Kinderen proeven van kunst
Er is meer in het
leven dan tennis
Een middeleeuwse
liefde die gedoemd
lijkt te mislukken
Het is belangrijk dat kin
deren leren creatief te
zijn", zegt Cora Baijens. Zij
is activiteitenbegeleidster
op openbare basisschool De
Tweemaster in Goes. „Als
kinderen leren zich te uiten
door bijvoorbeeld schilde
ren, kunnen ze daar later
veel voordeel van hebben. Ze
kunnen dan beter omgaan
met moeilijke situaties."
De Tweemaster heeft de af
gelopen tijd een kunstpro
ject gehouden waarvan de re
sultaten morgen worden
verkocht op een fancyfair. Dan
worden ook schilderijen geveild
die twaalf leerlingen van De
Tweemaster hebben gemaakt
tijdens een les in een atelier, dat
het ROC in Goes voor twee uur
beschikbaar stelde.
De kinderen waren erg enthou
siast over het kunstproject",
vertelt Baijens. Ook voor de
schilderles vorige week woens
dag op het ROC was veel animo,
maar er konden maar twaalf
kinderen meedoen. Cora Baij
ens heeft de les zelf gegeven.
„Het was erg leuk, in zo'n echt
schilderslokaal en met echte
schildersezels. De kinderen
hebben gewerkt met olieverf en
oliepastels. Ik heb geprobeerd
de kindei'en te laten schilderen
vanuit hun gevoel, zoals een
echte kunstschilder." Om de
kinderen te leren hoe ze dat
moesten doen, stelde Baijens
hen, voordat ze aan de slag gin
gen, vragen als: Wanneer voel je
je blij en welke kleuren gebruik
je dan? Wat vind je mooi in de
natuur? Welke kleur zul je niet
snel gebruiken? Heb je een lie
velingsdier en waar voel je je
prettig?
Gevoel
,,Op die manier bereikte ik dat
de kinderen niet zomaar een te
kening gingen maken en dat ze
ook echt iets van hunzeif lieten
zien. Ik vertelde ze ook dat ze
moesten proberen hun gevoel zo
over te brengen in de kleuren op
het papier dat mensen die hun
schilderij bekijken dat gevoel
erin terugzien." Baijens is erg
tevreden over de resultaten. „De
kinderen waren enthousiast. Er
zijn veel mooie en abstracte
werken gemaakt."
Naast de twaalf kinderen die
mochten schildex'en op het ROC,
hebben ook de meeste andere
leerlingen van de school volop
meegedaan aan het kunstpro
ject. Ze hebben tweedehandsar
tikelen mee naar school
genomen en die zijn door hen
gedecoreerd.
Ook deze spullen worden op de
fancyfair verkocht. Zo zijn er
fotolijstjes en schilderijlijsten
beschilderd en voorzien van een
inkt-of ecolinetekening.
Bloempotten zijn beschilderd
en beplakt met servetten. Van
glazen zijn windlichtjes ge
maakt. Er zijn gipsen beeldjes
en fresco's en omdat het bijna
Pasen is, hebben de leerlingen
ook paasmandjes gemaakt. Ver
der is er door de hele school een
expositie ingericht van tekenin
gen. Die kunnen morgen wor
den bezichtigd. De opbrengst
van de fancyfair is bestemd voor
de school.
De Tweemaster is te vinden aan
de Kuyperlaan 29 in Goes. De
fancyfair is open van 10.00 tot
16.00 uur. De kunstwerken van
de twaalf leerlingen worden ge
veild via inschrijfkaartjes. Ex-
kan dus de hele dag geboden
worden.
Carla van de Merbel
vrijdag 6 april 2001
Leerlingen van De Tweemaster in Goes tonen de schilderijen die ze gemaakt hebben. foto Willem Mieras
Een dag of wat voordat de
veertienjarige Marjorie
van de Witborg met Allard
van Goudheuvel zal trou
wen, vertelt haar moeder
haar dat ze niet meer hoeft te
doen dan haar man die ze
nauwelijks kent te 'beha
gen': „Wees mooi, klaag niet
en doe maar wat hij zegt."
