Het is vooral erg
voor de kinderen
Een blik op de kustlijn
PZC
ufH/,
Uitbundige bloemen
en donkere tinten in
stadhuis Terneuzen
Kunstenaar Sjer Jacobs leent beeld uit aan Vismarkt Middelburg
Politie moet alerter
zijn op discriminatie
Armeens gezin moet Nederland verlaten
16
Boete voor
bezit neppistool
kunst cultuur
lezers schrijven
Leasen
Staatsbos
WAO II
Brassband
krijgt subsidie
Cornelis Oree! was met
NV Haven vergroeid
woensdag 13 juni 2001
door Edith Ramakers
VLISSINGEN - Noené en Gar-
nik maken een verslagen in
druk. Het Armeens echtpaar en
hun twee kinderen hebben zo
juist de definitieve afwijzing
ontvangen. Zodra de handteke
ning van de staatssecretaris van
Justitie hen bereikt, gaan de 28
dagen tellen en staan ze op
straat. „En wat dan? Dan heb
ben we niets meer. Geen papie
ren, geen geld, geen toekomst",
zegt Noené en ze staart uit het
raam.
Het gezin wil liever niet praten
over de toekomst. Ook hun ach
ternaam geven ze niet prij s en ze
huiveren voor een foto. Ze kun-
MIDDELBURG - Voor het bezit
van een aanstekerpistool is een
29-jarige Middelburger giste
ren veroordeeld tot vierhonderd
gulden boete, waarvan de helft
voorwaardelijk. De Middel
burgse politierechter legde de
straf op, omdat het aansteker
pistool - dat veel lij kt op een pis
tool van een bepaald merk - ver
boden is volgens de wet wapens
en munitie. Met een dergelijk
wapen worden vaak overvallen
gepleegd. De verdachte zei dat
hij het pistool wilde verkopen.
nen niet overzien wat daarvan
de gevolgen zijn. Aan hun twee
kinderen, Ani en Garik, hebben
ze de slechte boodschap van de
uitwijzing nog niet verteld.
„Want voor hen is het het erg
ste", zucht Gamik. „We leven
voor onze kinderen en die zijn
hier gelukkig."
Het lijkt telkens alsof het be
richt nog niet tot hen is doorge
drongen. Ze hopen op een ver
lenging van hun inmiddels
tweeënhalf jarig verblijf in Vlis-
singen. Tegen beter weten in,
want het oordeel van de presi
dent van de rechtbank is maar
voor een uitleg vatbaar: „Hoe
wel de situatie in Armenië zorg
wekkend is, is die niet zodanig
dat vreemdelingen afkomstig
uit dat land in het algemeen
zonder meer als vluchtelingen
kunnen worden aangemerkt.
Verzoekers moeten aannemelijk
maken dat er feiten en omstan
digheden bestaan die hun vrees
voor vervolging in vluchteling-
rechtelijke zin rechtvaardigt.
Daarin zijn deze verzoekers niet
(Advertentie)
Galerie - Kunsthandel
19e en 20e eeuwse j
Vlaamse en
Hollandse Meesters g
o.a. Latemse school Inkoop - Verkoop
Terneuzen centrum 4531 GN, Blokken 3-4,
tel. 0031(0)115-621643 of 0031(0)6 51368269.
Open: dinsdag - woensdag en zondagmiddag
van 14.00 tot 17.00 uur en op afspraak.
www.contrasten.nl
Veel meer huishoudens hebben
een soortgelijke brief ontvan
gen. In Vlissingen zijn dat er
naar verwachting al vijf. „En er
zullen er meer volgen. Ik ver
wacht dat er op onze school on
geveer in elke groep zeker twee
gaten gaan vallen", reageert Ad
Clarisse van de Ravensteijn-
school. Hij heeft een van de Ar
meense kinderen in zijn klas.
„Het is schrijnend wat er met de
kinderen gebeurt. Deze kinde
ren kwamen getraumatiseerd
bij ons terecht en nu zijn ze er
juist weer een beetje bovenop.
Ze zijn heel gemotiveerde leer
lingen."
Garik stotterde bijvoorbeeld
toen hij net op school kwam.
