Gemeenten groeien steeds groter
Een gewoon mannetje
van ongekende rijkdom
PZC
PZC
Modern verhoor
is niet meer hard
maar vriendelijk
Vader waterstofbom
publiceert memoires
Schaalvergroting rukt ondanks tegenstand al decennia lang op
5 januari 1952
zaterdag 5 januari 2002
Het aantal gemeenten in
Nederland is sinds 1 janu
ari onder de 500 gedoken.
Verdere schaalvergroting
staat op stapel. Maar niet
elke kleine gemeente
wenst te capituleren.
door Rob Berends
Burgemeester Stoni Scheurer
van het 11.000 inwoners tel
lende Rijnwaarden gelooft hele
maal niet dat een grote gemeen
te het belang van haar inwoners
beter kan dienen dan een kleine.
„Integendeel, wij staan veel
dichter bij de bevolking dan het
bestuur van een grote gemeen
te."
Rijnwaarden, met het gemeen
tehuis in Lobith, is veel kleiner
dan de 35.000 inwoners die te
genwoordig als ideaal worden
beschouwd. Niettemin wil het
graag zelfstandig blijven. Ge
deputeerde Staten van Gelder
land hebben daar geen moeite
mee. Minister De Vries van Bin
nenlandse Zaken, die een be
langrijke rol bij herindelingen
speelt, geldt juist als groot voor
stander van schaalvergroting.
Gemeentelijke herindelingen
zijn van alle tijden. Aan het be
gin van de vorige eeuw telde Ne
derland 1100 gemeenten. Op 1
januari van dit jaar is dat aantal
tot onder de 500 gedaald. Een
verdere teruggang is aanstaan
de: herindelingsoperaties staan
op stapel in onder meer de Ach
terhoek.
Bestuurskundige Marcel Boo-
gers van de Katholieke Univer
siteit Brabant stelt dat de
schaalvergroting in Nederland
internationaal bezien maar zeer
beperkt is geweest. „In België,
Duitsland en in Scandinavië is
bij herindelingsoperaties in één
klap 70 procent van de gemeen
ten van de kaart geveegd. In Ne-
derland gaat het heel geleide
lijk. Je ziet nu, bijvooi'beeld in
de Achterhoek, dat gemeenten
zelf om schaalvergroting vra
gen. Het tegenargument was al
tijd dat een gemeente en een ge
meenschap samenvielen en dat
na herindeling een samenleving
naar de mallemoer zou gaan.
Dat hoor je amper nog. De leef
door John Lumpkin
Een modern verhoor bestaat
uit psychologische manipu
latie om een gevangene zover te
krijgen dat hij uit eigen bewe
ging vertelt wat hij weet. Soms
is het voldoende om sigaretten
aan te bieden aan een kettingro
ker die al dagen niet gerookt
heeft. Dan weer helpt het om in
te spelen op het patriottisme, de
angsten of de wanhoop van een
gevangene.
„De meeste mensen willen
praten", verzekert sergeant Ka-
trina Cobb, die leden van de
Amerikaanse militaire inlich
tingendienst traint in het afne
men van een verhoor. „Ze willen
hun kant van het verhaal kwijt
De Verenigde Staten ondervra
gen in Afghanistan samen met
leden van de Noordelijke Alli
antie gevangenen die tot de Ta
liban of Al Qaeda zouden beho
ren. Waar en wanneer zou de
volgende aanslag van Al Qaeda
moeten plaatsvinden? Waar zijn
Osama bin Laden, mullah Mo
hammed Omar en andere Tali-
banleiders? Hoe ver is Al Qaeda
gekomen met het verwerven van
massavernietigingswapens?
Wie zijn de Al Qaedaleden in de
Verenigde Staten en elders in de
wereld? Hoe opereert Al Qaeda,
nu het netwerk Afghanistan als
thuisbasis heeft verloren?
