een popster
Dracula ziet er uit als
PZC
Iraanse vrouwen
blijven gevangen in
benauwde cirkel
Worstelen met moslimtradities
Kinderachtige kijk op fenomeen vriendschap
13
woensdag 13 juni 2001
13 t/m 19 juni
VLISSIIMGEIXI
Cine city
(Belbios 0900-9363)
Spy Kids. Wo. 14 u.;
Baisers Voles. Wo. 19 u.;
Dracula2000. Do.t/mdi. 19 en 21.45 u., za. ook om 24 u.,
Seven Days to live. Za. 24 u.;
Bridget Jones's Diary. Wo. t/m di. 13.45,16.15,19 en 21.45 u.,za.
ookom 24.u.;
Exit Wounds. Wo. 19 en 21.45 u., do. t/m di. 13.45,16.15,19 en
21.4 5u.;
See Spot Run. Wo. 13.45 en 16.15 u.;
Dude, where is my car?. Wo. t/m di. 13.45,16.15,19 en 21.45 u.,
ma. niet om 21.45 u.;
Along came a spider. Wo. 13.45 en 21.45 u., do. t/m di. 21.45 u.,
za.ook24u., ma. nietom 21.45 u.;
Pokemon 3. Wo. t/m di. 13.45 en 16.15 u.;
The Mummy returns. Wo. t/m di. 13.45,16.15,19 en 21.45 u.;
Men of Honor. Wo. 21.45 u., do. t/m di. 19 u., ma. nietom 19 u.;
15Minutes. Wo. 19 u.;
The Mexican. Wo. t/m di. 19 en 21.45 u.;
Dungeons and Dragons. Wo. di. 16.15 u.;
Save the last dance. Wo. 19 u., do. t/m di. 13.45 en 16.15 u.;
Sneak Preview. Ma. 21.45 u.
MIDDELBURG
Schuttershoftheater
(0118613482)
Memento. Wo. 20 u., do. 19 u., za. 22 u., zo. 21.30 u.;
Vengo. Zo. 14 en 19.30 u.;
Tuvalu. Do. 21.15 u.;
Lasaison des hommes. Vr. 19.30 u., ma. en di. 20 u.;
Crouching Tiger, Hidden Dragon. Vr. 22 u., za. 19.30 u.
HULST
De Koning
(0114 312 030)
Spy Kids. Zo. 13.45 en 16.15 u.;
Spot. Wo., za. en zo. 13.45 en 16.15 u.;
Bridget Jones's Diary. Wo. 13.45,16.15 en 20 u., do., ma. en di. 20
u.,vr. 19.15 en 22.15 u.,za. 13.45, 16.15,19.15,21.15 u. en 23.30
u.,zo. 13.45,16.15 en 20 u.;
Exit Wounds. Wo., do., zo., ma. en di. 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u.,
za. 19.15, 21.15 en 23.30 u.;
Dude, Where Is My Car. Wo. en zo. 13.45,16.15 en 20 u., do., ma.
endi. 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u., za. 13.45,16.15,19.15 en 22.15
u.;
Save the Last Dance. Wo. en zo. 13.45,16.15 en 20 u., do., ma. en
di 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u„ za. 13.45,16.15,19.15 en 22.15 u.;
Pokemon 3. Wo., za., zo. 13.45 en 16.15 u.;
Along Came A Spider. Wo., do., zo., ma. en di. 20 u., vr. en za.
19.15 en 22.15 u.;
The Mummy returns. Wo., do., zo., ma. en di. 20 u., vr. en za.
19.15 en 22.15 u.;
15Minutes. Wo., do., zo., ma. en di. 20 u., vr. en za. 22.15 u.;
The Mexican. Wo. 13.45 en 16.15 u., vr. 19.15 u., za. 13.45,16.15
en 19.15 u., zo. 13.45 en 16.15 u.;
Dungeons and Dragons. Wo. en za. 13.45 en 16.15 u.
GOES
't Beest
(0113 228 142)
The Circle. Do. en vr. 20.30 u.
OOSTBURG
Ledeltheater
(0117-452735/453377)
Men of Honor. Vr. en za. 20 u., zo. 14.30 u., ma. 20.30 u.
ZIERIKZEE
Theater Mondragon
(0111-410809)
Der Krieger und die Kaiserin. Vr. 21 u.
