p: Hé jongen, daar ga je 25 donderdag 14 juni 2001 H.llllJSOIIIC 1 m -7 Bl0f: „Optreden is entertainment. Verwacht niet dat we voortaan in zwarte kleding alleen nog maar nummers zingen over onze overleden drummer." fotografie Lex de Meester Qlager, zanger/gitarist Pas- Ukal Jakobsen en toetsenist Bas Kennis zijn de eerste dozen met cd's zelf bij de perserij in iengaan ophalen. Een blijk van waardering omdat de fa briek, net als alle andere partij- eadiebij het maken van het al bum zijn betrokken, zonder winstoogmerk heeft meege werkt. De opbrengst van de cd pat namelijk naar Warchild, de organisatie die hulp biedt aan ónderen in oorlogsgebieden. Debandleden zagen in de perse- nj hoe het ene na de andere schijfje automatisch in een cd- doosje werd gelegd, precies bo venop een foto van Chris Götte. .Dat was een emotioneel mo- Mnt", vertelt Slager. „Steeds die foto van Chris die voorbij kwam. Ik weet nog dat we zei den: 'Hé jongen, daar ga je.Hij was daar zeer aanwezig." Om elke vorm van commercieel oipublicitair gewin, door wie danook, uit te sluiten, verkoopt Blaf deed uitsluitend via de ei genwebsite. De afgelopen maand zijn reeds dertiendui zendexemplaren besteld. „Dat ïsdeharde kern van onze fans", denkt Jakobsen. „Mensen die de cd sowieso willen hebben, bij voorbeeld omdat ze bij het op- kedenin Ahoy' zijn geweest. Nu volgen waarschijnlijk nog veel mensen die niet wisten dat het album eraan kwam of hoe ze het moesten bestellen. Het maakt ons niet uit hoeveel we ervan verkopen. Natuurlijk hopen we voor Warchild dat de opbrengst 20 groot mogelijk is. Hoe meer er verkocht worden, hoe serieuzer «d project dat ze met het geld ™nen initiëren. Maar wat ons betreft is deze plaat bedoeld voor de mensen die hem écht graag willen hebben. Het is ons eerbetoon aan Chris." Tribute "Hetwas het laatste rockoptre den dat we met Chris hebben ge daan", verklaart Kennis. „We hebben echt heel goed gespeeld, bleek toen we de band terug luisterden. Het gevoel dat we op het podium hadden, kwam bij het draaien terug. Dat was een ■huentemeer deze opnamen, die °frspronkelijk nooit voor een album waren bedoeld, als tribu- Ult te brengen. Achteraf ga je vermoeden dat het zo moest aP-Waarom speelden we die avondzo goed? Waarom hebben *e daarvan een foto waarop irisals enige naar het publiek avaait, alsof hij afscheid neemt?Het was notabene onze ^tekeer alleen in Ahoy' en a tweede optreden na een ®aand rust, omdat Paskal was gestort. Voor hetzelfde geld ■aren we strontzenuwachtig geweest en hadden we er niks van gebakken." edood van Chris Götte was aoralledrie de bandleden het weverlies van iemand die zo dichtbij stond als een broer of geliefde. „Het is een cliché dat we in interviews vaak hebben gebruikt", zegt Kennis. „Dat de band in een popgroep zo hecht is dat het lijkt alsof je getrouwd bent. Dat dat echt waar is, merk je in je hart wanneer iets als dit gebeurt." Voor Peter Slager was de klap die hij kreeg bij het vernemen van het nieuws bijna van fysieke aard. „Ik was bij vrienden in Rotterdam geweest en al op weg naar ons optreden. Als je dan zo'n bericht krijgt, is het alsof er iets vreselijks op je borst begint te drukken." Bas Kennis verge lijkt het met een nachtmerrie. „Je hoort het nieuws, maar wat het betekent realiseer je je pas later. Je gaat aan alles twijfelen. In een droom kun je dat hebben. Dat je denkt: 'Dit is niet waar. Nu word ik wakker.' Die erva ring had ik. Alleen, het