Gesubsidieerd terug naar het land van herkomst kwar taal PZC reportage 26 zaterdag 1 april 2000 RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE De nieuwe Remigratiewet die op 1 april van kracht wordt, is nu al een succes. Duizenden ex-gastarbeiders uit Turkije en Marokko en ex-rijksgenoten uit Suriname laten zich overal in het land uitgebreid informeren over de mogelijkheden om met subsidie terug te keren naar het land van herkomst. Het Nederlands Migratie Instituut, ooit opgericht om Nederlanders te helpen emigreren, is er maar druk mee. Maar praat niet over 'oprotpremie', want dan w orden ze in Utrecht giftig. De migratie gebeurt vrijwillig en individueel. „Wij helpen alleen maar." De droom van een goed bestaan in het rijke Nederland is voorbij. Naci Ya- vas en Mustafa Temizsoy rest weinig an ders dan een terugkeer naar hun land van herkomst, Turkije. Aandachtig horen zij de uitleg aan over de nieuwe Remigratie- wet door migratieconsulent Memis Demi- rei. De beide veertigers willen terug naar hun streek in het midden van hun land. „In Nederland is het alleen maar stress, stress, en nog eens stress", leggen ze uit. „Als ik een paar weken in Turkije ben, hoef ik geen pillen meer te slikken. Dan gaat het allemaal goed." Met nog zo:n dertig andere belangstellen den luisteren ze in een vergaderzaaltje van de Yavuz Sultan Selim moskee in een tochtige buitenwijk van Zwijndrecht naar Demirci. In rap Turks, doorspekt met woorden als Schengen, visum, zie kenfonds, AOW en bedrijfspensioen fonds, legt hij de betekenis van de nieuwe wet uit. Als consulent van het Nederlands Migratie Instituut (NMI) is hij hier op uitnodiging. Overal in het land vinden overdag, maar vooral 's avonds en in het weekeinde, dit soort voorlichtingsbijeen komsten plaats. Yavas, inmiddels 26 jaar in Nederland, kwam hier met zijn vader. Hij vond werk in de metaalindustrie, trouwde en kreeg twee zoons. De 42-jarige is al geruime tijd werkloos. Hij heeft problemen met de so ciale dienst, die zijn uitkering blokkeert, en met deurwaarders. Zijn gepensioneer de vader is al terug naar zijn vaderland. „Teruggaan naar Turkije is beter", zegt Yavas. „Daar zou ik boer kunnen worden, een paar schapen houden, kippen en een koe. Daar kun je goed leven." Zijn vriend Temizsoy, die begon bij Neds- taal en daarna slager werd en nog later marktkoopman, kwam 22 jaar geleden als student naar Nederland. Maar hij kon zijn studie hier niet afmaken. Na een operatie raakte hij een jaar gele den in 'de stress'. Ook hij ziet het hier niet meer zitten. Voor beiden geldt dat hun vrouw liever in Nederland wil blijven, waarmee hun migratieplannen direct een forse knauw krijgen. Want een van de voorwaarden van de nieuwe wet is dat het gezin terugkeert, en dat in ieder geval een van de partners de Nederlandse nationa liteit opgeeft. Verder worden de reiskosten vergoed en ontvangt het echtpaar tot het eind van hun leven een beperkte uitkering vanuit Nederland. In ruil hiervoor moeten ze toe zeggen zich niet meer in Nederland te wil len vestigen. Voor kinderen gelden lichte re regels. Die kunnen onder bepaalde voorwaarden wel terugkeren naar Neder land. Het loopt storm op de voorlichtingsbij eenkomsten, zegt Demirci. Gemiddeld beluisteren zo'n 100 belangstellenden zijn uitleg. Inmiddels hebben de consu lenten zo'n vijftien tot twintig groepen toegesproken. Na dit weekeinde volgen nog eens honderd bijeenkomsten. Demirci: „De mensen willen vooral weten of Nederland hen weg wil hebben. Dat was ook hier de eerste vraagt Ook vragen ze hoe lang de