Tolhoek strandt
in modderpoel
Het Oranje van Treurniet
Rudie Kemna is
cowboys de baas
in Olympia's Tour
vei
Axel Merckx voegt
bladzijde toe aan
het familiealbum
Tegenslag treft mountainbiker tijdens NK
De Knegt gaat
niet naar WK
Bart Brentjens supersterk
Be One
PLUS
MIN
CONCLUSIE
Stokpaardje
Strafwerk
Wanhoop
wmmmmmmmm
doorSven Remijnsen
SPAARNWOUDE - Het was een
dag om bijzonder gauw te ver
geten. Mountainbiker Patrick
Tolhoek had zijn zinnen gezet
op het Nederlands kampioen
schap, maar vond gisteren in de
modderpoel van Spaarnwoude
de ene tegenslag na de andere op
zijn weg: slecht weer, een reeks
van valpartijen en een kapotte
fiets. „Het is een heel andere
wedstrijd geworden dan ik had
verwacht."
De 34-jarige prof uit Yerseke
hield het slechts vier ronden vol.
Terwijl Bart Brentjens zijn ze
getocht voortzette en Tolhoeks
ploeggenoot Bas van Dooren op
steeds grotere achterstand werd
gereden, kwam de nationaal
kampioen van 1998 de tent van
zijn team Be One binnengelo
pen. Met de mountainbike aan
de hand, want fietsen was on
mogelijk geworden. Schijnbaar
onaangedaan somde Tolhoek de
mankementen op: „De ketting
ligt eraf, het achterwiel zit vast,
en de derailleur is gebroken.
Dan houdt het op."
Daarna begon Tolhoek aan het
schoonschrobben van zijn be-
modderde benen en het verver
sen van het verband om zijn
pols, dat was aangebracht in
verband met een opkomende
tendinitis-ontsteking in het ge
wricht. Ondertussen probeerde
SPAARNWOUDE - Gerben de
Knegt gaat niet in op de uitnodi
ging deel te nemen aan het WK
mountainbike in juni in Sierra
Nevada.
Bondscoach Leo van Zeeland
had de Raborenner in zijn selec
tie opgenomen na zijn derde
plaats bij de nationale titel
strijd. De Tilburger, die zich
vooral op het veldrijden con
centreert, moet voor zijn ploeg
de Ronde van Luxemburg rij
den. ANP
hij zijn teleurstelling te verwer
ken. Wie in de aanloop naar de
titelstrijd zegt op een podium
plaats te rekenen, kan onmoge
lijk gelukkig zijn als hij het na
een halve wedstrijd voor gezien
moet houden. „Dit is een fikse
tegenvaller", gaf Tolhoek toe.
„Of ik heb gefaald? Ja, dat kun
je wel zeggen. Het materiaal
heeft me in de steek gelaten. En
het weer natuurlijk."
Op zijn vorm had Tolhoek op
vallend genoeg weinig aan te
merken. „De vorm is super, daar
heeft het niet aan gelegen. Maar
nogmaals, ik moet het weer
meehebben. Ik ben op mijn best
als het heel warm is; hoe heter,
hoe beter. Zaterdagavond was
het nog prachtig weer. Daarom
was ik gespannen, omdat ik on
der zulke omstandigheden een
goede kans op de titel had ge
maakt. Toen het vanmorgen be
gon te regenen, wist ik al dat het
heel moeilijk zou worden."
Drijfnat
De overvloedige regenval in het
recreatiegebied Spaarnwoude,
het decor van de nationale titel
strijd, zorgde ervoor dat Tol
hoek voor de start nog flink aan
zijn fiets moest sleutelen. Dik
kere banden en kabels werden
aangebracht om stand te kun
nen houden op het drijfnat ge
worden parkoers, waar de mod
der de vrije hand had. „Het
rondje is voor honderd procent
veranderd", vertelde Tolhoek
vlak voor het vertrek.
