Religie redding voor Jerine Fleurke
Opleiding
voetbal in
de maak
Groenendaal wint
eindelijk Loenhout
Winstpunten vliegen
ruiters om de oren
bij Indoor Zeeland
Millenniumloop
Zoutelande in
trek bij atleten
Schansspringer Schmitt al vroeg in vorm
Ministeries doen onderzoek
m. si
1
por
donderdag 30 december 1
999
OBERSTDORF - Martin Schmitt (foto) heeft gisteren de eerste wedstrijd van het vierschansentoernooi gewonnen. De tweevoudig
Duitse wereldkampioen liet in Oberstdorf onder toeziend oog van 20.000 toeschouwers na twee sprongen een totaal van 243 punten
noteren en hield daarmee de Oostenrijkers Golberg (233,2 punten) en Widhölzl (222,7 punten) achter zich.
foto Jürgen Schwarz/Reuters
Voormalig volleybalinternational mist alleen nog het wedstrijdgevoel
van onze sportredactie
DEN HAAG - Het opleiden van
jonge profvoetballers buiten de
Europese Unie moet een vol
waardige studie worden. Op
verzoek van een aantal Neder
landse clubs bekijken de minis
teries van VWS en Onderwijs of
Nederland in augustus 2001 de
wereldprimeur van een middel
bare beroepsopleiding voor
voetballers krijgt.
De opleiding wordt geïnte
greerd in een reguliere algemeen
vormende opleiding en moet
worden verzorgd door diverse
afdelingen van het Regionale
Opleidingen Centrum. De stu
die voetbal gaat 30 tot 40 pro
cent van het lesrooster beslaan
en wordt door de clubs zelf ge
geven
Het idee van de speciale voet-
balschool is bij clubs geboren na
een grootscheeps onderzoek van
de arbeidsinspectie. Die consta
teerde vorige maand onder de 36
clubs in het betaalde voetbal 26
overtredingen bij het naleven
van de Wet arbeid vreemdelin
gen (Wav). Acht spelers van bo
ven de 18 jaar en achttien voet
ballers jonger dan 18 jaar van
onder meer Feyenoord en Vites
se bleken niet over de vereiste
papieren te beschikken. Een
aantal van hen dreigt binnen
kort ons land te moeten verla
ten.
Vergunning
Dm een speler van buiten de Eu
ropese Economische Ruimte
(Europese Unie aangevuld met
LJsland, Noorwegen, en Liecht
enstein) aan te trekken, is een
tewerkstellingsvergunning no
dig. Door Arbeidsvoorziening
Nederland wordt daarin een
zeer terughoudend beleid ge
voerd. Vergunningen worden in
de regel niet verstrekt aan spe
lers jonger dan 18 jaar. Alleen in
zeer speciale gevallen, zoals in
het verleden de Braziliaan Ro-
naldo (PSV) en Nigeriaan Kanu
(Ajax) wordt van die regel afge
weken.
Clubs uit het betaalde voetbal
zien een middelbare voetbal-
school als redding voor het be
taalde voetbal. Ze denken al
leen niet verder achterop te
raken wanneer ze ook in de toe
komst over jonge buitenlandse
talenten kunnen blijven be
schikken. Tijdens gesprekken
met minister Hermans en
staatssecrataris Adelmund van
Onderwijs en staatssecretaris
Vliegenhart van Sport hebben
de clubs begrip voor hun pro
blemen gevonden.
