Domburg krij gt weer allure
Twintig uur per dag achter het computerscherm
!i
Hof haalt badplaats
na tien jaar uit het slop
25
zaterdag 11 november 2000
Het vakantiepark van Hof van Domburg trekt nu jaarlijks driehonderdduizend bezoekers.
foto's Ruben Oreel
Begin jaren zeventig waren de be
stuurders van Domburg het beu. De
verpaupering van de badplaats moest ge
stopt worden. Een vakantiepark met een
kuuroord leek de oplossing. Het duurde
tot 1990 voordat Hof Domburg de deuren
opende. In de daarop volgende jaren vie
len de kosten voor het complex hoger uit
dan de inkomsten en de gemeente kwam
onder curatele te staan. Toch zeggen be
trokkenen tien jaar later dat met Hof
Domburg het doel is bereikt.
De StichtingBadplaatsbelangen Domburg
(SBD) heeft het bungalowpark en het
zwemparadijs met kuuroord laten bouwen in
opdracht van de gemeente. Die stond garant
voor zeventig miljoen gulden. De honderdvijf
tig vakantiewoningen vonden vanaf het begin
gretig aftrek. Het zwemparadijs trok minder
bezoekers dan gedacht met zeer forse tekorten
tot gevolg. Verkoop was de enige uitweg. Al
leen zo kon worden voorkomen dat de ge
meente Domburg over de kop ging.
,Het tij is gekeerd"zegt J an van Asseldonk nu
in alle rust, in zijn boerderij aan de rand van
Hof Domburg. Van Asseldonk was destijds
voorzitter van de SBD. „In de afgelopen tien
jaar is er een heleboel gebeurd. Uiteindelijk
zijn de doelen die de gemeente zichzelf stelde,
volgens mij behaald."
Hof Domburg moest het toeristenseizoen ver
lengen en een einde maken aan de achteruit
gang van de ooit zo glorieuze badplaats.
Tevens werd gehoopt dat de komst van het re
creatiepark de Domburgers zou motiveren om
van het dorp weer een plaats van allure te ma
ken. ,,En inderdaad, zodra met de bouw van
het park werd begonnen, schoot het aantal
bouwaanvragen in Domburg de lucht in", zegt
Van Asseldonk.
Verder wilde men met Hof Domburg de enor
me overlast van campinggasten terugdringen.
„Begin jaren zeventig kwam hier het massa
toerisme op", vertelt Lein Labruyère, die van
1986 tot 1989 wethouder was in Domburg.
„Op de camping in Domburg mochten vier
honderd kampeereenheden staan. Zodra de
camping vol was, werd het overloopterrein
opengesteld. Daarmee groeide de Domburgse
bevolking in acht weken met zo'n drie- tot
vierduizend toeristen. En dat allemaal in een
dorp met ongeveer duizend bewoners. Het gaf
echt heel veel overlast. Iedereen lijkt dat te
zijn vergeten. Met de komst van Hof Domburg
op dat overloopterrein, is het aantal staan
plaatsen van de camping wel gehalveerd."
Logische stap
Voor de realisatie van het ambitieuze plan
koos de gemeente voor de constructie met de
SBD. Niet de handigste oplossing, zo bleek.
„Maar de gemeente kon niet anders", meent
Van Asseldonk. Ook Labruyère noemt het een
logische stap in die tijd. „Als je de keuze voor
de SBD wilt begrijpen, moet je kijken naar de
periode daarvoor", zegt hij.
„Met de watersnoodramp is Domburg vrijwel
gespaard gebleven", legt hij uit. „De strand-
voorzieningen waren wel weggeslagen en de
SBD werd in het leven geroepen om die weer
op te bouwen. De stichting leende daarvoor
geld van de gemeente. De bedragen werden
telkens terugbetaald uit de opbrengsten van
Camping Domburg, die eveneens van de SBD
was. De winst van de camping werd in feite in
het gat van de stranden gestopt. Dat werkte
heel goed. Bovendien mocht de SBD als stich
ting toch geen winst maken. Deze methode zou
bij Hof Domburg ook goed gewerkt hebben,
mits er meer vakantiehuizen gebouwd wa
ren."
