Meer lijn in aanpak platteland
r»
UJ 8
PZC
Ik heb plezier in het nodige speurwerk
O
O
O
rs
X
Publiek schuift aan bij koffietafel
Moslims vinden
dat Goes met
twee maten meet
CM
UJ
I-
Genoeg goede ideeën, maar uitwerking hapert
16
00
00
00
ADVERTEREN?
zaterdag 30 december 2000
door Rinus Antonisse
MIDDELBURG - Er zijn volop
ideeën voor het bevorderen van
een vitaal Zeeuws platteland.
Het schort echter aan een snelle
en goede uitwerking. Tussen de
verschillende organisaties die
zich bezig houden met de leef
baarheid in het buitengebied
ontstaat regelmatig kortslui
ting. Wie doet wat, is dan de
vraag en het resultaat is vervol
gens dat niemand iets doet. Het
dagelijks provinciebestuur wil
daarom meer lijn brengen in de
aanpak van de plattelandsont
wikkeling.
Tot nu toe claimen diverse orga
nisaties een centrale rol. Dat is
niet verwonderlijk, omdat er
ook veel geld in het geding is.
Het gaat om de Zuidelijke
Land- en Tuinbouw Organisa
tie, de Zeeuwse Milieu Federa
tie, het Bureau voor Toerisme
Zeeland en de regionale Plat
forms Plattelandsontwikkeling
(Schouwen-Duiveland, Tholen,
Oost-Zeeuws-Vlaanderen,
Noord-Beveland en in de toe
komst ook Zuid-Beveland).
Vertegenwoordigers van deze
groeperingen hebben de koppen
bij eikaar gestoken om de acti
viteiten beter op elkaar af te
stemmen.
Over één uitgangspunt zijn alle
partijen het eens: het vertalen
van een goed idee naar een
concreet uitvoerbaar project is
cruciaal.
Er bestaan al verschillende mo
gelijkheden voor ondersteu
ning, maar er gaan ook prima
ideeën verloren doordat initia
tiefnemers de weg niet weten, of
geen tijd en deskundigheid heb
ben om een vernieuwende ge
dachte tot een werkbaar plan
om te zetten. Daar moet nu
ruimte voor komen. In het kader
van het project Vitaal Platte
land Zeeland wordt bij wijze
van experiment geld uitgetrok
ken (50.000 gulden) om de uit
werking van ideeën naar pro j ec-
ten te ondersteunen.
Loket
De Zeeuwse belangenorganisa
ties, de regionale samenwer-
kingsplatforms en de overheden
moeten hun activiteiten in gro
tere gezamenlijkheid uitvoeren.
De handigste manier van wer
ken is om het project Vitaal
Platteland Zeeland als loket
voor het aanmelden van ideeën
te laten dienen. Van daaruit kan
de molen dan in gang worden
gezet: welke ondersteuning is er
nodig, welke financiële bijdra
gen zijn er mogelijk. Suggesties
moeten bij voorkeur 'van onder
op' komen en afkomstig zijn van
een groep van ondernemers, sa
menwerking en vernieuwing
beogen en financieel haalbaar
zijn.
Enkele voorbeelden van derge
lijke ideeën zijn: aanleg geza
menlijke spoelplaats land
bouwmachines voor circa tien
ondernemers; project voor teelt
en afzet van snelgroeiend hout;
verbranding van pluimveemest
in de EPZ-centrale; ganzenop-
vang in Zeeuws-Vlaanderen,
waarbij suikerbieten niet ge
oogst worden, zodat ganzen
daar kunnen foerageren. Sa
menwerking, vernieuwend en
kansrijk zijn voor deze plannen
trefwoorden.
Om ze van de grond te tillen is
echter wel ondersteuning nodig.
Over de haalbaarheid zal
het bestuur van het project Vi
taal Platteland Zeeland beslis-
Projecten
Op de lijst van projecten voor
2001 staat inmiddels een aantal
projecten dat aardig invulling
geeft aan de pogingen om het
platteland leefbaar te houden.
