t
boe!
Dierenbescherming is niet langer poeslief
PZC
Majesteit,
koest!!
RUDEN RIEMENS
zaterdag 16 juni 2001
spraakt het dierenleed aan de ordestellen.
Van Alebeek is een man met twee zielen in
één borst. De ene is de dierenvriend, die
droevig vertelt over een vogelnestje in een
container, dat een buurtbewoner bruut ver
wij derde. De ander is de activist, de man dit
dol is op het uitdragen van beleid. Van Aie-
beek gaat graag de discussie aan met debio-
industrie, een niet eenvoudige bezigheid in
de regio Winterswijk, waar de veehouderij
een belangrijke bedrijfstak is. „Je moetin
deze streek natuurlijk voorzichtig zijn, hel
onderwerp ligt zeer gevoelig. We staan op
braderieën en ik heb daar wel boeien bij de
stand gehad die woedend werden. Maar
voor mij staat als een paal boven waterdal
de bio-industrie zo niet verder kan."
Ik ben hartstikke tegen de bio-industrie'
zegt Jan-Willem Janssen, van oproerafde-
ling Ede.,Maar ik voer geen actie, daar.
is mijn kennis te gering. Als je er iets tegen
wilt doen, moet je je zeer goed documente
ren."
Janssen is geen actievoerder. Campagnes
over biotechnologie, scharreleieren of neii-
senfokkerij waarmee het hoofdkantoonn
Den Haag de afdelingen bestookt, vindenit
Ede geen weerklank. Liever zit Janssen in
het asiel. Hij is inmiddels de kantine bin
nengelopen, waar vijf honden direct om
hem heen staan te kwispelen. „Het is dat
mijn vrouw het niet wil, maar ik ben instaat
die dieren zo mee te nemen. We hebben uk
honden en drie katten. Mijn probleem is: ia
heb geen remmen op dit gebied. Als ik een
leuk hondje zie, denk ik: jij bent leuk, ik
neem jou mee naar huis."
Eeuwige leven
Hoe het nu verder moet met de koninginals
beschermvrouwe is niet duidelijk. DeRijks-
voorlichtingsdienst heeft nog niet gerea
geerd op de brief van de Dierenbescherming
waarin het slechte nieuws staat. Nooit eer
der heeft een Nederlandse vereniging ge
vraagd een beschermvrouwschap te
schrappen.
Bij de Koninklijke Nederlandse Jagersvei-
eniging is in elk geval geen plek vrij-Dj®,
vereniging heeft al een beschermheer: deja-
ger van het koningshuis, prins Bernhard.
Woordvoerder Zweitse Lulof: „Wij zijn me
van plan koningin Beatrix te vragen. Het
transfersysteem is voor zover ik weetnie
van toepassing op het koningshuis. We no
pen dat prins Bernhard nog lang onze be
schermheer blijft. We gaan daar wel vanuL
want zo langzamerhand ga je denken datn j
het eeuwige leven heeft."
Rob Berend.'
De Dierenbescherming wil konin
gin Beatrix kwijt als bescherm
vrouwe omdat de vorstin niet wenst af
te zien van de jacht op de Kroondomei
nen. Is de meest gematigde dierenbe
schermingsorganisatie aan het radica
liseren? „Dat beeld van oude
tuttebellen die de hele dag poezen
knuffelen en honden aaien tot ze een
ons wegen, heeft nooit geklopt."
Jan-Willem Janssen houdt stil bij een
perkje naast de hondenhokken. Ter nage
dachtenis aan ons kantinehondje Loekie,
1984-20 juli 1999, staat op een stemmige,
grijze grafzerk. „De medewerkers waren
dol op dat hondje. Ze wilden dolgraag deze
zerk. Nu, daarstaat-ie dan."
In dierenasiel De Hof van Ede is het een ka
baal van jewelste. Tientallen asielhonden
vragen blaffend om aandacht. Janssen,
voorzitter van de Edese Dierenbescher
ming, loopt naar Bastor, een dobermann.
„Deze hond zal hier altijd blijven, hij is niet
te plaatsen. Drie keer is het geprobeerd. Tel
kens ging het mis. De laatste keer heeft hij
een man in zijn gezicht gebeten. De meeste
honden komen hier makkelijk weg, maar
deze niet."
Dit is de traditionele kant van de Dierenbe
scherming: bezorgdheid over honden en
katten. Er is ook een iets activistischer kant
aan het ontstaan, die sinds vorige week za
terdag pas echt profiel kreegTijdens een
algemene vergadering stemde de meerder
heid van de afdelingen voor het voorstel van
Ede om koningin Beatrix haar titel van be
schermvrouw af te nemen. Dit omdat de ko
ninklijke familie maar geen afscheid kan
nemen van haar favoriete tijdverdrijf: de
drijfjacht op de Kroondomeinen.
Bakermat
De Hof van Ede is de bakermat van het op
roer. „Nou ja, ben je mal zeg", roept Janssen,
een gepensioneerde onderwijzer. „Er stond
in sommige kranten dat wij de koningin wil
den royeren. Ik zou het zo willen formule
ren: wij hebben de koningin in voorzichtige
overweging willen geven zich terug te trek
ken als beschermvrouw.
