Hartstikke rustig in Arnemuiden
Meer verkeer kiest
voor de veerboot
Benno Vranken mijdt de commercie
Rebba The Loon is goede chemie
kunst cultuur
door Jeffrey Kutterink
VLISSINGEN - De veerboten
tussen Vlissingen-Breskens en
Kruin ingen-Perkpolder hebben
vorig jaar meer passagiers ver
voerd dan in 2000. Het totaal
aantal vervoerde auto's steeg
met 3,4 procent tot bijna drie
miljoen.
Rekening houdend met vracht
wagens was dat aantal ruim vier
miljoen. Door de toegenomen
drukte moesten ook meer passa
giers wachten voordat ze mee
konden varen. Dat blijkt uit het
vervoersoverzicht van de Pro
vinciale Stoombootdiensten
(PSD). In totaal zijn er vorig
jaar 2.961.506 auto's vervoerd.
Hoewel in december sprake is
van een lichte daling (-0,94 pro
cent), is het totale aantal passa
giers het afgelopen jaar harder
gestegen dan normaal.
Meestal loopt de toename van
het aantal passagiers gelijk met
de mobiliteitsstijging, dus zo'n
anderhalf a twee procent", zegt
directeur H. Thomaes van de
PSD. ,,In 2000 hebben we 1,5
procent minder auto's vervoerd
dan in 1999. Ik heb daar geen
verklaring voor. Er was econo
misch toen nog sprake van een
hoogconjunctuur. Nu is dat niet
zo en toch stijgt het aantal pas
sagiers."
Naar verhouding kozen meer
automobilisten voor een over
tocht via Kruiningen-Perkpol-
der in plaats van Vlissingen-
Breskens. Het aantal passagiers
steeg met respectievelijk 3,55 en
3,35 procent tot 1.681.707 en
1.279.799 passagiers.
Mkz-crisis
Thomaes denkt dat het verschil
onder meer te maken heeft met
de werkzaamheden op de ring
weg rond Antwerpen. Eerder dit
jaar verklaarde hij al dat de
mond- en klauwzeercrisis het
veerbedrijf meer passagiers
heeft bezorgd. Volgens hem
hebben veel bestuurders de
mkz-controles op de wegen
naar Antwerpen omzeild door
via het veer Kruiningen-Perk-
polder naar België te rijden.
Hoewel de resultaten de beste
zijn van de afgelopen vijf jaar, is
het aantal vervoerde passagiers
in de tijd gezien laag. Eind jaren
tachtig vervoerde de PSD meer
dan 4,5 miljoen auto's en
vrachtwagens per jaar, nu is dat
ruim 4,1 miljoen. „Dekomstvan
de Liefkenshoektunnel bij Ant
werpen en de Zoomweg heeft
duidelijk gevolgen gehad", ver
klaart Thomaes.
Het aantal wachtenden is de af
gelopen jaren snel toegenomen:
vorig jaar konden 285.299 au
to's en vrachtwagens niet direct
meevaren, het jaar ervoor waren
dat er 266.365 en twee jaar gele
den 211.866. Vooral in Perkpol-
der en Vlissingen stonden de
voertuigen een uur stil.
Thomaes: „Het mooiste zou zijn
als we nieuwe schepen konden
laten bouwen. Maar dat heeft
twee jaar voor het opheffen van I
de veren geen zin. En dus moe
ten we de groei opvangen met
het materiaal dat we hebben.
Maar het aantal wachtenden is
in de tijd gezien laag. Circa ze
ven procent van de auto's kon
den we vorig jaar niet direct
meenemen. In 1990 was dat zo'n
22 procent. Door het in gebruijc
nemen van nieuwe boten is dat
percentage flink afgenomen. Nu
begint dat weer te stijgen."
De steeds betere resultaten van
het veerbedrijf lij ken op de laat-
ste stuiptrekkingen. „Het ver
voersoverzicht en de goede J
resultaten staan los van het op
heffen van de veren", zegt Tho-
maes resoluut. Hij verwacht dat
het aantal passagiers dit jaar
gelijke tred houdt met de mobi-
liteitsstijging.
(Advertentie)
SCHOONMAAKBEDRIJF
BLEIJENBERG B.V.
