Tolhoek strandt in modderpoel Het Oranje van Treurniet Rudie Kemna is cowboys de baas in Olympia's Tour vei Axel Merckx voegt bladzijde toe aan het familiealbum Tegenslag treft mountainbiker tijdens NK De Knegt gaat niet naar WK Bart Brentjens supersterk Be One PLUS MIN CONCLUSIE Stokpaardje Strafwerk Wanhoop wmmmmmmmm doorSven Remijnsen SPAARNWOUDE - Het was een dag om bijzonder gauw te ver geten. Mountainbiker Patrick Tolhoek had zijn zinnen gezet op het Nederlands kampioen schap, maar vond gisteren in de modderpoel van Spaarnwoude de ene tegenslag na de andere op zijn weg: slecht weer, een reeks van valpartijen en een kapotte fiets. „Het is een heel andere wedstrijd geworden dan ik had verwacht." De 34-jarige prof uit Yerseke hield het slechts vier ronden vol. Terwijl Bart Brentjens zijn ze getocht voortzette en Tolhoeks ploeggenoot Bas van Dooren op steeds grotere achterstand werd gereden, kwam de nationaal kampioen van 1998 de tent van zijn team Be One binnengelo pen. Met de mountainbike aan de hand, want fietsen was on mogelijk geworden. Schijnbaar onaangedaan somde Tolhoek de mankementen op: „De ketting ligt eraf, het achterwiel zit vast, en de derailleur is gebroken. Dan houdt het op." Daarna begon Tolhoek aan het schoonschrobben van zijn be- modderde benen en het verver sen van het verband om zijn pols, dat was aangebracht in verband met een opkomende tendinitis-ontsteking in het ge wricht. Ondertussen probeerde SPAARNWOUDE - Gerben de Knegt gaat niet in op de uitnodi ging deel te nemen aan het WK mountainbike in juni in Sierra Nevada. Bondscoach Leo van Zeeland had de Raborenner in zijn selec tie opgenomen na zijn derde plaats bij de nationale titel strijd. De Tilburger, die zich vooral op het veldrijden con centreert, moet voor zijn ploeg de Ronde van Luxemburg rij den. ANP hij zijn teleurstelling te verwer ken. Wie in de aanloop naar de titelstrijd zegt op een podium plaats te rekenen, kan onmoge lijk gelukkig zijn als hij het na een halve wedstrijd voor gezien moet houden. „Dit is een fikse tegenvaller", gaf Tolhoek toe. „Of ik heb gefaald? Ja, dat kun je wel zeggen. Het materiaal heeft me in de steek gelaten. En het weer natuurlijk." Op zijn vorm had Tolhoek op vallend genoeg weinig aan te merken. „De vorm is super, daar heeft het niet aan gelegen. Maar nogmaals, ik moet het weer meehebben. Ik ben op mijn best als het heel warm is; hoe heter, hoe beter. Zaterdagavond was het nog prachtig weer. Daarom was ik gespannen, omdat ik on der zulke omstandigheden een goede kans op de titel had ge maakt. Toen het vanmorgen be gon te regenen, wist ik al dat het heel moeilijk zou worden." Drijfnat De overvloedige regenval in het recreatiegebied Spaarnwoude, het decor van de nationale titel strijd, zorgde ervoor dat Tol hoek voor de start nog flink aan zijn fiets moest sleutelen. Dik kere banden en kabels werden aangebracht om stand te kun nen houden op het drijfnat ge worden parkoers, waar de mod der de vrije hand had. „Het rondje is voor honderd procent veranderd", vertelde Tolhoek vlak voor het vertrek. In de eerste ronde werd al duide lijk dat de mountainbiker uit Yerseke tekortkwam in de strijd om het rood-wit-blauw. De ont ketende Bart Brentjens ging zo hard van start da t de rest van het veld binnen de kortste keren kansloos was. Gerben de Knegt en Bas van Dooren, de eerste achtervolgers, konden de scha de nog enigszins beperken. Pa trick Tolhoek keek, in het gezel schap van Jan Weevers, na één ronde al tegen een achterstand van een minuut aan. Drie ronden en een aantal glijp artijen en behoedzame afdalin gen verder hield Tolhoek het voor gezien. Hij reed op dat mo ment op de achtste plaats, zes minuten achter Brentjens. Hoe veel keer hij was gevallen, kon Tolhoek zich niet herinneren. „Maar neem maar van mij aan dat het vaak is geweest. Op som mige spekgladde stukken zat de schrik er goed in. Het was best gevaarlijk. Ik ben technisch nu eenmaal minder begaafd, en