Italië worstelt met immigranten
PZC
J
PZC feiten en meningen
Voor Little Havana is Elian dé
kans om Castro te dwarsbomen
Schaduw van Haider hangt over regionale verkiezingen
Bretholz haalde uit
vrees voor Auschwitz
kracht om te vluchten
berichten uit wenen
Oostenrijk ondergaat
Big Brother-gevoel
15 april 1950
I
zaterdag 15 april 2000
Migranten vormen een be
langrijk thema bij de re
gionale verkiezingen in
Italië, die morgen, 16
april, worden gehouden.
Rechtse politici als Um-
berto Bossi en Silvio Ber
lusconi spreken zich uit
tegen de multiculturele
samenleving en werpen
zich nadrukkelijk op als
verdedigers van christe
lijke waarden.
door Hans Geleijnse
Mariame Touré heeft de pech
dat ze als zwarte vrouw uit
Ivoorkust in Italië woont. Op
zoek naar nieuwe woonruimte
in Milaan werd haar door huis
bazen voortdurend de deur ge
wezen met het commentaar:
geen plek voor 'extra-commu-
nitari'.
Dat ze niet behoort tot de grote
blanke Europese gemeenschap
was haar immers aan te zien.
De 35-jarige Toure pikte het
niet langer. Per slot van reke
ning woonde en werkte ze al zes
jaar legaal in Italië. En ook de
Italiaanse grondwet verbiedt
discriminatie naar huidskleur.
Touré stapte naar de rechter en
maakte een stukje geschiedenis.
De uitspraak deze week stelde
haar in het gelijk en veroordeel
de het aangeklaagde woningbu
reau tot een boete van ruim 1000
gulden.
Moskee
Het zegt iets over een land met
1,2 miljoenlegale en naar schat
ting nog eens 800.000 illegale
immigranten, dat een rechter
voor het eerst een raciaal dis
puut in het voordeel van de ge
discrimineerde beslist. Zoals
het ook iets zegt dat het aantal
moskeeën in het land te tellen is.
Rome heeft er bijvoorbeeld
maar één. Of dat legale immi
granten geen stemrecht hebben,
zelfs niet voor wijkraden.
Italië, dat minder dan de helft
van het EU-gemiddelde aan im
migranten binnen de grenzen
heeft, worstelt met zijn vreem
delingen. Immigranten staan
bij een aanzienlijk deel van de
autochtone bevolking syno
niem voor misdaad en etnische
conflicten. Liefst 48,3 procent
van de ondervraagden beoor
deelde vorig jaar in een opinie
peiling van het gerenommeerde
instituut Censis de multi-cultu-
rele samenleving negatief.
Voor sommige politici met ver
kiezingskoorts is dat een sma
kelijk gegeven. Immigratie is
hét thema van de campagne die
de rechtse mediamagnaat Silvio
Berlusconi en zijn nog rechtsere
bondgenoot Umberto Bossi ge
zamenlijk voeren voor regionale
verkiezingen van zondag. Hun
verkiezingsmanifest heeft een
idelogische inleiding die er niet
om liegtgeen multiculturele sa
menleving, maar trouw aan een
christelijk maatschappij-mo
del, waarbij de staat zich op
werpt als beschermer van nor
men en waarden, religie,
cultuur en taal.
Van Bossi waren dit soort ideeën
wel bekend. Hij schaamt zich
niet voor kreten als 'het zuivere
ras van Padania', het noordelij
ke deel van Italië dat hij vroeger
wilde afscheiden van het armere
zuiden, 'waar men niet werkt
maar de hand ophoudt'. Maar
dat ook Berlusconi zich nu als
een Haider opstelt, is nieuw.
Je zou om die onzin kunnen la
chen maar ik vrees dat er in Eu
ropa niet om gelachen wordt",
zei de ex-communistische pre
mier DAlema vorige week. Zijn
partijleider Veltroni voorspelde
dat Berlusconi's extreme stand
punten van Italië net zo'n Euro
pese paria zullen maken als van
Oostenrijk.
D' Alema's krakende centrum
linkse coalitie vreest een verkie
zingsoverwinning voor rechts,
zondag. De kans is groot dat er
dan vervroegde parlementsver
kiezingen komen. En na zo'n
overweldigend succes kan er gif
op worden ingenomen dat
rechts opnieuw het 'immigra
tieprobleem' van stal zal halen.
