mm Rechttoe rechtaan in Seoul PZC Film Chinees paradijs blijft op afstand Wankele romantiek na vliegramp 14 Verre neefjes van Beavis en Butthead ondermaats Dreigend Koerdistan woensdag 30 mei 2001 30 mei t/m 5 juni VLISSIIMGEN Cine city (Belbios 0900-9363) Dude, Where Is My Car. Do. t/m di. 13.45,16.15,19en21.45u.,za. ook 24 u.; Bounce. Do. t/m di. 19 u.; Along Came A Spider. Wo. 13.45,16.15,19 en 21.45 u, do. t/m di. 13.45,19 en 21.45 u., za. ook 24 u.. Sweet November. Wo. 19 en 21.45 u„ do. t/m di. 116.15 en 19 u.; Pokemon 3. Wo. t/m di. 13.45 en 16.15 u.; The Mummy returns. Wo. t/m di. 13.45,16.15,19 en 21.45 u., za. ookom 24 u.; Men of Honor. Wo. 19 en 21.45 u. do t/m di. 21.45 u.; 15 Minutes. Wo. 19 en 21.45 u., do t/m di. 21.45 u.; The Mexican. Wo. t/m di. 13.45,16.15,19 en 21.45 u.; Dungeons and Dragons. Wo. t/m di. 16.15 u.; Save the last dance. Wo. 13.45,19 en 21.45 u., do. t/m di. 19 en 21.45 u. (ma. niet om 21.45 u.); De kleine vampier. Wo. 13.45 en 16.15 do. t/m di. 13.45 u.; Miss Congeniality. Wo. 13.45 en 16.15 u., do. t/m di. 13.45 u. Sneak Preview. Ma. 21.45 u. MIDDELBURG Schuttershoftheater (0118 613 482) Nacht van de erotiek: film Lies (met live act). Zo. 23 en 01 u.; Henri, un ami qui vous veut du bien. Vr. 22 u., ma. 20 u.; Een tijd voor dronken paarden. Do. 19u.,vr. 19.30 u.,za. 22 u.,zo. 14 u.. Der Krieger und die Kaiserin. Wo. 20 u., za. 19.30 u., zo. 20 u., di. 20 u.; Being John Malcovich. Do. 21u. HULST De Koning (0114312030) Dude, Where Is My Car. Do. 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u., za. en zo. 13.45,16.15,19.15 en 22.15 u., ma. 13.45,16.15 en 20 u., di. 20 u.; Save the Last Dance. Do. 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u., za. en zo. 13.45,16.15,19.15en22.15u.,ma. 13.45,16.15 en 20 u., di. 20 u.; Pokemon 3. Wo., za., zo. en ma. 13.45 en 16.15 u.; Along Came A Spider. Wo. en do. 20 u., vr. t/m zo. 19.15 en 22.15 u., ma. en di. 20 u.; The Mummy returns. Wo. 13.45,16.15en20u.,do.20u., vr. 19.15 en 22.15 u.,za. en zo. 13.45,16.5,19.15 en 22.15 u., ma. 13.45, 16.15en20u.,di. 20 u.; Sjakie en de chocoladefabriek. Wo. 13.45 en 16.15 u.;15 Minu tes. Wo. en do. 20 u., vr., za., en zo. 19.15 en 22.15 u., ma. en di. 20 u.; Men of honor. Wo., do., ma. en di. 20 u., vr. t/m zo. 22.15 u.; The Mexican. Wo., do. ma. en di. 20 u., vr.t/mzo. 19.15 en 22.15 u.; Dungeons and Dragons. Wo. 16.15 en 20 u., za. t/m ma. 13.45 en 16.15 u.; De kleine vampier. Wo. 13.45 u., za. t/m ma. 16.15 u.; Ratjetoe in Parijs. Wo.za. t/m ma. 13.45 u. 102 Echte Dalmatiërs. Wo. 13.45 en 16.15 u., za t/m ma. 13.45 u.; Miss Congeniality. Wo. 20 u., vr. 19.15, za. en zo. 16.15 en 19 u., ma. 16.15 u.; Costa. Wo. 13.45 en 16.15 u. "t Beest (0113 228 142) So close to paradise. Do. en vr. 20.30 u. GOES OOSTBURG Ledeltheater (0117-452735/453377) 102 echte Dalmatiërs. Za. en zo. 13.30 en 15.30 u.; Miss Congeniality. Vr., za. en ma. 20 u. Theater Mondragon (0111-410809) Todo Sobre mi Madre. Za. 21 u. ZIERIKZEE BERGEIM OP ZOOM Cin em actueel (0164 254 886) Along Came A Spider. Wo. 20 u., vr. t/m zo. 18.45 en 21.30 u., ma. en di. 20 u.; Pokemon 3.Wo. 14u.,vr. 18.45u.,za. 14en 18.45u.,zo. 14,16.30 en 18.45 u., ma. 14 u.; The Mummy returns. Wo. 14 en 20 u., do. 20 u., vr. 18.45 en 21.30 u., za. 14,18.45 en 21.30 u.,zo. 14,16,18.45 en 21.30 u., ma. 14 en 20 u., di. 20 u.; The Mexican. Wo. en do. 20 u,, vr. en za. 21.30 u., zo. 16.15 en 21.30 u.; 102 Echte Dalmatiërs. Wo. za t/m ma. 14 u.; Sneak Preview. Do. 20 u.; C'est quoi la vie. Ma. 20.30 u.; Felicia's Journey. Di. 20.30 u. Roxy (0164 233 434) Dude, Where Is My Car. Do. 20 u., vr. en za. 18.45 en 21.30 u., zo. en ma. 16.15 en 20 u., di. 20 u.; The Mummy returns. Wo. 14 en 20 u., do. 20 u., vr. en za. 18.45 en 21.30 u., zo. en ma. 14, en 20 u., di. 20 u.; Save the last dance. Wo. 20 u.; De kleine