BERGEN OP ZOOM
Cinemactueel
(0164 254 886)
Dracula 2000. Do. 20 u., vr. en za. 18.45 en 21.30 u., zo. 16,18.45
en 21.30 u., di.20u.;
Bridget Jones's Diary. Wo. en do. 20 u., vr. 18.45 en 21.30 u., za.
14,18.45 en 21.30 u., zo. 14,16.15,18.45en 21.30 u., ma. en di. 20
u.;
Exit Wounds. Wo. 20 u., vr. t/m zo. 18.45 en 21.30 u., ma. 20 u.;
Pokemon 3. Wo. en za. 14 u. zo. 14 en 16.15 u.;
The Mummy returns. Wo. 20 u.;
102 Echte Dalmatïers. Wo., za. en zo. 14 u.;
Sneak Preview. Do. 20 u.;
Luna Papa. Ma. 20.30 u.;
Cast Away. Di. 20.30 u.
In Brain Stokers in 1897 gepubliceerde griezelroman Dracu
la reist de vermaarde ondode met de schoener Demeter van
Varna aan de Zwarte Zee naar Engeland, om daar in het zicht
van de haven van Whitby in volle vaart op een zandbank te
lopen. De oorzaak van die ongebruikelijke aankomst is hui
veringwekkend: de bewoners treffen een spookschip aan,
met de dode stuurman vastgebonden aan het roer, een cruci
fix in zijn verkrampte hand geklemd.
door Leo Bankersen
Uiteraard verplaatst de op
bloed beluste graaf zich ruim
een eeuw later in Dracula 2000
per vliegtuig, maar rond de ru
we landing nabij New Orleans
spelen zich weer soortgelijke ta
ferelen af. Het bewijst dat Joel
Soisson, de scenarioschrijver
van dit pulpproduct, Stokers
klassieker op zijn minst heeft
doorgebladerd. Dat is dan gelijk
het meest belangwekkende wat
er te melden valt over dit eigen
tijdse vervolg waarin de vam
pierbestrijder Van Helsing
(Christopher Plummer) dankzij
griezelige bloedinjecties een
stukje onsterfelijkheid van zijn
vijand heeft geleend. Zijn doch
ter Mary (Justine Waddell) is
daardoor erfelijk belast, wat
een onweerstaanbare aantrek
kingskracht op de uit zijn ker
ker ontsnapte Dracula blijkt uit
te oefenen. Dracula 2000 is een
wonderlijk gedrocht waarin de
vampiermythe een bijbelse ach
tergrond krijgt. Spectaculaire
onthulling: Dracula is Judas!
Tegelijkertijd is de stijl aange
past aan de hedendaagse tiener
horror, want je moet het de
Scream-generatie natuurlijk
niet te moeilijk maken.
Dracula (de Schotse acteur Ge
rard Butler) ziet er uit als een
popster. Regisseur Patrick Lus
sier laat de rookmachine flink
werken en gooit er uitbundige
visioenen en een spectaculaire
ophanging aan het kruis van
Christus tegenaan. En als het
bijtfestijn eenmaal op gang
komt zijn het vooral enkele
blonde schonen die zich ge
ducht weren, wat mogelijk geïn
spireerd is op Robert Rodriguez'
oneindig veel opwindender
From Dusk Till Dawn.
Voordat Lussier zich aan het re
gisseren bezondigde, werkte hij
voor Wes Craven en monteerde
veel van diens films, waaronder
de succesvolle Scream-trilogie.
Opvallend is verder dat het niet
de minste acteurs zijn die zich
voor deze onzinnige onderne
ming lieten strikkenmet de eer
biedwaardige Christopher
Plummer voorop. Ook camera
man Peter Pau heeft een naam te
verliezen. Onlangs nog een Os
car voor Crouching Tiger, Hid
den Dragon, nu veroordeeld tot
het schieten van kitschplaatjes.
Dracula 2000 is te zien in Cine-
City Vlissingen en Cinemactu
eel Bergen op Zoom.
Scène uit Dracula 2000.
gens in de jaren tachtig? -
doorbrengen op het afgelegen
eiland Djerba.