Mensensmokkel
De pijlen van rechts richten zich
vooral op de illegale immigra
tie. Wekelijks spoelen er, soms
letterlijk, honderden geluks
zoekers op de Italiaanse kusten
aan. 'Mensensmokkelaars in het
gevang' en 'gericht schieten op
de rubberboten waarmee ze hun
lading naai- ons land brengen',
luiden enkele van de aanbeve
lingen van Berlusconi en Bossi.
Ook willen ze intrekking van
ontwikkelingshulp aan emigra-
tielanden (vooral de Noord-
Dat ook Berlusconi zich nu als een Haider opstelt, is nieuw.
Afrikaanse en Albanië) die hun
grenzen niet afdoende beveili
gen. Bovendien zou wettelijk
moeten worden geregeld dat im
migratie pas mogelijk is, als
vanuit het eigen land een ver
blijfsvergunning is geregeld.
Die komt uiteraard slechts af,
als de aspirant-immigrant kan
bewijzen dat hij in Italië werk
en woonruimte heeft.
Zo wordt de indruk gewekt dat
foto ANP
'de buitenlanders' nu geen en
kele moeite hebben om Italië il
legaal binnen te komen. Deze
'clandestini' zouden met hun le
gale collega's verantwoordelijk
zijn voor stijgende misdaadcij
fers. Bossi haalt er maar al te
graag de officiële statistieken
van het ministerie van Sociale
Zaken bij: een kwart van de ge
vangenisbevolking is immi
grant, in jeugdgevangenissen
zelfs meer dan de helft.
Dat Italiaanse steden een stuk
veiliger zijn dan andere Europe
se metropolen, laat 'rechts' ui
teraard onvermeld. Zoals ook
oorzaken van een naar verhou
ding grotere criminaliteit onder
buitenlanders niet genoemd
worden. Bijvoorbeeld, dat
werkgevers legale en illegale
immigranten als zwartwerkers
gebruiken, goedkoop en op elk
gewenst moment aan de dijk te
zetten. Het rapport meldt te
vens dat immigrantenfamilies
vaak in te kleine huizen worden
gepropt waarvoor ze dan ook
nog 'woekerhuren' moeten be
talen.
Italië was altijd een doorgangs-
land voor immigranten, maar
dat is de laatste jaren veran
derd. Sociale, gezondheids- en
onderwijsvoorzieningen zijn
niet op de blijvers ingesteld. De
verhouding tussen Italiaanse en
immigrantenkinderen die door
stromen naar het voortgezet on
derwijs, is 5 tot 1.
Vergrijzing
Langzamerhand begint echter
het besef door te breken dat het
land de immigranten hard no
dig heeft. Oorzaak: een laag ge
boortecijfer, vergrijzing. Vol
gens een VN-rapport zal Italië
dat probleem te lijf moeten gaan
door jaarlijks 300.000 immi
granten toe te laten. President
Ciampizei recentelijk, dat „eco
nomische groei alleen mogelijk
is als er meer immigranten ko
men."
De tegenstanders vinden de
kerk aan hun zijde. De Italiaan
se Bisschoppen Conferentie
toonde zich vorige maand ver
ontrust over de opmars van de
islam door een stijgend aantal
gemengde huwelijken. „De is
lam ontkent gelijke rechten
voor vrouwen en erkent veel wij -
verij", was een van de argumen
ten van woordvoerder Antonel-
li.
Er zijn 12.000 geregistreerde
moslim-christenhu welij ken
Maar vorig jaar kregen slechts
100 bruidsparen toestemming
om hun gemengde huwelijk in
de kerk te laten inzegenen. GPD
door Louis Burgers
Leo Bretholz is een geluk
kig inan, en niet alleen
omdat hij de oorlog overleef
de. De 78-jarige joodse Ame
rikaan is herboren, twee keer
zelfs.
De eerste keer toen zijn moe
der hem in 1938 dwong uit
Wenen te vluchten. De twee
de keer was enkele jaren ge
leden toen hij - na zeventig
jaar - hoorde dat zijn vader
met zijn vader was.
Op onderkoelde toon be
schrijft Bretholz de moed en
het geluk waarmee hij bijna
zeven jaar in bezet Europa
overleefde. De Fransen in
terneerden hem, de Duitsers
namen hem gevangen, hij
werd vanuit Drancy (het
Franse Westerbork) op
transport gesteld en miste in
juni 1944 op een haar de
moordpartij in het dorp Ora-
dour sur Glane.
