Jimenez huilt
en lacht met
zijn accordeon
SS, Anywave blijft binnen de grenzen
Johan gaat altijd op zoek naar het randje
woensdag 20 juni 2001
Eigenlijk heet hij Leonardo, maar sinds zijn vijftiende noemt
iedereen hem Flaco. 'De Magere', betekent het. Een bijnaam
die Flaco Jimenez nog steeds prima omschrijft, ook nu hij de
zestig is gepasseerd. Na vijf Grammy's en een halve eeuw mu
siceren is de Tex-Mex grootheid zelfs bruisender en levendi
ger dan ooit tevoren. Met zijn laatste cd's Said and Done en
Sleepy Town slaat Flaco Jimenez nieuwe muzikale wegen in
en weet hij een nieuw publiek te veroveren.
door Willem van Altena
Tijdens de tournee door Neder
land staat Jimenez niet op grote
festivals maar op de wat kleine
re poppodia, zoals vrijdag in De
Piek in Vlissingen. Dat trekt
hem juist aan. „Ik wil biet die
grote ster op dat verre podium
zijn", vertelt hij. „Ik wil één zijn
met mijn publiek, hun energie
voelen. En of ik nou voor drie of
drieduizend mensen speel: dat
elektrische gevoel dat ik heb
blijft altijd hetzelfde."
Flaco Jimenez is de derde gene
ratie in een muzikale familie.
Zijn vader Santiago en zijn
grootvader waren al begaafde
conjunto-artiesten. Wat honky-
tonk muziek was voor de blanke
working class, en zydeco voor de
zwarten, dat was conjunto voor
de talloze Mexicanos in Texas.
Eerlijke, rauwe muziek met
twee basisingrediënten: de 'bajo
sexto', een twaalfsnarige Mexi
caanse gitaar, en de accordeon.
Als zevenjarig jochie trad Jime
nez al samen met zijn vader op.
Aanvankelijk als bajo sexto-
speler, maar gaandeweg raakte
Mj meer en meer gefascineerd
door de accordeon, die zijn va
der bespeelde. Het zou zijn on
afscheidelijke instrument wor
den. „Mijn accordeon is mijn
leven. Wat de steelgitaar voor
eencountryzanger is, dat is de
accordeon voor mij. Het gevoel
dat ik ermee kan overbrengen,
de stem... Mijn accordeon
schreeuwt, huilt, lacht en zingt.
Natuurlijk, het is ook deel van
mijn eigen achtergrond, en van
mijn vader en mijn grootvader.
Soms denk ik wel eens dat ik let
terlijk in de wieg gelegd ben om
accordeon te spelen."
Ondanks zijn ferme muzikale
roots in de Texaans-Mexicaanse
bodem is Flaco Jimenez altijd
een musicus geweest die over
grenzen heenkijkt en die zich
niet zomaar in een hokje laat
stoppen. Hij mengde de tradi
tionele conjunto-muziek met
country-invloeden en zelfs de
stevige rock wordt niet ge
schuwd. Op zijn laatste album
Sleepytown klinken synthesi
zers en saxofoons naast de ver
trouwde accordeon en bajo sex
to. Samen met countryster Buck
Owens nam hij een coverversie
van de Beatlesklassieker 'Love
me do' op. „Waarom ook niet?"
grinnikt hij. „Juist de veelzij
digheid van de verschillende
beats en sounds spreekt mij zo
aan. En het publiek ook. We
switchen tussen polka's naar
blues en country en weer terug."
Filmrolletje
Kort geleden speelde Jimenez
zijn eerste filmrolletje in 'Pic
king up the pieces', met Woody
Allen en Sharon Stone. ,,0h
man!schatert hij als hij eraan
terugdenkt. „Nee, ik ben geen
acteur. Ik wou het gewoon eens
uitproberen, meer niet. Ik
dacht, ze hebben altijd wel een
klein rolletje voor een ouwe ke
rel op een Mexicaans dorps
plein. Maar het is totaal anders
dan muziek maken! Om te kun-
Popgroep Johan, terug na een zware depressie.
DeNoord-Hollandse popgroep Johan is terug met een prach-
tigtweede album. Het heeft even geduurd, maar Pergola, ge-
noemdnaar de straat in Hoorn waar zanger/songschrijver
Jacco de Greeuw met vallen en opstaan zichzelf hervond,
was het wachten meer dan waard. De hoes van Pergola, de
brandnieuwe cd van Johan, gunt ons een blik door het keu
kenraam van zijn huis in de grauwe nieuwbouwwijk. Vol
gens Jacco de Greeuw is het eigenlijk gewoon een rotwijk.
door Willem Jongeneelen
"De fotograaf vond het er uit
zien als een slagveld uit de Eer
ste Wereldoorlog. Er staan mo
menteel alleen nog maar
stompjes van bomen. Ik ben
daar ooit een keer terechtgeko
men en het is blijkbaar heel
moeilijk om daar weg te komen.
