Italië worstelt met immigranten PZC J PZC feiten en meningen Voor Little Havana is Elian dé kans om Castro te dwarsbomen Schaduw van Haider hangt over regionale verkiezingen Bretholz haalde uit vrees voor Auschwitz kracht om te vluchten berichten uit wenen Oostenrijk ondergaat Big Brother-gevoel 15 april 1950 I zaterdag 15 april 2000 Migranten vormen een be langrijk thema bij de re gionale verkiezingen in Italië, die morgen, 16 april, worden gehouden. Rechtse politici als Um- berto Bossi en Silvio Ber lusconi spreken zich uit tegen de multiculturele samenleving en werpen zich nadrukkelijk op als verdedigers van christe lijke waarden. door Hans Geleijnse Mariame Touré heeft de pech dat ze als zwarte vrouw uit Ivoorkust in Italië woont. Op zoek naar nieuwe woonruimte in Milaan werd haar door huis bazen voortdurend de deur ge wezen met het commentaar: geen plek voor 'extra-commu- nitari'. Dat ze niet behoort tot de grote blanke Europese gemeenschap was haar immers aan te zien. De 35-jarige Toure pikte het niet langer. Per slot van reke ning woonde en werkte ze al zes jaar legaal in Italië. En ook de Italiaanse grondwet verbiedt discriminatie naar huidskleur. Touré stapte naar de rechter en maakte een stukje geschiedenis. De uitspraak deze week stelde haar in het gelijk en veroordeel de het aangeklaagde woningbu reau tot een boete van ruim 1000 gulden. Moskee Het zegt iets over een land met 1,2 miljoenlegale en naar schat ting nog eens 800.000 illegale immigranten, dat een rechter voor het eerst een raciaal dis puut in het voordeel van de ge discrimineerde beslist. Zoals het ook iets zegt dat het aantal moskeeën in het land te tellen is. Rome heeft er bijvoorbeeld maar één. Of dat legale immi granten geen stemrecht hebben, zelfs niet voor wijkraden. Italië, dat minder dan de helft van het EU-gemiddelde aan im migranten binnen de grenzen heeft, worstelt met zijn vreem delingen. Immigranten staan bij een aanzienlijk deel van de autochtone bevolking syno niem voor misdaad en etnische conflicten. Liefst 48,3 procent van de ondervraagden beoor deelde vorig jaar in een opinie peiling van het gerenommeerde instituut Censis de multi-cultu- rele samenleving negatief. Voor sommige politici met ver kiezingskoorts is dat een sma kelijk gegeven. Immigratie is hét thema van de campagne die de rechtse mediamagnaat Silvio Berlusconi en zijn nog rechtsere bondgenoot Umberto Bossi ge zamenlijk voeren voor regionale verkiezingen van zondag. Hun verkiezingsmanifest heeft een idelogische inleiding die er niet om liegtgeen multiculturele sa menleving, maar trouw aan een christelijk maatschappij-mo del, waarbij de staat zich op werpt als beschermer van nor men en waarden, religie, cultuur en taal. Van Bossi waren dit soort ideeën wel bekend. Hij schaamt zich niet voor kreten als 'het zuivere ras van Padania', het noordelij ke deel van Italië dat hij vroeger wilde afscheiden van het armere zuiden, 'waar men niet werkt maar de hand ophoudt'. Maar dat ook Berlusconi zich nu als een Haider opstelt, is nieuw. Je zou om die onzin kunnen la chen maar ik vrees dat er in Eu ropa niet om gelachen wordt", zei de ex-communistische pre mier DAlema vorige week. Zijn partijleider Veltroni voorspelde dat Berlusconi's extreme stand punten van Italië net zo'n Euro pese paria zullen maken als van Oostenrijk. D' Alema's krakende centrum linkse coalitie vreest een verkie zingsoverwinning voor rechts, zondag. De kans is groot dat er dan vervroegde parlementsver kiezingen komen. En na zo'n overweldigend succes kan er gif op worden ingenomen dat rechts opnieuw het 'immigra tieprobleem' van stal zal halen. Mensensmokkel De pijlen van rechts richten zich vooral op de illegale immigra tie. Wekelijks spoelen er, soms letterlijk, honderden geluks zoekers op de Italiaanse kusten aan. 