Asbestclaims sneller verwerkt
PZC
Varend duo maakt cd
Kernenergie volgens
CDJA beter dan
conventionele stroom
WAO moet modern
sociaal vangnet zijn
Beckers verbeeldt de oertijd
in schilderijen en sculpturen
16
Aantal campings
met vijf sterren
stijgt naar tien
Instituut
slachtoffers
Schoolvoetbal
op Walcheren
kunst cultuur
donderdag 8 februari 2001
door Jacques Cats
HAAMSTEDE - De Stichting
Classificatie Kampeer- en Bun-
galowbedrijven heeft camping
Ginsterveld in Burgh-Haamste-
de een vijfde ster toegekend. Dit
is het maximale aantal dat be
haald kan worden. De reeks
sterren staat garant voor een
uitstekend voorzieningenni
veau en een kwalitatief hoog
gastheerschap. Met Ginsterveld
meegerekend telt Zeeland thans
tien vijf-sterrencampings.
Om zo'n hoge waardering te
kunnen bereiken moet een cam
ping voldoen aan strenge crite
ria. Tot de belangrijkste eisen
behoren modern en hygiënisch
sanitair, ruime kampeerplaat
sen en een veelzijdig recreatief
aanbod zoals actieve recreatie
teams, speelgelegenheden en
zwembaden.
Ginsterveld, dat deel uitmaakt
van het samenwerkingsverband
Zeeland Campings, viel al eer
der in de prijzen. In 1994 vond
de bekroning plaats tot cam
ping van het jaar. Voor de derde
keer kende de ANWB aan het
bedrijf het predicaat van Euro
topcamping toe.
Camping Ginsterveld is een fa
miliebedrijf waarin inmiddels
de derde generatie is aangetre
den. Oprichter Jan van der
Graaf had in de jaren vijftig he
lemaal geen plannen om een
camping te beginnen toen hij
het slagersvak in Zierikzee
vaarwel zei en op Haamsteeds
grondgebied een boomgaard
kocht. Maar als er iemand langs
kwam met de vraag in de boom
gaard te mogen kamperen, pak
te Van der Graaf een zeis en
maakte zo de standplaats ge
reed voor het optrekken van een
tent. Van lieverlee is de camping
verder uitgegroeid. Het bedrijf
omvat inmiddels bijna zeshon
derd plaatsen.
De doelgroep bestaat uit jonge
gezinnen die op zoek zijn naar
rust en comfort. In de afgelopen
jaren zijn veel investeringen ge
daan ter verhoging van de kwa
liteit en het bedrijfscomfort. De
huidige uitbater Ronald van der
Graaf noemt de bouw van een
eigen douche- en toiletvoorzie
ning bij een kampeerplek als
een van de nieuwste ontwikke
lingen. Het aantal van 22 van
deze kampeerplekken wordt de
komende jaren uitgebreid.
door Maurits Sep
Het Instituut Asbestslachtoffers be
staat een jaar. Ruim zeshonderd
slachtoffers of hun nabestaanden dien
den een schadeclaim in tegen een voor
malige werkgever. In 140 gevallen was
de bemiddeling van het instituut suc
cesvol. Daar staan 130 afwijzingen te
genover. „Dat is soms triest. Maar aan
alle regelingen zitten grenzen en wij
zijn slechts uitvoerder."
Directeur M. van der Woude van het in
Den Haag gevestigde instituut heeft het
niet gemakkelijk. Hij is de hoop van
mensen die aan de dodelijke ziekte
mesothelioom lijden, het gevolg van
blootstelling aan asbeststof. Het pro
bleem is dat die zich vaak pas na twin
tig tot veertig jaar openbaart. Boven
dien overlijdt het slachtoffer meestal
vrij snel nadat de ziekte is vastgesteld.
Aan de andere kant verlangen de werk
gevers en de verzekeraars uiterste zorg
vuldigheid. Zij willen absoluut zeker
weten dat een schadevergoeding te
rechtkomt bij iemand die daar ook
recht op heeft. Dus bij iemand die de
ziekte daadwerkelijk bij werkzaamhe
den voor dat bedrijf heeft opgelopen.
Die houding kan op de slachtoffers
overkomen als onwil, erkent Van der
Woude. Toch heeft hij begrip voor de
werkgever. „Want stel dat iemand lan
ge tijd bij een ander bedrijf heeft ge
werkt waar asbest werd verwerkt.
Waarom zou hij dan een schadevergoe
ding moeten betalen en niet die ander?"
