Scheikundigen poetsen imago op
PZC
PZC
Paul Huf zocht de realiteit,
maar dan een beetje mooier
Buurtmformatie
via de website
van de makelaar
Cellentekort
Groene koers moet chemie weer aantrekkelijk maken
1924-2002
11 januari 1952
vrijdag 11 januari 2002
Hergebruik van grondstoffen en
gebruik van niet-giftige, af
breekbare materialen in plaats
van milieu-onvriendelijk plas
tic. Dat zijn de sleutelwoorden
waarmee scheikundigen hun
vak weer populair willen ma
ken. Met een groene koers moet
de scheikunde vanzelf weer een
beter imago bij het grote publiek
krijgen. En dan zal de stagne
rende stroom studenten ook wel
weer toenemen, zo wordt ge
hoopt.
door Frits Poelman
Het is prof. dr. ir. Leon Jans
sen een doorn in het oog.
Steeds minder studenten kiezen
voor de scheikunde als vak. „We
zijn niet sexy genoeg meer",
constateert hij. Janssen is hoog
leraar aan de enige ingenieurs
opleiding op een niet-techni-
sche universiteit in Nederland,
de Rijksuniversiteit Groningen
(RUG).
In een poging het tij te keren
koos de Groningse opleiding er
voor om, samen met de andere
scheikundeopleidingen, de na
druk te leggen op 'groene che
micaliën' en het schoner maken
van chemische processen. Een
van de ontwikkelingen waar
mee de groep van Janssen zich
bezighoudt, is de vervanging
van op olie gebaseerde plastics
door aardappelzetmeel. Met na
me voor de papier- en verpak
kingsindustrie is dat waar
schijnlijk een goed alternatief.
In Indonesië gaan ze met appa
ratuur uit Groningen proberen
of tropisch zetmeel uit bijvoor
beeld knolgewassen als bataten
(zoete aardappelen) en cassaves
even goed is te gebruiken.
Functie
Zetmeel en eiwit hebben een
moleculaire structuur die lijkt
op die van de kunststoffen (po
lymeren) die ons dagelijks be
staan beheersen. In alles wat we
om ons heen zien en dragen zit
ten chemicaliën, bijvoorbeeld
om kleren en meubels sterker te
maken. „Om daarvoor zetmeel
te kunnen gebruiken, moeten
we dat aanpassen aan de functie
die we het willen geven. Dat is
niet nieuw, want Avebe doet dat
al heel lang voor gebruik in voe
doorBob van Huët
Vergeleken met wat sommige
Amerikaanse makelaars via
het internet aan informatie op
straat gooien, worden virtuele
woningzoekers in Nederland
nog met terughoudendheid be
diend. De grootste en bekendste
sites www.funda.nl (van de
makelaarsorganisatie NVM en
uitgever Wegener) en www.
woonkrant.nl (het Nationaal
Wooninstituut en uitgever De
Telegraaf) geven naast alle
bouwkundige informatie over
een pand socio-demografische
en 'lifestyle-indrukken' van de
buurt, waarin de bewuste wo
ning staat.
Hoe is de bevolkingsopbouw in
de wijk? Wat zijn de belangrijk
ste inkomenscategorieën en be
stedingspatronen? Welke kran
ten worden er gelezen? En - dat
wil je natuurlijk echt weten -
welke automerken zijn er popu
lair? De informatie komt uit
consumentenonderzoeken van
direct-marketingbureaus of
wordt rechtstreeks vergaard
door iemand op te bellen in een
bepaald postcodegebied.
Amerikaanse onderzoekers
spitten veel dieper in een post
code en makelaars daar zijn
minder schuchter met cle ex
ploitatie van gegevens. Hoe
goed zijn de ziekenhuizen, wel
ke test- en examenresultaten
scoren de scholen in de buurt en
hoe staat het met de criminali
teit rond het huis? Sommige si
tes in de VS geven de etnische
opbouw van de wijk.
Voor Jeroen Wilhelm van de Ne
derlandse huizensite funda.nl
kan de informatie niet uitge
breid genoeg zijn. „Maarikweet
niet of het relevant is te weten
hoeveel allochtonen er in een
straat wonen. Je zou kunnen
zeggen dat dergelijke informa
tie discriminerend is."
De huiver van makelaars waar
het gaat om de verstrekking van
gegevens over de etnische sa
menstelling van een buurt -
meer allochtonen betekent la-
ger&l&izènprijzen - heeft onge-
tw^feM- me^r van doen met
c_ommèrc,i.ele motieven dan met
p|^ek^|i^ec^cl'enkenWant
dingsmiddelen (het zogeheten
modificeren, red.). Wij willen
veel meer nieuwe toepassingen
ontwikkelen. Die zijn er genoeg.
