Malaria begint nieuwe opmars
Herniaoperaties in serie
PZC
Zorgen voor de ander en voor jezelf
MRSA-bacterie
nachtmerrie voor
alle ziekenhuizen
Kindermishandeling
is zorg van iedereen
gezondheid
Tropische ziekte groeiend probleem in de Bijlmer
Mens rond 1930 met HIV besmet
Routeplanner voor neurochirurg
EPO blijkt toch aantoonbaar
Orale seks tegen pre-eclampsie
Effect van sunblocks valt tegen
opvoeding
woensdag 14 juni 2000
door Marieke van Schie
Louise is de oudste dochter
van een groot boerengezin.
Op jonge leeftijd verloor ze haar
moeder, en vanzelfsprekend
nam ze toen de zorg op zich voor
haar vader en de jongere
kinderen. Dat heeft haar leven
bepaald. De jaren die volgden,
stonden in het teken van zorgen
voor de ander, en alle stille
idealen die ze voor zichzelf
gekoesterd had, schoof ze opzij
in het belang van haar familie.
„Het was nu eenmaal niet
anders", zegt ze, als we er op
terug komen tijdens het
spreekuur. „Als ik opnieuw
moest kiezen, deed ik het weer.
Maar ik besef wel, dat ik nooit
meer heb kunnen studeren.
Toen ik mijn man leerde kennen,
waren de jongste kinderen al
een eind op weg, zo kon ik mijn
vader met een gerust hart achter
laten. Daarna heb ik zelf
kinderen gekregen, en genoten
van mijn gezin. Mijn man was
veel weg voor zijn werk,
overdag zorgde ik voor mijn
gezin. Maar nu ze allemaal het
huis uit zijn, valt er een gat. Hoe
vul ik dat in?"
Louise komt eigenlijk in
verband met vage
vermoeidheidsklachten. Ze
heeft het gevoel de energie van
vroeger te missen, de
menstruatie is een paar
maanden uitgebleven, en ze
slaapt ook slecht door het
transpireren 's nachts. Ik
verduidelijk: „Je bent in de
overgang, dat is een lastige
periode. Dan kunnen allerlei
klachten ontstaan, zonder datje
duidelijk ziek bent. Het heeft te
maken met het zakken van de
oestrogeenspiegel.
Onderzoek
Bij Louise is het tweede
probleem het wegvallen van de
inhoud van haar dagelijks
bestaan. Haar man werkt nog en
doordat ze zelf geen diploma's
heeft, weet ze niet hoe ze zich
nog verdienstelijk kan maken.
Hobby's genoeg, daar niet van,
maar ze wil zo graag weer wat
betekenen, voor zichzelf en de
ander.
Ze zal zich eens oriënteren op
mogelijkheden, maar wil toch
graag een eerst een
bloedonderzoek om mogelijke
oorzaken van vermoeidheid uit
te sluiten.
Als ik haar enkele weken later
terug zie, kan ik haar
geruststellen. Geen aanleiding
om zorgen te hebben over haar
gezondheid; de overgang lijkt
wel in te zetten. Ik bespreek de
mogelijkheden van
hormoonvervangende therapie:
er zijn pillen, pleisters, en er is
zelfs een geldie ze dagelij ks aan
kan brengen als crème. Zo stijgt
het oestrogeenniveau, en zal ze
zich fitter voelen. Zelf wil ze
hier eerst nog over nadenken,
dus zie ik haar een maand later
nog eens terug.
„Ik heb goed nieuws", zegt ze.
„In een advertentie van de
thuiszorg werden vrouwen
gevraagd die jonge moeders
thuis willen bezoeken en hen
willen helpen bij het
organiseren van hun
huishouden en gezin. Het is een
vrijwilligersbaantje, maar ik
ben erop af gestapt en heb mijn
eerste gezin al bezocht. Ik heb
het gevoel dat dit is waar ik naar
gezocht heb."
„Marian, de moeder die ik ga
coachen, heeft drie jonge
kinderen en kan het moeilijk
aan om het huishouden te
combineren met de activiteiten
die de kinderen van haar
vragen. We praten samen over
de problemen die ze tegen
komt."
Simpele dingen
„Soms zit het ook in heel
simpele dingen. Toen ik zag, hoe
ze de baby voedde, heb ik haar
gevraagd of ik dat van haar over
mocht nemen. Ze hield Ruben,
de jongste, zo vreemd vast. Het
leek wel alsof ze hem niet aan
kon raken, zonder er moeite mee
te hebben. Hij was stram, en
dronk ook moeilijk. Toen ik hem
de fles gaf, en we erover
spraken, vertelde ze hoe moe ze
was, en dat hij eigenlijk niet
gepland ter wereld was
gekomen."
