Saturday Night Fever bij Sinke
Revolutie in het zaalvoetbal
PZC
de wedenging
Zeeuws kwartet
volbrengt Holland
Triathlon Almere
Triatlon op één been
i
I H
22
Triatleet uit Koudekerke neemt voor de tiende keer deel aan triatlon Almere
Bezuinigen
Naakt
IrS l ij
4 i
1
de hobby van
Arbiters
maandag 3 september 2001
door Rudy Boogert
ALMERE - Dochter Nathalie
Sinke heeft de kriebels. Dertien
lange uren zijn verstreken sinds
de start van de Holland Triath
lon op het surfstrand van Alme
re. Maar nog altijd geen Sjaak te
zien. Waar blijft haar vader
toch? Hij zag er bij de wissel
naar het lopen niet zo fris meer
uit. Hij zal toch niet.
Al zes uren heeft ze niks gehoord
van haar vader. Om half vier 's
middags stapte hij van zijn
paarse racefiets en begon aan de
afsluitende marathon. Dat is
het laatste teken van leven, dat
ze van hem heeft ontvangen.
Moederziel alleen moet Sjaak
die moordende 42.195 meter
leggen. Alleen zijn mini-radio-
tje houdt hem gezelschap. Maar
het demasqué van het Neder
lands voetbal in Dublin aanho
ren, is ook niet bijster motive
rend.
In het gelegenheids-stadion op
het Stadhuisplein van Almere
druppelen de triatleten inmid
dels binnen. De één alsof hij zo
nog een hele triatlon kan afleg
gen, de ander zakt na de finish
als een plumpudding in elkaar.
Een derde passeert de finish met
op beide armen een kind, weer
een ander legt de laatste meters
af met zijn trouwe viervoeter
aan de lijn. Maar nog altijd géén
Sjaak Sinke.
Sjaak Sinke: „Ik ga nooit zo ont
zettend diep tijdens een triat
lon. Ik denk dat dat een soort
angst is. Een triatlon is natuur
lijk een gigantisch lange aange
legenheid. Als je je dan over de
kop loopt en je moet nog zo'n
eind... Als mijn benen zwaar
zijn, denk ik al gauw: sorry Sin
ke, ga voor de veiligheid maar
even wandelen. De Almere-
shujfle noem ik het: stukje dra
ven, stukje wandelen. Het is een
mentale kwestie en ik kan niet
over die drempel."
Lopen is niet zijn sterkste on
derdeel, maar hij heeft de triat
lon van Almere al zeven keer
eerder met succes bedwongen.
Hij weet dus wat het is. Maar ja,
de twee keer dat hij uitstapte,
gebeurde dat j uist tij dens het lo
pen. Maar vandaag in zijn tien
de Almere-start zal hij toch niet
afhaken? De prijsuitreiking van
zijn categorie (H55) is al ge
weest. Dochter Nathalie kijkt
gebiologeerd naar de ingang
van het stadion. Duitsers, Grie
ken, Belgen, Denen, maar niet
haar vader uit Koudekerke.
Sjaak Sinke: „Ook al kom ik
oorspronkelijk uit de atletiék-
sport, lopen is toch mijn zwaks
te onderdeel. Ik heb in het verle
den aan de tienkamp gedaan.
Een trainer Bram de Rijke) zei
ooit dat mijn lichaam daar hele
maal niet geschikt voor was.
Mijn sprintsnelheid is gering,
hoogspringen is slecht, maar
door veel te trainen lukte het
toch. Ik moet het echt van veel,
heel veel trainen hebben. Nog
steeds."
Zwemmen is niet zo'n probleem
voor Sj aak. In het verleden is hij
Zeeuws jeugdkampioen op de
vlinderslag geweest en heeft hij
aan de Scheldetrek (zwemtocht
van Breskens naar Vlissingen)
meegedaan. Dat was in 1963
toen ook Erica Terpstra mee
deed. Tegenwoordig houdt hij
zijn zwemconditie op peil in het
Veerse Meer. Omkleden in het
strandhuisje van collega-atleet
Willy de Nooijer en zwemmen
maar.
Het fietsen ligt Sjaak ook wel.
Normaal gesproken begint hij in
februari of maart met de fiets
training. Maar door het slechte
weer had hij dit ja ar in april nog
geen 500 kilometer gereden.
Een stevige 'eindsprint' bracht
hem voor Almere nog op de ge
wenste 5000 kilometer. Toch
ruim een Tour de France. Wat
bezielt iemand om dat op 55-ja-
rige leeftijd nog te doen?