Hoe symbolisch de motie-Ede ook was, deze
is wel degelijk een teken dat de organisatie
een principiëler karakter krijgt. Sinds 1864,
toen de 's Gravenhaagse Vereeniging tot Be
scherming van Dieren werd opgericht, was
altijd een vorst van Oranje beschermheer of
-vrouw, een eretitel die geen praktische be
tekenis heeft. Pas in de afgelopen jaren
werd de betrokkenheid van Beatrix bij de
drijfjacht, toch altijd al een geliefd uitje van
de Oranjes, controversieel binnen de ver
eniging.
Dierenfamiiie
Zo neemt de Dierenbescherming stapje voor
stapje afstand van haar oude imago van de
Tros onder de natuurorganisaties: gezellig,
zeer gematigd, de grootste dierenfamiiie
van Nederland. Voor de harde actie beston
den andere organisaties. Dat verandert:
steeds vaker strijden leden van de Dieren
bescherming schouder aan schouder met de
militantere Faunabescherming en Wakker
Dier tegen jacht en bio-industrie.
„Dat beeld van oude tuttebellen die de hele
dag poezen knuffelen en honden aaien tot ze
een ons wegen, heeft nooit geklopt", stelt
Janssen vast. „Wij zijn geen halfzachte
mensen, wij hebben altijd principes gehad.
„We hebben minder een honden- en katten-
imago dan tien jaar terug", zegt Maaike
Wermer van het hoofdkantoor in Den Haag.
„We blijven een vereniging die gericht is op
overleg en die pas in het uiterste geval haar
tanden laat zien. Maar ons blikveld is wel
verbreed. De plezierjacht is nu echt een item
voor ons, net als de bio-industrie en de bio
technologie."
Een paar weken geleden kwam de Dieren
bescherming in opspraak toen een discus
sieforum op internet vol bleek te staan met
teksten als Dood aan Brinkhorst en Brink
horst moet geruimd, hij moet verongeluk
ken. De minister moest dreigen met het
verbreken van alle contacten met de Die
renbescherming voordat de organisatie be
reid bleek de teksten te verwijderen.
Jaap Dirkmaat van de veel radicalere stich
ting Das Boom ziet dat laatste als een be
wijs van wat hij ais een zwalkend beleid be
schouwt. „Ze waren eerst niet van plan die
scheldkanonnades te verwijderen. Dat kan
toch niet. Ons was dat niet gebeurd. De Die
renbescherming weet niet precies welke
koers ze moet varen."
Volgens Dirkmaat radicaliseert de Dieren
bescherming onder invloed van de Fauna
bescherming, die al jaren de strijd met de
jagers aangaat en enkele dagen per jaar pro
beert de jacht op de Kroondomeinen onmo
gelijk te maken. Pauline de Jong van de
Faunabescherming kan niet ontkennen dat
haar club bijzonder tevreden is over het
schrappen van Beatrix als beschermvrou
we. „Geweldig gewoon. Maar het is niet
waar dat dat besluit dankzij ons tot stand is
gekomen. Het is hun besluit.De Jong denkt
dat het bestaan er voor de Dierenbescher
ming een stuk eenvoudiger op wordt. „Als
zij zich tegen de jacht uitspraken, kregen ze
altijd de vraag: en hoe zit dat dan met de
hobby van jullie beschermvrouw? Nu heb
ben ze de ruimte om zich onomwonden te
gen de jacht uit te spreken."
Zweitse Lulof van de Koninklijke Neder
landse Jagers vereniging vindt dat de Die
renbescherming al lelijk is doorgeschoten.
„De Dierenbescherming wil, net als bij
voorbeeld Natuurmonumenten, graag veel
leden. En als er geen leed met trekhonden
meer te bestrijden is, moet je iets anders zoe
ken. Nu, dan kom je uit bij de jacht. Die is
dan plotseling heel zielig. Rapporten van de
Dierenbescherming over de jacht staan ook
altijd vol met termen als er zou dit of er zou
dat. Ze zijn nogal op de actievoerderige
toon. Of dat nou past bij een gerespecteerde
vereniging, vraag ik me af."
Lappendeken
Het probleem voor de Dierenbescherming is
eigenlijk dat dé Dierenbescherming niet
bestaat. De Nederlandse Vereniging tot Be
scherming van Dieren is een warrig in el
kaar gezette lappendeken van kleine afde
lingen en organisaties. In Den Haag staat
een hoofdkantoor met zeventig betaalde
medewerkers, er zijn 128 volledig zelfstan
dig opererende plaatselijke afdelingen, er is
een succesrijke kinderclub, Kids for Ani
mals (32.000 leden) en er zijn 185.000 leden.
De meeste afdelingen exploiteren een eigen
dierenasiel. En dan zijn er nog de veertien
inspecteurs, met opsporingsbevoegdheden,
die de Dierenbeschei-ming een semi-over-
heidskarakter geven.
Die verwevenheid moet verdwijnen. Er be
staan plannen om de Dierenbescherming in
drie delen te splitsen: inspectie, asielen en
beleid. Tot grote tevredenheid van Jos van
Alebeek. De voorzitter van de afdeling Win
terswijk, een jurist die zijn brood vooral
verdient als tarotleraar, is een van die
goedopgeleide figuren die tegenwoordig de
plaatselijke afdelingen leiden en die welbe
Erik van 't Hullenaar/GPD
