Barre tijden in inrichtingen
Topstukken in
de Gentse etalage
PZC
Ivan Dobrev dacht drie
maanden alleen aan kunst
Die Csardasfürstin: een statisch
begin, maar stijgend in kwaliteit
NIEIIWI? IEIJIES
iUAItCEL WOlMiS 1
14
Debat over
huisartsenzorg
in Zeeland
Informatieavond
ziekenhuis
Jeugdzorg
lezers schrijven
Prijzenoorlog
Israël
Ziekenhuis
kunst cultuur
zaterdag 19 januari 2002
MIDDELBURG - Huisartsen
leveren een bijdrage aan de leef
baarheid van stad en platte
land. Maar hoe lang nog? Aller
lei ontwikkelingen rondom de
huisartsenzorg in Zeeland vol
gen elkaar in rap tempo op. De
welzijnsorganisatie Scoop or
ganiseert maandag 28 januari in
de Scoopera in Middelburg een
debat over dit thema.
Sprekers zijn Tweede-Kamerlid
en huisarts S. Buijs, gedepu
teerde G. de Kok, voorzitter van
de districtshuisartsenvereni-
ging P. de Doelder en A. Dijk-
wel, voorzitter van het
i'egionaal patiënten en consu
mentenplatform. Oud-europar
lementariër J. Boogerd-Quaak
leidt de discussie.
De problemen waar huisartsen
tegenaan lopen zijn legio. Eerst
verschenen er berichten over
huisartsen die geen opvolger
kunnen vinden. Tegelijkertijd
kondigde minister Borst van
Volksgezondheid aan de opvol
gers van apotheekhoudende
huisartsen de mogelijkheid te
willen ontnemen nog medicij
nen te verstrekken. Voor een
provincie als Zeeland, die voor
al in de dorpen veel apotheek-
houdende huisartsen telt, heeft
zo'n besluit verstrekkende ge
volgen. Een ander heikel punt is
de vorming van huisartsenpos
ten, een oplossing voor de
avond- nacht- en weekenddien
sten nu huisartsen te kennen
hebben gegeven niet langer al
tijd beschikbaar te willen zijn.
De discussiebijeenkomst in de
Scoopera, (Achter de Houttui
nen 8) begint om 19.45 uur.
ZIERIKZEE - De Oosterschel-
deziekenhuizen houden dins
dagavond 22 januari in het ge
bouw van het voormalig Rode
Kruisziekenhuis in Zierikzee
een informatiebijeenkomst
voor de Bevelanden en Schou-
wen-Duiveland.
S. Schuitevoerder, lid van de
Raad van Bestuur zal iets ver
tellen over de plannen van de
Oosterscheldeziekenhuizen
Radiologe M. Smit praat over
het MRI-apparaat dat sinds één
jaar in gebruik is bij de Ooster
scheldeziekenhuizen. De bij
eenkomst begint om 19.30 uur.
door Jacques Cats
De jeugd moeilijk? Ja, dat wordt snel
gezegd. Maar ze zijn wel het pro
duct van de samenleving en van het in-
richtingsgebeuren. Een opmerkelijke
uitspraak van Fred Geervliet, voorma
lig hoofd van 'De Veersesingel', ortho
pedagogisch zorgcentrum voor kinde
ren en jong volwassenen, die zeer traag
Ieren en met opvoedings- en gedrags
problemen te kampen hebben.
De Veersesingel, dezer dagen in het
nieuws vanwege grootse nieuwbouw-
plannen, hoort tot wat voorheen be
kend stond als 'de Vereeniging Kinder-
zorg'. Sinds geruime tijd is het onder de
vlag geplaatst van de Stichting Agogi
sche Zorgcentra Zeeland, kortweg AZZ
genoemd. De stichting heeft als hoofd
zetel een deftig pand dat aan één van de
Middelburgse kaaien uitstraalt dat de
organisatie centraal staat.
Het te slopen complex ligt op histori
sche grond. Daar begon 'Kinderzorg' in
19 0 7 voor het eerst vanuit een eigen be
huizing met het werk. In die tijd was de
Middelburgsche Courant vol lof over de
instelling, 'waar zo dapper wordt ge
streden tot behoud van de vele kinder
zielen die in een poel van huiselijke
ellende teloor di'eigen te gaan'. Aan
vankelijk was het een sfeer van behel
pen.