Sjaak Sinke: „Ik denk dat het
een vorm van exhibitionisme is.
Dat hebben alle sporters wel:
'kijk 's hoe. goed ik dit kan'. Voor
mij is het inmiddels meer de ge
dachte om mijn achteruitgang
zo min mogelijk te houden. En
ik moet zeggen mijn tijden van
nu zijn beter dan die van in het
begin. Je krijgt natuurlijk meer
ervaring, maar er zijn ook meer
mogelijkheden. Zoals voedings
supplementen. Vroeger deed ik
het op een krentenbol en een
bruine boterham. In 1997 ging
Sjaak Sinke poseert met dochter, medaille, fiets én verrassingsblik.
dat fout, was de energietank
leeg en moest ik uitstappen.
De klok op het Stadhuisplein
geeft dgrtien uur en twee minu
ten aan. De schemering valt als
een sluier over het stadion.
Dochter Nathalie is op de ban
ken gaan sta^n om een nog beter
zicht op de entree te krijgen. De
speaker is haar echter voor: „En
daar komt onze Zeeuwse nes
tor." Eindelijk. Daaris-ie. In de
hoek komt een in oranje geklede
foto Ruben Oreel
loper het stadion binnen. Sjaak!
In z'n typische schokschoude
rende stijl passeert hij de afgela
den tribunes. Bij de eerste pas
sage krijgt Sjaak geen bloemen
van zijn dochter, zoals menig
andere deelnemer. Dat is een
paar jaar geleden nogal slecht
bevallen. In al haar goedheid
had dóchter Nathalie zonne
bloemen gekocht, maar toen ze
die aan haar vader schonk, be
zweek deze bijkans onder het
gewicht van de bloemen.
Vanavond krijgt Sjaak een ver
rassingsblik - een lichtgewicht -
van de musical Saturday Night
Fever. Toepasselijker kan haast
niet: zaterdagavond, (triatlon
)koorts. Enkele weken geleden
bezocht Sjaak de musical in
Amsterdam. Het geschenk is ge
lukkig niet te zwaar voor de
laatste loodjes. Bij zijn tweede
passage neemt Sjaak zijn doch
ter, voor de tiende keer haar va
ders begeleider, bij de hand en
de laatste honderd meter leggen
ze samen in triomf af. Ouder en
kind.
Sjaak Sinke: „Mijn moeder is in
1939 Nederlands kampioen tur
nen geworden in Leeuwarden.
Waar laat je je kind overdag als
je moeder hele dagen traint en je
vader in Indië zit? Dat kind gaat
mee naar de training. Als vijfja
rige dreumes vindt iedereen je
natuurlijk leuk. Dus die turn
sters zetten me op een balk of
een paard en zo ben ik begonnen
metsporten."
Drie glazen cola brengen het
vochtgehalte van Sjaak weer op
peil,eenhalf uurnazijnrace.De
klus is geklaard. Het duurde
langer dan verwacht, maar dat
kwam door tegenslag bij het
fietsen. Halverwege kreeg hij
opeens een ontzettende tegen
wind te verwerken en in de laat
ste kilometers kreeg hij ook nog
eens een stuk of acht viaducten
voor zijn kiezen. De bovenbe
nen stonden in brand.
Maar gelukkig zit de triatlon er
weer voor een jaartje op. De
trainingsarbeid kan worden te
ruggeschroefd en het menu kan
worden uitgebreid. Want een
paar weken zonder friet om de
vetlaag uit te dunnen... „Het
was een tantaluskwelling", be
kent Sjaak. „Ik ben namelijk
gek op friet." Onthouding
maakt hongerig en daarom ligt
de echte finish deze zaterdag
voor Sjaak vijftig meter verder.
Zoals elk jaar trouwens. Bij de
ingang van McDonald's.
van onze sportredactie
ALMERE - Allevier deelnemen
de Zeeuwen hebben de lood
zware 21e editie van de Holland
Triathlon in Almere met succes
volbracht.
Rob Konings uit Ovezande fi
nishte na tien uur en 48 minuten
en Vlissinger Erik Blansjaar
bleef met dertien uur en 33 mi
nuten ruim onder zijn richttijd
van veertien uur. Wilfried de
Kort uit Axel volbracht zijn
vierde hele triatlon in tien urn
en veertien minuten, Sjaak Sin
ke uit Koudekerke haalde voor
de achtste keer het einde na 3,8
kilometer zwemmen, 180 kilo
meter fietsen en 42 kilometer lo
pen.