Zijn verhaal is nu ook in het
Nederlands verschenen. Een
geschiedenis van vluchten,
van angst en van een zoek
tocht naar veilig gebied.
Bretholz begon in 1938 aan
zijn zwerftocht door Oosten
rijk en Duitsland, naar het
veilig geachte België. Tot ook
daar de Duitsers binnenvie
len. Hij ging naar Frankrijk
en werd geïnterneerd. Hij
ontsnapte, probeerde weg te
komen naar Zwitserland,
maar werd teruggestuurd.
De Fransen pakten hem op en
zonden hem naar Drancy.
Voor het 'vrije' Frankrijk van
Pétain waren er nu eenmaal
Franse joden, niet zo Franse
joden en joodse vreemdelin
gen. Bretholz viel in die laat
ste categorie. „Ik weet niet
waarom ik het wel heb over
leefd en zoveel anderen niet.
Mijn voortdurende vlucht
kwam voort uit angst. Ik was
steeds bang, want ik wist wat
de Duitsers deden."
De vrees voor Auschwitz
hielp hem zijn laatste kans te
pakken. Met een vriend wist
hij te ontsnappen uit de vee
wagon van transport 42 naar
Polen. Al binnen enkele uren
na het vertrek uit de Parijse
voorstad heersten onbe
schrijflijke omstandigheden
in de treinwagon. Te weinig
lucht, en braaksel, urine en
ontlasting bedekten de bo
dem. Eigenlijk kan Bretholz
nog steeds niet goed uitleg
gen waarom hij en zijn maat
Manfred aan de tralies be
gonnen te rukken. In ieder
geval was er die oude, joodse
moeder, met een kind op
schoot. Ze beet hem toe: „Als
je eruit springt, kun je dit
misschien verder vertellen.
Hoe komen ze anders te we
ten wat hier gebeurt?" En
met haar kruk wijzend:
„Vooruit. Ga."
„Op dat moment was zij een
moeder die haar zoons naar
een veilige haven zond",
schrijft hij zoveel jaren later.
Haar dwingende ogen ziet hij
nog steeds voor zich. Pas na
uren trekken en wrikken,
met truien die met ontlasting
en kots stroef waren ge
maakt, gaven de tralies mee.
Vlak voor Duitsland spron
gen ze.
Hand
Voor Leo Bretholz was er
geen hogere macht die hem
hielp. „Als de hand van God
mij heeft geholpen, waar was
die hand dan toen anderhalf
miljoen joodse kinderen wer
den gedood. Als een God be
staat, dan houdt hij kenne
lijk van mensen die zichzelf
redden."
Ondanks zijn verbittering
over het lot van zoveel mil
joenen geloofsgenoten, con
stateert Bretholz een enkel
positief punt in het fanatis
me waarmee de Duitsers de
joden vervolgden. ,,De Duit
se legers waren in het oosten
de oorlog aan het verliezen.
Ze hadden dringend wapens
en materieel nodig. Maar dat
kregen ze niet. Er waren te
weinig treinwagons. Die
moesten gebruikt worden
voor de transporten van de
joden. Misschien hebben de
Duitsers daarom de oorlog
verloren." GPD
Leo Bretholz, Michael Olesker,
Sprong in het duister, Zeven jaar
op de vlucht voor de Holocaust.
Uitg. Elmar, Rijswijk. ISBN 90
389 1004 5. Prijs f37,50
I
door Mels Pees
In Oostenrijk is dagelijks
het programma Big Bro
ther te zien. In kranten en
praatprogramma's discus
siëren psychologen en politi
ci over de gevaren voor de
deelnemers aan dit soort uit
zendingen. Na de eerste Big
Brother-uitzendingen in Ne
derland kwamen er geen
kritische reacties uit de poli
tieke wereld. In Wenen daar
entegen geven ook politici
commentaar. Zij vergelijken
de positie van de deelnemers
aan het programma met de
positie van Oostenrijk in Eu
ropa en ontdekken verras
sende parallellen én tegen
stellingen.
Zo wijzen de politici erop dat
de deelnemers aan deze tele
visie-uitzendingen vrijwilli
gers zijn die een geldbedrag
kunnen winnen. Het gaat als
het ware om een 'emotionele
peepshow'. Oostenrijk en
zijn bevolking hebben niet
om zo'n permanente controle
a la Big Brother gevraagd,
merken de parlementariërs
op. En te winnen valt er voor
Oostenrijk ook al niets: de
discussie over de FPÖ-rege-
ringsdeelname kost de recre
atiesector een hoop geld.