daardoor maakte ik meer fouten dan normaal." Pijnlijk De mislukte missie was extra pijnlijk, omdat het zo goed als zeker Tolhoeks laatste kans op de Nederlandse titel was. Aan het einde van dit seizoen houdt de dan 35-jarige professional het voor gezien, zo is de ver wachting. Tolhoek wil afscheid nemen op de Olympische Spe len, het evenement waarvoor hij zich twee weken geleden defini tief kwalificeerde. Eerst volgt nog het wereldkam pioenschap in de Sierra Neva da. Komende zondag reist Tol hoek voor twee weken af naar het Spaanse hooggebergte om te acclimatiseren en te trainen. Hij zoekt de zon op, die hij gisteren zo miste in Spaarnwoude. Tol hoek: „Maar vergis je niet, want ons hotel ligt op 2500 meter hoogte. Daar kan het ook aardig spoken hoor." In de schaduw van Tolhoek reed Michel Rommers uit Rilland een prima inhaalrace. Als laatste vertrokken in een wedstrijd die hij zelf als „bezigheidstherapie" beschouwde, schoof Rommers op naar een plaats bij de eerste dertig. Halverwege gaf ook zijn fiets er de brui aan, zodat af stappen de enig overgebleven optie was. Zijn jonge ploeggenoten van Sintesi, Hbor Springer uit Goes en Dennis Martens uit Koe wacht, hadden het daarvoor uitstekend gedaan bij de nieu welingen. Springer werd vijfde, Martens tiende. De Vlissingse Mirjam Dieleman haalde de fi nish bij de vrouwen niet. Corine Dorland reed onbedreigd naar de titel. SPAARNWOUDE - Bart Brentjens (foto) was gisteren een klasse apart tijdens het Nederlands kampioenschap mountainbiken in Spaarn woude. De kampioen van 1995 en 1996 sleepte in de modderpoel zijn derde titel in de wacht. „Ik voelde me supersterk", verklaarde hij na af loop. Brentjens, vier jaar geleden in Atlanta de eerste olympisch kampioen uit de mountain bikegeschiedenis, lijkt in het seizoen van de waarheid opnieuw zijn topvorm te benaderen. „En na vandaag is ook mijn moraal met hon derdtien procent gegroeid." foto Arno Lingerak/ANP ~T http://www. beone-bikes. comAeam Het motto op de homepage van het internationale mountainbiketeam Be One, waarvoor ook Patrick Tol hoek uit Yerseke uitkomt, is kort maar krachtig: „Don't be second. Be one!" En dat lukt aardig, want met top pers als Bas van Dooren, Co rine Dorland en downhiller Gerwin Peters valt Be One geregeld in de prijzen. Met de homepage is even min weinig mis. De strak vormgegeven welkomstpa gina bevat mooie, kunstzin nige foto's. Wie verder surft, komt alles te weten over de Be One-rijders. Persoonlijke informatie wordt afgewis seld met nieuwsberichten. Die zijn zeer actueel, want de olympische kwalificatie van Patrick Tolhoek en Corine Dorland wordt uitgebreid beschreven. Ook de producten van het Be One-merk worden op de homepage aan de man ge bracht. Shirts met lange en korte mouwen, sokken, broeken in alle soorten en maten, jassen, tassen, hel men en petten: aan alles is gedacht. De mountainbik eframes en -modellen die Be One verkoopt, worden even eens belicht. Het topmodel is de Xtreme XC. Daarnaast wordt ook aandacht ge schonken aan racefietsen en geavanceerde downhill- mountainbikes. De homepage bevat nogal wat slordigheden. Zo werd volgens de wedstrijdkalen der op 14 mei een wereldbe kerrace in het Engelse Ply mouth verreden, terwijl die in werkelijkheid in het Itali aanse Sarentino plaats vond. Opvallend is ook de derde plaats die downhiller Bas de Wever in Metabief (Frankrijk) behaalde. Bas de Wever? Nee, Bas de Bever. Be One is een team met in ternationale uitstraling. Voor de homepage geldt hetzelfde. Wie van moun tainbiken houdt en de Engel se taal machtig is, doet er goed aan zo snel mogelijk langste surfen. „Don't be se cond..." Mark Treurniet (links) buigt zich samen met onder anderen international Marc van Hintum (midden) over de opstelling van Oranje. foto NFP De watertemperatuur was 23 'gra den Celcius, de buitentemperatuur zo'n tien graden koeler. De eerste dag van de zomerkampioenschappen zwemmen werd gisteren in Axel onder een