Dat neemt niet weg dat het slachtoffer
centraal staat. „Die persoon heeft im
mers het probleem. Eigenlijk willen wij
iets dat bijna niet mogelijk is: dat beide
partijen tevreden zijn. Maar men mag
niet vergeten dat wij slechts een bemid
delende rol spelen. Wij kunnen niet in
ons eentje het hele proces regisseren."
Toch constateert Van der Woude voor
uitgang in de behandeling van schade
claims. In ieder geval in tijd. „Het gaat
al sneller dan in het verleden, toen het
soms jaren duurde voordat een zaak
was afgehandeld. Maar het gaat mij
nog niet snel genoeg."
Afronden
Wie binnen een maand duidelijkheid
verwacht, is niet reëel. „Wel reëel is dat
we op termijn de behandeling bmnen
zes maanden kunnen afronden. Dat wil
ik dit jaar nog bereiken. Maar dan moet
wel iedereen van harte meewerken,
slachtoffers, bedrijven en verzeke
raars. En dan moet ook het medisch on
derzoek vlot verlopen." Dan nog zal dit
trouwens alleen lukken in de
mainstream gevallen, merkt Van der
Woude op. „Er zijn natuurlijk altijd in-
De verwijdering van asbest is aan strenge regels gebonden om blootstelling aan asbeststof, dat de dodelijke ziekte mesotheli
oom veroorzaakt, te voorkomen.
gewikkelder zaken die meer tijd nodig
hebben."
De bewijsvoering is het grote probleem.
Dat begint soms al bij de ziekte, legt hij
uit. „Blijkt het toch geen mesothelioom
te zijn. Eigenlijk moet je daar dan mis
schien blij mee zijn, maar het is voor de
persoon in kwestie toch vervelend."
Ook lukt het af en toe niet aan te tonen
dat een slachtoffer bij het door hem
aansprakelijk gestelde bedrijf heeft ge
werkt. Omdat hij daar geen bewijzen
meer van heeft, omdat er geen getuigen
meer zijn, omdat het bedrijf een paar
keer is overgenomen en de oorspronke
lijke documentatie is vernietigd. „Het
is wel zo: mesothelioom heb je ergens in
een asbestomgeving opgelopen. Ech
ter, dat zou ook tijdens het hobbyen
kunnen zijn gebeurd. En wij bemidde
len alleen als er sprake is van een ar
beidsverhouding.
„Het slachtoffer weet het natuurlijkhet
beste. Maar het komt voor dat hij al is
overleden voordat de zaak in behande
ling kan worden genomen. En dan doet
zich een ander probleem voor: de nabe
staanden blijken volgens de regels geen
nabestaanden te zijn. Als er bijvoor
beeld geen partner meer is maar wel
kinderen, worden alleen minderjarige
kinderen als nabestaanden beschouwd,
meerderjarigen niet."
Het Instituut Asbestslachtoffers wordt
wel steeds kundiger in het vinden van
bewijzen, stelt de directeur tevreden
vast. De aanwezige kennis is in een jaar
tijd flink toegenomen, er zijn meer
bronnen beschikbaar gekomen en de
contacten met asbestonderzoekers en
asbestverwijderaars zijn uitgebreid.
„Dat maakt het werk veel gemakkelij
ker."
De medewerking van bedrijven en ver
zekeraars is bovendien een stuk verbe
terd. „Men ziet het probleem en men wil
er wat aan doen. Echter wel met de ze
kerheid dat het geld naar de juiste per
soon gaat. Ik hoop overigens dat ook de
kleinere bedrijven bereikbaarder wor
den. Want de problemen met asbest be
perken zich niet tot een paar grote
werkgevers."
Om die reden zou Van der Woude een
verdere normering van de schadever-
foto Peter Nicolai
goedingen toejuichen. Ook pleit hij
voor nadere afspraken over het schade
vergoedingsproces. Voor smartegeld
zouden vaste bedragen moeten komen.
Dat is niet alleen goed voor de duide
lijkheid voor zowel slachtoffer als
werkgever, maar kan tevens de behan
delingstermijn bekorten.
Slachtoffers en werkgevers hebben
juist ook in juridische zin belang bij
helderheid, voegt Van der Woude daar
aan toe. „De verjaringstermijn is vast
gesteld op dertig jaar. Werkgevers rea
geren daar echter verschillend op.
Defensie doet er geen beroep op en an
dere sectoren van de rijskoverheid
waarschijnlijk ook niet. Gemeenten
wel, omdat zij afspraken hebben met
verzekeraars. Ook bijna alle bedrijven
doen een beroep op verjaring."
