Blaha zoekt muziek die gelukkig maakt De grote woonkamer is een must Kunst-kopen op gevoel Vlissingse drugsdealer krijgt zeven jaar cel lezers schrijven Islam II Bad III Post Glastuinbouw kunst cultuur Wonen Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft. Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd. De logica in de ingezonden brief van M. Vreeke ('Islam' - PZC, 14 juni), ontgaat me ten enen male. De auteur van deze brief ver bindt zaken in een ogenschijn lijk logisch verband, maar bij nadere lezing ontbreekt dit lo gisch verband geheel. Wat heeft een laagopgeleide imam te ma ken met twee gezichten van de islam? Op een zelfde manier zou ik kunnen zeggen, dat de paus zich negatief heeft uitgelaten over homosexualiteit, om dan te concluderen dat de RK kerk we reldwijd twee gezichten heeft. Op een zelfde manier zou ik kunnen zeggen dat er in ons land uiterst gewelddadige IRA- leden actief zijn, die propagan da maken op scholen voor de katholieke zaak, om dan te con cluderen dat het voor onze pro testantse minderheid wel heel pijnlijk is, dat hun ergste vijan den zo in de watten worden ge legd. Bovenstaande twee voorbeel den zijn natuurlijk grote onzin. De brief van M. Vreeke bevat nog meer voorbeelden van der gelijke onzin. In Nederland hebben we vrijheid van me ningsuiting. Het zou goed zijn om deze vrijheid op zinnige én zindelijke wijze te gebruiken. Alco Warners Nieuweweg 10 Hulst Wat er gebeurd is met de meer voudig gehandicapte Tineke is iets waar je (helaas) op kon wachten. Toch wil ik een lans breken voor het merendeel van het personeel van Arduin. Van zeer dichtbij zie ik dat deze mensen zich werkelijk uit de naad moeten werken. Rekening houdend met het feit dat P. van den Beemt de verantwoording voor de zorg voor meervoudig gehandicapten overlaat aan mensen die huisvrouw, pianole rares en dergelijke zijn, is het een godswonder dat er al niet eerder een dode te betreuren viel. Het aantal incidenten dat onder het vloerkleed werd/wordt ge veegd vormt een obstakel waar je met een rolstoel niet meer overheen kunt. Er zijn ex-me dewerkers die hun conclusies hebben getrokken en ontslag hebben genomen, en dan nog nauwelijks durven te praten. Merkbaar is dat medewerkers van Arduin 'zwijgplicht' heb ben, wellicht uit angst? De interpretatie van het gebeur de door Van den Beemt vind ik beneden alle peil. Ik vraag mij af wanneer het be leid van Van den Beemt einde lijk wordt doorzien door de overheidsinstanties die daarop toe dienen te zien. A. Buijink D. van Delenstraat 14 Middelburg In reactie op de varkenspest in Spanje (PZC 15-6) het volgende: bij het lezen van het artikel kon ik het niet helpen woendend, ge frustreerd en verdrietig te wor den. Allereerst over het vervoer van de varkens naar Spanje. Zitten die dieren 24 uur of lan ger in een snikhete vrachtwagen gepropt, in hun eigen urine en uitwerpselen en dan mogen ze nog een keer terug om dan als nog gedood te worden. Ik reken er ook op dat ze behandeld zijn zoals er over gedacht wordt. Waardeloze handelswaar op dat moment. Daar hoeft niet veel verzorging meer voor te zijn op hun laatste rit. (Het propagan- dafilmpje van diertranspor- teurs doet vermoeden dat het een vakantiereis is voor dieren als ze vervoerd worden. Als je dat filmpje ziet zou je graag een varkentje zijnIk kan dit slecht verkroppen. Had ze dan maar daar uit hun lijden verlost. Wat had dit voor zin om ze weer te rug te laten gaan? (Waarschijn lijk een vergoeding vanuit Brus sel?) Dan hoor ik dat het bedrijf waar 'geruimd' wordt, bestaat uit 4700 varkens. Hoeveel op pervlakte leefruimte was er voor deze dieren aanwezig? Al lemaal vragen waar ik me mee bezig houd. Misschien gaan er diverse bedrijven failliet door de zoveelste ramp. Laten ze eerst maar de hand in eigen boe zem steken en eens kijken wat de oorzaak van al deze rampen is geweest. Voor mij hoeft er geen vergoeding tegenover te staan. Misschien worden we nu van hogerhand gestuurd naar een diervriendelijker toekomst! J. W. H. Haak Sint Jacobsstraat 18 Vlissingen Het