Goaltjesdief tegen wil en dank
Lugtenburg zoekt zijn grenzen
4 a\
PZC
20
tattoo van...
Kapelle-middenvelder
David den Hollander
kiest voor het leven
V
IB
dinsdag 28 augustus 2001
Nee, Raymond Mohr is niet boos wan
neer hij een goaltjesdief genoemd
wordt. Natuurlijk kan hij meer dan al
leen de bal in het doel schieten. Maar de
grootste gave van de spits van de nieuwe
eersteklasser SSV is dat hij heel vaak op
de goede plaats staat. ,,En als je dat hebt,
ben je gewoon een goaltjesdief."
Mohr lijkt het met enige spijt in zijn stem
te zeggen. Menig speler zouden niets an
ders willen; scoren is toch het mooiste dat
er is? Daar gaat het toch allemaal om in
de voetballerij? Maar liever dan goaltjes
dief was Raymond Mohr, een 28-jarige
speler uit Heinkenszand, de centrale
middenvelder. De man die de lijnen uit
zet, die heel vaak aan de bal is.
Daarvoor heeft hij echter niet de voet
balcapaciteiten, beseft hij. Hij wordt elk
jaar wel wat beter, krijgt steeds meer
techniek onder de knie, maar is toch ook
de man die de bal de ene keer onder zijn
voet laat doorschieten en hem de andere
keer prachtig doodmaakt in de zestien
meter.
Instinct
Raymond Mohr zal zich dus moeten ver
zoenen met de rol van goaltjesdief. Hij
heeft een aardige voorzet in de benen,
probeert hij nog. Maar het gaat toch
vooral om de flinke versnelling die hij
heeft en het instinct om op de goede
plaats te staan. Op de plaats waar de bal
komt wanneer de keeper hem loslaat. Of
op de plaats waar de bal van de paal te
rugstuit. Of op de plaats waar de bal te
rechtkomt wanneer die door een woud
van benen geketst is.
„Ik kan het niet verklaren", zegt hij. „Op
het afwerken van voorzetten vanaf de
zijkant is te trainen. Op het uitspelen van
een tegenstander ook. Maar je kunt niet
leren om steeds op de goede plaats te
staan. Ik verbaas me er zelf ook wel eens
over dat die bal steeds bij mij terecht
komt. Op de training 'verstop' ik mezelf
wel eens bij de cornervlag. Komt die bal
toch nog naar me toe!
Drie seizoenen geleden vestigde hij bij
Heinkenszand de aandacht op zich door
liefst 32 keer de roos te raken. SSV was
geïnteresseerd, maar Mohr bleef bij zijn
cluppie. Het seizoen daarop mislukte fa
liekant, omdat Mohr door blessures ach
tervolgd werd. Slechts tien keer trof hij
doel, veel te weinig naar zijn zin. SSV
bleef geïnteresseerd en Mohr stapte over.
Mede dankzij zijn 21 treffers werd de
ploeg kampioen in de tweede klasse van
het zaterdagvoetbal, een unicum in de
historie van de club.
„Sommige mensen beweren dat ik een
luie voetballer ben. Ze vinden dat ik te
weinig meeverdedig. Maar als ik dat ga
doen, hou ik te weinig energie over om
scherp voor de goal te zijn. Ik heb vaak
genoeg discussies gehad met trainers.
Dan dreigden ze me er naast te zetten.
Gelukkig heb ik Steeds kunnen bewijzen
dat zij ernaast zaten. Het is voor mezelf
Raymond Mohr: „Er zijn wedstrijden dat je me 89 minuten niet ziet. Maar dat ene moment komt altijd wel een keer."
foto Ruben Oreel
en het team gewoon het beste dat ik voet
bal zoals ik nu doe."
„Je kunt misschien wel zeggen dat ik een
haat-liefdeverhouding heb met mijn me
despelers. Sommige jongens werken zich
de pestpokken uit het lijf en zien mij dan
zomaar de bal verspelen of ze kunnen me
niet bereiken. Of ze zien dat ik niet achter
een verdediger aanga. Dan hoor je ze
soms behoorlijk schelden. Maar het vol
gende moment vliegen ze me om m'n nek
als ik gescoord heb. Het is een kwestie
van vertrouwen en geduld. Dat zeg ik zo
vaak. Ik kan daarom ook ontzettend pis
sig worden als de trainer me wisselt. Er
zijn wedstrijden dat je me 89 minuten
niet ziet. Maar dat ene moment komt al
tijd wel een keer."
