Forza Italia hoofdzakelijk lijkt te worden gedicteerd door het ei- Premier Silvio Berlusconi (r) geflankeerd door Gianfranco Fini, die door Berlusconi is benoemd in de Europese Conventie. foto Guiseppe Giglia/EPA genbelang van Berlusconi en de zijnen. We kunnen het afdoen onder het kopje 'binnenlandse aan gelegenheden' die we kxitisch, maar op afstand moeten vol gen. Maar daannee wordt to taal voorbijgegaan aan het feit dat Italië via de Europese Unie onlosmakelijk met alle landen in Europa, inclusief Nedex-- land, verbonden is. Ook in Ita lië is de euro een feit. Ook in Italië zijn de Europese afspra ken op een scala van tex-reinen als openbare aanbestedingen, milieu, justitiële samenwer king, staatssteun of begro tingsdiscipline van kracht. En ook Italië is vertegenwoor digd in het Europees Parle ment Fox-za Italia heeft 22 zetels. Zij maken deel uit van de Europe se Volkspartij, de fractie die ook het CDA hei'bei'gt. Ik ben er van overtuigd dat het CDA veel standpunten van Forza Italia niet deelt. Maar een pu bliek, of zelfs enigszins toege dekt oordeel heb ik nog niet gehoord. En juist omdat mijn CDA-collega's zich altijd be- tx'ouwbaar inzetten voor hun gedachtengoed van christelij ke nox-men en waax'den, doet het des te meer pijn dat ze op dit punt niet tot zichtbax-e ac tie komen. Hoe staat de Italiaanse rege- x'ing nu eigenlijk tegenover Europa? Italië heeft als één van de oprichters van de Euro pese Unie altijd meer Europe se samenwerking gesteund. Maar de Italiaanse beslissing om Gianfranco Fini te benoe men in de Conventie belooft weinig goeds. Fini, leider van de neo-fascisten en trouw coa litiegenoot van Berlusconi, heeft zich in het vexieden meermaals uitgesproken te gen te veel Europese samen werking. Dit tex-wijl de Con ventie juist een antwooi'd moet zien te vinden op de heikele vraag hoe de toekomst van Eu ropa, inclusief verdergaande politieke, sociale en economi- sche samenwerking, voito moet krijgen. De politieke situatie i n het Ita lië is afhankelijk van de daden van de huidige Italiaanserege- ring. Die stemmen mij voor alsnog somber. Heeft Berlus coni ook het zelfreinigend ver mogen van de Italiaanse sa menleving op de hell i ng gezet? Vooralsnog lijken de Italianen hun regering niet massaal af te vallen. Een ci'uciaal element hierin is de grote invloed van Bexlusconi's media-imperium op de publieke opinie. Tot nu toe heeft Europa zich te terughoudend opgesteld. Maar we kunnen ons dit niet langer veroorloven. Europa is meer dan een los economisch samenwerkingsverband. We zijn een gemeenschap van ge deelde normen en waarden. In Italië staan fundamentele waarden als de xechtstaat en pei'svrijheid onder druk. Dat mag niet worden weggepoetst met het argument dat een 'linkse samenzweilng' Berlus coni en de zijnen huxi succes niet gunt. Juist de inbedding in Europa zou Italië kunnen behoeden voor een verder afglijden rich ting een bananeni'epubliek. Binnen de Europese Unie zijn de lidstaten niet langer alleen verantwoox*ding schuldig aan hun eigen bevolking, maar ook indirect aan de bevolMng van de andere landen. En daarom moeten we al onze instrumen ten inzetten om de Italiaanse rechtstaat niet ten onder te la ten gaan. GPD Max van den Berg is lid van het Europees Parlement en de delega tieleider van de PvdA-Eurodele- gatie Criminaliteit De criminaliteit in Zeeland is vorig jaar toegenomen. Dat meldt het arrondissement Zeeland. De stijging