Ik wilde wel naar Amsterdam
verhuizen, maar ik kon niets
vinden."
De muziek op Pergola is de
weerslag van een zware periode
mhet leven van De Greeuw. Hij
heeft een zware depressie achter
de rug. Bijna twee jaar heeft hij
bijna niets gedaan. Op bed lig
gen, drinken en zappen, daar
kwam het op neer. Na de euforie
van de eerste cd van Johan, de
Prima recensies en de lange
^ks optredens was er plots dat
gdt. Een heel diep gat. De
breeuw kreeg in die periode ook
netverlies van zijn vader te ver-
Werken. „De crisis was iets heel
Persoonlijks, al zal het opstap
pen van twee bandleden uit de
eerste bezetting van Johan er
ook best mee te maken gehad
hebben. Ik heb altijd wel aanleg
gehad voor depressies, maar de
ze duurde wel erg lang."
Langzaam is De Greeuw met
behulp van zijn vriendin en zijn
vaste drummer Wim Kwakman
uit het gat geklommen. Hij
kreeg wel steeds wat losse idee-
en voor nieuwe liedjes, maar
van het fatsoenlijk uitwerken
ervan kwam het nooit. „De band
is destijds ook uit elkaar geval
len omdat er geen nieuwe liedjes
waren. In de flow van het optre
den gingen we maar door. In
1997 hebben we geloof ik 120
optredens gedaan. Ach, dat oe
fenen en nieuwe liedjes maken,
dat kwam nog wel een keer. De
anderen wilden door blijven
spelen en liedjes maken. Maar
zo werkt dat blijkbaar bij mij
niet."
Even heeft hij overwogen solo te
gaan en desnoods met studio
muzikanten een album op te ne
men. „Ik merkte al heel snel dat
ik het alleen niet zou redden. Ik
wilde ook heel graag Wim erbij
betrekken. Hij is vaak langs ge
weest in die periode. We hebben
heel veel gepraat. Ook over mu
ziek. Ik merkte dat elke keer als
hij langs geweest was, ik me
weer een stukje beter voelde en
er nieuwe ideeën kwamen. Uit
eindelijk zijn we met zijn twee-
en de studio ingegaan en in late
re instantie zijn er de andere
jongens van de band bijgeko
men."
De Greeuw heeft de feedback
van een band nodig om goed te
kunnen functioneren. Hij vindt
het leuk dat andere mensen met
zijn ideeën aan de gang gaan. Al
blijft het creëren van pure pop
liedjes het handelsmerk van Jo
han, de cd klinkt toch anders
dan de voorganger. „De eerste
cd is heel natuurlijk tot stand
gekomen: een groepje vrienden
die samen een plaatje maakten.
Het was het product van een li
ve-band. Dat kun je horen. We
dachten toen ook eigenlijk ner
gens over na tijdens de opna
men. Dit is het, maken zo! Nu
zijn we min of meer gedwongen
stapje voor stapje op te nemen.
Dat heeft zijn weerslag op het
resultaat. Het geluid is in de
nieuwe productie ook veel min
der door het rood gejaagd. Ik
houd nog steeds wel van extre
miteiten, maar dat paste ge
woon niet bij deze liedjes. Je
moet wel weten waar je mee be
zig bent. Het zijn mooie liedjes,
en die moet je wel mooi houden.
Die moet je niet gaan verkloten
omdat je zo nodig interessant
wilt doen. Je moet je natuurlijk
nooit schamen voor het feit dat
je een mooi liedje gemaakt
hebt."
„We hebben deze keer veel ge-
experimenteerd met strijkar-
rangementen. Maar ook die wil
de ik zo puur mogelijk houden.
Daardoor blijft het óf heel knul
lig, óf het gaat heel erg over de
top. Maar dat vind ik niet erg.
Daarom is de afsluiter 'Here'
juist zo mooi bombastisch ge
worden. Ik ben daar op zoek ge
gaan naar het randje. Eerst heb
ik de song hard ingezongen,
maar toen werd het heel kit
scherig. Later heb ik het heel
zacht en breekbaar ingezongen,
en sloeg de balans net de goede
kant op."
