p:
Hé jongen, daar ga je
25
donderdag 14 juni 2001
H.llllJSOIIIC
1 m -7
Bl0f: „Optreden is entertainment. Verwacht niet dat we voortaan in zwarte kleding alleen nog maar nummers zingen over onze overleden drummer."
fotografie Lex de Meester
Qlager, zanger/gitarist Pas-
Ukal Jakobsen en toetsenist
Bas Kennis zijn de eerste dozen
met cd's zelf bij de perserij in
iengaan ophalen. Een blijk
van waardering omdat de fa
briek, net als alle andere partij-
eadiebij het maken van het al
bum zijn betrokken, zonder
winstoogmerk heeft meege
werkt. De opbrengst van de cd
pat namelijk naar Warchild, de
organisatie die hulp biedt aan
ónderen in oorlogsgebieden.
Debandleden zagen in de perse-
nj hoe het ene na de andere
schijfje automatisch in een cd-
doosje werd gelegd, precies bo
venop een foto van Chris Götte.
.Dat was een emotioneel mo-
Mnt", vertelt Slager. „Steeds
die foto van Chris die voorbij
kwam. Ik weet nog dat we zei
den: 'Hé jongen, daar ga je.Hij
was daar zeer aanwezig."
Om elke vorm van commercieel
oipublicitair gewin, door wie
danook, uit te sluiten, verkoopt
Blaf deed uitsluitend via de ei
genwebsite. De afgelopen
maand zijn reeds dertiendui
zendexemplaren besteld. „Dat
ïsdeharde kern van onze fans",
denkt Jakobsen. „Mensen die de
cd sowieso willen hebben, bij
voorbeeld omdat ze bij het op-
kedenin Ahoy' zijn geweest. Nu
volgen waarschijnlijk nog veel
mensen die niet wisten dat het
album eraan kwam of hoe ze het
moesten bestellen. Het maakt
ons niet uit hoeveel we ervan
verkopen. Natuurlijk hopen we
voor Warchild dat de opbrengst
20 groot mogelijk is. Hoe meer er
verkocht worden, hoe serieuzer
«d project dat ze met het geld
™nen initiëren. Maar wat ons
betreft is deze plaat bedoeld
voor de mensen die hem écht
graag willen hebben. Het is ons
eerbetoon aan Chris."
Tribute
"Hetwas het laatste rockoptre
den dat we met Chris hebben ge
daan", verklaart Kennis. „We
hebben echt heel goed gespeeld,
bleek toen we de band terug
luisterden. Het gevoel dat we op
het podium hadden, kwam bij
het draaien terug. Dat was een
■huentemeer deze opnamen, die
°frspronkelijk nooit voor een
album waren bedoeld, als tribu-
Ult te brengen. Achteraf ga je
vermoeden dat het zo moest
aP-Waarom speelden we die
avondzo goed? Waarom hebben
*e daarvan een foto waarop
irisals enige naar het publiek
avaait, alsof hij afscheid
neemt?Het was notabene onze
^tekeer alleen in Ahoy' en
a tweede optreden na een
®aand rust, omdat Paskal was
gestort. Voor hetzelfde geld
■aren we strontzenuwachtig
geweest en hadden we er niks
van gebakken."
edood van Chris Götte was
aoralledrie de bandleden het
weverlies van iemand die zo
dichtbij stond als een broer of
geliefde. „Het is een cliché dat
we in interviews vaak hebben
gebruikt", zegt Kennis. „Dat de
band in een popgroep zo hecht is
dat het lijkt alsof je getrouwd
bent. Dat dat echt waar is, merk
je in je hart wanneer iets als dit
gebeurt."
Voor Peter Slager was de klap
die hij kreeg bij het vernemen
van het nieuws bijna van fysieke
aard. „Ik was bij vrienden in
Rotterdam geweest en al op weg
naar ons optreden. Als je dan
zo'n bericht krijgt, is het alsof er
iets vreselijks op je borst begint
te drukken." Bas Kennis verge
lijkt het met een nachtmerrie.
„Je hoort het nieuws, maar wat
het betekent realiseer je je pas
later. Je gaat aan alles twijfelen.
