Strak en bloot op de tennisbaan
Whisky met
zeewier
verovert
Breskens
Jong
vrijdag 8 juni 2001
Zo'n vijftien jaar geleden
maakte een snob in be
paalde kringen nog indruk
met de opmerking dat-ie al
leen Sjivves Riekel (Chivas
Regal) dronk. Dezelfde tus
sen neus en lippen geopperde
mededeling zorgt nu alleen
voor meewarige blikken bij
connaisseurs. Chivas Regal
is weliswaar geen kattenpis,
maar is als blended whisky
inferieur aan een betere
malt. Famous Grouse, Bal-
lantines en Johnny Walker
(blended whisky's tegen een
betaalbare prijs) mogen voor
veel mensen nog steeds de
bekendste merken zijn, de
échte Single Malt Whisky
heeft intussen in brede kring
faam verworven.
Kenners en liefhebbers ver
tonen dezelfde trekken als
vinologen; over de kwaliteiten
van de kleur, het gebruikte wa
ter, de smaaktonen van fruit,
bloemen, turf, kaneel, toffee en
zeewier en het daaruit voortko
mende boeket van de goden
drank wordt druk gepalaverd.
De commercie speelt de laatste
jaren steeds meer in op de groei
ende populariteit van het
Schots gedistillleerd door whis
kydiners en -proeverijen te hou
den.
De 'merkenambassadeur' van
Pemod-Ricard staat er van te
kijken. Niet dat Hagenees Wim
de Ridder anders nooit een
vrouw ziet tijdens de door hem
op touw gezette avondjes nosing
and tasting, maar in het zaaltje
van het Bressiaanse hotel-res
taurant zitten er zo maar acht.
Een kwart van de aanwezige
whiskyliefhebbers is vrouw.
„De emancipatie blijft hier niet
achter. Het aantal wouwen dat
van een glas whisky geniet,
neemt toe. Maar op proeverijen
als deze komen de dames over
het algemeen nog niet in groten
getale af. Een verdwaald exem
plaar dat manlief gezelschap
houdt. In Breskens en omgeving
is dat blijkbaar anders."
Petra de Boevere heeft er .wel
een verklaring voor. Ze heeft als
eigenaresse van slijterij De
Vuurtoren haar vaste klanten
persoonlijk gevraagd om naar
de proeverij te komen. Vrouwen
die bedeesd lieten weten zich
niet op hun gemak te voelen op
zo'n mannenfestijn kregen te
horen: „Wat nou mannenbijeen
komst, ik ben er toch ook." De
nieuwsgierigheid won het van
de angst na die geruststellende
boodschap. En vrouwen hebben
geen man nodig om whisky te
waarderen. Marina Keijmel uit
Breskens vindt het gewoon leuk
om een proeverij te bezoeken,
zeker nu haar Oostburgse vrien
din Annette Dekker haar verge
zelt. Dekker is tenslotte al een
jaar of zes verslingerd aan whis
ky, sinds ze op vakantie in En
geland - Schotten zullen er van
gruwen - eens een glaasje Scot
ch probeerde. Marie Horsefield
uit Cadzand heeft de belang
stelling voor whisky wel aan
Hoe lang zal het nog du
ren voordat topten-
nispeelsters de baan in een
bikini betreden? Rokjes op
bilhoogte, strakke jurkjes en
andere sexy pakjes sieren nu
het gravel. Maar dat is niet
altijd zo geweest.
Tijdens de Australian Open
begin dit jaar waren - naast
de uitslagen - de outfits van de
vrouwelijke speelsters het ge
sprek van de dag. De kleding-
sponsors van de toppers hadden
het eerste Grand Slamtoemooi
van het jaar aangegrepen voor
de presentatie van hun nieuwe
kledinglijn. Het Centre Court
leek dan ook wel op een cat
walk. Kort, strak en bloot waren
de ingrediënten van de vrouwe
lijke outfits. Nog geen eeuw ge
leden werd er minstens vijfmaal
zoveel stof gebruikt vooreen ge
schikt tennispakje.
Toen vrouwen rond 1900 voor
het eerst op de tennisbaan
verschenen, waren blote li
chaamsdelen niet toegestaan.
Het resultaat was vrouwen in
hooggesloten witte japonnen
met zware korsetten, stevige
bustiers, vele lagen onder
rokken, lange onderbroeken en
kniekousen. De eerste echte
verbetering kwam pas in 1919.
De legendarische Frangaise Su
zanne Lenglen droeg een dunne
katoenen japon met korte mou
wen, zonder onderrok. De benen
waren nog steeds bedekt door
kniekousen. Tien jaar later ver
scheen de Afrikaanse Billie
Topscott als eerste vrouw met
blote benen op de baan. In 1933
deed de damesshort zijn intrede.
Het tijdperk van de 'blote be
nen' was begonnen.