Marechaussee Erik Blansjaar
voltooide het zwemmen in het
vlakke Gooimeer na een uur en
negentien minuten.. De eerste
tachtig kilometer op de fiets
gingen nog naar wens voor de
Vlissinger, hij wist zijn snelheid
ruim boven de geplande 28 kilo
meter per uur te houden. Maar
in het vervolg speelden de wind
en acht te nemen viaducten hem
de nodige parten.
De start van de marathon was
voor Blansjaar een regelrechte
ramp. De hartslag liep op tot
170 slagen per minuut waar
door hij gedwongen was bij tijd
en wijle gas terug te nemen. Na
27 kilometer bracht hij ook nog
eens een bezoekje aan de massa-
ketent. „Ik was kapot maar de
laatste honderden meters door
het stadion heb ik maar net ge
daan of hef makkelijk ging", liet
hij ruim na de finish weten.
Voor de tweede debutant, Rob
Konings, krijgt het optreden in
Almere zeker een vervolg. Het
zwemmen leverde Konings met
een tijd van 59 minuten weinig
problemen op. Met een verzet
van 52x15 legde de oud-ama
teurrenner de 180 kilometer
soepel af. Bij de tweede passage
van de coachpost klapte Ko
nings nog tegen de grond omdat
hij een gladde bocht te hard in
ging. Het leverde wat schaaf-
plekken op, maar weinig tijd
verlies. Hij reed hij na zes uur en
38 minuten het pare fermé in.
Op de marathon kwam ik al ge
lijk lekker in mijn ritme en wan
neer het wat minder ging, sprak
mijn trainer Ton Vervuren me
wat moed in"De hoop om onder
de tien uur te finishen moest Ko
nings door de sterke wind laten:
varen. Toch probeerde hij na 351
kilometer nog wat te versnellen,
hij kreeg echter al snel de reke
ning gepresenteerd. „De laatste
drie kilometer gingen op mijm
tandvlees."
Wilfried de Kort, die een jaar uit
competitie was geweest door:
een knieoperatie, zwom een'
voor hem normale tijd van een
uur en tien minuten. Na een rus-,
tige wissel raasde hij, gejaagd
door de wind, op de fiets na
tachtig kilometer naar een ge
middelde van 36 kilometer per
uur. Vervolgens kwam er steeds
meer (tegen)wind te staan in de
open polders waardoor het ge
middelde aanmerkelijk daalde,
„Het was behooiiijk zwaar
vooral omdat er op fietspar-
cours nauwelijks publiek te zien
was", liet de buschauffeur uit
Axel weten.
Toch liet de Kort met vijf uur en
28 minuten een fietstijd noteren j
die tien minuten sneller was dan
die van Rob Konings, zodat ze
vrijwel gelijk aan de marathon
konden beginnen. Om kramp te
voorkomen had Kort zowel voor
als tijdens de triatlon flink wat
zouttabletten geslikt, wat resul
teerde in een marathon zonder
wandelen. Hij deed er drie uur
en 34 minuten over.
Ronnie Babijn uit Temeuzen
nam in Almere deel aan de inter
nationale elitewedstrijd op de
olympische afstand. Bij de start1
in het Weerwater liep hij al me
teen een kleine achterstand op,
nadat hij de startschot gemist'
had en tot overmaat van ramp,
ook nog een klap op zijn lip
kreeg.
Na zestien rondjes fietsen met,
een totale lengte van veertig ki
lometer begon hij met een ach-1
terstand van anderhalve mi
nuut op koploper Eric van der
Linden als zestiende plaats aan1
de afsluitende tien kilometer lo-
pen. Uiteindelijk finishte Ba
bijn op de tiende plaats in een
tijd van een uur en 49 minuten
Zijn achterstand om teamge
noot en Nederlands kampioen'
Van der Linden bedroeg vier mi
nuten.
door Rudy Boogert
Nieuwe naam, nieuwe bal en nieuwe re
gels. Het zaalvoetbal werd afgelopen
zomer revolutionair heringericht. Zaal
voetbal heet bijvoorbeeld geen zaalvoetbal
meer, maar futsal. En de bal is de gewone
bal niet meer, maar een plofbal. En de re
gels... Tja, er is nog net geen buitenspel in
gevoerd.
Deze week starten in Zeeland de futsal-
competities in de verschillende regio's.
Een handvol nieuwe regels moeten het spel
aantrekkelijker maken voor spelers en pu
bliek. Voor de toeschouwers zal het in het
begin helemaal een feest van vermaak zijn.
Scheldende spelers, die dachten dat ze de
nieuwe regels allemaal kenden, maar een
scheidsrechter die ze nét iets beter kent.