vampier. Wo. en za. 14 u., zo. en ma. 14 en 16.15 u. door Fritz de Jong De verhouding tussen de Chi nese filmmaker Wang Xiaos- hua en de communistische au toriteiten van zijn vaderland mag gerust moeizaam worden genoemd. In 1997 werd Frozen, een kil portret van de heden daagse Chinese maatschappij, getroffen door een verbod, en een jaar later moest de regis seur bij het filmen van So Clo se To Paradise toestaan dat strenge censoren waakten over het juiste revolutionaire gehal te van zijn vertelling. Dat betekent echter niet dat in de film, die er enkele jaren over deed om ons land te berei ken, uitsluitend zoete broodjes worden gebakken. In een ta melijk rauwe beeldtaal laat Wang de kijker kennismaken met twee mannen uit de pro vincie die een bestaan probe ren op te bouwen in de grote stad Wuhan. De wat simpele Dongzi, die tevens dienst doet als verteller, ge looft in hard en eerlijk werken, terwijl zijn vriend Gao snel rijk hoopt te worden in de on derwereld. Als Gao door een lid van de lo kale maffia wordt opgelicht ontvoert hij de Vietnamese nachtclubzangeres Ruan, om dat die volgens hem bevriend is met diezelfde gangster. Curi eus genoeg ontstaat er een lief desrelatie tussen Gao en Ruan, waarbij Dongzi als heimelijke aanbidder van de zangeres moet toekijken. Zowel de gr,auwe schildering van het CjiffiËse stadsleven als de ma- Lies is zakelijke film over erotiek. Technisch gezien is Lies net geen porno. Het naakt is niet frontaal, er komt geen erectie in beeld en vermoedelijk doen de acteurs het niet echt met elkaar, dit in tegenstelling tot wat sommige andere filmmakers op dit moment voor voor uitstrevend houden. Maar verder laat het Zuid-Koreaanse enfant terrible Jang Sun Woo weinig aan de verbeelding over in zijn verfilming van de wegens pornografie verboden ro man van zijn landgenoot Jang Jung II. door Leo Bankersen Jang Sun Woo was eind jaren ze ventig kortstondig politiek acti vist, en ontpopte zich daarna als filmer als een culturele dissi dent. Zijn stijl is direct en onge polijst, de inhoud van zijn werk vaak uitdagend. Hij was bij voorbeeld de eerste filmmaker die met het schrijnende drama 'A Petal' een berucht bloedbad uit de recente Koreaanse ge schiedenis oprakelde. Wat in Lies direct opvalt is dat Jang het provocerende en sterk erotisch georiënteerde materi aal zo kaal en broodnuchter presenteert dat er nauwelijks nog een zinnenprikkelende werking van uitgaat. Terwijl het trefzeker geïmproviseerde ca merawerk toch een zeer realisti sche indruk maakt. In het begin wordt de handeling zelfs onderbroken door enkele (zogenaamd?) documentaire fragmenten, waarin bijvoor beeld de debuterende jonge ac trice Kim Tae Yeon ons toever trouwt dat ze tegen haar rol op ziet. Ze speelt een achttienjari ge studente die haar ontmoeting met een twintig jaar oudere kunstenaar in een opwelling een seksuele wending geeft. Later zal ze verklaren dat ze het deed omdat ze liever niet wacht tot ze wordt verkracht, zoals haar twee zusters overkwam. Intus sen hebben we al kunnen zien hoe ze zich nerveus maar vast besloten in al haar openingen laat ontmaagden. Even onverschrokken geeft ze toe aan de sadomasochistische neiging van haar minnaar en laat zich tot bloedens toe afran selen - ook tot haar eigen genoe gen zoals ze ontdekt. Hier fronst de kijker en vraagt zich werke lijk even af wat te denken van deze 'Last Tango in Seoul', waarin de gelieven tenslotte als ware seksuele desperado's van motel naar motel trekken. 