Om aan de informatie te komen
maken de ondervragers gebruik
van technieken die de afgelopen
jaren zijn ontwikkeld. Harde,
confronterende verhoren wor
den steeds minder toegepast en
daarvoor in de plaats zijn vrien
delijker 'conversaties' geko
men. Van een onbelangrijke en
gewillige verdachte is betrouw
baarder informatie te verkrij
gen dan van een vijandelijke
commandant die niet wil pra
ten. Dat wil niet zeggen dat
sommige verhoren niet lang en
slopend zijn, maar de Amerika
nen zeggen dat ze niet martelen
en precies weten hoe ver ze mo
gen gaan.
Om een verdachte te vinden die
misschien wil praten, wordt af
gegaan op de bewakers die da
gelijks met hen omgaan. „Vind
uit wie er zenuwachtig is, wie
veel praat, wie hulp aanbiedt",
zegt Anthony Novacek, een an
dere trainer van Fort Huachuca
in Arizona. Gebruik bij een ver
hoor alle mogelijke methoden
om iemand aan het praten te
baarheid van kleine gemeen
schappen wordt niet aangetast
als ze deel uitmaken van een
grotere gemeente."
Burgemeester Scheurer denkt
daar anders over: „Ik kom op
schuttersfeesten, spreek de
mensen zelf. Voor een bestuur
op afstand is dat veel moeilijker.
Wij hebben nu een accommoda
tieplan voor onze gemeente ge
maakt, dat heel nauwkeurig is
afgestemd op de behoeften van
de verenigingen. Ik ben er van
overtuigd dat een grote gemeen
te dat nooit zo gekund zou heb
ben."
„Flauwekul", roept Boogers.
krijgen: maak hem trots, ont
neem hem alle hoop of probeer
erachter te komen wat zijn ang
sten zijn.
„Vaak genoeg komen mensen
zelf al met hun angsten", zegt
Novacek. „Daar kun je op in
spelen, door hen bang te laten
blijven. Je bedreigt hen niet, je
maakt gebruik van hun natuur
lijke angsten. Iedereen heeft
die."
Soms worden er twee ondervra-
gers op een gevangene gezet,
van wie één de kwaaie agent
speelt en de ander de goede. Een
verhoor begint doorgaans met
vragen waarvan het antwoord
al bekend is bij de inlichtingen
dienst, om te controleren of de
verdachte wel de waarheid
spreekt.
De Amerikaanse onderminister
van Defensie Paul Wolfowitz
heeft gezegd dat het verkrijgen
van informatie van terroristen
leiders lang kan duren, omdat
zij 'vakkundige leugenaars'
zijn. „Ze liegen schaamteloos.
Als je ze op een leugen betrapt,
gaan ze verder met een andere.
Dit is geen eenvoudige zaak."
De internationale afspraken
over de behandeling van gevan
genen worden volgens Novacek
nageleefd: gevangenen moeten
eten, slaap en medische hulp
krijgen en het gebruik van ver
dovende middelen of martelme
thoden is verboden. Overtre
ding van die regels maakt
iemand een oorlogsmisdadiger.
De Amerikaanse onderzoekers
hebben echter niet de illusie dat
de Noordelijke Alliantie zich
aan de internationale verdragen
houden.
Onderzoek
Enkele mensenrechtenorgani
saties hebben al een onderzoek
geëist naar de manier waarop de
Noordelijke Alliantie de gevan
gen Taliban en Al Qaeda-leden
behandelt. De Amerikaanse
agenten zouden mensenrech
tenschendingen door hun bond
genoten aan hun superieuren
moeten melden, maar of dat ge
beurt is onduidelijk.
Overigens zijn veel deskundi
gen het erover eens dat het mar
telen van gevangenen niet auto
matisch tot het vinden van de
waarheid leidt. Slachtoffers
van marteling vertellen vaak
wat ze denken dat de ondervra
gers willen weten. Bovendien is
het slachtoffer af te schrijven als
bron voor later onderzoek. AP
„Het is een heel romantisch ar
gument, maar het klopt niet.
Een grote gemeente kan dat net
zo goedHet gevaar in een kleine
gemeente is dat bestuurders
zelfgenoegzaam achteroverleu
nen, zo van: de inwoners weten
mij toch wel te vinden. De be
stuurder in een grote gemeente
gaat vaak veel actiever op zoek
naar contact met inwoners."
