Gezin volgens plan
Jong, rijk en gretig
PZC
Zeeuws- Vlaanderen
kan weer even griezelen
oud nieuw
35
Zeeland 2000: De jacht op de wolf
zaterdag 30 december 2000
Volledige banen, kleine kinderen en maar 24 uur in een
etmaal. Hoe plooi je dat zonder in de draaikolk van de
hectiek kopje onder te gaan? Door vooral planmatig te werk
te gaan. Zoals Laurens en Margo. Ze leiden een druk bestaan
in het kwadraat, waar ze zelf voor hebben gekozen. Net als
voor hun twee kinderen Fleur en Remco van vijf en drie. Met
ieder een eigen en ook nog een gezamenlijke agenda houden
ze grip op hun gezinssituatie.
door Rob Hirdes
Het past allemaal
en als het in de toekomst niet meer past,
passen we het aan
Elke zondagavond is er agen
da-overleg; de smeerolie
van een kraptescenario. Dan
worden de weekpatronen naast
elkaar gelegd. Wie heeft late af
spraken, wie vroege? Wie neemt
de auto mee? Dat soort details,
afwijkend van het ingeslepen
weekritme: kinderen wegbren
gen en weer ophalen, werken,
boodschappen doen, koken,
sporten, familiebezoek. Het is
allemaal schematisch in kaart
gebracht. Als het ware met de
stopwatch in de hand.
Laurens en Margo hebben bei
den een leidinggevende full-ti
me baan bij verschillende over
heden, geperst in vier dagen.
Zodoende heeft Laurens elke
woensdag een vrije dag en is
Margo vrijdags thuis. Laurens:
„Ook daar hebben we bewust
voor gekozen. Het is heel leuk
om één dag alleen met de kinde
ren te zijn. Die vrije dagen halen
we uit het ouderschapsverlof en
door het opeten van opgespaard
verlof."
Doordeweeks luidt de wekker
tussen half en kwart voor zeven
weer een nieuwe dag in. Ander
half uur later gaat Margo met de
kinderen op de fiets van huis om
eerst Remco naar het kinder
dagverblijf en vervolgens Fleur
naar school te brengen. Dat al
les verdeeld in blokjes van tien
minuten. Tien minuten fietsen,
tien minuten in het kinderdag
verblijf thee drinken, weer tien
minuten fietsen, nog even tien
minuten bij Fleur op school om
samen met haar werkjes uit te
zoeken en dan zelf naar het
werk. Dat is nog eens tien minu
ten fietsen. Tegelijk met Margo
verlaat ook Laurens het huis.
Niet op de fiets, maar flink
doorstappend naar het station
om er de trein te nemen.
Na afloop van de school haalt
een taxi Fleur op om haar naar
de buitenschoolse opvang te
brengen. Laurens: „Ze heeft nu
al vaker in een taxi gezeten dan
wij onze hele leven zullen doen
Gelukkig is die buitenschoolse
opvang op dezelfde locatie als
het kinderdagverblijf. Dat
scheelt Margo 's avonds in het
fietsen. „Om half zes moet ik
echt van mijn werk weg om
Fleur en Remco op te halen,
want om kwart voor zes sluiten
ze."
Optimaal
Zo gaat dat; tenminste op de
meeste dagen van de week. De
woensdag valt daarbuiten,
want dan is Laurens dus vrij en
zodoende kan ook Remco thuis
blijven. „Samen met hem breng
ik Fleur naar school en haal
haar ook weer op. Om die vrije
dag optimaal te benutten, doe ik
de was, zo nodig de tuin en in elk
geval de boodschappen voor de
hele week. Afspraken met de
tandarts, de huisarts, monteurs,
loodgieters; al dat soort zaken
leggen we ook op de woensdag
vast. Of op de vrijdag, als Margo
vrij is. Dan is Remco natuurlijk
ook gewoon thuis."
Op zijn vrije woensdag speelt
Laurens tevens voor keuken
prins. Hij kookt dan voor de
zelfde dag en de dag erop. Mar
go: „Trouwens; als we allebei
werken, koken we 's avonds al
vast vooruit. Op zondag voor de
maandag, maandag voor de
dinsdag, dinsdag voor de
woensdag, en donderdag voor
de vrijdag. Zodat ik, als ik van
mijn werk thuis kom, het eten
alleen nog maar hoef op te zet
ten. Met vijftien minuten staat
het dan op tafel. Tegen die tijd is
Laurens doorgaans ook thuis."
Zoals Laurens op woensdag vrij
en thuis is, is Margo dat op vrij
dag. Tot zover is het allemaal
nog behoorlijk overzichtelijk.
Maar er is geen regel(maat) zon
der uitzondering en het drukbe
zette leven van Laurens en Mar
go kent uitzonderingen genoeg.