„Nu is ze wel blij met hem, maar
kan het nauwelijks aan. We
hebben samen afgesproken dat
ik haar regelmatig kom
bezoeken en zo de zorgen wat
kunnen delen. Toen ik de tweede
keer kwam, was ze blij me te
zien, en de kinderen kropen bij
me op schoot. Dat geeft een goed
gevoel."
„Hoe staat het met de
overgangsklachten", vraag ik
haar.
Louise heeft ze nog wel, maar
wacht nog even met medicatie.
„Ik heb weer een invulling
gevonden in mij n levennaast de
hobby's die ik ook graag doe.
Laat me nog maar even
wachten; als het nodig is kom ik
weer langs." GPD
Marieke van Schie is huisarts
door Rens Koldenhof
Nog maar veertig jaar gele
den kon je ook in Neder
land malaria oplopen. Met de
afsluiting van de Zuiderzee in
1932 en het langzaam verdwij
nen van het brakke water waar
de mug het zo goed in deed, ver
dween de 'ziekte van de armoe
de' over de landsgrenzen. Maar
de parasiet is weer bezig aan een
opmars.
Tegenwoordig lopen vooral rei
zigers naar de tropen het risico
door een malariamug gestoken
te worden. De soms ernstige ge
volgen worden vaak pas bij te
rugkeer in Nederland zichtbaar.
Hoge koorts, gepaard gaande
met koude rillingen en zweten
zijn de bekende symptomen van
tropische malaria. Een klein
deel van de slachtoffers over
leeft de koorts niet.
In Nederland lijden jaarlijks
ongeveer zevenhonderd mensen
aan malaria. „Dat aantal is al
jaren stabiel, maar malaria is
een groeiend probleem in de
Bijlmer", legt Piet Kager hoog
leraar Tropische geneeskunde
van het Academisch Medisch
Centrum uit. Een belangrijk
deel van de slachtoffers komt te
recht in de nabijgelegen polikli
niek van nagelnieuwe Tropen-
centrum van het AMC.
De samenstelling van de groep
malariaslachtoffers is de laatste
tien jaar nogal veranderd.
Steeds meer allochtonen en
steeds minder 'witte' Nederlan
ders krijgen malaria.
Kager: „Gewone vakantiegan
gers lopen veel minder risico's.
Die gaan met hun aircobus naar
hun aircohotel en zijn dus rela
tief veilig. Malariamuggen hou
den nu eenmaal niet van kou en
luchtcirculatie. Malaria is de
ziekte van de armoede. De ziek
te gedijt waar het slecht gesteld
is met de hygiëne, het voedsel en
dekennis."
Risicogebieden
Hoewel malaria redelijk goed te
behandelen is, overleeft een
deel van de patiënten de ziekte
niet. Wereldwijd eist de tropen-
koorts jaarlijks een kleine twee
miljoen mensenlevens. Honder
den miljoenen worden ziek. De
belangrijkste risicogebieden
zijn West-Afrika en Zuidoost
Azië.
„Tropische malaria is nog niet
zo handig, het maakt ons nog
veel te vaak dood", zegt Kager
met een ironische glimlach.
„Net als het ebolavirus, dat
voorkomt zelf grootschalige
verspreiding doordat het de
slachtoffers waarin het zich
nestelt te snel doodt.
Toch vrezen deskundigen een
toename van het aantal mala
riaslachtoffers. Dat komt om
dat de parasiet die de ziekte ver
oorzaakt steeds beter bestand is
tegen de gebruikelijke medicij
nen. Betere medicijnen zijn te
duur voor de meestal straatar
me mensen die het grootste risi
co lopen.
Kager: „Dat is een ernstig pro
bleem, sommige deskundigen
spreken zelfs van een rampzali
ge situatie. Vroeger kocht je op
de markt voor een paar dubbel
tjes nyvaquine. Dat hielp uitste
kend, maar sinds een paar jaar
niet meer. De parasiet is resis
tent geworden. Daardoor is ook
het gebied waar malaria heerst
enorm uitgebreid. Mensen die
terugkeren naar hun geboorte
plek en denken dat er niets ver
anderd is, lopen nu het risico
ziek te worden. Ze krijgen mala
ria op plekken waar ze vroeger
veilig waren en vervolgens blij
ken de pillen ook niet meer te
werken."