Al MEER DAN
25 JAAR
GLANSRIJK IN
SCHOONMAAKWERK
0118 - 417 500
www.bleijenbergbv.nl
info@bleijenbergbv.nl
gecertificeerd volgens
de NEN-IS09002
door Anja Bimmel
VLISSINGEN - Het debuutalbum Kust
bewoners van de Vlissingse striptekenaar
Benno Vranken verschijnt volgende week
in de Zeeuwse stripwinkels. De illustra
tor, die wordt geprezen als een Zeeuwse
grootmeester van de strip, vindt het al
bum een kroon op zijn werk als stripteke
naar.
Het stripboek, dat wordt gekenmerkt
door Vranken's originele, soms duistere
stijl, is een bundeling van vijf eerder ver
schenen verhalen. De meeste stonden in
het blad Zone 5300. Eén van de strips uit
het album verscheen tot dusver alleen in
het Frans bij een Belgische uitgeverij. De
rode draad die deze verhalen verbindt is
de omgeving waarin ze zich afspelen:
grauwe denkbeeldige kustplaatsen waar
de bewoners het alles behalve makkelijk
hebben.
Hoewel zijn strips soms zwaarmoedig
zijn, is Vranken dit zeker niet. „Ik heb veel
plezier in het maken van mijn strips."
Vranken geeft toe dat veel van zijn werk
geïnspireerd is op het troosteloze beeld
dat hij als jongen van Vlissingen had. „Je
kon hier vroeger een kanon afschieten
zonder iemand te raken. Er viel niks te be
leven." Vranken besloot in 1984 Vlissin
gen te laten voor wat het was. Met een
havo-diploma op zak vertrok hij naar
Rotterdam om een studie te volgen aan de
kunstacademie. „Al van jongs af aan wist
ik dat een gewoon baantje niks voor mij
was. Ik wilde tekenen."
Uiteindelijk is de academie vooral goed
geweest om hem te laten beseffen wat hij
absoluut niet wilde. Toch vindt Vranken
dat de academie een goede basis is ge
weest voor zijn carrière als striptekenaar
en illustrator. Hij bouwde een handig net
werk op en debuteerde als striptekenaar
in het blad Wordt Vervolgd.
Ook na zijn afstuderen als illustrator in
1989 bleef de Vlissinger strips maken voor
Wordt Vervolgd. Toen dit blad verdween,
werd Vranken's passie voor strips ook
voor een paar j aar in de koelkast gezet,Ik
kreeg het erg druk met commerciële op
drachten, maar het verlangen om sti-ips te
maken is nooit verdwenen." Vranken
werkte in zijn striploze periode voorna
melijk voor reclamebureaus. Ook leverde
hij illustraties voor de wetenschapsbijla
ge van de Telegraaf, wat hij vandaag de
dag nog steeds doet.
Pas toen Vranken samen met collega's het
stripblad zone 5300 in 1994 oprichtte,
kwam de drang om striptekeningen te
maken weer helemaal terug. Hij besloot
een ander soort strip te maken dan voor
heen in Wordt Vervolgd,Het werd me wel
eens verwetendat mi jn tekeningen te veel
leken op een bestaande strip." Hoewel
Vranken het niet eens was met dat verwijt,
besloot hij het met zijn stijl over een ande
re boeg te gooien. Deze beslissing heeft
volgens hem zijn vruchten afgeworpen.
„Mij wordt nu geen gebrek aan originali
teit meer verweten, maar ik word juist ge
prezen om mijn onvergelijkbaarheid met
anderen."
Aanmoediging
De lof die Vranken kreeg, bleef niet bij
woorden. In 1999 ontving hij de PTT Post
Aanmoedigingsprijs voor de meest veel
belovende jonge stripmaker in
Nederland. De prijs stimuleerde hem om
Kustbewoners uit te brengen. „Hopelijk
kan ik nu aan een breder publiek laten
zien wat ik waard ben." Hoewel de teke
naar hoopt op een groter aantal lezers van
zijn strip, wil hij geen slachtoffer worden
van de commercie. „Des te breder het pu
bliek, des te meer concessies ik moet doen.
Het moet wel mijn strip blijven."