Zo denkt Theo Heere, burge
meester van Zelhem, er ook
over. Zijn gemeente telt even
veel inwoners als Rijnwaarden,
maar Heere is juist groot voor
stander van fusie met Vorden,
Hengelo, Steenderen en Hum-
melo Keppel, die samen op
zo'n 35.000 inwoners komen.
„Wij zijn nu in staat op de win
kel te passen. Maar hoogwaar
dige denkcapaciteit is voor ons
niet te betalen. En die hebben
we wel nodig: hoe moet het ver
der met het platteland, met de
leefbaarheid van de kleine ker
nen? Daar komen we nu onvol
doende aan toe. Ik ben zelf de
enige fulltime bestuurder, we
hebben twee parttime wethou
ders. Dat heeft nadelen. Stuk
ken lees ik vaak diagonaal. Dan
denk ik: het zal wel. Ik heb me
nog niet kunnen verdiepen in
een wetswijziging die bepaalt
dat wethouders niet langer deel
uitmaken van de gemeenteraad.
Een belangrijk onderwerp,
maar ik heb er geen tijd voor ge
vonden. En als ik het wel doe,
gaat dat ten koste van mijn aan
dacht voor plattelandsvernieu
wing of economische zaken."
Bureaucratisch
Het hoofdargument voor
schaalvergroting is daarmee
vooral bureaucratisch: de kwa
liteit van de dienstverlening zou
verbeterd worden. Scheurer er
kent dat het ambtenarenappa
raat van Rijnwaarden 'kwets
baarheid' vertoont, maar vindt
dat ambtelijke samenwerking
met andere gemeenten uitkomst
biedt.
„O zeker", erkent Boogers, „je
kunt heel creatieve oplossingen
bedenken. Maar het probleem
blijft dat een kleine gemeente
niet in staat is goede mensen aan
te trekken of te behouden. Met
een groter ambtenarenapparaat
bied je mensen meer mogelijk
heden, tot specialisatie bijvoor
beeld."
Heere: „Een heleboel beleids
terreinen zijn in Zelhem een
mansposten. Als mijn enige
hbo-medewerker onderwijs
ziek wordt, of met zwanger
schapsverlof gaat, zit ik maan
den zonder. Dan moet ik een be
roep doen op een buurgemeente
of op een medewerker van een
peperduur adviesbureau. Dat
kost gemeenschapsgeld."
Slagvaardig
Politicoloog Rolf Willemse ver
geleek voor zijn proefschrift de
slagvaardigheid van grote en
kleine gemeenten. Hij kwam tot
de opmerkelijke conclusie dat
de kleintjes juist initiatiefrijker
opereerden. Hij vindt dat als een
centrumgemeente te weinig
grond heeft voor nieuwe woon
wijken of industrieterreinen
veel te gemakkelijk voor samen
voeging met andere gemeenten
wordt gekozen. „Terwijl juist
die randgemeenten prima func
tioneren. Als je de herindelin
gen sinds de Tweede Wereldoor
log bekijkt, dan zie je dat daarin
geen rode draad te herkennen is.
Het is altijd een beetje hap snap
beleid geweest. Er wordt altijd
gesproken over kwaliteit van
ambtenaren of bestuur. Maar ik
kan nou niet meteen zeggen dat
bij grote gemeenten de ambte
naren altijd beter functioneren.
Denk aan Amsterdam, waar de
sociale dienst juist onder cura
tele is gesteld."
Waar de schaalvergroting ein
digt, kan niemand voorspellen.
Heere: „De grens tussen Zelhem
en Hengelo dateert van 1820.
Dus je moet bedenken dat de
nieuwe grenzen decennia lang
mee moeten gaan. Daarom denk
ik dat je niet onder de 20.000 in
woners moet gaan zitten. Nu
kan dat nog, maar over een aan
tal jaren wordt het heel moeir-
lijk." GPD
door Michelle Locke
Edward Teller (93), een
van de grootheden uit de
nucleaire fysica en een van de
wetenschappers die werkten
aan de ontwikkeling van de
waterstofbom, heeft zijn me
moires gepubliceerd. 'Als je
vrede wil moet je bereid zijn
om oorlog te voeren', is een
van zijn motto's.
