Hebben we wel of geen dierenpark
Vroeger ruimden we zonder ophef op
Zeldzame salie terug
van weggeweest
Brandweer mikt toch
op één meidcentrale
en coördinatiecentrum
zeeland vrijdag 26 mei 2000 sbw 21
Feitenkennis nodig om zonder kleerscheuren aardrijkskunde te maken
antwoorden
Slotakkoord
kan niet beter
Tien Zeeuwse sloepen in
race over Waddenzee
Leren voor
watje zelf wil
Historische
vuiltjes over
Westerschelde
verdwijnen
Mijnen en
bommen
door Henk Postma
Nederlanders en hun va
kantiebestemmingen. Het
is al jarenlang een vast onder
werp van de mavo-vbo exa
mens aardrijkskunde. Daar
hoort ook altijd een uitstapje
naar Zeeland bij. Wie wist
waar in Zeeland de pijlerdam
ligt, kon daar pimten mee ver
dienen. En wie ook nog kon uit
leggen hoe het bouwwerk de
Zeeuwen tegen hoog water be
schermt, scoorde dubbel.
Een weggevertje dus voor
scholieren als Digna Tack (17)
uit Middelburg, die de storm
vloedkering naast de deur heb
ben liggen. Wat haar betreft
vbo/mavo Engels C
3B;4C;5A;6C;7C;8A; 11B; 12A; 13C; 14D; 15E;
16B; 17D; 18E, 19B, 20C; 21A, 22B, 23C; 24B;
25A; 26B; 29B; 30B; 3IB; 32C; 34A; 38A; 39B;
40B; 42C; 43A; 44B; 45B.
vbo/mavo Engels D
4A;5C;6C;7D; 8B;9C; jOB; 13D; 14E; 15B; 16C
17A; 18B; 19C; 20B; 21A; 22B; 23C; 24B; 25D
26C; 28B; 30A; 32A; 33B; 35C; 36C; 37C; 38B
39A; 41B; 42A, 43B
vbo/mavo aardrijkskunde C
1D;3A;4D;5B;7A;9A; IOC; 13A; 14A; 15C; 18C;
19B; 20B; 23D; 24C; 25C, 26C; 27A; 30B; 31B;
32B. 34A; 36A; 37B; 39D; 41B; 44A.
vbo/mavo aardrijkskunde D
10; 2A; 4B, 5B; 7D, 8C, 9E; 11C; 12B, 13A; 14A;
16A, 19D; 20B; 23C; 25B; 26C; 29F; 30A; 31D;
32B; 34B; 37B; 38C; 40D; 42A; 43D; 44B; 45A.
was aardrijkskunde sowieso
'een eitje'. Dat vak ligt haar
wel. Niet iedereen juichte,
want er waren natuurlijk ook
een paar gemene vragen
bij.
Dat de temperatuur van het
zeewater 's winters in Zeeland
wel wat lager is dan 15 graden
Celsius, en 's zomers echt niet
de 27 graden haalt, ja dat wis
ten de meesten nog wel. Maar
de vraag waar dan wel, Turkije,
Java of de Nederlandse
Antillen, bracht heel wat
zweetdruppels teweeg bij de
deelnemers aan het examen op
d-niveau. Die kregen ook nog
een grafiekje voorgeschoteld
met de rangorde van toeristi
sche activiteiten in Zeeland.
Strandbezoek, zo bleek er uit,
scoort in Zeeland het hoogst.
En er wordt hier ook veel meer
aan folklore gedaan dan in de
rest van Nederland. Maar hoe
zit het met surfen, wandelen en
dierenpark-bezoek? Dat moest
je wel weten, wilde je zonder
kleerscheuren verder komen.
Surfen scoort natuurlijk erg
hoog. Maar wordt er in Zeeland
echt iets meer gewandeld dan
in de rest van Nederland? Of
juist veel minder? Er was nog
wel uit te komen wanneer je
wist dat Zeeland geen dieren
park heeft. Maar wie leert je
dat nou op school. Digna Tack
zat er een beetje mee. Want als
je de Vlissingse reptielenzoo
Iguana nu eens tot de dieren
parken rekent, kan wandelen
daar dan de concurrentie mee
aan? Nee, dan was dat Zee
land-vraagje op c-niveau in
derdaad veel gemakkelijker.