Vranken werkt al aan een vervolg op
Kustbewoners. Het thema wordt deze
keer niet zozeer door de kust, maar door
de archeologie bepaald. De tekenaar ver
wacht dat de strip volgend jaar rond deze
tijd in de strip winkels ligt.
Striptekenaar Benno Vranken: „Mij wordt nu geen gebrek aan originaliteit meer verweten." foto Ruben Oreel
Rebba the Loon: „Spontaniteit staat bij ons voorop, er is niets kunstmatigs aan onze muziek." foto Lex de Meester
door Jan Dirk van Scheven
VLISSINGEN - Ze zijn er trots
op dat ze op 29 december op de
valreep tot beste Zeeuwse live
band van het jaar 2001 werden
uitgeroepen. Het heeft hen een
glanzende bokaal opgeleverd.
Maar verder blijven ze nuchter
onder het succes. De vier muzi
kanten van de Walcherse band
Rebba the Loon zijn zo harts
tochtelijk met muziek bezig dat
ze het fantastisch zouden vin
den als hen eeuwige roem ten
deel zou vallen. Maar wanneer
de goden anders beschikken,
even goede vrienden, dan blij
ven ze gewoon lekker met z'n
vieren energieke muziek ma
ken.
Rebba the Loon is een band die
in het gelukkige bezit is van een
muzikale chemie. Dat wil zeg
gen dat de vier muzikanten el
kaar perfect aanvoelen. Maar
het klikt niet alleen in muzikaal
opzicht. Want zanger Kees
Moerland, gitarist William
Koole, bassist Renata Ooster
veen en drummer Jeroen Pol
derman zijn daarnaast ook nog
eens heel goede vrienden.
„Ik denk dat we daarom zo'n
goede live-band zijn", vertelt
William Koole. „Het klikte van
af het allereerste moment en dat
merk je elke keer weer wanneer
je met z'n vieren op het podium
staat. Er ontstaat een goed
sfeertje en dat slaat over op het
publiek. Spontaniteit staat voor
ons voorop. Er is niets kunstma
tigs aan onze muziek."
„Optreden betekent voor ons:
totale overgave", zegt Kees
Moerland. „We gaan er altijd
volledig voor en daardoor stra
len we veel energie uit." Er
wordt instemmend geknikt.
„De communicatie met het pu
bliek is voor ons ook heel be
langrijk", meent Renata Oos
terveen. „Als iemand uit het
publiek mij een biertje aanreikt,
kan hij rekenen op een royaal
dankjewel", grinnikt Moerland.
Samples
Volgens drummer Jeroen Pol
derman, die met zijn strakke
spel een solide basis legt onder
de stevige rock van Rebba the
Loon, heeft de groep veel te dan
ken aan zijn geluidsman Mark
Nijssen, die er tijdens het prijs
winnende optreden in Vlissin
gen op 29 december voor zorgde
dat de muziek werd gekruid met
enkele uitgekiende samples.
„Ook de belichting was prima
afgestemd op de muziek", aldus
Polderman. „We wilden in de 25
minuten die ons waren toebe
deeld voor het optreden natuur
lijk wel in alle opzichten goed
voor de dag komen."
Rebba the Loon - de naam is
ontleend aan een personage uit
een liedje van Tom Waits -
maakt muziek die door veel stij
len en bands is beïnvloed. „Er
zijn raakvlakken met Led Zep
pelin, Jimi Hendrix, Red Hot
Chili Peppers en The Police",
zegt Polderman. „Maar", vult
Moerland aan, „we staan open
voor hedendaagse stijlen als
hiphop en dance."
Alle vier zijn ze het erover eens
dat Rebba the Loon geen be
staansrecht zou hebben zonder
het verleden. „De oude bands
van de jaren zestig en zeventig
zijn een onderdeel van onze
roots", zegt Kees. „We zijn als
pubers met die muziek opge
groeid en dan is het logisch dat
zulke inspiratiebronnen door
klinken in je eigen muziek.
Iedereen beïnvloedt iedereen,
daar komt het eigenlijk op neer.
„Als je goed luistert naar het
spel van drummer John Bon
ham van Led Zeppelin", vertélt
Polderman, „kun je horen dat
hij weer is beïnvloed door die
smerige drumgrooves op oude
platen van de Amerikaanse la
bels Motown en Stax. Zo grijpt
alles in elkaar."
