Rechttoe rechtaan in Seoul
PZC
Film
Chinees paradijs
blijft op afstand
Wankele romantiek na vliegramp
14
Verre neefjes
van Beavis
en Butthead
ondermaats
Dreigend Koerdistan
woensdag 30 mei 2001
30 mei t/m 5 juni
VLISSINGEN
Cine city
(Belbios 0900-9363)
Dude, Where Is My Car. Do.t/mdi. 13.45,16.15,19en21.45u.,za.
ook 24 u.;
Bounce. Do. t/m di. 19 u.;
Along Came A Spider. Wo. 13.45,16.15,19 en 21.45 u, do.t/mdi.
13.45,19 en 21.45 u., za. ook 24 u„
Sweet November. Wo. 19 en 21.45 u., do. t/m di. 116.15 en 19 u.
Pokemon3.Wo. t/mdi. 13.45 en 16.15 u.;
The Mummy returns. Wo. t/m di. 13.45,16.15,19en21.45u.,za.
ook om 24 u.;
Men of Honor. Wo. 19 en 21.45 u. do t/m di. 21.45 u.;
15 Minutes. Wo. 19 en 21.45 u., do t/m di. 21.45 u.;
The Mexican. Wo. t/mdi. 13.45,16.15,19 en 21.45 u.;
Dungeons and Dragons. Wo. t/m di. 16.15 u.;
Save the last dance. Wo. 13.45,19 en 21.45 u., do. t/m di. 19 en
21.45 u. (ma. nietom 21.45 u.);
De kleine vampier. Wo. 13.45 en 16.15 do. t/m di. 13.45 u.;
Miss Congeniality. Wo. 13.45 en 16.15 u., do. t/m di. 13.45 u.
Sneak Preview. Ma. 21.45 u.
MIDDELBURG
Schuttershoftheater
(0118613482)
Nacht van de erotiek: film Lies (met live act). Zo. 23 en 01 u.;
Henri, un ami qui vous veut du bien. Vr. 22 u., ma. 20 u.;
Een tijd voor dronken paarden. Do. 19 u., vr. 19.30 u., za. 22 u., zo.
14 u.,
Der Krieger und die Kaiserin. Wo. 20 u., za. 19.30 u., zo. 20 u., di.
20 u.;
Being John Malcovich. Do. 21. u.
HULST
De Koning
(0114312030)
Dude, Where Is My Car. Do. 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u., za. en zo.
13.45,16.15,19.15en22.15u„ma.13.45,16.15en 20 u., di. 20 u.;
Save the Last Dance. Do. 20 u., vr. 19.15 en 22.15 u., za. en zo.
13.45,16.15,19.15en 22.15 u., ma. 13.45,16.15en 20 u., di.20 u.;
Pokemon 3. Wo., za., zo. en ma. 13.45 en 16.15 u.;
Along Came A Spider. Wo. en do. 20 u., vr. t/m zo. 19.15 en 22.15
u.( ma. en di. 20 u.;
TheMummy returns. Wo. 13.45,16.15en20u.,do.20u.,vr. 19.15
en 22.15 u., za. en zo. 13.45,16.5,19.15 en 22.15 u., ma. 13.45,
16.15 en 20 u., di. 20 u.;
Sjakie en de chocoladefabriek. Wo. 13.45 en 16.15 u.;15 Minu
tes. Wo. en do. 20 u., vr., za., en zo. 19.15 en 22.15 u., ma. en di. 20
u.;
Men of honor. Wo., do., ma. en di. 20 u., vr. t/m zo. 22.15 u.;
The Mexican. Wo., do. ma. en di. 20 u., vr.t/mzo. 19.15 en 22.15 u.;
Dungeons and Dragons. Wo. 16.15en20u.,za.t/m ma. 13.45 en
16.15 u.;
De kleine vampier. Wo. 13.45 u., za. t/m ma. 16.15 u.;
Ratjetoe in Parijs. Wo.+ za. t/m ma. 13.45 u.