uitkering doorgaat en of er een onderzoek wordt verricht naar een eventueel vermogen in Turkije. Vaak zijn ze bang dat ze hun oudedagsvoorziening mislopen." „Het gaat vaak om eerste generatie mi granten, de mensen die als gastarbeider naar Nederland kwamen. Hun droom was om rijk terug te keren naar Turkije. In plaats daarvan zijn ze hier gebleven. Ze hebben geen Nederlands geleerd. Het bracht ze in een sociaal isolement. Voor integratie is het nu te laat." Hij heeft het verhaal vaker gehouden, zo als blij kt u it zij n snelle gebarenVeelvoor komende vragen beantwoordt hij al di rect. Het dertigtal Turkse mannen - er is geen vrouw bij, wel wat jongens - luistert gespannen. Af en toe gaan ze onderling in discussie. Demirci maakt van de gelegen heid gebruik ook de hoofdzaken van de Nederlandse sociale wetgeving uit te leg gen. „Ik leg uit dat ze niet bang hoeven te zijn dat zij hun opgebouwde rechten kwijtra ken. Ook zeg ik dat deze regeling van kracht blijft zolang in Nederland de de mocratie blijft bestaan. Dat zegt minister Van Boxtel (grote steden beleid) ook al tijd. De regeling kreeg massale steun in de Tweede Kamer." Veel aanvragen Volgens NMI-directeur Inang Kutluer, biedt de nieuwe wet veel Turken, Marok kanen en Surinamers - om de grootste groepen te noemen - een betere mogelijk heid terug te keren dan de vijftien jaar ou de bestaande regeling. Hij verwacht dan ook na dit weekeinde een groot aantal Naci Yavas:„Als ik in Turkije ben, hoef ik geen pillen meer te slikken." ni euwe aanvragen van de kant van kandi daat-migranten. Onder de oude regeling, die gericht was op vijftig-plussers, keer den de afgelopen jaren al ruim twintig duizend allochtonen terug naar de landen waar Nederland zijn gastarbeiders vond. Directeur Kutluer denkt dat de nieuwe regeling zo veel gunstiger is en zo veel meer mogelijkheden biedt, dat een nieu we stroom op gang komt. De belangrijkste wijzigingen betreffen de verlaging van de leeftijd, de vergoeding van de ziektekostenpremie en een meerja rig visum om als toerist Nederland en de Schengen-landen te kunnen bezoeken. In alle gesprekken wordt benadrukt dat spijtoptanten binnen een jaar zonder pro blemen naar Nederland kunnen terugke ren. Ook wordt de subsidie geïndividualiseerd in geval van scheiding. Dat laatste is vooral van belang voor de vrouwen, die anders bang bleken tegen hun zin en zon der inkomen in het land van herkomst al leen achter te blijven. „Ik schat dat onze doelgroep uit ongeveer 175.000 mensen bestaat. In principe zijn dat de 45-plussers uit de traditionele mi gratielanden. Voor het eerst geldt de rege ling ook voor ex-gastarbeiders uit Span je, Portugal, Italië en Griekenland. Met name oudere Spanjaarden wilden graag terugkeren. Dat kon niet, omdat het land lid is geworden van de EU. Daarom kon den zij hun uitkering niet mee nemen." Ook Molukkers kunnen een beroep doen op de wet. Hulp De regeling biedt remigranten financiële hulp bij de verhuizing, een overgangssub sidie en daarna een permanente uitke ring, variërend van 930 tot 1583 gulden. Deze bedragen zijn vijftien jaar geleden bepaald, en waren toen afhankelijk van het prijsniveau. Daarom krijgt iemand die naar Marokko of Suriname terugkeert maandelijks meer dan iemand die naar Frankrijk gaat. Zo zijn er nogal wat ver houdingen scheef. Pas vanaf volgend jaar worden de bedra gen - 'eindelijkreageren ze bij het NMI - geïndexeerd. Eigenlijk zouden ook de be dragen van dèoude' regeling moeten wor den aangepast, maar daarvoor ontbreekt volgens het kabinet het geld. Op deze be dragen