In 1972 droeg de Amerikaanse
Wendy Overten als eerste vrouw
gekleurde kleding. KNLTB-
2001; De outfit van Venus Williams zorgde voor veel ophef tijdens de Australian Open.
woordvoerder Rob Peperkamp:
„De kleur wit heeft altijd cen
traal gestaan bij tennis. Om een
hele simpele redenwit blijft na
melijk altijd wit, desnoods met
behulp van bleekmiddel. Later
werd witte tenniskleding pas
een traditie.Alleen Wimble
don zet deze traditie nog gedeel
telijk voort. „Deelnemers mo
gen alleen verschijnen in
kleding waarbij 'wit' de boven
toon voert", aldus Peperkamp.
Helemaal wit is ook hier niet
meer verplicht.
Op de jaarlijkse grote toernooi
en kan de tennismode op de voet
worden gevolgd. Vooral de out
fits van dames als Venus Wil
liams, Anna Kournikova en
Martina Hingis zijn favoriet-
doelwit van de fotografen.
Venus Williams, die onlangs een
vijfjarig contract heeft afgeslo
ten met Reebok voor bijna 100
miljoen gulden, kreeg op de Au
stralian Open de meeste publi
citeit. Haar strakke jurkje met
een horizontale spleet op borst
hoogte liet weinig aan de ver
beelding over. Na alle ophef
werd het inkijkje van Williams
wat smaller gemaakt.
Anna Kournikova had samen
met Adidas een combinatie ont
worpen: hotpants met een kort
felgeel shirtje. Net als bij Capri
ati bleven schouders en buik
deels onbedekt. Serena Wil
liams en Mary Pierce waren uit
gedost in zuurstokkleuren door
respectievelijk Puma en Nike.
KNLTB-woordvoerder Rob Pe
perkamp: „Alle ophef over de
kleding van vrouwelijke speel
sters is voor de kledingsponsors
alleen maar extra reclame. Zij
krijgen enorm veel aandacht
door die sexy pakjes. Dit stimu
leert trouwens ook de verkoop.
Jonge tennismeiden identifice
ren zich graag met toppers en
dragen op de tennisbaan het
liefst dezelfde kleding."
Modespektakel
Verandert tennis langzaam
maar zeker in een modespekta
kel? „Helemaal niet", meldde
Pierce eerder in een interview.
.Iedereen heeft een eigen smaak
en daarnaast zegt de Ideding die
je op de baan draagt iets over je
persoonlijkheid.
Als dat inderdaad het geval is,
dan lijkt Martina Hingis een on
evenwichtig persoon. Zij draagt
dit seizoen namelijk een strak
shirt van Adidas met één korte
en één lange mouw. Volgens de
fabrikant zou de lange mouw
spiertrillingen verminderen en
energie vasthouden.
Of de Heineken Trophy veran
dert in een modespektakel is
nog afwachten. Capriati, Dokic
en Hingis zijn in ieder geval van
de partijHun outfit is net als de
wedstrij duitslagen nog even een
verrassing.
Marieke van der Vorst
1937; Miss Lumb tijdens Wimbledon.
1919; Suzanne Lenglen verrast de tenniswereld met een mouwloze
korte jurk met een sexy onderbroek.
haar Britse echtgenoot te dan
ken, maar kan intussen heel
goed beoordelen welke malts zij
zelf het lekkerst vindt.
Levenswater
Een proeverij geeft je als begin
nend liefhebber de kans kennis
te maken met verschillende
whisky's en tegelijkertijd wat
meer te weten te komen over het
maken en ontstaan van de nec
tar. Net als een aantal sterke
dranken (zoals aqua vit) uit an
dere landen werd whisky door
de eerste stokers gezien als 'le
venswater', uisge beatha in het
Keltisch. Uisge beatha werd
eerst verbasterd tot usky en veel
later tot whisky. De Ieren (en la
ter ook de Amerikanen) be
waarden de e van uisge en de
Ierse en Amerikaanse distilla
ten heten dan ook whiskey. De
Ieren gaan er prat op dat monni
ken uit hun land de distallatie-
technieken naar Schotland
overbrachten en dus aan de ba
sis stonden van de Europese
whiskytraditie. Veel Schotten
vinden het moeilijk om te erken
nen dat ze hun meest fameuze
exportproduct niet zelf hebben
uitgevonden.
Als malicieuze verdediging voe
ren ze aan dat zij de medicinale
brouwsels, 'alleen goed om zie
ke huisdieren mee te behande
len', van de Ieren drinkbaar
hebben gemaakt. Hoewel Ierse
whiskey's meer respect verdie
nen, valt niet te ontkennen dat
de Schotse single malts iets spe
ciaals hebben. Het heldere
bronwater en de veengronden
(turf) waar dat water doorheen
stroomt, hebben daar veel mee
te maken en ook de
gerst barleyuit
het ongerepte
landschap is van
topkwaliteit. De
verschillen in lo
kale omstandighe
den en de gebruikte
mout- en distilleer-
methoden zorgen
voor smaakver
schillen. Het specia
le moutprocedé, ont
kiemde gerst laten drogen op
een geperforeerde houten vloer
waaronder een turfvuur brandt,
geeft veel whisky's een aparte
smaak. Daarnaast hebben ook
de vaten waarin de whisky
wordt opgeslagen (nieuwe eiken
of voormalige sherry- of portva-
ten, al dan niet gebrand) en de
duur van lagering van de drank
invloed op de uiteindelijke
smaak.