Na meer dan tien j aar praten over een vernieu
wende manier van recreëren, kreeg het plan
vorm toen Lein Wattel en Bram Wisse in het
college kwamen. Het raakte pas echt in een
stroomversnelling onder de wethouders Wat-
tel en Labruyère. Wattel droeg aanvankelijk
de verantwoordelijkheid over Hof Domburg,
maar hij stapte uit het college wegens een af
faire rond zijn minicamping. „Daarop werd
mij gevraagd of ik de portefeuille Recreatie
wilde dragen", zegt Labruyère. „Met plezier
heb ik dat aangenomen. Na acht maanden,
midden in het proces van Hof Domburg, ver
liet ik de raad om burgemeester te worden in
Brouwershaven. Achteraf vind ik dat ik veel te
vroeg vertrokken ben, wat het recreatiepark
aangaat. Op verzoek van het Domburgse col
lege ben ik nog een tijd aangebleven als advi
seur."
Appartementen
Toen het mis dreigde te gaan, stelde Labruyère
voor, vijfenzeventig extra appartementen te
bouwen op het terrein. „Die hadden samen
met de bestaande honderd vijf tig bungalows
de kosten voor het zwembad wel kunnen dra
gen. Bovendien was er plaats genoeg voor deze
appartementen. In het plan zijn wij er altijd
van uitgegaan dat honderdvijftig vakantie
woningen het absolute minimum was. Men is
er echter nooit op ingegaan."
Nadat een paar jaar met verlies werd ge
draaid, liepen de kosten zo hoog op, dat er
maar één ding op zat: verkopen. Na twee jaar
onderhandelen kwamen Hof Domburg en
zwemparadijs De Parel in 1996 in handen van
Roompot Recreatiebeheer BV.Hof Domburg
zat erg complex in elkaar"herinnert directeur
Henk van Koeveringe zich de moeilijkheden
rond het park. „Kijk alleen al naar de organi
satie. Daarin zaten de gemeente, de SBD en la
ter hotelketen Dorinth die Hof Domburg voor
de stichting ging beheren. Er was te veel inter
ne communicatie nodig om het bedrijf goed te
kunnen runnen."
Wat de onderhandelingen rond de verkoop ex
tra bemoeilijkte, was dat de gemeenteraad
weinig zin had in privatisering, zegt Van Koe
veringe.
„De gemeente had het vanaf het begin anders
op poten moeten zetten. Dat Labruyère die in
vestering heeft aangezwengeld, was zeer ver
standig maar onderwegheeft de gemeente een
denkfout gemaakt. Gemeentelijke belangen
zijn namelijk niet te rijmen met commerciële
belangen. Daardoor werd Hof Domburg een
consensusbeleid. Enerzijds wilde het gemeen
tebestuur dat er grootschalige voorzieningen
zouden verrijzen en anderzijds vonden de
fracties dat het in het dorp niet te druk mocht
worden. Ik denk dat dat voor een groot deel de
problemen heeft veroorzaakt."
Lelijk
Toch vindt de Roompot-directeur dat het nie
mand hoeft te spijten dat het plan gelanceerd
is. „Het is geen weggegooid geld geweest. Het
complex staat er nog steeds en mensen kunnen
tot op de dag van vandaag gebruikmaken van
het zwemparadijs. Toen het mis ging, werd er
vanuit alle kanten erg lelijk over de gemeente
gedaan. Maar ik vind dat die dapper gepro
beerd heeft de teloorgang van Domburg te ke
ren. Ze hebben daarvoor majeur geïnvesteerd.
En het is gelukt om de teloorgang te keren.
Kijk, met de inkomsten was niets mis. Het was
de kostenkant die voor de problemen zorgde."
Voor Van Asseldonk is het nog steeds moeilijk
te zeggen waar het precies is misgegaan. „Het
was een samenloop van omstandigheden. In
het begin bestond de stichting uit vrijwilli
gers. En daarnaast durf ik inmiddels wel te
zeggen dat we te hoge verwachtingen hadden
van Dorinth. Wij dachten dat deze hotelketen
ook een vakantiepark kon runnen."
De oud-voorzitter van de SBD ervoer de mis
lukking toentertijd als een persoonlijke ne
derlaag. „Toen de knoop uiteindelijk werd
doorgehakt, voelde ik een zekere mate van op
luchting. Maar ik ben er later nog wel goed
ziek van geweest, Soms denk ik dat mensen in
Domburg mij er nog steeds op aankijken, hoe
wel dit idee waai'schijnlijk meer in mijn hoofd
zit dan daadwerkelijk bij de Domburgers aan
wezig is."
Ook Labruyère kreeg het op zijn dak. „Zo nu
en dan hoor ik mensen nog zeggen dat 'La
bruyère dat nooit had mogen doen'. Ik heb het
me nooit persoonlijk aangetrokken, want ik
heb niet alleen voor Hof Domburg gezorgd.
