De echte eindwinnaar zit thuis
Axelaars veelzijdig Hij floot als een kanarie
in juniorendriedaagse
PZC
Hoogerland doet
goede zaken
vetriengsrrDg
20
Duitser wint, maar Brit maakt meeste indruk in Juniorendriedaagse
Joop de Jonge:
goed gevoel na
de driedaagse
MSV
De Uitlaat
PLUS
MUM
CONCLUSIE
Arie Luyendijk is slechts baan vulling
maandag 28 mei 2001
doorSven Remijnsen
STRIJPEN - Zelden zal een
wielrenner zoveel indruk heb
ben gemaakt in de Junioren
driedaagse van Axel als Kieran
Page. Zelden ook zal een wiel
renner zoveel pech hebben ge
had, want terwijl ChristophMe-
schenmoser gistermiddag in
Strijpen werd gehuldigd als
eindwinnaar van de wereldbe
kerwedstrijd, zat Kieran Page
alweer thuis in Engeland.
De twintigste editie zal nog lang
worden herinnerd als de drie
daagse waarin een achttienjari
ge Engelsman, afkomstig van
het eiland Wight, het complete
peloton op z'n kop zette. Kieran
Page won vrijdagavond na een
solo de openingsrit in Koewacht
en bevestigde zaterdagmiddag
zijn klasse door ook de tijdrit in
Zuiddorpe naar zijn hand te zet
ten.
De derde etappe in Axel, nor
maal gesproken niet meer dan
een tussendoortje, verliep za
terdagavond echter desastreus
voor de renner die vorig seizoen
vijftig koersen won. De karak
tervolle Brit, even klein als
sterk, kwam twee keer ten val en
vocht zich tot tweemaal toe te
rug in de grote groep, maar
moest zij n i nspanningen meteen
na de finish bekopen. Page zak
te huilend in elkaar in de armen
van zijn verzorger en werd afge
voerd naar het ziekenhuis in
Terneuzen.
Schaafwonden
Ernstig letsel werd niet vastge
steld, maar de wedstrijd vervol
gen was uitgesloten. Daarom
werd Kieran Page gistermid
dag, met pijnlijke ledematen vol
schaafwonden, op het vliegtuig
naar Engeland gezet. De Duit
ser Christoph Meschenmoser,
die in zowel de eerste etappe als
de tijdrit met een kleine achter
stand als tweede was geëindigd,
kostte het vervolgens weinig
moeite om zijn in de schoot ge
worpen gele trui met succes te
verdedigen.
Martijn Maaskant (Rabobank),
die tweede werd op zestien se
conden, verwoordde na afloop
de mening van veel collega-ren
ners door Kieran Page aan te
wijzen als de renner die de
grootste indruk had gemaakt.
„De echte winnaar zit thuis"zei
Maaskant. „Dat zo'n klein man
netje zo hard kan fietsen... Zo
iets heb ik nog nooit gezien."
Johnny Hoogerland uit Yerseke,
die een prachtige driedaagse af
sloot op de achtste plaats, be
tuigde de onfortuinlijke smaak
maker op geheel eigen wijze
respect. Hoogerland: „Ik heb
hem zaterdagavond speciaal
opgezocht in het hotel en ge
zegd: 'wie er ook wint, jij bent de
beste van ons allemaal'. Wat ik
hem heb zien doen, was gewel
dig. Hij viel en reed twee minu
ten achter het peloton. Vooraan
gingen ze toen als gekken rijden.
Er ontstond een kopgroep en
verschillende renners, ik ook,
gingen in de achtervolging,
maar we werden stuk voor stuk
teruggehaald. Door Kieran
Page. Die was teruggekomen in
het peloton en meteen op kop
gaan rijden."
