Wagenaar fluit
zich naar de top
Joost de Wilde vecht zich terug
PZC
Dankfried Verhage
wil nog niet aan
degradatie denken
Jonge arbiter is ambitieus
25
Peter Vos
kansrijk in
biljartfinale
bw
vrijdag 27 april 2001
door Ron de Waal
KRABBENDIJKE - De aanvul
ling van het huidige scheids-
rechterskorps staat er niet al te
florissant voor. De 25-jarige
Vincent Wagenaar uit Krabben-
dijke is een positieve uitzonde
ring. In hoog tempo werkte hij
zich op naar groep 1 van het lan
delijke jeugdvoetbal. Er prijken
ondertussen al verschillende
topwedstrijden op zijn palma
res. „En daarmee zit ik bij het
jeugdvoetbal op mijn top", ver
telt de jeugdige arbiter.
Wagenaar: „De wedstrijden in
de eredivisie van de A-jeugd
worden door de KNVB toebe
deeld aan scheidsrechters uit de
hoogste seniorengroep. Ze zijn
erover bezig om ook deze duels
aan jeugdscheidsrechters te ge
ven, maar dat kan nog wel even
duren. Daarom heb ik nu over
schrijving aangevraagd naar
het zaterdag-seniorenvoetbal.
Het eerste jaar beschouw ik
puur als een investering, om
daarna hopelijk snel via promo
tie hogerop te komen. Als de
KNVB in de nabije toekomst
alsnog het besluit neemt om de
jeugdscheidsrechters naar de
hoogste jeugddivisie door te la
ten stromen, kan ik mijn over
schrijving terugdraaien. Als dit
binnen een jaar gebeurt, wordik
automatisch weer in groep 1 ger
plaatst."
Aanvankelijk lag het niet in de
bedoeling van Wagenaar om al
zo vroeg te gaan fluiten. Met
veel plezier bekleedde hij tot en
met de A-junioren de rechtsbui
tenpositie, maar hij was zich te
gelijkertijd ook bewust van zijn
beperkte voetbalcapaciteiten.
„Toen de overgang naar de seni
oren zich aandiende, wist ik ge
woon dat ik in het derde of vier
de tex*echt zou komen.
Commentaar
Omdat Wagenaar zelf als voet
baller niet te beroerd was om
scheidsrechters flink van re
pliek te dienen, werd hem ver
schillende malen geadviseerd
OOST-SOUBURG - Peter Vos
van Biljart Vereniging Vcga uit
Oost-Souburg geeft zichzelf wel
een kans op het gewestelijk
kampioenschap bandstoten
tweede klasse, dat komend
weekeinde wordt gehouden in
Café De Wellenberch in Steen
bergen.
Het wordt voor de 34-jarige Vos
zijn vierde deelname aan een ge
westelijk kampioenschap. Nog
niet eerder slaagde hij erin een
titel te grijpen. Wel deed hij
twee keer mee om de eerste
plaats, maar faalde op het ultie
me moment.
Imposant
om zelf maar eens een cursus te
gaan volgen. „Ik kon inderdaad
heel slecht met de scheidsrech
ters overweg, dus ik had het wel
een beetje aan mezelf te wijten
dat ik dit soort commentaar
kreeg."
Toch werd de 'wijze raad' opge
volgd en al snel bleek dat Wage
naar op dit vlak wel degelijk ta
lent bezat. In mei 1996 behaalde
hij zijn eerste diploma, terwijl
hij in december van dat jaar al
promoveei'de naar groep 4. Al
heel snel was toen ook al de keu
ze gemaakt voor het jeugdvoet
bal. „Daar haalde ik geweldig
veel voldoening uit.
Na een jaar in groep 3 gefloten te
hebben, diende zich in de zomer
van 1998 de mogelijkheid aan
om promotie te maken naar
groep 2. „Maar dat heb ik be
wust verknald, omdat ik het nog
te vroeg vond. Ik had mijn han
den vol aan het niveau waarop
ik op dat moment floot."
Kwaliteitsgroep
Een jaar later trad Wagenaar,
na nadrukkelijk door de KNVB
te zijn gevolgd, toe tot de
zogenaamde kwaliteitsgroep.
„Daarin kregen we intensieve
begeleiding. We moesten bij
voorbeeld een tiental keren in
dat seizoen naar Bx-eda voor bij
scholingen. Dat ging zo goed dat
ik vorig jaar zomer naar groep 1
promoveerde, wat inhield dat ik
wedstrijden mocht gaan leiden
in de eerste divisie B-junioren
en bij de eerste divisie A-junio-
ren.
