Iraniërs blijven Khomeini eren
PZC
Ierse politie let
op abortusboot
Turken massaal naar
Bulgarije om te stemmen
Ministers worstelen
met eigen onmacht
Verkiezingskandidaten zien zichzelf als beschermer islamitische revolutie
8juni1951
De weg naar de tombe van ayatollah Khomeini even buiten
Teheran is verstopt met bussen, auto's, tractoren, motors, ra
cefietsen, en zelfs een groep rolschaatsers. De jaarlijkse bede
vaart naar het graf van de grote imam trekt ook twaalf jaar na
zijn dood nog tienduizenden mensen uit het hele lajid. Alle
tien kandidaten bij de presidentsverkiezingen van vandaag
werpen zich op als de enige echte beschermer van Khomeini's
islamitische revolutie.
door Paul Koopman
Wim Kok laat zich zelden
verleiden tot emotione
le uitspraken. Maar deze
week was het zo ver. „Het
doet me pijn", liet de premier
de Tweede Kamer weten, na
dat GroenLinks en SP hem
hadden bestookt met vragen
over de forse loonsverhoging
(gemiddeld 14 procent) die
managers van grote onder
nemingen zichzelf het afge
lopen jaar hebben gegeven.
De pijn van de premier komt
voort uit onmacht. Sedert 1
januari 1999 kan de premier
weinig meer doen om de
schadelijke gevolgen van
'exhibitionistische zelfver
rijking' in de top van het be
drijfsleven op te vangen.
Sinds die datum is immers de
gulden aan de euro gekop
peld en voert Nederland geen
zelfstandig monetair beleid
meer. Het kabinet rest bij het
voorjaarsoverleg over een
paar weken weinig anders
dan een klemmend beroep op
de sociale partners om de lo
nen toch vooral te blijven
matigen.
Een klemmend beroep, die
woorden klinken de laatste
maanden vaak. Het kabinet
lijkt wel een kansel. Ver
keersminister Tineke Nete
lenbos riep de directie van de
NS meermalen op een ak
koord te zoeken met de vak
bonden. Kon zij de NS dwin
gen? Welnee, want de NS zijn
inmiddels een zelfstandig
bedrijf.-En dus werd keer op
keer in debatten met de
Tweede Kamer de onmacht
onderstreept.
Trendbreuk
Netelenbos en Kok zijn niet
de enigen die worstelen met
de grenzen van hun macht.
Deze week kondigde Land
bouwminister Laurens-Jan
Brinkhorst aan dat hij een
'trendbreuk' in de land
bouwsector wil forceren. Wat
Brinkhorst daar zelf aan wil
doen? In een toelichting
kwam hij niet veel verder dan
de verplichte etikettering
van diervriendelijk geprodu
ceerd vlees.
Het rijtje is oneindig uit te
breiden. Staatssecretaris
van Justitie Ella Kalsbeek i
doet een klemmend beroep
op de Vereniging van Neder
landse Gemeenten om het
asielbeleid uit te voeren.
Steeds meer gemeenten,
bleek deze week, lappen de
nieuwe Asielwet namelijk
aan hun laars. Maar gemeen-
ten dwingen de wet uit te
voeren, blijkt lastig. Hun be
voegdheden zijn de laatste
jaren behoorlijk uitgebreid,
zeker waar het gaat om de
opvang van sociaal zwakke
ren.
De stickeractie van Brink
horst, het overleg van
Kalsbeek, het appèl van Ne
telenbos en de studie van
Kok (jawel: het kabinet gaat j
de loonvorming in het mana- 1
gement nog eens bestuderen)
zijn evenzovele manieren om
de onmacht van Den Haag te
maskeren. Met die onmacht
als zodanig is overigens niet
eens zo veel mis: alleen in dic
taturen en communistische
planeconomieën heeft de I
overheid alle partijen in de
maatschappij aan een touw-
tje.
Doorbraak
Kwalijker wordt het als poli
tiek Den Haag zijn eigen on
macht organiseert. Over de J
WAO en de problemen in de
zorg wordt al jaren gespro
ken, zonder dat meer dan een I
enkele steen in deze ramme
lende wet- en regelgeving
van plaats is verschoven.