Dankbaar
Christoph Meschenmoser, die
ook de groene puntentrui ver
overde en met Duitsland het
ploegenklassement won, nam
het eerbetoon aan Kieran Page
voor kennisgeving aan. „Ach, ik
reed zelf ook lang niet slecht",
zei de zeventienjarige baanspe-
cialist uit Bodensee in het zui
den van Duitsland. „In de laat
ste etappe had ik nog genoeg
kracht over. Mijn leidende posi
tie is vaak aangevallen, maar
het team heeft hard gewerkt. Ik
kreeg ook steun van de andere
Duitse ploegen. Ik ben iedereen
zeer dankbaar."
De slotrit in en om Strijpen, met
beklimmingen van de Valken
berg, de Berendries en de Vlam-
me, ging Meschenmoser inder
daad goed af, hoewel hij nooit
eerder in de Vlaamse Ardennen
was geweest. Een vroege ont
snapping van veertien renners,
onder wie Joram Dees uit Tho-
len en Johnny Hoogerland,
bracht hem niet in paniek, om
dat ook zijn naaste concurren
ten de sprong niet durfden te
maken. Ook de daaropvolgende
aanval, op veertig kilometer
voor de finish, liet Meschenmo
ser met een gerust hart aan zich
voorbijgaan.
Het bleek de beslissende aanval,
want Jos Pronk en Floris Goes-
Vi
HbKbbBbi
Kieran Page, de smaakmaker van de Juniorendriedaagse, is ingestort i
zorgd door de begeleiders van het Engelse team.
innen hielden hun bescheiden
voorsprong in stand. De rit-
winst die Pronk in de sprint be
haalde, was van grote emotio
nele waarde voor de Rabobank-
renner. Nog niet zo lang geleden
overleed zijn vader, oud-cou
reur Matthé Pronk, na een lang
a de derde etappe en wordt ver
foto Herman Harens
en slopend ziekbed. Aan winnen
was Jos Pronk, broer van Rabo-
prof Matthé junior, dit seizoen
nog niet toegekomen. Hij had
wel andere dingen aan zijn
hoofd.
Rabobank beëindigde de drie
daagse zo op de valreep nog met
een dagsucces. Samen met de
tweede plek in het eindklasse
ment van Martijn Maaskant
was dat voor ploegleider Frans
Maassen voldoende voor een te
vreden gevoel. Zelf vond Maas
kant, zeventien en afkomstig uit
Zuidland, dat alleen de eindze
ge telde. „Als je zover bent ge
komen, wil je altijd meer. Ik heb
die Duitser nog aangevallen,
maar hij en zijn ploeg waren te
sterk." Het was maar goed dat
hij niet wist wat Maassen voor
de start had gezegd. „Wat wij
straks van plan zijn? Niets, al
leen onze posities consolideren.
Meer dan een tweede plaats zal
er niet inzitten, want ik denk
niet dat Meschenmoser gaat
breken. Die kan heel wat, alleen
niet zoveel als Kieran Page."
Zwaar gevallen
Kieran Page: zijn naam bleef
overal opduiken. Helaas voor
hem ook op die bizarre zater
dagavond, toen na vijftig kilo
meter over de koersradio werd
gemeld dat de Brit zwaar geval
len was. Zijn ploeggenoten
brachten hem terug vooraan,
maar een tweede val, nog geen
twintig kilometer verder, brak
hem definitief op. Elf van zijn
rivalen zagen direct hun kans
schoon en gingen op zoek naar
een kopgroep van drie, die op de
kasseien van de Plattedijk werd
opgeslokt. De leiders reden een
voorsprong van ruim twee mi
nuten bij elkaar.
Ook het klassement werd ge
maakt, want in de eerste groep
waren de nummers één tot en
met vijf uit het latere eindklas
sement vertegenwoordigd: Me
schenmoser, Maaskant, de Pool
Btazej Janiaczyk, de Fransman
Emilien Benoït Berges en de
Duitser Moritz Veit.
De ritzege ging naar Janiaczyk,
vorig jaar nog tweede na drie
dagen. Hij ontsnapte in de slot
fase en bleef uit de greep van
zijn achtervolgers.