was wel waar. Ik was wakker." „Chris was mijn beste vriend", zegt Paskal Jakobsen. „Net als Peter en Bas was hij iemand die alles van me weet. Maar anders dan zij, woonde hij ook al acht maanden in mijn huis. Hij was degene met wie ik 's ochtends thee dronk. De drie muzikanten realiseren zich dat hun gevoel niet afwijkt van dat van anderen die een naaste verliezen. Maar vanwege de populariteit van Blof voltrok hun rouwproces zich deels in een etalage.,Ik heb er nog nooit zoveel een hekel aan gehad be roemd te zijn als de afgelopen periode", vertelt Jakobsen. Sla ger: „Het was heel taai. Ik durf de de eerste weken nauwelijks naar buiten." Juist als het even goed ging en ze de kroeg instap ten om him zinnen te verzetten, werden ze geconfronteerd met het medeleven van het publiek. „Gaat het een beetje?", imiteert Jakobsen de meestgestelde vraag. Als ze plezier hadden, voelden ze zich soms schuldig tegenover Götte. „Nu denk ik dat er een zelfbeschermend me chanisme bestaat", zegt Kennis. „Al vrij snel hadden we onze goede momenten. Zou je vóór het overlijden van Chris hebben gevraagd hoe ik me zou voelen, dan zou ik zeker hebben gewe ten dat ik een j aar lang helemaal kapot was." Jakobsen vult aan: „Dat ben je ook, maar niet al tijd. Eén dag na het ongeluk zijn we met zijn allen gaan wande len. Dat was een moment van ontlading, waarop we ons bijna goed voelden." Slager: „Een soort van fijn." Diezelfde dag stelden ze elkaar ook voorzichtig de vraag wat het overlijden van Götte bete kende voor de toekomst van Bief. „Toen ik het bericht ge hoord had en door een vriendin naar huis werd gereden, heb ik even gedacht: 'Het is klaar.' Maar dat is het enige moment geweest", zegt Slager. Jakob- et live-album van Blof, dat vandaag verschijnt, is een scharnier in de tijd. Ooginoog, live in Ahoy'is een registratie van het laatste rockoptreden dat de band deed met Chris Götte, de drummer die drie maanden geleden bij een verkeersongeluk om het leven kwam. De cd is een eerbetoon aan hem en sluit een episode af in het bestaan van Blof. De groep is inmiddels aan een nieuw hoofdstuk begonnen. Stoppen was nooit een optie. „Dan waren we niet alleen onze beste vriend kwijt geweest, maar ook ons werk en ons leven", zegt bassist Peter Slager. „We zijnnu aan het knokken om deboel weer op de rails te krijgen. Ik ervaar dat als een poging iets van mijn leven terug te krijgen." Bas Kennis sen: „We zijn elkaar snel gaan polsen: 'Wat is je gevoel over de band?' Dat heeft iets hypocriets, iets banaals, maar tegelijk was het zo logisch." Kennis: „Ikheb mezelf voorgespiegeld: 'Wat als fk dood was?' Dan zou ik naar de anderen willen schreeuwen: 'Ga godverdomme door met wat we hebben opgebouwd. Laat het niet in elkaar storten'." „We kunnen ook niks anders", relati veert Slager. De beslissing was snel genomen, maar de twijfel bleef met regel maat de kop opsteken. Vooral bij Jakobsen. „Ik heb vaak ge dacht dat het nooit meer zo leuk wordt als het was. Chris was na tuurlijk een gevaarlijke gek, die bracht net die luchtigheid en die sfeer in de groep die wij met zijn drieën niet voor elkaar krijgen. Nu denk ik: 'Oké, het wordt dus een andere band met een andere drummer.En heb ik van die mo menten dat ik denk: 'Ik stop', dan zet ik Oog in oog op en reali seer ik me: 'Wat zijn we toch een goed bandje.' Daarbij komt dat het verlangen om weer te gaan optreden fysiek voelbaar is. Het voelt echt alsof ik