Net als de bewoners van het
Big- Brotherhuis kan Oos
tenrijk zich niet aan het oog
van de camera ontrekken.
'De dictatuur van de Europe
se Unie' legt een klein land,
de Benjamin van de Europe
se familie, onder de loep en
schoffeert Oostenrijkse poli
tici. Ook deze week krenkte
een buitenlandse politicus
Oostenrijks eer: de presiden
te van het Europees Parle
ment, de Frangaise Nicole
Fontaine, sprak de hoop uit
dat Oostenrijk spoedig weer
een volwaardig lid, ook in
'moreel opzicht', wordt van
de Europese Unie.
Weinig kritiek
Als gevolg van dit soort uitla
tingen waarderen steeds
meer Oostenrijkers het
beleid van de regering-
Schüssel. Ook in de kranten
is weinig kritiek te lezen. De
Oostenrijkse pers verrechtst
opvallend snel. Zelfs een
krant als Die Presse, die er tot
voor kort nog trots op was dat
Karl Marx ooit artikelen le
verde en die in het verleden
een joodse reputatie had,
heeft nu een regeringsvrien-
delijke uitstraling. Die ver-
rechtsing van de media uit
zich niet alleen in een kri
tiekloze houding tegenover
het kabinet, maar blijkt ook
uit de meestal erg Europa-
onvriendelijke commenta
ren. Eén van de redenen voor
deze ommezwaai is mis
schien het feit dat kranten
hier niet kunnen bestaan
zonder forse overheidssubsi
dies. Haider liet al eens we
ten 'geen honden te willen
voeden, die hem als dank
daarvoor bijten'.
Grotere broers
De belangrijkste reden de re
gering niet te zeer aan te val
len is natuurlijk het feit dat
de bevolking helemaal niet
zo ontevreden is met Schüs-
sels kabinet en zich meer en
meer ergert aan de houding
van de grotere broers in Eu
ropa. Dagelijks wordt een
aantal ingezonden brieven
over dit onderwerp gepubli
ceerd, waarin de schrijvers
zich storen aan de kritiek uit
het buitenland en zich erge
ren aan in Oostenrijk levende
buitenlanders. Regeringsle
den die het aandurven de
minachting van Europese
collegae te trotseren, zoals
minister van Financiën
Grasser en kanselier Schüs-
sel zelf, kunnen op applaus
rekenen. Ook het dreigement
van de minister van Buiten
landse Zaken om de Europe
se besluitvorming te vertra
gen indien Oostenrijk verder
moet lijden onder sancties,
komt bij het publiek goed
aan. Om diezelfde reden
windt haast niemand zich
meer op als Haider in Brussel
verkondigt dat Oostenrijk
eventueel weigert zijn Euro
pese afdrachten te betalen.
In tegendeel: zelfs serieuze
kranten reageren instem
mend. Kortom: het gedeelte
lijk isoleren van Oostenrijk
smeedt de mensen tot een
eenheid.
Psychologen waarschuwden
er ten onrechte voor dat de
Big Brother-formule tot ex
plosieve reacties bij de deel
nemers aan de televisieserie
zou kunnen leiden. Het lijkt
er echter op, dat dergelijke
reacties wel degelijk moge
lijk zijn als de bevolking van
een land zich langdurig in
haar privacy bedreigd voelt.
De rubriek Berichten uit Wenen
wordt verzorgd door de Zeeuwse
musicus Mels Dees
door John Wanders
Carlos Llanos is een geboren
Cubaan en, als zovelen van
zijn gevluchte landgenoten,
woonachtig in Miami. Hij is een
aardige kerel en het levende be
wijs dat de Cubaans-Ameri
kaanse gemeenschap in zuid-
Florida geweldig voor zichzelf
kan opkomen. Als Carlos begint
over de Cubaanse dictator Fidel
Castro, klinkt hij beheerst.
Maar elke zin die hij uitspreekt,
maakt hem kwader.
Niet alleen Carlos' ogen en zijn
stem geven zijn groeiende irri
tatie aan. Ook zijn handen. Het
vlaggestokje dat hij vasthoudt,
zwaait op het laatst hinderlijk
dicht langs de ogen van zijn Ne
derlandse gesprekspartner.