In schrijfpapier bijvoorbeeld,
om er voor te zorgen dat de inkt
er niet uittrekt en uw pen lekker
blijft rollen", aldus Janssen. De
ontwikkeling past bij twee an
dere grote veranderingen in de
scheikunde. „We hebben jaren
lang processen ontwikkeld voor
de chemische industrie. Inmid
dels zijn we overgestapt op het
ontwikkelen van producten. Al
le olieraffinaderijen zijn zo
langzamerhand wel bedacht."
Scheikundigen zijn zich volgens
Janssen meer dan ooit bewust
van het feit dat hun producten
bruikbaar moeten zijn. „We
hebben jarenlang de prachtig
ste dingen onderzocht, zonder
na te denken over de maat
schappelijke en economische
context. Nu vinden we dat be
langrijk. Dat is ook zeker het ge
val bij de milieuvriendelijke
ontwikkelingen, want ik denk
dat de consument niet meer dan
vijftien procent extra wil beta
len voor eenzelfde, maar 'groen'
product."
Afbreekbaar
Op de kamer van Janssen liggen
een paar haakjes die van zet
meel zijn gemaakt. Dezelfde
haakjes, maar dan van polye
thyleen, liggen ernaast. Ze ko
men uit dezelfde mal, alleen zijn
de haakjes van zetmeel ver
kleurd en stuk. „Zetmeel is na
melijk afbreekbaar", zegt Jans
sen. „Daarom lijken ze nu niet
meer zo mooi, maar dat is juist
precies het grote voordeel van
zetmeel. Het is een fantastisch
alternatief voor de verpak
kingsindustrie."
„De enorme afvalberg van plas
tic die we nu op de wereld ach
terlaten, ruim anderhalf mil
joen ton per jaar, kunnen we
decimeren door zetmeel te ge
bruiken. Dat breekt automa
tisch af als het nat wordt. Dan
heb je het dus over een herwin-
bare en afbreekbare grondstof
die niet giftig is. Dat is een ge
sloten cyclus." Als voorbeeld
van verpakkingsmateriaal is
ook al een soort piepschuim van
zetmeel gemaakt. Janssen:
„Kunje je voorstellen: dozen vol
piepschuim van polystyreen
die informatie ligt al op straat.
Via de websites van Nederland
se gemeenten is met enkele klik
ken van de muis precies te zien
hoe de etnische samenstelling is
van een bepaalde wijk.
De makers van funda zullen
overigens wel gegevens uit ge-
meentegidsen gaan verspreiden
over de gemeentelijke voorzie
ningen in en nabij de wijk waar
de woning staat die de belang
stelling heeft gewekt van de le
zer van de website.
In de internet-sector woedt al
enige tijd de discussie over de
grenzen van informatieverster
king. „We kunnen op een kaart
je aangeven waar de scholen
zich bevinden, maar moet je
daar dan ook een gating aan
hangen? Is dit een goede school
of een slechte school? Daar zijn
we nog niet rijp voor in Neder
land. Funda zal daarin geen
voortrekker zijn", zegt Wilhelm.
Het verwerken van dit soort in
formatie in de nabije toekomst
sluit hij echter niet uit. „Maar
dan alleen als het algemeen ge
accepteerd is dit soort gegevens
te verstrekken, en als ze echt iets
toevoegen."
De Registratiekamer, die onder
meer toeziet op privacybescher
ming, heeft de informatie op
funda bekeken. Geen probleem
zolang het gaat om gegevens op
postcodeniveau en geen per
soonsgegevens de ronde doen.
De toevoeging van gegevens
over de etnische samenstelling
van een postcode zou in principe
kunnen.
Alert
De Régistratiekamer zegt alert
te zijn, maar houdt grote 'aarze
lingen' over bronnen die al te ge
makkelijk toegankelijk wor
den. De kans op misbruik stijgt
daarmee. Eerder was er een ver
gelijkbare discussie met het Ka
daster, dat ook het internet op
wilde. „Onze afweging was dat
veel van die kadastergegevens
gewoon persoonsgegevens zijn,
die kun je niet zomaar voor ie
dereen op het net zetten", aldus
de woordvoerder. Toch zijn de
kadastergegevens openbaar
voor wie erheen fietst en de ad
ministratieve kosten van de
stukken betaalt. GPD
weg en zetmeel ervoor in de
plaats?" De sterkte van plastic
wordt met zetmeel vrijwel ge
ëvenaard. „We krijgen het ma
teriaal ook even transparant en
ik denk dat de kosten voor de in
dustrie erg meevallen. We zijn
nog wel druk bezig om een be
handeling te ontwikkelen waar
door we vooraf precies weten
hoe lang het materiaal goed
blijft."