'Hij is geen sadist', komt Jang ons met een van zijn droge commentaren te hulp. Overgave is niet hetzelf de als vernedering, en er schuilt werkelijk tederheid in de ma nier waarop ze eikaars wonden verzorgen of een bezemsteel voor gebruik gereed maken. Technobeat Dat de bizarre en op den duur ook wel wat eentonige geselin gen toch voldoende geloofwaar dig blijven is mede te danken aan de inzet van de acteurs. Ook Lee Sang Hyun stond nooit eer der voor de camera. Jang onder streept van tijd tot tijd de obses sie met een stevige technobeat, maar verliest zich niet in de quasi-artistieke beeldendiarree die Ian Kerkhofs 'Shabondama Elegy' kenmerkte. Weldadig is ook het ontbreken van zweverig gepsychologiseer omtrent de aard van de perverse genoegens, zoals we dat in 'Romance' van Catherine Breillat mochten be luisteren. Jang beperkt zich tot een zakelijk weergegeven relaas met hier en daar een vleugje iro nie en doet geen moeite om er het spannend of anderszins 'lekker' te maken. Zelfs de dood van de haatdragende broer van het meisje doet hij terloops af. De schaduw die over het para dijs valt had echter nauwelijks trefzekerder neergezet kunnen worden dan met dat ene tragi sche beeld van de ravage langs de snelweg. De soms tamelijk onthutsende openhartigheid is een statement op zich, dat gemakkelijk valt uit te leggen als een pleidooi voor het erotisch zelfbeschikkings recht van de hoofdpersonen. Wat Jang nog meer met Lies voor zou kunnen hebben is min der gemakkelijk de vinger op te leggen, ook al omdat de nauw keurig nagespeelde seksuele handelingen veel aandacht naar nier waarop de gespannen driehoeksrelatie tussen de twee mannen en de Vietnamese schoonheid is uitgewerkt doet sterk denken aan 'Suzhou Ri ver', de prachtfilm van Lou Ye die vorig jaar in Rotterdam te recht bekroond werd met een Tiger Award. Maar terwijl Lou Ye er in zijn film in slaagde om de kijker bij zijn lurven te grij pen met een verhaal over ob sessieve liefde, blijft So Close To Paradise voortdurend op af stand, waardoor je - oneerbie dig gezegd - steeds sterker het gevoel krijgt dat je zit te kijken naar onbegrijpelijke Chinezen die onbegrijpelijke dingen doen. Vergiffenis De enige scène die wel een emo tionele snaar weet te raken blijkt nota bene te zijn inge voegd op last van de communis tische censuur. Nadat zij tijdens eens grootscheepse politieactie tegen prostituees is opgepakt, smeekt de betraande Ruan om vergiffenis ten overstaan van' een televisieploeg. Met deze scè ne wilden de autoriteiten onge twijfeld duidelijk maken dat prostitutie in China niet getole reerd wordt. Maar in feite maakt de scène alleen maar schrijnend duidelijk hoe onder drukking werkt. Want Ruan be toont slechts haar spijt omdat ze daartoe gedwongen wordt, en niet omdat ze zich daadwerke lijk ergens schuldig aan heeft gemaakt. So Close To Paradise wordt vertoond in 't Beest Goes. Ben Affleck en Gwyneth Paltrow in Bounce. Don Koos begon zijn filmcarrière als scenarioschrijver van degelijke kwaliteitsfilms voor een breed publiek, waaronder 'Single White Female' en 'Boys on the Side'. Met zijn regiede buut 'The Opposite of Sex' liet hij zich van een eigenzinniger kant zien, wat een verfrissend brutale en uiterst rake relatie komedie met hetero's, homo's en Christina Ricci als enfant terrible opleverde. door Leo Bankersen Wie van zijn tweede regie Boun ce, opnieuw naar een eigen script, weer eigenzinnigheid verwacht komt jammer genoeg bedrogen uit. Roos is op het con ventionele pad teruggekeerd, en het is voornamelijk aan zijn aandacht voor de acteurs te danken dat deze potentiële draak toch nog voor een groot deel overeind blijft. Bounce doet enigszins denken aan een remake voor een jongere doelgroep van de dramatische romance 'Random Hearts', waarin zich een relatie ontwik kelt tussen Harrison Ford en Kristin Scott Thomas nadat die hebben ontdekt dat hun bij een vliegramp omgekomen weder helften met elkaar vreemd gin gen. Ook in Bounce is een vlieg tuigongeluk de oorzaak dat twee wildvreemden elkaar ont moeten, en staat tegelijkertijd tussen hen in wanneer er liefde in het spel komt. Die sympathie ke reclameman (Ben Affleck) die op een mooie morgen het hart steelt van