„Jullie Europeanen begrijpen
niks van de zaak-Elian", roept
hij verwijtend. Carlos zegt te
weten waarover hij praat, want
hij heeft een tijd in Duitsland
gewoond en is toen ook in Ne
derland geweest. „Een land met
erg liberale opvattingen en ster
ke anti-Amerikaanse gevoe
lens. Overal zag ik afbeeldingen
van Che Guevara (Castro's oude
strijdmakker in de revolutie van
1959 tegen het corrupte regime
van Fulgencio Batista), Jullie
beschouwen Castro als de onge
kroonde koning van de Derde
Wereld, als de belangrijkste
woordvoerder van de ontwikke
lingslanden."
Terrorist
Fidel Castro is een slavendrij
ver, een terrorist, een moorde
naar, verzekert Little Havana,
de Cubaans-Amerikaanse wijk
van Miami, 'Fidel Castro esta
loco' ('Castro is gek'), staat er op
veel van de borden en affiches
waarmee de wijkbewoners in
deze hectische dagen door de
straten rond het kleine huis van
Elians oudoom Lazaro Gonza
lez paraderen.
„Castro is slim", meent Carlos
Llanos. „Hij verdeelt Cubanen
en Amerikanen. Hij verdeelt fa
milies. Hij gebruikt Elians
grootmoeders als pionnen. Hij
gebruikt Elians vader. Zo zal hij
ookElian gebruiken als het kind
terugkeert naar Cuba. Natuur
lijk wordt Elian dan Castro's pi
on in de publiciteitsstrijd tegen
het imperialistische Amerika."
Het dramatische verhaal van
Elian Gonzalez is ook het drama
van Miami. Elian mag geschei
den zijn van zijn vader en zijn
bij de vlucht uit Cuba omgeko
men moeder, talloze inwoners
Elian Gonzalez' oudoom Lazaro schudt de hand van medestanders in Little Havana, Miami.
foto Tony Gutierrez/AP
van de wijk Little Havana leven
al tientallen jaren permanent
gescheiden van hun vaderland
en hun familie. Voor hen is de
Koude Oorlog nooit opgehou
den. „Wij hebben hier in de VS
niks te zoeken", zeggen ze. „Na
tuurlijk willen wij terug naar
een vrij Cuba."
Cuba, zo dichtbij en toch zo ver
weg. De 37-jarige Alberto was
als elfjarig jongetje een fanatie
ke aanhanger van Castro. „Als
jij toen iets negatiefs tegen mij
zou hebben gezegd over Castro,
dan zou ik je naar de keel zijn
gevlogen. Onmiddellijk", be
kent hijKort voor zijn twaal fde
verjaardag kreeg Alberto uit
eerste hand te horen waarom en
onder welke omstandigheden
zijn vader, een voormalige me
destrijder van Castro, lange tijd
in een strafinrichting was opge
sloten. De schellen vielen hem
toen naar eigen zeggen van de
ogen.
Vuurpeloton
Een kwart eeuw later heeft Al
berto nog altijd moeite om zijn
tranen te bedwingen als hij te
rugdenkt aan dat emotionele
onderhoud. „Mijn vader vertel
de mij hoe hij tot acht keer toe
voor een vuurpeloton werd ge
plaatst. Hoe hij de inslag van de
kogels voelde, nadat de geweren
waren ontgrendeld en de scho
ten klonken. Die illusie was zo
sterk dat hij letterlijk ter aarde
stortte. Maar alle acht keer,
werd er met losse flodders ge
schoten."
Alberto hoorde meer over de
psychologische en lichamelijke
martelingen die zijn vader in ge
vangenschap moest ondergaan.
„Mijn vader vertelde hoe hij
soms in een piepkleine cel werd
gezet, waar zijn lichaam net in
paste. Daar drupte langzaam
maar onophoudelijk water op
zijn hoofd. Die druppel was niet
het ergste, vond mijn vader. Het
ergste was dat hij zijn armen
niet kon bewegen en daarom de
straaltjes water die over zijn ge
zicht liepen niet kon wegve
gen."
Alberto slikt en zijn ogen schie
ten vol.
Hij is nog lang niet uitgepraat.
Meer gruwelverhalen volgen.
Over uitgetrokken nagels. Over
elektroschokken op testikels.
Over zijn gevoel van verraad.