„Ja, ik heb ook wel eens ruzie met mezelf.
Ik zou zo graag wat meer kunnen dan ik
nu laat ziet. Ik zou bijvoorbeeld ook
graag de leider van het elftal zijn. Maar
aan dat ideaalbeeld kan ik niet beant
woorden. Ik ben iemand die lekker wil
tikken en wil dollen op de training. Son
ny Silooy is lange tijd mijn grote voor
beeld geweest. Die jongens heeft humor,
leeft ontspannen en houdt van een dolle
tje."
Ajax-fan
Het gaat om Sonny Silooy in z'n Ajax-
tijd wel te verstaan. Want Raymond
Mohr is een grote fan van Ajax. Al een
jaar of tien heeft hij een seizoenkaart en
bezoekt hij elke wedstrijd in de Arena.
Naast Silooy was hij vroeger helemaal
weg van Oliseh. Nee, hij adoreert geen
speler met hetzelfde speltype als hij. In
de tijd dat hij jeugdspeler bij Heinkens
zand was zag hij het wel zitten in Jesper
Olsen en Simon Tahamata. Dat waren
echte linksbuitens. In die tijd speelde hij
ook op die plaats. Maar fan van een spe
ler als Machlas? Nee, daar heeft hij nooit
aan gedacht.
SSV heeft grootse plannen voor komend
seizoen. De ploeg mikt op het linkerrijtje
van de eerste klasse. Men spiegelt zich
aan Kapelle, dat vorig seizoen knap de
buteerde op dat niveau. „Kapelle had een
prachtig seizoen. Zo willen wij het ook."
Raymond Mohr denkt dat de eerste klas
se wel eens zijn top zou kunnen zijn. „Ik
ben al 28. Er zijn spelers die beter en jon
ger zijn dan ik. Ik zou al tevreden zijn
wanneer we met SSV een paar jaar in de
eerste klasse konden spelen."
Koen de Vries
/Tatthijs Lugtenburg is ver-
J-VJ-groeid met Zeeland Sport,
maar hij maakte zich dit seizoen
toch los uit de greep van zij n eer
ste voetballiefde. Bij Oostka-
pelle wil hij zijn grenzen nu le
ren kennen en verleggen. Maar
gelukkig speelt zijn nieuwe club
op zaterdag. Kan hij tenminste
op zondag bij z'n cluppie in Vlis-
singen kijken.
Maar bij kijken alleen blijft het
niet. Lugtenburg maakt dit sei
zoen namelijk zijn debuut als
barman bij Zeeland Sport. Als
hij ze niet op het veld kan bij
staan, dan maar in de kantine.
„Ik wil er toch een beetje bij blij
ven. Het is zo'n toffe groep bi]
Zeeland Sport. Iedereen heeft
me ook succes gewenst toen ik
besloot naar Oostkapelle te
gaan Nergens kwade gezich
ten." Waarschijnlijk omdat ze
weten dat die kleine Lugten
burg zijn carrière toch op het
oude nest komt afsluiten.
Maar zo ver is het nog lang niet.
Met z'n negentien jaar staat hij
immers nog maar aan het begin
van een lange voetballoopbaan.
Hij doorliep in het verleden met
succes alle Zeeuwse jeugdelf-
tallen, totdat het fenomeen uit
stierf door de sa men voeging van
de KNVB-districten. Niet veel
later kon hij als zestienjarige
zijn ontwikkeling voortzetten
in het eerste team van Zeeland
Sport. Ruim een jaar later was
hij al aanvoerder bij de zondag-
vijfdeklasser.
Volgens Karl Vergouwen, zelf al
jarenlang spelend bij Zeeland
Sport en nu trainer van Oostka
pelle, omdat Lugtenburg 'een
complete voetballer' is. „Hij
kan op meerdere posities spelen
op het middenveld en in de ver
dediging. Bij Zeeland Sport was
hij aanvoerder en is daarom ge
wend om leiding te geven. Hij is
een voetballer met instinct. Hij
ziet bijvoorbeeld tackles aan
komen, weet ze te ontwijken en
krijgt dan ook nog de vrije trap
mee."