Voor een Zwitsers verpakkings
bedrijf heeft Janssen onlangs
honderd kilogram basismateri
aal van zetmeel gemaakt. Zij
Of het nu mode was, een col
lectie vlinders of Freddy Hei-
neken op een fauteuil van bier
dozen. Als het onderwerp hem
aansprak, dan maakte Paul
Huf er een foto van. Gisteren
overleed de eeuwige positivist,
77 jaar oud, in zijn geboorte
plaats Amsterdam aan de
keelkanker die hij eerder nog
dacht te hebben overwonnen.
„Ik word portrettist genoemd,
glamourfotograaf of studio
man. Men probeert je voortdu
rend te labelen, maar ik ben
niet te vangen", zei hij in 'Huf-
jaar' 1999, toen hij zijn 75ste
verjaardag vierde.
door Marjolijn de Cocq
Paul Huf typeerde zichzelf
als 'een vrouwenman, een
mannetjesdier'. „Maar ik ben
geen platterik, niet zo'n per
soon die hem de hele dag maar
eens ergens in wil steken." On
berispelijk gekleed was hij op
het dandy-achtige af, met gro
te ogen onder borstelige wenk
brauwen, altijd een beetje
verkikkerd op zijn modellen,
altijd op zoek naar raffine
ment. De realiteit, maar dan
een beetje mooier. Fotogra
feerde hij een roos, dan legde
hij er nog gauw een dauw-'
druppeltje op. „Een echte Huf
is van voor naar achteren
scherp."
Tegen de 350.000 foto's moet
Paul Huf in zijn meer dan vijf
tigjarige loopbaan hebben
gemaakt. Als twaalfjarig jon
getje schoot hij zijn eerste por
tretten met een Agfa Billy Re
cord die hij met zegeltjes van
Sunlightzeep bij elkaar had
gespaard. In het begin van de
oorlog trad hijom niet te werk
gesteld te worden, in dienst bij
fotograaf Jan Vorstelman. In
ruil voor fotomateriaall kreeg
hij les van Stefan Nijhoff, zoon
van de dichter en leerling van
Man Ray. Na de oorlog legde
hij de collega's van zijn vader -
acteur bij het Amsterdamse
gezelschap Comedia - in serie
vast: Guus Hermus, Ellen Vo
gel, Mary Dresselhuys. Plet
was zijn eerste professionele
opdracht. Voor gepubliceerde
foto's, had hij net ontdekt, kon
je geld krijgen.
Regisseur
Toneelportretten, toneelfoto's
- dat was voor hem toen foto
grafie. Nooit had hij er bij stil
gaan met hulp van een Neder
landse machinefabrikant pro
beren daar een nieuw soort folie
van te maken. In zo'n fabriek
wordt het basismateriaal als het
ware opgeblazen en daarna ge
knipt. Dat vergt heel homogeen
materiaal.
Subsidie
„We zijn benieuwd hoe de proef
afloopt. We konden dit onder
zoek doen dankzij een subsidie
van de Europese gemeenschap,
die op zijn beurt geld kreeg van
Zwitserland. Allerlei universi
gestaan dat doelpunten van
voetbalwedstrijden ook foto
grafie konden zijn, dat was
pers, dat was nieuws, dat was
wat anders. En niks voor hem
want dan moest je afwachten
wat er gebeurde, hij was liever
zelf de regisseur. Met de we
deropbouw van Nederland be
gon ook de wederopbouw van
de fotografie, Huf als jongste
van de crème de la crème. In
1948 vroeg de KLM hem een
kleurenkalender te maken.
Vonden zijn collega's reclame
net zo vies als je hoereren, het
gaf hem de gelegenheid met
nieuwe technieken en kleur te
experimenteren.
In 1954 'brak helemaal de
kleurenhel los' toen van Phi
lips een grote opdracht volgde
om voor platenhoezen te foto
graferen. Muziekliefhebbers
konden niet meer om het Brit
se model Ann Pickford heen,
de 52 hoezen die Huf met haar
maakte zijn verzamel- en ten
toonstellingsobject geworden.
En de reclamewereld wist
Huf te vinden. Dertig jaar
lang stelde Huf scherp op am
bachtslieden voor de beroem
de 'Vakmanschap is Meester
schap' reclames voor bier
brouwerij Grolsch. Ook daar
voor manipuleerde hij de rea
liteit door de bierglazen te be-
teiten en bedrijven in dat land
doen mee aan deze ontwikkelin
gen."