Moerland maakt een vergelij
king met een spons. „Je moet al
les om je heen opzuigen", vindt
hij, „en daar iets origineels mee
doen." Jeroen: „De rock 'n' roll
kon niet ontstaan zonder de
blues. De oervorm van de rock
'n' roll is niets anders dan een
reeks bluesakkoorden die in een
versneld tempo wordt ge
speeld."
De nummers van Rebba thè
Loon komen dikwijls spelen
derwijs tot stand. William
Koole: „We komen bij elkaar,
we jammen wat en we borduren
vervolgens verder op de dingen
die goed klinken. Zo hebben we
dat vanaf het allereerste begin
gedaan, toen we hier bij Jeroen
thuis op zolder bij elkaar kwa
men om samen muziek te ma
ken." Renata: „Kees was er toen
nog niet bij. We worstelden met
allerlei thema's en ideeën, maar
daar kwamen nog geen afgeron
de nummers uit voort. Toen we
op zoek gingen naar een zanger,
bleek Kees precies de juiste man
te zijn: hij had persoonlijkheid
en hij kon arrangeren. En hij
had een goeie stem." Kees: „Ja,
behalve wanneer ik in mijn en
thousiasme tijdens een optre
den tegen een schijnwerper knal
omdat m'n zonnebril weer eens
beslagen is..."
Van Rebba the Loon verscheen onr
langs in eigen beheer de cd Reba
Moon.
zaterdag 5 januari 2002
Een afvaardiging van het
Zeeuwse politiekorps is
onlangs enthousiast te
ruggekeerd van een be
zoek aan de Engelse colle
ga's. Er valt nog veel te
leren van wat daar wordt
aangeduid als de commu
nity police.
door Jacques Cats
VLISSINGEN - Agenten die
nauwe contacten met de lokale
samenleving onderhouden om
te weten wat er gaande is, on
derhuids leeft maar nog net niet
aan de oppervlakte komt. Zulke
voorkennis kan uitstekend van
pas komen om ontwikkelingen
voor te blijven of in de kiem te
smoren.
Gerekend naar de Arnemuidse
situatie zou zo waarschijnlijk
eerder inzicht zijn verkregen in
mogelijke plannetjes van het
jonge volkje ten tijde van hoog
tijdagen als de jaarwisseling.
Nu kwamen uit allerlei opslag
plaatsen stapels oude autoban
den tevoorschijn, bedoeld voor
vreugde- en desnoods uit de
hand lopende vuren. In het ver
leden is het na vervelende erva
ringen beloofd: ook de politie
zou trouw aanschuiven als in
Arnemuiden de wijktafel bij
eenkomt. „Wij zien ze de laatste
tijd erg weinig", meldt de voor
zitter van de wijktafel. „Daar
zijn we erg teleurgesteld over."
De chef van het politiedistrict
Oosterscheldebekken roemde
laatst in deze krant met name de
wijze waarop de Engelse colle
ga's het publiek geruststellen na
nare ervaringen. „Dat zouden
wij ook veel meer moeten doen",
riep hij uit. In Arnemuiden ge
beurt met de jaarwisseling vrij
wel het omgekeerde. Hoewel in
de buurt, laten de politiemensen
op oudejaarsdag de dingen na
genoeg op hun beloop en voelen
passanten zich bedreigd en be
laagd door eieren gooiende jon
gelui. Erg vervelend als je in je
goeie pak op weg bent naar een
eindejaarsfeest. En ook een niet
bepaald ongevaarlijk tijdver
drijf, omdat automobilisten
zich in hun uitzicht belemmerd
zagen door met eierstruif on
doorzichtig geworden voorrui
ten.
Wie zich in een van de stedelijke
uitgaanscentra in Zeeland, zo
Oudejaarsdag in Arnemuiden: hartstikke rustig, meldt de politie.
als Middelbrug, met een bier
glas in de hand van het ene café
naar de tapperij aan de over
kant begeeft, loopt stevig de
kans een forse boete te krijgen.