postagentschap in Wemel- dinge en in veel andere plaatsen wordt gesloten en wordt omge vormd in een servicepunt, de NS rijdt niet op tijd en besteedt te weinig geld aan onderhoud, bi bliotheken moeten kostendek kend werken, vuile scholen, wachtlijsten in de zorg, afbraak van de WAO enzovoort, enzo voort. En dat terwijl Nederland rijker is dan ooit! Want, inderdaad het gaat goed in Nederland. Dat wil zeggen met de economie. Maar helaas gaat het heel wat minder met de samenleving. Veel voorzienin gen die in het leven zijn geroe pen om iedereen mee te laten tellen, staan zwaar onder druk ondanks de overvloed aan geld Gelukkig zien steeds meermen sen in hoe absurd dat is en neemt het verzet toe. De leraren sta ken, de gezinsvoogden voeren actie, het NS-personeel accep teert geen verdere bezuinigin gen meer, m Wemeldinge haalt men handtekeningen op tegen de sluiting van het postagent schap en in veel plaatsen komen mensen in het verweer tegen de afbraak die hen, hun ouders, kinderen of buurtgenoten raakt. Ikhoopdanookdatdezes kamerleden die de delegatie uit Wemeldinge ontvangen hebben zich in zullen zetten tegen deze en alle andere vormen van uit verkoop van onze beschaving. Kees de Roos Clijv erstraat 27 Vlissingen In de PZC van 15 juni staat dat minister Brinkhorst vindt dat er toch glastuinbouw bij Nieuw- dorp moet komen. Naast het te hoog oplopen van de kosten vraag ik me nog steeds af waar de werknemers vandaan moe ten komen. Zeeland heeft nu eenmaal een klein aantal inwo ners dus een groot aantal zal van buiten de provincie moeten worden aangetrokken. Dit brengt weer extra druk op de woningmarkt met zich mee tenzij men een nieuw (Mandos )dorp bouwt of een van de uit de grond gestampte vakantiedor pen onteigent en geschikt maakt voor permanente bewo ning. Ook de problemen die er zullen komen met het toenemend aan tal verkeersbewegingen moeten dan eens vooraf en niet tijdens of lang erna opgelost worden. Bovendien vraag ik me af of de producten niet beter daar waar ze in de openlucht groeien, dus zonder kosten voor kassen en energie, zoals de anjerteelt in Is raël, tomaten in de zuidelijke landen, enzovoort, kunnen wor den verbouwd. De glastuinbouwtelers die in hun bedrijfstak willen blijven werken kunnen beter daar naar toe emigreren. De mosselkwe kers in Yerseke hebben toch ook bedrijven opgezet in Denemar ken en Duitsland? Er wordt toch gesproken over mondialisering? Waarom dan deze glastuinbouw voor Nederland willen behou den? Denk Europees! Hans Rentmeester Hoofdstraat 56 Ovezande door Katja Logtenberg DEN HAAG - Een 28-jarige man uit Vlissingen is door het Haagse gerechtshof veroor deeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar wegens zijn aan deel in grootschalige drugs smokkel vanuit Suriname en Aruba naar Nederland. Eerder werd de Vlissinger door de Mid delburgse rechtbank veroor deeld tot een celstraf van 4,5 jaar, maar het openbaar minis terie vond deze straf te laag en ging met succes in hoger beroep. De Vlissinger regelde tussen ja nuari '97 en mei vorig jaar koe riers voor de drugstransporten. Hij zorgde voor opvang van de diverse 'bolletjesslikkers' in de flat van zijn halfbroer in Rotter dam. Daar bereidde hij ze voor op hun toekomstige snoepreisje. Eenmaal terug in Nederland verbleven de koeriers weer in de flat totdat ze de bolletjes cocai ne hadden uitgepoept. De koe riers kregen tienduizend gulden voor elke kilo cocaine die ze 'produceerden'. Uit diverse verklaringen bleek dat de Vlissinger verantwoor delijk is geweest voor het trans port van minimaal dertig kilo cocaine. De verdachte bekende gedeeltelijk. Hij zou niet de gro te man van de organisatie zijn geweest, maar slechts de meest herkenbare. Wie zijn opdracht gever was, wilde hij niet vertel len, omdat hi] dan in levensge vaar zou zijn. Hofaanklager H. van Dijk eiste eerder een gevan genisstraf van acht jaar. dinsdag 19 juni 2001 door Ernst Jan Rozendaal MIDDELBURG - Een week endje Walcheren is haar 'fataal' geworden, zoals ze zelf zegt. Na dat ze met haar gezin enige da gen in