PZC
Euroforie verbloemt realiteit
Duhalde wacht ware titanenstrijd
Tom Janssen nieuwe politieke tekenaar
Succes nieuwe munteenheid blijft voorlopig onzeker
Franse politici woekeren
met losgeld in Libanon
Stoppen met
roken is een
rouwproces
4 januari 1952
vrijdag 4 januari 2002
door Maurice Wilbrink
De politieke en monetaire
autoriteiten komen de laat
ste dagen superlatieven tekort
om aan te geven hoe geslaagd de
introductie van de euro is. Ook
Wim Duisenberg, president en
in de beeldvorming ook de per
sonificatie van de Europese
Centrale Bank (ECB), sprak gis
teren weer over een 'geweldig
succes'.
De bankpresident is zonder
twijfel opgelucht. Een slordige
invoering van de euro zou de ge
loofwaardigheid van de ECB
zwaar hebben aangetast. Bur
gers, bedrijven en financiële
markten wensen een rimpelloze
overgang en voor de ECB is dit
een uitgelezen kans om zich in
gunstige zin te profileren.
Duisenberg werd al 'mister eu
ro' genoemd, ruim voordat de
munt in de portemonnees van de
burgers kwam. Drie jaar lang
heeft hij gesproken over een va
luta die maar steeds virtueel ab
stract voor de gewone burger
bleef. Een abstracte munt die
het in de publiciteit ook nog
eens zwak deed: hoe vaak is niet
gewezen op de glijvlucht die de
eurokoers sinds 1999 door
maakte tegenover de dollar. Nu
de biljetten en de munten er echt
zijn, moet het ook voor de man
in de straat wat duidelijker
worden, waar de ECB voor
staat. Het ongenaakbare insti
tuut moet er voor zorgen dat de
euro een harde munt blij ft, waar
iedereen vertrouwen in heeft.
Het toegenomen vertrouwen
bleek de afgelopen dagen uit het
vreugdesprongetje dat de euro
koers maakte op de geldmarkt.
Duisenberg zei gisteren ook dat
de euro elders in de wereld een
steeds belangrijker positie zal
krijgen, al gaat dat 'heel lang
zaam'. Grote bedrijven van
buiten de eurozone zullen obli
gaties in euro's uitgeven om ka
pitaal aan te trekken. Grote en
kleine centrale banken zullen
hun valutareserves deels in eu
ro's aanhouden.
In de afgelopen weken hebben
twintig centrale banken van
buiten het eurogebied al voor
'miljarden en miljarden' euro's
besteld en gekregen, aldus Dui
senberg. Meer dan vijftig landen
hebben hun eigen munt aan de
euro gekoppeld of anderszins
met de nieuwe valuta in lijn ge-
bracht.
Langs de buitengrenzen van de
eurozone zijn de eerste effecten
al zichtbaar. Zweedse en Deense
firma's stellen zich in op de euro
omdat ze afhankelijk zijn van
handel met eurolanden. De be
volking in Zweden en Denemar
ken begint zich af te vragen of ze
zich bij nader inzien niet toch
bij de muntunie moet aanslui
ten. Veel Engelsen trekken zich
niks aan van de Keep Our
Pound-campagne. en realiseren
zich hoe handig de eenheids
munt is, terwijl ze zich bevrij
den van oude continentale (va-
kantie)valuta.
Toch schuilt er bij de autoritei
ten wel degelijk onzekerheid
achter de 'euroforie' van van
daag. Duisenberg realiseert zich
dat het succes van de euro op de
langere termijn afhankelijk is
van de politieke wil om de euro
zone verder te integreren. Om de
eurolanden concurrerend te
houden, moeten economische
hervormingsmaatregelen wor
den doorgevoerd.