Hoge Raad
Hoe hier in de toekomst mee wordt om
gegaan, hangt volgens Van der Woude
af van de interpretatie die lagere rech
ters geven aan een uitspraak van de Ho
ge Raad. Die stelde vorig jaar dat in bij
zondere gevallen van die dertig jaar
mag worden afgeweken. Rechters kun
nen zelf bepalen of een claim is verjaard
of dat sprake is van een bijzonder geval.
„Hopelijk komt hierover wel meer dui
delijkheid, anders belanden beide par
tijen in een nieuwe juridische lijdens
weg."
door Arnold Mandemaker
DEN HAAG - De milieu-acti
vist van morgen gaat de straat
op met de leuze 'Kernenergie, ja
graag'. Althans, dat zou moe
ten, zegt Anton van der Vloet, de
vice-voorzitter van de christen
democratische jongerenorgani
satie CDJA. Hij bepleit het open
houden van de kerncentrale
Borssele na 1 januari 2004. Op
die dag gaat de schakelaar om,
heeft het kahinet besloten. Ook
het 'grote' CDA vindt dat Bors
sele actief moet blijven.
Kernenergie is veel vriendelij
ker voor het milieu dan conven
tionele elektriciteitscentrales,
vindt Van der Vloet, inwoner
van Baarle-Nassau. „Gewone
centrales stoten voortdurend
enorme hoeveelheden CO., uit,
terwijl een kerncentrale zijn af
val verpakt in kleine, hanteer
bare pakketjes. Daarom moeten
juist milieu-activisten vóór
kernenergie zijn."
Greenpeace Nederland veegt
dit argument van tafel. „Die
kleine pakketjes afval blijven
wel 20.000 jaar radio-actief",
schampert woordvoerster Fem
ke Bartels. „Je zadelt toekom
stige generaties op met een
enorm afvalprobleem." Zij
noemt het 'wrang' dat voorstan
ders van kernenergie uitgere
kend het argument van kli
maatverandering in de strijd
wei-pen. „Alleen overstappen
op duurzame energie kan de CO,
-uitstoot terugdringen. Kern
energie is absoluut niet duur
zaam", vindt Bartels.
Radioactief afval is volgens CD-
JA'er Van der Vloet 'absoluut
ongevaarlijk'. „Het grootste
deel is niet schadelijker dan zie
kenhuis-afval. Maar een heel
klein deel is wel gevaarlijk,
maar dat kan toch zonder pro
blemen in de bodem worden op
geslagen. Daar komt plutonium
tenslotte ook vandaan."
De tijdelijke opslag van kernaf
val in de bovengrondse Covra-
opslag naast de kerncentrale
van Borssele volstaat voorlopig
ook, vindt Van der Vloet. „Daar
gaan we heel zorgvuldig mee
om. Het ligt daar zeer veilig. In
ieder geval tot de wetenschap in
de toekomst een definitieve op
lossing heeft gevonden."
In de exploitatie van een kern-
centrale schuilt evenmin ge-
vaar, vindt Van der Vloet. „De
ramp van Tsjernobyl is ahveer
zo lang geleden. En trouwens
dat ging om een heel ander type
kerncentrale."
Van der Vloet noemt ook een ft.
nancieel argument voor
openhouden van Borss
goedkope stroom. Hij haalt
onderzoek aan waaruit zou blij
ken dat elektriciteit van een
kerncentrale 400 keer goedko
per is dan conventioneel opge-
wekte stroom en zelfs 800 keer
goedkoper dan windenergie.
Greenpeace-woordvoerster
Bartels maakt ook van dat argu-
ment gehakt. „Dat zijn valsebe-
rekeningen. Toekomstige gene
raties moeten nog duizenden
jaren geld uitgeven aan opslag
en bewaking van afval. Da;
moet je wel meenemen in de
energiekosten. Bovendien is
kernenergie altijd zwaar gesub
sidieerd geweest."
Hypocriet
Nederland hoeft wat het CDJA
betreft niet direct nieuwe kern-
centrales te bouwen, zegt Van I
der Vloet. „Dat is een ander ver- j
haal. Maar ik vind wel dat we
die afweging zouden moeten
maken." Intussen verwijt hij de
Nederlandse regering hypocne:
gedrag. „Wij houden op me:
kernenergie, maar we voeren
via Zwitserland wel Frame
elektriciteit in om dertig pro
cent van onze energiebehoefte
te dekken. En waar wordt die
Franse stroom opgewekt? Juist,
in kerncentrales."