is waargenomen in zowel de lichte als de zwa re vergrijpen. Deskundigen van het Leger des Heils wij ten de stijging aan de nawee- en van de oorlog en de sobei'e levensstijl. Oplichters Drie broers uit- Haarlem zijn aangehouden omdat zij be drijven rekeningen stuurden voor advertenties waar geen opdi'acht voor was gegeven. De advexlenties zouden in een zaken-adresboek komen. Op deze manier hebben de broers voor 22.000 gulden bijeengegaard. Abe Lenstra Abe Lenstra is verkozen tot sporter van het jaar. Dat maakte de AVRO-radio be kend. Fanny Blankers-Koen eindigde op de tweede plek en Wim van Est werd derde. Gedenkteken Op de begraafplaats in Zie- rikzee is een gedenkteken ge plaatst op het graf van com mando Leo van Woesteijne. Het gedenkteken werd ont huld door de kapitein van de commandotroepen waax*van hij deel uit maakte. Het ge denkteken is betaald door zijn strijdmakkers. Uitgever: J.C Boersema Hoofdredactie: A. L, Oosthoek D. 8osscher (adjunct) A. L. Kroon (adjunct) Centrale redactie: Oostsouburgseweg 10 Postbus 18 4380 AA Vlissingen Tel(0118)484000 Fax. (0118) 470102 E-mail redactie@pzc.nl Vlissingen: Postbus 18 4380 AA Vlissingen Tel (0118)484000 Fax. (0118) 470102 E-mail: redwalch@pzc nl Goes: Voorstad 22 Postbus 31 4460 AA Goes Tel (0113) 273000 Fax. (0113) 273030 E-mail redgoes@pzc.nl Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45 Postbus 145 4530 AC Terneuzen Tel. (0115) 645769 Fax. (0115) 645741 E-mail redtern@pzc.nl Hulst: Baudeloo 16 Postbus 62 4560 AB Hulst Tel. (0114)372776 Fax. (0114) 372771 E-mail: redhulst@pzc.nl Zierikzee: Grachtweg 23a Postbus 80 4300 AB Zierikzee Tel. (0111)454647 Fax. (0111)454657 E-mail: redzzee@pzc.nl Opening kantoren: Maandag t/m vrijdag van 8 00 tot 17.00 uur Zierikzee. Goes en Hulst: 8 30-17 00 uur Zaterdags in Vlissingen van 8.00 tot 10.30 uur Internet: www.pzc.nl Internetredactie: Postbus 18 4380 AA Vlissingen E-mail; web@pzc.nl Bezorgklachten: 0800-0231231 op maandag t/m vrijdag gedurende de openingstijden: zaterdags tot 13 30 uur. Overlijdensadvertenties: tijdens kantooruren en uitsluitend maandag- t/m vrijdagavond van 20.30 tot 22.00 uur en zondagavond van 20.00 tot 22.00 uur: Tel. (0118) 484000. Fax (0118) 470100. Abonnementen (bij acceptgirobetaling geldt een toeslag van J.-) per maand 19.25 per kwartaal: 52.- - per jaar. 198,-- Voor toezending per post geldt een toeslag. E-mail abo@pzc nl Beëindiging van abonnementen uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor het einde van de betaalperiode. Losse nummers per stuk: maandag t/m vrijdag: 1.- zaterdag:€ 1,50 Alle bedragen zijn inclusief 6% B TW Bankrelaties ABN AMRO 47.70.65.597 Postbank 35.93.00 Advertenties Alle advertentieopdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de algemene voorwaarden van Uitgeverij PZC BV alsmede de regelen voor het advertentiewezen. Tarieven kunnen tijdens kantooruren worden opgevraagd bi| de advertentieorderafdeling. Tel'0118-484321 Auteursrechten voorbehouden Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van hel Wegener-concern. De door u aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze (abonnementen)administratie en om u Ie (lalen) intormeien over voor u relevante diensten en pro ducten van detitelsende werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, atdeling lezersservice, Postbus 18,4380 AA Vlissingen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2002 | | pagina 2