Twee minuten en zes seconden
later kwam de toegetakelde
Kieran Page in het peloton als
77e binnen. Hij had gebogen,
maar was niet gebroken. Dat
deed hij pas na de finish.
door Sven Remijnsen
STRIJPEN - Hij had zichzelf in
de aanloop naar de Junioren
driedaagse van Axel onder druk
gezet. Johnny Hoogerland vond
dat het tijd werd om te bewijzen
dat hij terecht deel uitmaakt
van de gerenommeerde Rabo-
bank-ploeg. Een plaatsje bij de
toptien, dat moest toch mogelijk
zijn-
Het werd de achtste plaats, 2
minuten en 31 seconden achter
de Duitse eindwinnaar Chris
toph Meschenmoser. Hooger
land was de derde Nederlander
en na Martijn Maaskant de
tweede Rabobanker. En dat ter
wijl hij drie dagen lang niet in
het oranje, maar in het wit van
de Zeeuws-Brabantse districts
selectie had gereden.
Dat was de keuze van ploeglei
der Frans Maassen, die zijn ren
ner de vrijheid wilde geven.
„Eerst vond ik het jammer dat
ik niet voor Rabobank mocht
rijden", zei Hoogerland. „Maar
zo heel veel verschil maakte het
niet. Ik ben gewoon bij de ploeg-
bespreking geweest. En bij de
districtsselectie mocht ik volle
dig voor mijn eigen kansen rij
den."
Tijdrit
De basis voor zijn uitstekende
eindklassering legde Hooger
land zaterdagmiddag in de tijd
rit. Hij moest na de 10,5 kilo
meter rond Zuiddorpe slechts
zeventien seconden toegeven op
de Britse geweldenaar Kieran
Page. Hoogerland, die de week
daarvoor een tijdrit in Morbi-
han had gewonnen, werd daar
mee achtste.
Maar Johnny Hoogerland, dat is
toch helemaal geen tijdrijder?
„Vroeger misschien niet, maar
sinds dit seizoen wel. Het gaat
ineens geweldig. Ik heb de afge
lopen winter erg veel kracht
training gedaan, waardoor ik
breder en sterker ben geworden.
Daar heb ik voordeel van bij het
tijdrijden."
In de derde etappe miste Hoo
gerland („Je kunt er niet altijd
bijzitten") zaterdagavond de
beslissende slag. Door het ver
lies van twee minuten raakte de
topdrie uit het zicht. In de laat
ste rit reed hij gisteren in z'n
eentje naar een grote kopgroep
toewaarin ook Joram Deeseen
van zijn Middelkamp-maatjes,
zich bevond. Eenmaal terug in
het peloton had Hoogerland
moeite om zich te handhaven,
maar die moeite werd ruim
schoots beloond met een eind
klassering die perspectief biedt.
Hoogerland: „De komende tijd
wordt uitgemaakt welke junio
ren mogen doorstromen naar de
amateurs bij Rabobank. Ik
word hier de derde Nederlan
der, sta weer bij de eerste 25 in
het UCI-klassement, en maak
een goede kans op deelname aan
het WK. Deze driedaagse is heel
goed geweest voor mijn toe
komst bij Rabo."
Ook Martin Totté (Sint Jansteen
en Joram Dees (Tholen) hiel
den zich staande in de grote
groep. Totté beëindigde de we
reldbekerwedstrijd als veertig
ste, Dees als 41e.
STRIJPEN - Voorzitter Joop de
Jonge was gisteren bijzonder te
vreden over de twintigste Junio
rendriedaagse van Axel. „Het
weer was mooi, de wedstrijd
was prachtig. Dat hebben we
ook wel verdiend."
Als opvolger van de teruggetre
den Ap den Doelder stond De
Jonge voor de taak de driedaag
se in goede banen te leiden. Dat
lukte, met dank aan zijn colle
ga's. „We hebben drie dagen
lang heel ontspannen en goed
georganiseerd gewerkt. Ik heb
er een enorm goed gevoel aan
overgehouden."