Daarvan heeft hij geen last
meer. „Je weet dat hen dit lot bo
ven het hoofd hangt. Leer
krachten maken er vanaf het be
gin ook het beste van. Maar we
doen deze kinderen te veel on
recht aan. Er wordt met hen ge
sold. Ze zitten zo weer vol met
spanning."
Garnik knikt. Zijn zoon denkt
nog weieens aan vroeger. „Hij
zegt dan tegen mij: de politie
komt niet meer hè, papa? Ze
slaan uw tanden niet meer uit
uw mond."
Door de nieuwe vreemdelingen
wet, die 1 april is ingegaan, ko
men uitgeprocedeerde asielzoe
kers in de problemen. Ze staan
28 dagen na hun definitieve uit
wijzing op straat. Veel vluchte
lingen zijn tijdens hun vlucht
hun papieren kwijtgeraakt.
Ambassades slagen er vaak niet
in papieren snel klaar te maken
en zonder papieren besta je niet.
„Wij hebben ook geen papieren.
Wat we straks moeten doen als
het allemaal doorgaat? Ik weet
het niet", zegt Noené. „We heb
ben hier geen familie. En terug
gaan kan ook niet, want daarom
zijn we gevlucht. Als het niet zo
erg was waren we daar geble
ven. Daar wonen mijn ouders en
mijn hele familie. Maar mijn
man is daar niet veilig."
In de Vlissingse gemeenteraad
bepleiten GroenLinks en de SP
opvang voor asielzoekers die op
straat komen. „We kunnen hun
dit niet aandoenZe gaan straks
een zwervend bestaan leiden",
zegt T. de Roos van de SP. Ze
vindt het onbillijk dat vluchte
lingen eerst hoop is gegeven dat
ze hier mogen blijven. Na twee
ënhalf jaar, ik heb ook al zeven
jaar gehoord, moeten ze ver
trekken. Als we vluchtelingen
wegsturen, hadden we dat me
teen moeten doen."
Wegstoppen
Volgens haar zou die houding
door iedereen geaccepteerd
worden. Ook door de vluchte
lingen zelf. De nieuwe wet zou
op nieuwkomers toegepast
moeten worden. „Deze mensen
hebben hier een nieuw leven op
gebouwd. Trouwens, we hebben
onze mond vol over opvang van
asielzoekers. Alsof we zo ruim
hartig zijn. Maar wat we doen, is
niet meer dan ze wegstoppen in
kleine kamertjes waarin je am
per kunt leven."
„Klein is niet erg", reageert
Garnik. „Hier in Nederland is
het rustig voor mijn kinderen."
Georgette van Noppen bekijkt Vlissingen door camera
door Ernst Jan Rozendaal
VLISSINGEN - Kunstenares
Georgette van Noppen (Rotter
dam, 1971) heeft een haat-liefde
verhouding met Vlissingen. Ja
renlang was het de plek waar ze
alleen maar weg wilde, tot ze
zich afvroeg waarom zoveel toe
risten de badplaats bezoeken.
'Wat heeft Vlissingen dan?'
Sindsdien is de stad, en vooral
de kustlijn, haar onderwerp.
Op twee locaties aan het Bella-
mypark in Vlissingen is op het
ogenblik werk van Van Noppen
te zien. Onder de titel Een nieuw
getijde zijn foto's te bezichtigen
in de tentoonstellingskelder van
De Bard Wereldmuziek. In gale
rie El de Seo heeft Van Noppen
invulling gegeven aan het the
ma Souvenirdat ook sieraden-
ontwerpsters Dani Tienpont en
Barbara Voit heeft geïnspireerd.