Woensdagavond vierden Ka
mer en kabinet gezamenlijk
een 'doorbraak' in de jaren
lange discussie over het reke
ningrijden. Maar daarbij j
werd tevens het anti-filebe-
leid ten grave gedragen. Om-
dat de WD er niets voor
voelt en de PvdA (nog) niet
durft, komt er vanaf 2004
geen extra hoog kilometerta
rief in de spitsuren: volgens
vervoerseconomen één van
de weinige effectieve midde- j
len om de files te bestrijden.
Als gevolg daarvan zal auto-
rij dend Nederland ook in het
jaar 2006 in de spitsuren nog
bumper aan bumper staan.
Een andere premier kan daar
straks zijn 'pijn' over uit
schreeuwen. GPD
vrijdag 8 juni 2001
door Jessica Lutz
In de schaduw van een enorm
afdak aan weerskanten van
de moskee zitten en liggen men
sen op de grond. Het officiële
gedeelte van de herdenking is
afgelopen en mannen met luid
sprekers lopen rond: „Iedereen
uit Lorestan naar de bussen, we
vertrekken."
Afgetrapte schoenen en slechte
gebitten verraden de armoede
van de bezoekers. Op de grond
liggen platgetrapte plastic be
kertjes en wat gescheurde kran
ten, maar slechts een enkele
kruimel. Het voedsel dat gratis
wordt uitgedeeld, is te kostbaar
om te verspillen .Hier geen over
daad. Zelfs geen zondagse
kleren. Iedereen is in zijn alle
daagse, ongewassen plunje ge
komen.
Dit zijn de mensen voor wie
Khomeini in 1979 zijn revolutie
lanceerde. De armen waren de
stoottroepen waarmee hij de
sjah omverwierp. Later heeft de
elite hem vaak uitgelachen om
dat hij ondanks zijn jarenlange
opleiding in de religieuze colle
ges van de heilige stad Qom de
taal gebruikte van de ongelet
terde boeren. Maar zo verzeker
de hij zich wel van hun massale
en niet aflatende toewijding.
Muhammed Hoessein (42) is
geen boer. Hij komt uit een be
voorrechte Teheraanse familie
en studeerde landbouwkunde in
het Amerikaanse Florida toen
de revolutie uitbrak. Twee jaar
keek hij het aan, maar toen be
sloot hij terug te gaan naar Iran
uit liefde voor Khomeini. Hij
ging in dienst, twee jaar, en
meldde zich daarna aan als vrij
williger om tegen Irak te vech
ten. Tegen het einde van de
achtjarige oorlog kwam hij voor
verlof even thuis.
„Toen ik weer naar het front
vertrok, was mijn zoontje zes
maanden. Ik nam hem niet in
mijn armen bij het afscheid, uit
angst dat mijn liefde voor hem
me zou verhinderen te gaan."
Muhammed Hoessein raakte
gewond op een berg in Irak en
kwam terug in een rolstoel. De
enige beweging die nog in zijn
benen zit, zijn af en toe heftige
spastische schokken.
„Ik wilde een martelaar wor
den. Ik was bereid om voor het
paradijs mijn gezin nooit meer
te zien. Voor wie sneuvelt en zijn
gezin achterlaat, huilen zelfs de
engelen volgens profeet Mo
hammed", zegt hij. In het zie
kenhuis zag hij een vriend die
geen armen, geen voeten en geen
ogen meer had. „Hij riep alleen
maar Khomeini, Khomeini,
Khomeini. Zo voelde ik me ook.
Nu nog. Ik zou zo weer gaan."
Martelaarsdood
Muhammed Hoessein kreeg ook
nog een dochter, maar zijn
vrouw heeft hem en de kinderen
negen jaar geleden verlaten. Hij
hongert naar een vrouw, maar
ook, nog steeds, naar de marte
laarsdood. „Ik zou willen dat ik
me op kon offeren voor de Pales-
tijnen", zegt hij, kort na de zelf
moordaanslag in Tel Aviv die
aan twintig jongeren het leven
kostte. „En ik zou willen dat ik
meerdere levens te geven had."
Die fanatieke inslag van menig
Iraniër was Khomeini's kruit.
