hoogste tijd
Hoek van Holland wil geen tweede Scheveningen worden
PZC
22
RUDEN RIEMENS
zaterdag 8 september 2001
FOTOGRAFIE
Snackbarhoudster lila Grootendorst: „Wat is er tegen patatcultuur?" foto Niels van der Hoeven/GPD
Spannende plannen zijn het.
Met een lagune, een zeeplein,
een Station Strand, horeca en een
dot appartementen in het duin
wil de gemeente Rotterdam van
Hoek van Holland een eigentij dse
badplaats maken. Alles met ma
te. Hoek moet Hoek blijven: een
fijne badplaats voor de gewone
mensen, zeggen de bestuurders.
Maar volgens sommige bewoners
dreigt Hoek van Holland 'een
tweede Scheveningen' te worden,
'een badplaats voor de high so
ciety', die de sobere, zuinige
strandgasten en bootjeskijkers
op de vlucht zal jagen.
Snackbarhoudster Ina Grooten
dorst is een hartelijk mens. Een
kordate, opgewekte blondine. Maar
nu gromt ze. „Ze willen van de patat
cultuur af. Wat is ertegen een patat
cultuur? Ik sta hier al jaren in. Het
gaat nog steeds goed met me."
Ina's Snackbar, een houten cafeta
ria, in het duingebied aan de Strand
weg, is een pleisterplaats voor bad
gasten. Grootendorst werkt zich rot,
zegt ze, maar is trots op wat ze heeft
bereikt.
„De klanten blijven komen," glun
dert ze. „Ik heb een restaurantge
deelte, een paar tafels en stoelen. Op
zondagmiddag moet ik die reserve
ren. Dan is het hartstikke vol." Haar
geheim: lage prijzen.
Ze zakt onderuit in een plastic ter
rasstoel. Wijst tevreden naar de langs
wandelende badgasten. Gezinnetjes,
opgeschoten pubers, tevreden oud
jes. „Gewone mensen."
Johan van den Berg, vice-voorzitter
van de bewonersvereniging De Oude
Hoek, ziet de gasten graag komen.
Als hij mooi mag wonen, mogen ook
anderen best meegenieten van de
schoonheid van de Hoek. Maar dan
moeten ze niet aankomen met allerlei
ongepaste ambitieuze plannen die op
den duur al het Hoekse plezier beder
ven.
Praat er een half uurtje over met Van
den Berg en je weet alles. Over over
dreven plannen 'van een schaal die
buiten alle proporties is', over 'natte
dromen van projectontwikkelaars'
over 'wel zestig grandcafés', over de
plannenmakers die koste wat het
kost de badgast wat harder in de por
temonnee willen raken. „Ze willen
dat Hoek van Holland toeristischer
wordt. Wij niet", zegt Van den Berg.
„Een miljoen badgasten. Driehon
derdduizend bootjeskijkers. Per
jaar! Wij vinden het hier druk ge
noeg."
Van den Berg is een gelukkig mens.
Verruilde ooit het volgebouwde Spij-
kenisse voor het rustige Hoek van
Holland en had het geluk een huisje
aan het Seinpad te bemachtigen. De
woningen aan het Seinpad zijn be
roemd. Pittoreske huisjes uit 1880.
Oranje dakpannen, witte muren. En:
uitzicht op de Waterweg.
Achter het Seinpad is het anders.
Daar ligt een vreemde, uitgestorven
vlakte met hier en daar een uitspan
ning. Snackbars, restaurants, gras
velden. Omdat de etablissementen
voor het merendeel uit schrootjes en
spaanplaat zijn opgebouwd, is de zo
ne al eens heel onaardig Keetcity ge
doopt. Eén advies: laat die term niet
vallen in een gesprek met Ina Groo
tendorst. Dan wordt ze woedend.
Want: „Als ze zeggen: 'len, zet iets
neer van steen', dan doe ik dat van
daag nog." Da's nu precies haar pro
bleem. Die toestemming krijgt ze
niet. In afwachting van de uitvoering
van een zogenoemd masterplan wor
den de uitbaters in het gebied - vol
gens de plannenmakers ideaal voor
de bouw van appartementen - niet
meer dan gedoogd. Hun tentjes mo
gen ze runnen, maar toekomstplan
nen maken heeft niet veel zin. Op een
kwade dag moeten ze misschien weg,
Ina Grootendorst wacht de toekomst
met angst en beven af. Komen er ap
partementen? Komt er betaald par
keren voor haar deur, zodat mensen
niet meer even een goedkoop patatje
komen eten? Wordt het spoor doorge
trokken en komt er inderdaad een
Station Strand? Ina Grootendorst
schampert. „Ze willen hier een bad
plaats voor de high society maken."
Van den Berg: „Ze schieten door."
Ze? Dat zijn de bestuurders in. Hoek
van Holland en Rotterdam. En ze
staan er bij de bij de duinen wonende
Hoekenezen niet goed op. Ze worden
beticht van luchtfietserij, van al te
veel ambitie. Dat er wat veranderen
moet in het in de loop der jaren wat
verslonsde Hoek van Holland, vin
den de meeste bewoners ook. Maar
niet zo.