een jaar geen seks heb gehad." Try-outs Tot oktober moeten ze geduld hebben. De bedoeling is dan en kele try-outs te geven in kleine zalen. Welke dat zijn, ligt nog niet vast. Wel wie er achter het drumstel zit. De nieuwe drum mer van Blof is de 37-jarige Norman Bonink uit Oosterhout, bij Nijmegen. De afgelopen elf jaar maakte hij deel uit van de begeleidingsband van Frank Boeijen. Kennis: „Toen we ons afvroegen wie onze nieuwe drummer zou kunnen worden, hebben we onafhankelijk van elkaar zijn naam genoemd. Het klikte snel. Als je samen muziek maakt, weet je gauw of het juis te gevoel er is. We vonden alle- vier van wel. We hebben met hem gerepeteerd en we zijn met hem de kroeg in geweest, iets wat minstens zo belangrijk is. Toen wisten we het. Probleem pje was wel dat Frank Boeijen een vriend van Paskal is. Dat maakt het niet zo eenvoudig zijn drummer weg te kapen." Jakobsen vertelt dat hij enigs zins nerveus de telefoon heeft gepakt om Boeijen op de hoogte te stellen. „Hij vond het gewel dig en respecteerde Normans keuze. Ik heb daarna nog met hem samengewerkt en de sfeer was goed als altijd. Dat was wel een geruststelling." Met Bonink is afgesproken dat hij in ieder geval meedoet op een nieuw album dat Blof begin vol gend jaar hoopt uit te brengen. De afgelopen maanden zijn daarvoor al tien nieuwe liedjes geschreven. In augustus en sep tember wordt het album ergens in Zeeland opgenomen. De groep is nog op zoek naar een ge schikte locatie. De Belgische producers Peter Bauwens en Ronald Vanhuffel, die ook mee werkten aan de albums Boven en Watermakers, zijn opnieuw van de partij. „Vóór het overlij den van Chris waren we hele maal niet van plan het nieuwe album met hen op te nemen"al dus Slager. „Maar nu willen we als het ware een familieplaat maken. Zij zijn de enige produ cers ter wereld die weten wat er nu omgaat in de band. „Heel bewust hebben we ervoor gekozen eerst een nieuwe plaat op te nemen en dan pas te gaan touren. We moeten met zijn vie ren muzikaal tot elkaar komen. Wij moeten ons in de richting van Norman bewegen en hij in onze richting. Door eerst een plaat op te nemen, kan hij zijn karakter aan een deel van ons repertoire geven. Psychologisch is dat voor hem een voordeel." „We zien het schrijven van nieuw repertoire ook als thera pie. Als de plaat die we nu uit brengen een scharnier is in de tijd, iets wat de overgang mar keert van de tijd met Chris naar de tij d zonder Chris, dan moeten we er ook voor zorgen dat aan beide kanten van dat scharnier iets vastzit. Aan de ene kant on ze oude muziek en aan de andere kant onze nieuwe muziek. En Chris zal niet alleen in die oude nummers aanwezig blijven, maar ook in de nieuwe. Een deel van de liedjes die we hebben ge schreven gaat over Chris. Ik zie het als een privilege dat wij de mogelijkheid hebben onze her innering of ons verdriet vorm te geven. Een ander kan alleen een oude brief herlezen of foto's be kijken, wij kunnen een liedje maken over de dood, over het verlies van een goede vriend." Dat is een schizofrene bezig heid, erkent Jakobsen. „Bij het schrijven van zo'n liedje ben je bezig met een akkoordwending, met de sound, met een woord dat niet lekker loopt. Pas als je het terugluistert, slaat het je voor je kop." Slager: „Toen we de naar demo's luisterden van de eerste drie nummers die we schreven na de dood van Chris, hebben we zitten janken. Het is alsof je een klap voor je bek krijgt. 