102 Echte Dalmatiërs. Wo. 13.45 en 16.15 u., za t/m ma. 13.45 u.;
Miss Congeniality. Wo. 20 u., vr. 19.15, za. en zo. 16.15 en 19 u.,
ma. 16.15 u.;
Costa. Wo. 13.45 en 16.15 u.
't Beest
(0113 228 142)
So close to paradise. Do. en vr. 20.30 u.
GOES
OOSTBURG
Ledeltheater
(0117-452735/453377)
102 echte Dalmatiërs. Za. en zo. 13.30 en 15.30 u.;
Miss Congeniality. Vr., za. en ma. 20 u.
Theater Mond rag on
(0111-410809)
Todo Sobre mi Madre. Za. 21 u.
ZIERIKZEE
BERGEN OP ZOOM
Cinemactueel
(0164 254 886)
Along Came A Spider. Wo. 20 u., vr. t/m zo. 18.45 en 21.30 u., ma.
en di. 20 u.;
Pokemon 3. Wo. 14 u., vr. 18.45 u.,za. 14 en 18.45 u., zo. 14,16.30
en 18.45 u., ma. 14 u.;
The Mummy returns. Wo. 14 en 20 u., do. 20 u., vr. 18.45 en 21.30
u.,za. 14,18.45en 21.30 u.,zo. 14,16,18.45en 21.30 u., ma. 14en
20 u., di. 20 u.;
The Mexican. Wo. en do. 20 u., vr. en za. 21.30 u., zo. 16.15 en
21.30 u.;
102 Echte Dalmatiërs. Wo. za t/m ma. 14 u.;
Sneak Preview. Do. 20 u.;
C'est quoi la vie. Ma. 20.30 u.;
Felicia's Journey. Di. 20.30 u.
Roxy
(0164 233 434)
Dude, Where Is My Car. Do. 20 u., vr. en za. 18.45 en 21.30 u., zo.
en ma. 16.15 en 20 u., di. 20 u.;
The Mummy returns. Wo. 14 en 20 u., do. 20 u., vr. en za. 18.45 en
21.30 u., zo. en ma. 14, en 20 u., di. 20 u.;
Save the last dance. Wo. 20 u.;
De kleine vampier. Wo. en za. 14 u., zo. en ma. 14 en 16.15 u.
door Fritz de Jong
De verhouding tussen de Chi
nese filmmaker Wang Xiaos-
hua en de communistische au
toriteiten van zijn vaderland
mag gerust moeizaam worden
genoemd. In 1997 werd Frozen,
een kil portret van de heden
daagse Chinese maatschappij,
getroffen door een verbod, en
een jaar later moest de regis
seur bij het filmen van So Clo
se To Paradise toestaan dat
strenge censoren waakten over
het juiste revolutionaire gehal
te van zijn vertelling.
Dat betekent echter niet dat in
de film, die er enkele jaren
over deed om ons land te berei
ken, uitsluitend zoete broodjes
worden gebakken. In een ta
melijk rauwe beeldtaal laat
Wang de kijker kennismaken
met twee mannen uit de pro
vincie die een bestaan probe
ren op te bouwen in de grote
stad Wuhan. De wat
simpele Dongzi, die tevens
dienst doet als verteller, ge
looft in hard en eerlijk werken,
terwijl zijn vriend Gao snel
rijk hoopt te worden in de on
derwereld.
Als Gao door een lid van de lo
kale maffia wordt opgelicht
ontvoert hij de Vietnamese
nachtclubzangeres Ruan, om
dat die volgens hem bevriend
is met diezelfde gangster. Curi
eus genoeg ontstaat er een lief
desrelatie tussen Gao en Ruan,
waarbij Dongzi als heimelijke
aanbidder van de zangeres
moet toekijken. Zowel de
grauwe schildering van het
Chinese stadsleven als de ma-
Vergiffenis
Lies is zakelijke film over erotiek.