Hoe noodzakelijk dat laatste is,
werd bij de introductie van de
euro treffend geïllustreerd in
een land als Italië. Nog altijd
moeten miljoenen Italianen
voor de simpelste financiële
transacties naar postkantoren
of bankfilialen. Oudere inwo
ners gingen op 2 januari mas
saal naar het postkantoor om
hun pensioen in baar geld (nieu
we euro's) op te halen. In Neder
land is zoiets inmiddels ondenk
baar.
Jaren
Maar voordat de markten in de
eurolanden goed werken, de
overheid minder belemmerende
regels oplegt, innovatie toe
neemt en economieën zich snel
ler moderniseren, is de eurozone
jaren verder. Als de euroblijd-
schap over is, keert iedereen
weer terag in de harde economi
sche realiteit: een eurozone die
niet of nauwelijks groeit en voor
haar herstel vooral afhankelijk
is van de snelheid waarmee de
Amerikaanse economie uit het
dal kruipt. GPD
pagina 3: wisselgeld strijdpunt
van onze redactie binnenland
Een nieuw jaar, een nieuwe politieke te
kenaar. Met ingang van deze week pu
bliceert de PZC op pagina 2 voortaan de te
keningen van Tom Janssen. Dat betekent
een afscheid van de prenten van Mat Rijn-
ders die onder de naam Marijn drie keer per
week zijn visie op de gebeurtenissen in de
wereld gaf.
Tom Janssen (geboren in 1950) studeerde
vrije grafiek aan de Rietveld Academie in
Amsterdam. Vanaf 1975 werkt hij als jour
nalistiek tekenaar voor de buitenlandre
dactie van het dagblad Trouw en een jaar la
ter begon hij met politieke tekeningen op de
opiniepagina van dezelfde krant. Sinds
1983 werkt hij voor de Geassocieerde Pers
Diensten (GPD), waarbij achttien regionale
kranten zijn aangesloten, waaronder de
PZC. Deze krant publiceerde tot dusver en
kele tekeningen van Tom Janssen in specia
le bijlages, zoals de bijlage over de Miljoe
nennota.
Janssen is daarnaast de vaste tekenaar voor
het Novib-blad Onze Wereld, Broadcastma-
gazine en het huisorgaan van het MKB,
Ondernemen! Via de Cartoonist Writers
Syndicate wordt zijn werk ook geregeld ge
publiceerd in buitenlandse kranten en bla
den, zoals de International Herald Tribune,
New York Times en Time Magazine. Naast
politieke tekeningen illustreert Tom Jans
sen ook diverse boeken, waaronder enkele
publicaties voor het onderwijs.
Janssen woont in Landsmeer en heeft zijn
atelier in Amsterdam, waar hij zich dage
lijks terugtrekt om een duidelijke scheiding
te maken tussen privé en werk. Evenals zijn
vriend en collega Jos Collignon, met wiens
stijl de zijne is verwant, werkt Tom Janssen
met penseel. Deze techniek geeft zijn teke
ningen een levendige, losse stijl met dunne
en dikke lijnen. Zijn benadering van het
nieuws is het best als 'mild' te omschrijven,
met doorgaans een wat droog-humoristi-
sche ondertoon. Dat is een bewuste keuze,
want Janssen gaat ervan uit dat een keihar
de, cynische benadering veel minder effec
tief is dan een relativerende, op humor ge
schoeide analyse.
De tekeningen van Tom Janssen worden ge
plaatst op dinsdag en vrijdag. Daarnaast
zal hij ook zo nu en dan op andere dagen zijn
visie kenbaar maken zodra de actualiteit
daar aanleiding toe geeft.