Tekenend voor situatie waren de woor
den die koningin Wilhelmina sprak bij
een bezoek aan 'Kinderzorg'; „Sober, al
te sober." De meisjes werden lange tijd
gehuisvest in een oude villa, de jongens
kregen later een onderdak dat als 'mo
dernste gesticht in Europa' werd be
stempeld.
Middelburger Fred Geervliet heeft
tientallen jaren als hoofd de ontwikke
ling van De Veersesingel meegemaakt
en kan nu, hoewel wonend in de onmid-
delijke omgeving van zijn vroegere
werkplek, als gepensioneerde op af
stand het vervlogen tijdperk bezien.
Toen Geervliet halverwege de j aren zes
tig aantrad, belandde hij midden in een
omslag van een strenge opvoeding naar
een grote tolerantie.
Knuppel
Streng, dat was het bestaan van grote
groepen en een slaapzaal voor vijftig
personen. Een knuppel werd achter de
hand gehouden om de boel rustig te
houden. Geervliet kwam net daarna,
maar weet nog wel dat hij als hoofd de
taak had om pupillen die het te bont
hadden gemaakt over de knie te leggen.
„Dat deed de groepsleider niet, daar
voor kwamen ze bij mij
De straffen waren ook niet mis, voordat
Grote veranderingen zijn aanstaande op de historische plek van'VereenigingKinderzorg Zeeland', foto Dirk-Jan Gjeltema
Geervliet aantrad. Het was gebruik dat
kinderen één keer per vier weken naar
huis mochten. Waren ze stout geweest,
dan werd dat weekend met het grootste
gemak een maand opgeschoven. „Ken
nelijk stond niemand er bij stil wat dat
voor een kind betekende." Maanden 's
avonds op je kamer moeten blijven
kwam ook wel voor, een straf die in
geen enkele verhouding stond tot de be
gane misstap.
En kwamen ouders eens in de maand op
bezoek, dan werden ze pas op klokslag
twee uur toegelaten. Al die tijd moesten
ze buiten wachten, ook als het pijpen
stelenregende. Geervliet: „Hetheeft ja
ren geduurd om die dingen, die kenne
lijk bij de inrichtingscultuur hoorden,
te kunnen veranderen."
Het oud-hoofd heeft zelf nog de tijd
meegemaakt van gescheiden groepen.
„Wanneer je als man in de groep oudere
meisjes kwam, werden ze helemaal dol.
Een mannenbroek had een vreemde
uitwerking. Bij de jongens was er spra
ke van een harde maatschappij."
De groepen werden uit elkaar gehou
den. Dat had sterkt te maken met de
vrees dat er meisjes in verwachting zou
den kunnen raken. „Uiteindelijk is het
tegendeel gebleken." Naarmate groe
pen kleiner en gemengd werden en ze in
leeftijdsopbouw óok eerder op een
groot gezin gingen lijken, veranderde
de sfeer.
Net zoals bij de stichting Arduin is ge
beurd, ging de Vereeniging Kinderzorg
in de nieuwe gedaante meer de kant op
van integratie in de samenleving, door
groepen te huisvesten in woonwijken.
„Het beste is", meent het voormalig
hoofd van De Veersesingel, „om vanuit
een moederhuis een aantal satellieten
te hebben, waarin je enerzijds kunt
plaatsen en anderzijds kunt terug
plaatsen als dat nodig is. Dan heb je
twee keuzemogelijkheden. We moeten
de ogen niet sluiten, want we praten
toch over een moeilijk tot zeer moeilijk
opvoedbare jeugd." Het is volgens
Geervliet nog maar de vraag of er vol
doende begeleiding is om zo'n proces
van integratie in de samenleving te vol
gen en aan te kunnen. Waren er vroeger
strenge regels, de grotere vrijheid van
tegenwoordig is ook niet alles. „Soms
zou een kind beter af zijn met een flinke
draai om de oren", meent Geervliet
„Niet dat ik zo'n slaander ben, maar in
een groep van vreemde mensen kan dat
wel eens goed zijn. Maar dat mag niet
meer. Het gevolg is dat een jongere die
echt niet meer te handhaven is, naar een
ander tehuis moet. En daar begint het
lieve leven opnieuw."