Inmiddels floot Wagenaar al
wedstrijden als NAC Bl-PSV
BI en Den Bosch Bl-Ajax B2.
Afgelopen woensdag was hij ac
tief bij Dordrecht'90 Al-Sparta
Al. Als gevolg van zijn sterke
optredens kreeg hij in maart bo
vendien de uitnodiging om als
vlagger aanwezig te zijn bij de
interland onder zestien jaar tus
sen Nedeiiand en Zweden in
Dordrecht.
In de meeste wedstrijden die
Wagenaar tot nu toe floot wax-en
de rapporten die hij kreeg ruim
voldoende. „Ik word meestal als
rustig en zelfverzekerd beoor
deeld en heb eigenlijk nog maar
zelden een lastige wedstrijd ge
floten. Ik px-obeer zo weinig mo
gelijk te praten in het veld en
consequent te blijven", aldus
Wagenaar, die zichzelf ook niet
typeert als een kaartenti'ekker.
„Alleen in een seizoen in groep 2
heb ik er erg veel getrokken. Ik
stond toen op een gemiddelde
van één rode kaai"t en vier gele
kaarten per wedstrijd."
Gemekker
Dat de wedstrijden bij de lande
lijke jeugd die Wagenaar floot
maar zelden echt stroef verlie
pen, vindt hij eenvoudig te ver
klaren. „Dat ligt puur aan het
niveau waarop die jongens spe
len. Zij zijn veel geclisciplineer-
der dan de meeste senioren die
op een lager niveau acteren. Die
vertalen hun onkunde al snel in
gemekker tegen de scheidsrech
ter, terwijl ze beter hun eigen
spel en vooral him spelregelken
nis eens zouden moeten verbe-
tex-en", klinkt het resoluut uit
Wagenaars mond.
Toch zal ook hij het komende
seizoen met deze spelers te ma
ken krijgen. „Ik'hoop dat ik uit
eindelijk ook daar snel kan pro
moveren naar bijvoorbeeld de
derde en tweede klasse. Hope
lijk zullen meer jeugdige
scheidsrechters mijn voorbeeld
volgen en zich niet laten weer
houden door het feit dat je mis
schien regelmatig vexrot ge
scholden wordt. Er is ten slotte
al een nijpend tekort aan
scheidsrechters.
Hoek-Kloetinge
Wagenaar verheugt zich nu al
op zijn eerste wedstrijden in het
seniorenvoetbal. Ook daar wil
hij zijn gx-enzen verleggen.
„Mijn ultieme doel is om over
een paar jaar Hoek-Kloetinge te
mogen fluiten. Dan is mijn loop
baan voor een groot deel ge
slaagd."
En betaald voetbal?,Dat is voor
weinigen weggelegd. Laat ik zo
ver nog maar niet vooruit den
ken."
Scheidsrechter Vincent Wagenaar: „Mijn ultieme doel is om over een paar jaar Hoek-Kloetinge te mo
gen fluiten." foto Dirk-Jan Gjeltema
Vos: „Dat moet nu maar eens an
ders. Ik heb nog nooit een indi
vidueel nationaal kampioen
schap gespeeld. Wel met het Cl-
team. Ik vond het heel imposant
en wil dat ook wel eens meema
ken in een persoonlijk kampi
oenschap. Ik dicht mezelf wel
kansen toe in deze eindstrijd.
Gezien de moyennes is vooral de
als eerste geplaatste Schrauwen
een gevaarlijke klant. De overi
ge moeten toch door mij te pak
ken zijn."
„Al ben ik vijfde geplaatst, er
moet meer inzitten. Mijn moy
enne is wat aan de lage kant om
dat ik in de districtsfinale slecht
ben gestart. Toch heb ik toen
mijn gemiddelde nog kunnen
opvijzelen. Dus het is zaak nu
goed te beginnen. Ik weet van
mezelf dat ik het kan. De vorm is
er en het vertrouwen ook.
Invitatie
Peter Vos kreeg ook een invitatie
voor het Schelde Top-toernooi,
dat vrijdag, zaterdag en zondag
in hotel Bom in Burgh-Haam-
stede wordt gehouden, maar
moest daarvoor tot zijn spijt af-
Vos: „Het is jammer dat door het
verschuiven van data deze twee
toernooien nu samenvallen. Ik
moest een keuze maken en om
dat er aan een gewestelijk finale
een vervolg zit, heb ik hiervoor
gekozen."