Pillen die wél werken zijn niet
alleen duurder, ze vertonen ook
meer bijwerkingen en de in
structies over hoe en wanneer ze
in te nemen zijn veel ingewik
kelder. Tot overmaat van ramp
lijkt het er bovendien op dat de
nieuwe middelen steeds korter
werken.
Nachtmerrie
De nachtmerrie van een para
siet waar letterlijk geen kruid
tegen gewassen is, wordt steeds
reëler. Het Tropencentrum doet
onderzoek naar nieuwe midde
len om de tropische ziekte te be
strijden. „Wij zoeken het in de
cocktail-aanpak, net als bij de
bestrijding van aids. Door meer
middelen tegelijkertijd toe te
dienen, voorkom je dat parasie
ten overleven en resistent wor
den."
Kager verwacht ook veel van
het middel Artemisinine. „Dat
is een natuurlijk middel net als
kinine. Dat heeft ruim drie eeu
wen goed gewerkt, terwijl door
de mens gefabriceerde medicij
nen het veel sneller, soms al na
enkele jaren, laten afweten."
Hoewel het middel in Zuidoost
Azië al zijn sporen verdiend
heeft, was het tot voor kort in
Afrika nog niet inzetbaar. Dat
komt doordat het middel nog
niet officieel geregistreerd was.
Pas deze maand werd het eerste
op Artemisinine gebaseerde
medicijn in Nederland goedge
keurd. Intussen zijn ook klima
tologische ontwikkelingen van
belang bij het oprukken van
malaria.
Door de stijging van de
gemiddelde temperatuur neemt
het aantal muggen toe en die
rukken op in de richting van
Middellandse zee. Naar ver
wachting zal de malariamug
rond 2020 in populaire vakan
tielanden als Italië en Grieken
land gemeengoed zijn. GPD
Een slachtoffertje van de overstromingsramp in Mozambique krijgt wat te drinken terwijl het wacht op vaccinatie tegen malaria.
foto Odd Andersen/EPA
door Rens Koldenhof
DEN HAAG - De MRSA-bacte
rie ontpopt zich meer en meer
tot een nachtmerrie voor de Ne
derlandse ziekenhuizen.
Het Dijkzigtziekenhuis in Rot
terdam is dit jaar al het vijfde
ziekenhuis dat een geheel of ge
deeltelijke opnamestop moet
instellen nadat de bacterie werd
aangetroffen bij patiënten. Eer
der hadden ziekenhuizen in Sit-
tard, Goes, Vlissingen en het
Amsterdamse VU-ziekenhuis al
last van de ziekenhuisbacterie.
Een Meticilline Resistente
Staphylococcus Aureus-be-
smetting is uiterst gevaarlijk
voor mensen die verzwakt zijn
of een operatie hebben onder
gaan. Ze kunnen een wondin-
fectie oplopen. Maar ook ernsti
ge problemen met hartkleppen
of longen zijn geen uitzonde
ring, Geen wonder dat zieken
huizen jaarlijks miljoenen
uitgeven om de bacterie uit de
verpleegafdelingen en operatie
kamers te weren.
Toch slagen de ziekenhuizen er
niet in MRSA volledig uit te
roeien. Dat komt omdat de bac
terie bestand is tegen veel typen
antibiotica. Alleen een agressie
ve aanpak van de besmetting
met een cocktail aan middelen
baat nog. Maar de angst dat de
bacterie zich op den duur ook
daar tegen zal wapenen is groot.
Het spookbeeld dat iemand na
een simpele operatieve ingreep
zou kunnen komen te overlijden
aan een infectie doet bij menig
ziekenhuisdirecteur het angst
zweet uitbreken.
De gevreesde bacterie komt de
ziekenhuizen meestal binnen
met patiënten die eerder in een
buitenlands ziekenhuis waren
opgenomen. Hulporganisaties
als de ANWB en SOS-interna-
tional vliegen jaarlijks een klei
ne duizend zieke landgenoten
terug naar huis. Omdat in bui
tenlandse ziekenhuizen minder
stringent wordt opgetreden te
gen MRSA neemt naar schat
ting vijf procent van hen de bac
terie mee naar Nederland. Met
name klinieken rond de Middel
landse Zee en in Japan hebben
een slechte reputatie.