Domburg had rondge bracht, besloot Karin Ernens zich vorig jaar in Middelburg te vestigen. De eigenaresse van Karin Ernens Kunst Collecties wilde weg uit de hectiek van de Randstad en raakte in de ban van Zeeland. Het gevolg is dat ze onlangs een ruime galerie heeft geopend aan de Rouaanse Kaai in Middelburg. Het is eigenlijk één van de twee poten van haar bedrijf. In West broek, bij Utrecht, is nog steeds de tak gevestigd die zich toelegt op de tussenhandel, het zakelij ke verkeer tussen kunstenaar en kunsthandel. In Middelburg zit nu, onder dezelfde naam, de ga lerie, bedoeld voor verkoop aan particulieren en exposities voor een wat groter publiek. Karin Ernens Kunst Collecties heeft zich de afgelopen vijf jaar gespecialiseerd in hedendaagse schilderkunst en grafiek in ver schillende stijlen. Romantiek, realisme, impressionisme en Haagse school zijn goed verte genwoordigd, zij het geschil derd door kunstenaars van nu. Daarnaast worden in de galerie ook experimentele stijlen ge toond. Wie binnenloopt belandt temid den van de 'klassieke' schilder stijlen, naar de hoger gelegen achterzaal toe wordt het werk gedurfder. Abstracte kunst is op het ogenblik nog niet te zien. Dat bewaart Emens voor de maandelijkse exposities, opge hangen aan een kunstenaar of een thema, die ze vanaf begin juli gaat inrichten. „Ik toon allerlei stijlen, maar de overeenkomst is dat al het werk kwalitatief van hoog niveau is", aldus Ernens. „Het is ook alle maal werk van levende kunste naars, met wie ik goede relaties heb opgebouwd. Het voordeel is dat het werk dat kwalitatief nauwelijks onderdoet voor dat van oude meesters die in dezelf de stijl werkten in een veel voor deliger prijsklasse ligt. Het is kwaliteit voor een betaalbare prijs." En is de naam van de de kunste naar wat bekender, dan heeft Ernens daarvan zeefdrukken in de galerie, zodat ook daarvoor niet buitensporige bedragen hoeven worden neergeteld. Zo heeft ze onder meer zeefdruk ken van Jan Cremer, Corneille, Hei-man Brood en Anton Hey- boer. Ernens zit sinds vijf jaar in de kunsthandel, nadat ze het be drijf overnam dat haar vader en enkele ooms hadden opge bouwd. Tot voor kort hield ze haar baan in het management aan. „Ik ben in de kunsthandel gegroeid. Omdat het om tussen handel ging en niet om verkoop aan particulieren, kon ik zelf mijn tijden kiezen, want ik maakte afspraken met de klan ten. Toch had ik op een gegeven moment het idee dat ik alleen nog maar werkte. Na vijf jaar was de handel voldoende solide, dat ik mijn baan kon opzeggen en deze galerie kon beginnen. Want vergeet niet, het is ook nu nog alleen maar investeren, in vesteren, investeren." Passie Hoe zakelijk haar benadering van kunst ook is, de passie voor het werk staat bij Ernens voor op. Als het werk van een kunste naar haar niet bevalt, zal ze het niet verkopen. „Ik koop in op mijn goeie-buik- gevoel. Uit ervaring weet ik dat het dan kwalitatief goed is. En ik ben vrij principieel, wat in de kunsthandel niet altijd voor de hand ligt. Als ik me bij iets niet lekker voel, koop ik het niet in." Karin Ernens Kunst Collecties, Rouaansekaai 27 in Middel burg, is geopend do t/m za van 12.30-18 uur. door Ernst Jan Rozendaal MIDDELBURG - Zijn ambitie is voor alle genres van de klas sieke muziek composities te schrijven waar uitvoerende mu sici niet omheen kunnen. Het begin is er. Zaterdag is in het ra dioprogramma Passie het stuk Intermezzo van de Middelburg se componist Christian Blaha (28) te horen. Een 'introverte compositie waarin de atonale technieken van de Weense school op geheel eigen en geraf fineerde manier gestalte krij gen', aldus de jury die Blaha be loonde met een tweede plaats in een muziekprijsvraag van de gemeente Hilvarenbeek. Blaha studeerde vorig jaar cum laude af aan het conservatorium in Tilburg, in de richting com positie. Voor de opleiding koor directie, ook in Tilburg, heeft hij nog anderhalf jaar nodig. Als beginnend componist zijn prijs vragen als die van Hilvarenbeek van levensbelang. „Er zit een geldbedrag aan verbonden en je krijgt