In zijn boek Memoires: een
twintigste-eeuwse reis door
de wetenschap en politiek
komt Teller terug op het con
flict dat hij had met Robert
Oppenheimer, die de leiding
had over het Manhattan-
project dat in de Tweede We
reldoorlog tot de ontwikke
ling van de atoombom heeft
geleid. Dat draaide om de
wens van Teller om met de
waterstofbom een nog
krachtiger wapen te ontwik
kelen dan de atoombommen
van Oppenheimer, die Naga
saki en Hiroshima verwoest
ten.
De ruzie bereikte een hoogte
punt in 1954, toen Teller tij
dens de Koude Oorlog Op
penheimer voor de Ameri
kaanse commissie voor
atoomenergie aanwees als
een veiligheidsrisico, een
daad die van hem in de ogen
van veel collega's tot een ver
rader maakte.
In zijn memoires schrijft Tel
ler dat hij er verkeerd aan
heeft gedaan om tegen Op
penheimer, die na de verkla
ring van Teller aan een diep
gaand onderzoek werd on
derworpen, te getuigen. In
zijn gedenkschriften heeft
Teller de tekst van zijn ver
klaring voor de commissie
ingevoegd en schrijft hij dat
hij de loyaliteit van Oppen
heimer jegens zijn tweede
vaderland (Oppenheimer
was van Duits-joodse af
komst) nooit in twijfel heeft
getrokken.
Gevraagd of er iets goeds uit
het schrijven van zijn me
moires is voortgevloeid,
zwaait Teller met zijn arm
over de stapels boeken op
zijn bureau die gesigneerd
moeten worden, allemaal ko
pieën die gekocht zijn door
werknemers van het Law
rence Livermore National
Schipbreuk
De Flying Enterprise maakt al
zes dagen zwaar slagzij. Het
schip ligt op de Noordzee. Al
leen de kapitein is al die dagen
op zijn post gebleven. Inmid
dels is een stuurman van een
zeesleper er in geslaagd aan
boord te klauteren om de kapi
tein te helpen. De zeesleper zal
vandaag proberen de Flying
Enterprise naar een haven te
slepen.
Stroomstoring
De stroomstoring die donder
dagavond begon, zorgde in
Sluis voor veel overlast. De
werknemers van Flandria, een
fabriek voor rijwielonderde
len, werden naar huis ge-
Laboratory. Dat hielp hij in
de jaren vijftig opzetten.
Zijn gevoel voor humor komt
regelmatig boven in zijn me
moires. Er staat een anekdo
te in over hoe collega-weten
schapper Bob Serber zich in
1945 voorbereidde op de ge
varen die verbonden waren
aan het tot ontploffing bren
gen van de eerste, experi
mentele atoombom in de
woestijn van New Mexico.
Om zich te weren tegen de ra
telslangen, waartegen Op
penheimer gewaarschuwde,
zou Serber een fles whisky
mee hebben genomen. Toen
collega's vroegen hoe Serber
zich dacht te verdedigen te
gen een ander potentieel ge
vaar, het in brand vliegen
van een deel van de atmos
feer in de buurt van de test-
plek, antwoordde Serber dat
hij daar een tweede fles whis
ky tegen zou gebruiken.
Voordat de eerste atoombom
op Japan werd gegooid, on-
deitekende een aantal we
tenschappers een petitie,
Waarin ze de Amerikaanse
regering opriepen om de bom
te demonstreren aan de Ja
panners. Dat zou ze overtui
gen om tot capitulatie over te
gaan. Teller ondertekende de
petitie niet, maar schrijft in
zijn memoires dat het beter
geweest zou zijn om de bom
in het luchtruim boven Tokio
te hebben laten ontploffen,
waardoor er mogelijk vele
mensenlevens gespaard zou
den zijn gebleven.