Het werk op beide locaties is
nauw verwant. De basis vormen
foto's die Van Noppen heeft ge
maakt in Vlissingen. Met haar
camera speurt ze het strand af
naar composities die haar be
vallen. In De Bard zijn enkele
foto's te zien van een schemer
achtig Vlissingen in de mist,
maar die zijn niet representatief
voor Van Noppens werk. Zoals
ze zelf aangeeft is haar blik
doorgaans verticaal gericht en
niet horizontaal. Wat ze op het
strand kan vinden, interesseert
haar. Ze zoekt de schoonheid
van het detail - een mooi ge
kleurde kwal en een stukje zee
wier die samen een bloem lijken
te vormen, schelpen, een opval
lende kleurencombinatie in een
hoop vuileen dode vogel. De fo
to's die ze daarvan maakt, pre
senteert ze op een opvallende
manier. Afgedrukt op linnen in
combinatie met wrakhout (in
De Bard), in een met gevonden
glas en zand versierde lijst of als
decoratie op een zelfgemaakte
souvenirdoos (in El de Seo).
„Het is niets voor mij om mijn
Een van de tentoonge;
ilde werken van Georgette van Noppen.
foto Ruben Oreel
foto's in een lijstje te stoppen en
op te hangen", vertelt Van Nop
pen. „Ik moet iets met die beel
den doen." Daardoor legt ze
vanuit de fotografie, die jaren
lang alleen een hobby was, een
link naar schilderkunst en
beeldhouwkunst, disciplines
waarnaar haar interesse als
kunstenares aanvankelijk uit
ging, „Ik heb altijd voor mezelf
gefotografeerd. Mijn grote lief
de is schilderen, werken vanuit
mijn fantasie. Schilderen gaat
altijd gepaard met emotie en bij
mij betekende dat een beweging
van boven naar beneden, de ene
dag alles, de andere dag niets. Er
zat geen constante in. In deze
expositie zit een lijn. Ik ben
gaan fotograferen aan de hand
van één thema en heb daar an
derhalf jaar de tijd voor geno
men Aan het resultaat zie ik dat
dat werkt."
Daaruit is de titel Een nieuw ge
tijde te verklaren. Die slaat niet
alleen op de locatie waar de fo
to's zijn gemaakt en de zee als
aanbrenger van haar onder
werp, maar ook op een nieuw
begin als kunstenares. Toen ze
na een verblij f van vier j aar in de
Verenigde Staten terugkeerde*
naar Vlissingen, stond ze voor
de vraag hoe ze als kunstenares
verder wilde.
Benauwend
„In Amerika vond ik veel inspi
ratie, maar Vlissingen inspi
reerde me helemaal niet. Ik had
het idee hier op adem te komen
en dan verder te reizen, maar
dat kwam er niet van. Ik zat
maar op mezelf te vloeken. 'Ik
moet weg, ik moet weg.' Ik vond
Vlissingen benauwend. Veel te
pittoresk, te veel toeristen. Te
gelijk vroeg ik me af wat me
weerhield weg te gaan. 'Er moet
dan toch iets zijn', dacht ik." Ze
ontdekte de grens van water en
land en de schatten die daar ver
borgen liggen, zonder dat ie
mand er oog voor heeft. „Je ziet
de schoonheid ervan pas in een
bepaald kader. Voor mij is dat de
lens van mijn camera. Het is af
val, maar als ik door mijn came
ra kijk is het een andere wereld.
Het is de kunst van de natuur."
Exposities: Georgette van Nop
pen: Een nieuw getijde, t/m 29
juli in: De Bard Wereldmuziek
in Vlissingen, do-zo van 13-18
uur, en: Souvenir, foto's van Van
Noppen, sieraden van Dani
Tienpont en Barbara Voit, t/m
29 juli in galerie El de Seo, Vlis
singen, woe-za van 13-18.30 en
zo van 14-17 uur.
In het werk van Christophe DeNys uit Kortrijk komt de roos veel
vuldig terug. foto Charles Strijd
door Anita Tournois
TERNEUZEN - In de hal en de
passerelle van het Stadhuis in
Terneuzen verzorgt het gemeen
telijk instituut Toonbeeld sa
men met de werkgroep Exposi
ties Stadhuis de expositie
'Kunst over grenzen'. De deel
nemende kunstenaars zijn af
komstig uit West-Vlaanderen,
Oost-Vlaanderen, Zeeuws-
Vlaanderen en Walcheren.
Schilderijen in olieverf en acryl,
gouaches, reliëfs en videopre
sentaties vormen de hoofdmoot.