In de eerste ronde werd al duide
lijk dat de mountainbiker uit
Yerseke tekortkwam in de strijd
om het rood-wit-blauw. De ont
ketende Bart Brentjens ging zo
hard van start da t de rest van het
veld binnen de kortste keren
kansloos was. Gerben de Knegt
en Bas van Dooren, de eerste
achtervolgers, konden de scha
de nog enigszins beperken. Pa
trick Tolhoek keek, in het gezel
schap van Jan Weevers, na één
ronde al tegen een achterstand
van een minuut aan.
Drie ronden en een aantal glijp
artijen en behoedzame afdalin
gen verder hield Tolhoek het
voor gezien. Hij reed op dat mo
ment op de achtste plaats, zes
minuten achter Brentjens. Hoe
veel keer hij was gevallen, kon
Tolhoek zich niet herinneren.
„Maar neem maar van mij aan
dat het vaak is geweest. Op som
mige spekgladde stukken zat de
schrik er goed in. Het was best
gevaarlijk. Ik ben technisch nu
eenmaal minder begaafd, en
daardoor maakte ik meer fouten
dan normaal."
Pijnlijk
De mislukte missie was extra
pijnlijk, omdat het zo goed als
zeker Tolhoeks laatste kans op
de Nederlandse titel was. Aan
het einde van dit seizoen houdt
de dan 35-jarige professional
het voor gezien, zo is de ver
wachting. Tolhoek wil afscheid
nemen op de Olympische Spe
len, het evenement waarvoor hij
zich twee weken geleden defini
tief kwalificeerde.
Eerst volgt nog het wereldkam
pioenschap in de Sierra Neva
da. Komende zondag reist Tol
hoek voor twee weken af naar
het Spaanse hooggebergte om te
acclimatiseren en te trainen. Hij
zoekt de zon op, die hij gisteren
zo miste in Spaarnwoude. Tol
hoek: „Maar vergis je niet, want
ons hotel ligt op 2500 meter
hoogte. Daar kan het ook aardig
spoken hoor."
In de schaduw van Tolhoek reed
Michel Rommers uit Rilland een
prima inhaalrace. Als laatste
vertrokken in een wedstrijd die
hij zelf als „bezigheidstherapie"
beschouwde, schoof Rommers
op naar een plaats bij de eerste
dertig. Halverwege gaf ook zijn
fiets er de brui aan, zodat af
stappen de enig overgebleven
optie was.
Zijn jonge ploeggenoten van
Sintesi, Hbor Springer uit Goes
en Dennis Martens uit Koe
wacht, hadden het daarvoor
uitstekend gedaan bij de nieu
welingen. Springer werd vijfde,
Martens tiende. De Vlissingse
Mirjam Dieleman haalde de fi
nish bij de vrouwen niet. Corine
Dorland reed onbedreigd naar
de titel.
SPAARNWOUDE - Bart Brentjens (foto) was
gisteren een klasse apart tijdens het Nederlands
kampioenschap mountainbiken in Spaarn
woude. De kampioen van 1995 en 1996 sleepte
in de modderpoel zijn derde titel in de wacht.
„Ik voelde me supersterk", verklaarde hij na af
loop. Brentjens, vier jaar geleden in Atlanta de
eerste olympisch kampioen uit de mountain
bikegeschiedenis, lijkt in het seizoen van de
waarheid opnieuw zijn topvorm te benaderen.
„En na vandaag is ook mijn moraal met hon
derdtien procent gegroeid."
foto Arno Lingerak/ANP
~T
http://www. beone-bikes.
comAeam
Het motto op de homepage
van het internationale
mountainbiketeam Be One,
waarvoor ook Patrick Tol
hoek uit Yerseke uitkomt, is
kort maar krachtig: „Don't
be second. Be one!" En dat
lukt aardig, want met top
pers als Bas van Dooren, Co
rine Dorland en downhiller
Gerwin Peters valt Be One
geregeld in de prijzen.
Met de homepage is even
min weinig mis. De strak
vormgegeven welkomstpa
gina bevat mooie, kunstzin
nige foto's. Wie verder surft,
komt alles te weten over de
Be One-rijders. Persoonlijke
informatie wordt afgewis
seld met nieuwsberichten.