Laurens: „Zo heeft Margo ook
wel vroege afspraken. Dan
breng ik de kinderen weg. Maar
wel met de auto, want anders
ben ik niet op tijd op mijn
werk."
Margo: „Soms bel ik wel eens
Laurens' secretaresse om te vra
gen of hij nog late afspraken
heeft. Zo niet, dan kan ik nog
even doorwerken. Haalt hij de
kinderen op. Voor noodgevallen
hebben we onze buren en een
paar vrienden in de buurt die de
kinderen ophalen en bij wie ze
soms mee-eten." Het klinkt al
lemaal soepel en zo loopt het
ook. Ook als een dagdeel van
Laurens' vrije woensdag door
zijn werk in het gedrang raakt.
Dat gebeurt één keer in de drie
tot vier weken.
Ziekte
Het echte improvisatiescenario
komt pas van de plank bij on
voorziene gebeurtenissen; ziek
te van één van de kinderen bij
voorbeeld. Margo: „We vinden
dat er dan per se één van ons
thuis moet blijven. Gelukkig
hebben we allebei werk waarbij
met agenda's kan worden ge
schoven. Wie blijft er thuis? Jij
's ochtends, ik 's middags?Dat is
vooral een kwestie van wie op
dat moment het gemakkelijkst
zijn interne afspraken kan ver
schuiven."
Als je ze zo hun dag in- en verde
ling hoort schetsen, lijkt het
heel wat. Maar je groeit er in,
zeggen ze. In de dagindeling, in
de weekend-indeling. Op zater
dag staat om half negen een
bezoek aan de bakker en vervol
gens aan de markt op het pro
gramma. En verder proberen
Laurens en Margo zoveel moge
lijk hun in het westen en in het
zuiden van het land wonende
familie te bezoeken. Ook het
contact met vrienden is voorna
melijk een weekend-aangele
genheid.
Laurens en Margo vinden dat ze
aardig in balans zijn. Zowel let
terlijk als figuurlijk Laurens:
„We hebben vergelijkbare ba
nen, verdienen evenveel, wer
ken evenveel en zijn ook even
veel vrij. We hebben ieder twee
avonden per week voor onszelf.
Margo heeft maandag en don
derdag haar pretavond. Dins
dag en woensdag houd ik me
met mijn pretpakket bezig. Zo
wel Margo als ik sporten dan."
Wie het'breed heeft, laat
het tegenwoordig ook
weer zichtbaar breed han
gen. Vooral jonge 'rijkaards'
schamen zich bepaald niet
voor hun kostbare hebbe
dingen. Zo is de slaapkamer
van internet-ondernemer
Mare de Hond (22) net een
bioscoop, want perfect beeld
en geluid in bed is prettig. De
jonge directeur van het vei
linghuis 'ricardo.nl' is rijk en
ij del. „Elke keer als ik iets
moois zie, denk ik: 'O, was
dat alvast maar op de
markt'."
door Carine Neefjes
De ondernemer: „Eigenlijk
zou ik wel graag een glass-
tron-bril willen, een van de
nieuwste snufjes uit Japan. Je
weet wel, met blauw, weerspie
gelend glas aan de buitenkant.
Als je zo'n bril aansluit op je
draagbare digitale videorecor
der, kun je overal film kijken.
Makkelijk voor als je naar New
York vliegt. Na drie filmpjes zet
je je bril af en ben je in de VS.
Lijkt me wel cool."
„Ik ben dol op films en heb een
hekel aan vliegen. Voor mijn be
drijf moet ik vaak naar het bui
tenland. Zo'n glasstron-bril
kost ruim 6000 gulden, dat vind
ik wel erg veel geld."
„Bovendien: met of zonder bril,
vliegen blijft voor mij een ramp.
Ik heb vliegangst. Zakelijk ge
zien blijft het een interessant
product, ik ben benieuwd bij
wat voor type mensen dit aan
slaat. Ik hou van mooie dingen.
Vooral beeld en geluid vind ik
belangrijk. In mijn slaapkamer
heb ik de nieuwste dvd-speler,
een digitale videorecorder. De
films die je er in stopt, zijn ver
gelijkbaar met cd's. Met mijn
dolby-geluidsinstallatie lijkt
het net alsof je in de bioscoop
zit. Stel je voor dat er in de film
in de verte een helikopter aan
komt. In bed hoor ik dan achter
mij het geronk van motoren. Dat
trillende geluid dat uit alle hoe
ken en gaten van de kamer
komt... prachtig."
„Ik ben opgegroeid met het
nieuwste van het nieuwste. Als
jongetje van zes kreeg ik mijn
eerste computer. Om de twee,
drie jaar vervangen door het
meest geavanceerde model.