Piet de Waal, je coördmeert al sinds men-
senheugnis het zaalvoetbalgebeuren in de
provincie. Kun je uitleggen wat er allemaal
is veranderd?
De Waal: „De keeper wordt met de nieuwe
regels het meest beperkt in z'n faciliteiten.
Als hij de bal aangespeeld krijgt van een
medespeler, mag hij hem één keer doorspe
len naar een medespeler. Daarna mag hij
geen terugspeelbal meer krijgen, totdat de
bal op de vijandelijke helft is geweest. Ook
als de bal op z'n eigen helft al eens is onder
schept door de tegenpartijBovendien mag
de keeper de bal niet langer dan vier secon
den in zijn bezit houden. Ook als hij gaat
meevoetballen op de helft van de tegen
stander."
De keeper wordt dus hoofdzakelijk een
ballenvanger. Meevoetballende keepers
behoren hierdoor grotendeels weer tot het
verleden. Wat is er nog meer beklonken
door de futsal-bonzen?
De Waal: „We spelen dit jaar verplicht met
de plofbal. Als je die op de grond laat val
len, mag-t-ie niet hoger dan zestig centi
meter opstuiten. Wat nog meer? Vanuit de
aftrap mag je direct scoren en als de bal te
gen het plafond komt, moet-ie vanaf de zij -
kant worden ingetrapt. Dus geen scheids
rechterbal meer. De wissels hoeven ook
niet meer op de middenlijn het veld te be
treden, maar mogen dat in een zone van vij f
meter vanaf de middenlijn."
Was er ook niet iets veranderd met de tijd-
straffen?
De Waal: „De scheidsrechters hebben
kaarten op zak. Een gele voor een tijdstraf
van twee minuten en een rode voor een tijd
straf van vijf minuten. Als er een ploeg met
een mannetje méér speelt en ze scoren in
die man-meersituatie, dan wordt de straf
van de tegenpartij meteen opgeheven. Als
de ploeg met een speler minder scoort, ge
beurt er overigens niks. De scheidsi'echter
heeft nu ook de mogelijkheid om indirecte
vrije trappen te geven bij onschuldige
o vertredinkj es
Als het 'zaalvoetbal nieuwe stijl' woensdag
op Walcheren aftrapt, zal Piet de Waal er
voor het eerst in 28 jaar niet bij zijn. Nee,
het heeft niks met die nieuwe regels te ma
ken. Hij is door de KNVB uitgenodigd voor
een vip-arrangement rond de interland
Nederland - Estland in Eindhoven. Hij
wordt om 14.00 uur ontvangen bij de Ro-
mario-ingang en wordt de verdere dag vol
ledig in de watten gelegd. Vér weg van fut-
sal-spelers die maarniet kunnen wennen
aan die vermaledijde regeltjes.
Een minder valide deelnemer volbracht dit weekeinde op één been de triatlon van Alme
re. foto Jasper Juinen/ANP
De Koninklijke Nederlandse Biljart
bond (KNBB) mag de afgelopen jaren
twee registeraccountants in het hoofdbe
stuur gehad hebben, het heeft de organisa
tie niet verhinderd enorme schulden te ma
ken. Het jaar 1999 werd af gesloten met een
tekort van 231.829 gulden, vorig jaar be
droeg het tekort liefst 511.679 gulden.
Toen de schulden eindelijk aan het licht
kwamen werd het zittende bestuur en bloc
weggestemd. Nieuwe bondsvoorzitter
werd Henk Meijer. Volgens hem heeft het
vorige bestuur op veel te grote voet geleefd
en jaarcijfers doelbewust 'beter gekleurd'
weergegeven.
De verkiezing van voorzitter Meijer lever
de geen problemen op. Die van de penning
meester des te meer. Toen kandidaat Rick
Marseille tijdens zijn kandidaatstelling
meldde registeraccountant van beroep te
zijn, steeg er uit de zaal een luid gelach op.
Uiteindelijk werd Marseille wel gekozen.
Het nieuwe bondsbestuur kondigde on
middellijk een bezuinigingsoperatie aan.
Die worden vooral via de bekende kaas
schaafmethode uitgevoerd: geen medailles
of prijzengeld meer op titeltoernooien,
geen vergoeding meer voor biljarts, lakens
of ballen tijdens Grand Prix-toernooien,
een lagere vergoeding voor arbiters, een la
gere dan wel geen reiskostenvergoedingen
meer, etcetera, etcetera.