Nu is gebleken dat de organisa
tie ook met een aantal nieuwe
mensen in de gelederen naar be
horen functioneert, richt De
Jonge zijn blik op de toekomst.
De slotetappe in de Vlaamse Ar
dennen wordt, als het aan hem
ligt, volgend jaar nog zwaarder
gemaakt. „Het streven is om het
beste deel van de kasseien van
de Paddestraat op te nemen in
het parkoers. De Molenberg
krijgen we er dan automatisch
bij. Zo wordt de koers alleen
maar mooier."
-J1
http://www.msvdeuitlaat.nl
Motorcrossclub De Uitlaat
beschikt over een leuke, le
vendige homepage, die vaak
wordt geactualiseerd. Dat is
ook wel nodig, want de ver
eniging is tegenwoordig re
gelmatig in het nieuws. Er
wordt onderhandeld met
Zeeland Seaports over het
huidige circuit in het Vlis-
singse Sloegebied, er isspra-
ke van samenwerking met
MC Rilland en een mogelijke
verhuizing naar een nieuw
terrein in de gemeente Rei-
merswaal. Via de eigen web
site worden de leden van De
Uitlaat uitstekend op de
hoogte gehouden van de
laatste ontwikkelingen.
Ook aan de geschiedschrij
ving van de club is de nodige
aandacht besteed. Van de
wildcrossers op het Zilveren
Schor in 1967, waarmee het
allemaal begon, tot en met
de derde lustrumeditie van
de Strandcross in 2000.
Verder bevat de site de ge
bruikelijke aankondigingen
en uitslagen van wedstrij
den, zoals het pas begonnen
Open Zeeuws kampioen
schap, waarvoor ditmaal
zelfs online kon worden inge
schreven. Een aardige servi
ce is de rubriek Handel, waar
in leden en andere motor
crossers hun materiaal te
koop kunnen aanbieden. Het
plaatsen van een advertentie
is bovendien gratis. Het
pronkstuk van de site is de fo-
togallerij van Ralph Over-
weel. De prachtig bewerkte
actiefoto's zijn zeer geschikt
om te gebruiken als bureaub
lad-achtergrond.
Een gastenboek, of in ieder
geval een rubriek voor op- of
aanmerkingen, zou geen
overbodige luxe zijn. Daarin
zou bijvoorbeeld kunnen
worden geschreven dat de
welkomstpagina wel heel
erg veel reclame bevat.
De homepage van De Uitlaat
is actueel, veelzijdig en ver
rassend. Een site om te koes
teren en om trots op te zijn.
door Frits Bakker
De Juniorendriedaagse komt in
Koewacht, in Zuiddorpe en in
Strijpen, maar de zaterdagavond is
traditiegetrouw voorbehouden aan
Axel, de plaats waar het twintig jaar
geleden allemaal begon. Sommige
Axelaars zijn zo betrokken bij de
wedstrijd dat ze dingen doen die je
niet meteen van ze zou verwachten:
de man van de sponsorzaken bouwt
een terras op de kasseien, de oud
voorzitter is dringend op zoek naar
een camping.
Die oud-voorzitter is Ap den Doel
der, jarenlang hét gezicht van de Ju
niorendriedaagse. Om gezondheids
redenen heeft Den Doelder, onlangs
op het Zeeuwse sportgala in Terneu
zen gekozen tot vrijwilliger van het
jaar, zich na de vorige editie terugge
trokken uit de organisatie. Ditmaal
is hij slechts als toeschouwer aanwe-
Reservedoelman
Bij PSV zat gistermiddag geen re
servedoelman op de bank. Door
blessures was er simpelweg geen in
valler-doelman beschikbaar bij de
landskampioen. Indien Gino Cou-
tinho uitgevallen was, had veldspe-
ler Theo Lucius het doel verder moe
ten verdedigen.