Die zijn zeer actueel, want de
olympische kwalificatie van
Patrick Tolhoek en Corine
Dorland wordt uitgebreid
beschreven.
Ook de producten van het Be
One-merk worden op de
homepage aan de man ge
bracht. Shirts met lange en
korte mouwen, sokken,
broeken in alle soorten en
maten, jassen, tassen, hel
men en petten: aan alles is
gedacht. De mountainbik
eframes en -modellen die Be
One verkoopt, worden even
eens belicht. Het topmodel
is de Xtreme XC. Daarnaast
wordt ook aandacht ge
schonken aan racefietsen en
geavanceerde downhill-
mountainbikes.
De homepage bevat nogal
wat slordigheden. Zo werd
volgens de wedstrijdkalen
der op 14 mei een wereldbe
kerrace in het Engelse Ply
mouth verreden, terwijl die
in werkelijkheid in het Itali
aanse Sarentino plaats
vond. Opvallend is ook de
derde plaats die downhiller
Bas de Wever in Metabief
(Frankrijk) behaalde. Bas de
Wever? Nee, Bas de Bever.
Be One is een team met in
ternationale uitstraling.
Voor de homepage geldt
hetzelfde. Wie van moun
tainbiken houdt en de Engel
se taal machtig is, doet er
goed aan zo snel mogelijk
langste surfen. „Don't be se
cond..."
Mark Treurniet (links) buigt zich samen met onder anderen international Marc van Hintum (midden) over de opstelling van
Oranje. foto NFP
De watertemperatuur was 23 'gra
den Celcius, de buitentemperatuur
zo'n tien graden koeler. De eerste
dag van de zomerkampioenschappen
zwemmen werd gisteren in Axel onder
een ongelukkig gesternte afgewerkt.
Aanhoudende regenval in de ochtend
uren en een toenemende wind zorgden
voor een herfstachtig decor. Rillende
zwemmers kwamen blauw van de kou
uit het water. Het speelde de 'mooi-
weerzwemmers' parten en leidde tot
verrassende winnaars. Kramp sloeg fa
vorieten voor de eindzege in de slotfase
van een race soms ver terug.
Voor Jac van der Hooft, trainer van De
Schelde uit Terneuzen, was het aanlei
ding om maar weer eens een stokpaard
je te berijden. „We moeten met zijn al
len naar Brugge", zei hij tijdens de
middagpauze, die door verschillende
zwemmers werd aangegrepen om zich
snel even thuis op te warmen. „Het is
leuk voor degene die wint hoor, maar ei
genlijk kan het natuurlijk niet. Er zijn
zwemmers, die een klassering halen,
waarop vooraf niet was gehoopt. Je
krijgt winnaars, die nooit zouden win
nen onder normale omstandigheden."
Dat vertekend beeld verdwijnt volgens
de trainer als ook de zomerkampioen
schappen in een binnendbad worden
afgewerkt. Jac van der Hooft: „Natuur
lijk heb ik dat meer dan eens aange
kaart. Maar zwemmen is een democra
tische sport. Als je in de minderheid
bent, haal je het niet met je standpunt."
door Frits Bakker
De negenjarige Mark Treurniet uit
Middelburg zit zaterdag even op de
stoel van bondscoach Frank Rijkaard.
Op zoek naar het ideale Nederlands elf
tal voor het EK, weliswaar in een spel
letje, maar bloedserieus. En de bonds
coach zelf kijkt toe.
Zaterdagmiddag in het Olympisch sta
dion van Amsterdam. Met vijftien an
dere finalisten in een spel van de Melk
unie is Mark Treurniet uitgenodigd
voor de finale van een Oranje-spel. Hij
moet zich verdiepen in het sterkst mo
gelijke elftal van Oranje. Mark, die zelf
bij Zeelandia voetbalt, zit op het puntje
van zijn stoel.
Hij stelt, gedwongen door de speel
kaarten die hij krijgt uitgedeeld, een
elftal samen waarin onder meer Ed de
Goey, Pierre van Hooijdonk en Ruud
van Nistelrooy een basisplaats krijgen.