Tijdens de komende gewestelij
ke eindstrijd krijgt Vos naast de
eerder genoemde Schrauwen
onder meer tegenstand van Ver
voort uit Waalwijk en Jo Boog-
aert uit Graauw. Een gevaarlijk
outsider is George Mahu uit
Lams waarde.
De partijen gaan over 7 5 caram
boles en beginnen vrijdag om
19.00 uur. Zaterdag en zondag
wordt begonnen om 12.00 uur.
De finale is zondag omstreeks
15.30 uur.
Turner uit Sint-Annaland optimistisch ondanks maandenlange revalidatie
door Alex Krappen
SINT-ANNALAND - Het zal je maar
gebeuren: je bent dertien jaar en ge
staag op weg naar de Nederlandse turn-
top. Dan, tijdens een paardsprong, gaat
het mis. Je maakt een verkeerde bewe
ging en raakt langdurig geblesseerd.
Dat overkwam Joost de Wilde.
De turner uit Sint Annaland, inmiddels
veertien, is al xnxim zeven maanden be
zig met de revalidatie. Soms heeft hij
een pessimistische bui, maar hij zet
door. Want hij weet dat hij zich - als de
revalidatie voltooid is - weer zal kun
nen meten met de besten van zijn leef
tijdsgenoten.
De turncarrière van Joost cle Wilde be
gint al op vierjai'ige leeftijd. Zelf kan hij
er zich weinig van herinneren, maar
zijn vader Jan weet er nog alles van.
„Mijn vrouw gaf les bij kleutergym en
Joost stroomde al snel in."
Als kleuter maakt hij snel vorderingen.
Hij begint al snel aan het echte werk, en
als de begeleiders bij zijn club WIK hem
niet meer genoeg uitdaging kunnen
bieden, beproeft hij zijn geluk bij de
bondstraining in Bx-abant. Ook daar
behoort hij al snel tot de topen dus gaat
het gezin De Wilde op zoek naar een
topsportgericht alternatief. Dat wordt
gevonden in Rotterdam, bij SDS. Er
gaat een wereld voor hen open.
Jan de Wilde: „Bij SDS is er ook een
steunpunt. Dat betekent dat er allerlei
ondersteuning mogelijk is, van een fy
siotherapeut tot adviezen van de
bondstx-ainer Rob Stout. Daar heeft
Joost dan geen training van, maar van
zijn adviezen heeft hij toch veel ge
leerd."
Toptien
De Wilde traint er nu, samen met zijn
elfjarige broertje Bart, tweemaal per
week. En sinds hij in Rotterdam traint,
is hij gepromoveerd van categorie 5C
naar categorie 3B. Hij zit tegen de top
tien van zijn leeftijdsgroep aan.
Vooral de medische faciliteiten zijn
hem de laatste maanden van nut
geweest. „De groeischijven van mijn el
lebogen zijn geïrriteerd door een
paardsprong. Eerst leek het erop dat
het allemaal niet zo ernstig was, maar
na de zomervakantie kreeg ik steeds
meer last. Toen ben ik naar de SDS-
dokter gegaan."
Die had dus erg slecht nieuws en bleek
niet bereid hem te sparen. Jan de Wilde
waardeert die eerlijkheid. „Die dokter
is recht voor z'n raap en zegt waar het
op staat. Het. was duidelijk dat Joost
voorlopig niet meer zou kunnen tur
nen."
Sindsdien is de Thoolse turner aan het
revalideren. „Ik heb een tijd met elle-
boogbraces gelopen om ze toch maar
zoveel mogelijk te ontlasten. Inmiddels
mag ik weer een beetje met mijn armen
werken, maar nog niet op de toestellen.
Het blijft voorlopig bij opdrukken te
gen de muur."
Daarnaast doet De Wilde vooral
krachttraining voor zijn benen. Als het
allemaal meezit, dan mag hij over een
Turner Joost de Wilde (rechts) en zijn jongere broer Bart.
foto Dirk-Jan Gjeltema
paar maanden weer aan de toestellen.
„Maar er kan tot die tijd nog van alles
misgaan. Mijn ellebogen zijn nog niet
heel sterk, en voor je het weet maak je
een verkeerde beweging en dan sta je zo
maar weer een paar maanden aan de
kant."