De klassieker tussen Duitsland en En
geland haalt het beste uit ze boven. Of
beter gezegd, het slechtste. Als Duitsland
en Engeland elkaar tegenkomen, slijpen de
boulevardbladen in beiden landen de
messen. Dan wordt de tegenstander bele
digd, belachelijk gemaakt en als het even
kan ook uit het ritme gehaald.
De Engelse krant The Sun maakte het dit
keer wel heel bont. De krant huurde vier
naaktmodellen in, duwde ze wat instru
menten in de hand en dropte ze vervolgens
in Beierse klederdracht voor het spelersho
tel van de Duitse nationale ploeg. En dat
om zes uur 's morgens op de dag van de
wedstrijd! Bild, het grootste boulevard
blad van Duitsland dat zelf niet vies is van
een schandaaltje meer of minder,
schreeuwde een dag later moord en brand.
„Engelsen terroriseren onze jongens",
blokletterde de krant op de voorpagina.
Als ware er een bom ontploft bij het hotel.
De Duitse spelers merkten overigens wei
nig van alle commotie op straat en sliepen
rustig verder. En de vier blonde dames in
klederdracht? Die werden met zachte hand
verwijderd door de politie. GPD
M
1 i T éêêL. t A' 1
ft M,\'"r**ïR
Naam: Cees Willemse (Bruinisse)
Sport: voetbal, trainer SKNWK
Hobby: zingen
„Het is een soort uitlaatklep voor me.
Als ik bepaalde indrukken opdoe, kan
ik die in een liedje van me af schrijven.
Of er komt gewoon zomaar iets in me op
en dan rolt het zo uit mijn pen. Toen de
drummer van Bief onlangs overleed,
heb ik bijvoorbeeld twee liedjes ge
schreven. En na de nieuwjaarsbrand in
Volendam heb ik een gedicht en een
liedje geschreven."
„We zijn een inzamelingsactie begon
nen voor de slachtoffers van Volendam.
Niet zozeer het bedrag is belangrijk,
maar meer de sociale kant. De horeca,
restaurants, noem verder maar op, moe
ten zich bewust blijven van de risico's.
Dat is de achtergrond. Iemand heeft m'n
liedje het heet 'Ik wil zo graag' naar Vo
lendam gestuurd en pastoor Berkhout
heeft het inmiddels in verschillende
diensten gebruikt. Op 27 oktober komt
de pastoor naar Bruinisse voor de slot-
avond."
„Het zingen zit in mijn familie. Mijn
opa's schreven liedjes en een van hen
was zelfs dirigent van een orkest. Ik zit
zelf in een gospelkoor, The Message uit
Bruinisse, en daarvan ben ik ook voor
zitter. Vier geleden hebben we het koor
opgericht en we hebben inmiddels 3 2 le
den. In Bruinisse was daarvóór alleen
een kerkkoor en dat was van het zwaar
dere genre. Vandaar dat we het initiatief
voor eigen koor hebben genomen."
„Op clubavonden van Bruse Boys krijg
ik altijd wel een microfoon onder mijn
neus geduwd. Dan zing ik met name
liedjes van De Kast. Of dat mijn idolen
zijn? Dat is een groot woord. Ik vind het
gewoon een goede band. Ik zing op zul
ke avonden ook wel liedjes van Blof.
Met ons koor oefenen we één keer in de
week, maar ik zou iedere dag wel kun
nen zingen."
Rudy Boogert
Bij de start van de landelijke competitie
veldkorfbal was het al meteen weer
raak. De vele afmeldingen van scheids
rechters deden aanwijzer Johan Meesen uit
Vlissingen besluiten om het hele program
ma van de vierde klasse A (waar alleen
Zeeuwse ploegen in zijn ingedeeld) af te ge
lasten.
„Naar de zaterdag toe kwamen de afmel
dingen bij bosjes binnen. Ik kon moeilijk
anders dan de zaak afblazen", aldus Mee
sen. Vrijdagavond werden de ploegen van
Stormvogels, BKC, Volharding, Atlas,
Luctor en Blauw Wit daarvan in kennis ge
steld.
Veel waardering kon het merendeel van de
getroffen ploegen daar niet voor opbren
gen. Bij BKC had iemand op het werk ge
ruild met een collega en had een speelster
zich een dag tevoren nog bij de fysiothera
peut laten behandelen voor een blessure.
Alles voorniets dus. Een woordvoerder van
Atlas sprak de hoop uit dat het bij een een
malige afgelasting zou blijven: „Dit moet
niet al te vaak gebeuren, dan kunnen we er
beter helemaal mee stoppen", gaf hij als
commentaar op de afgelasting.