Om te voorkomen dat gerepatri
eerde patiënten medepatiënten
kunnen besmetten worden ze bij
opname in Nederland direct ge-
isoleerd. Verpleegkundigen en
bezoekers moeten schorten en
mondmaskers dragen en hun
handen wassen met alcohol na
ieder bezoek. Pas wanneer
blijkt dat de patiënt niet besmet
is, wordt dit strenge en kostbare
regiem opgeheven. GPD
door Martin Vink
Steeds meer Nederlanders
met rugklachten weten de
weg te vinden naar Alpha Kli-
nik, een privé-kliniek in Mün-
clien. Moe van de ellenlange
wachtlijsten in de Nederland
se ziekenhuizen en enthousi
ast over de verhalen van een
opmerkelijk snel herstel. Twee
uur na een herniaoperatie met
een kunststofkorset het zie
kenhuis uit, na zes weken weer
op de fiets. Zonder pijn.
Herniapatiënt Jaap Jonk uit
het Gelderse Geesteren hoorde
het verhaal van een lotgenoot,
die in de Alpha Klinik met suc
ces een herniaoperatie had on
dergaan. Geïmponeerd door
zijn ervaringen koos ook Jonk
voor een operatie in de Duitse
privé-kliniek. Nauwelijks een
wachtlijst; twee weken na de
aanmelding kon de voormali
ge dominee van Borculo er te
recht.
Dat was nog eens anders dan
in Nederland. Van het zieken
huis in Enschede, dat begin
van dit jaar de diagnose steno-
se (vernauwing van het rug-
genmergkanaal) stelde, mocht
hij nog een half jaar de pijn
verbijten. Pas dan was hij voor
een operatie aan de beurt.
In de Alpha-Klinik werken
125 mensenonder wie een chi
rurg die knie-operaties doet en
twee orthopedisch chirurgen.
De kliniek heeft zich gespecia-
Jaap Jonk kon twee uur na zijn herniaoperatie de kliniek lopend
verlaten. foto Ab Hakeboom/GPD
liseerd in de behandeling van
rug- en knieproblemen.
Hoe langer hoe meer patiënten
zuigt Alpha-Klinik, die vorig
jaar twaalfhonderd rugopera
ties verrichtte, weg bij
reguliere ziekenhuizen. Van
uit vele landen, zo doet ortho
pedisch chirurg Thomas
Hoogland van de kliniek gelo
ven, komen de mensen.
Ook vanuit Nederland belan
den volgens Hoogland elk jaar
meer patiënten met rugklach
ten op zijn operatietafel. Twee
jaar geleden verwij derden hij
en zijn collega-orthopedisch
chirurg bij veertig Nederlan
ders een hernia, een jaar later
was dat aantal al verdubbeld.
Vooral het minder ingrijpende
karakter van de operatieme
thode die Alpha-Klinik toe
past, de zogeheten minimaal
invasieve endoscopische her
niaoperatie, verklaart die
mondiale belangstelling. De
chirurg brengt in de zij van de
patiënt, die plaatselijk ver
doofd is, een buisje van zeven
millimeter doorsnee in het li
chaam. Via dat buisje haalt de
specialist met een klein tange
tje het uitpuilende deel van de
tussenwervelschijf eruit dat
op de zenuw drukt.
Hoogland en zijn collega voe
ren vrijwel alle herniaopera
ties in dagbehandeling uit.
Jaap Jonk, bij wie het volgens
Hoogland om een combinatie
van stenose en hernia ging,
liep twee uur na de operatie
met een kunststofkorset om
zijn middel het ziekenhuis uit.
Het korset, dat twee weken
overdag wordt gedragen, moet
verkeerde bewegingen voor de
rug voorkomen.
Controles
Eén dag na de operatie meldt
de patiënt zich voor een poli
klinische controle weer in Al
pha-Klinik. Na zes weken kan
de rug weer volledige belas
ting verdragen. Na nog eens
zes weken willen de chirurgen
de patiënt weer zien.
Ongeveer negenduizend gul
den kost.de operatie in Alpha-
Klinik.
In dat bedrag zitten ook de
kosten van de videofilm die tij -
dens de ingreep is gemaakt en
is bedoeld als documentatie
voor de patiënt.
