I 02-02-02 c Niets wordt aan toeval overgelaten PZC V/ w Organisatie en protocol Als moeder tot haar kinderen Beatrix en Claus 14 A~>v dinsdag 22 januari 2002 Aan het hof wordt gesproken van een megaklus. Het huwelijk van Willem- Alexander en Maxima wordt voorbereid alsof het om een militaire operatie gaat. Alles moet in strakke perfectie verlopen, maar zonder dat de spontaniteit en de blijheid in het gedrang komen. Daarbij staat één ding voorop: voor bruid en brui degom moet 2-2-2002 de mooiste dag van hun leven worden. Alle ogen zullen gericht zijn op de bruid. Niet alleen omdat zij het stralend middel punt is van de feestelijkheden, maar ook om dat zij die zal moeten doorstaan zonder haar ouders aan haar zijde. 2-2-2002 wordt voor Maxima emotioneel een ongekend zware dag. Dat is dan ook het enige waar de organisatoren van de huwelijksdag geen invloed op hebben. Verder wordt niets aan het toeval overgelaten. De blauwdruk werd geleverd door het huwe lijk van prins Constantijn met Laurentien Brinkhorst, maar de bruiloft van de kroon prins is veel grootschaliger en wegens het staatsbelang gecompliceerder. Op de gastenlijst van Willem-Alexander en Maxima prijken naast familie en vrienden vooral kroonprinsen en -prinsessen. „De code in het internationale protocol luidt: het nieu we staatshoofd, in de toekomst dus Willem- Alexander, gaat altijd eerst op bezoek bij zit tende staatshoofden", zegt Henrik de Groot, chef protocol van het ministerie van binnen landse zaken en auteur van het boek Protocol. „Dat betekent dat er in principe geen staats hoofden komen. Natuurlijk worden zij op de hoogte gesteld van het voorgenomen huwelijk en zullen zij hebben bericht dat hun zoon of dochter, collega-kroonprins(es) van Alexan der, voornemens is aan de feestelijkheden deel te nemen." Tenzij ze familie zijn. „Zoals in Scandinavië bijvoorbeeld. De Oranjes zijn de afgelopen de cennia echter niet in regerende vorstenhuizen getrouwd." Als er warme vriendschapsban den zijn, ligt het weer anders. Zo zullen de Spaanse koning en koningin wel komen. Het hof heeft verder uitnodigingen gestuurd aan lieden die wegens hun functie en de link naar het staatsbestel geacht worden aanwezig te zijn. Ambassadeurs namens hun land, het voltallige kabinet, de voorzitters van de Eer ste en Tweede Kamer, vertegenwoordigers Rondrit In Maastricht. foto Robin Utrecht/ANP van hoge regeringscolleges en de commissa rissen van de koningin en de burgemeesters van de vier grote steden, die waren betrokken bij de kennismakingstournee. „Allemaal met partner", benadrukt De Groot, „omdat we man en vrouw samen uitnodigen." De kledingcode op de uitnodiging luidt jac quet of donker pak/middagjapon met hoed. Voor de mannelijke gasten die wat verder van het paar afstaan, volstaat donker pak, naaste familie, getuigen, bruidspersoneel en officiële genodigden gaan in jacquet. Onder micldagja- pon wordt een geklede jurk of ensemble ver staan. Toernee Zeeland: aankomst in Yerseke. foto Robin Utrecht/ANP Yerseke, 25 oktober 2001. foto Willem Mieras In de Beurs van Berlage zijn zo'n zeshonderd personen bij het burgerlijk huwelijk aanwe zig. Naast familie en vrienden zijn dat autori teiten uit de koninkrijksdelen en vertegen woordigers van de provincies en de gemeente Amsterdam. De koninklijke gasten wachten de familie en het bruidspaar op in de Nieuwe Kerk. „De leden van de buitenlandse vorstenhuizen zijn eregasten en krijgen extra aandach;", zegt