enige bekendheid als je wint. Maar minstens zo belang rijk is de garantie dat je stuk wordt gespeeld. Als je begint, is het lastig musici te vinden die je stukken spelen. Je moet mensen vragen, pas als je bekender bent vragen musici aan de componist of ze zijn stukken mogen uitvoe ren." Overigens heeft ook een gere nommeerd pianist als Marcel Worms werk van Blaha uitge voerd in het Festival van Zeeuwsch-Vlaanderen, dus hij timmert redelijk aan de weg. Zolang als de in Middelburg ge boren zoon van een Duitse moe der en Tsjechische vader zich kan herinneren is muziek deel geweest van zijn leven. „We werden thuis allemaal achter de piano gezet, ook mijn twee zus jes en mijn broer. Er stond een vleugel in de kamer en we wer den gestimuleerd klassieke mu ziek te spelen. Rond mijn veer tiende, midden in de puberteit, stopte ik ermee. Ik vond synthe sizers interessanter. Via de film muziek ben ik toen toch weer bij de klassieke muziek terechtge komen." Na een jaartje muziektechnolo gie in Hilversum schreef Blaha zich in bij het conservatorium in Tilburg. Hij wilde componeren. „Uiteindelijk merk je waar je kwaliteiten liggen. Ik wilde mijn muzikale ideeën materiali seren." Als componist beweegt Blaha zich op het terrein van de atona le muziek in de hoop daar nieu we uitdrukkingsvormen te vin den. „Ik zoek muziek die me op alle fronten gelukkig maakt. Dat heeft mijn leraar me voor gehouden. Pas als je er zelf echt gelukkig mee bent, kun je het aan anderen laten horen. Voor het zo ver is, blijf je vijlen en kneden, tot het als een puzzel in elkaar valt. Ik zoek een combi natie van hart en hoofd in mu ziek die echt op het instrument is toegesneden. Dan kom je uit bij het cliché van Bach, die werk heeft geschreven voor orgel, koor, viool, cello, enzovoort. Als een organist een stuk van Bach speelt dan voelt hij: dit is echt voor orgel geschreven. Die vaar digheid streef ik na, maarik ver moed dat ik eerst mijn mogelijk heden moet aftasten, dat ik moet experimenteren op ver schillende gebieden. Noem het de rebelsheid van de jonge com ponist." Uitvoering Intermezzo (voor piano, cello, viool) van Christi an Blaha door het Hieronymus Trio, zaterdag 23 juni in Passie, NCRV, Radio 4, tussen 17-18 uur. Componist Christian Blaha: „Als je begint, is het lastig musici te vinden die je stukken spelen." foto Lex de Meester Karin Ernens in haar nieuwe galerie in Middelburg: „Ik koop in op mijn goeie-buik-gevoel. Uit erva ring weet ik dat het dan kwalitatief goed is. foto Dirk-Jan Gjeltema in Goes, Vlissingen en Middelburg hebben de huizen woonkamers van veertig vierkante meter en meer. De nieuwe woonkamer is bemeten op welvaart en op sociaal leven, meent Henk Sandee uit Goes. „Kijk maar naar de meubelboulevards," zegt de architect voor binnen en buiten, zoals hij zich noemt.Mensen willen van al les neerzetten en het moet ook nog re delijk vrij kunnen staan, zodat de loopruimte voldoende is. Die lange eettafels die overal verkocht worden, kon je vroeger echt niet kwijt in je ka mer. Al zijn mensen maar met z'n tweeën en gebruiken ze de kamer en kel 's avonds, maat en inrichting zijn begrepen op het ontvangen van vrien den en kennissen." Met name de senioren kijken kritisch naar de hoeveelheid leefruimte wan neer ze besluiten om 'kleiner te gaan wonen'. „Mensen willen niet hun spullen hoeven wegdoen. Er wordt nu gelukkig verder gekeken dan vroeger, in de tijden van de standaardmaten voor woningen. Woningbouwvereni gingen krikken hun woningen op om ze dertig tot veertig jaar bruikbaar te houden, in plaats van de tien jaar die ze vroeger vooruitzagen. Bewoners anticiperen op de toekomst: de werk kamer op de begane grondmoet straks een slaapkamer kunnen worden," zegt architect Van Bebber. Schaars Directeur H. Baert van woningbouw vereniging Basco beziet de onder zoeksuitkomsten met zorg. Vooral ou deren beoordelen zijn huurbestand steeds vaker op de arbotechnische ge schiktheid voor zorgverlening aan huis, lijkt hem. En daar horen grote woonkamers en slaapkamers bij. Zul ke huurwoningen zijn