WESTKAPELLE - Leerlingen
van 18 basisscholen uit de dor
pen op Walcheren doen op 4 es
11 april mee aan een school-
voetbaltoernooi
De wedstrijden worden gehou
den op de velden van de Prelas;
aan de Domineeshofweg 'ui
Westkapelle. De jongenstea®
spelen op woensdag 4 april van
af 13.00 uur, de meisjes een
week later, ook om 13.00 uur.Ir
totaal doen 79 teams mee: 4!
jongens-en 37 meisjesteams, i
Rik Lingier (1) en Sven Barg van 2xbakboord. foto Willem Mieras
door Michelle Koek
KLOETINGE - Ze werken al
lebei jn de beroepsvaart,
Swen Barg en Rik Lingier. Op
het Vlissingse loodsvaarluig
De Meervak leerden ze elkaar
vier jaar geleden kennen.
Kok/matroos Rik met zijn gi
taar en stuurman Swen met
zijn zwoele zangstem. Dat re
sulteerde twee weken geleden
in een vijftien nummers tel
lende cd. Het duo, met de toe
passelijke naam 2xbakboord,
presenteert: Zonder Stekker.
Het schrijven van nummers
doen de heren aan boord.
Geen snikkende zeemanslie
deren maar liedjes over het le
ven zelf. Inspiratie halen ze
van de straat en piet uit klot
send water. Want nummers als
'Burgerlui', over een beklem
mend huisje-boompje-beest-
je-gevoel, en 'Laat me alleen',
over zinloos geweld, spreken
iedereen aan.
Wie naar de cd luistert, trekt
al snel de vergelijking met Ac-
da en De Munnik. De heren lij
ken er zo op dat ze zo kunnen
meedoen aan Henny Huis
mans Soundmixshow. „We
horen inderdaad vaak dat we
een Zeeuwse versie van dit
Amsterdamse koppel zijn",
zegt Rik. „Toch zitten we daar
niet mee, we ervaren het als
een groot compliment." Swen:
„Als je akoestisch speelt en
tweestemmig zingt...tja, dan
lijk je al snel op Acda en De
Munnik."
Toch gaat de vergelijking met
dit bekende duo niet helemaal
op. „Zeker als je onze teksten
vergelijkt met die van hen",
zegt Swen. „Onze liedjes zijn
pretentielozer en iets meer ge-
ent op humor." Rik: „Ach, we
hoeven er ook niet al te moei
lijk over te doen. Vergeleken
word je immers altijd. Blof
werd altijd met De Dijk verge
leken en inmiddels vraagt ie
dereen zich af: „De Dijk? Wie
zijn die gasten ook alweer?"
Na Blof en Racoon hoopt
2xbakboord de volgende be
kende Zeeuwse formatie te
worden. De heren deden vorig
jaar voor het eerst mee aan de
unplugged competitie in Pan-
ta Rhei in Vlissingen en be
landden meteen in de finale.
Op een haar na verloren ze van
de Zeeuwse band Pillar of
Heaven. Zaterdag 10 februari
wordt in het Arsenaal in Vlis
singen een cd gepresenteerd
van deze competitie, waarop
ook twee nummers van Rik en
Swen prijken.
Zeeuwse Belofte
De Zeeuwse Belofte is de vol
gende competitie waar
2xbakboord aan mee gaat
doen.
„En we verwachten dat we
gaan winnen." Daarnaast
willen de heren volgend jaar
het theater in. Rik: „We heb
ben genoeg repertoire. Onze
muziek leent zich met echt
voor muziekpodia. We zijn
meer aangewezen op het kroe
gencircuit of het theater. Om
dat we in het theater meer mo
gelijkheden hebben, willen
we onderzoeken of ons dat
gaat lukken." Swen: „Mo
menteel zijn we bezig met het
schrijven van teksten om de
liedjes op een leuke manier
aan elkaar te praten. Dat
wordt ongetwijfeld nog een
hele grote uitdaging."
Meer informatie over 2xbakboord
en de cd Zonder Stekker staat op
de internetsite http://mem
bers.lripod.nl/bakboo rd_
2x/index/index.html
door Rolf Bosboom
KAPELLE - De WAO dient de
komende jaren te worden omge
vormd tot een eigentijds, sociaal
vangnet. Daarbij moet meer re
kening worden gehouden met
eigentijdse ziekten en is inten
sievere begeleiding nodig. Ook
kan er nog veel worden verbe
terd aan het beeld dat mensen
vaak blijken te hebben van
WAO'ers.