'Mensensmokkelaars in het gevang' en 'gericht schieten op de rubberboten waarmee ze hun lading naai- ons land brengen', luiden enkele van de aanbeve lingen van Berlusconi en Bossi. Ook willen ze intrekking van ontwikkelingshulp aan emigra- tielanden (vooral de Noord- Dat ook Berlusconi zich nu als een Haider opstelt, is nieuw. Afrikaanse en Albanië) die hun grenzen niet afdoende beveili gen. Bovendien zou wettelijk moeten worden geregeld dat im migratie pas mogelijk is, als vanuit het eigen land een ver blijfsvergunning is geregeld. Die komt uiteraard slechts af, als de aspirant-immigrant kan bewijzen dat hij in Italië werk en woonruimte heeft. Zo wordt de indruk gewekt dat foto ANP 'de buitenlanders' nu geen en kele moeite hebben om Italië il legaal binnen te komen. Deze 'clandestini' zouden met hun le gale collega's verantwoordelijk zijn voor stijgende misdaadcij fers. Bossi haalt er maar al te graag de officiële statistieken van het ministerie van Sociale Zaken bij: een kwart van de ge vangenisbevolking is immi grant, in jeugdgevangenissen zelfs meer dan de helft. Dat Italiaanse steden een stuk veiliger zijn dan andere Europe se metropolen, laat 'rechts' ui teraard onvermeld. Zoals ook oorzaken van een naar verhou ding grotere criminaliteit onder buitenlanders niet genoemd worden. Bijvoorbeeld, dat werkgevers legale en illegale immigranten als zwartwerkers gebruiken, goedkoop en op elk gewenst moment aan de dijk te zetten. Het rapport meldt te vens dat immigrantenfamilies vaak in te kleine huizen worden gepropt waarvoor ze dan ook nog 'woekerhuren' moeten be talen. Italië was altijd een doorgangs- land voor immigranten, maar dat is de laatste jaren veran derd. Sociale, gezondheids- en onderwijsvoorzieningen zijn niet op de blijvers ingesteld. De verhouding tussen Italiaanse en immigrantenkinderen die door stromen naar het voortgezet on derwijs, is 5 tot 1. Vergrijzing Langzamerhand begint echter het besef door te breken dat het land de immigranten hard no dig heeft. Oorzaak: een laag ge boortecijfer, vergrijzing. Vol gens een VN-rapport zal Italië dat probleem te lijf moeten gaan door jaarlijks 300.000 immi granten toe te laten. President Ciampizei recentelijk, dat „eco nomische groei alleen mogelijk is als er meer immigranten ko men." De tegenstanders vinden de kerk aan hun zijde. De Italiaan se Bisschoppen Conferentie toonde zich vorige maand ver ontrust over de opmars van de islam door een stijgend aantal gemengde huwelijken. „De is lam ontkent gelijke rechten voor vrouwen en erkent veel wij - verij", was een van de argumen ten van woordvoerder Antonel- li. Er zijn 12.000 geregistreerde moslim-christenhu welij ken Maar vorig jaar kregen slechts 100 bruidsparen toestemming om hun gemengde huwelijk in de kerk te laten inzegenen. GPD door Louis Burgers Leo Bretholz is een geluk kig inan, en niet alleen omdat hij de oorlog overleef de. De 78-jarige joodse Ame rikaan is herboren, twee keer zelfs. De eerste keer toen zijn moe der hem in 1938 dwong uit Wenen te vluchten. De twee de keer was enkele jaren ge leden toen hij - na zeventig jaar - hoorde dat zijn vader met zijn vader was. Op onderkoelde toon be schrijft Bretholz de moed en het geluk waarmee hij bijna zeven jaar in bezet Europa overleefde. De Fransen in terneerden hem, de Duitsers namen hem gevangen, hij werd vanuit Drancy (het Franse Westerbork) op transport gesteld en miste in juni 1944 op een haar de moordpartij in het dorp Ora- dour sur Glane. Zijn verhaal is nu ook in het Nederlands verschenen. Een geschiedenis van vluchten, van angst en van een zoek tocht naar veilig gebied. Bretholz begon in 1938 aan zijn zwerftocht door Oosten rijk en Duitsland, naar het veilig geachte België. Tot ook daar de Duitsers binnenvie len. Hij ging naar Frankrijk en werd