Ajax, PSV, Feyenoord, Vitesse,
FC Twente, De Graafschap en
NAC hebben een werkgroep ge
vormd, die een officiële aan
vraag voor de voetbalschool
gaat voorbereiden. De bedoe
ling is dat de studenten in ieder
geval een verblijfsvergunning
voor de duur van de opleiding
krijgen. „Nu is het afwachten
hoe het ministerie van Justitie
over het plan denkt. Het is de
vraag of ze in het huidige
wetstelsel een uitzondering wil
len maken voor voetballers", al
dus een woordvoerder van het
ministerie van VWS. „Wij vin
den in ieder geval dat we de
clubs moeten steunen." ANP
van onze sportredactie
LOENHOUT - Richard Groe-
nendaal heeft een imposante
erelijst opgebouwd. De veldrit
in Loenhout ontbrak echter nog
altijd op zijn palmares. De Ra-
bo-renner wist de cross gisteren
eindelijk aan zijn lijst toe te voe
gen. Het was de tweede over
winning op rij voor Groenen-
daal, die eindigde voor Sven
Nijs en Adri van der Poel. Zon
dag zegevierde hij in de Super
prestige wedstrijd in Diegem.
De cross in Loenhout behoort
dit seizoen niet tot de cyclus
voor de Superprestige of de we
reldbeker. Toch wilde Groenen-
daal de wedstrijd graag een keer
winnen. „Dit is toch een klassie
ker. Mijn motivatie aan de start
was daarom groot. Het is een
mooie koers die op mijn lijst
thuishoort."
Groenendaal bracht Nijs voor
het Belgische publiek opnieuw
een gevoelige nederlaag toe.
Donderdag staat de achtste
koers om de Superprestige in
Surhuisterveen op het pro
gramma. Groenendaal en Nijs
zitten elkaar daarin op de hie
len. De Belg, die aan het begin
van dit seizoen domineerde, zag
zijn voorsprong slinken tot zes
punten. Zijn maximale marge
bedroeg dertig. De laatste zege
van Nijs dateert alweer van 11
december. Toen won hij de rit
om de Superprestige in Hoog
straten.
Toch wanhoopt Nijs niet. „Ik
had mij hier graag willen revan
cheren voor de nederlaag van
zondag in Diegem", aldus Nijs.
„Toen voelde ik me goed, maar
ik had te veel pech. Groenen
daal was vandaag gewoon ster
ker, maar ik heb geen reden om
nerveus te worden. Ik doe nog
steeds met de besten mee."
Groenendaal en Nijs pakten na
de start de leiding in de wed
strijd. In het begin kon Nijs bij
een passage in het parkoers
steeds winst pakken. Als enige
sprong hij op de fiets over een
slootje heen.
Groenendaal moest daar terrein
prijsgeven, omdat hij moest lo
pen. De renner uit Sint Mi
chielsgestel kon het verschil
steeds weer goed maken. In de
vierde ronde nam hij definitief
afstand van zijn Belgisch op
ponent en finishte uiteindelijk
met een voorsprong van veertig
seconden. ANP
Van de ene op de andere dag
stopte ze met topvolleybal. Ze
móest. Een mysterieuze pijn in
de benen, vandaar. Het maakte
Jerine Fleurke soms aardig de
pressief, maar het geloof sleep
te de Amsterdamse (26) erop de
moeilijkste momenten door
heen. „Ik heb nooit geleerd
mijn gevoelens te uiten."
Frank Buschmann
Geen enkele tastbare herin
nering aan haar leven als
volleybalster siert de licht
blauwe wanden in de knusse
woonkamer in Amsterdam-
West. Niet eens een bescheiden
foto. Hoewel ze toch het nodige
heeft beleefd. „Foto's roepen
bij mij gevoelens op aan mijn
actieve periode," stelt Jerine
Fleurke. „Dat is niks voor mij.
Ik zou het spelletje te veel mis
sen als ik steeds beelden van
mezelf zou zien."
Af en toe nog gaat ze kijken bij
AMVJ, haar oude cluppie, te
vens haar laatste werkgever in
Nederland. Wedstrijden van
het nationaal team slaat ze
normaal gesproken over. Het
volkslied, het oranje shirt, alles
eromheen - het doet haar alle
maal weinig meer. „Wat ik mis,
is het bewegen. Me lekker uit
leven. Over de grond rollen,
duiken naar een bal, verdedi
gen. Ik deed het altijd graag.
