Oranje tot op de vliering Aan het eind kreeg iedereen een hand Zeeland 2000: Protesten tegen kerntransporten Pffft. Was me dat even een hectisch koninklijk jaar! Een precaire verkering, een plotselinge verloving, een trou werij een twintigjarig regeerjubileum, Claus en zijn schoon vader Bernhard in de lappenmand. En gedoe, vooral gedoe. Een statiebezoek van een mogendheid met wie we sinds de oorlog nog niet echt klaar zijn, skiën in een land met verkeer de mensen aan het roer, republikeinse oprispingen, heeft Beatrix nu wel lang genoeg de kroon gedragen? Plus wat kleinere ongenoegens bij het volk zoals jagen op wild achter koninklijke coniferen. door Jacques Cats Beter een gelukkige koning met een vrouw die niet naar ons zin is dan een ongelukkige die met een prinses trouwt Bijna niet om bij te houden voor een normaal mens die ook nog een dagtaak heeft te vervullen. Maar verplichte kost voor iemand die alles wat maar neigt naar het koninklijk huis bijeengaart. Joke van de Boog aard is de naam. Een 61-jarige huisvrouw in het achter een dure toltunnel verstopte 's-Gra- vendeel. De grootste verzame laar van het land van sierstuk- ken, gebruiksvoorwerpen en hebbedingetjes die met het ko ninklijk huis van doen hebben. „Ja, dat zegt men", doet Joke bescheiden. In huize Van de Boogaard is het niet uitsluitend oranje boven. Op de eerste verdieping en op de vliering staan slechts de zaken die ze dubbel heeft. Het grootste gedeelte van de collectie is ge concentreerd op de begane grond: de hal, de huiskamer, be nevens een tot de nok toe gevul de uitbouw van de woning. Meteen naast de voordeur is het al raak. Een plaatwerk aan de wand met daarop een woud van theelepeltjes. „Mijn eerste miskoop", ondertitelt Joke. „Er zaten er honderd minder in dan op de doos stond die ik mee kreeg. Je gaat die dingen niet natellen. Later nog een paar keer over gebeld. Maar geen re sultaat. Toen dacht ik: verroest dan maar. Koffie?" Oranje schaar Voordat de kop en schotels met het familiewapen van het vor stenhuis worden uitgeserveerd ener als roerijzer een in de vorm van een kroonje eindigend le peltje bij is geleverd, bestaat er even gelegenheid het huiska merinterieur nader te beschou wen. Vanaf buffetten, tafeltjes en sokkels blikken minzaam glimlachende of vorsende Wil- helmina's en Beatrixen in gips. brons en steen de kamer in. Een muur lijkt gestut door wand borden. Schilderijen, foto's, va zen met beeltenissen alom De oranje schaar op de tafel met knipsels kan bloot toeval zijn maar de oranje bloemen in de schaal op de vensterbank zijn er duidelijk met de haren bijge sleept. De kiekjes van Joke's na geslacht vallen bij de koninklij ke uitstalling bijna in het niet. Eigen volk gaat hier niet eerst. Rommelmarkt Bij de geboorte van Alexander is het begonnen met die hobby. „Dat is dus 33 jaar geleden", re kent Joke vlug uit. „Of was het 34 jaar? Ik ben altijd in de war met de leeftijd van mijn zoon." Eerst was daar een lepeltje. Toen kwam er een tegeltje. Ver volgens een beeldje. Met de opkomst van het rommelmarkt wezen kreeg de liefhebberij al lengs verder gestalte. Aanvan kelijk was het de bedoeling de nieuwe generatie als uitgangs punt te nemen. Maar ten tijde van het koninklijk jubileum van koningin Juliana in 1973 sloeg de vonk helemaal over en be sloot de 's-Gravendeelse de hele koninklijke familie in te lijven. Het materiaal dat aan Wilhel- mina is gewijd is het mooiste wat er is. kan Joke inmiddels goed vergelijken „Daar is veel zorg aan besteed. Een heel ver schil met nu. Een sticker erop en klaar. Soms niet eens een datum Echt belachelijk!Dit land telt