geïnterneerd. Hij ontsnapte, probeerde weg te komen naar Zwitserland, maar werd teruggestuurd. De Fransen pakten hem op en zonden hem naar Drancy. Voor het 'vrije' Frankrijk van Pétain waren er nu eenmaal Franse joden, niet zo Franse joden en joodse vreemdelin gen. Bretholz viel in die laat ste categorie. „Ik weet niet waarom ik het wel heb over leefd en zoveel anderen niet. Mijn voortdurende vlucht kwam voort uit angst. Ik was steeds bang, want ik wist wat de Duitsers deden." De vrees voor Auschwitz hielp hem zijn laatste kans te pakken. Met een vriend wist hij te ontsnappen uit de vee wagon van transport 42 naar Polen. Al binnen enkele uren na het vertrek uit de Parijse voorstad heersten onbe schrijflijke omstandigheden in de treinwagon. Te weinig lucht, en braaksel, urine en ontlasting bedekten de bo dem. Eigenlijk kan Bretholz nog steeds niet goed uitleg gen waarom hij en zijn maat Manfred aan de tralies be gonnen te rukken. In ieder geval was er die oude, joodse moeder, met een kind op schoot. Ze beet hem toe: „Als je eruit springt, kun je dit misschien verder vertellen. Hoe komen ze anders te we ten wat hier gebeurt?" En met haar kruk wijzend: „Vooruit. Ga." „Op dat moment was zij een moeder die haar zoons naar een veilige haven zond", schrijft hij zoveel jaren later. Haar dwingende ogen ziet hij nog steeds voor zich. Pas na uren trekken en wrikken, met truien die met ontlasting en kots stroef waren ge maakt, gaven de tralies mee. Vlak voor Duitsland spron gen ze. Hand Voor Leo Bretholz was er geen hogere macht die hem hielp. „Als de hand van God mij heeft geholpen, waar was die hand dan toen anderhalf miljoen joodse kinderen wer den gedood. Als een God be staat, dan houdt hij kenne lijk van mensen die zichzelf redden." Ondanks zijn verbittering over het lot van zoveel mil joenen geloofsgenoten, con stateert Bretholz een enkel positief punt in het fanatis me waarmee de Duitsers de joden vervolgden. ,,De Duit se legers waren in het oosten de oorlog aan het verliezen. Ze hadden dringend wapens en materieel nodig. Maar dat kregen ze niet. Er waren te weinig treinwagons. Die moesten gebruikt worden voor de transporten van de joden. Misschien hebben de Duitsers daarom de oorlog verloren." GPD Leo Bretholz, Michael Olesker, Sprong in het duister, Zeven jaar op de vlucht voor de Holocaust. Uitg. Elmar, Rijswijk. ISBN 90 389 1004 5. Prijs f37,50 I door Mels Pees In Oostenrijk is dagelijks het programma Big Bro ther te zien. In kranten en praatprogramma's discus siëren psychologen en politi ci over de gevaren voor de deelnemers aan dit soort uit zendingen. Na de eerste Big Brother-uitzendingen in Ne derland kwamen er geen kritische reacties uit de poli tieke wereld. In Wenen daar entegen geven ook politici commentaar. Zij vergelijken de positie van de deelnemers aan het programma met de positie van Oostenrijk in Eu ropa en ontdekken verras sende parallellen én tegen stellingen. Zo wijzen de politici erop dat de deelnemers aan deze tele visie-uitzendingen vrijwilli gers zijn die een geldbedrag kunnen winnen. Het gaat als het ware om een 'emotionele peepshow'. Oostenrijk en zijn bevolking hebben niet om zo'n permanente controle a la Big Brother gevraagd, merken de parlementariërs op. En te winnen valt er voor Oostenrijk ook al niets: de discussie over de FPÖ-rege- ringsdeelname kost de recre atiesector een hoop geld. Net als de bewoners van het Big- Brotherhuis kan Oos tenrijk zich niet aan het oog van de camera ontrekken. 