Mijn vader (Maurice de Hond,
vroeger bekend als opiniepeiler,
nu 'internetgoeroe' bij Newco-
nomy) bracht voortdurend
nieuwe software mee. Als hij te
rugkwam uit de Verenigde Sta
ten, vond ik altijd weer de
nieuwste diskettes op mijn bed.
Dat werkte enorm stimule
rend."
„Mijn studie economie heb ik
niet afgemaakt. Vijf jaar gele
den, ik was achttien, ben ik een
internetbedrijf begonnen. Toen
moest ik mensen nog uitleggen
wat internet was. Samen met
een vriend maakte ik websites
voor bedrijven Vanuit Amerika
hoorden we over een veiling op
internet, In Nederland zijn wij
toen begonnen met een kunst
veiling op de elektronische snel
weg. Langzamerhand hebben
we onze collectie uitgebreid met
lifestyle. Van trendy horloges
tot babykleding, maar ook
drank en zonnebrillen kunnen
In mijn leven ben ik nooit beperkt
door een gebrek aan geld
mensen zelf bij ons op de site
zetten."
„Onze veilmgzaal heet Internet:
via een klik op de 'koele kavels'
worden de nieuwste 'gadgets'
(hebbedingen) te koop aange
boden. Dagelijks surfen duizen
den mensen op onze virtuele
veiling. Per maand wordt er via
de site voor meer dan een mil
joen gulden verkocht. Vorig jaar
is ons bedrijf voor tientallen
miljoenen overgenomen door de
Duitse webveiling ricardo. Ik
ben nu aandeelhouder in het in
ternationale concern."
„Via het Engelse maandblad
'T3' hou ik mij op de hoogte van
de nieuwste digitale en mobiele
snufjes. Elke keer als ik iets
moois zie, denk ik: 'O, was dat
alvast maar op de markt'. Neem
mijn huidige mobiele telefoon,
een 'wap', waarmee ik op inter
net kan kijken zonder dat ik een
computer nodig heb Het ding
irriteert me nu alweer. Het duurt
lang voordat ik verbinding heb.
Daar word ik zo moe van. Als ik
onderweg ben, wil ik snel even
op onze veiling-site kunnen kij
ken of er wel goed wordt ver
kocht. Op het beeldscherm van
mijn telefoon kan ik niet eens
plaatjes ontvangen. Het wordt
tijdvoor een snellere variant
met een groter beeldscherm.
Dan kan ik mijn oude 'wap'
weer op de veiling slijten."
„Soms kom ik via vrienden aan
mooie spullen. Sinds een half
jaar rijd ik een Audi TT, een
fraaie sportwagen. En ach. als
je het nu echt zo graag wilt we
ten, die heb ik voor een ton ge
kocht bij een bevriende garage.
Ik kreeg korting omdat het een
'demo-model' was. Het nadeel is
dat je dan niet zelf de kleur en
het type radio kan kiezen. Het is
mijn tweede auto, dat valt dus
best mee. Hiervoor had ik een
Golfje."
„Tegenover meisjes van mijn
leeftijd voel ik afstand. Als ze je
eenmaal leuk vindt, wil ze je
veel zien Daar heb ik echt geen
tijd voor. Ze moet begrip hebben
voor het feit dat ik het druk heb
Dat valt niet mee als ze zelf veel
vrije tijd heeft omdat ze maar
een paar uur per dag naar colle
ge moet. Ach. met werkende
vrouwen boven de dertig zal het
niet veel anders zijn. Voorlopig
blijf ik maar even alleen."
„Mensen worden op hun uiter
lijk beoordeeld, dat doe ik zelf
ook tot op bepaalde hoogte. Ik
vind het leuk om tegenover ie
mand te zitten die er prettig uit
ziet en lekker ruikt. Toen ik net
begon met werken, droeg ik bij
na altijd een pak. Ik dacht dat
het kleine jongetje dan wel seri
eus zou worden genomen. Voor
een deel is dat ook zo. Nu draag
ik alleen nog een pak bij trouwe
rijen en begrafenissen, een keer
per jaar koop ik een nieuwe in de
PC Hooftstraat. Ik slaag altijd
bij een kledingzaak waar ook de
spelers van Ajax hun officiële
kostuums kopen. Voor 2000 gul
den ben ik klaar, inclusief over
hemd en das."
„Sieraden draag ik nauwelijks.
Een horloge heb ik niet nodig.
De tijd is overal: op mijn wap-
telefoon, de computer en in mijn
auto. De ketting van mijn over
leden moeder is het enige sie
raad dat ik dagelijks om heb. Zij
overleed aan kanker toen ik nog
een jochie van drie was. Het
hangertje is het joodse symbool
voor geluk. Toen ik dertien
werd, de leeftijd waarop joodse
jongens verantwoordelijk zijn
voor hun eigen daden, kreeg ik
de ketting. Voor die tijd droeg
mijn vader hem. Mijn moeders
sieraad heeft ons beiden veel ge
luk gebracht."