Maar de islam was lang niet zijn
enige motivatie. Eigenlijk brak
hij radicaal met de sjiïetische
traditie door marxistische reto
riek te lenen - hij voerde zelfs de
viering van 1 mei in - om de vin
ger te leggen op sociale en eco
nomische grieven van de bevol
king, en die aan te wakkeren.
Het sjiïtisme werd onder hem
van een conservatief, berustend
geloof tot een militante politie
ke ideologie die de rijken, de
'uitzuigers en paleisbewoners'
en hun imperialistische brood
Iraanse vrouwen zitten in de schaduw bij een auto die is volgeplakt met campagneposters van president Khatami.
foto RTR
heren uitdaagde. Dat een gestu
deerd man als Muhammed
Hoessein na korte tijd viel voor
Khomeini heeft te maken met
het feit dat de leider weliswaar
herverdeling van de rijkdom be
loofd had, maar niet aan de be
zittingen van de middenklasse
kwam. Die vormde al gauw de
pijler van zijn revolutie.
Na 1982 stelde hij dat respect
voor eigendom vereist was voor
een moslim, net als het gehoor
zamen van de door hem inge
voerde wet. Khomeini wist
meesterlijk het evenwicht te be
waren tussen de ultralinkse,
pro-armen Gemeenschap van
de Militante Clerus en de meer
gematigde Vereniging van Mili
tante Clerus. Dat is nog steeds
het geheim voor het besturen
van Iran.
Kleptocratie
Rijker is overigens niemand ge
worden, op de kleptocratie na.
Het gemiddelde inkomen zakte
naar een kwart van de verdien
sten in pre-revolutionaire tijden
gedurende de oorlog tegen Irak
en is nu, ondanks een forse stij
ging onder president Khatemi,
nog steeds maar zestig procent
daarvan. „Sommige dingen zijn
misschien wat duurder", zegt
Muhammed Hoessein. „Maar
we zijn wel dichter bij ons ide
aal. We willen niemand gehoor
zamen. Waarom hebben maar
vijf landen vetorecht in de Vei
ligheidsraad? Waarom wij niet?
We willen op gelijkwaardige
voet behandeld worden." Hoes
sein is minder te spreken over de
versoepeling van een aantal is
lamitische gedragsregels en kle
dingvoorschriften door de hui
dige president Khatami. Daar
heeft hij zijn benen niet voor op
geofferd.
Binnen in de moskee waar
Khomeini's tombe staat, krioe
len lijven. In het vrouwendeel
klinkt her en der het vertwijfel
de 'mama' van verdwaalde kin
deren. Geknielde vrouwen bui
gen prevelend hun hoofd naar
kleine bidsteentjes op de grond,
terwijl anderen over hen heen
stappen of naar de tombe drin
gen. Handen klauwen omhoog
om de spijlen rond het graf, sme
kend om genade.
„De sluier vind ik het mooiste
wat de islam biedt," zegtHadise
van zes, die een wit-paars ge
bloemde doek om haar hoofd
geknoopt heeft. Haar in het
zwart gehulde moeder knikt
goedkeurend. „Zij die geen slui
er dragen, zijn geen goede vrou
wen," vervolgt het meisje. „Ik
hoop dat wij een voorbeeld kun
nen zijn voor jullie daar in het
Westen." GPD
door Bernice Breure
en Ferdi Schrooten
De Ierse politie volgt met ar
gusogen de komst van de
Nederlandse 'abortusboot', met
onder anderen twee artsen en
een verpleegkundige aan boord.
Voorlichting over abortus, een
in Ierland nog steeds verboden
ingreep, wordt door de politie
toegestaan.
Wel overweegt de politie in actie
te komen als de bemanning van
de boot daadwerkelijk overgaat
tot het afbreken van zwanger
schappen.
Begin volgende week zet de
abortusboot van de organisatie
Women on Waves koers richting
Ierland voor een verblijf van
maximaal twee weken. In de ha
ven van Dublin wordt op het
schip voorlichting gegeven over
anticonceptie en abortus. Als
daaraan behoefte bestaat, zal de
boot zich enkele keren buiten de
territoriale wateren begeven om
bij Ierse vrouwen een abortus
uit te voeren.
Buiten de 12-mijlszone, de
grens van de territoriale wate
ren, geldt op het Nederlandse
schip weer de Nederlandse wet.