schaars. „Er is veel vraag naar huurwoningen, maar tegelijk hebben wij veel huurwonin gen waarin niemand is geïnteres seerd. Voor zo'n portiekwoning met kleine woonkamer moet j e goed meten voor je naar de meubelzaak gaat. Tien jaar geleden dachten we nog in reno vatietermen: isolatie, een douche, nieuw kozijn en iedereen was weer te- weden. Maar dat voldoet niet meer. We worden bestookt met nieuwe be grippen: levensloopbestendig wonen, woonkeuren, flexibele indeling naar wens van de consument... allemaal nodig willen we huurders aantrekken die niet enkel even parkeren in een woning en dan weer verder trekken. Dat geldt met name voor de ouderen. Maar hoe moeten wij voor huizen in die comfortklasse nog een betaalbare huur vragen?" door Claudia Sondervan Ik heb het me als kind nooit kunnen voorstellen: hoe hadden opa en oma in hemelsnaam tien kinderen rond de eettafel gekregen in hun huurwoning aan de Beatrixstraat? Wanneer de fa milie zich op hoogtijdagen verzamel de in het ouderlijk huis, puilde de woonkamer uit. Op elke vierkante meter stond een stoel met daarop een tante of oom. De kamerdeur kon al leen nog op een kier. Dus wij, de talrij ke kleinkinderen, verschansten ons onder de zwaarbeladen kapstok in de gang en op de smalle traptreden. Het waren soms lange zondagen, vooral als het regende. Maar mijn opa was een gelukkig man, weet ik nu. De woningbouwvereni ging had zijn grote gezin een ruim en modern huis toebedeeld met doorzon kamer, wel zes slaapkamertjes én een granito lavet. De standaardnorm voor een woonkamer in de sociale huursec tor lag in die tijd rond de twintig vier kante meter. Daar had grootvader nooit zijn tien kinders-met-aanhang ingekregen. Dertig jaar later is de woonkamer waar mijn dochter haar opa en oma thuis vindt groot genoeg voor een pot je voetbal, of de familie voltallig aan wezig is of niet. Een driemaal zo grote woonkamer voor een derde van het aantal familieleden. De welvaarts groei binnen één generatie vertaalt zich in de Nederlandse huizen vooral in ruimte. De grote woonkamer is een must voor iedere Nederlander, ver klaarde de koepelorganisatie voor woningbouwvereningen Aedes vorige week. Uit een woonbelevingsonder- zoek onder 2500 mensen bleek dat zij een ruime living zeer belangrijk vin den, ongeacht leeftijd, gezinssamen stelling of inkomen. Het was zowat de enige eis die de ondervraagden ge meen hadden. Zoveel hoofden, zoveel zinnen geldt als nooit tevoren voor de woonconsument. Maar de woonka mer dient toch minimaal de veertig vierkante meter te benaderen. En bij de nieuwe koopwoningen die nu in Zeeland worden opgetrokken is vijf tig tot zeventig vierkante meter geen uitzondering meer. Corporatie Zeeuwland op Schouwen- Duiveland heeft ze nog wel, die wo ninkjes met een woonkamer van acht tien of twintig vierkante meter. Erfe nis uit overnames, verduidelijkt directeur P. van Doome. „Zeeuwland heeft ze zelf nooit gebouwd. De woon kamers in ons huurbestand variëren tussen de 28 en de 35 vierkante meter. Maar slechts een derde van onze huur ders bestaat uit gezinnen. Mensen ne men toch de doorzonwoning van na deTweede Wereldoorlog als norm. Daarbij willen ze tegenwoordig een werkplek in huis." Jongeren De piepkleine woninkjes werden des tijds vooral voor bejaarden gebouwd, maar worden nu verhuurd aan alleen staande jongeren die de studentenka mer ontgroeid zijn. „Als je onder de 23 jaar bent, heb je enkel kans op huur subsidie als de huur niet boven de 630 gulden komt. Dan is dit goed bereik baar." Verder wil niemand, ook de be jaarden van vandaag niet, in zo'n ap partement gestopt worden. „Bij een woning van vijf ton hoort toch een woonkamer van vijftig vier kante meter," weet de Vlissingse ar chitect Guus van Bebber. „Er is een hele snelle ontwikkeling geweest. De prijzen van koopwoningen zijn heel snel gestegen, maar de ruimte groeide even hard. In uitbreidingswijken als foto GPD Propvolle woonkamers van rond de twintig vierkante meter zijn niet meer gelief d.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2001 | | pagina 30