Een van de machines waannee
het onderzoek naar zetmeel-
plastic wordt gedaan, is een zo
geheten extruder. Een van de
oudere exemplaren is opge
knapt en naar de Universiteit
van Manado op Sulawesi ver
scheept. Op de chemisch-tech-
nologische afdeling van deze
landbouwkundige universiteit
zal RUG-me de werker Marcel
de Vries het apparaat deze
maand in elkaar zetten en de
werken waardoor het water er
decoratiever van afliep. „Bij
andere bierreclames lijkt het
of het glas onder de douche
heeft gestaan. Het mist die fi
nesse hè?"
In zijn studio in de Hazen-
straat hartje Jordaan was Paul
Huf in 1999 nadrukkelijk 'ali
ve and shooting'. Nog wel in de
weer met vloeibaar voedsel en
poedertjes, was hij na bestra
ling genezen verklaard van de
eerder dat jaar geconstateerde
keelkanker. Maar hij bleef de
laatste jaren sukkelen met zijn
gezondheid, al was hij tot een
paar weken geleden vanaf Bo
naire nog actief betrokken bij
de organisatie van een ten
toonstelling van zijn portret
en modefoto's in het Fotogra
fie Museum Amsterdam. Plij
was een van de grondleggers
van het museum, zijn inzet om
fotografie als kunstvorm er
kend te krijgen niet aflatend.
Hij was jarenlang lid van het
bestuur van World Press Photo
monstreren. „We gaan samen-
met de Indonesiërs onderzoeken
of tropisch zetmeel geschikt is
voor dezelfde toepassingén", al
dus Janssen. „Dat zou geweldig
zijn, want de afvalberg die daar
langs de wegen ligt, is enorm.
Daar kunnen ze dan straks wat
aan doen."
Met behulp van het internet en
gastcolleges helpen onderzoe
kers uit Groningen cle Indone-
siëi-s op weg. Sommigen van
de Groningers maken mogelijk
promotie op het onderzoek.
GPD
en een van de initiatiefnemers
van de stichting Dutch Photo
graphy, Het Rijksmuseum eer
de hem in 2000 met de oprich
ting van een Paul Huf Fonds
voor de aankoop van fotogra
fie, de KLM stelde de Paul Huf
Award in.
,Ik ben er voorstander van dat
je iets op zijn mooist moet la
ten zien", zeis Huf. „De wereld
is mooi en het is mijn last dat ik
daar het meest voor voel."
Voor Playboy fotografeerde
hij Adèle Bloemendaal, Pen
ney de Jager en Viola Plolt -
leuk om te doen, maar hij had
liever een j ongere meid waar j e
minder aan hoefde te verhul
len. Als eerste fotograaf vroeg
hij een honorarium voor een
koninklijk portret toen hij in
1952 Juliana vastlegde, maar
tegen het eind van zijn carrière
was voor hem het bijzondere
van de inmiddels veel gefoto
grafeerde Oranjes wel af. In
veel opzichten, concludeerde
Huf onomwonden, was hij
baanbrekend geweest voor de
Nederlandse fotografie. Een
Rembrandt van zijn tijd, dat
was wat al te blasé. Maar toch:
„Het is een beetje tongue-in-
cheek natuurlijk, maar je bent
pas iemand als je door Paul
Huf gefotografeerd bent,"
GPD
Spoorkaartje
De tarieven voor treinkaartjes
gaan de komende tijd flink
stijgen. Als gevolg van de ge
stegen brandstofprijzen stijgt
een biljet voor afstanden bo
ven de 22 kilometer met maxi
maal vijftien procent.
Trommelen
In Hoogeveen is onlangs een
traditie in ere hersteld: kerk
gangers kunnen nu in plaats
van aan klokkengelui, horen
aan getrommel dat een viering
staat te beginnen. Reden voor
deze traditie is dat de kapel
van Hoogeveen vroeger geen
klok bezat, dus moest het volk
met de militaire trom alert ge
maakt worden op de viering.
Miniatuurstad
Ergens in de duinen tussen
Den Haag en Scheveningen
opent vermoedelijk in juni van
dit jaar een miniatuurstad zijn -
deuren. Veel Nederlandse ele-
menten worden in deze minip-
laats verenigd. In de stad, die:
'Madurodam' gaat heten, wor-
den 120.000 bezoekers per jaar
verwacht.
Flinke reis
Een 70-jarige dame uit Den
Haag is weer thuis na een lan
ge reis door Nieuw-Guinea.
Per kano, liftend en met ge
brekkige vliegtuigen verkendei
ze het eiland. Als 2 7-jarige had t
ze ook al eens door Azië ge
trokken.