Grote jongens
Lugtenburg kan zich helemaal
vinden in de woorden van zijn
trainer, tevens vader van zijn
vriendin. „Ik voetbal met m'n
hoofd. Ik hoef er niks speciaals
voor te doen, want het gaat ge
woon vanzelf. Misschien dat dat
komt doordat ik vanaf het mo
ment dat ik kan lopen al met een
bal bezig ben. En toen ik wat ou
der was, voetbalde ik elke pauze
of tussen de middag met de grote
jongens mee. Ik heb heel m'n
jeugd gevoetbald en dan krijg je,
denk ik, vanzelf inzicht."
Maar geef de voetballers de kost
die ook al vanaf hun eerste stap
jes met een bal in de weer zijn en
nu nog steeds voetballen met het
tactisch vernuft van een zee
egel. Daar zijn er legio van,
maar Matti js Lugtenburg is niet
zo iemand. Voetballen is naden
ken, voor hem. En bij zijn nieu
we club Oostkapelle krijgt dat
weer een nieuwe dimensie.
„We spelen bij Oostkapelle een
ander systeem (4-3-3) dan bij
Zeeland Sport (4-4-2). Dan heb
je andere posities en je moet
vooruitdenken. Ik vind het leuk
om daarover te brainstormen.
Toen ik hier kwam, merkte ik
meteen dat mijn handelings
snelheid omhoog moest. In de
vijfde klasse kon ik de bal aan
nemen en - bij wijze van spreken
- op mijn gemakje nadenken;
'Zal ik hem naar links of naar
rechts spelen?' Dat kan hier niet
meer. Er zit meteen een vent in j e
rug en daar zal ik mee moeten
leren omgaan."
Avontuur
Maar dat is juist de reden dat hij
het gespreide bedje bij Zeeland
Sport verliet en op avontuur
ging bij Oostkapelle.
„Ik wil kijken of ik een niveau
hoger kan meekomen. Mensen
om me heen zeiden dat ik het
aan zou kunnen. Halverwege
het vorige seizoen had ik pas
echt het idee om weg te gaan.
Dan krijg je ook al die geruch
ten. Ik werd in de kroeg opeens
gefeliciteerd met mijn overgang
naar Veere!"
Maar het werd Oostkapelle. De
overstap werd vergemakkelijkt
doordat Vergouwen trainer
werd en Jack Wijnands, vorig
seizoen trainer van Zeeland
Sport, tweede trainer werd bij
Oostkapelle.
Aan het einde van vorig seizoen
speelde hij met andere talent
volle voetballers nog een test
wedstrijd met het tweede team
van RBC tegen Baronie. „Maar
ze vonden me te licht. Ze zeiden
dat ik drie jaar te lang op het ni
veau van Zeeland Sport had ge
speeld. Maar daar had ik bewust
voor gekozen. Een vrienden
groep is me namelijk ook heel
wat waard."
Warm plekje
Bij Oostkapelle hoopt Lugten
burg, wiens zusje Inge in de na
tionale voetbalselectie voor
meisjes speelt, ook een warm
plekje binnen de club te verove
ren. „Het is een hechte groep,
maar ze laten een nieuweling
niet buiten staan."
Na dat 'inburgeringsproces'
kan hij zich richten op de echte
doelen van zijn overstap: een
basisplaats veroveren en een pe-
riodetitel pakken. „Ik wil nu
eenmaal altijd winnen. Mens-
erger-je-niet of voetballen, dat
maakt niks uit."
Rudy Boogert
Naam: Peter Brasser
Leeftijd: 30
Club: MZVC
„Waarom ik voor deze af
beelding heb gekozen? Tja, er
zit geen betekenis achter of
zo. Ik vond hem gewoon
mooi. En gelukkig vind ik die
panter en slang op mijn
schouder nog steeds mooi. Ik
sta nog altijd achter de keuze
die ik tien jaar geleden heb
gemaakt. Ik heb er nooit spijt
van gehad."