„Voor de rest weet ik het niet zo goed
meer", zegt hij na afloop, omdat hij in
de spanning van het spel alle andere na
men is vergeten. Zijn elftal overleeft de
voorronde niet. Dat van een viertal jon
geren met Frank Rijkaard wel.
Het nationale Oranje-spel is een uit
vloeisel van een slagzin die de Melkunie
heeft uitgeschreven. De aangever was:
„Het Melkunie Dreamteam staat niet
alleen..." Mark Treurniet vulde het aan
met „want heel Nederland staat om hen
heen." Hij wint er een finaleplaats mee
en mag dus zaterdag aantreden in het
Olympisch stadion.
Wie waren er nog meer
Mark Treurniet: „Bondscoach Frank
Rijkaard, Marc van Hintum en Kees
van Wonderen waren de aanvoerders
van een groep van vier kinderen. Aron
Winter had ook moeten komen, maar
hij belde vijf minuten voor het begin
nog af. Toen hebben ze de broer van
Winston Bogarde nog opgetrommeld."
Hoe was dat, met Frank Rijkaard aan
tafel?
Mark Treurniet: „Het was heel leuk om
mee te doen. Ik zat zelf bij Marc van
Hintum in het team en het mooie was
dat wij Mare reserve hebben gezet. Dat
ik het niet heb gehaald, kwam omdat er
ook pestkaarten in het spel zaten. Toen
we zeven spelers hadden opgesteld,
kregen we drie keer een pestkaart."
En heb je met de bondscoach gepraat?
Mark Treurniet: „Ja, heel even. Het
mooiste was dat ze helemaal niet moei
lijk deden met handtekeningen. Ik heb
er drie van Frank Rijkaard en vier van
die andere spelers. Ik had graag willen
winnen, maar zo was het ook een mooie
De begeerte om deel te nemen aan de
Olympische Spelen kan sporters
soms tot wanhoopsdaden drijven. De
23-jarige West-Samoaanse bokser
Moroni Schwalger is in Canberra
zwaar in de fout gegaan. Hij sloeg een
78-jarige official en een Nieuw-Zee-
landse trainer neer. De politie van Can
berra zette hem achter de tralies. Hij
wordt maandag voorgeleid.
Schwalger reisde vol goede moed naar
Canberra voor het olympisch kwalifi
catietoernooi van Oceanië. Voor hij ook
maar één stoot had gewisseld met een
tegenstander, werd hij uitgesloten. De
Nieuw-Zeelandse trainer John McKay
meldde dat Schwalger een maand gele
den had gebokst op een illegaal toer
nooi, waarop wedstrijdleider Arthur
Tunstall hem uitsloot.
Schwalger was beroofd van zijn olym
pische droom. Hij sloeg eerst McKay in
elkaar op de gang van het Australian
Institute of Sport en velde daarna de
7 8-j arige wedstrijdleider met één stoot.
Er zijn schakers die in blinde woede
het bord door de zaal slingeren. Er
zijn schakers die hun dure pen in dui
zend stukjes hakken. Er zijn schakers
die in een langdurig zenuwachtig la
chen uitbarsten. Er zijn schakers die
gaan schelden op hun medespelers om
dat zij te veel geluid gemaakt zouden
hebben. En er zijn schakers - ze zij er
niet zoveel - die de hand in eigen boe
zem steken en in het openbaar boete
doen.
Iemand die tot de laatste categorie be
hoort, is René Tiggelman. Hij zag in het
competitieduel met Ciob Groothoofd
uit Dordrecht mat in twee zetten over
het hoofd. In plaats van te winnen, ver
loor Tiggelman. Zijn ploeg Middelburg
won niet met 5-3maar speelde door die
enorme blunder met 4-4 gelijk.