ongelukkig gesternte afgewerkt. Aanhoudende regenval in de ochtend uren en een toenemende wind zorgden voor een herfstachtig decor. Rillende zwemmers kwamen blauw van de kou uit het water. Het speelde de 'mooi- weerzwemmers' parten en leidde tot verrassende winnaars. Kramp sloeg fa vorieten voor de eindzege in de slotfase van een race soms ver terug. Voor Jac van der Hooft, trainer van De Schelde uit Terneuzen, was het aanlei ding om maar weer eens een stokpaard je te berijden. „We moeten met zijn al len naar Brugge", zei hij tijdens de middagpauze, die door verschillende zwemmers werd aangegrepen om zich snel even thuis op te warmen. „Het is leuk voor degene die wint hoor, maar ei genlijk kan het natuurlijk niet. Er zijn zwemmers, die een klassering halen, waarop vooraf niet was gehoopt. Je krijgt winnaars, die nooit zouden win nen onder normale omstandigheden." Dat vertekend beeld verdwijnt volgens de trainer als ook de zomerkampioen schappen in een binnendbad worden afgewerkt. Jac van der Hooft: „Natuur lijk heb ik dat meer dan eens aange kaart. Maar zwemmen is een democra tische sport. Als je in de minderheid bent, haal je het niet met je standpunt." door Frits Bakker De negenjarige Mark Treurniet uit Middelburg zit zaterdag even op de stoel van bondscoach Frank Rijkaard. Op zoek naar het ideale Nederlands elf tal voor het EK, weliswaar in een spel letje, maar bloedserieus. En de bonds coach zelf kijkt toe. Zaterdagmiddag in het Olympisch sta dion van Amsterdam. Met vijftien an dere finalisten in een spel van de Melk unie is Mark Treurniet uitgenodigd voor de finale van een Oranje-spel. Hij moet zich verdiepen in het sterkst mo gelijke elftal van Oranje. Mark, die zelf bij Zeelandia voetbalt, zit op het puntje van zijn stoel. Hij stelt, gedwongen door de speel kaarten die hij krijgt uitgedeeld, een elftal samen waarin onder meer Ed de Goey, Pierre van Hooijdonk en Ruud van Nistelrooy een basisplaats krijgen. „Voor de rest weet ik het niet zo goed meer", zegt hij na afloop, omdat hij in de spanning van het spel alle andere na men is vergeten. Zijn elftal overleeft de voorronde niet. Dat van een viertal jon geren met Frank Rijkaard wel. Het nationale Oranje-spel is een uit vloeisel van een slagzin die de Melkunie heeft uitgeschreven. De aangever was: „Het Melkunie Dreamteam staat niet alleen..." Mark Treurniet vulde het aan met „want heel Nederland staat om hen heen." Hij wint er een finaleplaats mee en mag dus zaterdag aantreden in het Olympisch stadion. Wie waren er nog meer Mark Treurniet: „Bondscoach Frank Rijkaard, Marc van Hintum en Kees van Wonderen waren de aanvoerders van een groep van vier kinderen. Aron Winter had ook moeten komen, maar hij belde vijf minuten voor het begin nog af. Toen hebben ze de broer van Winston Bogarde nog opgetrommeld." Hoe was dat, met Frank Rijkaard aan tafel? Mark Treurniet: „Het was heel leuk om mee te doen. Ik zat zelf bij Marc van Hintum in het team en het mooie was dat wij Mare reserve hebben gezet. Dat ik het niet heb gehaald, kwam omdat er ook pestkaarten in het spel zaten. Toen we zeven spelers hadden opgesteld, kregen we drie keer een pestkaart." En heb je met de bondscoach gepraat? Mark Treurniet: „Ja, heel even. Het mooiste was dat ze helemaal niet moei lijk deden met handtekeningen. Ik heb er drie van Frank Rijkaard en vier van die andere spelers. Ik had graag willen winnen, maar zo was het ook een mooie De begeerte om deel te nemen aan de Olympische Spelen kan sporters soms tot wanhoopsdaden drijven. De 23-jarige West-Samoaanse bokser Moroni Schwalger is in Canberra zwaar in de fout gegaan. Hij sloeg een 78-jarige official en een Nieuw-Zee- landse trainer neer. De politie van Can berra zette hem achter de tralies. Hij wordt maandag voorgeleid. Schwalger reisde vol goede moed naar Canberra voor het olympisch kwalifi catietoernooi van Oceanië. Voor hij ook maar één stoot had gewisseld met een tegenstander, werd hij