Hoe krijg je het vlak voor cruciale verkiezingen voor elkaar
om gegijzelden los te onderhandelen door een flinke afkoop
som te betalen en tegelijkertijd een flink deel van dat losgeld
in je eigen zak te stekenLaat dat maar aan Franse politici
over. De vrijlating in mei 1988 van drie Franse gegijzelden in
Libanon, drie dagen voor de tweede ronde van de presidents
verkiezingen, blijkt een voor meerdere partijen profijtelijke
aangelegenheid te zijn geweest.
door Henk Glimmerveen
In de tweede helft van de jaren
tachtig woedt in Libanon vol
op oorlog. Frankrijk, vanouds
intensief aanwezig in Libanon,
ziet zich geconfronteerd met een
groot aantal gijzelingen van zijn
onderdanen. De drie die het
langst worden vastgehouden
zijn de diplomaten Marcel Fon
taine en Marcel Carton en de
journalist Jean-Paul Kauff-
mann. Maart 1985 worden de
diplomaten gekidnapt, twee
maanden later volgt de ontvoe
ring van de journalist.
Ruim drie jaar later worden ze
vrijgelaten, vlak voor de laatste
en beslissende ronde van de pre
sidentsverkiezingen, die wor
den uitgevochten door de zit
tende premier Jacques Chirac
en de socialist Lionel Jospin. Bij
hoog en bij laag ontkent de rege
ring dat losgeld is betaald aan
de ontvoerders.
Niks van waar, constateert ja
ren later de Franse contraspio
nagedienst DST. Er is drie mil
joen dollar uitgetrokken voor
vrijlating van de gegijzelden.
Het geld is evenwel niet aan de
ontvoerders overhandigd, maar
op een rekening van twee rijke
Libanezen gestort, de gebroe
ders Safa.
De broers lieten anderen delen
in hun profijtelijke business.
Niemand minder dan de tijdens
de onderhandelingen verant
woordelijke Franse minister
van Binnenlandse Zaken, Char
les Pasqua, zou zijn handen niet
uit de koektrommel hebben
kunnen houden. En ook Pas
qua's politieke vriend, europar
lementariër Jean-Charles Mar-
chiani, zou hebben meegegeten
uit de ruif. Althans, dat beweert
de regionale krant L'Est Repu-
blicain, die gisteren delen uit
het DST-rapport publiceerde.
In het diepste geheim blijken
vlak voor kerst een naaste me
dewerkster van Pasqua en de
echtgenote van Marchiani door
de Parijse onderzoeksrechter
Isabelle Prevost-Despré te zijn
verhoord op beschuldiging van
verduistering van een deel van
het losgeld. Het strafrechtelijk
onderzoek, zo melden justitie
kringen in Parijs, kan zich niet
uitstrekken tot Pasqua zelf om
dat volgens de Franse wet alleen
het Gerechtshof van de Repu
bliek strafbare feiten van minis
ters kan onderzoeken.
De medewerkster van Pasqua,
Marie-Daniëlle Faure, zou 'ver
schillende malen' geld van de
broers Safa hebben aangeno
men, geld dat de chauffeur van
de Libanezen op het partijkan
toor van Pasqua in envelopjes
kwam afleveren. Zelfde verhaal
voor Christiane Marchiani,
echtgenote van de europarle
mentariër. Althans dat beweert
chauffeur Al Sayed in septem
ber vorig jaar tegen agenten van
de financiële brigade van het
Parijse parket.
Jokken
De dames Faure en Marchiani
ontkennen dat ze geld hebben
aangepakt, maar onderzoeks
rechter Prevost denkt dat zij
jokken. De rechtbank heeft hen
inmiddels tegen betaling van
155.000 euro elk op vrije voeten
gesteld, maar zowel Faure als
Marchiani moet zich drie keer
per week op het politiebureau
melden
Hoeveel geld uit de zak met los
geld is teruggevloeid is niet ge
heel duidelijk. De DST-dossiers
maken volgens L'Est Republi-
cain alleen melding van trans
acties van de gebroeders Safa in
2000, toen 1,2 miljoen francs
(circa 200.000 euro) van hun re
kening bij de bank CCF werd
gehaald.
Marchiani reageert woedend op
de beschuldigingen. Tegen Le
Monde zei hij door Pasqua des
tijds te zijn belast met de 'opera
tionele leiding' van de onder
handelingen over de vrijlating
van de gijzelaars..Alles is in eer
en waardigheid afgehandeld."