In een droom kun je dat hebben.
Dat je denkt: 'Dit is niet waar.
Nu word ik wakker.' Die erva
ring had ik. Alleen, het was wel
waar. Ik was wakker."
„Chris was mijn beste vriend",
zegt Paskal Jakobsen. „Net als
Peter en Bas was hij iemand die
alles van me weet. Maar anders
dan zij, woonde hij ook al acht
maanden in mijn huis. Hij was
degene met wie ik 's ochtends
thee dronk.
De drie muzikanten realiseren
zich dat hun gevoel niet afwijkt
van dat van anderen die een
naaste verliezen. Maar vanwege
de populariteit van Blof voltrok
hun rouwproces zich deels in
een etalage.,Ik heb er nog nooit
zoveel een hekel aan gehad be
roemd te zijn als de afgelopen
periode", vertelt Jakobsen. Sla
ger: „Het was heel taai. Ik durf
de de eerste weken nauwelijks
naar buiten." Juist als het even
goed ging en ze de kroeg instap
ten om him zinnen te verzetten,
werden ze geconfronteerd met
het medeleven van het publiek.
„Gaat het een beetje?", imiteert
Jakobsen de meestgestelde
vraag. Als ze plezier hadden,
voelden ze zich soms schuldig
tegenover Götte. „Nu denk ik
dat er een zelfbeschermend me
chanisme bestaat", zegt Kennis.
„Al vrij snel hadden we onze
goede momenten. Zou je vóór
het overlijden van Chris hebben
gevraagd hoe ik me zou voelen,
dan zou ik zeker hebben gewe
ten dat ik een j aar lang helemaal
kapot was." Jakobsen vult aan:
„Dat ben je ook, maar niet al
tijd. Eén dag na het ongeluk zijn
we met zijn allen gaan wande
len. Dat was een moment van
ontlading, waarop we ons bijna
goed voelden." Slager: „Een
soort van fijn."
Diezelfde dag stelden ze elkaar
ook voorzichtig de vraag wat
het overlijden van Götte bete
kende voor de toekomst van
Bief. „Toen ik het bericht ge
hoord had en door een vriendin
naar huis werd gereden, heb ik
even gedacht: 'Het is klaar.'
Maar dat is het enige moment
geweest", zegt Slager. Jakob-
et live-album van Blof, dat vandaag verschijnt, is een scharnier in de tijd. Ooginoog, live in Ahoy'is een
registratie van het laatste rockoptreden dat de band deed met Chris Götte, de drummer die drie
maanden geleden bij een verkeersongeluk om het leven kwam. De cd is een eerbetoon aan hem en sluit
een episode af in het bestaan van Blof. De groep is inmiddels aan een nieuw hoofdstuk begonnen. Stoppen was
nooit een optie. „Dan waren we niet alleen onze beste vriend kwijt geweest, maar ook ons werk en ons leven", zegt
bassist Peter Slager. „We zijnnu aan het knokken om deboel weer op de rails te krijgen. Ik ervaar dat als een poging
iets van mijn leven terug te krijgen."
Bas Kennis
sen: „We zijn elkaar snel gaan
polsen: 'Wat is je gevoel over de
band?' Dat heeft iets hypocriets,
iets banaals, maar tegelijk was
het zo logisch." Kennis: „Ikheb
mezelf voorgespiegeld: 'Wat als
fk dood was?' Dan zou ik naar de
anderen willen schreeuwen: 'Ga
godverdomme door met wat we
hebben opgebouwd. Laat het
niet in elkaar storten'." „We
kunnen ook niks anders", relati
veert Slager.
De beslissing was snel genomen,
maar de twijfel bleef met regel
maat de kop opsteken. Vooral
bij Jakobsen. „Ik heb vaak ge
dacht dat het nooit meer zo leuk
wordt als het was. Chris was na
tuurlijk een gevaarlijke gek, die
bracht net die luchtigheid en die
sfeer in de groep die wij met zijn
drieën niet voor elkaar krijgen.