De Groot. De feestelijkheden beginnen op 31 januari met een galabal in het paleis np de Dam en worden afgesloten met een bruich op 3 februari. Dat betekent dat de koninkljke Overal in Zeeland zijn de aanhankelijk heidsbetuigingen aan het Huis van Oranje te zien. Elk dorp heeft wel een Prins Willem- Alexanderschool of een Julianalaan. Bij elk koninklijk bezoek staan mensen rijen dik om maar een glimp op te vangen van prinsen, prinsessen en andere hoogheden. De liefde tussen de Oranjes en de provincie is overigens wederzijds. Prinses Juliana reikte bij een be zoek in 1945 hoogspersoonlijk speelgoed uit aan Westkappelse kinderen die in de oorlog hun speeltjes kwijtraakten. Ter gelegenheid van het naderende huwelijk tussen Willem-Alexander en Maxima Zorre- guieta zette PZC-journalist en publicist Jacques Cats de band tussen de Oranjes en Zeeland op papier. In Zeeland in de ban van Oranje geeft hij een chronologisch overzicht van koninklijke bezoeken, anekdotes en ver halen van gewone Zeeuwen. De boekbrochure is verlevendigd met (oude) foto's en in oranje steunkleur afgedrukte krantenknipsels. Cats wijdt slechts twee pagina's aan de histo rische band tussen het Huis van Oranje en de provincie Zeeland. Het is geen omissie. Wie meer wil lezen over het verleden, raadplege een geschiedenisboek. De Middelburgse jour nalist kiest als vertrekpunt voor zijn verhaal het eerste bezoek van de jeugdige koningin Wilhelmina in 1894. Zij komt naar Vlissingen om het standbeeld van Michiel de Ruyter te onthullen. Vele bezoeken van Wilhelmina volgen. De kor date vorstin weigerde in 1940 Nederland te verlaten. Ze had besloten in Breskens te blij ven, om vandaaruit haar werk voor het land voort te zetten. Onderweg naar Zeeuws- Vlaanderen bereikt het schip het droevige be richt dat Duitse vliegtuigen Breskens onder vuur hebben genomen. De Britse regering ad viseert Wilhelmina koers te zetten naar Enge land. Het duurt ruim vier jaar voor de vorstin lopend de grens, aangegeven door een streep van varkensmeel, overschreed bij Eede. De ramp van '53 is nog maar een dag oud als prinses Wilhelmina Oost-Zeeuws-Vlaande ren, Zuid-Beveland en Walcheren bezoekt. Koningin Juliana heeft de vorige dag, daarbij vergezeld door prinses Beatrix, tevergeefs ge probeerd Zeeland te bereiken. Het bezoek van de oude koningin is vol emoties. 'Als een moe der tot haar kinderen', schrijft het Zeeuwsch Dagblad, 'heeft ze met de wanhopigen gespro ken.' Diepe indruk maakt koningin Juliana als zij met laarzen aan het rampgebied bezoekt. Ro de Kruis-man Leen Schouls vertelt later dat mensen zich optrokken aan de komst van de vorstin. 'Zij gaf ons het gevoel dat er aandacht was. Ze praatte normaal met de mensen. De koningin was echt, ze leefde mee'. Zeeland in de ban van Oranje eindigt met - hoe kan het anders - het bezoek van Willem- Alexander en Maxima Zorreguieta op 25 ok tober vorig jaar. Ab van der Sluis Zeeland in de ban van Oranje ligt vanaf mor gen in de boekhandel en kost 9,50 euro. gasten in de tussenliggende periode 'ver maakt' moeten worden. „Een rondvaart door de Amsterdamse grachten ligt voor de hand, dat is een evenement van de zogenaamde ijze ren lijst. Verder kanik me voorstellen dat gelet op de specifieke interesse van de kroonprins een bezoek wordt gebracht aan een project dat met waterbeheer te maken heeft." Het hofprotocol schrij ft geen vaste regels voor rondom een koninklijk huwelijk. Voor de or ganisatie van de