Moed
Jacco de Greeuw schreef uitein
delijk twaalf liedjes in vijf jaar
tijd. Ze staan alle twaalf op Per
gola, en ze mogen alle twaalf ge
hoord worden. Alle elementen
uit zijn laatste levensjaren, zo
als vreugde, verdriet, lawaai,
stilte, woede en genot, komen er
in voorbij. Ook het verlies van
zijn vader, aan wie hij de cd op
droeg.
„In wezen had die periode
waarin ik mij zo rot voelde met
mijn vader te maken. Maar het
is niet zo dat ik, als een soort
verwerkingsproces, één speci
fiek liedje over hem heb willen
maken.
Pas achteraf kan ik zeggen dat
bepaalde stukken ermee te ma
ken hebben en zie ik in waarom
ik dat toen zo heb opgeschreven
Ik ben niet achter een wit vel pa
pier gaan zitten om alle ellende
uit die periode van me af te
schrijven. Zo is het niet gegaan,
Dat wilde ik ook helemaal niet.
Uiteindelijk is het er met horten
en stoten toch wel van gekomen,
omdat die zaken toch mijn ge
dachten beheersten. Ze zijn al
leen in verschillende liedjes te
rechtgekomen."
Johan speelt tijdens Rock
Around The Bridge, zaterdag
om 21.20 uur in Sas van Gent op
het festivalterrein.
Het tiende festival Rock around
the Bridge op het festivalter
rein bij de brug in Sas van Gent
begint om 17.00 uur met de
Zeeuws-Vlaamse band
Swamp, gevolgd door Syca
more Momma uit Vlaanderen,
de Zeeuwse Belofte Pillar en de
Zeeuws-Vlaamse coverband
Under Cover. Na Johan vormt
De Dijk met zanger Huub van
der Lubbe om 23.00 uur de uit
smijter van het festival.
Brainpower treedt vrijdag op tijdens Anywave in Zierikzee. foto Lex van Rossen/GPD
foto Hector Mata/AFP
op te treden voor het Neder
landse publiek. „Ik heb een hele
goeie band bij me, want ik ge- a ~W ~ffl ~W ~W
We gaan er een waanzinnige V J
fiësta van maken. Heerlijk."
nen acteren moet je goed kun
nen liegen. Maar ik lieg niet in
mijn muziek. Die blijft mijn
voornaamste communicatie
middel."
Minstens zo imposant als de vijf
Grammy's en de enorme rij al
bums die hij heeft opgenomen is
de lijst van artiesten waar Flaco
Jimenez ooit mee heeft samen
gewerkt. Van Linda Ronstadt
tot The Clash, allemaal hebben
ze met Flaco Jimenez gewerkt.
Hij grinnikt als hij daarover be
gint. „Ik zeg eigenlijk altijd 'ja'
als iemand vraagt om met mij
samen te werken. Elke keer als
ik met iemand jam is dat weer
een totaal nieuwe ervaring voor
mijIets, waar ik als musicus
weer van leer en waar ik door
groei. Elke keer kom ik zo wel
ergens op waar ik daarvoor niet
aan had gedacht. En dan maakt
het mij niet zo gek veel uit of ik
nou met supersterren zoals de
Rolling Stones werk, of met een
stel 'kids' de studio induik die
net komen kijken. Ik vind het
juist een kick om die gasten te
kunnenhelpen! Op mijn leeftijd
zijn dat ervaringen die je niet
moet missen." Zelfs in Neder
land heeft Flaco met lokale
groepen opgetreden. „MetRow-
wen Hèze bijvoorbeeld, prach
tig was dat. En met Woody and
the Sidemen. Eigenlijk zou ik
het machtig vinden om ze alle
maal uit te nodigen om dan met
zijn allen een waanzinnige jam
neer te zetten." Voorlopig heeft
Flaco Jimenez veel zin om weer
Flaco Jimenez in 1999 tijdens de Grammy-uitreiking in Los Angeles.
„Wil je binnen of buiten zitten", vraagt Antoinet Wisse nog.
Het antwoord lijkt voor de hand te liggen. De lucht trilt op de
schrille metal-tonen en bonkende bassen van Celldust, die in
Brogum hun oefenruimte hebben. Zelfs schreeuwen is een
overbodige inspanning. Dus de stoelen opgepakt en achter
de keukendeur op het gewezen Zierikzeese boerenerf neer
gestreken. De 21ste editie van Anywave begint vandaag
(woensdag) met een kinderprogramma. In totaal biedt het
festival twintig optredens, uiteenlopend van Zeeuws talent
tot landelijke hoogstandjes als de ska-formatie Beatbuster
met Osdorp Posse-zanger Def P.
Concert Flaco Jimenez: vrijdag
21 juni om 21.30 uur in De Piek
Vlissingen.