Daarom zal het heel moeilijk
worden voor de Ierse autoritei
ten om de abortusboot te weren.
Politie of marine kunnen zich
niet beroepen op de eigen anti
abortuswetgeving.
Geen jurisdictie
„Daar hebben we geen jurisdic
tie meer, behalve als het gaat om
zware criminele vergrijpen als
drugstransporten of overtre
ding van visserijquota", erkent
Seamus Gallagher, woordvoer
der van de Ierse marine. Volgens
hem is de marine nog niet ver
zocht om de boot aan de grens
van de territoriale wateren op te
vangen.
Wanneer de boot afmeert in de
haven van Dublin, zal de politie
het toezicht op het schip overne
men. Maar de Garda, de Ierse
politie, gelooft niet eens dat de
boot echt in de haven van Dub
lin komt.
„Mocht dat toch gebeuren, dan
zullen wij in eerste instantie
niet in actie komen", zegt Gar-
da-woordvoerder Jim Molloy.
Dat verandert als er daadwer
kelij k abortussen gepleegd wor
den. „Gebeurt dat zoals gepland
buiten de territoriale wateren,
dan staan we op zich machte
loos. Maar we zullen ons dan wel
beraden over stappen tegen de
bemanning of de organisatie."
Over acties van de anti-abor
tusbeweging in Ierland valt nog
niet veel te zeggen. Deze zou af
zien van een demonstratie, om
dat zoiets extra publiciteit voor
Women on Waves kan opleve
ren.
Antoon Seelen van het Ierland
Komitee Nederland (IKN) zou
niet verbaasd zijn als deze be
weging of een andere conserva
tieve club de gang naar de rech
ter maakt. „Ierland telt
ontzettend veel wetten en re
gels. Misschien stuit er wel ie
mand op een obscuur wetje uit
de Victoriaanse tijd dat de
komst van de boot onmogelijk
kan maken."
Privacy
Women on Waves neemt voor de
zekerheid strenge veiligheids
maatregelen tegen eventuele sa
botage. Op de boot wordt een
alarminstallatie in werking ge
steld en per video wordt elke be
weging op en om de boot geregi
streerd. Om de privacy van de
ongewenst zwangere vrouwen
te beschermen, krijgen zij waar
schijnlijk de mogelijkheid om
uit het zicht van pers en publiek
aan boord te gaan. Ook is geop
perd dat de boot 's ochtends heel
vroeg de haven verlaat, waarna
de Ierse vrouwen later met klei
ne bootjes naar het schip kun
nen worden gebracht.
Toen in december sprake was
van de komst van Women on
Waves naar Dublin, reageerden
de anti-abortusgroepen in Ier
land furieus. De organisatie
Precious Life sprak van 'een
schande' en eiste dat de initia
tiefneemster, de uit Vlissingen
afkomstige Rebecca Gomperts,
haar plannen onmiddellijk zou
staken.
„Als ze dit probeert, zal ze direct
de haven uit worden gejaagd",
stelde woordvoerder Bernie
Smyth. „En niet alleen door an
ti-abortusgroeperingen, maar
ook door politici."
Ook de Society for the Protec
tion of the Unborn Child is niet
blij met de komst van de abor
tusboot. „Abortus is niets meer
dan lucratieve business", luidt
hun devies.
Bovendien vrezen beide organi
saties complicaties omdat de in
greep op volle zee wordt ver
richt. Volgens Women on Waves
kan iedereen na een korte tijd
van gewenning op zee pro
bleemloos de meest ingewikkel
de bewegingen maken. Alleen
bij heel slecht weer kan het me
disch team de abortus niet uit
voeren. GPD
Bulgarije had ooit
900.000 Turken binnen
zijn landsgrenzen - een
nalatenschap van de Ot
tomaanse overheersing.
Tweederde van hen
vluchtte de afgelopen vijf
tien jaar naar Turkije om
aan het Slavische juk en
het barre economische
klimaat te ontkomen. De
zer dagen doet zich echter
een curieus fenomeen
voor. Honderdduizenden
Turken keren terug naar
Bulgarije voor de verkie
zingen van 17 juni.
door Cees van Zweeden
Kameniane is een dorpje van
het soort waar de Balkan
patent op heeft: het is etnisch
gezuiverd. Turkije heeft dorpen
waar de Grieken uit zijn ver
jaagd, Griekenland heeft dor
pen die gezuiverd zijn van Ma-
cedoniërs, en Macedonië heeft
sinds kort Albanese dorpen zon
der Albanezen.