GPD
Niet voor de eerste, en stellig
ook niet voor de laatste
keer nemen we ons dezer dagen
weer van alles en nog wat voor.
Wat kilootjes eraf, stoppen met
roken, lief zijn voor elkaar, een
tikje verdraagzamer. Velen voe
len zich, weer geroepen, maar de
meesten zullen vroeg of laat on
getwijfeld weer kansloos ten
onder gegaan. We willen met z'n
allen zo veel, maar we weten he
laas zo weinig.
Wat we met z'n allen nog niet
weten, dat weet wél prof. dr.
G. M. Schippers, psycholoog en
psychotherapeut aan het Insti
tute of Addiction Research van
de Universiteit van Amsterdam.
Volgens de professor is ons
mooie goede jaarlijkse voorne
men om bijvoorbeeld met roken
te stoppen goed beschouwd een
vorm van rouw. Endaar mag be
paald niet lichtzinnig over wor
den geoordeeld.
„De meeste mensen onderschat
ten de moeite die het kost om
vaste gewoontes af te leren, of
hoe ingrijpend het is om af
scheid te nemen van zaken
waaraan je bent gehecht. De
loslatingsproblematiek heeft
iets van verdriet, en het spijt me
dat ik het moet zeggen, maar
mensen hebben dat maar al te
vaak niet in de gaten."
Ritueel
Schippers doelt op gewoontes
met een lichamelijke lustcom-
ponent, zoals roken, drinken en
eten. „Gewoontes waaraan je in
het algemeen verslaafd kunt ra
ken, hebben ook een belangrij
ke, positieve betekenis. De
praktijk leert dat de mensen ze
gaan missen. Voor velen is het
maken van goede voornemens
een ritueel op zich geworden,
met name rond de jaarwisseling.
Het succes van goede voorne
mens staat of valt met een goede
voorbereiding. Bij het ritueel
ontbreekt deze."
Wie wil slagen, moet voorbereid
zijn én gemotiveerd. „Vaak blij
ken mensen eenvoudig de moti
vatie te missen. Ze hebben zich
niet eens behoorlijk afge
vraagd: wil ik het wel? Heb ik
het er wel allemaal voor over?
Wil ik de investering eigenlijk
doen? Er komt namelijk heel
veel bij kijken. Je haalt nogal
wat overhoop, zowel aan emo
tionele als aan praktische con
sequenties. Ga er maar vanuit
dat je minimaal een jaar bezig
bent voordat het op de achter
grond is geraakt en het niet meer
van invloed is." GPD
Godsdienst
Godsdienstonderwijzer D.
van Eek uit het Groningse En-
gelbert heeft na zestien jaar
zijn functie neergelegd. De
man wilde predikant worden
maar kreeg daarvoor geen toe
stemming van de kerk. Vervol
gens hebben ook de leden van
het kerkbestuur in Engelbert
hun functies neergelegd.
Zij steunden Van Eek in zijn
poging om predikant te wor
den.
Misdaad
Een 31-jarige man uit Eindho
ven heeft zijn vrouw gewurgd
met een handdoek. De man
heeft de vrouw daarna van de
trap gegooid. Hij wilde voor
wenden dat ze van de trap was
gevallen.
Het echtpaar kreeg ruzie
waarna de man toesloeg.
Duikbootjagers
De twaalf nieuwe duikbootja
gers die gebouwd worden krij
gen provincienamen. Vier van
deze schepen worden ge
bouwd bij De Schelde in Vlis-
singen. Dit zijn de 'Zeeland',
de 'Noord-Brabant', de 'Lim
burg' en de 'Utrecht'.