uitgesloten. De Nieuw-Zeelandse trainer John McKay meldde dat Schwalger een maand gele den had gebokst op een illegaal toer nooi, waarop wedstrijdleider Arthur Tunstall hem uitsloot. Schwalger was beroofd van zijn olym pische droom. Hij sloeg eerst McKay in elkaar op de gang van het Australian Institute of Sport en velde daarna de 7 8-j arige wedstrijdleider met één stoot. Er zijn schakers die in blinde woede het bord door de zaal slingeren. Er zijn schakers die hun dure pen in dui zend stukjes hakken. Er zijn schakers die in een langdurig zenuwachtig la chen uitbarsten. Er zijn schakers die gaan schelden op hun medespelers om dat zij te veel geluid gemaakt zouden hebben. En er zijn schakers - ze zij er niet zoveel - die de hand in eigen boe zem steken en in het openbaar boete doen. Iemand die tot de laatste categorie be hoort, is René Tiggelman. Hij zag in het competitieduel met Ciob Groothoofd uit Dordrecht mat in twee zetten over het hoofd. In plaats van te winnen, ver loor Tiggelman. Zijn ploeg Middelburg won niet met 5-3maar speelde door die enorme blunder met 4-4 gelijk. In het clubblad van schaakvereniging Middelburg belijdt Tiggelman, zelf een van de redacteuren, schuld. Onder het kopje Strafwerk schrijft hij strafregels: Ik zal nooit meer over andermans par tijen oordelen, zolang ik zelf te stom ben om mat in 2 te zien. In het midden heb grafiekje: Tiggelman - Van Laatum na de 40e zet van zwart. Inderdaad, je hoeft geen grootmeester te zijn om Van Laatum mat te zetten. van onze sportredactie PRATO - Vader Eddy won de ronde vijf keer, daaraan zal zoon Axel niet kunnen tippen. Maar Merckx junior voegde zondag wel een bladzijde toe aan het vergeelde familiealbum. Axel Merckx won in Prato de langste etappe in de Giro van dit jaar. Zijn vader zat aan de finishlijn glunderend toe te kijken. Hij mocht 26 jaar na zijn laatste Gi ro-zege de prestatie van zijn zoon becommentariëren voor de televisie. Merckx maakte aan het slot van de achtste etappe (256 kilometer) deel uit van een kopgroep van acht renners. In de afdaling van de laatste klim kwam de Belg ten val, vijf kilo meter voor de finish haakte hij weer aan bij de kopgroep. Drie kilometer verder demarreerde Merckx, om zijn medevluchters grijnzend pas na de streep weer terug te zien. De Engelsman Maximilian Sciandri won de sprint voor plaats twee. De Italiaan Matteo Tosatto moest na aankomst zijn roze trui inleveren. De Span jaard José Gutierrez nam het tricot dankbaar over. Hij had deel uitgemaakt van de kop groep, Tosatto niet. Zaterdag had de Italiaan de lei ding nog eenvoudig behouden. De Australiër David McKenzie won in Teramo. Het lid van de vegetarische ploeg Linda Mc Cartney ontsnapte al na 18 kilo meter uit het peloton. De 25-ja- rige renner uit Melbourne bouwde een maximale voor sprong op van bijna twaalf mi nuten. Daarvan resteerden aan de finish nog 51 seconden op de nummer twee, Vladimir Duma uit de Oekraïne. Derde werd de Rus Dimitri Konisjev, die vrij dag de zesde etappe had gewon nen. Pantani Voor het begin van de etappe op zaterdag werd het bloed van 52 renners gecontroleerd op de he- matocrietwaarde. Onder hen was de Italiaan Marco Pantani die vorig jaar wegens een te ho ge waarde als leider in het alge meen klassement uit de strijd werd genomen. Er werden deze keer geen onregelmatigheden geconstateerd, zodat iedereen van start kon gaan. De Midi Libre was zondag een prooi voor Didier Rous. De Fransman had zaterdag zijn landgenoot Christophe Moreau bovenaan in het klassement verdrongen. De Sloveen Gorazd Stangelj won de vijfde en voor laatste etappe, zondag was Rodolfo Massi uit Italië als eer ste binnen. ANP Axel Merckx. foto Alessandro Trovati/AP door Edward Swier TILBURG - „Wat een mooie dag", durfde Rudie Kemna uit te kramen. Heel Nederland had zitten balen van het rotweer, maar voor de rassprinter uit Deurningen scheen de zon in de eerste rit van Olympia's Tour. Kemna, vorig jaar goed voor vier