Technisch gezien is Lies net geen porno. Het naakt is niet
frontaal, er komt geen erectie in beeld en vermoedelijk doen
de acteurs het niet echt met elkaar, dit in tegenstelling tot
wat sommige andere filmmakers op dit moment voor voor
uitstrevend houden. Maar verder laat het Zuid-Koreaanse
enfant terrible Jang Sun Woo weinig aan de verbeelding over
in zijn verfilming van de wegens pornografie verboden ro
man van zijn landgenoot Jang Jung II.
door Leo Bankersen
Jang Sun Woo was eind j aren ze
ventig kortstondig politiek acti
vist, en ontpopte zich daarna als
filmer als een culturele dissi
dent. Zijn stijl is direct en onge
polijst, de inhoud van zijn werk
vaak uitdagend. Hij was bij
voorbeeld de eerste filmmaker
die met het schrijnende drama
'A Petal' een berucht bloedbad
uit de recente Koreaanse ge
schiedenis oprakelde.
Wat in Lies direct opvalt is dat
Jang het provocerende en sterk
erotisch georiënteerde materi
aal zo kaal en broodnuchter
presenteert dat er nauwelijks
nog een zinnenprikkelende
werking van uitgaat. Terwijl het
trefzeker geïmproviseerde ca
mera wei'k toch een zeer realisti
sche indruk maakt.
In het begin wordt de handeling
zelfs onderbroken door enkele
(zogenaamd?) documentaire
fragmenten, waarin bijvoor
beeld de debuterende jonge ac
trice Kim Tae Yeon ons toever
trouwt dat ze tegen haar rol op
ziet. Ze speelt een achttienjari
ge studente die haar ontmoeting
met een twintig jaar oudere
kunstenaar in een opwelling een
seksuele wending geeft. Latei-
zal ze verklaren dat ze het deed
omdat ze liever niet wacht tot ze
wordt verkracht, zoals haar
twee zusters overkwam. Intus
sen hebben we al kunnen zien
hoe ze zich nerveus maar vast
besloten in al haar openingen
laat ontmaagden.
Even onverschrokken geeft ze
toe aan de sadomasochistische
neiging van haar minnaar en
laat zich tot bloedens toe afran
selen - ook tot haar eigen genoe
gen zoals ze ontdekt. Hier fronst
de kijker en vraagt zich werke
lijk even af wat te denken van
deze 'Last Tango in Seoul',
waarin de gelieven tenslotte als
ware seksuele desperado's van
motel naar motel trekken. 'Hij is
geen sadist', komt Jang ons met
een van zijn droge commentaren
te hulp. Overgave is niet hetzelf
de als vernedering, en er schuilt
werkelijk tederheid in de ma
nier waarop ze eikaars wonden
verzorgen of een bezemsteel
voor gebruik gereed maken.
Technobeat
Dat de bizarre en op den duur
ook wel wat eentonige geselin
gen toch voldoende geloofwaar
dig blijven is mede te danken
aan de inzet van de acteurs. Ook
Lee Sang Hyun stond nooit eer
der voor de camera. Jang onder
streept van tijd tot tijd de obses
sie met een stevige technobeat,
maar verliest zich niet in de
quasi-artistieke beeldendiarree
die Ian Kerkhofs 'Shabondama
Elegy' kenmerkte. Weldadig is
ook het ontbreken van zweverig
gepsychologiseer omtrent de
aard van de perverse genoegens,
zoals we dat in 'Romance' van
Catherine Breillat mochten be
luisteren. Jang beperkt zich tot
een zakelijk weergegeven relaas
met hier en daar een vleugje iro
nie en doet geen moeite om er
het spannend of anderszins
'lekker' te maken. Zelfs de dood
van de haatdragende broer van
het meisje doet hij terloops af.
De schaduw die over het para
dijs valt had echter nauwelijks
trefzekerder neergezet kunnen
worden dan met dat ene tragi
sche beeld van de ravage langs
de snelweg.