Euwe
Dr. Max Euwe heeft het inter
nationale schaaktoernooi in
Gotenborg gewonnen. Hij ver
sloeg in de laatste ronde de
Zweed Lundgren. Als tweede
eindigde Erik Johansson.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsou burgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118)484000
Fax. (0118) 470102
E-mail redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118)484000
Fax (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel (0113)273000
Fax (0113)273030
E-mail; redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax (0115) 645741
E-mail redtern@pzc nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114) 372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111) 454657
E-mail: redzzee@pzc nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst
8.30-17 00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 13.30 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band ot de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22 00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000.
Fax (0118) 470100
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag vari€ /,--)
per maand 19.25
per kwartaal 52.--
perjaar: 198.--
Voor toezending per post geldt
een toeslag. E-mail: abo@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag- 1,~
zaterdag. €1,50
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70,65.597
Postbank 35 93 00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen.
Taneven kunnen tiidens kantooruren
worden opgevraagd bi|
de advertentieorderafdeling
Tel: 0118-484321
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van hel Wegener-concern De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementenJadmmistratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde
derden Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk meiden bij PZC. afdelino
lezersservice. Postbus 18.4380 AA Vlissingen
door Frans Lindenkamp
Het kan de Argentijnse
nieuwe president Eduar-
do Duhalde moeilijk zijn ont
gaan. Terwijl het Congres de
senator in de nacht van dins
dag op woensdag tot president
koos, barstte in talloze wijken
van de Argentijnse hoofdstad
Buenos Aires opnieuw een
loeihard geroffel los.
Het derde rammelconcert met
pannen, deksels en pollepels in
twee weken tijd was ditmaal
voor hem bedoeldTwee eerde
re 'concerten' hadden de kop
pen gekost van zijn beide voor
gangers, Saa en De la Rua. Zij
traden af. De boodschap was
duidelijk. Ook Duhalde kan op
bitter weinig geduld rekenen.
Daarvoor heeft de zelfzuchtige
kaste van politici het te zeer
vergald bij de doorsnee Argen
tijn.
De peronist Duhalde (60) - bij
genaamd 'Het Grote Hoofd'
vanwege zijn kleine gestalte -
staat voor het heidense karwei
om de Argentijnse economie
uit de dood te laten herrijzen.
Het Zuid-Amerikaanse land
maakt de zwaarste recessie
door in haar geschiedenis.
Wijd verbreide corruptie, ge
brek aan langetermijnvisie,
onverantwoord potverteren
gekoppeld aan een te ver door
geschoten liberaal economisch
beleid hebben Argentinië ver
anderd in een failliete boedel.
Door de aanhoudende malaise
smelt de middenklasse als een
ijsje in de tropenzon. Bij veer
tien miljoen Argentijnen - zo'n
40 procent van de bevolking -
zit de economische strop om de
hals. Zij zijn het afgelopen de
cennium afgezakt tot het abso
lute bestaansminimum of zit
ten eronder.
Dollar
Nieuwe banen voor de werklo
zen hebben dus Duhalde's al
lerhoogste prioriteit. Hij wil
een koude start van de econo
mie bewerkstelligen door drie
miljard extra 'lecops' in roula
tie te brengen. Met deze waar
depapieren van de staat, die als
baar geld functioneren, wor
den AOW en salarissen van
overheidspersoneel betaald.
Verder worden de dollar en pe
so na tien jaar losgekoppeld.
Die zijn nu nog evenveel
waard. In die overwaardering
schuilt volgens veel economen
de oorzaak van de aanhouden
de recessie.