In het clubblad van schaakvereniging
Middelburg belijdt Tiggelman, zelf een
van de redacteuren, schuld. Onder het
kopje Strafwerk schrijft hij strafregels:
Ik zal nooit meer over andermans par
tijen oordelen, zolang ik zelf te stom ben
om mat in 2 te zien. In het midden heb
grafiekje: Tiggelman - Van Laatum na
de 40e zet van zwart. Inderdaad, je
hoeft geen grootmeester te zijn om Van
Laatum mat te zetten.
van onze sportredactie
PRATO - Vader Eddy won de
ronde vijf keer, daaraan zal
zoon Axel niet kunnen tippen.
Maar Merckx junior voegde
zondag wel een bladzijde toe
aan het vergeelde familiealbum.
Axel Merckx won in Prato de
langste etappe in de Giro van dit
jaar.
Zijn vader zat aan de finishlijn
glunderend toe te kijken. Hij
mocht 26 jaar na zijn laatste Gi
ro-zege de prestatie van zijn
zoon becommentariëren voor de
televisie. Merckx maakte aan
het slot van de achtste etappe
(256 kilometer) deel uit van een
kopgroep van acht renners. In
de afdaling van de laatste klim
kwam de Belg ten val, vijf kilo
meter voor de finish haakte hij
weer aan bij de kopgroep. Drie
kilometer verder demarreerde
Merckx, om zijn medevluchters
grijnzend pas na de streep weer
terug te zien.
De Engelsman Maximilian
Sciandri won de sprint voor
plaats twee. De Italiaan Matteo
Tosatto moest na aankomst zijn
roze trui inleveren. De Span
jaard José Gutierrez nam het
tricot dankbaar over. Hij had
deel uitgemaakt van de kop
groep, Tosatto niet.
Zaterdag had de Italiaan de lei
ding nog eenvoudig behouden.
De Australiër David McKenzie
won in Teramo. Het lid van de
vegetarische ploeg Linda Mc
Cartney ontsnapte al na 18 kilo
meter uit het peloton. De 25-ja-
rige renner uit Melbourne
bouwde een maximale voor
sprong op van bijna twaalf mi
nuten. Daarvan resteerden aan
de finish nog 51 seconden op de
nummer twee, Vladimir Duma
uit de Oekraïne. Derde werd de
Rus Dimitri Konisjev, die vrij
dag de zesde etappe had gewon
nen.
Pantani
Voor het begin van de etappe op
zaterdag werd het bloed van 52
renners gecontroleerd op de he-
matocrietwaarde. Onder hen
was de Italiaan Marco Pantani
die vorig jaar wegens een te ho
ge waarde als leider in het alge
meen klassement uit de strijd
werd genomen. Er werden deze
keer geen onregelmatigheden
geconstateerd, zodat iedereen
van start kon gaan.
De Midi Libre was zondag een
prooi voor Didier Rous. De
Fransman had zaterdag zijn
landgenoot Christophe Moreau
bovenaan in het klassement
verdrongen. De Sloveen Gorazd
Stangelj won de vijfde en voor
laatste etappe, zondag was
Rodolfo Massi uit Italië als eer
ste binnen. ANP
Axel Merckx.
foto Alessandro Trovati/AP
door Edward Swier
TILBURG - „Wat een mooie
dag", durfde Rudie Kemna uit
te kramen. Heel Nederland had
zitten balen van het rotweer,
maar voor de rassprinter uit
Deurningen scheen de zon in de
eerste rit van Olympia's Tour.
Kemna, vorig jaar goed voor
vier etappezeges, boekte in Til
burg de eerste overwinning van
wat mogelijk deze week een se
rie wordt. De razendsnelle prof
van BankGiroLoterij-Batavus
nam, dankzij de bonificatiese
conden op de streep, bovendien
de oranje leiderstrui over van de
verrassende proloogwinnaar
Oliver Penney.