De soms tamelijk onthutsende
openhartigheid is een statement
op zich, dat gemakkelijk valt uit
te leggen als een pleidooi voor
het erotisch zelfbeschikkings
recht van de hoofdpersonen
Wat Jang nog meer met Lies
voor zou kunnen hebben is min
der gemakkelijk de vinger op te
leggen, ook al omdat dcnauw-
keurig nagespeelde seksuele
handelingen veel aandacht naar
nier waarop de gespannen
driehoeksrelatie tussen de twee
mannen en de Vietnamese
schoonheid is uitgewerkt doet
sterk denken aan 'Suzhou Ri
ver', de prachtfilm van Lou Ye
die vorig jaar in Rotterdam te
recht bekroond werd met een
Tiger Award. Maar terwijl Lou
Ye er in zijn film in slaagde om
de kijker bij zijn lurven te grij
pen met een verhaal over ob
sessieve liefde, blijft So Close
To Paradise voortdurend op af
stand, waardoor je - oneerbie
dig gezegd - steeds sterker het
gevoel krijgt dat je zit te kijken
naar onbegrijpelijke Chinezen
die onbegrijpelijke dingen
doen.
Ben Affleck en Gwyneth Paltrow in Bounce.
Don Roos begon zijn filmcarrière als scenarioschrijver van
degelijke kwaliteitsfilms voor een breed publiek, waaronder
'Single White Female' en 'Boys on the Side'. Met zijn regiede
buut 'The Opposite of Sex' liet hij zich van een eigenzinniger
kant zien, wat een verfrissend brutale en uiterst rake relatie
komedie met hetero's, homo's en Christina Ricci als enfant
terrible opleverde.
De enige scène die wel een emo
tionele snaar weet te raken
blijkt nota bene te zijn inge
voegd op last van de communis
tische censuur. Nadat zij tijdens
eens grootscheepse politieactie
tegen prostituees is opgepakt,
smeekt de betraande Ruan om
vergiffenis ten overstaan van
een televisieploeg. Met deze scè
ne wilden de autoriteiten onge
twijfeld duidelijk maken dat
prostitutie in China niet getole
reerd wordt. Maar in feite
maakt de scène alleen maar
schrijnend duidelijk hoe onder
drukking werkt. Want Ruan be
toont slechts haar spijt omdat ze
daartoe gedwongen wordt, en
met omdat ze zich daadwerke
lijk ergens schuldig aan heeft
gemaakt.
So Close To Paradise wordt
vertoond in 't Beest Goes.
door Leo Bankersen
Wie van zijn tweede regie Boun
ce, opnieuw naar een eigen
script, weer eigenzinnigheid
verwacht komt jammer genoeg
bedrogen uit. Roos is op het con
ventionele pad teruggekeerd, en
het is voornamelijk aan zijn
aandacht voor de acteurs te
danken dat deze potentiële
draak toch nog voor een groot
deel overeind blijft.
Bounce doet enigszins denken
aan een remake voor een jongere
doelgroep van de dramatische
romance 'Random Hearts',
waarin zich een relatie ontwik
kelt tussen Harrison Ford en
Kristin Scott Thomas nadat die
hebben ontdekt dat hun bij een
vliegramp omgekomen weder
helften met elkaar vreemd gin
gen. Ook in Bounce is een vlieg
tuigongeluk de oorzaak dat
twee wildvreemden elkaar ont
moeten, en staat tegelijkertijd
tussen hen in wanneer er liefde
in het spel komt. Die sympathie
ke reclameman (Ben Affleck)
die op een mooie morgen het
hart steelt van een jonge wedu
we met twee kinderen (Gwyneth
Paltrow) vergeet namelijk te
melden dat hi] indirect de oor
zaak is van de dood van haar
echtgenoot. Een jaar daarvoor
had hij tijdens een tussenstop op
een vliegveld in een dolle bui
tickets geruild - eigenlijk had
hij dus in dat vliegtuig moeten
zitten dat op kerstavond in een
sneeuwstorm neerstortte.
Aanstekelijk
Met de spelers hadden we het
slechter kunnen treffen. Affleck
('Good Will Hunting', 'Dogma')
overtuigt als de zelfverzekerde
jonge macho die zijn schuldge
voel van zich af probeert te
schreeuwen en daar bijna aan
onderdoor gaat. Paltrow ('Sha
kespeare in Love') zorgt voor
aangrijpende momenten van
ontreddering maar kan haar
kwetsbaarheid ook subtiel ver
beelden. Roos probeert zijn film
een realistische toon te geven en
verrast met rappe en aansteke
lijke dialogen die heel terloops
en geïmproviseerd overkomen.