een jonge wedu we met twee kinderen (Gwyneth Paltrow) vergeet namelijk te melden dat hij indirect de oor zaak is van de dood van haar echtgenoot. Een jaar daarvoor had hij tijdens een tussenstop op een vliegveld in een dolle bui tickets geruild - eigenlijk had hij dus in dat vliegtuig moeten zitten dat op kerstavond in een sneeuwstorm neerstortte. Aanstekelijk Met de spelers hadden we het slechter kunnen treffen. Affleck ('Good Will Hunting', 'Dogma') overtuigt als de zelfverzekerde jonge macho die zijn schuldge voel van zich af probeert te schreeuwen en daar bijna aan onderdoor gaat. Paltrow ('Sha kespeare in Love') zorgt voor aangrijpende momenten van ontreddering maar kan haar kwetsbaarheid ook subtiel ver beelden. Roos probeert zijn film een realistische toon te geven en verrast met rappe en aansteke lijke dialogen die heel terloops en geïmproviseerd overkomen. Hij is terughoudend op de juiste momenten, kan laconiek scha kelen tussen humor en ernst en weet via de sarcastische homo seksuele assistent op het recla mebureau (Johnny Galecki uit 'The Opposite of Sex') zelfs nog wat ironie binnen te smok kelen. De eerste ontmoeting tussen Af fleck en Paltrow is tegendraads geregisseerd. Beiden zijn ge dwongen hun stem te verheffen omdat in een belendend kamer tje een hond amok maakt. Op het eerste gezicht gewoon een gekke vondst, die bij nader in zien de situatie toch een onge makkelijke lading geeft. Alsof die luchthartigheid geforceerd zich toe trekken. In het korte fragment aan het begin waarin Jang zelf in beeld verschijnt doet hij ook nogal lacherig over die diepere bedoelingen. Utopie Toch kan je wel vaststellen dan hij met de ontnuchterende af loop de romantische utopie die hij zelf heeft uitgebeeld ook weer onderuit haalt. Niet door dat hij een moreel oordeel uit spreekt, maar simpelweg - en tamelijk voorspelbaar - doordat de werkelijkheid met al zijn on aangenaamheden en onwelko me emoties de wereld van het tweetal binnendringt. De man blijft ontredderd achter, maar het meisje neemt de zaken in ei gen hand. Voor haar is het mis schien toch een bevrijding ge weest. Lies draait tijdens de Nacht van de Erotiek in Schuttershof Mid delburg. door Fritz de Jong Geïnspireerd door het com merciële succes van bronstige tienerkomedies als 'American Pie' en 'Road Trip' confronte ren de makers van Dude, Whe re's My Car? ons met de idiote avonturen van twee louter in feesten, drank en vrouwen ge- interesseerde sukkels. Deze verre neefjes van Beavis Butthead hebben zojuist de nacht van hun leven beleefd. Het probleem is alleen dat ze zich er de volgende ochtend niks meer van herinneren, en tot overmaat van ramp zijn ze ook nog hun auto kwijt. Het is het begin van een reeks onzinnige avonturen die qua stupiditeit nogal doen denken aan Dumb Dumber, de de buutfilm van de gebroeders Farelly, die toen nog bij lange na niet het hilarische niveau hadden bereikt van 'There's Something About Mary'. Had den de Farrelly's destijds nog de beschikking over het elas tieken smoelwerk van Jim Car rey, regisseur Danny Leiner moet het hier doen met het aanzienlijk minder leuke kop pel Sean William Scott en Ash- ton Kutcher. Scott was weliswaar goed op zijn plaats in bijrollen in de al genoemde 'Road Trip' en 'American Pie', terwijl Kutcher in Amerika populair is bij tie ners door het tv-programma 'That 7O's Show', maar geen van beide heren blijkt in staat om zelfstandig een avondvul lende komedie te dragen. Dat manco wordt hooguit gecom penseerd door een handjevol aardige grappen, zoals een pa rodie op 'Jurassic Park', waar in de hoofdpersonen worden aangevallen door woeste struisvogels. Over de hele linie leunt het scenario van Dude, Where's My Car? echter teveel op ondermaatse grappen over borsten, slipjes en orale seks. Dude, Where's My Car7 is te zien in Cine City Vlissingen, De