Over zijn woede. Hoe hij in het
holst van de nacht zelfgemaakte
a ff iches ophing in de stad met de
tekst 'Fidel moordenaar', een
overtreding waarvoor je vol
gens hem in Cuba automatisch
wordt bestraft met twintig jaar
cel, ongeacht je leeftijd. Over de
exodus naar Amerika. Over het
kapseizen van overvolle boten.
Over landgenoten die voor zijn
ogen werden verzwolgen door
de golven, terwijl Cubaanse mi
litairen en agenten toekeken.
Ook Anthony Lloret en Francis
co de Castillo willen hun ver
haal kwijt. „Mijn grootvader
vertelde mij altijd over de tijd
dat Cuba nog vrij was", zegt An
thony. „Ik ben hier naar toe ge
komen om te vechten voor zijn
geschiedenis." Anthony houdt
een bord in handen met het op
schrift 'Over vrijheid valt niet te
onderhandelen'.
Twijfel
Dit gaat om meer dan het lot van
Elian. Toch knaagt bij een enke
ling in de straat voor het huis
waar het fotogenieke Cubaanse
jongetje nu al bijna vijf maan
den verblijft, de innerlijke twij
fel. Alberto, bijvoorbeeld, heeft
gemengde gevoelens over wat er
met Elian dient te gebeuren.
Zelf de vader van vier kinderen
zegt hij: „Ik weet dat een kind
bij zijn vader hoort. Als Elians
vader hier naar toekomt, naar
dit kruispunt waar wij nu staan,
dan mag hij zijn zoon meene
men, vind ik."
Carlos Llanos vindt van niet.
Niet zolang Elians vader praat
over een terugkeer naar Castro's
Cuba. „Juan Miguel Gonzalez is
gehersenspoeld", verzekert hij.
GPD
Drie doden
Een brand in de woning van de
burgemeester van Medemblik
heeft het leven gekost aan zijn
twintigjarige dochter en twee
nichtjes van zestien en zeven
jaar. De burgemeester en zijn
vrouw konden ternauwernood
aan de vlammenzee ontko
men.
Nieuwe autofabriek
Minister Spitzen opent van
daag een nieuwe autofabriek,
die dankzij Amerikaanse
steun in Eindhoven is ge
bouwd. De firma Van Doome's
Automobielfabriek NV hoopt
dit jaar nog duizend vracht
wagens van de lopende band te
kunnen laten rollen.
Leopold spreekt
Koning Leopold zal vandaag
zijn landgenoten vanuit zijn
verblijf in Zwitserland via de
radio toespreken. Dit gebeurt
na besprekingen met kabi
netsformateur Paul van Zee
land. Over de inhoud van de
toespraak wordt inmiddels
druk gespeculeerd in de Belgi
sche pers.
Griekenland
De Griekse regering van pre
mier Vanizelos is afgetreden,
waarschijnlijk na Amerikaan
se kritiek over de onstabiele si
tuatie in het land. Koning Paul
heeft generaal Plastyras opge
dragen een nieuw kabinet te
formeren.
Uitgever:
J C Boersema
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgsewég 10
Postbus 18
4380 AA Vlissmgen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax: (0118) 470102
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118)484000
Fax. (0118) 472404
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel (0113)273000
Fax. (0113)273010
Terneuzen: Axelsestraat 16
Postbus 51
4530 AB Terneuzen
Tel (0115)686000
Fax. (0115)686009
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel (0114)373839
Fax (0114)373840
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax (0111)454659
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeven) Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener NV
Internet (http://www.pzc.nl):
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
redactie: redactie@pzc.nl
exploitatie: internet@pzc nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden.
zaterdags tot 14.00 uur
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22 00 uur:
Tel (0118)484000
Fax(0118)470100.
Abonnementsprijzen
bij automatische incasso:
(tussen haakjes prijs met acceptgiro)
per maand, 36,70 (n.v.t
perkwartaal: 100,00 101,65)
per jaar ƒ380,00 381,65)
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode
Losse nummers;
maandag t/m vrijdag: 1,85 per stuk
zaterdag 2,75 per stuk
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47 70 65.597
Postbank 35 93 00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd
bij de advertentieorderafdeling
Tel: 0118-484321
UT
wil
ver
het
ricl
ten
der
'{reis
'ter
jop i
ver
Vol
Rechtse politici zoals Bossi spreken zich uit tegen de multiculturele samenleving en werpen zich na
drukkelijk op als verdedigers van christelijke waarden. foto AN F