'De dictatuur van de Europe se Unie' legt een klein land, de Benjamin van de Europe se familie, onder de loep en schoffeert Oostenrijkse poli tici. Ook deze week krenkte een buitenlandse politicus Oostenrijks eer: de presiden te van het Europees Parle ment, de Frangaise Nicole Fontaine, sprak de hoop uit dat Oostenrijk spoedig weer een volwaardig lid, ook in 'moreel opzicht', wordt van de Europese Unie. Weinig kritiek Als gevolg van dit soort uitla tingen waarderen steeds meer Oostenrijkers het beleid van de regering- Schüssel. Ook in de kranten is weinig kritiek te lezen. De Oostenrijkse pers verrechtst opvallend snel. Zelfs een krant als Die Presse, die er tot voor kort nog trots op was dat Karl Marx ooit artikelen le verde en die in het verleden een joodse reputatie had, heeft nu een regeringsvrien- delijke uitstraling. Die ver- rechtsing van de media uit zich niet alleen in een kri tiekloze houding tegenover het kabinet, maar blijkt ook uit de meestal erg Europa- onvriendelijke commenta ren. Eén van de redenen voor deze ommezwaai is mis schien het feit dat kranten hier niet kunnen bestaan zonder forse overheidssubsi dies. Haider liet al eens we ten 'geen honden te willen voeden, die hem als dank daarvoor bijten'. Grotere broers De belangrijkste reden de re gering niet te zeer aan te val len is natuurlijk het feit dat de bevolking helemaal niet zo ontevreden is met Schüs- sels kabinet en zich meer en meer ergert aan de houding van de grotere broers in Eu ropa. Dagelijks wordt een aantal ingezonden brieven over dit onderwerp gepubli ceerd, waarin de schrijvers zich storen aan de kritiek uit het buitenland en zich erge ren aan in Oostenrijk levende buitenlanders. Regeringsle den die het aandurven de minachting van Europese collegae te trotseren, zoals minister van Financiën Grasser en kanselier Schüs- sel zelf, kunnen op applaus rekenen. Ook het dreigement van de minister van Buiten landse Zaken om de Europe se besluitvorming te vertra gen indien Oostenrijk verder moet lijden onder sancties, komt bij het publiek goed aan. Om diezelfde reden windt haast niemand zich meer op als Haider in Brussel verkondigt dat Oostenrijk eventueel weigert zijn Euro pese afdrachten te betalen. In tegendeel: zelfs serieuze kranten reageren instem mend. Kortom: het gedeelte lijk isoleren van Oostenrijk smeedt de mensen tot een eenheid. Psychologen waarschuwden er ten onrechte voor dat de Big Brother-formule tot ex plosieve reacties bij de deel nemers aan de televisieserie zou kunnen leiden. Het lijkt er echter op, dat dergelijke reacties wel degelijk moge lijk zijn als de bevolking van een land zich langdurig in haar privacy bedreigd voelt. De rubriek Berichten uit Wenen wordt verzorgd door de Zeeuwse musicus Mels Dees door John Wanders Carlos Llanos is een geboren Cubaan en, als zovelen van zijn gevluchte landgenoten, woonachtig in Miami. Hij is een aardige kerel en het levende be wijs dat de Cubaans-Ameri kaanse gemeenschap in zuid- Florida geweldig voor zichzelf kan opkomen. Als Carlos begint over de Cubaanse dictator Fidel Castro, klinkt hij beheerst. Maar elke zin die hij uitspreekt, maakt hem kwader. Niet alleen Carlos' ogen en zijn stem geven zijn groeiende irri tatie aan. Ook zijn handen. Het vlaggestokje dat hij vasthoudt, zwaait op het laatst hinderlijk dicht langs de ogen van zijn Ne derlandse gesprekspartner. „Jullie Europeanen begrijpen niks van de zaak-Elian", roept hij verwijtend. Carlos zegt te weten waarover hij praat, want hij heeft een tijd in Duitsland gewoond en is toen ook in Ne derland geweest. „Een land met erg liberale opvattingen en ster ke anti-Amerikaanse gevoe lens. Overal zag ik afbeeldingen van Che Guevara (Castro's oude strijdmakker in de revolutie van 1959 tegen het corrupte regime van Fulgencio Batista), Jullie beschouwen Castro als de onge kroonde koning van de Derde Wereld, als de belangrijkste woordvoerder van de ontwikke lingslanden." Terrorist Fidel Castro is een slavendrij ver, een terrorist, een moorde naar, verzekert Little Havana, de Cubaans-Amerikaanse wijk van Miami, 'Fidel Castro esta loco' ('Castro is