Die liet éen luchtfoto van een
stukje Westkapelle zien. De
vraag uit welk gezichtspunt de
foto was genomen, liet zich
eenvoudig aflezen van een bij
gevoegd stukje landkaart
Voor de havo-scholieren stond
gisteren het opstel Nederlands
op het programma. Keuze ge
noeg. Een artikel schrijven
voor een Japans tijdschrift
over de Nederlandse jongeren
cultuur. Een beschouwing over
de invloed van bedrijfsleven en
politiek op de topsport. Wel of
geen vierdaagse schoolweek.
Thuis leren via de computer. De
politieagent als kop van jut. De
Surfen scoort hoog in Zeeland. Deelnemers aan het aardrijkskunde examen mavo op d-niveau kon
den met die wetenschap hun voordeel doen. foto Dirk-Jan Gjeltema
teloorgang van het algemeen
beschaafd Nederlands. Feest
dagen in een multiculturele sa
menleving.... Alex Hebing (16)
uit Oud-Sabbinge liet dat alles
voor wat het was. Hij koos, zo
als veel andere havo'ers op het
Goese Lyceum voor een ver
handeling over de verloedering
van het uitgaansleven. Of lie
ver, hij betoogde dat die verloe
dering gemakkelijk tot staan
kan worden gebracht, wanneer
de mensheid eens wat socialer
wil gaan denken.
Drie weken examens, en nog niet klaar. Het voorbereidend be
roepsonderwijs geeft het diploma beslist niet cadeau. Marian
Hallema (16) uit Zierikzee moet ook volgende week nog een keer
aan de bak. Dan staat het laatste deel van Nederlands op het pro
gramma. Gelukkig had ze gisteren een lekker dagje. Engels was
aan de beurt. En dat is een vak waarmee de vbo-scholiere van de
Prof. Zeeman-school in Zierikzee moeiteloos hoog scoort. Vorige
week zat ze er dicht mee tegen de tien. Maar toen ging het nog
maar om cijfers op b-niveau. Nu was de moeilijkheidsgraad wat
hoger.
Voor Marian geen probleem. Met een beetje geluk zit er nu een
acht voor haar in het vat. Zo niet, dan ligt dat aan de zogenaamde
invuloefening. Lastig, vond ze. Het ging over popgroepen die con
certen geven op scholen, in de hoop daar nieuwe, vooral vrouwe
lij ke fans mee te winnen'Why bands thank heaven for little girls
Het lag niet aan dat onderwerp. „Want, zegt Marian, „mij maakt
het niet uit waar het over gaat.Probleem was dat de tekst wemel
de van de gaten. En zie die dan maar eens op te vullen met de juiste
woorden. „Zowat elk woord paste er wel in."
De examens zijn Marian niet tegengevallen. Maar ze zal blij zijn
wanneer het voorbij is. Kan ze tenminste naar de middelbare kap-
persschool in Rotterdam. Eindelijk eens leren voor iets waar je
werkelijk in geïnteresseerd bent. Ze heeft nog even overwogen
voor schoonheidsspecialiste te kiezen. Maar daar zaten teveel ha
ken en ogen aan. Ze wordt liever allround kapster. Kan ze over een
paar jaar een eigen zaak beginnen.
Alex Hebing
Hij droomt er nu al van: zo'n groot orkest de zaal in laten knal
len. Niet als dirigent, maar als de man die de kwaliteit van het
geluid bewaakt. Dat is de reden waarom Alex Hebing (16) straks,
wanneer hij voor z'n havo-diploma is geslaagd, naar het Haags
conservatorium wil. De scholier uit Oud-Sabbinge houdt van
alle soorten muziek. Het genre kan zo gek niet zijn, of hij haalt het
uit z'n gitaar. Maar het liefst nog ontfermt hij zich over de klanken
van anderen. Alex wil een meester worden in het registreren,
en weergeven van muziek, zodat hij die optimaal kan laten klin
ken.
Of hem dat lukt?Begin juli moet hij toelatingsexamen doen. Wijst
het conservatorium hem af, dan zoekt hij wel ergens een baantje,
zodat hij het volgend jaar opnieuw kan proberen. Want met een
alternatief wil hij geen genoegen nemen. Het is alles voor de mu
ziek. Of anders maar niets.
Hij is in ieder geval al druk- doende een muziekgroep te formeren.
Op Koninginnedag speelde hij in Goes op de Stenen Bnig, samen
met nog wat muzikanten. Een beetje funky fusion-jazz, daar zijn
die jongens helemaal gek van.