Bijvoorbeeld het initiatief om
voor beheer van het natuurge
bied Schouwen-Zuid te komen
tot een graascoöperatie, een sa
menwerking tussen agrariërs,
Staatsbosbeheer en Natuurmo
numenten.
En het plan voor bevordering
van het plattelandstoerisme
door Zeeland Logies, een sa
menwerking tussen landbouw,
recreatie en horeca. Ook het
project windenergie, waarin de
landbouw in samenwerking met
gemeenten en overige partijen
probeert te komen tot gemeen
telijke windplannen en oprich
ting van windcoöperaties. Ver
der het project Kiezen voor de
toekomst, met als doel schaal
vergroting door vergaande sa
menwerking tussen landbouw
bedrijven.
Toneelvereniging Camere van Rhetorica St. Jan ten Steene oefent voor het stuk over nonkel Gaston.
foto Charles Strijd
door Edy de Witte
ST. JANSTEEN - Met een huis
aan huis verspreide 'overlij
densadvertentie' van nonkel
Gaston, kondigt toneelvereni
ging Camere van Rhetorica St.
Jan ten Steene haar jaarlijkse
voorstelling aan. Belangstel
lenden worden uitgenodigd
om de familieleden van de
dierbare overledene te komen
condoleren en aan te schuiven
aan de koffietafel.
Deze tragikomedie in drie be
drijven van Luk Gijsbrecht
krijgt een speciaal karakter,
vertelt Johnny de Koning die
zelf ook een rol speelt. „De
spelers staan namelijk niet op
het toneel maar tussen het pu
bliek in. Samen met de belang
stellenden gaan de familiele
den van nonkel Gaston na de
uitvaart en de gebruikelijke
condoleance aan de koffieta
fel. Een ietwat bijzondere situ
atie voor een toneelspel. Voor
deel is wel dat we geen decor
nodig hebben. Daarentegen
kun je bijvoorbeeld moeilijk
een beroep doen op souffleurs
die anders keurig achter een
gordijn op het toneel staan.
Ook kunnen er per voorstel
ling minder mensen in de zaal.
Er wordt een sfeertje gecre-
eerd waai'bij de toneelliefheb
ber als het ware deel uitmaakt
van het gezelschap van negen
spelers."
Erik Verschueren tekent voor
het vierde jaar voor de regie.
Deze Belgische beroepsacteur
wordt nu aangekondigd als ce
remoniemeester achter de
schermen.
In het verhaal komen de fami
lieleden van nonkel Gaston
bijeen in het parochiecentrum.
Na de nodige plichtplegingen
tegenover elkaar, de familiele
den hebben elkaar immers
lange tijd niet gezien, evolu
eert het samenzijn naar een
minder prettige bijeenkomst.
Na wat pinten bier komen de
tongen goed los en zijn verwij
ten en onthullingen niet van de
lucht.
Dialect
Een seniele moeder, een oude
vrijster, een bazige tante, een
oom uit de zakenwereld, een
kunstenaarskoppel en een
oudste zoon die alles in goede
banen wil leiden, zijn de ingre
diënten voor een toneelavond
je in ongezouten dialect. Dan
ny van Gassen ondergaat als
speler de vuurdoop. Daar
naast is voor een kleine rol An
nie Coppieters gevraagd. Zij
had drie jaar geleden een punt
gezet achter haar toneelcar
rière.
De premiere is zaterdag 13 ja
nuari in de Warande in St. Jan
steen. In diezelfde zaal geeft
St. Jan ten Steene zondag 14
en zaterdag 20 januari nog
twee voorstellingen. Zaterdag
27 januari volgt een voorstel
ling in de Halle in Axel. Om
praktische redenen wordt hier
wel gebruik gemaakt van het
toneel.