gek'), staat er op veel van de borden en affiches waarmee de wijkbewoners in deze hectische dagen door de straten rond het kleine huis van Elians oudoom Lazaro Gonza lez paraderen. „Castro is slim", meent Carlos Llanos. „Hij verdeelt Cubanen en Amerikanen. Hij verdeelt fa milies. Hij gebruikt Elians grootmoeders als pionnen. Hij gebruikt Elians vader. Zo zal hij ookElian gebruiken als het kind terugkeert naar Cuba. Natuur lijk wordt Elian dan Castro's pi on in de publiciteitsstrijd tegen het imperialistische Amerika." Het dramatische verhaal van Elian Gonzalez is ook het drama van Miami. Elian mag geschei den zijn van zijn vader en zijn bij de vlucht uit Cuba omgeko men moeder, talloze inwoners Elian Gonzalez' oudoom Lazaro schudt de hand van medestanders in Little Havana, Miami. foto Tony Gutierrez/AP van de wijk Little Havana leven al tientallen jaren permanent gescheiden van hun vaderland en hun familie. Voor hen is de Koude Oorlog nooit opgehou den. „Wij hebben hier in de VS niks te zoeken", zeggen ze. „Na tuurlijk willen wij terug naar een vrij Cuba." Cuba, zo dichtbij en toch zo ver weg. De 37-jarige Alberto was als elfjarig jongetje een fanatie ke aanhanger van Castro. „Als jij toen iets negatiefs tegen mij zou hebben gezegd over Castro, dan zou ik je naar de keel zijn gevlogen. Onmiddellijk", be kent hijKort voor zijn twaal fde verjaardag kreeg Alberto uit eerste hand te horen waarom en onder welke omstandigheden zijn vader, een voormalige me destrijder van Castro, lange tijd in een strafinrichting was opge sloten. De schellen vielen hem toen naar eigen zeggen van de ogen. Vuurpeloton Een kwart eeuw later heeft Al berto nog altijd moeite om zijn tranen te bedwingen als hij te rugdenkt aan dat emotionele onderhoud. „Mijn vader vertel de mij hoe hij tot acht keer toe voor een vuurpeloton werd ge plaatst. Hoe hij de inslag van de kogels voelde, nadat de geweren waren ontgrendeld en de scho ten klonken. Die illusie was zo sterk dat hij letterlijk ter aarde stortte. Maar alle acht keer, werd er met losse flodders ge schoten." Alberto hoorde meer over de psychologische en lichamelijke martelingen die zijn vader in ge vangenschap moest ondergaan. „Mijn vader vertelde hoe hij soms in een piepkleine cel werd gezet, waar zijn lichaam net in paste. Daar drupte langzaam maar onophoudelijk water op zijn hoofd. Die druppel was niet het ergste, vond mijn vader. Het ergste was dat hij zijn armen niet kon bewegen en daarom de straaltjes water die over zijn ge zicht liepen niet kon wegve gen." Alberto slikt en zijn ogen schie ten vol. Hij is nog lang niet uitgepraat. Meer gruwelverhalen volgen. Over uitgetrokken nagels. Over elektroschokken op testikels. Over zijn gevoel van verraad. Over zijn woede. Hoe hij in het holst van de nacht zelfgemaakte a ff iches ophing in de stad met de tekst 'Fidel moordenaar', een overtreding waarvoor je vol gens hem in Cuba automatisch wordt bestraft met twintig jaar cel, ongeacht je leeftijd. Over de exodus naar Amerika. Over het kapseizen van overvolle boten. Over landgenoten die voor zijn ogen werden verzwolgen door de golven, terwijl Cubaanse mi litairen en agenten toekeken. Ook Anthony Lloret en Francis co de Castillo willen hun ver haal kwijt. „Mijn grootvader vertelde mij altijd over de tijd dat Cuba nog vrij was", zegt An thony. „Ik ben hier naar toe ge komen om te vechten voor zijn geschiedenis." Anthony houdt een bord in handen met het op schrift 'Over vrijheid valt niet te onderhandelen'. Twijfel Dit gaat om meer dan het lot van Elian. Toch knaagt bij een enke ling in de straat voor het huis waar het fotogenieke Cubaanse jongetje nu al bijna vijf maan den verblijft, de innerlijke twij fel. Alberto, bijvoorbeeld, heeft gemengde gevoelens over wat er met Elian dient te gebeuren. Zelf de vader van