Wedervraag
Zijn steun voor een agressie
ve defensiepolitiek, die ge-
baseerd was op het principe
van afschrikking door mid
del van het bezitten van het
betere wapentuig, leverde
hem de titel op van 'vader
van de waterstofbom'. „Er is
me vaak gevraagd of ik spijt
heb van mijn werk aan de
atoombom en de waterstof
bom", schrijft Teller in zijn
boek. „Mijn antwoord is nee.
Ik betreur de doden en ge
wonden die er door het ge
bruik van de atoombom zijn
gevallen, maar de beste uit
leg die ik kan geven is een we
dervraag: Wat zou er gebeurd
zijn als we ze niet hadden ge
bruikt?" AP
stuurd. Ook de bakkers had
den veel last van de storing: zij
moesten het brood weer met de
hand kneden. De stroomsto
ring heeft vrijdag nog de hele
dag geduurd.
Eiland
Een Nederlandse schipper
heeft twee mede-opvarenden
van het zeiljacht Elisabeth
achtergelaten op het eiland
Floreana, ten zuiden van het
Panamakanaal. De mannen
maakten een wereldreis. Ze
zijn aan land gezet met een on
duidelijke opdracht. Toen zij
Weer aan boord wilden gaan,
was het zeiljacht verdwenen.
De mannen zijn opgevangen
door de eilandbewoners.
door Cock Rijneveen
Met het overlijden van Freddy Heineken
donderdagavond in zijn woonplaats
Noordwijk, verloor Nederland één van zijn
grootste ondernemers. Hij afficheerde zich
graag als een 'gewoon mannetje', maar hij
sprak altijd tot de verbeelding.
In cle halve eeuw (in 1942 ti'ad hij als 18-jari-
ge in dienst bij de door zijn opa opgezette
brouwerij), waarin hij het tot rijkste man
van Nedexiand schopte, is altijd een zeker
mysterie om hem heen blijven hangen. Vaak
bediende hij zich van een relativerend cy
nisme en de nodige humor, maar hij kon
voor zijn omgeving ook ongekend bot zijn.
Hollandse zuinigheid kenmerkte de miljar
dair, maar anderzijds stak hij miljoenen in
fundamenteel onderzoek.
Heineken was een vat vol tegenstellingen.
Hij was een nuchtere ondernemer, maar ook
een jetsetter die zich graag tussen kunste
naars, filmsterren en het koninklijk huis be
gaf. „Ik heb eergisteren nog met Willem-
Alexander en zijn nieuwe vriendin gege
ten", meldde Heineken in een van zijn wei
nige intex*views (in HP/De Tijd). Met die bij
na achteloze opmerking, om zijn gehoor
duidelijk te maken in welke kringen hij zich
begaf, opende hij destijds de jacht van de
media op een van de vriendinnen (Emily
Breemers) van de kroonprins. Toch ergerde
Freddy Heineken zich aan een term als
playboy. Hij vond zich meer een gentleman.
Het ongeautoriseerde maar daarom niet
minder populaire boek 'Heineken, een leven
in de brouwerij' van Barbara Smit schetst
waarom de overleden magnaat zo'n aan
trekkingskracht had op zijn omgeving. „Hij
was de gerijpte ondernemer die aan alle
touwtjes trok, extravagant en gewoon tege
lijk, soms grof maar onweerstaanbaar, op
handen gedragen door de een, met enige af
keer bezien door de ander". Toen hij Smit
voor het eerst ontmoette, begroette hij haar
met: „We zien elkaar bij de rechtbank". In
dezelfde adem nodigde hij haar wel uit op de
thee. Smit typeert hem in haar boek als 'in
wezen charmant, maar hij manipuleert
gx'aag en is uiterst wraakzuclitig'.
Geintjes
Diepe x*impels tekenden zijn karakteristie
ke gelaat dat boven een kraakwit overhemd
uitstak. Tussen de vingers was steevast een
sigaret geklemd. Hij had altijd iets weg van
een Amsterdamse volksjongen - wat hij
nooit is geweest - die geintjes uithaalde,
vrouwen om zijn vinger wond en het tot
multimiljardair schopte. In 1998 stondhij te
boek als de rijkste man van Nedexiand met
een vermogen van 7,4 miljard gulden. Via
een constructie bleef hij tot zijn dood voor
de helft eigenaar van de brouwerij.