bosjes oranjeverzamelaars die zich op één voorwerp concen treren. Alleen bekers, enkel le peltjes, uitsluitend boeken. Kop en schotels. Joke pakte de zaken grondig aan. Zij verzamelt dus alles. „Als ik ergens in duik dan moet het goed.Dat felle van vroegere jaren is er nu een beetje af, moet ze bekennen „Ik kom toch haast niks nieuws meer te gen. Ik heb ook zó verschrikke lijk veel!" De uitbundige hobby heeft me nig tv-maker ertoe gebracht de vrouw met haar grote passie naar de studio te nodigen om daar een kleine afspiegeling van haar kolossale collectie tentoon te spreiden. Maar daar heeft Jo ke snel haar bekomst van gekre gen toen ze merkte hoe snel ze weer werd afgeserveerd om plaats te maken vooreen nieuwe gast met iets buitenissigs. „Het is daar zo: je bent geweest en dan kun je oprotten. Pakken ze die tafel zo op dat de borden op hun standaards stonden te tril len. Ik zeg: ben je nou helemaal gek! Al dat kostbare materiaal! Maar ze trokken zich er niks van aanHet ging zo naar een halle tje en ik kon op de koude vloer mijn spullen inpakken." Dat de verzameling zo opzien barend kon uitdijen komt ook omdat Joke enkele forse collec ties van anderen naar zich toe heeft getrokken. Dat heeft haar wel een lawine aan dubbel spul opgeleverd. Het heeft haar ook een stuk armer gemaakt. Maar het kan lijden. „Ik ben heel be scheiden met kleding. Ik rook niet, gebruik geen make-up. Bo vendien ga ik nooit met vakan tie. Dat geld is in veertien dagen op. Wat ik hier om me heen zie, daar geniet ik elke dag weer van." Wie zich nu een vorstelijke ver zameling wil aanmeten dient fors in de buidel te tasten. Joke stelt het misprijzend vast: som mige collectioneurs hebben commerciële trekjes aangeno men. „Er zijn er een paar bijge komen die de boel flink hebben verziekt door de prijzen omhoog te gooien. Je moet het wel leuk onder elkaar zien te houden. Goed, je mag er wel wat van hebben. Tenslotte heb je je reis geld en je investering. Maar dat is wat anders dan uitbuiten." Lepeltjes, daar zit de klad in. Ook tegeltjes en glazen zijn nog niet aan de straatstenen te slij ten omdat iedereen alles al heeft. Maar naar bekers van ko ningin Wilhelmina of daarvóór wordt nog gretig uitgekeken. Die kosten al snel over de hon derd gulden. Oranje Nieuws Bij Joke van de Boogaard ver toeft men tevens op het redac tie-adres van Oranje Nieuws, een drie keer per jaar verschij nend nieuwsblad waarin vooral informatie wordt opgenomen over beurzen, exposities en nieuw uitgekomen artikelen. Een abonnement kost tien gul den. 'Betaling steeds vóór 1 ja nuari, alleen dan doet u mee aan de verloting'. In het blad wordt de door prinses Christina met kerstliederen volgezongen cd warm aanbevolen. Voorts krijgt de lezer een klein college over de vraag hoe je een lepeltje of munt als een echt zilveren voorwerp kunt herkennen. De redactie betreurt het in hoge mate dat er zo weinig berichten over prinses Juliana naar buiten komen. 'En dan bedoelen we na tuurlijk van serieuze bronnen. Wij zouden zo graag horen dat het goed gaat met de prinses'. Joke kan het aan één kant wel begrijpen, zo blijkt uit haar mondelinge toelichting: „Je hoort wel dat ze dement zou zijn. Waarom zou je dat dan naar buiten brengen? Zouden wij ook niet doen als het onze moeder betrof?" Geef mevrouw Van de Boogaard de Nederlandse koninklijke fa milie maar. Die van Engeland, ze trekt er bijna de neus van op. Met al die scheidingen. „Al heb ben wij d'r hier ook twee", moet ze tot haar schande bekennen, Maar ja, dat komt in de beste fa milies voor. Hier in Nederland is het allemaal zo gemoedelijk. Zo zonder al