Eén enkel woord van uitleg of
protest en hup, je wordt zonder
pardon in de boeien geslagen en
mag een halve nacht in een on
gezellig politievertrek naden
ken over wat je hebt misdaan. In
Arnemuiden, ook gemeente
Middelburg, staan tijdens de
jaarwisseling de bierkratten
opgestapeld op de geliefde mas
sale hangplek van 'De Buuze' en
blijft de politie op de hoek ge
parkeerd.
Bovendien zeilt de dagproduc
tie van een legbatterij kippen
door de lucht en er gebeurt niets.
Nou, niets: er wordt zowaar
toch nog één vandaal opgepakt
van de groep van zo'n zeventig,
lang niet in alle gevallen opge
schoten jongelui. Daar zwer
men ook kinderen tussen van
acht, negen jaar. Loopt daar de
nieuwe generatie relschoppers
zich warm?
De wijkbemiddelaars weten
niet goed meer wat ze aan de
sterke arm hebben. „De politie
kijkt liever eerst de kat uit de
boom. Het is voor ons dubieus
waar ze de grens trekken", stel
len ze vast na ook al eerder een
terughoudendheid bij de politie
te hebben vastgesteld om op te
treden. Want, waarschuwen de
wijkbemiddelaars, kenners bij
uitstek van de lokale situatie:
als de eieren op zijn, zijn de bier
flesjes aan de beurt.
Als die ook op zijn pakt de jeugd
het wat forser aan: de grootste
kerstboom is nog niet hoog ge
noeg. Dat leegstaande stations
gebouw: dat zou pas een fik
geven! Gelukkig dat de brand
weer in de buurt is. Anders was
het 130 jaar oude karakteristie
ke gebouw, dat tijdens de jaar
wisseling van 1997 ook al in de
hens ging, in vlammen opge
gaan.
De brandweercommandant
toont zich daags nadien veront
waardigd: „Dat is geen balda
digheid meer. Hier is gewoon
moedwillig geprobeerd om dat
pand in de fik te steken.De po
litiewoordvoerder stelt daar
sussend tegenover dat er alleen
analyse
maar met autobanden een
vreugdevuur op het Stations
plein is gemaakt. En daar is,
jammer, jammer, het gebouw
bij beschadigd. „Of er sprake is
van moedwillig handelen weten
we pas als we iemand hebben
die een motief heeft."
Daarop haast een Arnemuidse
wijkbemiddelaarzich te melden
dat de politiewoordvoerder
slechts de halve waarheid ver
telt, om niet te willen zeggen dat
de politievoorlichter gewoon
staat te jokken: „De autoban
den lagen niet op het Stations
plein, maar waren tegen de ge
vel opgestapeld."
Waar die milde opstelling van
de politie vandaan komt laat
zich raden: de leiding is als de
dood voor escalatie. De schrik
slaat ze weer in de benen als ze
terugdenken aan hoe het een
paar jaar geleden ging. Toen
kwam de lange lat er aan te pas,
werden er charges uitgevoerd en
nam de jeugd later revanche
door de bemanning van een po-
litiebusje in het nauw te drijven
en twee agenten te mishande
len.
Dat nooit weer, zullen ze ge
dacht hebben. Misschien is het
maar beter de situatie te baga
telliseren. Dus meldt de politie
foto Ronald Wijs
woordvoerder dat de jaarwisse
ling in Arnemuiden 'hartstikke
rustig is verlopen'. E wordt nog
net niet bij gezegd dat het maar
kwarteleitjes waren die door de
lucht gingen.
Hartstikke rustig: ja, ja. Wijk
bemiddelaars schrikken zich op
nieuwjaarsdag te pletter van de
aanblik die de dorpskern op een
aantal plaatsen vertoont. „Het
leek wel Afghanistan." Zij mel
den: „Gedogen is het kankerge
zwel van de samenleving, en fu
nest in Arnemuiden."
„Beelden verschillen", is de
nuchtere reactie van de politie.
„Wij vergelijken de feiten van
nu met wat er de afgelopen j aren
met oud en nieuw in Arnemui
den is gebeurd." Daarom zal het
nog benieuwen hoeveel moeite
er wordt gedaan om de daders
van de brandstichting te achter
halen. Het gebouw staat er im
mers nog? Dus wat valt er nou te
zeuren?