Op de morgen dat haar uitzet
xn kisten op een kar wordt
geladen, beseft Marjorie van de
Witborg dat haar kinderjaren
voox-bij zijn. De volgende dag
vertrekt ze met haar vader, haar
moeder, haar broers, haar zus
jes, xiddex-s en bedienden naar
Goudheuvel om er te trouwen
met Allax-d aan wie ze, jaren eer
der, werd uitgehuwelijkt. Haar
grootste zorg is dan nog of Al
lard haar een beetje vriendelijk
zal behandelen. Ze is immers,
vindt ze zelf, allesbehalve mooi,
met haar dat niet blond en niet
bruin is en met haar ogen even
flets als die van een biggetje.
Gelukkig valt de kennismaking
mee. Marjorie doet precies wat
van haar wordt verwacht, en ze
ziet er dankzij van alles uit pot
jes en flesjes ook nog oogver
blindend uit: 'Ik had tentoonge
steld gezeten als een meisje van
roze suikergoed, dat naar rozen
geurde en de onschuld en de ge-
hoox-zaamheid zelf leek. Allard,
zijn ouders, de hofmeester en al
het personeel hadden me beke
ken en goedgekeiud. Ik had
mijn rol uitstekend gespeeld.'
Over hoe het Marjorie op Goud
heuvel vergaat kun je lezên in
Spelregels van Floortje Zwigt-
man. Haar verhaal van een mid
deleeuws huwelijk brengt in
aangenaam vooi'zichtige zinnen
onder woorden wat een meisje,
dat nauwelijks is voorbereid op
wat haar kan overkomen, ver
wacht van het leven en hoe ze in
kox-te tijd volwassen wordt in
een liefde die gedoemd is te mis
lukken. Dat ze teleurgesteld
tenslotte toch iets van vriend
illustratie uit Atlas
van de Middeleeuwen
schap bemex-kt tussen haar en de
man met wie ze de rest van haar
leven moet delen, heeft alles te
maken met de manier waarop ze
haar lot in eigen hand neemt.
Floox*tje Zwigtman woont in
Middelbui-g. Maar dat is niet de
reden om haar eerste boek een
plekje onder de zon te gunnen.
Spelregels is 'gewoon' een veel
belovend debuut, in taal zacht
als satijn en geschreven met een
vanzelfsprekende aandacht
voor zelfs de kleinste dingen,
zodat het lijkt alsof je er zelf bij
bent. Maar er is meex\ Marjorie's
kijk op de gebeurtenissen wox-dt
telkens gevolgd door een hoofd
stuk waarin Allax-d aan het
woox-d komt. En juist de soepele
manier waarop de verhalen van
de twee in elkaar verweven zijn,
voorkomen dat je al te gemak
kelijk de kant van de een of die
van de ander kiest. Al zal het je
waarschijnlijk moeite kosten
begrip te hebben voor Allards
boosaax-digheid ten opzichte
van Marjorie: 'Die nacht gaf ik
haar voor het eerst een klap.
Waarom ik dat deed, weet ik niet
meer. Ze ex-gerde me gewoon.
Haar sliertige haar, haar huid,
die zout en vuil rook, haar lange,
benige vingers, haar stem, alles
aan haar irriteerde me. Ik wilde
dat ze vex-dween, dat ik de vol
gende morgen wakker zou wor
den en dat ze er niet meer zou
zijn.'
Er komt in Spelregels geen jaar
tal voor. Wel is er spx-ake van een
pestepidemie die Allards oudex-e
bi-oer het leven kostte. Wie een
beetje thuis is in de Middeleeu
wen weet dat je bij het vei-haal
van Marjorie en Allard dan in
ieder geval moet denken aan de
pexiodena 1347, toen De Zwarte
Dood zich voor het eerst over
Europa verspreidde en nog nie
mand wist dat die rampzalige
ziekte op mensen werd overge-
bx-acht door ratten en ratten-
vlooien. Als je oplettend leest,
begrijp je waarom Marjorie er
gens in het boek bijna achteloos
in maar enkele zinnen van een
logeerpax-tijtje bij een boer niet
meer zegt dan: „Tussen de de
kens huisde een menigte vlooien
en luizen. Ik krabde me tot ik er
gek van werd. Allard leek min
der last van het ongedierte te
hebben."
Meevoelen
Floox-tje Zwigtman schx-eef een
roman, geen geschiedenisboek.