Over de havo-examens hoeft hij zich inmiddels niet meer druk te
maken. Die zitten er nu wel zo'n beetje op. Het was gemakkelijker
dan hij verwacht had. Zelfs het wiskunde b examen, waar hij gi
gantisch tegenop zag, ging goed. Nee, onvoldoendes hoeft Alex
niet meer te verwachten. Vandaag is z'n laatste examendag. Er
wacht nog maar één vak. En dat heet muziek. Een beter slotak
koord hadden ze niet kunnen bedenken.
VLISSINGEN - Tien sloepen
worden vanmiddag door een
kraan van De Schelde op een
ponton gehesen om naar Har-
lingen te reizen. De roeiboten
varen 2 juni mee in de race Har-
lingen-Terschelling.
De roeirace over de Waddenzee
is voor sloeproeiers een van de
hoogtepunten van het jaar.
Drieëndertig kilometer lang
roeien 130 teams om het hardst
met wind en tegenstroom naar
de haven van Terschelling. De
tien Zeeuwse teams zijn alle er
varen in de race. Het gaat om
vijf bedrijventeams (mannen-
teams van Hoechst, Total, EPZ
en Tonny Leynse en een vrou
wenteam van Delta Marina),
vier studententeams van de
Zeevaartschool en een particu
lierteam. De mannen van Tonny
Leynse eindigden in eerdere ja-
ren als beste Zeeuwen.
Maandagochtend zet de ponton
met de boten koers richting
Friesland.
Marian Hallema
door Carla van de Merbel
HOOFDPLAAT- Na meer dan
vijftig jaar is ze er weer: de
kleinbloemige salie. In 1948 is
deze plant voor het laatst gesig
naleerd in Nederland en nu is ze
in Zeeland teruggevonden. Me
dewerker A de Zwart van Het
Zeeuwse Landschap ontdekte
de zeldzame plant in natuurge
bied Vossekaai bij het West-
Zeeuws-Vlaamse Hoofdplaat.
Ruim twintig exemplaren van
de kleinbloemige salie verfraai
en het talud van een dijkje bij de
zeedijk ten westen van Hoofd
plaat. De planten zijn ongeveer
een halve meter hoog en hebben
blauwe bloemen.
De kleinbloemige salie werd in
1799 voor het eerst aangetroffen
in Zeeland. Botanicus De
Candolle deed deze vondst in
een Walchers duingebied. In
1879 werd de zeldzame plant
herontdekt door de Zeeuwse bo
tanicus A Walraven. De plant
werd later enkele keren terug
gevonden in Zeeland, onder
meer in de omgeving van Rit-
them. Buiten Zeeland werd de
kleinbloemige salie onder meer
ook aangetroffen langs de IJs-
sel, in de omgeving van Humme-
loo. De laatste vondst was in
1948. Ook in Belgie en Luxem
burg wordt de plant als uitge
storven beschouwd.
Blij
Het Zeeuwse Landschap is 'bij
zonder blij' met de 'spectaculai
re vondst'. De natuurorganisa
tie vermoedt overigens dat er al
langer kleinbloemige salie
groeit op de betreffende plek bij
Hoofdplaat. Dat zou blijken uit
het tamelijk grote aantal exem
plaren en uit de archieven. In
1981 werd salie gevonden op de
zelfde plaats als waar nu de
vondst is gedaan, maar mede-
werkers van de toenmalige Pro
vinciale Planologische Dienst
tekenden de vondst, waar
schijnlijk ten onrechte, aan als
veldsalie.
Het Zeeuws Landschap gaat de
kleinbloemige salie bij Hoofd
plaat met extra zorg behande
len. Het aantal planten zal elk
jaar geteld worden en er wordt
onderzocht onder welke om
standigheden de groeiplaats het
best in stand kan blijven.
In de buurt van de zeedijk bij
Hoofdplaat groeien zo'n twintig
exemplaren van de zeldzame
kleinbloemige salie.
door Edith Ramakers
door Harmen van der Werf
DEN HAAG - Over ruim ander
half jaar moeten er twee histori
sche 'vuiltjes' weggewerkt zijn.
Vlaanderen krijgt dan, de plan
ning is begin 2002,medezeggen
schap over het nautisch beheer
van de Nederlandse Wester
schelde. En de volstrekt achter
haalde koppeling tussen loods
geldtarieven voor Rotterdam en
Antwerpen verdwijnt.