De laatste opvoering van
'Nonkel Gaston is dood,en
dan is er koffie' vindt zaterdag
9 maart plaats in Den Dullaert
in Hulst.
Alle voorstellingen beginnen
om 20.00 uur.
door Rob Paardekam
GOES - Het traditionele suiker
feest, de viering van het einde
van de ramadan, liep voor veel
Goese moslims enigszins in het
honderd. De twee Turkse super
markten in de stad wilden op
tweede kerstdag hun deuren
openen, zodat mensen de beno
digde spullen konden inslaan.
De gemeente gooide echter roet
in het eten door te weigeren een
vergunning af te geven. „Als we
allemaal uitzonderingen gaan
maken, kunnen we net zo goed
geen verordening vaststellen",
liet burgemeester D. J. van der
Zaag weten. Nariman El Khat-
tabi, die in Goes wordt gezien
als de spreekbuis van de mos
limgemeenschap, vindt dat de
gemeente zich verkeerd heeft
opgesteld.
„In vind het belachelijk, om het
maar eens plat te zeggen. Je
wordt in Nederland doodge
gooid met koopavonden en
koopzondagen, maar als mos
lims dan voor één keer hun win
kel een extra dag willen openen,
kan dat niet. In andere plaatsen
was de gemeente flexibeler,
want in Middelburg en Vlissin-
gen waren de winkels gewoon
open. Volgens de gemeente kon
er onmogelijk een uitzondering
voor ons worden gemaakt, maar
dat is natuurlijk flauwekul."
Regels zijn toch regels?
„Regels zijn er om uitzonderin
gen op te maken. Wat dat betreft
wordt er met twee maten geme
ten. Er worden constant uitzon
deringen gemaakt. Ze zijn hier
in de buurt een kerkje aan het
renoveren. De gemeente heeft
daartoe van een bepaalde straat
een éénrichtingsweg gemaakt.
Toen konden ze dus wel flexibel
zijn."
Hoe heeft de moslimgemeen
schap in Goes gereageerd?
„De meeste mensen die ik heb
gesproken, waren boos en voor
al verontwaardigd. Het is na
tuurlijk ook een hele vreemde
situatie. De mensen konden niet
eens een vers brood kopen, ter
wijl op hetzelfde tijdstip de
meubelzaken in de stad gewoon
open waren. Dat is voor veel
mensen moeilijk te begrijpen."
Zelfs de burgemeester vond het
terecht dat de winkels dicht
moesten blijven.
„Dat is logisch. De burgemees
ter gaat zijn ambtenaar natuur
lijk niet in het openbaar afval
len. Maar als je hem diep in zijn
hart kijkt, denkt hij er volgens
mij anders over. Ik ken hem als
een man die best schappelijk is
in dit soort zaken."
Is het suikerfeest nu in duigen
gevallen?
„Dat is overdreven. De mensen
hebben wat meer moeten im
proviseren. Ze zijn op zoek ge
gaan naar andere dingen. Maar
daar gaat het niet zozeer om.
Het had gewoon niet gehoeven.
Als de gemeente zich gewoon
wat welwillender had opge
steld, zouden de mensen ge
woon hun spullen ingekocht
kunnen hebben. Dat kon overal,
waarom in Goes dan niet?"
Is het contact met de gemeente
erg slecht?
„Dat valt best mee. Alhoewel,
de gemeente speelde ook geen
fraaie rol bij het oprichten van
een vereniging voor moslims in
Goes. Er is toen, min of meer
door de gemeente opgelegd, een
vereniging voor zowel Turkse
als Marokkaanse moslims geko
men. Ik denk dat het uit gemak
zucht was. Maar het werkt niet.
De twee culturen botsen con
stant met elkaar. Het is niet zo
dat we problemen met elkaar
hebben, maar er zijn gewoon te
veel verschillen."
Het beleid kan dus beter?