„Ik zag de tattoo in een boek
bij de tatoeëerder aan de
Vlasmarkt in Middelburg
staan. Ik was daar naartoe
gegaan omdat ik een tatoea
ge wilde, ik wist alleen nog
niet wat voor een. Of ik bang
ben dat er daarom meer men
sen met mijn tatoeage rond
lopen? Nou, niet echt. Al zou
ik het niet geweldig vinden,
denk ik, als ik tig mensen met
die afbeelding op straat te
genkom."
„Ik heb er een poosje aan ge
dacht er een tatoeage bij te
nemen. Maar nu vind ik het
mooi zo. Ik vind dat je het
niet moet overdrijven met
tattoos. Een of twee tatoea
ges, niet meer, op een beperkt
aantal plekken op het li
chaam - op je armen of
schouderblad, dat vind ik
mooi. Anders hoeft het voor
mij niet zo."
Trainer Karl Vergouwen over Oostkapelle-aanwinst Matlhijs Lugtenburg: „Bij Zeeland Sport was hij
aanvoerder en is daarom gewend om leiding te geven." foto Ruben Oreel
Tegen wie we zaterdag
spelen? David den Hol
lander trekt er zijn schouders
bij op, want hij heeft geen
idee. Op welke plek ze het af
gelopen seizoen met Kapelle
zijn geëindigd? Ook dat weet
hij niet precies, hij twijfelt
tussen de vijfde en zesde
plek. Maar ach, wat geeft het,
de centrale verdediger annex
verdedigende middenvelder
is nu eenmaal niet dag in dag
uit met het spelletje bezig. Ja,
hij is absoluut een liefheb
ber, maar het leven bestaat
niet alleen uit voetbal.
Er zijn ook andere dingen in
het leven, vindt hij. Zoals
school, vriendin en vrienden.
Tja, hij heeft een hoop bezig
heden naast het voetbal, dat
beseft-ie. „Maar je moet toch
plezier in je leven hebben?
Daar draait het toch alle
maal om?" Straks kan-ie al
tijd nog gaan werken, een
stuk serieuzer aan een stap
hogerop in het voetbal den
ken.Hij is nu nog jong, net 22,
en wil nog een paar jaartjes
van het leven genieten. „Ik
begin aan mijn laatste jaar
als hbo-student manage
ment, economie en recht aan
de Hogeschool Zeeland. Na
dit jaar, als ik hopelijk afge
studeerd ben, wil ik nog twee
jaar naar de universiteit. Ik
weet nog niet precies wat en
waar. Tilburg misschien, Nij
megen, Rotterdam? Het ligt
eraan waar het gezellig is..."
Hij lacht om zijn eigen plan
nen, donkere, heldere ogen
stralen levenslust uit. „Ach,
het lijkt me gewoon leuk om
me een paar jaartjes in het
echte studentenleven te stor
ten. Erg leuk. Daarbij heb ik
wel zin in nog een studie. Ik
kom van ver, weet je, de
mavo." Hij is niet alleen een
genieter, maar kan ook een
doorzetter zijn.
Doener
David den Hollander is al een
tijdje een doener, en geen
dromer meer. „Toen ik jong
was, fantaseerde ik over een
carrière als profvoetballer.
Dat was ook de voornaamste
reden dat ik naar de j eugdop-
leiding van RBC ging." Maar
de droom was al binnen de
kortste keren vervlogen want
de harde werkelijkheid be
viel hem niet. „Het was
steeds moeten, moeten, moe
ten. En daar hou ik niet van.
Bovendien moest ik vier keer
per week trainen, en in het
weekeinde een wedstrijd
spelen. Zat ik vijf keer per
week in dat busje naar Roo
sendaal. Daar kreeg ik onge
looflijk de pest in. Goeiedag
zeg, het leven bestond slechts
uit voetballen. Er was geen
tijd voor andere dingen."
Toen daar ook nog eens een
harde aanvaring met jeugd
trainer Rocco Leeser over
heen kwam, had het talent
uit Hansweert er voorgoed
genoeg van bij RBC. „Het
klikte sowieso al niet tussen
Rocco en mij. Maar toen-ie
mij in de voorbereiding op
het nieuwe seizoen compleet
voor gek zette, had ik het he
lemaal gehad. Hij stelde me
op als rechtermiddenvelder.