Toen Geervliet in de kinderzorg begon,
stond hij alleen voor een groep van
achttien jongens, Later zijn er meer
groepsleiders gekomen. Tegenwoordig
zijn het er zes, op een groep van maxi
maal elf kinderen. Het oud-hoofd ziet
die ontwikkeling met grote bezorgd
heid aan.
„Stel je voor dat je als kind jaren moet
blijven. Hoeveel groepsleiders zo ie
mand dan dag-in-dag-uit meemaakt.
Deze gaat, die komt. De cao is voortref
felijk, maar niet voor kinderen die thuis
al uit een situatie komen die niet goed is
geweest. Zoals wij nu praten over de
barre tijden van vroeger, zo zal over een
aantal jaren over deze situatie worden
gezegd: hoe hebben we het ooit in het
hoofd kunnen halen om zo met kinde
ren in inrichtingen om te gaan
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
De PZC is niet te beroerd om be
ginnende ondernemers wat gra
tis reclame te geven middels een
mooi artikel. Zo ook nu met een
'makelaar', die in de ogen van de
journaliste een prijzenoorlog
zou ontketenen (PZC 17-1).
Het loont af en toe wel de moeite
om wat extra research te plegen.
De Kamer van Koophandel le
vert wat dat betreft een uitste
kende en goedkope service en
als je daar even naar kijkt, dan
zie je, dat van de betreffende
makelaardij mevouw C. A.
Kemper-van Willigenburg de
enige directeur is en dat de BV
verder geen personeel in dienst
heeft. Blijkbaar oefent men nog
een ander bedrijf uit. Huub
Kemper Makelaardij BV heette
tot voor kort Holding Scarpidoe
BV en was de moedermaat
schappij van Scarpidoe BV,
waarvan het faillissement op 18
oktober 2000 is opgeheven we
gens gebrek aan baten. Na 1
maart 2001 mag iedereen zich
makelaar noemen, dus ook ie
mand die geen diploma's heeft
en het vak niet beheerst. Thans
zijn er makelaarsregisters, waar
de consument kan nagaan of
men met deskundige mensen
van doen heeft. Er is geen spra
ke van een prijzenoorlog en die
komt er ook niet. Prijsverschil
len zijn er wel, net zoals in ande
re branches. De makelaars zijn
niet gelijk, hun dienstverlening
is niet gelijk, dus is het logisch,
dat de prijzen niet gelijk zijn. In
de autobranche zijn er grote
verschillen met betrekking tot
comfort, snelheid, status, vei
ligheid en vooral ook betrouw
baarheid. In de makelaardij is
het niet anders. Ook daar moet
je betalen voor kwaliteit.
Mark J. Faasse
Vijverlaan 20, Kamperland
De verstandige minister. Peres
roept op de zinloze sloop van
Palestijnse huizen te stoppen
(PZC, 15-1). Het laffe en brute
optreden van het Israëlische le
ger met bulldozers op indicatie
van Sharon en zijnkompanen in
de steden Rafah, Ramallah en
Oost-Jeruzalem stuit op steeds
meer weerstand. Onschuldige
vrouwen en hulpeloze kinderen
moeten maar zien waar ze on
derdak moeten vinden. De Pa
lestij nen doen niet aan terreur,
maar plegen verzet tegen het
onderdrukkende Israëlische le
ger. De Palestijnen worden uit
gebuit door Israël: kijkt u maar
in Israël en hou de ogen goed
open! Israël blijft de Oslo-ak
koorden schenden (het bouwen
van Joodse nederzettingen,
waar dit niet mag!). Sharon
denkt maar aan één ding: ruimte
voor Israël ten koste van de Pa
lestijnen. De 'haviken-regering'
moet worden vervangen door
een vredelievende regering en
Sharon en zijn trawanten moe
ten dan berecht worden voor de
ze wandaden. Vergeten we ook
niet de rol, die Sharon heeft ge
speeld bij de slachting in twee
vluchtelingenkampen in Zuid-
Libanon? De kans bestaat, dat
de Arabische wereld de rijen
sluit. Het is al eens bijna ge
beurd! En dan is vrede heel ver
weg!