Ze luisteren niet naar de bewoners.
Ze zijn goedwillende amateurs en la
ten zich overvleugelen door ervaren,
grootstedelijk denkende politici uit
het verre Rotterdam, zeggen de Hoe
kenezen. Van den Berg: „Wij Hoeke
nezen zijn murw gebeukt. We worden
niet serieus genomen. De arrogantie.
Ik word hier heel nijdig van." Ina
Grootendorst: „Je stoot hier steeds
weer je neus."
De plannen worden uitgevoerd van
uit het door ambtenaren bemande
projectbureau aan de Emmaboule-
vard. Maar de gebeten hond van de
Hoekenezen is de politicus: de Hoek
se deelraadsvoorzitter Toos Braban
der bijvoorbeeld. Zij heeft het ge
daan.
Brabander kent de kritiek, ze kent
het wantrouwen. „Ik heb veel con
tact met de betrokken bewoners. Ik
behandel ze naar mijn idee netjes.
Maarzij denken er anders over dan
ik. En we hebben elkaar niet kunnen
overtuigen. Zij vinden de plannen te
ambitieus. Jammer, wij vinden ze
passend."
Munitie
De Emmaboulevard langs de Water
weg wordt door Jan en alleman be
wierookt en het Waterwegpark, dat
evenwijdig aan de boulevard wordt
aangelegd, mag er van de bewoners
ook best komen. Maar tegen de ande
re onderdelen van het plan bestaat
veel weerzin en argwaan.
In het dorp wordt gegniffeld over de
tegenslagen voor de plannenmakers.
In het duingebied zou veel munitie
liggen uit de Tweede Wereldoorlog,
waardoor bouwwerkzaamheden
veel vertraging oplopen. Grooten-'
dorst grijnst: „Ze hebben hun huis
werk niet gemaakt. Iedereen wist dat
hier munitie lag." Ze kan zich boven
dien niet voorstellen dat langs pier en
duin werkelijk een lagune kan wor
den aangelegd. „Ik ben een leek,
maar ik zie de bui al hangen. Al die
stromingen daar. Dat kan niet."
Bewoners kunnen zich evenmin
voorstellen dat het doortrekken van
de Hoekse lijn ooit rendabel wordt.
Ze wijzen op de Jan Plezier, het trein
tje dat nu reeds tot tevredenheid -
meereizen kost een piek - badgasten
van het station tot aan het strand
brengt. En waarom worden er nieu
we, dure appartementencomplexen
gebouwd in het duingebied? En moe
ten er werkelijk trekkershutten ko
men in het nu nog redelijk ongerepte
Voorduin?
Het is allemaal zo grootschalig, zo
schadelij k voor het dorpse karakter
van de Hoek. „Er is al zo weinig groen
in het Westland", zegt vice-voorzit
ter Van den Berg van de bewoners-
vereniging De Oude Hoek. „Het
Westland is al voor 85 procent glas,
steen en asfalt. Laat Hoek van Hol
land dan de oase zijn!
Deelraadsvoorzitter Toos Braban
der: „Een groen Hoek van Holland,
dat zou natuurlijk het mooiste zijn.
Maar we hebben die woningen nodig
om ons inwonertal (van 9000 naar
12.000 red.) weer zo hoog te krijgen
dat we een aanvaardbaar voorzie
ningenniveau halen. Bovendien, elf
honderd woningen op tachtig hecta-
re. Dat is riant en ruim van opzet.
Wonen en recreëren in het groen, zo is
het plan gemaakt."
Het Waterwegpark is uiterlijk vol
gend jaar 2002 klaar, zegt projectma
nager Bert Andriesse. De lagune? In
2003. Gevaarlij k?,Het idee is aan al
le kanten onderzocht." De spoorlijn?
„Wordt doorgetrokken", aldus An
driesse. Zo was het plan, zo is het
plan.
Hoek van Holland dreigt een tweede
Schevingen te worden, vrezen de be
woners. Andriesse: „Hoek wordt
geen Scheveningen. Het plan is abso
luut niet op de schaal van Schevenin
gen. We willen de extra kwaliteiten
van Hoek van Holland beter benut
ten. Die driehonderdduizend boot-
spotters moeten ook op een terras
kunnen zitten. Met een pils voor hun
neus."
Hoek moet groen blijven, zeggen de
bewoners ook. Maar met zestig
grandcafés?
Andriesse: „Hoek blijft groen. Die -
elfhonderd woningen komen alleen i
maar in een smalle strook bij de Wa
terweg te staan. Zestig grandcafés
klinkt op de schaal van Hoek van
Holland als vrij veel. Maar we heb
ben 't hier niet alleen over kroegen.
Ook over hotels, restaurants en win-
kels. Het worden geen zestig etablis
sementen op een kluitje. We willen de
ondernemers zo min mogelijk sturen,
maar er komen hier geen schreeuwe
rige toestanden. Het moet aansluiten
bij de sfeer van Hoek van Holland."
Wessel Penning