„Geld genereert vrijheid en dat
vind ik heerlijk. Het is een lek
ker gevoel dat ik kan doen en la
ten wat ik wil, alles kan kopen.
In mijn leven ben ik nooit be
perkt door een gebrek aan geld.
Als ik morgen opeens besluit
huisman te worden, dan zou dat
financieel kunnen. Ik zou het
niet snel doen, maar het is wel
een zalig idee."
door René Hoonhorst
Tot aan de jaren vijftig kende
elk kind in het Land van Hulst
de legenden en sagen van myste
rieuze, al dan niet duivelse, hon
den en weerwolven. Bornes, de
spookhond die rond het Neder
lands-hervormde kerkje van
Kloosterzande dwaalde en de
weerwolf van de Noordhof. En
dan was er nog Ossaert, een
kruising van mens en dier (de
duivel zei f duswisten de meeste
streekbewoners) die je overal in
Oost-Zeeuws-Vlaanderen op de
nek kon springen.
Natuurlijk geloofden de kinde
ren van destijds niet in alle
sprookjes die ze te horen kregen.
Maar mochten ze eens per onge
luk alleen door de polders lopen
of fietsen, terwijl de schemering
al was ingevallen of er een on
doordringbare grondmist over
de akkers hing, dan repten zij
zich onwillekeurig wat sneller
Doorsteekjes over akkers en
langs slootranden - korter, dus
aantrekkelijk - werden door de
meesten, niet alleen kinderen, in
die omstandigheden gemeden
In het huidige tijdsgewricht
loopt geen kind meer over ak
kers en weilanden naar huis. De
landbouwgronden zijn afgeba
kend met hekken en draad en
bovendien gaat geen kind meer
met de benenwagen. Het meren
deel van de jeugd wordt gehaald
en gebracht door gemotoriseer
de ouders en voor fietsende kin
deren zijn de akkers niet door te
ploegen. Maar de mysteries van
hellehonden, witte wuüven en
Ossaert jagen kinderen geen
schrik aan. Niet omdat de uk-
kies van nu dapperder zijn dan
die van vroeger, maar ze kennen
de verhalen niet meer.
De charme en romantiek van
een onverklaarbaar rondspo
kend beest is echter terug in Het
Land van Hulst en omstreken.
Een wolf of wolfshond met een
onstilbare honger naar scha
penvlees waart sinds ruim twee
maanden door de streek. Zijn
actieradius is veel groter dan die
van Bornes of Ossaert. De ene
dag slaat het beest zijn slag in
Lokeren. de volgende wordt hij
gesignaleerd bij Lamswaarde.
De vachtjes van schapen in
Wachtebeke zijn nog niet koud
of de wolf loopt al weer rond in
de buurt van Walsoorden. Tot nu
toe heeft het roofdier alleen
schapen aangevallen, maar
waarom zou de verschrikkelijke
verscheurder geen kind of een
zame wandelaar in de polder
pakken...
De schapendoder die sinds eind
oktober actief is in de grens
streek krijgt mythische trekjes.
Pas half november werd duide
lijk dat een wolf, die op meerde
re plaatsen tegelijk leek op te
duiken, verantwoordelijk was
voor de dood van de schapen.
Het wolfsschap van de schapen-
killer werd een paar dagen later
weer in twijfel getrokken. De
wolf van Walsoorden (voor
Zeeuws-Vlamingen) of de
Waaslandwolf (voor Belgen) is
al uitgemaakt voor herder, hus
ky en zelfs voor een schattig,
jong labradortje. Maar een wa
zig filmpje van een video-ama
teur en tientallen getuigenissen
wijzen toch duidelijk op een
wolf of minstens 'wolfachtige'.
Waar het beest vandaan komtis
na twee maanden nog immer
niet duidelijk. Waar hij na
bloeddorstige moordaanslagen
op schapen blijft, is helemaal
een raadsel. Deskundigen, poli
tiemensen, gedupeerde scha
penhouders en leken voeren al
weken felle discussies of het
dier wel of niet afgeschoten mag
of moet worden. Maar helikop
ters, postende scherpschutters
(al of niet met verdovingsge
weer) en drijfjachten van poli
tiemensen, wolvenkenners en
nieuwsgierigen hebben niet
meer opgeleverd dan signale
menten van de wolf. Niemand
heeft na een maand serieus jacht
maken ook maar een schijntje
kans gehad op de aanhouding of
het afschieten van de razend
snelle, slimme wolf. Al heeft een
anonieme tipgever inmiddels
gemeld dat het dier is doodge
schoten Maar officieel waart de
wolf nog altijd door de regio.
Hebben de Zeeuws-Vlaamse
kinderen tenminste nog even
een 'hellehond' om bang voor te
zijn.