Alle stappen die we als gemeente hebben ge
nomen, zijn goedgekeurd door de provincie.
Die voerde trouwens in die periode een beleid
dat er op gericht was de kwaliteit van het toe
ristisch product te verbeteren. Domburg was
als het ware hét paradepaardje van de provin
cie. Toen de problemen later ontstonden, heb
ik de provincie daarover nooit meer gehoord.
Wat ik geleerd heb in de korte periode als wet
houder, is dat het politieke geheugen zeer kort
is."
Kort nadat Hof Domburg was verkocht, zei
Van Asseldonk eens dat de SBD er nooit aan
had moeten beginnen. Inmiddels kan hij er
van een afstand op terugkijken. „Nuzegik dat
het allemaal toch niet verkeerd is geweest. De
gedachte was vooruitstrevend. Als ik het op
nieuw moest doen, zou ik het precies zo heb
ben gedaan. Men zal het in Domburg en omge
ving niet hardop durven zeggen, maar de
wethouders Lein Labruyère en Lein Wattel,
die vaart achter het plan Hof Domburg zetten,
hadden een goede visie."
Op de vraag hoe het momenteel is gesteld met
de financiële situatie van De Parel, zegt Van
Koeveringe: „Op ieder zwembad wordt verlies
gedraaid, maar dat is een beperkte bespiege
ling. Exacte cijfers ken ik niet omdat het park
betrokken wordt bij alle onderdelen van de
Roompot, maar ik weet wel dat Hof Domburg
een winstgevend bedrijf is."
Na enig speurwerk zegt hij: „Vorig jaar zijn
voor het vakantiepark 75.000 contracten af
gesloten. Dat zijn zo'n driehonderdduizend
bezoekers."
Over de toekomst van het park aan de Dom
burgse kust maakt Van Koeveringe zich abso
luut geen zorgen. „Met wat we nu hebben,
kunnen we nog lang vooruit. Aan uitbreiden in
Domburg denk ik niet eens. Het complex heeft
mijns inziens nog een mijlenlange toekomst
voor de boeg. Domburg heeft een aantal din
gen voor op andere plaatsen. Dat is de span
ning tussen land en water en de internationale
bekendheid van Domburg als vakantieplaats.
Bovendien zijn er weinig plaatsen waarin de
bevolking zó is opgegroeid en samenleeft met
badgasten. Dat maakt Domburg heel sterk.
In die mijlenlange toekomst zal Domburg als
kuuroord - het idee van de gemeente in de ja
ren tachtig - niet meer terugkomen, voorspelt
Van Koeveringe. „Kuren hoort hier sowieso
niet. Wie hier komt, komt voor de omgeving en
het strand. Er zijn wel veel andere dingen die
we in De Parel kunnen doen. Mensen zijn
steeds vaker op zoek naar uitdagingen. De ko
mende jaren zullen we het vooral in die rich
ting moeten zoeken. Ik denk daarbij bijvoor
beeld aan de duikcursussen die we nu geven.
Hof Domburg heeft nog mogelijkheden ge
noeg."
Miriam van den Broek
Sommige mensen zijn niet ach
ter hun computer weg te
slaan. Nog even dit, nog even dat
en voordat ze het weten is het wéér
na twaalven. Computerverslaaf-
de Vincent aan het woord.
Het gebeurt me regelmatig dat ik
's nachts om drie uur nog achter
dat ding zit. Dan denk ik: nu moet je
hangen, want om zeven uur moet je
werken. Maar een uur later zit ik dan
nóg te internetten."
'Vincent', een vrijgezel van achter in
de dertig, brengt bijna al zijn vrije tijd
achter de computer door.
„Op werkdagen zit ik van vijf uur
's middags tot ongeveer twee uur
's nachts achter mijn computer. Maar
op een vrije dag haal ik de twintig uur
wel. In het weekeinde begin ik op vrij
dagmiddag en ga dan achter elkaar
door. Ik moet mezelf dan dwingen op
zondag te gaan slapen. Vroeger ging
ik op vrijdagmiddag nog wel eens
met collega's mee een biertje drin
ken. Tegenwoordig ga ik gelijk naar
huis."
„Toch kom ik altijd tijd tekort om al
les te doen wat ik op internet wil doen.
Als je het zo bekijkt is het best versla
vend. Het vreet tijd. Je gaat bood
schappen doen, maar als je thuis bent,
bel je toch weer de Chinees, omdat je
wilt blijven internetten. Geen tijd om
te koken."
Vincent woont in een tweekamerflat
je. In de keuken staat een enorme berg
afwas, in de slaapkamer groeien wiet-
plantjes en zijn woonkamer is inge
richt voor zijn passie: computeren.