Maar Kameniane ligt in Bulga
rije, een land dat meer met yog
hurt dan met bloed wordt geas
socieerd. „Plet waren leden van
een elite-eenheid van de poli
tie", verhaalt Arif Hadjiolu, een
etnische Turk. „Ze kwamen
midden in de nacht, omsingel
den het dorp en dreven alle be
woners bijeen. We moesten onze
identiteitskaarten afstaan en
ons inschrijven onder nieuwe,
Slavische namen. Wie weigerde
afstand te doen van zijn Turkse
naam, werd mishandeld. Die
nacht werden zeven dorpelin
gen bewusteloos geslagen."
Kameniane ligt tegen de helling
van een heuvel in de oostelijke
Rodopen, niet ver van de grens
met Turkije. Het merendeel van
de ongeveer 300 dorpelingen
vluchtten na de overval die
grens over, maar vijftien jaar la
ter zijn de verbrokkelde muren
en ingezakte daken van hun
huizen onzichtbaar vanaf het
asfalt. Kameniane is slechts te
bereiken over een zwaar ver
waarloosde macadamweg, die
ongeschikt is voor gewone voer
tuigen.
Spookdorpen
Het wemelt in Zuid-Bulgarije
van de spookdorpen en -steden,
sinds de Bulgaren in de nadagen
van het communisme de etni
sche Turken in hun lan d 10 pro-
cent van de bevolking) dwongen
Slavische namen aan te nemen.
Kurdzhali, de voornaamste stad
in het gebied, zag zijn inwoner
tal van 60.000 tot iets meer dan
20.000 verschrompelen. In Dz-
hebel wonen nog maar 9.000
mensen, minder dan eenderde
van het oorspronkelijke aantal.
Bulgarije had in de jaren tachtig
Turken staan voor het politiebureau van Kurdzhali om hun paspoort te verlengen.
foto Cees van Zweeden/GPD
ruim 900.000 Turken binnen de
landsgrenzen, tien procent van
de bevolking. Ruim eenderde
van hen ontvluchtte het land
toen de Bulgaren van iedere
'Mehmet' een 'Mikhail' begon
nen te maken. Wie weigerde,
werd mishandeld of gewoon ge
dood. Volgens Amnesty Inter
national werden honderden
Turken geëxecuteerd. Duizen
den anderen werden in kerkers
gegooid.
Na de val van het communisme
klaarde de lucht op voor de Tur
ken, maar alleen in politieke
zin. Het economische klimaat
werd zo bar, dat nog eens
300.000 Turken de wijk namen.
De meesten van hen gingen ille
gaal naar Turkije, maar 10.000
Bulgaarse Turken belandden in
Nederland.
Arif Hadjiolu uit Kameniane
('Georgi Ivanov uit Marinov'
voor de Bulgaren) is één van de
zeven achterblijvers in zijn
dorp. Maar ook hij zal Bulgarije
binnenkort verruilen voor Tur
kije. „Ik hoed hier dertig koei
en", zegt hij. „Voor de prijs van
een liter melk kan ik in de stad
nog geen kop koffie kopen."
Voor Ramadan Karakash, de
plaatselijke leider van de Turk
se MRF-partij, is de uittocht
niet moeilijk te verklaren. In
zijn kantoor in Kurdzhali hangt
een foto van een lange colonne
Turken die met hun schaarse be
zittingen de grens over vluch
ten. „Dat beeld behoort tot het
verleden", zegt hij. „Maar Tur
ken blijven het land verlaten om
aan de discriminatie te ontko
men."
Vijfde colonne
Tweederde van de bewoners van
de regio-Kurdzhali is Turks,
maar de directeuren van alle pu-
blieksbedrijven zijn Slavisch
Bulgaars. „Bij de politie hier is
slechts één officier een etnische
Turk", zegt Karakash. „Wij
worden nog steeds gezien als
een vijfde colonne."