gelden kortingen voor alleen staanden en eenoudergezinnen. Het be- foto Roland de Bruin drag is net genoeg om in het land van herkomst te leven, mits op het platteland en in een eigen huis, schat Kutluer. De uitkering is bedoeld als basisbedrag om een nieuw leven te beginnen. Bijver dienen is niet alleen toegestaan, maar zelfs gewenst. En mocht straks blijken dat de uit Nederland overgemaakte AOW- uitkering lager is dan de subsidie, dan wordt deze aangevuld. Dat geldt ook voor WAO'ers, die te maken kunnen krijgen met een afschatting waardoor hun uitke ring wordt verlaagd. Kutluer benadrukt dat het NMI uitslui tend zorgt voor de begeleiding van de re migranten. „De uitvoering van de wet is een zaak van de Sociale Verzekerings bank (SVB). Wij informeren en begelei den. Eerst via voorlichtingsbijeenkom sten. Later volgen individuele gesprekken. Wij helpen bij het invullen van de formulieren en zorgen dat ze bij de SVB komen." Kutluer: „Het doel is de definitieve terug keer van de migrant naar zijn land van herkomst, of (in het geval van asielzoe kers met een verblijfsvergunning) het doorreizen naar een derde land. Daarom moeten remigranten ook afstand doen van de Nederlandse nationaliteit. Aan de andere kant krijgen ze een meerjaren vi sum, zodat ze elk jaar zonder problemen maximaal drie maanden naar Nederland kunnen komen voor familiebezoek of ont moetingen met vrienden." Oprotpremie Een aanvullende voorwaarde is de regel dat de migranten minstens een half jaar werkloos moeten zijn, en in die tijd een uitkering moeten hebben genoten. Het gezin gaat mee terug, behalve eventuele minderjarige kinderen voor wie een voogd is gevonden. Voor jongeren die voor him achttiende alsnog besluiten naar Nederland terug te keren, geldt een soepele regeling via de Vreemdelingenwet. „Het gaat beslist niet om een oprotpre mie", reageert Kutluer fel op de veelge hoorde stelling dat het migranten wel erg gemakkelijk wordt gemaakt. „Het is een vrijwillig besluit, en wordt individueel genomen. Wij stimuleren niets. Wij hel pen, wanneer de mensen zelf willen terug keren." Met deze regeling vervult Nederland een voortrekkersrol. Nergens andersin de we reld bestaan naast bepalingen voor bin nenkomst ook in een wet vastgelegde voorzieningen bij remigratie. Inmiddels hebben de Belgische radio en het Duitse ZDF Kutluer deze week al aan de tand ge voeld over de details van de remigratie- wet. Die internationale belangstelling zal de 43-jarige Mustafa Temizsoy een zorg zijn. De oud-staalarbeider, slager en markt koopman constateert alleen dat Neder land hem weinig meer te bieden heeft. Zijn oudste kind is inmiddels getrouwd, de twee anderen van zeventien en veertien wonen nog thuis. Net als de meeste andere Turken in de groep weet hij één ding zeker: 930 gulden per maand is niet genoeg om van rond te komen. Iedereen is wel eens terug geweest voor een vakantie en heeft meegemaakt hoe de inflatie de waarde van het Turks pond uitholde. Vaak wordt huishuur ge heven in dollars of marken, zeker voor uit het buitenland teruggekeerden. Dat zijn immers 'rijke Turken'. „Ik kom hier vaak om koffie te drinken. Maar de meesten zijn te oud. Daar kan ik niet mee praten, Eigenlijk wil ik wel naar het café, maar dat kost me te veel. Daar heb ik het geld niet voor. Thuis zitten kan ik ook niet permanent. Ik wil eigenlijk te rug naar Turkije, maar mijn vrouw is het niet met mij eens. Misschien moet ik al leen gaan. Maar ja, wat moet ik daar dan doen?" Louis Burgers

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2000 | | pagina 26