Het centrale punt is de tafel met daar
op twee computers met twee toetsen
borden en drie beeldschermen. Daar
naast een synthesizer, platenspeler en
versterker, drummachine, printer,
scanner ('daar heb ik nog geen plekje
voor gevonden, daarom staat die op de
terrasstoel'), een webcam, vier luid
sprekerboxen, een organizer ('voor
mee naar het werk') en een poli
tiescanner. En dat allemaal met el
kaar verbonden. Boven zijn hoofd
hangt de televisie, met de hele dag
TMF. „Want daar kun je op je eigen
clip stemmen. Via je gsm kost dat een
gulden, op internet is dat gratis."
Voor contact met 'de buitenwereld'
heeft hij de beschikking over een ka-
belmodem en vier mobiele telefoons.
Eén voor reacties van internetters uit
de chatbox, één voor het werk en twee
voor persoonlijk gebruik. „Ja, ik ben
wel een freak", geeft hij toe. „Ik ben de
hele dag on line en dat kan ook mak
kelijk want ik doe het via de kabel. Je
betaalt dan een vast bedrag per
maand en dan kun je zo lang internet
ten als je wilt."
Vincents grote passie voor de compu
ter ontstond toen hij ongeveer een j aar
geleden zijn been op twee plaatsen
brak. „Het ergste was toen dat ik drie
maanden op de aansluiting van kabel
maatschappij Casema moest wach
ten."
Sinds hij op de kabel is aangesloten,
staan de computers permanent aan.
Want de hele dag door komt er e-mail
plus andere post binnen. Verder ge
bruikt hij de Pentium III voor het
downloaden van muziekfragmenten.
„Deze synthesizer, de Rebirth, die je
nu op dit scherm ziet, heeft standaard
2750 muziekstukken in zich. Het is
nauwelijks bij te houden wat daar el
ke dag bijkomt. Je hebt niet eens tijd
om het allemaal af te luisteren."
„Het begint eigenlijk 's ochtends, als
ik opsta. Ik begin met het weer, de ra
darbeelden. Want waarom zou je naar
al die weermannen, die allemaal wat
anders voorspellen, luisteren als je
zelf ook kunt zien hoe zo'n wolk be
weegt. De hele dag door stuur ik SMS-
berichten naar vrienden en kennissen,
berichten die ze op hun mobiele tele
foons kunnen ontvangen en lezen. Met
een gsm kost dat een kwartje, met de
computer is het gratis. Verder ben ik
een constante gebruiker van drie
chatboxen en ben ik via MSN-servïce
on line met vrienden die ook hun pc
hebben aanstaan."
Taxi
„Internetten vind ik helemaal het ein
de. Bijvoorbeeld op muziekgebied doe
je in de hele wereld contacten op. Je
wisselt videoclips uit of video-mail.
Als je wilt kun je 'real time' meerijden
in een taxi in New York. Te gek toch?
Je hoeft er niet meer naartoe voor zo'n
ervaring."
„Internet wordt nu heel gewoon. Ie
dereen doet het. Je kan geen tv aanzet
ten of je krijgt onmiddellijk een www-
adres voor je snuit. Er ligt permanent
een blocnote naast mijn bed om al die
adressen te noteren." Nieuwsgroepen
bezoekt Vincent nauwelijks ('geen
tijd voor') en op sekssites komt hij al
helemaal niet.Als je ziet wat er op
dat gebied is, daar word je helemaal
knetter van."
Het liefst zoekt hij muziek of surft hij
een beetje doelloos door de miljoenen
internetsites. Over die gigantische
hoeveelheid maakt hij zich geen zor
gen.
„Internet begint inderdaad nu hele
maal vol te raken. Er zijn te veel men
sen die er met hun pagina op willen.
Maar ik heb gehoord dat er een nieuw
world wide web komt: Internet II, ze
zijn het nu al aan het bouwen. Nee, ik
kan nog jaren vooruit. Maak je geen
zorgen."
Bas Groot Wesseldijk
Om redenen van privacy is de naam
Vincent gefingeerd.
1
Zwemparadijs
Sporecafé
iJKuyr- en Beauty-
j" centrum, Sauna
J Bowling/Squash/
j* FJcness
li Restaurant
11 "be Parelvisser"
4 theater
Receptie,
j'Wasserette
Café
j De Strandjutter
I! De "Octopusclub"
,ll 1/ A/M-K-vrl i A f
1 Domburg, Strand l Sportveld