J. Dispa
Van de Helstlaan 27
Vlissingen
Als ik zo de berichtgeving in de
krant en op tv volg, zou het mij
niets verbazen dat binnen niet
al te lange tijd het ziekenhuis in
Zierikzee weer wordt heropend
(PZC 16-1). Datzou dekroonop
het werk zijn van alle actievoe
rende Schouwenaren. Dat er nu,
zo kort na sluiting, al weer
wordt gesproken over herope
nen zegt iets over het totale
wanbeleid van directeur Broer
tjes. Want dit soort zaken kost
veel geld. Eerst opknappen, ver
volgens sluiten en dan weer ope
nen. Over de noodzaak van dit
goede ziekenhuis hoeven we
verder niet uit te wijden. Voor
Broertjes zit er maar één ding
op: hetzelfde als de gefaalde
NS-top: opstappen, en het liefst
zonder gouden handdruk.
Wil hij zijn verdere leven niet
achter de geraniums slijten, dan
kan hij altijd nog als verpleger
gaan werken in zijn zo gekoes
terde paradepaardje, het Oos-
terscheldeziekenhuis.
Dianne van den Hoven
S. Lindhoutstraat 8, Tholen
door René Hoonhorst
GENT - Westerse kunstlief
hebbers hebben de laatste ja
ren veel belangstelling voor
negentiende-eeuwse Boed
dhabeelden die afkomstig zijn
uit grotten in Cambodja. De
beelden worden door monni
ken en andere religieuze grot
bewoners gemaakt.
Op de Kunst- en Antiekbeurs
van Vlaanderen, die van zater
dag 19 tot en met zondag 27 ja
nuari wordt gehouden in de
Sint Pietersabdij van Gent,
zijn een aantal 'grot-Boed
dha's' te zien. „De Boeddha
beelden worden hier gezien als
kunstwerken. Hoe ouder ze
zijn, hoe gewilder", vertelt de
Vlaamse kunsthistoricus
Jean-Pierre de Bruijn. „De
houten beelden worden daar
gebruikt als religieuze symbo
len. Als ze na enkele eeuwen
bijna uit elkaar vallen, maken
de grotbewoners exacte ko-
piën. Die zijn voor ons minder
interessant dan de originele
werken, maar het bewijst maar
weer eens dat mensen op ver
schillende manieren naar beel
den en hun kunsthistorische
waarde kijken."
Waarde
De Bruijn doet er niet moeilijk
over. Over kunst of kitsch,
mooi of lelijk, raak je nooit uit
gediscussieerd. Maar de in de
Gentse Pietersabdij tentoon
gestelde werken zijn in elk ge
val allemaal geclassificeerde
stukken met antiquarische
waarde. De bijna veertig expo
santen, veelal lid van het Ko
ninklijk Gilde van Vlaamse
Antiquairs, willen hun naam
niet te grabbel gooien. Boven
dien controleert een uitgelezen
keurkorps van experts, kunst
historici en conservatoren alle
ingebrachte kunst- en ge-
Een paneeltje van Pieter Brueghel de Jonge, een van de kunstwerken die op de Kunst- en Antiek
beurs te zien zijn.
bruiksvoorwerpen op authen
ticiteit en historisch belang.
Kopers kunnen er dan ook van
overtuigd zijn dat zij geen kat
in de zak kopen en krijgen als
bewijs daarvan een certificaat
met een precieze beschrijving
en datering van hun aankoop.
Ook de 32e Gentse Kunst- en
Antiekbeurs blijft een koop-
beurs, een plaats waar anti
quairs en antiquaars hun top
stukken in de etalage zetten.
De beurs krijgt ook steeds
meer een educatieve functie,
constateerde De Bruijn. Stu
denten kunstgeschiedenis en
kunstenaars bestuderen de
beelden, schilderijen en kunst
zinnige gebruiksvoorwerpen
uit de hele wereld. Dit jaar is de
'waaier' van de tentoonstelling
breder dan ooit.
Zo zijn er eeuwenoude wand
tapijten, kabinetten, commo
des, serviezen, canapés, dres
soirs, zandlopers, paraplu's en
wandelstokken met gebeeld
houwde handgrepen, kaarten,
prenten, boeken, schilderijen
van romantische meesters, een
paneeltje van Pieter Brueghel
de Jonge, aquarellen van Paul
Delvaux en Leon Spilliaert, te
keningen van Constant Perme-
ke, action paintings van Bram
Bogart en Russische iconen uit
de late middeleeuwen. Bron
zen naakten van Irénée
Durriez, Boeddhabeelden,
wijwaterbakjes, Perzisch aar-
denwerk van voor de jaartel
ling, glas- en zilverkunst, por
selein, sieraden, uurwerken en
staande klokken.