'Dit is het dus', realiseer je je. Zo krij gt j e verdriet een vorm Overigens bleek de vierde tekst niet over Chris te gaan. De bandleden willen er ook voor waken dat Blof een popgroep wordt waarover ten eeuwigen dage een deken van doem ligt. „Als we gestopt waren, zouden we de geschiedenis zijn inge gaan als de popgroep die kapot ging aan de dood van de drum mer", stelt Slager. „Dan waren we inderdaad gedoemd. Maar dat stempel schudden we van ons af als we doorgaan." Kennis: „Optreden is entertainment. Verwacht niet dat we voortaan in zwarte kleding alleen nog maar nummers zingen over onze overleden drummer. We spelen normaal gesproken vier keer per week. We gaan niet vier keer per week publiekelijk de confronta tie aan met het verlies van Chris. Dan zouden we onszelf kapot maken. Alleen als we voelen dat het nodig is, als de sfeer ernaar is, zullen we er op het podium bewust bij stilstaan." De moeilijkheid is het juiste evenwicht te vinden, aldus Ja kobsen. „We hebben afgespro ken dat niet meer dan de helft van de nummers op de nieuwe plaat over Chris mag gaan." Slager: „Het is een voortdurend dilemma, net als met de herden kingsdienst voor Chris. Aan de ene kant was daar het persoon lijke verlies, niet alleen van ons maar ook van zijn familie, hoe kun je dat in overeenstemming brengen met het openbare ka rakter dat die plechtigheid ook moest hebben? We moesten bij voorbeeld een juiste manier vin den om met de media om te gaan. Zo'n soort evenwicht zoe ken we nu ook op de plaat. Of op de website, op dit moment ons communicatiemiddel met de buitenwereld. Welke toon moe ten we daarop aanslaan? Ver koop je via de site je oude cd's en t-shirts nog of niet? Voorlopig doen we dat niet, maar er komt een moment waarop we dat weer wel doen." „Creatief is het ook een zware opgave. We moeten clichés zien te omzeilen. Onze inschatting is dat dat goed lukt. De teksten zijn niet te anekdotisch, niet te specifiek. We vinden mooie vor men waar we wat aan hebben." Koers Na het uitbrengen van Water makers besefte de groep al dat de muzikale koers enigszins moest worden verlegd, om de spanning erin te houden. Door het overlijden van Götte en het aantrekken van Bonink is dat proces versneld. Slager: „De muziek wordt al anders omdat we iemand anders in de band hebben, iemand die toch voor ongeveer éénvierde bepaalt wat er gebeurt. Het oude laat j e nooit helemaal los, dat zit immers vast aan de andere kant van dat scharnier, maar we beseffen wel dat we nu meer dan ooit de kans hebben het muzikaal over een andere boeg te gooien. Dat zal nooit radicaal zijn, we zoeken het vooral in de sound en de songstructuren. Kennis: „We zijn en blijven songsmeden. Onze liedjes zullen altijd een kop en een staart heb ben en een mooie melodie. We gaan ons niet wentelen in alter- nativiteit." Jakobsen: „Tot nu toe zijn we een heel conservatie ve band geweest. Voor ons doen zullen we nu een paar flinke stappen vooruit zetten, maar dat wil niet zeggen dat we in eens vernieuwend zijn. Dat wil len we ook helemaal niet." Slager, met een ironische glim lach: „We hoeven niet de Neder landse Radiohead te zijn. Maar de Nederlandse U2, dat zien we wel zitten." Ernstjan Rozendaal Het album 'Oog in oog, live in Ahoy' is tot medio december te bestellen via de website: www.blof.nl. Kosten inclusief porto: 30 gulden. De op brengst gaat naar Warchild.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2001 | | pagina 25