feestelijkheden geldt dat al les wordt geregeld conform de wensen van het bruidspaar. „Een huwelijk is voor alles de apotheose van een periode van kennismaking tussen de wederzijdse families en vrienden kringen." Het diner dat oud-minister Ruding begin de cember aanbood in een kasteel nabij Brussel en waarbij naast een aantal Oranjes ook de fa milie Zorreguieta aanwezig was, is volgens De Groot in die kringen heel gewoon. „Zulke bij eenkomsten, waarvan er meestal een aantal plaatsvinden in de weken voor het huwelijk, moeten ervoor zorgen dat de wederzijdse ken nismaking soepel verloopt. Tantes en ooms of vrienden en goede relaties bieden naar goed gebruik iets aan. Van een wandeling op Het Loo tot een diner voor tien a twintig perso nen." Ook het kabinet biedt het bruidspaar Eén rookbommet je bepaalt al meer dan 35 jaar het beeld van de huwelijksplechtigheid van prinses Beatrix en Claus van Amsberg op 10 maart 1966 in Amsterdam. Claus heeft zich daarover herhaaldelijk be klaagd. Iedereen spreekt juist vanwege dat ene incident over 'hét huwelijk', en niet over het huwelijk van Beatrix en Claus. Misschien dat daar nu verande ring in komt, niet door mogelij ke opstootjes op 2 februari, maar doordat een nieuwe gene ratie een nieuw koninklijk hu welijk als referentiepunt krijgt. Bij Beatrix en Claus zijn er voor het eerst geen koninklijke ma kelaars aan de te pas gekomen, hetgeen hun verbintenis in ver gelijking met alle voorgaande al uniek maakt. Claus was welis waar van adel, maar zeker niet van gelijk adellijk niveau ('Ebenbürtig'), maar ook dat was geen bezwaar meer. Zijn Duitse afkomst, hoezeer ook in de traditie van koninklijke hu welijkspartners (alleen Anna Paulowna en Maxima zijn uit zonderingen, met de aanteke ning dat Anna's moeder ook Duitse was), was dat aanvanke lijk wel. Bij het huwelijk in de Amster damse Westerkerk (de meer voor de hand liggende Nieuwe Kerk was vanwege restauratie werkzaamheden niet beschik baar) was een keur aan konink lijke gasten aanwezig, en voor het eerst werd de plechtigheid ook op de televisie uitgezonden. Beatrix droeg een tweedelige bruidsjurk, uitgevoerd in wilde zijde. Óp haar hoofd een fraai pareldiadeem, waarvan het mo tief terugkeerde op de japon. Hans Jacobs vlak voor het huwelijk een diner aan. Belangrijk is ook dat de leden van de hofhou ding in de aanloop naar het huwelijk aan bod komen. „Er zal een receptie zijn gehouden op een van de paleizen, waarop met name Maxi ma nader kennismaakt met hofhouding en personeel." De 'apotheose' zal echter geschieden zonder twee belangrijke personen: de ouders van Maxima. In Argentinië bestaat de traditie dat een bruidspaar peetouders krijgt bij het hu welijk. „Dat zijn ook mensen die het paar in het huwelijk begeleiden, als er bijvoorbeeld problemen of vragen zijn", aldus De Groot. „Misschien hebben ze daarin een oplossing ge vonden. Dat er toch een paar is waar Maxima als kind al een hele warme relatie mee had, dat haar steun en toeverlaat kan zijn op de huwe lijksdag." Het probleem van het weggeven van de bruid door de vader hoeft niet naarstig omzeild te worden. De zogenoemde Hollandse binnen komst schrijft officieel voor dat het bruids paar gezamenlijk binnentreedt, weet De Groot. Net zoals Beatrix en Claus deden in 1966, schrijden Willem-Alexander en Maxima op 2-2-2002 samen innig gearmd richting al taar. Berrit de Lange i

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2002 | | pagina 14