Aan het eind van het seizoen heeft
PSV plotseling flinke keepersproble
men. Ronald Waterreus raakte ge
blesseerd aan zijn rechterkuit, kon
net de bekerfinale spelen, maar ont
brak gisteren tegen NEC. Zijn bles
sure is niet verslechterd door het
meespelen in de finale, maar de me
dische staf vond het raadzaam om
Waterreus even helemaal rust te gun
nen. Reservedoelman Patrick Lode-
wijks is al enkele weken uit de roula
tie als gevolg van problemen aan een
achillespees. Morgen wordt bekeken
of een operatie nodig is.
Gino Coutinho is een van de twee
doelmannen van het tweede elftal.
Hij viel in tijdens de kampioenswed
strijd van PSV en speelt sindsdien de
competitiewedstrijden. Guido Bud-
ziak, de andere doelman van het
tweede elftal, verblijft in Hong Kong
waar de reserves deelnemen aan een
toernooi. Coach Erik Gerets tilde
niet zwaar aan het gemis van een
stand-in. „We hadden Theo Lucius er
mentaal op voorbereid dat hij in het
doel zou moeten als de nood aan de
man kwam. Misschien heeft hij er wel
stiekem op gehoopt."
zig in Axel. Terwijl Herman Dekker,
de ex-secretaris die tegelijk met zijn
voorzitter is afgezwaaid, zich net als
de voorgaande jaren druk telefone
rend door de permanence begeeft,
houdt Den Doelder zich afzijdig.
Veel rust wordt hem echter niet ge
gund. In de uren voor de start van de
avondetappe wordt hij door alles en
iedereen gebruikt als vraagbaak. „Ik
word voortdurend aangesproken
door ploegleiders en begeleiders",
zegt Den Doelder. „Ze willen van al
les van me weten: waar is dit, waar is
dat? Ik kan ze meestal wel helpen,
maar het is niet altijd even leuk als je
ze moet uitleggen dat je geen voorzit
ter meer bent. Daar heb ik het soms
best moeilijk mee."
Tent
Hij is nog niet uitgepraat of een lid
van de Wit-Russische delegatie
klampt hem aan. Het is de tolk, die in
het Frans communiceert. Ze heeft
een reis van 2 6 uur vanuit Minsk ach
ter de rug, die allerminst comfortabel
is geweest. Met z'n achten (vijf ren
ners, twee begeleiders en de tolk)
hebben ze Europa doorkruist in een
oude bestelbus. Tot en met zondag
verblijven ze in Axel, daarna is het
wachten op de etappekoers in het
Franse Lorraine, die de vrijdag daar
op begint. De tussenliggende tijd
willen ze doorbrengen op een cam
ping. Of Den Doelder misschien nog
een adresje weet.
„Tja", zegt hij. „Er zijn hier in de
buurt campings genoeg waar je een
tent kunt opzetten."
De tolk antwoordt met een verbaasde
blik. „Een tent? Die hebben we niet."
„Maar waar slapen jullie dan?"
„In de bus. Met z'n achten, ja."
Parasollen
Jan de Kraker heeft ondertussen
geen weet van het wonderlijke ge
sprek. De Kraker, binnen de organi
satie verantwoordelijk voor de
sponsoraangelegenheden, is neerge
streken op de Plattedijk, even buiten
Axel. Aan de rand van de kassei-
enstrook heeft hij in het gras twee pa
rasollen neergezet en er een proviso
risch terras ingericht. Er is bier, cola
en kaas in blokjes. Iedereen is wel
kom.
Het is een vreemd gezicht, die be
scheiden nederzetting midden in de
verder verlaten polder, en in de ver
ste verte niet te vergelijken met de
luxe vip-ruimtes die andere organi
saties inruimen voor hun geldschie
ters. Maar zodra de renners passeren,
weten de gasten dat ze de juiste plek
hebben gekozen. Ze zien het stof op
waaien, horen de wielen kletteren op
de kasseien en springen geschrokken
opzij voor vloekende renners. Ner
gens is de koers zo dichtbij als hier. In
Axel kan iets heel eenvoudigs ook
heel bijzonder zijn.