Marcel Modde
Het festival rond het muziek- en
theaterpodium aan de rand van
Zierikzee staat als een huis. De
organisatie krijgt jaarlijks
spontaan zo'n zeventig aanmel
dingen van bands uit de regio en
omstreken binnen die maar wat
graag op Anywave hun kunstje
willen komen laten zien, vertel
len Wisse en haar collega Jaap
van Dijke. „Eerst kijken we wie
uit Zeeland komen, die gaan op
één stapel. Dat nemen we ruim,
in die zin dat ook Goeree-
Overflakkee en Bergen op Zoom
tot die groep wordt gerekend.
Die bands trekken toch hun ei
gen publiek. Vervolgens beoor
delen we wat goed is en wat iets
minder. Op basis daarvan selec
teren we op variëteit van het
programma dat we willen aan
bieden. Dat levert binnen de se
lectiecommissie vaak leuke dis
cussies op."
Voorbeeld
De jongens van Celldust houden
het voor gezien. De stof voor
hun optreden aanstaande vrij
dag zit er wel in. Merels in de bo
men rond de cultuurboerderij
nemen ogenblikkelijk het initi
atief over en kwetteren een al
ternatief repertoire. De jongens
van de van oorsprong Schouwse
metalformatie zijn volgens Wis
se een typisch voorbeeld van de
geest van Anywave. Het festival
begon 21 jaar geleden hoofdza
kelijk als opstapje voor begin
nende lokale bands. Die basis
werd al snel verbreed naar heel
Zeeland. Om ook het 'grotere
publiek' te trekken, werd beslo
ten één avond (vrijdag) te reser
veren voor landelijk wat meer
bekende namen. Het aanbod
werd nog breder met toevoeging
van een alternatief aanbod (op
de donderdag) in de vorm van
wereldmuziek, bigbands en, zo
als dit jaar, met een smartlap-
penavond. Speciaal voor de al
lerkleinsten werd de woensdag
aan het assortiment toege
voegd, waarmee Anywave is
uitgegroeid tot een vierdaags
evenement dat in totaal een
kleine drieduizend bezoekers
trekt. Bij elkaar meestal net ge
noeg om financieel quitte te spe
len, aldus Wisse en Van Dijke.
Niet té groot
„Wat het verschil is met Beach-
pop? Wij bestaan nog", conclu
deert Van Dijke nuchter. „Daar
bedoel ik niks vervelends mee,
maar wij kennen gewoon onze
grenzen. Niet té groot willen
groeien dus. Het publiek komt
echt niet massaal naar Schou-
wen-Duiveland voor bands als
DeDijk. Diekunnenze in de ste
den ook zien."
Groot worden in de muziek valt
in Zeeland niet mee, ei-varen de
Anywavers door de jaren heen.
Zeeuwse beloftes breken veelal
pas echt door wanneer een aan
tal bandleden door studie of
werk hun basis in de Randstad
krijgen, danwel de bezetting
kunnen versterken met 'import-
muziekanten'. Van Dijke: „Daar
zitten nu eenmaal de belangrij
ke contacten en de mannetjes
makers." Het ontbreekt de pro
vincie volgens hem een een ech
te 'popscene'. Alleen Zeeuws-
Vlaanderen vormt daarop mo
menteel een uitzondering, zegt
Wisse voorzichtig het aanbod
uit het Gentse en Antwerpse
voorpoortaal overpeinzend.
„Maar beginnende bands krij
gen bi] ons altijd een kans. Blof
bijvoorbeeld heeft hier nog voor
vijftig man gespeeld. Vier keer
in totaal. Je moet wel héél slecht
zijn willen wij iemand weigeren
op basis van kwaliteit." Van Dij
ke: Wat dat betreft kwaliteit
voldoende hier. Alleen blijft het
idee dat je daarvoor niet in Zee
land moet zijn. Dat krijg je er
niet uit!."
Programma Anywave
in Zierikzee
Woensdag 20 juni, Kinder
Anywave, aanvang 13.30 uur:
Kobus de Clown, Muis en
Leeuw
Donderdag 21 juni, Smartlap-
penavond, aanvang 20.30 uur:
2xBakboord, Keessie, De Zin
gende Fresia's.
Vrijdag 22 juni,
aanvang 20.30 uur:
El Nino, Brainpower, Beatbus-
ters, featuring Def P., Cornfla
kes.
Zaterdag 23 juni,
aanvang 13.45 uur:
Puk, Counterpart, Dimension
Seven, Echostate, Downer,
CelldustRebbathe Loon, Formi
ca, DJ Cone, Till Dawn, Holmes
Gang, Crosshead and the Sou-
thside Horns.
fcarhertt.