Koning Hulst en Roxy Ber gen op Zoom. In Iran kan de natuur even mooi zijn als hard. Richtte Abbas Kiarostami in 'De Wind zal ons meenemen' zijn blik op de schoonheid van het platteland, Bahman Ghobadi - adviseur en acteur in de beroemde film van Kiarostami - toont in Een Tijd voor dronken Paarden de koude en dorheid van het hooggebergte van Iraans Koerdistan. Een plek waar de sim pelheid van het bestaan geen deugd is, maar een dreiging die mensenlevens eist. is en er op de deur nog heel iets anders staat te bonzen. Helaas wordt het hierna alras voorspel baar. Wat is die nieuwe vriend toch aardig voor de kinderen, wat begrijpen we goed dat hij het hoge woord steeds even uit stelt, en natuurlijk komt de waarheid toch wel aan het licht waardoor de schade werkelijk even onherstelbaar lijkt. Roos haalt zelfs het bijna ver plichte nummer van de recht bankscène van stal zodat we Af fleck in het getuigenbankje goed kunnen zien worstelen met zijn geweten. Eerlijk duurt het langst, en als dat eenmaal dui delijk is kan het nieuwe koppel toch nog hand in hand een (waarschijnlijk) gelukkige toe komst tegemoet wandelen. Toe gegeven, Bounce gaat over serieuze problemen als schuld gevoel en rouwverwerking, wat het tot een zinniger film maakt dan de doorsnee romantische komedie. Maar je zou willen dat de aangekaarte moeilijkheden toch wat minder gemakkelijk werden gladgestreken. Bounce draait in Cine City Vlis singen. door Marc Floor In die harde omgeving proberen vijf kinderen het zelf te rooien nadat hun vader dood uit de bergen is teruggekeerd. Gestor ven door de kou, een landmijn of de kogels van grenswachten, die genadeloos proberen de smok kel te voorkomen waarmee de Koerden zich in leven houden. Ironisch genoeg van autoban den, vastgesnoerd op de ruggen van zich door de sneeuw ploe gende ezels. Om de kou te weer staan krijgen de dieren een fles alcohol aan hun drinkwater toegevoegd. Het weesgezin komt nu onder leiding van de 12-jarige Ayoub (Ayoub Ahmadi), die niets an ders rest dan zijn school te ver laten en zich ook in de smokkel te begeven. De nood wordt des te hoger wanneer blijkt dat het zwaar gehandicapte jongste broertje Madi (Madi Ekthiar- Dini) een dure operatie moet on dergaan om een spoedig sterven te voorkomen. De oplossing lijkt binnen hand bereik als een van de zusjes wordt uitgehuwelijkt aan een Irakees, die belooft zorg te dra gen voor Madi's welzijn. Maar de Irakees breekt zijn woord, zodat Ayoub zelf met zijn zieke broertje naar Irak wil trekken om daar een medische behande ling te krijgen. Het betekent een tocht vol sneeuwstormen, hin derlagen en met ezels die door teveel drank niet meer op hun poten kunnen staan. Ghobadi heeft met zijn speel filmdebuut Een tijd voor dron ken paarden een indrukwek kend realistisch drama gemaakt. Dat is niet in de laat ste plaats te danken aan de jon ge acteurtjes, afkomstig uit het geportretteerde gebied en door Ghobai simpelweg voor de ca mera gezet. Niet alleen Ayoub toont zich een volleerd acteur, ook het spel van de gehandicap te Madi is ontroerend. Al is het babygehuil wat we ho ren bij zijn verdriet wat al te op zichtig onder de film gemon teerd. Er valt op Een tijd voor dronken paarden (Camera d'Or in Can nes voor beste debuut, pu- blieks-toptien Rotterdams filmfestival) nog wel wat af te dingen. Door de relatief korte duur komen de ontberingen minder uit de verf dan wanneer de film een episch karakter had meegekregen. Niet dat het - zo als 'De Wind zal ons meenemen - een uurtje of drie hoeft te duren, maar de 75 minuten die nu zijn gebruikt maken dat de film te fragmentarisch aandoet om te kunnen spreken van een meesle pend meesterwerk. Een tijd voor dronken paarden: te zien in Schuttershof Middel burg. Scène uit Een tijd voor dronken paarden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2001 | | pagina 50