De echtgenoten waaraan ze op
jonge leeftijd zijn uitgehuwe
lijkt, werken in de hoofdstad
Tunis. Slechts een maand per
jaar voegen de mannen zich bij
hun vrouwen, een periode
waar erg naar wordt uitgeke
ken en die met de nodige Ara
bische dichterlijkheid wordt
omschreven als '1a saison des
hommes', het seizoen van de
mannen. De rest van het jaar
zitten de vrouwen opgescheept
met een strenge schoonmoeder
die als een kloek over de hen
nen waakt. Vooral de eigenzin
nige en getalenteerde Aicha
komt regelmatig in aanvaring
met haar schoonmoeder die
zich op een vervelende manier
bemoeit met de opvoeding van
haar dochtertjes Meriem en
Emna.
Het verhaal van de vrouwen
van Djerba is doorsneden met
beelden uit het heden, waarin
Meriem en Emna inmiddels
volwassen zijn geworden. Ai-
cha woont nu ook in Tunis,
maar zonder haar echtgenoot
die niks meer van haar wil we
ten sinds ze een autistische
zoon heeft gebaard. Meriem en
Emna lijken te zijn opgegroeid
tot moderne vrouwen, maar
ook zij lopen tegen de grenzen
van een religieus georiënteerde
samenleving aan in hun rela
ties met respectievelijk een ge
trouwde oudere man en een
echtgenoot die zijn vrouw op
de kop zit over het uitblijven
van kinderen.
De manier waarop Moufida
Tlatli heden en verleden door
elkaar laat lopen doet helaas
wat gekunsteld aan, terwijl het
contrast tussen nu en toen
nauwelijks meerwaarde ver
leent aan de vertelling. De gro
te betrokkenheid van Tlatli bij
haar worstelende vrouwelijke
personages is in iedere shot
voelbaar, maar in vergelijking
met haar thematisch nauw
verwante, maar veel schrijnen
dere speelfilmdebuut Les
Silences Du Palais blijft de
film helaas toch een beetje op
de vlakte.
La Saison Des Hommes draait
in het Schuttershoftheater
Middelburg.
Scène uit The Circle.
Roxy
(0164 233 434)
Dude, Where Is My Car. Wo. en do. 20 u., vr. 18.45 en 21.30 u., za.
14,18.45 en 21.30 u., zo. 14,16.15 en 20 u., ma. en di. 20 u.;
The Mummy returns. Wo. en do. 20 u., vr. en za. 21.30 u., zo. t/m
di. 20 u.;
See Spot Run. Wo. 14u.,vr. 18.45 u.,za. 14en 18.45 u.,zo. 14en
16.15 u.;
De kleine vampier. Wo. 14 u.
Een bevalling in La Saison Des Hommes.
door Fritz de Jong
Binnen de islamitische wereld
neemt Tunesië een unieke
plaats in als het gaat om de re
latieve vrijheid die de wet er
toekent aan de vrouw. In de
praktijk blijkt echter dat vele
eeuwen van moslimtradities
zich niet zomaar even opzij la
ten zetten door progressieve
wetgeving, zodat veel vrouwen
zich nog altijd moeten laten
behandelen als tweederangs
burger. In La Saison Des Hom
mes demonstreert regisseuse
Moufida Tlatli het verschil tus
sen politieke leer en maat
schappelijke werkelijkheid in
een ingehouden vertelling over
vrouwen die hun dagen - er-
De Iraanse vrouw heeft een zelfbewuste uitstraling, loopt op
straat niet achter maar naast haar man en vooral de jongere
generatie staat te popelen om zoveel mogelijk vrijheid te ver
overen. Maar dat is niet waar filmmaker Jafar Panahi, die
eerder de kinderfilms De Witte Ballon en De Spiegel maakte,
het over wil hebben. Achter de snel terrein winnende make
up en steeds lossere hoofddoekjes gaat nog steeds een samen
leving schuil waarin de vrouw is overgeleverd aan discrimi
nerende wetgeving en sterk patriarchale sociale normen. In
het aangrijpende The Circle - wel voor export vrijgegeven
maar in eigen land verboden - laat Panahi zien hoe vrouwen
er ondanks verbeten pogingen niet in slagen om de benauw
de cirkel van hun leven open te breken.
door Leo Bankersen
Het is een van de meest uitge
sproken kritische films over de
positie van vrouwen in Iran tot
nu toe, en daarnaast ook een
schitterend voorbeeld van be
zielde cinema. The Circle werd
in Venetië onderscheiden met de
Gouden Leeuw.