die pracht en praal". „Eigenlijk zouden we dat wel wat meer willen", vindt de oran jefan uit 's-Gravendeel. „Het was allemaal besloten toen Bea trix zestig jaar werd. En zoveel jaar koningin te zijn had wel wat uitbundiger gekund." Kom trouwens niet aan Beatrix. Joke wil er geen kritiek op vernemen. Die opmerkingen over haar lach, bijvoorbeeld. Dat het to neelspel zou zijn. „Nee, dat is er gewoon. Niks gemaakt. Als ze niet wil lachen doet ze het ook niet Zo is ze volgens mij wel. En dan al dat gemekker dat Neder land een republiek moet wor den. Hebben we in Amerika kunnen zienhoe leuk dat kan uitpakken. En wat aftreden als Beatrix 65 is! Daar hoorde je toch vroeger ook niet van? Laat ze maar rustiger doorregeren Dan kan Alexander eerst trou wen en kinderen krijgen. Kan-ie genieten van die kinderen. Als hij koning is heeft hij daar haast geen tijd voor. Maar hoe lang heeft Beatrix Claus nog? Ik heb veel videobanden. Als je daar naar kijkt zie je dat hij echt een steun en toeverlaat voor haar is." IJzeren Hein „Bernhard? Daar moet ik altijd om lachen", bekent Joke, „Wat een ijzeren Hein dat is. Die krabbelt toch telkens maar weer op. Machtig, die man. Trouwens met Claus kun je ook lachen. Dat gedoe met die strop das, bijvoorbeeld. Voor mij hoeft-ie zo'n ding ook niet altijd om te hebben Maar met de ver loving van Constantijn had ik toch zoiets van; hè Claus. Ieder een in het pak. Nou had je toch wel even een das om kunnen doen. Nu zag hij eruit alsof hij zojuist uit zijn hobbykamer was geplukt Zo vrijetijdsachtig." Het gaat Joke wel eens een beet je duizelen. Wie is ook alweer met wie? Bij het schrijven van kerst- en nieuwjaarskaarten aan leden van het koninklijk huis koppelde ze per ongeluk Maunts aan Annette Sekrève. Stom, stom, stom. Gelukkig nog net op tijd gezien. Maurits hoort immers bij Mariléne van den Broek. Die heeft, weet Van de Boogaard uit de roddelbladen, al een buikje. Dus zit er een prinsje of prinsesje aan te ko men. Ook met Laurentien Brinkhorst zou iets moois aan de hand zijn. Melden de bladen. Joke kan zich er goed nijdig om maken. „Dat dat soort publica ties niet aan banden wordt ge legd. Het koningshuis verdient het om beschermd te worden." Irene heeft geen wenskaart uit 's-Gravendeel gekregen. Daar heeft Joke wat minder mee. „Ik zou haar adres niet eens weten. En Christine zit helemaal in Amerika." Alexander en Maxima: een ver haal apart voor Joke. Een moei lijke kwestie ook: „Je kunt beter een gelukkige koning hebben met een vrouw die niet naar ons zin is dan een ongelukkige die met een prinses trouwt.Joke zou anders wel een goede partij weten: Victoria van Zweden. „Ohhh, dat zou mooi zijn! Sprookjesachtig. Een huwelijk, gouden koets, alles d'r op en er aan. Machtig! Met die burger meisjes is het toch behelpen. Maar gelukkig krijgt Constan tijn een Hollande vrouw Mau rits en Bernhard hebben die ook. Hartstikke fijn." „Verschrikkelijk, mag u gerust weten, dat Maxima een Argen tijnse is. Die heeft een heel an dere mentaliteit. Wat die vader heeft uitgespookt nog daargela ten. Volgens zeggen, horen en le zen hield Alexander ook van Emmely. Maar dat mocht niet want haar vader had iets met de belastingen gedaan. En iemand uit een ander land die zoveel op zijn geweten heeft mag dan wel Dat kan ik niet rijmen." „Ik hoop maar dat het met een sisser afloopt. Dat het met die vriendinnen een afleidingsma noeuvre is En' dat Alexander uiteindelijk toch zal kiezen voor prinses Victoria van Zweden. Als ik die foto's zie hoe ze naar elkaar kijken: ik geloof al z'n dagen dat het iets wordt zaterdag 30 december 2000 Foto's van boven