Freddy Heineken was de middelste van drie
kinderen. Hij was getrouwd met Lucille
Cummins, een fotomodel, die hij in de jaren
na de Tweede Wereldoorlog in Amerika
leex-de kennen en had een dochter, Charlene.
Hij bewoonde een luisterrijk landhuis. De
Freddy Heineken
Ark, in Noordwijk, de gemeente waarmee
hij eindeloos bakkeleide over zoiets onno
zels als de hondenbelasting. De laatste jaren
vertoefde hij in zijn villa in Cap d 'Antibes in
Frankrijk. Daarover zei hij (in NRC Han
delsblad): „Ik heb huizen in Nederland,
Fx-ankrijk en Zwitsexdand. Ik vind het heer
lijk om waar dan ook thuis te komen. Maar
gelukkiger dan op deze plek ben ik ner
gens".
Toch waakten op deze idyllische plek lijf
wachten over hem. Buiten een gepantsei'de
auto is dat de enige zichtbare verandering
die Heineken na zijn ontvoering in 1983 on
derging. In dat jaar werd hij samen met zijn
chauffeur Dodex-er gegijzeld. Drie weken na
de kidnapping konden zij uit een timmei"-
loods in het Amsterdamse havengebied
worden bevxijd. Op het oog heeft die pei*iode
hem niet gedeerd. In een soort kat-en-muis-
spel zat hij nog jaren achter zijn gijzelne
mers aan.
Zijn invloed en zeggenschap over Heineken
kwam halverwege de jaren zestig, toen hij
achtereenvolgens lid (1964), vice-voorzitter
foto Marcel Antonisse/ANP
(1969) en voorzitter (1971) van de raad van
bestuur werd. In 1995 trad hij op de jaarlijk
se aandeelhoudei'svergadering voor het
laatst op als president-commissaris. Na 53
jaar zette hij een punt achter zijn carrière,
nadat hij in 1989 al een stapje had terugge
daan als de grote baas.
Aanbidders
Zijn binnenkomst, toen op 72-jarige leef
tijd, had de flair van de enti-ee van een be-
roemdheid. Hij maakte een kwinkslag hier,
een amicaal praatje daar ('De laatste keer
dat ik je zag, was je in bikini'), maar hield
toch een zekere afstand. Zijn aanwezigheid
was tastbaar Weliswaar zat de zaal vol aan
deelhouders, maar de ouderen onder hen
waren eerder aanbidders: als het met hun
Freddy goed ging, ^ing het ongetwijfeld
goed met het bier en de brouwerij en dus met
hun aandeeltjes.
Sinds donderdag moeten ze het zonder hem
stellen. Alfred Henry Heineken zelf zou er
ongetwijfeld een cynisch grapje over ma
ken. GPD
Uitgever:
J. C. Boersema
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380AAVIissingen
Tel. (0118) 484000
Fax: (0118) 470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118) 484000
Fax (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax (0113)273030
E-mail redgoes@pzc.nl
T erneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 ACTerneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115) 645741
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Pulst
Tel. (0114) 372776
Fax (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel (0111)454647
Fax. (0111) 454657
E-maïl. redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst.
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8 00 tot 10.30 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail. web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 13.30 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen-
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22 00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118)484000.
Fax (0118) 470100.
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 1,~)
per maand 19.25
per kwartaal: 52,--
periaar 198,--
Voor toezending per post geldt
een toeslag. E-mail: abo@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk
maandag t/m vrijdag 1.--
zaterdag 1.50
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47 70.65.597
Postbank 35.93 00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen.
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd bij
de advertentieorderafdeling.
Tel. 0118-484321
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dal wordt gebruikt voor onze
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde
derden. Als u op deze intormalie geen prijs stelt dan kunt u dit schriltelijk melden bij PZC, aldeling
lezersservice. Postbus 18,4380 AA Vlissingen.