Vlaanderen wil al eeuwen meer
invloed op het nautisch beheer
van de Westerschelde. Neder
land moet van de andere kant,
bij grote scheepsongevallen op
de Westerschelde, de rekening
betalen, ook al komen die sche
pen uit een Belgische haven.
Maar om emotioneel-histoi'i-
sche redenen is het nooit van een
gemeenschappelijk nautisch
Beheer gekomen. Zo wilde Ne
derland het liefst de eindzeg
genschap houden.
Dat is veranderd, onder meer
omdat de Nederlandse regering
af wil van de koppeling tussen
de loodstarieven voor Antwer
pen en Rotterdam. Die koppe
ling stamt uit 1839, bij de offici
ële scheiding van Nederland en
België, om Antwerpen een eer
lijke kans te geven
De Vlaamse regering is bereid
de koppeling los te laten, al ligt
dat economisch gevoelig. On
derzoek heeft inmiddels uitge
wezen dat ontkoppeling 'in
principe' nadelig is voor Ant
werpen en Gent, omdat de
loodsgeldtarieven in Rotterdam
dan omlaag kunnen.
Dat effect kan echter meevallen,
meldt minister T. Netelenbos
van Verkeer en Waterstaat uit
dezelfde studie, als bijvoor
beeld de Nederlandse en
Vlaamse loodsdiensten meer
gaan samenwerken. Dat kan de
kosten drukken.
Intensievere samenwerking kan
inderdaad financiële voordelen
opleveren, reageert voorzitter A
G Nauta van het Nederlands
Loodswezen in Vlissingen. Hij
denkt dan aan het gezamenlijk
opleiden van Scheldeloodsen en
het samen organiseren van het
vervoer van loodsen over land
en water, naar de havens en de
schepen.
Nauta verwacht overigens niet
dat het mogelijk is de loodsgeld
tarieven op de Westerschelde
(zonder koppeling) op een Rot
terdams niveau te houden of te
krijgen. Omdat Rotterdam een
maal dichterbij zee ligt dan de
haven van Antwerpen.
door Jacques Cats
VLISSINGEN - De bouw van
het veiligheidshuis Stromen
poort mag dan zijn uitgesteld, er
moet toch zeker gepoogd wor
den alsnog een gezamenlijke
meidcentrale en een regionaal
coördinatiecentrum te realise
ren. Directeur W.P. van Leersum
van de regionale brandweer
heeft aangekondigd zich daar
sterk voor te willen maken.
Het regionaal college van
Zeeuwse burgemeesters heeft
woensdag bepaald dat de zorg
voor een goed onderdak van de
politiewijkzorg urgenter is dan
het optrekken van een soort be
drijfsverzamelgebouw voor po
litie, brandweer en ambulance
dienst op een locatie tussen
Vlissingen en Middelburg. Dat
betekent dat deze participanten
zich nu moeten beraden hoe het
verder moet met de huisves
tingsperikelen. Met name de re
gionale en stadsgewestelijke
brandweer zitten te springen
om een beter onderdak.
Directeur Van Leersum van de
regionale bx-andweer zegt het
altijd een goed idee te hebben
gevonden om allerlei diensten
bij elkaar te hebbenWanneer er
zich calamiteiten voordoen kan
dat bijzonder handig zijn. Ook
de inrichting van een gezamen
lijke meldcentrale acht hij zeer
zinvol. „Het is niet meer te beta
len om als aparte dienst een ei
gen centrale in te richten." Van
Leersum wil vasthouden aan
het plan voor een regionaal co
ördinatiecentrum een werk
plek waar allei'lei hoofden van
diensten bij elkaar komen om
bij het bestrijden van rampen
beleid te ontwikkelen.
De huisvesting van de regionale
brandweer is nijpend. De orga
nisatie zit verspreid over vier lo
caties. „Het ondei-dakisaljaren
beneden peil", zegt Van Leer
sum. „Voor ons is nieuwbouw
van het hoogste belang. Elke
vertraging is niet acceptabel."
De stadsgewestelijke brand
weer Middelbui'g/Vlissingen
stond ook op de nominatie in
trek te nemen in het complex
Sti-omenpoort. Commandant
R.A Maljaars meldt dat wordt
onderzocht of het budget toerei
kend is om op dezelfde plek voor
de eigen dienst nieuwbouw te
plegen Burgemeester A van
Dok-Van Weele meldde gister
avond hetzelfde aan de Vlis
singse gemeenteraad.