Die opvattingen keerden
woensdag keer op keer terug tij
dens een debat dat het WAO-
platform Zeeland en het over
koepelend orgaan Het Klaver
blad Zeeland in De Vroone in
Kapelle hielden over de regeling
bij arbeidsongeschiktheid. De
hele dag praatten vertegen
woordigers van onder meer
belangenorganisaties, patiën
tenverenigingen, uitvoeringsin
stellingen en gemeenten én
mensen met een arbeidshandi
cap over de toekomst van de
WAO.
A. de Bont, werkzaam bij de
Erasmus Universiteit in Rotter
dam, ging terug in de historie en
wees erop dat de basis van de
WAO precies honderd jaar gele
den werd gelegd. Toen, in 1901,
werd de Ongevallenwet aange
nomen. De aanleiding daarvoor
was het toenemende aantal on
gevallen met machines in de fa
brieken, waarbij arbeiders
bijvoorbeeld een ledemaat
kwijtraakten. De wet verzeker
de hen dan van een inkomen.
Destijds was de situatie helder:
de arbeidsongeschiktheid kon
objectief worden vastgesteld en
was doorgaans definitief. In de
huidige situatie, met veel meer
chronische ziekten en eigentijd
se kwalen zoals RSI en het ver
moeidheidssyndroom ME, is het
veel moeilijk om te bepalen in
hoeverre iemand arbeidsonge
schikt is en blijft. „Mensen met
ME hebben bijvoorbeeld de ene
dag meer energie dan de ande
re", aldus De Bont.
Nieuwe wet
De WAO is echter de afgelopen
eeuw nauwelijks veranderd en
dus onvoldoende toegesneden
op deze tijd. De Bont pleitte dan
ook voor een nieuwe wet 'die
aansluit bij de realiteit' en dus
flexibeler is en meer maatwerk
biedt. Ook brak zij een lans voor
'andere vormen van solidari
teit'; niet alleen maar een uitke
ring verstrekken bij een
arbeidshandicap, maar ook
goede, professionele begelei
ding bieden om optimaal ge
bruik te maken van de mogelijk
heden die iemand nog wel heek
Tijdens het debat werd diverse
malen verwezen naar de beeld-1
vorming rond de WAO, dieno»;
steeds doorgaans negatief is.
Een recente NIPO-enquête
waaruit zou blijken dat een op
de zes WAO'ers zich bewust zie-;
ker voordat dan hij of zij isou!
niet op de uitkering te worden,
gekort, verergert dat imago al-j
leen maar. Ten onrechte, vol- j
gens de aanwezigen.
De kans dat de WAO samen me:
enkele andere sociale voorae-
ningen op termijn wordt ver
vangen door één basisverzeke
ring, achtten veel deelnemen
groot. Dat biedt voordelen (éér.
loket, duidelijkheid, gelijkheid
maar heeft ook nadelen zoals)
de kans dat de kloof tussen arc;
en rijk toeneemt. Het zoeken
van de juiste balans tussen soli
dariteit en individuele verant
woordelij kheidisdanook nood-
zakelijk, aldus Klaverblad
directeur H. Notenboom.
Het Klaverblad bundelt de uit
komsten van de bijeenkomsten
biedt die maandag 12 februar
aan de provincie aan. De orga
nisatie is tijdens de slotbijeen
komst van het Zeelanddebat
zaterdag 17 februari in Middel
burg, aanwezig om hierop eer
toelichting te geven.
Nieuw onderzoek
naar dodelijk
ongeluk Breskens
MIDDELBURG - De rechtbank
in Middelburg wil meer zeker
heid over de toedracht van een
dodelijk ongeval in Breskens
Een technisch onderzoek van
het Nederlands Forensisch In
stituut moet meer helderheic
verschaffen over het fatale on
geluk, dat op 27 december 199:
in Breskens plaatsvond.
De verdachte, een 20-jarig:
man uit Breskens, reed toen me'
een bedrijfsauto op de Nieuwe
Sluisweg, na een inhaalma
noeuvre, een 49-jarige fietsste.'
uit het Belgische Zemst dood
De vraag is met welke snelheid
de inwoner van Breskens heeft;
gereden.