Nu denk ik: 'Oké, het wordt dus
een andere band met een andere
drummer.En heb ik van die mo
menten dat ik denk: 'Ik stop',
dan zet ik Oog in oog op en reali
seer ik me: 'Wat zijn we toch een
goed bandje.' Daarbij komt dat
het verlangen om weer te gaan
optreden fysiek voelbaar is. Het
voelt echt alsof ik een jaar geen
seks heb gehad."
Try-outs
Tot oktober moeten ze geduld
hebben. De bedoeling is dan en
kele try-outs te geven in kleine
zalen. Welke dat zijn, ligt nog
niet vast. Wel wie er achter het
drumstel zit. De nieuwe drum
mer van Blof is de 37-jarige
Norman Bonink uit Oosterhout,
bij Nijmegen. De afgelopen elf
jaar maakte hij deel uit van de
begeleidingsband van Frank
Boeijen. Kennis: „Toen we ons
afvroegen wie onze nieuwe
drummer zou kunnen worden,
hebben we onafhankelijk van
elkaar zijn naam genoemd. Het
klikte snel. Als je samen muziek
maakt, weet je gauw of het juis
te gevoel er is. We vonden alle-
vier van wel. We hebben met
hem gerepeteerd en we zijn met
hem de kroeg in geweest, iets
wat minstens zo belangrijk is.
Toen wisten we het. Probleem
pje was wel dat Frank Boeijen
een vriend van Paskal is. Dat
maakt het niet zo eenvoudig zijn
drummer weg te kapen."
Jakobsen vertelt dat hij enigs
zins nerveus de telefoon heeft
gepakt om Boeijen op de hoogte
te stellen. „Hij vond het gewel
dig en respecteerde Normans
keuze. Ik heb daarna nog
met hem samengewerkt en de
sfeer was goed als altijd. Dat
was wel een geruststelling."
Met Bonink is afgesproken dat
hij in ieder geval meedoet op een
nieuw album dat Blof begin vol
gend jaar hoopt uit te brengen.
De afgelopen maanden zijn
daarvoor al tien nieuwe liedjes
geschreven. In augustus en sep
tember wordt het album ergens
in Zeeland opgenomen. De
groep is nog op zoek naar een ge
schikte locatie. De Belgische
producers Peter Bauwens en
Ronald Vanhuffel, die ook mee
werkten aan de albums Boven
en Watermakers, zijn opnieuw
van de partij. „Vóór het overlij
den van Chris waren we hele
maal niet van plan het nieuwe
album met hen op te nemen"al
dus Slager. „Maar nu willen we
als het ware een familieplaat
maken. Zij zijn de enige produ
cers ter wereld die weten
wat er nu omgaat in de band.
„Heel bewust hebben we ervoor
gekozen eerst een nieuwe plaat
op te nemen en dan pas te gaan
touren. We moeten met zijn vie
ren muzikaal tot elkaar komen.
Wij moeten ons in de richting
van Norman bewegen en hij in
onze richting. Door eerst een
plaat op te nemen, kan hij zijn
karakter aan een deel van ons
repertoire geven. Psychologisch
is dat voor hem een voordeel."
„We zien het schrijven van
nieuw repertoire ook als thera
pie. Als de plaat die we nu uit
brengen een scharnier is in de
tijd, iets wat de overgang mar
keert van de tijd met Chris naar
de tij d zonder Chris, dan moeten
we er ook voor zorgen dat aan
beide kanten van dat scharnier
iets vastzit. Aan de ene kant on
ze oude muziek en aan de andere
kant onze nieuwe muziek. En
Chris zal niet alleen in die oude
nummers aanwezig blijven,
maar ook in de nieuwe. Een deel
van de liedjes die we hebben ge
schreven gaat over Chris. Ik zie
het als een privilege dat wij de
mogelijkheid hebben onze her
innering of ons verdriet vorm te
geven. Een ander kan alleen een
oude brief herlezen of foto's be
kijken, wij kunnen een liedje
maken over de dood, over het
verlies van een goede vriend."