In de hal hangt werk van Giel
Louws, afkomstig uit Middel
burg en Bert Begijn, woonachtig
in Hoek. De mens staat centraal
in het werk van beide kunste
naars. Louws is geobsedeerd
door het gelaat. In verschillende
tinten en minimale lijnen toont
hij de menselijke emotie. Een
gedeelte van het gelaat wordt
uitgelicht, hetzij door gebruik
van wit of door lijnenspel-
Begijn werkt in donkere tinten,
voornamelijk zwarten en brui
nen. Zijn werken dragen namen
als Tristesse en Ontferming.
Ook hier is de menselijke ge
daante wezenlijk onderdeel,
vaag zichtbaar met hier en daar
een witte lijn om de contouren te
door Ernst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - Het was de plek die 't
hem deed. Anderhalve maand geleden
was de Limburgse kunstenaar Sjer Ja
cobs in Galerie T in Middelburg om
beelden af te leveren voor een expositie
in de nieuwe aanbouw aan de Vis
markt. Hij was meteen verliefd op het
pleintje.
Hij besloot het bronzen beeld van een
kussend meisje, waaraan hij op dat mo
ment bezig was, tijdelijk aan Middel
burg uit te lenen. In bijzijn van de kun
stenaar werd het beeld gisteren met een
kus onthuld door wethouder R. Visser
van cultuur.
Kunstenaars plaatsen wel vaker hun
beelden tijdelijk op locatie, bijvoor
beeld in het kader van een kunstroute.
Dat een beeldhouwer zijn jongste werk
spontaan in bruikleen geeft uit enthou
siasme over een locatie, komt minder
voor, erkent Jacobs.
„Ik kwam op dit markt je en dacht me
teen dat het te gek zou zijn als mijn
beeld hier zou staan", verklaart hij. „Ik
vertelde het aan Lia Hector, de galerie
houdster, en zij heeft er meteen werk
van gemaakt. Meestal exposeer ik na
tuurlijk in een galerie. Daar komt het
kunstminnende publiek op af. Maar
wat is mooier dan dat je beeld op een
pleintje staat, waar misschien een fiet
ser langskomt, nog eens omkijkt, af
stapt en dan terugkomt, omdat hij je
beeld zo mooi vindt?"
In brons heeft Jacobs een meisje ver
beeld dat voorovergebogen staat om
een kus uit te delen.
accentueren. Van hem zijn even
eens de twee gouaches met een
bovenlaag van witte verf, waar
door de figuratie naar de ach
tergrond verdwijnt.
In de passerelle hangen grotere
formaten van Jan de Brabande-
re en Christophe DeNys uit
Kortrijk. De Brabandere uit
zich net als Begijn in zeer don
kere kleuren. Ze doen denken
aan herfst- of winterlandschap
pen. DeNys houdt van bloemen.
In zijn werken ziet men met re
gelmaat een roos terug. Ook
fruit - een citroen, een appel - of
noten zijn te zien. Soms laat hij
de verf bewust onderaan uitlo
pen en schept hij franjes, zodat
zijn schilderijen net doeken of
wandtapijten lijken. Zijn kleur
gebruik is uitbundig en zijn
werk doet vrolijk aan.
Van Marianne Stevens uit Gent
zijn videopresentaties te zien en
van Bavo Defurne een korte
film. Vrijdagavond 15 juni be
staat de mogelijkheid om met de
kunstenaars in gesprek te gaan,
in de presentatieruimte van het
stadskantoor van Terneuzen.
De tentoonstelling 'Kunst over
Grenzen 'toten met 13 juli in het
stadhuis van Terneuzen is dage
lijks te bezichtigen tijdens ope
ningsuren van het stadhuis.
Volgens Visser kon zo'n beeld alleen
maar met een kus worden onthuld. Ga
degeslagen door een schoolklas van De
Acaciahof, bezig aan de beeldenroute
door Middelburg, gaf hij er één, maar
die stond symbool voor de drie kussen
waarmee mensen elkaar vaak begroe
ten.
Het beeld blijft tot het eind van het zo
merseizoen in Middelburg staan.