vier kinderen zegt hij: „Ik weet dat een kind bij zijn vader hoort. Als Elians vader hier naar toekomt, naar dit kruispunt waar wij nu staan, dan mag hij zijn zoon meene men, vind ik." Carlos Llanos vindt van niet. Niet zolang Elians vader praat over een terugkeer naar Castro's Cuba. „Juan Miguel Gonzalez is gehersenspoeld", verzekert hij. GPD Drie doden Een brand in de woning van de burgemeester van Medemblik heeft het leven gekost aan zijn twintigjarige dochter en twee nichtjes van zestien en zeven jaar. De burgemeester en zijn vrouw konden ternauwernood aan de vlammenzee ontko men. Nieuwe autofabriek Minister Spitzen opent van daag een nieuwe autofabriek, die dankzij Amerikaanse steun in Eindhoven is ge bouwd. De firma Van Doome's Automobielfabriek NV hoopt dit jaar nog duizend vracht wagens van de lopende band te kunnen laten rollen. Leopold spreekt Koning Leopold zal vandaag zijn landgenoten vanuit zijn verblijf in Zwitserland via de radio toespreken. Dit gebeurt na besprekingen met kabi netsformateur Paul van Zee land. Over de inhoud van de toespraak wordt inmiddels druk gespeculeerd in de Belgi sche pers. Griekenland De Griekse regering van pre mier Vanizelos is afgetreden, waarschijnlijk na Amerikaan se kritiek over de onstabiele si tuatie in het land. Koning Paul heeft generaal Plastyras opge dragen een nieuw kabinet te formeren. Uitgever: J C Boersema Hoofdredactie: A L Oosthoek D. Bosscher (adjunct) A L. Kroon (adjunct) Centrale redactie: Oostsouburgsewég 10 Postbus 18 4380 AA Vlissmgen Tel. (0118) 484000 Redactiefax: (0118) 470102 Vlissingen: Postbus 18 4380 AA Vlissingen Tel (0118)484000 Fax. (0118) 472404 Goes: Voorstad 22 Postbus 31 4460 AA Goes Tel (0113)273000 Fax. (0113)273010 Terneuzen: Axelsestraat 16 Postbus 51 4530 AB Terneuzen Tel (0115)686000 Fax. (0115)686009 Hulst: 's Gravenhofplein 4 4561 AJ Hulst Tel (0114)373839 Fax (0114)373840 Zierikzee: Grachtweg 23a Postbus 80 4300 AB Zierikzee Tel. (0111)454647 Fax (0111)454659 Opening kantoren: Maandag t/m vrijdag van 8.00 tot 17.00 uur Zierikzee en Hulst: 8.30-17.00 uur Zaterdags in Vlissingen van 8.00 tot 10.30 uur Auteursrechten voorbehouden Uitgeven) Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener NV Internet (http://www.pzc.nl): Postbus 18 4380 AA Vlissingen redactie: redactie@pzc.nl exploitatie: internet@pzc nl Bezorgklachten: 0800 - 0231231 of maandag t/m vrijdag: op de kantoren gedurende de openingstijden. zaterdags tot 14.00 uur op de kantoren door de klacht in te spreken op de band of de verwijzing op te volgen. Overlijdensadvertenties: tijdens kantooruren en uitsluitend maandag- t/m vrijdagavond van 20.30 tot 22.00 uur en zondagavond van 20.00 tot 22 00 uur: Tel (0118)484000 Fax(0118)470100. Abonnementsprijzen bij automatische incasso: (tussen haakjes prijs met acceptgiro) per maand, 36,70 (n.v.t perkwartaal: 100,00 101,65) per jaar ƒ380,00 381,65) Voor toezending per post geldt een toeslag. Beëindiging van abonnementen uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor het einde van de betaalperiode Losse nummers; maandag t/m vrijdag: 1,85 per stuk zaterdag 2,75 per stuk Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW Bankrelaties ABN AMRO 47 70 65.597 Postbank 35 93 00 Advertenties Alle advertentieopdrachten worden uitgevoerd onder toepassing van de algemene voorwaarden van Uitgeverij PZC BV alsmede de regelen voor het advertentiewezen Tarieven kunnen tijdens kantooruren worden opgevraagd bij de advertentieorderafdeling Tel: 0118-484321 UT wil ver het ricl ten der '{reis 'ter jop i ver Vol Rechtse politici zoals Bossi spreken zich uit tegen de multiculturele samenleving en werpen zich na drukkelijk op als verdedigers van christelijke waarden. foto AN F

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2000 | | pagina 2