Dat is een schizofrene bezig
heid, erkent Jakobsen. „Bij het
schrijven van zo'n liedje ben je
bezig met een akkoordwending,
met de sound, met een woord dat
niet lekker loopt. Pas als je het
terugluistert, slaat het je voor je
kop." Slager: „Toen we de naar
demo's luisterden van de eerste
drie nummers die we schreven
na de dood van Chris, hebben
we zitten janken. Het is alsof je
een klap voor je bek krijgt. 'Dit
is het dus', realiseer je je. Zo
krij gt j e verdriet een vorm
Overigens bleek de vierde tekst
niet over Chris te gaan. De
bandleden willen er ook voor
waken dat Blof een popgroep
wordt waarover ten eeuwigen
dage een deken van doem ligt.
„Als we gestopt waren, zouden
we de geschiedenis zijn inge
gaan als de popgroep die kapot
ging aan de dood van de drum
mer", stelt Slager. „Dan waren
we inderdaad gedoemd. Maar
dat stempel schudden we van
ons af als we doorgaan." Kennis:
„Optreden is entertainment.
Verwacht niet dat we voortaan
in zwarte kleding alleen nog
maar nummers zingen over onze
overleden drummer. We spelen
normaal gesproken vier keer per
week. We gaan niet vier keer per
week publiekelijk de confronta
tie aan met het verlies van Chris.
Dan zouden we onszelf kapot
maken. Alleen als we voelen dat
het nodig is, als de sfeer ernaar
is, zullen we er op het podium
bewust bij stilstaan."
De moeilijkheid is het juiste
evenwicht te vinden, aldus Ja
kobsen. „We hebben afgespro
ken dat niet meer dan de helft
van de nummers op de nieuwe
plaat over Chris mag gaan."
Slager: „Het is een voortdurend
dilemma, net als met de herden
kingsdienst voor Chris. Aan de
ene kant was daar het persoon
lijke verlies, niet alleen van ons
maar ook van zijn familie, hoe
kun je dat in overeenstemming
brengen met het openbare ka
rakter dat die plechtigheid ook
moest hebben? We moesten bij
voorbeeld een juiste manier vin
den om met de media om te
gaan. Zo'n soort evenwicht zoe
ken we nu ook op de plaat. Of op
de website, op dit moment ons
communicatiemiddel met de
buitenwereld. Welke toon moe
ten we daarop aanslaan? Ver
koop je via de site je oude cd's en
t-shirts nog of niet? Voorlopig
doen we dat niet, maar er komt
een moment waarop we dat
weer wel doen."
„Creatief is het ook een zware
opgave. We moeten clichés zien
te omzeilen. Onze inschatting is
dat dat goed lukt. De teksten
zijn niet te anekdotisch, niet te
specifiek. We vinden mooie vor
men waar we wat aan hebben."
Koers
Na het uitbrengen van Water
makers besefte de groep al dat
de muzikale koers enigszins
moest worden verlegd, om de
spanning erin te houden. Door
het overlijden van Götte en het
aantrekken van Bonink is dat
proces versneld. Slager: „De
muziek wordt al anders omdat
we iemand anders in de band
hebben, iemand die toch voor
ongeveer éénvierde bepaalt wat
er gebeurt. Het oude laat j e nooit
helemaal los, dat zit immers
vast aan de andere kant van dat
scharnier, maar we beseffen wel
dat we nu meer dan ooit de kans
hebben het muzikaal over een
andere boeg te gooien. Dat zal
nooit radicaal zijn, we zoeken
het vooral in de sound en de
songstructuren.
Kennis: „We zijn en blijven
songsmeden. Onze liedjes zullen
altijd een kop en een staart heb
ben en een mooie melodie. We
gaan ons niet wentelen in alter-
nativiteit." Jakobsen: „Tot nu
toe zijn we een heel conservatie
ve band geweest. Voor ons doen
zullen we nu een paar flinke
stappen vooruit zetten, maar
dat wil niet zeggen dat we in
eens vernieuwend zijn. Dat wil
len we ook helemaal niet."
Slager, met een ironische glim
lach: „We hoeven niet de Neder
landse Radiohead te zijn. Maar
de Nederlandse U2, dat zien we
wel zitten."
Ernstjan Rozendaal
Het album 'Oog in oog, live in Ahoy'
is tot medio december te bestellen
via de website: www.blof.nl. Kosten
inclusief porto: 30 gulden. De op
brengst gaat naar Warchild.