Dat is nog niet alles. Turken mo
gen tegenwoordig" weer hun ei
gen taal in het openbaar spre
ken, maar op school is Turks
slechts een bijvak. En er wordt
vanuit Sofia geen enkele poging
gedaan de regio in de vaart der
volkeren op te stoten. „Zestig
procent van de mensen in deze
stad zit zonder werk", zegt de
leider. „Maar hoewel wij de
hoogste werkloosheid hebben,
krijgen we het minste geld van
de staat."Ondanks de uittocht
van Turken kan de MRF na de
verkiezingen van 17 juni op een
plaats onder zon rekenen. In de
Turkse hoofdstad Istanboel ver
schenen grote borden waarin de
Bulgaarse Turken werden opge
roepen op de MRF te stemmen
en het lijkt erop dat de oproep
wordt gehoord.
Voor het politiebureau van
Kurdzhali staan iedere lange
rijen Turken, die uit Turkije zijn
overgekomen om hun oude Bul
gaarse paspoort te vernieuwen.
Het nieuwe document geeft ze
het recht om in speciaal inge
richte bureaus in Turkije straks
hun stem uit te brengen.
Hoeveel Turken van dat recht
gebruik gaan maken?
In Kurdzhali alleen hadden zich
tot deze week al 100.000 Turken
gemeld voor hun nieuwe docu
ment. De vooruitzichten voor de
komende dagen: meer van het
zelfde.
„Wij verwachten dat uiteinde
lijk 300.000 tot 350.000 Turkse
Bulgaren in Turkije hun stem op
ons zullen uitbrengen", schat
MRF-leider Karakash. „Dat
zou genoeg moeten zijn om ons
een zetel in de regering te bezor
gen." GPD
Krachtvoer
Het tekort aan krachtvoer
voor vee in Nederland wordt
grotendeels opgevangen
door debou w van 35 0 si lo 's in
Zeeuws-Vlaanderen. In de
silo's worden gehakselde sui
kerbieten ingekuild. Inge
kuilde bieten hebben een
hoog eiwitgehalte en zijn
reukloos. Dat is belangrijk
voor de kwaliteit van melk.
Arrestatiebevel
Een Nederlandse piloot
wordt gezocht door de politie
in Incüa. De man wordt be
schuldigd van overtreding
van de luchtvaartregelingen.
Hij zóu verantwoordelijk
zijn voor het overbeladen
van een Dakota-vliegtuig.
Daardoor is het toestel neer
gestort en zijn de twee be
manningsleden gestorven.
Pater
Na een vijftienjarig verblijf
op de Salomonseilanden en
in Australië is Pater A. de
Theije teruggekeerd naar
Terhole. Een feestcomité
heette hem welkom en had
gezorgd voor het versieren
van zijn ouderlijke woning.
Treinramp
Bij een botsing tussen een
tankauto en een trein in Bra-;
zilië zijn vijftig mensen om
het leven gekomen. De tank
auto was geladen met benzi
ne en vloog na de klap in
brand.
Uitgever:
J. C Boersema
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
OostsouburgseweglO
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118)484000
Fax. (0118) 470102
E-mail. redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118)484000
Fax (0118)470102
E-mail redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113)273030
E-mail redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Axelsestraat 16
Postbus 51
4530 AB Terneuzen
Tel (0115)686000
Fax (0115)610724
E-mail redtern@pzc nl
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel (0114)373839
Fax (0114)373840
E-mail redhulst@pzc nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax (0111)454657
E-mail. redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8 00 tot 17.00 uur
Zierikzee. Goes en Hulst:
8 30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener NV
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail web@pzc nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 13.30 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22 00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur.
Tel. (0118) 484000
Fax (0118) 470100.
Abonnementen
bij automatische incasso'
(tussen haakjes prijs met acceptgiro)
per maand 39,45 (nvt)
perkwartaal: 107,50 109,15)
per jaar ƒ409,50 (ƒ411.15)
Voor toezending per post geldt
een toeslag E-mail abo@pzc nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers-
maandag t/m vrijdag 2,00 per stuk
zaterdag, 3,00 per stuk
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47 70 65.597
Postbank 35 93.00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen.
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd
bij de advertentieorderafdeling
Tel 0118-484321