Vergaarbak
Er is voor elk wat wils. Te koop,
om thuis mee te pronken of van
te genieten. Maar ook om uren
langs te dwalen, met geen an
dere gedachte dan het genot
van het kijken. Want de Sint
Pietersabdij is de komende
acht dagen een vergaarbak
voor het werk van een keur aan
kunstenaars en vakwerklie
den. In plaats van allerlei spe
cialistische musea aan te doen,
vinden bezoekers alles onder
één dak. Wie verblindt raakt
door al die pracht en praal,
moet zijn blik eens naar buiten
richten. Door de ruiten van de
abdij zijn de oude binnen
plaatsen van het klooster goed
te zien. Dan valt pas op hoe
zeer het voormalige klooster
zelf ook een kunstwerk is en
kijkt de bezoeker langs de ten
toongestelde kunst naar de -
gerestaureerde - vroegmiddel
eeuwse abdij.
door Ernst Jan Rozendaal
VLISSINGEN - Op de uitnodi
ging voor zijn expositie in
het Vlissingse kunstcentrum
deWillem3, vergelijkt de Bul
gaars-Nederlandse kunstenaar
Ivan Dobrev zijn fascinatie voor
tijd en volume met een sneeuw
bal die al rollend een enorme
omvang kan krijgen. „In mijn
recente werk keer ik dit proces
om. Een volume dat verdwijnt
op moment van ontstaan."
Wie de expositie bekijkt in de
gaststudio van deWillem3, waar
Dobrev de afgelopen drie maan
den heeft gewerkt, krijgt even
de indruk dat het idee van de
sneeuwbal letterlijk moet wor
den genomen. Op de grond staan
diagonaal acht koppen van ge
bakken klei opgesteld. Het ge
zicht heeft duidelijk de trekken
van dat van Dobrev. Het voorste
hoofd heeft ook de ware grootte,
daarna is elk hoofd een slag
kleiner. Het achtste en laatste
hoofd - of is het het eerste? -
heeft de omvang van een baby
kopje.
De reeks zegt iets over ontwik
keling en gaat dus over tijd,
maar domineert door zijn op
stelling ook de ruimte. „Dat zijn
moeilijkebegrippen", aldusDo-
brev. „Vandaar dat ik het op de
uitnodiging, die zo toegankelijk
mogelijk moet zijn, met beeld
spraak heb verwoord. Waar het
in dit werk wat mij betreft om
gaat is de mens die wordt gebo
ren en zich ontwikkelt, maar
ook het omgekeerde, het krim
pen van de geest. Alles heeft een
begin en een einde, er is een vo
lume dat ontstaat en verdwijnt.
Dit werk verbeeldt dus ook een
kringloop."
Sculpturen
Behalve de hoofden toont Do
brev op de tentoonstelling ook
een aantal sculpturen die hij
heeft uitgestald op een tafel die
met zijn oppervlak van klei en
geteerde zij kanten zelf een soort
beeldhouwwerk is geworden.
Leven en dood
Al zijn werk gaat over leven en
dood, zegt Dobrev. „Maar niet
op een morbide manier. Het gaat
mij om de tegenstelling. Vanaf
het moment dat je je ervan be
wust bent dat je bent geboren,
besef je ook dat je dood gaat. De
dood is de ontkenning van het
leven en het leven de ontken
ning van de dood, je kunt ze niet
los zien. Ik wil van de dood geen
groot verhaal maken. Het is eer
der een belletje dat altijd in mijn
achterhoofd rinkelt, heel ver en
heel diep. Alleen door die aan
wezigheid van de dood heb je
een duidelijk zicht op het le
ven."
Dobrev is in 1993 in Nederland
komen wonen. De afgelopen
drie maanden heeft hij zijn
woonplaats Maastricht verruild
voor Vlissingen, om te werken in
de gaststudio van deWillem3.
„Dat zoiets kan, is enorm be
langrijk. Drie maanden lang
had ik het groene licht om alles
te doen wat ik wilde. Drie maan
den lang onbekommerd werken
alleen maar denken aan mijn
beeldhouwwerken en verder
niets aan mijn hoofd. Dat is van
onschatbare waarde. Dat heeft
niet alleen het werk opgeleverd
dat hier te zien is, maar ook al
lerlei ideeën die ik in de toe
komst verder wil uitwerken."