Hij is terughoudend op de juiste
momenten, kan laconiek scha
kelen tussen humor en ernst en
weet via de sarcastische homo
seksuele assistent op het recla
mebureau (Johnny Galecki uit
'The Opposite of Sex') zelfs
nog wat ironie binnen te smok
kelen.
De eerste ontmoeting tussen Af
fleck en Paltrow is tegendraads
geregisseerd. Beiden zijn ge
dwongen hun stem te verheffen
omdat in een belendend kamer
tje een hond amok maakt. Op
het eerste gezicht gewoon een
gekke vondst, die bij nader in
zien de situatie toch een onge
makkelijke lading geeft. Alsof
die luchthartigheid geforceerd
is en er op de deur nog heel iets
anders staat te bonzen. Helaas
wordt het hierna alras voorspel
baar. Wat is die nieuwe vriend
toch aardig voor de kinderen,
wat begrijpen we goed dat hij
het hoge woord steeds even uit
stelt, en natuurlijk komt de
waarheid toch wel aan het licht
waardoor de schade werkelijk
even onherstelbaar lijkt.
Roos haalt zelfs het bijna ver
plichte nummer van de recht
bankscène van stal zodat we Af
fleck in het getuigenbankje
goed kunnen zien worstelen met
zijn geweten. Eerlijk duurt het
langst, en als dat eenmaal dui
delijk is kan het nieuwe koppel
toch nog hand in hand een
(waarschijnlijk) gelukkige toe
komst tegemoet wandelen. Toe
gegeven, Bounce gaat over
serieuze problemen als schuld
gevoel en rouwverwerking, wat
het tot een zinniger film maakt
dan de doorsnee romantische
komedie. Maar je zou willen dat
de aangekaarte moeilijkheden
toch wat minder gemakkelijk
werden gladgestreken.
Bounce draait in Cine City Vlis-
singen.
zich toe trekken. In het korte
fragment aan het begin waarin
Jang zelf in beeld verschijnt
doet hij ook nogal lacherig over
die diepere bedoelingen.
Utopie
Toch kan je wel vaststellen dan
hij met de ontnuchterende af
loop de romantische utopie die
hij zelf heeft uitgebeeld ook
weer onderuit haalt. Niet door
dat hij een moreel oordeel uit
spreekt, maar simpelweg - en
tamelijk voorspelbaar - doordat
de werkelijkheid met al zijn on
aangenaamheden en onwelko
me emoties de wereld van het
tweetal binnendringt. De man
blijft ontredderd achter, maar
het meisje neemt de zaken in ei
gen hand. Voor haar is het mis
schien toch een bevrijding ge
weest.
Lies draait tijdens de Nacht van
de Erotiek in Schuttershof Mid
delburg.
door Fritz de Jong
Geïnspireerd door het com
merciële succes van bronstige
tienerkomedies als 'American
Pie' en 'Road Trip' confronte
ren de makers van Dude, Whe
re's My Car? ons met de idiote
avonturen van twee louter in
feesten, drank en vrouwen ge-
interesseerde sukkels. Deze
verre neefjes van Beavis
Butthead hebben zojuist de
nacht van hun leven beleefd.
Het probleem is alleen dat ze
zich er de volgende ochtend
niks meer van herinneren, en
tot overmaat van ramp zijn ze
ook nog hun auto kwijt.
Het is het begin van een reeks
onzinnige avonturen die qua
stupiditeit nogal doen denken
aan Dumb Dumber, de de
buutfilm van de gebroeders
Farelly, die toen nog bij lange
na niet het hilarische niveau
hadden bereikt van 'There's
Something About Mary'. Had
den de Farrelly's destijds nog
de beschikking over het elas
tieken smoelwerk van Jim Car
rey, regisseur Danny Leiner
moet het hier doen met het
aanzienlijk minder leuke kop
pel Sean William Scott en Ash-
ton Kutcher.