Twee bossen bloemen en een kus
op zijn hoofd. Daar stond hij dan:
Rien van Haaften, voor de aftrap van
Dosko tegen Terneuzen, zijn laatste
officiële wedstrijd voor de KNVB als
scheidsrechter. Mooie zomeravond,
halve finale van de beker, een insti
tuut dat afscheid neemt na een
prachtige carrière.
Hij ondering het schijnbaar onbewo
gen. Voor de wedstrijd vertelde hij
nog: „Ik zat woensdag met een paar
voetbalvrienden naar de Europacup
finale te kijken. Toen ik Dick Jol zag
opkomen, zei ik: kijk, die heeft nog
bij mij gevlagd. Ik geef toe dat ik het
vaker bij hem heb gedaan, maar één
keer was ik scheidsrechter en hij
vlaggen.
Rien van Haaften uit Kapelle zal nog
gemist worden in het wereldje. Zijn
autoriteit, zijn soepele, als het moest
dwingende manier van omgaan met
spelers en bestuurders, de kennis van
het vak, het gevoel om te handelen
naar de geest. Jammer, dat hij toch
net niet geslaagd is in het profvoet
bal. „Hij fluit als een kanarie", zei
Sjaak van der Lijke, de spraakwater
val van Hoek, vorige week, toen hij de
afscheidswedstrijd van Angelo Nijs-
kens en Patrick Naudts leidde. Za
terdagavond floot hij zelf zijn
laatste. Hij trok geel na twee minuten
voor Menno den Dekker van Terneu
zen. Daarna hield hij kaarten op zak,
zoals hij gewend was al die jaren.
En op het eind van de wedstrijd, toen
hij door Brabantse heethoofden
werd uitgemaakt voor Zeeuwse boer,
bleef hij onbewogen zijn gezag to
nen. Het was een afscheid in stijl.
Sarah Fisher crasht in de tweede bocht van de Indy 500. Fisher stapte ongedeerd uit haar auto.
foto Herb Nygren/RTR
van onze sportredactie
INDIANAPOLIS - De Braziliaanse autocoureur Helio Castro Neves heeft
zondag de 85e editie van de Indy 500 gewonnen. De debutant zat aan het stuur
van een Dallara Oldsmobile van het Penske Racing-team. Castro Neves bleef
zijn land- en ploeggenoot Gil de Ferran, de regerend kampioen in de CART se
ries, voor. De Amerikaan Michael Andretti werd derde.
Tweevoudig winnaar Arie Luyendijk eindigde op een anonieme dertiende
plaats, op meer dan twee ronden van Castro Neves. „Zo ben je de koning, zo
ben je een beetje baanvulling", erkende de Nederlander na de race. De 47-ja-
rige Nederlander die voor de 85e Indy 500 terugkwam op zijn besluit in 1999
om te stoppen, zag direct bij zijn rentree dat hij geen rol van belang zou spelen.
„De jongens vooraan reden zo van mij weg. Ik kon ze gewoon niet bijhouden."
Luyendijk had nog even de mazzel dat het begin van de race maar niet op gang
wilde komen omdat tal van coureurs van de baan tegen de betonnen muur vlo
gen.
Luyendijk mocht in ronde 48 zelfs even aan de leiding rijden omdat hij als
laatste van het veld de pitstraat opzocht. Na het bezoek aan zijn team, kwam
het nooit meer goed.,Ik kwam niet fatsoenlij k de pits uit. Daarna besloten we
maar voorzichtig de pitstraat uit te rijden om in ieder geval in de race te blij
ven."
Tot aan het einde van de race bleef Luyendijk met 'kleine' problemen kampen.
Zijn beschermkap van zijn helm sloot niet helemaal, waar-door hij bij de be
ginnende regenbui slecht zicht had. Een opflikkerend olielampje liet hem ver
volgens weer schrikken. GPD