„Absoluut. Maar ook binnen de
gemeenschap zelf kan het stuk
ken beter. Er zou een coördina
tor moeten komen die de kar
blijvend trekt. Iemand uit de
moslimgemeenschap bij wie
mensen terecht kunnen met hun
vragen en opmerkingen."
Huisarts Harry van der Pas uit IJzendijke gaat met pensioen
door Pascalle Cappetti
IJZENDIJKE - Huisarts Harry
van der Pas uit IJzendijke
draait deze week nog volop
mee. Hij mag dan op 1 januari
met pensioen gaan, pas om 8.00
uur is zijn dienst officieel afge
lopen. Vannacht nog moest hij
er twee keer uit. Eén keer om
een pleister te plakken, de
tweede keer bleek bij aan
komst dat zijn interventie niet
meer nodig was.
Tsja, dat is de 'winst' van de
huisartsenpost in het Antoni-
usziekenhuis in Oostburg, die
sinds een jaar de waarneming
en weekenddiensten van de
West-Zeeuws-Vlaamse huis
artsen coördineert. Je kunt niet
meer zelf beoordelen of de
komst van een huisarts nood
zakelijk is.
Dertig jaar zit hij alweer in IJ
zendijke. Zelf Rotterdammer,
maar de West-Zeeuws-Vla
mingen zijn 'heel aangename
mensen'.
Aanpassingsproblemen heeft
hij nooit gehad. De platte
landspraktijk gaf hem vrijheid
van handelen, de mogelijkheid
van een apotheek aan huis,
kleine chirurgische ingrepen
en bevallingen. Dat sprak hem
aan. Van der Pas wilde een
band met zijn patiënten en
kreeg die ook. Daar is hij ze
dankbaar voor. „Je kan de
mensen natuurlijk zo snel mo
gelijk doorverwijzen naar een
specialist, maar ik zoek graag
zelf dingen uit. Ik heb er ple
zier in zelf het nodige speur
werk te doen, bij onverldaar-
bare klachten uiteindelijk een
oorzaak te kunnen aanwij
zen."
Betuttelend
Wanneer er dan toch een speci
alist aan te pas moet komen,
bereidt hij de afspraak voor de
mensen voor. „Patiënten ver
tonen een grote mate van on
wennigheid in contacten met
het tweede echelon. Ik zie het
als een belangrijke taak om
hen te begeleiden. Daarom
maak ik de afspraken, heb ik
rechtstreeks contact met de
specialist. Dat is niet betutte
lend! Dat willen de mensen
graag. Als u belt, dan kunt u
misschien over een maand te
recht. Als ik dat doe, misschien
een weekje later al."
De patiënten wegwijs maken
in het abracadabra van de ge
neeskunst is nog zoiets. Hel
derheid en directheid, daar
Harry van der Pas: „Ik ben mijn ziekenhuis kwijt."
hecht hij aan. En de mensen
opzoeken Als ze in het zieken
huis lagen of net thuis waren
Hij ging altijd even langs. De
concentratie van de zieken
huiszorg in Terneuzen, ten kos
te van het Antoniusziekenhuis,
maakte dit niet gemakkelijker.
Een uur, anderhalf is hij nu
minstens aan reistijd kwijt.
„Natuurlijk is dat zeer ar
beidsintensief, maar dat moet
dan maar."
Van der Pas is altijd graag met
geneeskunde en de zorg voor
zijn patiënten bezig, maar de
rompslomp er omheen, dat ir
riteert hem mateloos. „Die ver
regaande bureaucratie, die
verregaande vergadercultuur
en toenemende bemoeizucht
van overheden en instanties. Je
kan niets meer of er zijn ver
plichtingen, contracten,
machtigingen, studieavonden
en post... Iedere dag ligt er een
stapel van twee centimeter dik
in de bus. Ik noem dat geeste
lijke vervuiling. Mijn dikste
vriend, de shredder, is er goed
mee."