Nu kan het niet meer en dat is
een ramp," vertelt ze met lichte
stemverheffing
In de zomer van 1997 verdween
Jerine Fleurke van het volley
balpodium. Plots. Zonder veel
ophef, via de achterdeur. Maar
vooral: ongewild. „Bij stoppen
denk ik aan een mooie laatste
wedstrijd in een volle zaal of
nog één groot toernooi. Bij mij
ging het totaal anders. Ik heb
niet eens kunnen afbouwen.
Ineens was het over en uit. Zó
had ik me mijn afscheid in elk
geval niet voorgesteld."
Irritaties
Het begin van het einde diende
zich vele jaren eerder aan. Toen
ze nog bij Volco in Ommen bal
de. In haar benen openbaarden
zich de eerste irritaties. „Ikhad
een strak gevoel in mijn knie
holtes," draait Fleurke de film
terug. „Op de spieren kwam
steeds meer spanning te staan.
Heel gek, maar zolang ik in be
weging was, ging het wel. Op
het moment dat ik stil stond,
werden de klachten erger."
Zo zou het jarenlang gaan.
Fleurke ging ziekenhuis in,
ziekenhuis uit, onderging het
ene na het andere onderzoek en
had zowat een abonnement op
allerlei therapeuten. Er wer
den vele scans en foto's ge
maakt, maar de artsen bleven
voor een raadsel staan. Nie
mand kon de oorzaak van de
pijn achterhalen, het bleef
slechts bij gissen en derhalve
restte Fleurke weinig anders
dan voortsudderen. Ze trainde,
ze speelde, maar eenmaal in
ruste kwamen de pijnprikkels
weer bovendrijven.
Ruim twee jaar terug werd de
pijn zo hevig, dat ze twijfelde
of doorgaan wel zin had. Het
Nederlands team stond op het
punt naar Azië af te reizen voor
de Grand Prix. „Ik heb Gido
Vermeulen, de assistent van
Bert Goedkoop die toen nog
bondscoach was, gebeld om
hem te zeggen dat ik niet mee
zou gaan. Ik zakte steeds in el
kaar, kon mijn benen niet meer
rechthouden. Toch heb ik me
door Vermeulen laten overha
len. Je had me moeten zien. Ik
kon niet eens normaal lopen als
ik een tijdje stil had gestaan.
Irena Machovcak droeg me
naar het ontbijt, op haar rug
ging ik ook naar mijn kamer."
Klachten
Terug in eigen land werd een
MRI-scan gemaakt van haar
rug. „Ze dachten dat de pijn
wel eens vanuit de rug kon ko
men." Fleurke bleek een tus
senwervelschijf beschadigd te
hebben. „Maar of dat ook de
oorzaak was van de kl achten in
mijn benen, weten ze tot op de
dag van vandaag nog niet."
Een operatie werd niet over
wogen. Rusten en therapie kre
gen voorrang. Tevergeefs. Het
zou nooit meer goedkomen, de
klachten bleken chronisch van
aard. Fleurke belandde in de
wao, ze kon niks, verpieterde
thuis. Depressiviteit kreeg
haar in een sterke greep. „Ik
had enorme huilbuien. Voelde
me vreselijk down. Ik zat maar
thuis, wist niet wat ik uit ver
veling moest doen. En als je
niks kunt, voel je je nutteloos.
Doelloos. Ik lag maar op de
bank televisie te kijken, iets
wat ik vroeger nooit deed. Ik
was niet gericht op een terug
keer in de maatschappij. Die
periode was heel moeilijk. Ik
zag geen vooruitgang, had
geconfronteerd met wat ik heb,
en daar zit ik niet op te wach
ten. In een groep kan ik mezelf
niet zijn, want ik heb nooit ge
leerd mijn gevoelens te uiten."