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge-
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
weken wachten op een neuro-
chirurg uit Rotterdam, want
hier is er geen. Ondertussen
krijg je medicatie om de boel
wat minder pijnlijk te laten zijn
en daar zit je dan. Operatie
wanneer, over een week, tweeo!
drie of zes weken of maanden?
Operatie en revalidatie hoeveel
maanden? En nu nog alles bin
nen vijftien maanden en dan
WAO en je baan kwijt. En mai
len naar minister Borst heeft
ook geen zin, een enkel geval is
voor haar niet interessant, ft
ben zelf iemand die in de zorg
werkt en dan lees je 'Er zijn geen
handen aan het bed' en 'Er zijn
zoveel WAO'ers'. Voor mij niet
meer te rijmen. Ik wil de WAO
niet in maar door de regeringen
hun beleid is er geen andere
keus.
Om de kosten van wachtgelden
te voorkomen en aan alle nega
tieve publiciteit een eind te ma
ken, stel ik voor de burgemees
ter van Middelburg voortaan
alleen nog maar te leasen. Als
het dan uit de hand loopt kun
nen we gewoon het leasecon
tract opzeggen. Mocht onze Don
onverhoeds ook het veld moeten
ruimen als eerste Burger, dan
staat ons niets anders te doen
dan Spar van der Hoek te leasen
als waarnemer van de waarne
mer. Als die dan weer moet wor
den teruggefloten, dan leasen
we Don Burgers weer, enz. enz..
Dat is toch het ei van Columbus?
LeenJobse
Esdoornlaan 17
Middelburg
De heer Kees Mol, Serooskerlce
(W) karde 30 jaar over Walche
ren, Noord- en Zuid Beveland
(PZC, 11-06). Het lijkt er op dat
hij door de monocultuur van
Staatsbosbeheer (o.a. Poelbos,
80 ha.) het bos niet meer ziet.'
Kan de heer Mol ook aangeven
of er op Walcheren iets te ont-
polderen is? Of doet hij dat lie
ver ergens anders?
A. Dirkzwager
Oude Rijksweg 27
s'-Heer Hendrikskinderen
Rob Dreesens
MèanderhöfW
Middelburg
Hierbij wil ik mij aansluiten bij
de brief van Hans Elzenga van 6
juni over de WAO in Lezers
Schrijven. Ik zelf zit mede door
de lange wachtlijsten in de zorg
tegen de WAO op te hikken. Ne
gen maanden zit ik nu thuis.
Eerst drie maanden wachten op
een opx'oep voor een neuroloog,
dan onderzoeken en scan laten
maken in Utrecht omdat hier de
wachtlijsten te lang waren.
Rustkuur van drie weken, deze
sloeg helaas niet aan, weer een
scan in Utrecht en dan twaalf
MIDDELBURG - Brassband
Zeeland, waarin de beste
Zeeuwse amateurs spelen,
krijgt 7500 gulden subsidie van
de provincie.
Het geld moet gebruikt worden
voor het inhuren van (professio
nele) dirigenten. Gedeputeerde
Staten hebben dat gisteren be
sloten. Het provinciebestuur
volgt daarmee de aanbeveling
van de Raad voor de Cultuur
Zeeland. Die vindt dat het initi
atief van de Brassband Zeeland
een meerwaarde is voor de pro
vincie. „Met name jonge talen
ten hebben behoefte aan nieuwe
uitdagingen, die vaak gevonden
worden buiten de provincie.'
De Brassband Zeeland kan er
voor zorgen dat deze mensen
hun hobby blijven uitoefenen
binnen de provincie. Volgens de
Raad voor de Cultuur staat de
Brassband Zeeland voor kwali
teit en kan het binnen de blaas
muziek het paradepaardje wor
den. De Brassband Zeeland wil
zich binnen drie jaar kunnen
meten met de betere brassbands
in Nederland. Medio april trad
de band voor het eerst op.
door Claudia Sondervan
MIDDELBURG - Politie en jus
titie in Zeeland moeten alert ra
ken op de aanpak van klachten
over discriminatie. Wanneer
meer discriminatiezaken voor
de rechtbank komen, durven
mensen vaker melding te maken
van discriminatie, stelt coördi
nator Jack Geelen van het anti
discriminatiebureau Zeeland.