De eerste vrouw in The Circle
krijgen we nooit te zien. Ze blijft
verborgen achter de deur van de
kliniek waar ze zojuist bevallen
is van een dochter. Wel volgt
Panahi haar oude moeder, die
radeloos het ziekenhuis ont
vlucht. De echo had immers een
zoon voorspeld en de schoonfa
milie zal nu zeker op een schei
ding aandringen. In het voorbij
gaan valt Panahi's blik op drie
andere vrouwen die ook al in een
opgewonden toestand verkeren
en voortdurend argwanend om
zich heen kijken. Zo zal hij nog
enkele malen van hoofdpersoon
wisselen om tenslotte de cirkel
te sluiten in een politiecel waar
de naam van de jonge moeder
uit het begin wordt omgeroe
pen.
Intussen hebben we gezien hoe
een vrouw moet liegen om een
buskaartje te bemachtigen, hoe
haar vriendin zich vermoedelij k
heeft geprostitueerd om aan
geld hiervoor te komen, vangen
we een gesprek op over een ge-
executeerde vriend, klopt een
ander vergeefs aan bij een vroe
gere kennis voor een abortus en
laat in de meest hartverscheu
rende scène een moeder haar
kindje achter op straat omdat ze
hoopt dat het zo een beter leven
krijgt.
Toch is The Circle geen melo
drama en evenmin is het een po
litiek pamflet dat concrete mis
standen aan de kaak wil stellen.
De stijl doet sterk denken aan
een documentaire, maar tegelij
kertijd tilt Panahi zijn verhaal
op geïnspireerde wijze op een
hoger niveau door het scheppen
van een krachtig artistiek to
taalbeeld.
De vrouwen die we zien passe
ren hebben bijna allemaal in de
gevangenis gezeten. Wat hun
misdaden waren vernemen we
niet, belangrijker is immers de
Het leek de afgelopen jaren
helemaal niet zo slecht te
?aan met de Nederlandse
film. Getalenteerde jonge
filmmakers als Lode wijk
Mjns, Eddy Terstall, Erik de
Bruyn en Nanouk Leopold
(om er maar enkele te noe
men) kwamen regelmatig
met sympathieke, en soms
zelfs hele goede producties.
Door de bemoedigende in
spanningen van de jongere
?arde zou je bijna vergeten
tlat de Nederlandse filmwe
ed in de achter ons liggende
iecennia overwegend tenen
krommende rotzooi af
scheidde, wat mede werd
seroorzaakt door de artis
tiek dodelijke houdgreep
«aarin de filmsubsidiënten
een handjevol geldbeluste
producenten elkaar in die ja-
gevangen hielden,
door Fritz de Jong
Jüegraag wordt herinnerd aan
ocpeilloze diepten die de Ne
derlandse cinema in die jaren
Wlst te bereiken, moet vooral
Aankijken naar De Vriend-
jwiap. De door oudgediende
jouchka van Brakel (Van De
Koele Meeren Des Doods, Een
Maand Later) geregisseerde
tragikomedie blijkt van meet af
aan te werken als een heuse tijd
machine. Het begint al met het
mlige Studio Sport-muziekje
at de aantiteling begeleidt. Het
gevoel van deprimerend déja vu
v°rdt daarna met de minuut
Gerard Cox, Pleuni Touw en Willem Nijholt (vlnr) in De Vriendschap.
sterker, dankzij ouderwets
krukkige dialogen, slecht be
dachte en nog slechter uitge
werkte grappen en de aanwe
zigheid van een aantal bekende
gezichten van weleer.
Het door Van Brakel zelf ge
schreven scenario is opgehan
gen aan slechts één ideetje: twee
jeugdvrienden zien elkaar na
veertig jaar voor het eerst terug.
De ene (Gerard Cox) heeft zijn
geboortestad Rotterdam nooit
verlaten en de andere (Willem
Nijholt) was succesvol in het
buitenland en heeft bijkans de
hele wereld gezien. Ooit waren
zij verliefd op dezelfde vrouw,
en als deze geschiedenis zich
dreigt te herhalen (met als mid
delpunt de wulpse weduwe
Pleuni Touw) wordt hun vriend
schap danig op de proef gesteld.