etappezeges, boekte in Til burg de eerste overwinning van wat mogelijk deze week een se rie wordt. De razendsnelle prof van BankGiroLoterij-Batavus nam, dankzij de bonificatiese conden op de streep, bovendien de oranje leiderstrui over van de verrassende proloogwinnaar Oliver Penney. Kemna (32) behoorde vorig jaar, met vijftien dagzeges, tot 's we relds meest succesvolle be roepsrenners. Het merendeel van de overwinningen behaalde hij weliswaar in koersen van de tweede categorie, maar Kemna was bijvoorbeeld ook de beste in een etappe van de Profronde van Nederland. Dit seizoen stond hij, buiten de winst in een tweetal Duitse criteriums, ech ter nog zo goed als droog. Niet vreemd, gezien de voorgeschie denis. Eind december werd de Twent geopereerd aan een lies kwaal. „Ik begon het seizoen met de fiets in de schuur. Zes we ken lang. Ik kon niks doen in de trainingskampen, moest de eer ste koersen missen. Daarna heb ik de nodige wedstrijden als training gereden. Gelukkig heb ik van de ploeg het vertrouwen gekregen, had men geduld met mij. Werkelijk, ik kreeg alle vrij heid om goed te worden." In de Niedersachsen-Rund- fahrt, half april, dacht Kemna er weer te staan. Maar viel hij, tot twee keer toe. „Ik heb de koers uitgereden, tien dagen lang had ik vreselijk veel pijn. Bleek bij thuiskomst mijn rib gebroken. En ik maar denken dat-ie eigenlijk gewoon ge kneusd was." De twee valpartijen, in de mas sasprint nota bene, hadden hem niet aan het twijfelen gebracht. Kemna, vorige week voor de tweede keer vader geworden, gaat de sprints in Olympia's Tour vol vertrouwen in. Ook gis teren won hij het, na het nodige gek wak, van de diep ontgoo chelde John den Braber, de Belg Danny Daelman, de complete Engelsman Robert Hayles en Wilco Zuijderwijk, een goede kandidaat voor de eindzege. Kemna fietst zonder angst. „Ik ken Olympia's Tour inmiddels. Vroeger durfde ik niet. Nukenje de cowboys, weet je de geva ren." En kent hij de weggetjes, die vaak nog slechter zijn dan voor mogelijk te houden is. Zo ook gisteren, rondom Tilburg. De kasseienstroken waren nog niet eens het ergst, de smalle steegjes ervoor en erna vaak minstens zo'n ramp. „In de Ron de van Nederland zouden ze het absoluut niet aandurven. De duurbetaalde profs gaan daar niet over, starten absoluut niet, Maar ik stoor me er niet aan. Ik ben beroepsrenner, word be taald om te fietsen. Ik sta 's och tends op en weet dat ik in het za del moet. Of het dan regent of de zon schijnt, of dat de wegen smal of breed zijn, het doet me niks. En als een ander zit te schelden, moet ik er eigenlijk wel om lachen", aldus Kemna, die ook had zitten grinniken toen een losgebroken paardzich in het peloton meldde. De zondagsrit, die voor een goed deel over het tra j eet van de vroe gere Omloop van de Baronie voerde, bracht direct duidelijk heid voor de komende dagen. De groep brak halverwege de rit in tweeën. Na gisteren doen nog een slordige vijftig renners - het eerste peloton dat om de zege spurtte telde 56 man - om de eindzege mee. De Italiaanse baanselectie is, net als vorig jaar, meteen uitgeschakeld voor het klassement. Allen mistende slag en kwamen (met een groot aantal van de andere buiten landse deelnemers) op dertien minuten in de tweede groep aan. Het Rabobank-team is boven dien minder sterk dan vorig jaar, slechts vier van de acht renners zitten nog van voren, j Wereldburger Kemna, dorpsjongen, nam de trui, als gezegd over van Oliver Penney, een wereldburger. De zoon van een Zwitserse au-paiij die in Engeland de liefde van haar leven vond, won zaterdag avond de 4,9 kilometer lange proloog in Tilburg. Kemna had toén ook al verrast met een vier de stek. Op slechts zes tellen van Penney, die in vol Vlaams („tt heb een lief in België") de mooij ste dag van zijn wielerleven be commentarieerde. Na gisteren staat MGI-renner Penney twee de, op vier seconden achter Kemna.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2000 | | pagina 94