Om meer zekerheid te krijgen
wordt een nieuw technisch on
derzoek ingesteld. De strafzaak
werd daarvoor voor onbepaalde
tijd aangehouden. Officier vasj
justitie A. S. Flikweert hac
achttien maanden cel en drie
jaar rij-ontzegging geëist, mai'
hij verzette zich niet tegen hf;
technisch onderzoek.
door Ernst Jan Rozendaal
CLINGE - Het is de vierde keer
in tien jaar tijd dat de Limburg
se kunstenaar Paul Beckers ex
poseert in galerie Esprit in Clin-
ge. Kennelijk is hij een welkome
gast. Dat is begrijpelijk, want
hij vervaardigt robuust en sterk
werk. Omdat hij schilderijen én
beelden maakt, is het niet nodig
zijn werk te combineren met dat
van een andere kunstenaar, zo
als bij Esprit gebruikelijk is.
Beckers heeft de grote exposi
tieruimte voor zich alleen.
Dat versterkt de indruk die zijn
werk achterlaat. Uit de grote
hoeveelheid schilderijen en
sculpturen komt een duidelijke
thematiek naar voren. Beckers
verbeeldt de oertijd.
De meeste van zijn schilderijen
tonen landschappen. De kun
stenaar maakt ze naar aanlei
ding van reizen naar uithoeken
van de wereld, waar de omge
ving nog niet is aangetast door
de mens. IJsland, Lapland en
Zweden zijn favoriete plekken,
maar ook woestijnen en moei
lijk toegankelijke gebergtes
spreken Beckers aan. Hij ver
beeldt de landschappen in al
hun ruigheid. De verf is opge
bracht, afgekrabd en opnieuw
opgebracht, met kwast of palet
mes, soms subtiel geschilderd,
dan in expressieve streken of
spatten. Zijn schilderijen nade
ren de abstractie, maar het on
derwerp blijft zichtbaar.
De horizonnen schildert Beck
ers hoog op zijn panelen of pa
pier. De luchten daarboven zijn
de rustpunten, anders dan bij
veel Nederlandse schilders uit
verleden en heden. De chaos, de
wirwar, de dynamiek zit bij de
Limburgse kunstenaar in de
landschappen. Met de hoge ho
rizon suggereert hij uitgestrekt
heid, een bijkomend effect is dat
de toeschouwer als het ware in
het landschap wordt getrokken.
Soms lijkt Beckers ook gesta
pelde aardlagen te hebben ge
schilderd, zodat tegelijkertijd
een kijkje op en inhet landschap
wordt gegeven. Bovendien heeft
de grove huid van zijn schilde
rijen iets weg van gesteente of
boomschors.
De mens ontbreekt in Beckers
landschap. Nog geen karrens
poor beeldt hij uit. Daarmee
wordt de tijdloosheid van zijn
landschappen benadrukt. Zoals
ze er nu bijliggen, lagen ze er
dertigduizend jaar geleden
waarschijnlijk ook bij.
Ver verleden
Als de kunstenaar iets met men
selijke sporen doet, stammen
die ook uit een ver verleden. Op
enkele schilderijen heeft hij
rotstekeningen nagebootst. Pri
mitieve uitdrukkingen van
mensen die duizenden jaren ge
leden leefden, ongetwijfeld in
een veel nauwere band met de
natuur dan de mensen heden ten
dage.
De stieren en paarden van de
rotstekeningen krijgen een
driedimensionale vorm inBeck-
ers sculpturen. In Esprit staan
ze in het groot en in het klein, in
terracotta met ijzeroxide en in
brons. Eigenlijk verschillen ze
niet zoveel van de schilderijen.
De houdingen symboliseren
ruigheid en vrijheid, de huid is
letterlijk ruw, de kijker voelt
zich oog in oog staan met iets
wat oerkracht uitstraalt.
De enige afwijkende werken
zijn de venusfiguren en engelen,
fijn gevormde pilaartjes bijna,
en natuurlijk dichter bij het
menselijke dat al het overige
werk.
Toch bestaat ook hier een grote
barrière in tijd of ruimte. Hoe
menselijk immers zijn engelen
en mythologische figuren? Als
ze ooit over de aarde wandel
den, zoals in oude verhalen
wordt verondersteld, is dat eeu
wen en eeuwen geleden. Dat
moet voor Beckers een gerust
stellende gedachte zijn. Dat
sommige dingen de tijd trotse
ren. Als kunstenaar vindt hij
juist die de moeite van het uit
beelden waard.
Expositieschilderijen en sculptu
ren van Paul Beckers, t/m 4 maart in
galerie Esprit in Clinge, open do t/m
zo van 13.30-17 uur, do ook van 19-
21 uur.
Werk van Paul Beckers. foto Peter Nicolai
