I-
Meestal is de vogel al gevlogen
«mm
fiesifatr/ tSO /int/'
IMAVI
autifui Day'!
JE
HERSENEN...
dat ben je zélf!
Giro 860
W6Fd donateur en^aakvk
30 jaar
zeehondencrèch
epieteruuren weer meemaakt!
y **•-
Maar... als je opeens je zelf niet
meer bent?
De Hersenstichting Nederland vraagt opnieuw
aandacht voor slachtoffers van hersenletsel. Of het nu
komt door een ongeluk, beroerte of hersentumor
hersenletsel verandert je leven. Door revalidatie kan
men vaak wel iets van de schade herstellen.
De Hersenstichting steunt het wetenschappelijk
onderzoek en geeft daarnaast voorlichting. Helpt u?
Nadere inlichtingen: (070) 360 48 16
Hersenstichting Nederland
Korte Houtstraat 10 - 2511 CD 's-Gravenhage
- - -
j
A/tk Cl Óecuitlfu/i/a/f Het is elke keer een
feest, als we de zeehonden na maandenlange
verzorging weer kunnen vrijlaten in de
Waddenzee. Dankzij de steun van duizenden
mensen vieren we dit feest nu 30 jaar. Hoog tijd
dus voor nóg een
feestje! In stilte,
mét onze dona
teurs. Want bij
hoge uitzondering
mag dit jaar elke
maand een gelukkige, fluisterstille winnaar en
een introducé met ons mee het Wad op, tijdens
de komende uitzettingsacties. De wedstrijd loopt
van juli t/m december 2001Nog geen donateur?
Dit is het moment. Doe een dagje Pieterburen
en doe mee! Of
vul de bon in.
Het wordt een
'Beautiful Day'
zoals je die nooit
J 'li.Ml, mo/)^& c/icAt.'
I Met zorg worden de herstelde zeehonden uitgezet op het Wad. Een uniek moment en het hoogte-
1 punt van de verzorgde -Beautiful Day' voor 2 personen met ontbijt, lunch en speciale Crèche-tour.
J Ja, ik word donateur! Stuur mij het wedstrijdformulier met eenmalige machtiging.
I Als ik meedoe met de wedstrijd maak ik kans op een van de 6 'Beautiful Days' voor twee personen.
naam
leeftijd
adres
postcode en plaats
telefoon
□m Qv (aankruisen)
Vul de bon in en stuur deze in een envelop zonder postzegel naar
Stichting Zeehondencrèche, Antwoordnummer 959, 9950 WL Pieterburen.
Alles over onze Zeehondencrèche en de wedstrijd vind je ook op www.zeehondencreche.nl.
„Er zullen er zijn die nu staan
te grinniken, omdat wij de boel
opruimen. Maar voor de mees
ten is het alleen maar triest, in
triest dat ze hun huis uitmoe
ten. Het zijn allemaal kleine
rampjes." Theo Marinisse van
de gemeente Vlissingen en een
ploegje dat bestaat uit verte
genwoordigers van de gemeen
telijke afvalverwijdering, de
woningbouwcorporaties en
een verhuisbedrijf halen twee
keer per maand de woningen in
Vlissingen leeg van mensen die
een huurschuld bij de verhuur
der hebben of voor overlast zor
gen. Zij worden bijgestaan
door een deurwaarder, de
hulpofficier van justitie en de
politie. In Middelburg zijn
huisuitzettingen zeldzamer.
Daar hebben ze voldoende aan
hoogstens één keer per maand.
Deze woensdag staan er zes
huisontruimingen op de Vlis-
singse agenda. Het worden er
zeven. Bij een melding van wa
teroverlast in een flat wordt bij
toeval een wietplantage ont
dekt.
door Edith Ramakers
VLISSINGEN - Hulpofficier
Hans Saman belt aan bij een
flat aan de Vlissingse Hercules
Segherslaan, achter hem staat
deurwaarder John van Doorn.
De bewoner heeft een huur
schuld van meer dan drie
maanden. Alle wanbetalers
worden op de hoogte gebracht
wanneer de deurwaarder komt
voor de huisuitzetting. Deze
Vlissinger doet niet open. ,,Hij
is gevlogen. Als de huurder
thuis is, lukt het wel eens om
met hem nog een betalingsre
geling overeen te komen. Maar
in negentig procent van de ge
vallen moeten we de deur
openbreken, is het huis al ver
laten", zegt de deurwaarder.
De raamlatjes worden wegge
tikt en de deur wordt openge
maakt.
„Lekker, lekker, lekker", roept
een afvalverwijderaar. Het cy
nisme klinkt door in zijn stem.