Kemna (32) behoorde vorig jaar,
met vijftien dagzeges, tot 's we
relds meest succesvolle be
roepsrenners. Het merendeel
van de overwinningen behaalde
hij weliswaar in koersen van de
tweede categorie, maar Kemna
was bijvoorbeeld ook de beste in
een etappe van de Profronde
van Nederland. Dit seizoen
stond hij, buiten de winst in een
tweetal Duitse criteriums, ech
ter nog zo goed als droog. Niet
vreemd, gezien de voorgeschie
denis. Eind december werd de
Twent geopereerd aan een lies
kwaal. „Ik begon het seizoen
met de fiets in de schuur. Zes we
ken lang. Ik kon niks doen in de
trainingskampen, moest de eer
ste koersen missen. Daarna heb
ik de nodige wedstrijden als
training gereden. Gelukkig heb
ik van de ploeg het vertrouwen
gekregen, had men geduld met
mij. Werkelijk, ik kreeg alle vrij
heid om goed te worden."
In de Niedersachsen-Rund-
fahrt, half april, dacht Kemna
er weer te staan. Maar viel hij,
tot twee keer toe. „Ik heb de
koers uitgereden, tien dagen
lang had ik vreselijk veel pijn.
Bleek bij thuiskomst mijn rib
gebroken. En ik maar denken
dat-ie eigenlijk gewoon ge
kneusd was."
De twee valpartijen, in de mas
sasprint nota bene, hadden hem
niet aan het twijfelen gebracht.
Kemna, vorige week voor de
tweede keer vader geworden,
gaat de sprints in Olympia's
Tour vol vertrouwen in. Ook gis
teren won hij het, na het nodige
gek wak, van de diep ontgoo
chelde John den Braber, de Belg
Danny Daelman, de complete
Engelsman Robert Hayles en
Wilco Zuijderwijk, een goede
kandidaat voor de eindzege.
Kemna fietst zonder angst. „Ik
ken Olympia's Tour inmiddels.
Vroeger durfde ik niet. Nukenje
de cowboys, weet je de geva
ren." En kent hij de weggetjes,
die vaak nog slechter zijn dan
voor mogelijk te houden is. Zo
ook gisteren, rondom Tilburg.
De kasseienstroken waren nog
niet eens het ergst, de smalle
steegjes ervoor en erna vaak
minstens zo'n ramp. „In de Ron
de van Nederland zouden ze het
absoluut niet aandurven. De
duurbetaalde profs gaan daar
niet over, starten absoluut niet,
Maar ik stoor me er niet aan. Ik
ben beroepsrenner, word be
taald om te fietsen. Ik sta 's och
tends op en weet dat ik in het za
del moet. Of het dan regent of de
zon schijnt, of dat de wegen
smal of breed zijn, het doet me
niks. En als een ander zit te
schelden, moet ik er eigenlijk
wel om lachen", aldus Kemna,
die ook had zitten grinniken
toen een losgebroken paardzich
in het peloton meldde.
De zondagsrit, die voor een goed
deel over het tra j eet van de vroe
gere Omloop van de Baronie
voerde, bracht direct duidelijk
heid voor de komende dagen. De
groep brak halverwege de rit in
tweeën. Na gisteren doen nog
een slordige vijftig renners - het
eerste peloton dat om de zege
spurtte telde 56 man - om de
eindzege mee. De Italiaanse
baanselectie is, net als vorig
jaar, meteen uitgeschakeld voor
het klassement. Allen mistende
slag en kwamen (met een groot
aantal van de andere buiten
landse deelnemers) op dertien
minuten in de tweede groep aan.
Het Rabobank-team is boven
dien minder sterk dan vorig
jaar, slechts vier van de acht
renners zitten nog van voren, j
Wereldburger
Kemna, dorpsjongen, nam de
trui, als gezegd over van Oliver
Penney, een wereldburger. De
zoon van een Zwitserse au-paiij
die in Engeland de liefde van
haar leven vond, won zaterdag
avond de 4,9 kilometer lange
proloog in Tilburg. Kemna had
toén ook al verrast met een vier
de stek. Op slechts zes tellen van
Penney, die in vol Vlaams („tt
heb een lief in België") de mooij
ste dag van zijn wielerleven be
commentarieerde. Na gisteren
staat MGI-renner Penney twee
de, op vier seconden achter
Kemna.