Scott was weliswaar goed op
zijn plaats in bijrollen in de al
genoemde 'Road Trip' en
'American Pie', terwijl Kutcher
in Amerika populair is bij tie
ners door het tv-programma
'That 7O's Show', maar geen
van beide heren blijkt in staat
om zelfstandig een avondvul
lende komedie te dragen. Dat
manco wordt hooguit gecom
penseerd door een handjevol
aardige grappen, zoals een pa
rodie 'op 'Jurassic Park', waar
in de hoofdpersonen worden
aangevallen door woeste
struisvogels. Over de hele linie
leunt het scenario van Dude,
Where's My Car? echter teveel
op ondermaatse grappen over
borsten, slipjes en orale seks.
Dude, Where's My Caris te
zien in Cine City Vlissingen,
De Koning Hulst en Roxy Ber
gen op Zoom.
In Iran kan de natuur even mooi zijn als hard. Richtte Abbas
Kiarostami in 'De Wind zal ons meenemen' zijn blik op de
schoonheid van het platteland, Bahman Ghobadi - adviseur
en acteur in de beroemde film van Kiarostami - toont in Een
Tijd voor dronken Paarden de koude en dorheid van het
hooggebergte van ïraans Koerdistan. Een plek waar de sim
pelheid van het bestaan geen deugd is, maar een dreiging die
mensenlevens eist.
door Marc Floor
In die harde omgeving proberen
vijf kinderen het zelf te rooien
nadat hun vader dood uit de
bergen is teruggekeerd. Gestor
ven door de kou, een landmijn of
de kogels van grenswachten, die
genadeloos proberen de smok
kel te voorkomen waarmee de
Koerden zich in leven houden.
Ironisch genoeg van autoban
den, vastgesnoerd op de ruggen
van zich door de sneeuw ploe
gende ezels. Om de kou te weer
staan krijgen de dieren een fles
alcohol aan hun drinkwater
toegevoegd.
Het weesgezin komt nu onder
leiding van de 12-jarige Ayoub
(Ayoub Ahmadi), die niets an
ders rest dan zijn school te ver
laten en zich ook in de smokkel
te begevenDe nood wordt des te
hoger wanneer blijkt dat het
zwaar gehandicapte jongste
broertje Madi (Madi Ekthiar-
Dini) eendure operatie moet on
dergaan om een spoedig sterven
te voorkomen.
De oplossing lijkt binnen hand
bereik als een van de zusjes
wordt uitgehuwelijkt aan een
Irakees, die belooft zorg te dra
gen voor Madi's welzijn. Maar
de Irakees breekt zijn woord,
zodat Ayoub zelf met zijn zieke
broertje naar Irak wil trekken
om daar een medische behande
ling te krijgen. Het betekent een
tocht vol sneeuwstormen, hin
derlagen en met ezels die door
teveel drank niet meer op hun
poten kunnen staan.
Ghobadi heeft met zijn speel
filmdebuut Een tijd voor dron
ken paarden een indrukwek
kend realistisch drama
gemaakt. Dat is niet in de laat
ste plaats te danken aan de jon
ge acteurtjes, afkomstig uit het
geportretteerde gebied en door
Ghobai simpelweg voor de ca
mera gezet. Niet alleen Ayoub
toont zich een volleerd acteur,
ook het spel van de gehandicap
te Madi is ontroerend.
Al is het babygehuil wat we ho
ren bij zijn verdriet wat al te op
zichtig onder de film gemon
teerd.
Er valt op Een tijd voor dronken
paarden (Camera d'Or in Can
nes voor beste debuut, pu-
blieks-toptien Rotterdams
filmfestival) nog wel wat af te
dingen. Door de relatief korte
duur komen de ontberingen
minder uit de verf dan wanneer
de film een episch karakter had
meegekregen. Niet dat het - zo
als 'De Wind zal ons meenemen -
een uurtje of drie hoeft te duren,
maar de 75 minuten die nu zijn
gebruikt maken dat de film te
fragmentarisch aandoet om te
kunnen spreken van een meesle
pend meesterwerk.
Een tijd voor dronken paarden:
te zien in Schuttershof Middel
burg.
Scène uit Een tijd voor dronken paarden.