Het zijn zware maanden geweest voor
Joost de Wilde, maar zijn vader bewon
dert zijn doorzettingsvermogen. „Al
die maanden heeft hij niet kunnen tup-
nen, maar hij heeft nooit geklaagd. Hij
heeft altijd doorgezet en dat geeft aan
dat hij er echt voor gaat."
De Wilde zelf nuanceert dat. „Af en toe
heb ik momenten dat ik er even niet
meer in geloof dat het ooit nog goed
komt. Dan heb ik ook geen zin om wéér
krachttraining te doen en om wéér naar
die fysiotherapeut te gaan. Maar geluk
kig zijn dat maar momenten. Over het
algemeen ben ik wel optimistisch."
De wedstrijden die hij nu als toeschou
wer bezoekt, zijn zonder uitzonderin-
gen moeilijke momenten voor hem,
maar geven hem ook een doel om naar
toe te werken. „Als ik bij zo'n wedstrijd
ben, dan wil ik het liefst mijn tuimspul-
len aandoen en naar de toestellen toe."
Dat zal dus nog even duren, maar echt
bang is hij niet. „Ik ben al vaker gebles
seerd geweest. Dat was niet zo erg en
langdurig als nu, maar toen ben ik ook
teruggekomen."
Eerst zal hij het nog rustig aan moeten
doen, om uit te vinden wat kan en wat
niet. Jan de Wilde is realistisch genoeg
om in te zien dat zijn zoon misschien
niet meer op zijn oude niveau terug kan
komen. „Misschien kan hij na de revali
datie toch niet meer de dingen met zijn
ellebogen die hij ervoor wel kon."
Tiirkü
Joost de Wilde zelf denkt dat dat wel
mee zal vallen. „Het komt wel goed, en
als het goed komt, dan kan ik meedraai
en in de top van mijn leeftijdscategorie.
Ik ben pas bij een wedstrijd in Prinsen
beek wezen kijken en de dingen die
mijn concurrenten lieten zien, zagen er
niet overdreven moeilijk uit."
Eex-ste hoogtepunt om naar uit te kijken
is de demonstratie die SDS binnenkoi't
geeft in het Finse Türkü. De Wilde zal
daar alleen een vloeroefening doen en
dan ook nog de figuren waarbij hij zijn
armen moet gebruxken overslaan, maar
toch vindt hij de trip naar Finland be
langrijk. „Ik heb al lang geen wedstrij
den meer geturnd en toch word ik uitge
nodigd. Dat geeft aan dat ik er ondanks
die blessuie toch nog bij hoor. De club
heeft me niet laten vallen. Dat betekent
veel voor me."
Op de lange termijn wil hij doorstoten
naar de landelijke seniorentop en daar
na nog verder „Misschien kom je me la
ter tegen bij een internationaal toer
nooi. Dat is een droom van mij. Ik denk
dat ik dat wel kan bereiken."
door Vincent de Rijke
KOUDEKERKE - Dankzij het
punt dat VCK zaterdag over-
liield aan de Valkenisser derby
(1-1 tegen de Meeuwen) bevindt
de ploeg zich voor het eerst sinds
weken weer boven de rode de-
gradatiestreep.
Vlak voor de seizoensouverture
waren de verwachtingen hoog
gespannen in Koudekerke en
dat bleek niet onterecht want de
eerste duels verliepen voortva
rend. Hierna volgde een minde
re periode waarait VCK pas on
langs omhoog wist te kruipen.
Net op tijd, zo blijkt nu, want
met nog twee duels te gaan heeft
VCK het weer in eigen hand.
„Degx-adatie? Dat weiger ik te
accepteren", aldus VCK's laat
ste man Dankfried Verhage (33).
„Ik durf er echt niet aan te den
ken."
Het zijn strijdlustige woorden
van de speler die al dik vijftien
jaar deel uitmaakt van de
hoofdmacht van VCK, de club
die momenteel onder leiding
staat van Karl Vergouwen. Die
zelfde Vergouwen schatte begin
dit seizoen in dat zijn formatie
wel eens hoge ogen zou kunnen
gaan gooien. Maar van het
handjevol spelers waarmee
VCK zich verrijkte (voorname
lijk ex-Vlissingen-spelers) zijn
er weinig of geen meer over.