De 42-jarige Jaap Jonk maakt
het uitstekend. Enkele weken
na de operatie is hij weer aan
de slag gegaan als predikant in
een instelling voor verstande
lijk gehandicapten. „Tweeën
half jaar heb ik pijn geleden
door die hernia. Dan is het na
de ingreep een wonderlijke er
varing: je wacht op het mo
ment dat de pijn komt, maar
die komt niet." GPD
DEN HAAG - Het aidsvirus is waarschijnlijk pas rond 1930
overgesprongen van de chimpansee naar de mens. Die conclu
sie kan getrokken worden uit een publicatie van Amerikaanse
onderzoekers in het vakblad Science.
Met behulp van genetisch onderzoek en gegevens van afgeno
men bloedmonsters hebben de Amerikanen de 'voorouder'
van het meest verspreide aidsvirus, het HIV-1, bepaald. Uit
die 'voorouder' hebben zich in de loop van de vorige eeuw bij
de mens verschillende varianten ontwikkeld.
Uit het aantal mutaties en een schatting van het tijdsbestek
waarin deze hebben plaatsgevonden, kunnen onderzoekers
nagaan wanneer de diverse varianten zijn ontstaan. GPD
AMSTERDAM - Hersenchirurgen in het VU-ziekenhuis ge
bruiken sinds vorige week de 'routeplanner' Vector Vision.
Deze is in staat uiterst nauwkeurig het te opereren gebied aan
te geven en wijst de chirurg bovendien de route aan waarlangs
de plek te bereiken is.
Door op de millimeter nauwkeurige berekeningen van het ap
paraat wordt bij operaties in de hersenen minder omliggend
weefsel onnodig beschadigd. Het risico op bijvoorbeeld ver
lamming wordt zo teruggedrongen. ANP
DEN HAAG - Het verboden stimuleringsmiddel EPO is wel
degelijk in het lichaam aan te tonen. Een nieuwe test zou on
derscheid kunnen maken tussen het van nature voorkomende
hormoon erytropoïetine en het kunstmatig gemaakte prepa
raat.
EPO is populair, omdat het de aanmaak stimuleert van rode
bloedcellen, daarmee de opname vergroot van zuurstof en
leidt tot betere prestatiesHet hormoon wordt kunstmatig be
reid. Dopingtesten zijn tot nog toe gebaseerd op een indirecte
maat, de hematocrietwaarde. Volgens het Franse Nationaal
Anti-Doping Laboratorium is het nu mogelijk EPO via een
urinemonster op een directe manier aan te tonen. GPD
LEIDEN - Vrouwen die hun partner oraal bevredigen lopen
minder kans op de zwangerschapsziekte pre-eclampsie.
Dat blijkt uit onderzoek van het Leids LTniversitair Medisch
Centrum. Bij pre-eclampsie wil het lichaam de vrucht afsto
ten. Dat gaat gepaard met hoofdpijn en hoge bloeddruk.
Miskramen komen regelmatig voor.
De gynaecoloog G. Dekker vroeg 41 vrouwen die pre-eclamp
sie gehad hadden naar hun seksuele gewoonten. Aan 44 vrou
wen die een probleemloze zwangerschap hadden, vroeg hij
hetzelfde.
Van de vrouwen zonder problemen bleek ruim 80 procent aan
orale seks te doen, bijna het dubbele van de vrouwen die wel
problemen hadden. Verder bleek bijna de helft van de vrou
wen zonder zwangerschapsproblemen het sperma door te
slikken, tegen 17 procent die de aandoening wel kreeg. GPD
GENÉVE - Zonnebrandcrèmes, die de ultraviolette straling
uit het zonlicht filteren, zijn geen wondermiddel tegen huid
kanker en zeker niet tegen melanoma, de gevaarlijkste vorm
van huidcarcinomen.
Dat concludeert een werkgroep van de Wereldgezondheids
organisatie en het Internationale Centrum voor Kankeron
derzoek. De sunblocks met beschermingsfactor 15 of hoger
zijn wel doeltreffend tegen de meest voorkomende typen
huidkanker, maar dat zijn ook de meest goedaardige. De be
scherming tegen de levensbedreigende melanoma is proble
matischer, aldus de werkgroep. GPD
door Annie de Vreugd
Het is zondag, vroeg in de
ochtend. De meeste mensen
slapen nog of beginnen net aan
het ontbijt. Uit één van de hui
zen in de buurt ontsnapt klas
sieke muziek door een kier van
een raam naar buiten. Uit een
ander huis klinken stemmen
door het open zolderraam. De
stemmen worden steeds luider.
Het zijn een moeder en een kind.