De Provincie Zeeland vraagt
bijna drie ton aan minister Van
Boxtel voor het anti-discrimi
natiebureau. De minister heeft
geld beschikbaar om de anti
discriminatiebureaus in Neder
land te professionaliseren.
Met het geld moet in september
of oktober een website worden
geopend, waardoor het bureau
dag en nacht bereikbaar is voor
meldingen. Jack Geelen: „We
hebben naast het hoofdkantoor
aan de Edsonweg in Vlissingen
vijf steunpunten bij de politie
bureaus in Sas van Gent, Mid
delburg, Goes, Zierikzee en in
het zomerseizoen in Renesse.
Maar met de website kunnen we
mensen thuis steeds de meest
actuele informatie aanbieden"
De rijkssubsidie wordt ook ge
bruikt om de folders en brochu
res van het bureau te verbete
ren.
Daarnaast willen het bureau en
de provincie samen politie en
justitie een campagne opzetten
om agenten en het openbaai'mi
nisterie te doordringen van de
ernst van discrimmatieklach-
ten. Ook komt er een handboek
voor politiemensen over de af
handeling van discriminatie-
klachten. „Van elke honderd
meldingen komt er nu gemid
deld één tot gerechtelijke ver
volging," vertelt Geelen. „He!
vergaren van bewijslast is een
probleem omdat het vaak gaat
om situaties met enkel woorden,
zonder getuigen. De richtlijn
schrijft voor dat elke melding
van discriminatie die de politie
krijgt naar het openbaar minis
terie moet. Dat gebeurt nog te
weinig, omdat politiemensen
dat niet weten."
Vorig jaar verwerkte het bureau
meer dan tweehonderd meldin
gen van discriminatie. Het bu
reau krijgt een jaarlijkse subsi
die van circa een ton.
door Ben Jansen
VLISSINGEN - Bij zijn af
scheid als directeur van de NV
Haven van Vlissingen werd hij
getypeerd als de man die het
Vlissingse havenbedrijf net zo
goed kent als een scheepskat het
vooronder. Cornelis Oreel, die
eind vorige week overleed en
vandaag wordt gecremeerd,
was vergroeid met de NV Ha
ven. Hij heeft er bijna 48 jaar ge
werkt.
Praat j e over de NV Havendan
praat je over Oreel", zei de toen
malige Vlissingse burgemeester
T. Westerhout toen hij Oreel in
1978 een koninklijke onder
scheiding opspeldde.
Zeventien jaar oud trad Oreel in
1936 in dienst van het enkele ja
ren eerder opgerichte stuwa-
doorsbedrijfHij begon er als te
lefoonjongen en doorliep de
functies van stenotypist, chef
expeditie, chef stuwadoorsaf
deling, chef technische dienst,
procuratiehouder en waarne
mend directeur tot hij in 1968
directeur werd. Hij maakte de
ontwikkeling van de NV Haven
van Vlissingen mee van een be
drijf met nog geen tien man
de loonlijst tot een onderneming
met tegen de vierhonderd werk
nemers.
Ook als directeur zag Oreel er
niet tegenop de handen d
werkelijk uit de mouwen teste
ken. Hij hielp bij het aan of van
boord rijden van een ladingper
sonenauto's, dreef vee de loop
planken op en af en sjorde aan
trossen bij het afmeren van
schepen.
Met Oreel in de directie namen
de activiteiten van de NV Haven
van Vlissingen in sectoren als
stukgoed, wol en containers toe.
Plet havenbedrijf was ook be
trokken bij de komst van de 01;
au Line naar Vlissingen. In de
jaren '90 gingen de aandeelhou
ders van de NV Haven vanVlis;
singen (de gemeente Vlissingen,
het rijk, de provincie, NS en -
met betrekkelijk geringe belan
gen - de Kamer van Koophandel
en de Koninklijke Schelde
die het bedrijf wilden voortzet
ten. Omstreeks de jaarwisseling
2000-2001 is de overname van
de NV Haven van Vlissingen
door Verbrugge Terminals be
klonken.
Garik en Ani weten nog niet dat hun ouders een definitieve afwijzing hebben ontvangen.
foto Ruben Oreel