Parallel
Maar Verhage betwijfelt of de
prestaties onlosmakelijk ver
bonden zijn met het vertrek van
deze spelers. „Je kunt een paral
lel trekken naar vorig seizoen.
Het gaat doorgaans goed tot het
middenstuk van de competitie.
Dan begint vaak onze mindere
fase van de competitie. Of het
typisch VCK is, weet ik niet. Ik
weet wel dat het gelijkenissen
vertoont met het verloop van
andere seizoenen. Maar toen
verti-okken er tussentijds geen
spelers.
Ook vorig seizoen waren we
sterk gestai*t en moesten we tot
de laatste wedstrijd aan de bak
om erin te blijven."
VCK heeft een jong team en
Dankfried Verhage is een van de
weinige geroutineerde krach
ten. Hij noemt zichzelf 'de Nes
tor van het gezelschap'. Mede
door het feit dat hij ook nog eens
de defensie leidt als laatsteman,
wil hij koste wat kost erbij zijn
in de laatste twee duels van dit
seizoen.
Maar dat zou wel eens voor pro
blemen kunnen zorgen. Verha
ge, die met zijn doelpunt gai'ant
stond voor een punt tegen
Meeuwen, kreeg in datzelfde
duel een knietje op zijn boven
been. Hij speelde de wedsti'ijd
uit maar de blesseerde bleek
ernstiger dan verwacht. De af
gelopen week stond voor hem in
het teken van het behandelen
van de zere plek met ijs. Dit om
er zaterdag bij te kunnen zijn
wanneer VCK de strijd aan
bindt met GPC. Geen gelukkige
tegenstander volgens Verhage.
„Jammer dat wij in die eindfase
steeds ploegen treffen waarvoor
er nog van alles op het spel staat.
Meeuwen deed afgelopen zater
dag nog mee voor een periodeti-
tel. Nu krijgen we GPC, dat
weer volop meedoet voor de
laatste periodetitel. Maar ge
lukkig hebben we alles in eigen
hand. De opdx-acht is duidelijk:
winnen."
En dat is inderdaad een vereiste,
want naast het al gedegradeer
de WIK zal er nog een ploeg
rechtstreeks moeten degrade
ren. De ploeg die als twee na
laatste eindigt zal degradatie
wedstrijden moeten gaan spe
len. Voor die laatste twee
plaatsten komen in principe nog
drie ploegen in aanmerking.
Naast VCK zijn dat DFS en Be
velanders. Slechts een van deze
drie zal zeker zijn van lijfsbe
houd.
En mocht VCK het halen, dan
hebben de jongelingen die de
vexdrokken spelers hebben ver
vangen wel degelijk hun steen
tje bijgedragen. Wat te denken
van de 17-jarige invaller Ro
nald Ovaa, die eerder dit seizoen
diep in blessuretijd de 2-1 bin-
nenprikte tegen hekkensluiter
WIK. Mocht VCK het halen, dan
zou deze goal achteraf wel eens
een kapitale kunnen zijn. Ook
worden de prestaties van de
even oude Sebastiaan Schipper
geroemd, die sinds enige tijd de
rechtsback is van de ploeg van
oefenmeester Vex-gouwen.
Hoogtepunt
Vergouwen zal volgend seizoen
afgelost worden door Ad Poort
vliet. Verhage had eigenlijk al
besloten er na het huidige sei
zoen mee te stoppen. Maar nu
komt hij tei-ug op deze beslis
sing. „Begin dit seizoen heb ik
geroepen dat dit definitief mijn
laatste seizoen zou zijn. Maar
aan de andere kant vind ik datje
op je hoogtepunt moet stoppen.
En ik vind dit niet bepaald een
hoogtepunt. Ik mag dus wel zeg
gen dat ik nog twijfel. Mijn twee
zoons (Dylan en Mitchell) voet
ballen nu ook bij VCK. En dat
vind ik schitterend om te vol
gen. Nu spelen ze nog om tien
uur 's ochtends en dat zou nog te
combineren zijn."
Verhage heeft voldoende verr
trouwen in een goede afloop
voor zijn club. Degradatie is wat
hem betreft nog ver verwijderd.
„Daar durf ik echt niet aan te
denken. Dat weiger ik te accepr
teren. En als ik zie hoe de groep
momenteel bezig is, geldt dat
voor iedereen."
Dankfried Verhage van VCK: „Degradatie? Dat weiger ik te accep
teren." foto Ruben Oreel