Daar had ik nog nooit ge
speeld. Het ging dus ook niet,
waarop hij me wisselde. Toen
ik aan de kant zat, had hij het
voortdurend over mijn
plaatsvervanger, over hoe
goed die jongen het allemaal
wel niet deed. Kijk zo moet
het nou, David, zei hij tel
kens. Ten overstaan van al
mijn ploeggenoten... Dat
pikte ik niet, het was de
druppel. Ik ben nog mee ge-
weest op een trainingskamp
in Engeland, maar op de
woensdagavond erna ben ik
ermee gekapt. We moesten
naar VW toe, Venlo dus. Dat
kon ik absoluut niet meer op
brengen, ik dacht: 'nou, de
groeten', en ze hebben me
nooit meer teruggezien daar
in Roosendaal."
Energie
Een profcarrière, het zal er
wel nooit van komenHoe ta
lentvol hij ook is. Maar daar
maalt David den Hollander
niet om, want hij heeft ge
leerd dat het beroep voor
hem niet alles is. En ook een
loopbaan op het hoogste
amateurniveau lijkt er nog
slechts op lange termijn in te
zitten. Na een korte flirt met
Kloetinge vorig jaar heeft hij
de gedachten eraan voorlo
pig uit zijn hoofd gezet. „Bij
een hoofdklasser als Kloetin
ge moet je tenminste drie
keer per week trainen. Als ik
straks in Nijmegen, Tilburg
of waar dan ook studeer, zal
ik telkens terug naar Zeeland
moeten reizen. Daar heb ik
dan helemaal geen tijd voor.
Het zou me veel te veel ener-
gie kosten, het zou ten koste
van school gaan, mijn toe
komst."
Voor Kapelle heeft hij echter
wel een aantal reisuurtjes
over. Hij heeft het heerlijk bij
de club waar hij na het Roo-
sendaalse avontuur terug
keerde. Hij vindt het een ze
gen dat er niet wordt betaald
bij Kapelle. „Bij ons loopt
niet ieder
een op el
kaar te
zeuren.
Zoals bij
Heerjans-
dam bij
voorbeeld.
Natuur
lijk, die
ploeg loopt
over van de
kwaliteit,
maar het is geen team, ónze
grote kracht."
Geld
„Ach weet je, geld interes
seert me niet zo veel. Ik wil
gewoon lekker voetballen, en
dat kan uitstekend bij Ka
pelle." Sinds een seizoen
zelfs op niveau. Eerste klasse
zaterdag, jaargang 2000-
2001 was een avontuur voor
Kapelle; Klein Duimpje in de
grotemensenwereld. „Ik her
inner me de eerste wedstrijd
van dat seizoen nog. Na een
halfuur tegen LRC zat ik er al
helemaal doorheen. Ik dacht,
als dit zo nog twintig wed
strijden doorgaat, kunnen ze
me in december al opvegen.
Maar na die dertig minuten
begon het te lopen en wonnen
we zelfs nog dik, met 3-0."
Ook in het vervolg van de
competitie verging het Ka
pelle uitermate voorspoedig.
De doelstelling, handhaving,
was al snel bereikt, het elftal
van trainer Alexander van
Keulen kwam gevaarlijk
dicht bij de nacompetitie.
Toch gelooft David den Hol
lander niet in een nieuw Ka-
pels avontuur, in de hoofd
klasse. „Eerlijk gezegd niet,
nee. Maar we kunnen leuk
meedraaien op dit niveau.
Onze doelstelling van dit jaar
is zesde worden. Kapelle
heeft zich versterkt, er zijn
een stel gretige jongens bij
gekomen, dus dat zou moeten
lukken."
„Ik denk dat dit seizoen nog
leuker dan het vorige zal
worden. SSV en Oostkapelle
zitten er nu bij, en ook ex-
hoofdklassers als Achilles
Veen en Rijsoord." Nee, de in
Hansweert opgegroeide en
woonachtige voetballer
blijft voorlopig nog wel even
in Kapelle spelen. „Mis
schien als ik straks ouder en
gesetteld ben, dat ik dan nog
een keer de stap hogerop
waag. Misschien dat ik er dan
klaar voor ben. En er tijd
voor en zin in heb."
Björn Goorden
David den Hollander:
worden."
elstelling van dit jaar is zesde
foto Dirk-Jan Gjeltema