Mooi om te weten, vinden de be
zoekers. Maar laat nou maar
eens proeven. Zeven glaasjes
staan al een tijdje verlokkend
voor de neuzen van De Ridders
toehoorders, afgedekt met een
papieren placemat om geur en
smaak niet te laten vervliegen.
De engelen hebben hun deel
(angel's share) tijdens het rijpen
op vaten al ruimschoots gekre
gen, meer van het kostbaar en
kostelijk vocht hoeft niet in de
atmosfeer te verdwijnen. De
Ridder remt al te enthousiaste
drinkebroers af„Eerstruiken,
rustig de geur opsnuiven. Laat
de whisky in het glas walsen en
geef je over aan de aroma's." De
meeste aanwezigen hebben dat
natuurlijk stiekem al gedaan en
Weten al welke proefglaasjes
(geen robuuste whiskykoelers,
maar bescheiden tumblers
waarin geur en smaak optimaal
tot hun recht komen) het meest
beloven.
Klaterstroom
Als vertegenwoordiger van Per-
nod-Ricard promoot De Ridder
in de eerste plaats het eigen
merk Aberlour dat in 1974 door
de Franse anijsdrankmakers
werd ingelijfd. Van de zeven te
proeven whisky's komen er drie
van de 'monding van de klater
stroom' (Aberlour in Gaelic) in
de beroemde Speyside: een
Aberlour van tien en een van
vijftien jaar en een a'bunadh,
Van de te proeven whisky's komen er drie van de 'monding van de klaterstroom' (Aberlour in Gaelic) in
de beroemde Speyside.
een natuurlijke malt gerijpt in
één enkel speciaal geselecteerd
sherryvat. Opmerkelijk is dat de
tienjarige Aberlour het voor de
meeste aanwezigen wint van de
vijftienjarige. De a'bunadh (dat
'van de oorsprong' betekent) is
voor bijna iedereen een ontdek
king: wat een afgewogen ba
lans, hoe heerlijk verwarmend
zonder last van een brandende
slokdarm of opspelend maag
zuur. Maar degenen die denken
'dit is 'm', weten even later dat
"U'f"
My M zM
aft-
"WW| T
V
De whisky-wereld emancipeert: het aantal vrouwen dat van een glas whisky geniet, neemt toe.
foto's Charles Strijd
hij niet voor elke dag is. Het is
toch wel even schrikken dat een
fles Aberlour a'bunadh hon
derdzestig gulden doet.
En dat voor een blend. Want
a'bunadh is een mix van Aber-
lours met verschillende rij-
pingstijden. De Ridder staat
niet te kijken van de populari
teit van de a'bunadh. Het geeft
in zijn ogen alleen maar aan dat
de meeste proevers al enige er
varing met het drinken van de
betere whisky's hebben. En het
is tegelijkertijd een mooi bewijs
voor ontkrachting van het hard
nekkige misverstand dat elke
blend minder is dan malts. Voor
een Chivas Regal (komt-ie toch
weer bovendrijven) of een John
ny Walker B lue Label hoeft geen
whiskyliefhebber zijnneus op te
halen. In die blends zijn echte
klasse-malts verwerkt, weet de
echte kenner.
Kenners én liefhebbers onder
scheiden zich volgens Petra de
Boevere niet door een consisten
te keus en merkentrouwheid.
„Het zijn mensen die in zijn voor
iets anders, die zich willen laten
verrassen door een hen onbe
kende whisky." Als die uitleg
klopt, zitten er slechts connais
seurs en liefhebbers in de zaal.
Want bijna iedereen vindt de
vlakke 'marketing-whisky'
Glennfiddich maar zo-zo en is
bereid zich te laten verrassen
door de eigenzinnige Islay-
whisky Laphroaig. Van de naam
hadden meerdere liefhebbers
eerder gehoord, sommigen had
den hem zelfs al eens geproefd.
Maar de 'ziekenhuisgeur' die uit
de laatste tumbler opstijgt,
schrikt de meest gretige slokop
pen af. De botte Hulstenaar die
eerder om kruidenboter had ge
vraagd om op de neutraliseren
de stukjes stokbrood te smeren,
krijgt alsnog stiekem een beetje
steun. Toch laat niemand zich
echt afschrikken. De voorzich-
tigen worden over de streep ge
trokken door verraste en be
wonderende kreten van de
doorzetters. Al dan niet met een
drupje water om 'smaak en geur
goed los te laten komen', nipt
eenieder behoedzaam van
Laphroaig. Het nosing mag veel
liefhebbers dan op het verkeer
de been hebben gezet, tijdens
het tasting geven bewoners van
een vissersdorp zich natuurlijk
graag over aan smaaksensaties
als rokerige turf en zilt zeewier.
René Hoonhorst