Van Doorn lijkt niet verbaasd
te zijn over de bende die hij ziet
en de stank die hem tegemoet
komt. „Ze hebben weer niet
opgeruimd voor ons", zegt hij.
„We komen deze ellende vaker
helpen of om rekening met el
kaar te houden. Waarom moet
er bijvoorbeeld om vijf uur 's
ochtends telkens harde muziek
worden gedraaid?"
,Deze mensen hebben hulp no
dig, maar weigeren die vaak.
Ze denken er misschien op hun
manier uit te komen", zegt ze.
„Maar dit kan er van komen.
Het is soms moeilij k te accepte
ren dat wanbetalers in het al
gemeen wel allerlei dingen snel
geregeld krijgen. Ze gaan naar
de sociale dienst, keren een bu
reau om en krijgen direct een
uitkering. We moeten natuur
lijk sociaal zijn, maar ik zou
willen dat we dat ook iets meer
waren voor mensen die netjes
alles volgens de regels doen. Ik
heb ook veel van dit soort cliën
ten. Ze vullen alle formulieren
in en horen dan dat hun aan
vraag op de stapel ligt. Ze moe
ten geduld hebben tot hun zaak
behandeld wordt. Dat is zo
wrang. Sorry hoor, maar wat
kost dit de gemeenschap niet
allemaal. Zoveel mensen zijn
bij de ontruimingen betrok
ken."
Wiet
Coördinator Marinisse krijgt
de vondst van wiet in een flat in
de Hercules Segherslaan door.
„We komen er niet meer aan toe
om ook die woning vandaag
schoon te maken. Het is druk.
Een andere dienst gaat er mee
aan de slag", zegt hij.
Twee agenten nemen de schade
bij de wietplantage op. „Het
water stroomde naar buiten",
zeggen ze. „Bij toeval hebben
we de plantjes ontdekt. Van
buurtbewoners hoor je nu dat
ze al vaker gedacht hadden dat
er wiet werd geteeld. Jammer
dat ze ons niet eerder hebben
geïnformeerd. Het is schijn
baar al drie maanden aan de
gang."
Een jongen hangt uit het raam.
„Ik heb inderdaad weieens
wiet bij mijn onderbuurman
geroken, maar dat ruik ik in de
ze buurt wel vaker. Ik stoor me
daar niet aan. Ik studeer hier,
dat is alles. Het is wel een heel
aardige man hoor, die hier on
der woonde. Hij was er ook niet
zo vaak. Totaal geen last van.
Maar nu wel, want ook mijn
kelder zal wel onder water
staan door die overstroming."
donderdag 16 augustus 2001
oogfonds
samen
werken «cn gezonde
ontwikkeling
specialiseerde Thuiszorg is bij
de Vlissingse op bezoek. „Het is
natuurlijk heel erg triest wat
hier gebeurt. Want waar moet
hij nou naar toe? Naar het Wit
te Huis, heb ik gehoord. Of naar
een andere woning? Leeft hij
die dan ook weer uit?"
De buurvrouw heeft overlast
gehad van de man. „Een paar
weken geleden nog kreeg hij
om drie uur 's nachts mensen op
bezoek. Zij maakten kabaal en
vielen met geweld en ge
schreeuw zijn huis binnen.
foto Ruben Oreel
Daar word je onrustig van. Het
onderlinge contact wordt ver
troebeld."
Anoniem
Het probleem is dat de samen
leving verkild, vindt Karin de
Vries. „In een buurt als deze
leef je gemakkelijk anoniem;
leef je langs elkaar heen. Ik
kom door mijn werk in de
thuiszorg op meer adressen en
daar kom ik die onverschillig
heid ook tegenHet is niet meer
vanzelfsprekend om elkaar te
tegen."
In de keuken is de ravage het
grootst. In de pan liggen stuk
ken vlees. Die liggen er al even.
De vloer van het flatje plakt.
De muren zijn kaal en smerig.
Kleren en opgefrommelde nog
natte doeken slingeren rond.
Vogelzaad ligt verspreid op de
grond. De ramen zijn herme
tisch gesloten.
In hetzelfde blok is een tweede
ontruiming. Ook die bewoners
zijn voor de inval vertrokken.
Ze hebben wat meubilair ach
tergelaten. Op de strijkplank
staat een strijkbout rechtop,
Hij staat aan en is bloedheet.
De afval verwij deraars durven
hier vrijer adem te halen, de
lucht is frisser.
Verwachting
Enkele buren zien de ontrui
ming aan. „Ik had al zoiets ver
wacht", zegt een buurvrouw.
„De laatste weken sjouwde de
man van alles naar beneden.
Hij zal wel verhuizen, dachten
we." Karin de Vries van de ge-
De politie ontdekt per toeval een wietplantage in Vlissingen.