De locatie tussen Middelburg en
Vlissingen ligt volgens de com
mandant strategisch gezien bij
zonder gunstig om binnen ac
ceptabele tijd op de onheilsplek
te kunnen zijn. Komt het tot
nieuwbouw, dan worden de on
derkomens van de brandweer
aan de Looierssingel in Middel
burg en de Van Dishoecksti-aat
in Vlissingen afgestoten.
De ambulancedienst, ook al een
participant in het Veiligheids
huis, is al vóór het voorlopig af
blazen van Stromenpoort op
zoek gegaan naar een goedko
pere oplossing van het huisves-
tingspi'obleem Het aandeel van
de ambulancedienst in het ver
zamelgebouw was in de ogen
van de ziektekostenverzeke
raars, die voor de betaling zou
den zorgen, te duur geworden.
Volgens voorzitter D.J. van der
Zaag van de ambulancedienst
zijn nu verschillende oplossin
gen denkbaar: 'inwoning' bij
een bestaande spoedeisende
dienst of zelf een pand optrek
ken.
De korpsleiding van de politie
Zeeland heeft nu vrij baan ge
kregen om ervoor te zorgen dat
er op zo kort mogelijke termijn
in elke Zeeuwse gemeente een
politievestiging komt om in
houd te kunnen geven aan de
wijkzorg. Dat kan via een huur-
constructie, door aankoop van
een bestaand pand of via nieuw
bouw.
Gulden
Het bevx'iezen van Stromen-
poort houdt in dat er voorlopig
geen vervangend onderdak
komt voor de hoofdvestiging
van de regiopolitie, die is geves
tigd aan de Vrijlandstraat en
Segeerssingel in Middelburg.
„Ik kan een gulden maar één
keer uitgeven", zegt plaatsver
vangend korpschef F. Gouds-
waai'd. „Als ik vergelijk hoe we
daar zitten, is dat altijd nog vele
malen beter dan de huisvesting
van de collega's die het werk op
straat moeten doen voor de
Zeeuwse bevolking."
Volgens Goudswaard is het niet
vanzelfsprekend dat met het op
de lange baan schuiven van
Stromenpoort ook het plan voor
een gezamenlijke meldkamer
op losse schroeven is komen te
staan. „Ik heb niemand horen
zeggen dat men niet meer bereid
is tot samenwerking. Het reali
seren van een gezamenlijke
meldkamer is volgens mij het
eindresultaat van het invulling
geven aan een wil tot samen
werking."
Wat een ophef wordt er al te vaak
gemaakt over bommen en mijnen
die gevonden worden. Kees Marijs uit
Vlissingen stoort zich aan al die poes
pas. Binnensteden moeten worden ont
ruimd, scheepvaartverkeer wordt ge
alarmeerd en eventueel stilgelegd. En
allemaal omdat er een oude bom is ge
vonden. „Bij die zeemijn van 800 kilo
die deze week werd gevonden, gebeurde
weer precies hetzelfde. Geef er gewoon
niet zoveel ruchtbaarheid aan, vervoer
hem en maak hem onschadelijk. Klaar.
Zo deden we dat ook net ria de Tweede
Wereldoorlog", zegt Marijs.
De veiligheidsvoorschriften zijn ei'g
streng, vindt hij. „Ach, wij hebben di
rect na de bevrijding het strand van
Vlissingen tot Zoutelande uitgekamd.
Er lagen alles bij elkaar zo'n 75 mijnen.
Dat waren Ketymijnen geloof ik. Le
vensgevaarlijke mijnen met hyperge
voelige voelsprieten die de boten, hup,
zo de lucht in konden blazen. Wij heb
ben die mijnen allemaal opgevist en
weggebracht. Ook mijnen, tjoep, zo
weer terug de zee ingegooid."
Terug in zee
Alle bommen zijn gevaarlijk, weet hij,
dus ook die zware zeemijn die de vis
sersboot dinsdag in de netten kreeg. De
schipper had het projectiel gewoon te
rug over boord kunnen gooien. Dat
doen ze wel vaker, weet Marijs. „Maar
dat zal dit keer niet mogelijk zijn ge
weest. Hij zal wel verstrikt in de netten
hebben gezeten."