Het praten wordt schelden, het
schelden wordt hysterisch ge
krijs van moeder. Daar bovenuit
schreeuwt een kind het uit: auw,
auw!
Buiten staat vader op een trap te
klussen, het tumult binnen
schijnt hem niet aan te gaan.
Rustig schroeft hij verder,
vrouw en kroost gaan wel vaker
door het lint. Binnen wordt in
tussen luid geschopt tegen een
deur en een kind roept dat het
eruit wil. Het zit kennelijk op
gesloten in de badkamer.
Na twintig minuten wordt het
weer rustig in de inmiddels vol
ledig ontwaakte wijk. Sommi
gen halen opgelucht adem, an
deren balen van hun voor de
zoveelste keer verstoorde rust
op zondagmorgen.
Waarom moeten die mensen nu
uitgerekend elk weekend 's och
tends vroeg zo tekeergaan?
Het gaat al jaren zo. De buren
zijn eraan gewend geraakt. Ie
dereen weet dat in dat huis een
probleemgezin woont. De kin
deren zouden onder behande
ling zijn bij een kinderpsychia
ter. Men zegt dat ze druppeltjes
krijgen om rustig te blijven. Er
wordt blijkbaar aan gewerkt.
Het is verder een keurig gezin
netje, allemaal netjes in de kle
ren, mooie auto en het huis ziet
er piekfijn uit. Om nu een ver
trouwensarts te bellen... We
hebben bovendien genoeg aan
onszelf.
En zo suddert het almaar voort.
Boze woorden
In ieder gezin vallen wel eens
boze woorden. Elke ouder be
trapt zichzelf af en toe op iets
dat hij anders had kunnen doen
of beter had kunnen zeggen. De
grens wordt overschreden als
ouderlijke onmacht, woede of
frustratie structureel afgerea
geerd worden op een kind. Dan
is er sprake van kindermishan
deling.
Omstanders merken dat de
grens wordt overschreden als ze
afgaan op hun gezonde intuïtie,
op het gevoel dat er iets niet
klopt, op het vermoeden dat het
betrokken kind niet veilig is.
Ouders die hun kinderen stel
selmatig mishandelen, verkeren
in grote nood. Vaak hebben ze te
kampen met nare ervaringen uit
hun jeugd, huwelijksproble
men, werkloosheid, slechte be
huizing of andere vormen van
misère. Soms zijn ze door alle el
lende ook nog aan drank of
drugs geraakt.
Zulke ouders zijn meestal zo
verstrikt in hun hopeloze situa
tie, dat ze zelf niet meer om hulp
kunnen vragen. Ze zijn overge
leverd aan inzicht en daad
kracht van de omgeving.
Kindermishandeling komt op
alle leeftijden en in alle bevol
kingslagen voor.
De stichting Voorkoming van
Kindermishandeling maakt
melding van treurige gevallen
Afranselen met een zweepvast
binden, 's nachts buiten laten of
brand- en snij wonden toebren
gen. Het kind dwingen schade
lijke stoffen te drinken.
Maar ook psychische mishande
ling door treiteren en kleineren
En niet te vergeten seksueel
misbruik.
Hulpkreet
Als redelijkerwijs kan worden
verondersteld dat zulke dingen
zich afspelen, mag de omgeving
niet zwijgen. Op dat moment
zijn we verplicht ons te bemoei
en met het privé-leven van an
deren. In het bovenstaande
voorbeeld kunnen buurtbewo
ners niet berusten in het onop
houdelijke gekrijs van een kind.
Dit kind roept luid om hulp, het
is daardoor ons aller zorg.
Omstanders kunnen zich beter
niet persoonlijk met de situatie
bemoeien, want dat wordt vaak
heel gecompliceerd en pijnlijk.
Wel kunnen zij een Meldpunt
voor Kindermishandeling bel
len. Dat kan anoniem gebeuren
en de beller wordt niet betrok
ken bij de afwikkeling van de
melding.
Het voelt misschien als een ordi
naire kliklijn, als het verlinken
van een medemens. Zich be
moeien met anderen heeft in on
ze maatschappij een negatief
stempel gekregen.
Maar soms is dat volkomen on
terecht. Als een kind in de knel
zit, moeten we zijn stem zijn,
omdat het zelf niet in staat is
zich uit zijn benarde positie te
bevrijden.
Het grootste recht van een kind
is kind te mogen zijn. Een kind
dat wordt mishandeld is dit
recht ontnomen. Dat maakt een
melding volkomen {?erecht-
vaardigd. GPD