Met de loskoppeling is een vol
Eduardo Duhalde kust zijn vrouw Hilde kort nadat hij tot president is benoemd.
foto Daniel Luna/AP
ledige dollarisering van de
baan. Toenmalig president
Menem wilde de peso afschaf
fen en van de Amerikaanse
munt de enige geldende valuta
maken. Duhalde beoogt een
geleide devaluatie. Op termijn
moet de peso gaan zweven. Hij
wil de stopzetting van de beta
lingen van buitenlandse schul
den handhaven en daarover
met het Internationaal Mone
tair Fonds onderhandelingen
beginnen. Schulden en hypo
theken in dollars worden om
gezet in pesos bij de huidige
wisselkoers van 1 op 1. Dat is
een geruststelling voor de
doorsnee Argentijn. Heet
hangijzer blijft echter de geld
opnamelimiet van 250 dollars/
pesos per week. Deze maatre
gel - die onder president De la
Rua werd ingesteld en hem
uiteindelijk fataal werd - voor
komt een run op de spaarte
goeden. De pressie uit de sa
menleving is groot om overstag
te gaan. Maar Duhalde durft
het niet aan. Gedacht wordt de
Argentijnen pas over 90 tot 180
dagen óver hun spaarcentjes te
laten beschikken. De devalua
tie heeft het appeltje voor de
dorst dan al flink uitgehold.
Dat zal de kwijnende midden
klasse waarschijnlijk niet pik
ken. Deksels, pannen en polle
pels lijken daarmee voorlopig
nog niet opgeborgen te wor
den.
De nieuwe Argentijnse presi
dent is een carrièrepoliticus.
Duhalde, die het mandaat van
De la Rua tot december 2003
gaat volmaken, staat bekend
als een slagvaardig bestuurder.
Van huis uit is hij advocaat.
Duhalde, geboren uit Frans-
Baskische voorouders, werkte
in zijn studietijd als badmees
ter. In die tijd ontmoette hij
zijn echtgenote Hilde. Het ver
haal gaat dat zij deed alsof zij
verdronk om badmeester
Duhalde definitief in de armen
te kunnen sluiten. Sindsdien
vormt het stel een twee-een
heid.
Het wethouderschap van zijn
geboortestad Lomas de Zamo-
ra onder de rook van Buenos
Aires leverde Duhalde in 1983
de burgermeesterspost op.
Zijn ster binnen de Peronis-
tisch Rechtvaardigheidspartij
(PJ) rees snel en vijf jaar later
bood partijgenoot Menem hem
het vice-presidentschap aan.
In 1991 bracht Duhalde het tot
gouverneur van Buenos Aires,
de invloedrijkste provincie
van het land. Die functie ver
vulde hij tot 1999.
Drugshandel
Uit die periode stammen ook
de meeste beschuldigingen aan
zijn adres. Zijn politieke en
tourage zou zich ingelaten
hebben met drugshandel en
corruptiepraktijken. Ook
vrouw Hilde, die zichzelf be
schouwt als een hedendaagse
kopie van Evita Peron, stond
bloot aan felle kritiek. De 'eer
ste dame van Buenos Aires'
runde de provinciale welzijns
organisaties met stalen vuist.
Tegenover elk zoethoudertje
voor de armen moest een poli
tieke gunst voor het echtpaar
Duhalde staan.
Duhalde's relatie met Menem
is er altijd een geweest van
haat en liefde. Liefde, omdat
Duhalde het politieke vernuft
van zijn 'meester' intens be
wondert. Haat, omdat Menem
hem steeds voor de voeten
loopt.
Pervers
Duhalde kon zijn presidentiële
aspiraties pas in 1999 gestalte
geven, toen Menem ophield
met aandringen op het herher-
schrijven van de grondwet. Hij
dacht hiermee voor zichzelf
een derde ambtstermijn te cre-
eren. Daarmee kwam voor
Duhalde de weg vrij, maar hij
dolf het onderspit tegen de
saaie en onberispelijke De la
Rua bij de presidentsverkie
zingen.
De la Rua ontpopte zich echter
als een fantasieloos staats
hoofd die niet bij machte was
om het rigide economische
ontwikkelingsmodel dat hij
van Menem erfde een mense
lijk gezicht te geven. Aan dat
zelfde perverse model van zijn
'meester', zoals hij het woens
dag bij zijn aantreden noemde,
gaat Duhalde nu een eind ma
ken. GPD