De visser moest met het explosief uit
wijken naar het Sloegebied. Het voert
ver door dat iedereen uit veiligheids
overwegingen 650 meter verwijderd
moest zijn van de mijn, vindt Marijs.
„Die voelsprieten van die Ketymijnen
moest je echt niet aanraken. En ach, we
stapelden vroeger ook landmijnen op
elkaar in de sloep, die we bij de Schone
Waardin overboord gooiden, tjoep.
Daar zal heel wat liggen."
Marijs (79) kwam na de bevrijding bij
de mijnendienst. Geen enkele ervaring
had hijmaar je leerde vanzelf hoe mijn,
bom of granaat in elkaar zat en wat je er
mee kon doen. „Er was ook altijd een
majoor bij, die oplette."
Zijn eerste opdracht was het ophalen
van twee magnetische mijnen en zo'n
zes dieptebommen. Die lagen opgesla
gen in een put, net naast het sluizen-
complex aan de Piet Heinkade in Vlis
singen. „Met die bommen wilden ze de
sluis opblazen. Maar dat is dus nooit ge
lukt."
Het is gewoon flauwekul, vindt hij, al
die aandacht tegenwoordig voor bom
men en granaten. „Je moet gewoon die
bom onschadelijk maken en er niet zo
veel over pratenToen hier in Vlissingen
dik tien jaar geleden bij het landings
monument een diepe gleuf gegraven
werd, zag ik een 25 ponder liggen. Open
en bloot. Er was al een graafmachine
Kees Marijs: „Je moet gewoon die bom onschadelijk maken en er niet zoveel over praten. Dat deden we na de oorlog ook."
foto Ruben Oreel
overheen gereden. Dat kon je aan de
strepen zien op het projectiel. Er kwam
op dat moment net een politiewagen
aan. Die heb ik aangehouden. Ze heb
ben dat ding meegenomen in de auto,
klaar."
Bang voor explosies, ach natuurlijk
was hij dat weieens direct na de oorlog.
Maar het paste in de tijdgeest om er niet
zo bij stil te staan. „Je deed het gewoon.
We werden een keer voor een vrachtje
naar Nieuw-en Sint Joosland gestuurd.
Bij een boomgaai'd lagen staafmijnen
van 5 kilo, zo'n driehondei'd, of vier
honderd. Een hele rijDaar kon je tanks
mee opblazen. Wij legden ze allemaal
achterin de auto, vier, vijf op elkaar. Ik
ben bovenop de mijnen gaan zitten."
Splitpennetje
Hobbelend over de nog niet al te goede
wegen reden ze met de explosieve
vracht terug naar Vlissingen. „Komen
we bij onze schaftbunker bij het Arse
naal aan. Zegt de majoor: 'Kijk', en
trekt het splitpennetje eruit. Daar had
ik de hele tijd opgezeten. Als dat penne
tje was omgebogen waren we hoep de
lucht ingegaan. Ja, ik heb wel een en
geltje boven me gehad. Dat denk je ach
teraf."
Dik een jaar is hij maar bij de mijnenve
gers geweest, maar de ene anekdote
volgt op de andere. Ze moesten een keer
naar Breskens om een vliegtuigbom van
zo'n 150 kilo op te halen. In een sloep
staken ze de Westerschelde over en leg
den het gevaarte erin. Ze voeren een
eindje de Westerschelde op en gooiden
het explosief over boord. „We hoorden
hem op de grond neerkomen Tik. Dat
had natuurlijk ook een forse klap kun
nen zijn. En dan waren we er niet meer
geweest."
Toch zegt hij, waren ze niet onzorgvul
dig. „Nee, we wisten wel wat we deden.
Je kunt ervanuit gaan dat een zeemijn
niets doet, als er geen ontstekingsme
chanisme is." En als een mijn jaren in
het water heeft gelegen en er moeilijk
slagpinnen en dei'gelijke te ontdekken
zijn? „Dan is er nog geen gevaar. Als je
hem maar niet laat vallen en als je er
maar niet in gaat peuren."
Donderdag zou de zeemijn die dinsdag
is gevonden door de marine op de vlakte
van Raan tot ontploffing worden ge
bracht, maar de handeling is door
zwaar weer een week uitgesteld. De
mijn blijft tot volgende week in het mu
nitiedepot in Ritthem liggen.