Werkelijkheid
Hij heeft ook nagedacht over
wat kunst is. „Het gaat bijna al
tijd om het scheppen van een
werkelijkheid die zo dicht mo
gelijk staat bij de werkelijkheid
die wij allemaal kennen. Het is
natuurlijk niet mogelijk dat het
werk het leven zelf is. Het is ook
geen imitatie, het is een paral
lelle werkelijkheid. Een kunst
werk moet zichzelf kunnen dra
gen, los van alles. Met behulp
van de toeschouwer moet het
zichzelf scheppen en creëren,
net als het leven. Dat maakt de
kunstenaar niet tot een god. Je
doet gewoon je werk zo goed
mogelijk, net als iedereen. Je
bent onderdeel van de samenle
ving, het enige verschil is dat je
altijd bezig bent met het mense
lijke bewustzijn, met voedsel
voor de geest."
ExpositieIvan Dobrev, sculpturen,
van 20 jan t/m 10 maart in de gast
studio van deWillem3, open don t/m
zon van 12.00-17.00 uur. Opening
morgen om 15.00 uur.
TERNEUZEN,
Scheldetheater
Die Csardasfürstin van Emmerich
Kalman.
Koor en orkest van de Opera Roma-
na Timisoara. Dirigent: George Vic
tor Dumanescu, regie: Regie: Frans
Meeivis.
Hoofdrollen: Carmen Gurban, Mari
ana Sarba - sopraan, Gergely Meny-
hert, Iuri Ciobani - tenor.
door Arie Karreman
Gisteren was wederom de
Staatsopera van Timisoara
te gast in Terneuzen. Dit keer
met de overbekende operette
'Die Csardasfürstin' van de
Hongaarse componist Emme
rich Kalman, die na jaren lang
een gevierd componist te zijn
geweest op Broadway in 1953 te
Parijs overleed.
Een operette in drie bedrijven,
waarin de Hongaarse dans de
'Csardas' centraal staat.
Het werd een uitvoering met
zeer goede maar ook zwakke
momenten. Het eerste bedrijf
speelt zich af in de variétéwe
reld van Boedapest. Nu juist dit
eerste bedrijf was ronduit saai
te noemen. Ik zag helemaal niet
de ambiance van het variété. Er
werd goed gezongen door de so
listen en zelfs zeer goed door het
koor. Maar als zo'n koor daar
wat statisch, weinig enthousiast
en met weinig gezichtsuitdruk
king tegen een decor staat,
vooral bij de mannen, dan mis je
toch iets.
Gelukkig werd dit anders in het
tweede bedrijf. Er kwam meer
aktie en beweging ook in het
koor.
Alles werd aanmerkelijk boei
ender en er kwam wat meer hu
mor naar buiten. De beide so
pranen Carmen Gurban en Mai-
ana Sarba zijn uitstekende en
ervaren solisten die hun rol heel
overtuigend spelen. De wat ge
brekkige uitspraak van het
Duits is in het begin wat vreemd
maar past eigenlijk wel een
beetje in dit Hongaarse sfeertje.
Tenor Gergely Menyhert die de
rol van Edwin vertolkte, had
een typisch Oost-Europese
stem. nogal kelig. Goed in de
hoogte maar weinig volume in
de vaak lage partijen. Het orkest
verdient mijns inziens een dikke
pluim. Heel aangenaam van
klank en perfekt van samenspel
en dynamiek. Ook decors, be
lichting en kostuums waren
perfect. Verder was eruitsekend
ballet.
Het werd een operette met een
matig begin maar met een stij
gende lijn in kwaliteit.
Het Scheldetheater leent zich
uitstekend voor dergelijke pro
ducties. De klank krijgt alle
kans om de ruime akoestiek van
de zaal te vullen.
Ik ben dan ook zeer benieuwd
naar de volgende opera's. De
voor mij onbekende Franse
operette 'Ciboulette' van de
componist Reynaldo Hahn, die
prachtige liederen schreef en
natuurlijk 'Le Nozze di Figaro'
van Mozart.
Koppen van klei, gemodelleerd naar het hoofd van Dobrev.
foto Lex de Meester
(Advertentie)
xnterilng 19 jniiiinri 20.30 uur
KLOYËkVil2KSOOKI,liN A\IIH>lültlll!<;