naar beneden: Foto's van boven naar beneden: Prins Willem Alexander, prins Claus, koningin Beatrix. Prins Maurits me'zii" «h'genoteMarilène van den Broek prinses Margriet, mr. Pieter van Vollenhoven en prins Koningin Beatrix in Leiden, koninginnedag 2000. Constantijn (vlnr) op het balkon van paleis Noordeinde bij terugkomst van de Ridderzaal. Laurentien Brinkhorst en prins Constantijn foto sG PD Koningin Beatrix in Katwijk, 30 april 2000. Prins Claus tijdens koninginnedag in Houten, 1999. Joke van de Boogaard: „Wat ik hierom me heen zie, daar geniet ik elke dag weer van." foto Cees Schilthuizen door Mieke van der Jagt Was het een hoogtepunt of een dieptepunt, de eerste in een se rie acties van de Socialistische Partij tegen de kerntransporten in september? Een absoluut hoogtepunt, voor iedereen! Voor de politie, om te beginnen Die kon met een overmacht van zestig man mobiele eenheid te gen twintig actievoerders een glimlachend cordon vormen om te verhinderen dat de SPers bij parkeerterrein 't Scheld in Ril land de weg op gingen. Het transport van kernafval stoof onghinderd over de A58, verge zeld van een serie propvolle ME busjes, die niet eens hoefden te stoppen. Bij COVR A in Borsele konden ze dus ook blij zijn. Het radioactie ve afval uit Petten, geprodu ceerd bij het maken van iso topen voor de bestraling van kankerpatiënten, kwam veilig aan in de tijdelijke opslag, waar het nog wel honderd jaar kan liggen. Een hoogtepunt ook voor de ac tievoerders. In hun witte over alls met doodskopmaskers kon den ze weliswaar het transport niet blokkeren, maar hun ei konden ze wel degelijk kwijt. Terwijl hun kruiwagentjes en billboards, bedoeld om op de weg te zetten, onbeheerd in het gras verspreid stonden, regi streerde de verzamelde pers met camera's, microfoons en blok- nootjes de bezwaren van actie leider Harry Voss en SP-voor- man Remi Poppe: Het afval had niet naar COVRA gehoeven als de overheid op tijd het transport naar de Verenigde Staten zou hebben geregeld. En dan natuurlijk het publiek. Vooral het deel dat de jaren ze ventig heeft meegemaakt, moet hebben genoten. De SP-actie zal bij velen vooral een gevoel van nostalgie hebben gewekt. De term 'ludieke actie' alleen al, in de mond genomen door Harry Voss, die met baard, bril, overall en megafoon de maatschappe lijk betrokken actievoerder be lichaamde, is in de loop der ja ren zeldzaam geworden. Regel rechte rellen zijn tegenwoordig aan de orde van de dag. De plaats van de actievoerder die op de bres gaat voor een betere samenleving, is ingenomen door hooligans en vandalen die zich nadrukkelijk buiten de maat schappij plaatsen. Rookbom- metjes en zakjes verf hebben plaatsgemaakt voor molotov cocktails en megafoons zijn niet meer nodig, nu bedreigende leu zen de bewogen verklaringen hebben verdrongen. De SP-actie leek nog het meest op een rollenspel, nog zo'n ver vlogen fenomeen uit de j aren ze ventig. Iedereen deed zijn best om zijn rol zo goed mogelijk vorm te geven. De politieman nen hielden ernstige gesprek ken door hun walkie-talkie's, de actieleider sprak van een over weldigende politiemacht en een actievoerdster werd geboeid, ontsnapte en liet zich braaf weer vastleggen. Helemaal aan het eind, toen de inzichten in el- kaars situatie waren gegroeid en bevestigd, gaf iedereen el kaar een handje. Zo hoort het in een rollenspel. Politiemensen dragen een actievoerder weg; de protesten van de Socialistische Partij tegen de kerntransporten weiden gekenmerkt door een hoge mate van gemoedelijkheid. foto Willem Mieras

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2000 | | pagina 33