Het gekunstelde uitgangspunt
werd op de meest fantasieloze
wijze uitgewerkt - tenzij je het
bijzonder origineel vindt dat de
overleden vrouw van Gerard
Cox zich af en toe met de hande
ling bemoeit, wat gepaard gaat
met een boven het kerkhof zwie
pende camera en een goedkoop
galmende stem. Van Brakel
weet geen moment duidelijk te
maken wat de volkse Rotter
dammer Gerard Cox ('Likme-
reet is ook een walsen de ge
soigneerde man van de wereld
Willem Nijholt na al die jaren
nog met elkaar gemeen hebben.
We zien flashbacks van twee er
barmelijk acterende knaapjes
die dingen roepen als 'van-ze-
lang-zal-ze-leven-never-nooit-
niet' en 'je moet het zweren met
spuug'. En warempel: veertig
jaarlaterblijkt de 'vriendschap'
van Cox en Nijholt nog steeds
gebaseerd op dezelfde jonge
tjesrituelen. In de tussenliggen
de jaren hebben de personages
kennelijk niets beleefd. Ja, Wil
lem Nijholt is rijk geworden en
heeft ergens een bespottelijk ac
cent opgelopen, en scharrelaar
Cox is het middelpunt gewor
den van een 'gezellig chaoti
sche' familie met multiculturele
trekjes. Maar verder moeten we
geloven dat ze in hun hart nog
precies diezelfde kleine kerel
tjes zijn, die destijds in de haven
speelden.
Als de film zich nog zou beper
ken tot deze kinderachtige kijk
op het fenomeen vriendschap,
zou je kunnen volstaan met een
meewarig schouderophalen.
Maar in een stuitende slotscène
voert Van Brakel haar definitie
nog een tikje verder. Want een
vriend, zo betoogt zij, staat al
tijd voor je klaar. Dus ook als er
even snel een Pil van Drion moet
worden gescoord omdat je uit
het leven wilt stappen. Het re
sultaat is een staaltje zelfhulp-
euthanasie dat ongetwijfeld
ontroerend en humaan bedoeld
is. Onbedoeld leggen de filmma
kers echter een onfrisse link tus
sen het tolerante Nederlandse
drugsbeleid en het complexe
euthanasievraagstuk. Ik kan me
werkelijk niet voorstellen wie
gebaat is bij een dergelijke ver
troebeling van de discussie.
De Vriendschap wordt ver
toond in Pathé Rotterdam
suggestie dat ze na him vrijla
ting (of ontsnapping) eigenlijk
nog steeds gevangen zijn. Een
metafoor die j uist zo sterk werkt
doordat Panahi niet zijn toe
vlucht neemt tot gekunstelde
symboliek maar alles van begin
tot eind vastknoopt aan het
naakte, rauwe realisme van de
grote stad met het straatrumoer
van Teheran als enige sound
track.
Geluksmomenten
Alleen al het feit dat de camera
zich maar niet los lijkt te kun
nen rukken van die vrouwen is
al een daad van betekenis. Nog
niet zo lang geleden was in Iran
een aantrekkelijke vrouwenclo-
se-up taboe, maar Panahi blijft
maar kijken naar die gezichten
waarop het hele scala van zorg,
angst en pijn is af te lezen.
Prachtig is ook de manier waar
op het ritme van de beelden de
emoties van de vrouwen volgt,
van nerveus en opgewonden tot
aan de dromerige geluksmo
menten die als kleine schitterin
gen de grimmige sfeer
doorbreken. Een per ongeluk
uitgewisselde glimlach met een
onbekende bijvoorbeeld, of een
groepje straatmuzikanten dat
voorbij komt.
En wie zal het beeld kunnen ver
geten van de fladderende cha-
dors, de grote zwarte doeken die
de vrouwen gejaagd om zich
heen slaan zodra er onraad
dreigt? Of het smalende over-
winningsgebaar waarmee een
opgepakte prostituee in het po-
litiebusje een sigaret opsteekt?
Het is fascinerend om te zien hoe
het alledaagse een onverwachte
lading en betekenis kan krijgen
en hoe prachtig de deels van de
straat geraapte actrices hun rol
len vertolken. Hier geen spoor
van het amateurisme dat veel
andere Iraanse films vaak ont
siert. Panahi, die ooit assistent
was van Abbas Kiarostami, be
wijst met de meest simpele mid
delen zijn meesterschap. Na
drie bioscoopfilms kan hij zich
al meten met zijn beroemde
leermeester.
The Circle is te zien in 't Beest in
Goes