Uitholling
Die dagelijkse papierstapel is
hooguit irritant; wat hem pas
echt kwaad maakte, was de
uitholling van het ziekenhuis
in Oostburg. Als voorzitter van
het bestuur kreeg hij eerst de
fusie van de ziekenhuizen in
Zeeuws-Vlaanderen door de
strot geduwd. In de Raad van
Toezicht kreeg hij later de uit-
kleding van het Antonius te
slikken. De actiegroep voor het
behoud van het Antoniuszie-r
kenhuis had aan hem een actief
voorzitter. Een klein zieken
huis was toch nog altijd beter
dan geen. „Small is beautiful."
Trouwens, ziekenhuis
Zeeuws-Vlaanderen bleef hoe
dan ook een kleintje, één dat
geen topspecialisten in huis
kan halen, oordeelt hij. Waar
aan hij haastig toevoegt, dat
hij met velen wél een 'bijzon
der goed contact' heeft. Dat het
Antonius 'volledig gepland en
stelselmatig om zeep is gehol
pen', doet hem nog altijd zeer.
„Ik ben mijn ziekenhuis
kwijt." Ook de West-Zeeuws-
Vlamingen missen hun zieken
huis, ervaart hij. „De mensen
voelen zich niet echt thuis in
Terneuzen. Het thuisgevoel
van het Antonius is niet ver
taald naar De Honte."
Bevallingen
„Door sterk onderhandelen
hebben we nog een redelijke
polikliniek overgehouden",
klinkt het een beetje cynisch.
Maar van het multidisciplinai
re optreden van specialisten,
dat door de concentratie be-
foto Peter Nicolai
vorderd zou worden, merkt hij
nog weinig. En voor de verlos
kunde betekende het besluit de
doodsfeek. „Veel bevallingen
verdwijnen naar België, het
aantal thuisbevallingen is ge
stegen. Dat gaat tot nu toe
goed. Nog wel." Maar die op
merking slikt hij weer gauw in.
Bij zijn afscheid - zaterdag
avond van 19.00 tot 21.00 uur
in de Mauritshof - horen geen
harde woorden
Van der Pas blijft niet in IJzen
dijke wonen. Hij verhuist naar
Zuidzande, wil afstand nemen
van zijn patiënten. Anders
komt hij nooit los van zijn werk
en blijft hij aangesproken wor
den. Zijn opvolger D Couck-
uyt die deze maand met hem
meeloopt, mag die taak nu van
hem overnemen. Zelf gaat hij
weer piano spelen, zijn belang
stelling voor kunstgeschiede
nis oppakken en reizen.
O
I
TEL.: 0118-484321 of FAX 0118-470100!
Enige en algemene kennisgeving
Recht toe, recht aan,
zonder franje,
zo heeft hij geleefd,
zo houden we hem bij ops.
Met dankbaarheid omdat we hem zo lang in ons
midden mochten hebben, delen wij u mede dat van
ons is heengegaan, mijn lieve zorgzame man. vader,
schoonvader en opa
HENDRIK VERMEULEN
echtgenoot van Marcelline Marquerite Jacqueloot
in de leeftijd van 83 jaar.
Wij zijn dankbaar voor de liefdevolle verzorging die
hij in "De Stelle"mocht ontvangen, in het bijzonder
afd. Korenbloem.
Oostburg: M. M. Vermeulen-Jacqueloot
Groede: Frans en Christianne
Bianca en Marnix
Tamara
Margreet
Oostburg, 29 december 2000.
Correspondentieadres:
Taverse 12, 4503 BM Groede
De crematie zal plaatshebben op woensdag 3 janu
ari om 11.00 uur in crematorium "Terneuzen". Bel-
lamystraat 28c te Terneuzen.
Gelegenheid tot condoleren na de plechtigheid in de
ontvangkamer van het crematorium.
Veel fijne herinneringen
Verzachten onze smart
Voorgoed uit ons midden
Maar altijd in ons hart
Rust zacht lieve OPA
Bianca en Marnix
Tamara
Margreet