Maar je komt toch een heleboel
te weten over een tijd waarin
mensen ooit wex-kelijk zo leef
den. En juist daardoor kun je zo
gemakkelijk meevoelen met
vooral Marjoxie die de regels
van het vreemde spel tussen
man en vrouw maar niet kan be
grijpen.
Als Spelregels je nieuwsgierig
heeft gemaakt naar de Middel
eeuwen, vind je in de rijk geïl
lustreerde Atlas van de Middel
eeuwen van Moiris, Malam en
McRae talxijke wetenswaardig
heden over dit fascinerende
tijdperk in de geschiedenis van
Europa.
Jan Smeekens
Floortje Zwigtman: Spelregels,
Het verhaal van een middel
eeuws huwelijk. Fontein,
ƒ29,95
Atlas van de Middeleeuwen.
Corona, 29,75
illustraties Annemie Heijmans, uit Spelregels
dE JOHGrE OndEREOEKER
anders. „Kijk, laat ik voorop
stellen, dat ik tennis een ver
schrikkelijk leuke sport vind.
Maar er zijn ook nog andere za
ken in het leven. Het belangrijk
ste punt voor mij is het feit, dat
ik niet op zondag wil spelen.
Waarom niet? Nou, gewoon, uit
overtuiging. Als ik meedoe aan
een toernooi en ik moet de finale
spelen op zondag, nou, dan trek
ik me terug. Daar heb ik geen
enkele moeite mee. Wil je een
tennistopper worden, dan zul je
op zondag moeten gaan spelen.
Voor mij is de keuze dus simpel.
Dan maar geen toppex". Ik richt
me op m'n maatschappelijke
loopbaan. Als alles meezit, dan
ga ik volgend jaar naar de spoxd-
academie in Tilburg. Want spox-t
het nadeel van i'n het stadion naar EEN vo et b a l w e d S tri j p KijkEN IS dat de doel
punten nooit herhaald worden. OPLOSSING door de spelers te KLOnEn en de
gekloonde spelers op een parallel- Veld tien seconden! later te laten beginnen,
hoef je niks aa eer te missen- Ook HANDiG voor het rechtzetten van G emiste kansen
Zijn eerste tennislessenher
innert hij zich nog goed.
„Als jochie van zes balletje op
slaan tegen de mum" en einde
loos doorgaan met het retourne
ren van de bal. Backhand en
forehand. Goed voor techniek,
maar het'werd pas leuk toen ik
op de baan het echte spelletje
mocht gaan spelen", zegt Johan
van Urk (16). De tennisbanen
grenzen aan de achtertuin van
zijn oudei'lijk huis in Zierikzee.
Hij kan bij wijze van spreke uit
z'n slaapkamerraam serveren.
De tenniskwaliteiten van Johan
zijn de afgelopen tien jaar niet
onopgemerkt gebleven. Dage
lijks stond hij na schooltijd op
het gravel te trainen, dat het een
lieve lust was. Zijn inzet en ta
lent leverden hem een plaats op
in de Zeeuwse selectie. Dat be
tekende extra trainingen onder
leiding van Remco Maandag en
Luc Govers. Een glanzende ten-
nisloopbaan lag in het ver
schiet. Lag, want Johan besliste
AAODERNE OPLOSSINGEN VOOR HEDENDAAGSE. PROBLEMEN
zit wel in m'n bloed, hé."
Desondanks wist Johan vorig
seizoen een aansprekend resul
taat op zijn naam te schrijven.
In Souburg werd hij op oveitui-
gende wijze winnaar van het
Karolingentoernooi. „Soms
werkt de toemooileiding mee
om de finale op zaterdag te spe
len", zegt Johan. „Dat is dan
leuk voor mij, want dan kan ik
in ieder geval spelen om de ti
tel." Dit komend seizoen richt
hij z'n aandacht op het Dikke
Torentoernooi in z'n woon
plaats. „Het zal één van de wei
nige toernooien zijn waar ik aan
mee zal doen. Ten eerste heb ik
wat problemen met m'n knieën
en ten tweede ben ik ook veel
tijd kwijt aan schoolzaken. Dus
vandaar."
Hans Segboer
Johan van Ui"k: „Ik speel niet op zondag. Waarom niet? Nou, gewoon, uit overtuiging."
foto Pieter Honhoff