Over je nieuwe huis kunje via het internet veelte weten komen. Ook
steeds meer over je nieuwe buren. Hoe ver mogen makelaars gaan in
het verstrekken van informatie op hun virtuele pagina's„Ik weet
niet of het relevant is te weten hoeveel allochtonen er in de straat
wonen."
\iL
Politici zijn doorgaans kort van memorie, omda
een confrontatie met uitspraken of handelingei
uit het verleden al te vaak in hun nadeel uitpakt
Dat geldt zeker voor minister Korthals van Justitie, dij
dezer dagen doet alsof het cellentekort hem als een don
derslag bij heldere hemel heeft overvallen.
Het cellentekort deed zich voor het eerst nadrukkelijl
gelden in het begin van de jaren negentig. De capacitei
in het gevangeniswezen bleek volstrekt onvoldoend
om het hoofd te kunnen bieden aan de toename van he
aantal gedetineerden, met name veroorzaakt door df
drugsgerelateerde criminaliteit. Heftige discussie;
volgden, bijvoorbeeld over de vraag of twee-in-één-ce'
een acceptabele oplossing was.
Uiteindelijk is gekozen voor het bijbouwen van gevan
genissen. Duizenden cellen kwamen erbij. Het is altijc
de vraag gebleven of er genoeg zijn bijgebouwd, wan)
de cijfers werden positief beïnvloed door de alternatie
ven die er kwamen. De taakstraf en het elektroniscl
huisarrest hebben sindsdien per j aar tienduizenden ge;
straften buiten de gevangenismuren gehouden. Hoe hel
ook zij, eind jaren negentig was het probleem ah
sneeuw voor de zon verdwenen. In 1999 werd zelfs vooi
het eerst gesproken over een cellenoverschot.
Het bleek slechts een momentopname. Want een jaai
later, in mei 2000, moest minister Korthals in de Kamei
komen uitleggen waarom opeens door gebrek aan cel
ruimte meer dan tweehonderd gevangenen een paai
dagen eerder naar huis moesten worden gestuurd. In
het vervolg van deze kabinetsperiode zou dat niet meei
gebeuren, beloofde Korthals. Hooguit in noodsituaties
zouden gedetineerden voortijdig mogen opbreken.
Inmiddels weten we hoeveel die toezegging waard waS,
De afgelopen maanden hebben de Nederlandse huizen
van bewaring ongeveer honderd gedetineerden eerder
vrijgelaten om plaats te maken voor verdachten die in
een politiecel in voorarrest zitten.
Daarnaast blijkt de douane op Schiphol al enige tijd de
handen niet meer vuil te maken aan drugssmokkelaars,
Aanhouding heeft vanwege het cellentekort toch geen
zin, is de redenering. Dus worden de drugs in beslag
genomen en gaan de smokkelaars vrijuit. Sommigen
krijgen voor de vorm een proces-verbaal of een dag
vaarding, maar anderen blijken slechts een briefje te
ontvangen waaruit blijkt dat hun smokkelwaar in be
slag is genomen.
Gisteren bleek dat staatssecretaris Bos van Financiën
(als baas van de douane) al eind november bij Korthals
aan de bel trok over deze absurde gang van zaken. Dat
betekent dat de verbazing en ergernis die Korthals vo
rige week etaleerde, danig aan spontaniteit heeft inge
boet. Korthals legt volgende week verantwoording af
aan de Kamer. Die doet er goed aan hem nu eens uitput;
tend te confronteren met de toezegging die hij de Kama-
deed in mei 2000.
Het oog van de meester, fotograaf Paul Huf.
foto Harmen de Jong/GPD
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 13 30 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22 00 uur en zondagavond
van 20,00 tot 22.00 uur:
Tel, (0118) 484000.
Fax (0118) 470100.
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van /,--)
per maand: 19,25
per kwartaal: 52,--
perjaar: 198,--
Voor toezending per post geldt
een toeslag. E-mail- abo@pzc nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,~
zaterdag:€ 1,50
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen.
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd bij
de advertentieorderafdeling.
Tel 0118-484321
Hoofdredactie:
A. L Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax-(0118) 470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax, (0118) 470102
E-mail: redwalch@pzc nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
T erneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel, (0115) 645769
Fax (0115)645741
E-mail: redlem@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc,nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111) 454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst:
8 30-17 00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uilgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van hel Wegener-concern. De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dal wordt gebruikt voor onze
(abonnementen)admlnlstratle en om u Ie (laten) Informeren over voor u relevante dlenslen en pro-
duoten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecleerde
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, afdeling
lezersservice, Postbus 18.4380 AA Vlissingen.