In de top van het volleybal
maakte het gebrek aan die ei
genschap Fleurke min of meer
tot 'einzelganger'. In Japan,
waar ze in het na-olympische
seizoen '96/'97 bij Ito Yokado
een paar grote zakken yens op
haalde, kwam haar dat aardig
van pas. Daar was Fleurke re
gelmatig op zichzelf aangewe
zen. „Ik had er alle tijd om de
bijbel goed uit te spitten," blikt
ze lachend terug.
Nieuw leven
Lachen kan ze weer een beetje.
Aan het einde van een tunnel
die de afgelopen periode vooral
leed bracht, verschijnt flauw
licht. Thuis kan Fleurke weer
een beetje rommelen, de boel
schoonmaken, en één ochtend
per week werkt ze als vrijwilli
ger op een school. Het is niet
veel, bekent ze, maar het is iets.
„Ik werk graag met kinderen.
Dat kan nu. Ik ben ervan over
tuigd dat dat het werk is van
Hem. Klinkt heel zwaar, maar
ik weet zeker dat God me leidt.
Hij geeft me het vertrouwen
dat ik dit werk kan. Ik hoop al
leen dat ik in de toekomst iets
meer met kinderen kan doen.
Assistente in een kleuterklas
lijkt me wel leuk."
Ze beschouwt dit als een nieuw
leven. „Ik ben niet meer elke
dag bezig met topvolleybal. Ik
krijg er steeds minder binding
mee. Dadelijk beginnen de
meiden in Bremen aan het
olympisch kwalificatietoer
nooi, maar ik kan niet zeggen
dat het nu extra gaat kriebelen
bij mijWat ik al aangaf: ik mis
het spelletje, het wedstrijdge
voel, de spanning vooraf. Maar
het reizen, het vele onderweg
zijn, het leven in hotels en
sporthallen, nee, dat mis ik al
lemaal niet."
Met mensen uit het wereldje
heeft ze amper nog contact.
Irena Machovcak spreekt ze
nog wel eens, en Ingrid Visser.
Maar voor de rest... Van Top
Volleybal Nederland, de stich
ting waar de nationale teams
onder ressorteren, heeft ze na
haar gedwongen vaarwel nooit
meer iets gehoord. Bitter: „Dat
is triest, maar je merkt dan ook
gelijk hoe hard topsport is.
Hard dus. Keihard."
door Lucien Roelandt
GOES - De dressuurruiters uit
de basisorganisaties gingen tij
dens Indoor Zeeland uitstekend
van start, getuige het grote aan
tal winstpunten dat gisteren in
de Zeelandhallen viel te note
ren. Verschillende combinaties
zagen hun erelint zelfs verge
zeld gaan van twee bonuspun-
ten.
De -Goese amazone Anne Zan-
dee, met Hexagons Raiman
winnaar van de klasse L groep
B, kwam voor dit tweede extra-
tje één puntje tekort. Een tekort
dat voornamelijk te wijten was
aan slordigheidjes in de over
gangen. Ook voor de met 165
punten als tweede eindigende
Marjolein van Kerckhoven met
de veel uitstraling tonende
Kingston H is er nog wat werk
aan de winkel.
De combinatie uit Ossenisse
wisselde een aantal bijzonder
goed uitgevoerde onderdelen af
met enkele zeer slechte. Vooral
het van hand veranderen en de
arbeidsdraf bezorgden Marjo
lein van Kerckhoven en de don
kerbruine Variant-zoon proble
men. Petra de Kam werd met
163 punten een goede derde
prijswinnaar. De amazone uit
Westkapelle liet met de soepel
bewegende zesjarige ruin Leroy
weinig hoogstandjes zien, maar
liet zich door de jury ook niet op
fouten betrappen.
Hoogtepunten
Hoogtepunten waren er wel te
zien in de proef van Miranda
Weijermans met de zich schitte
rend tonende Onyx. Vooral in de
galop maakte de zwartbruine
Haarlem-zoon veel indruk. Het
geheel is echter nog te weinig
bevestigd. Niet verwonderlijk
gezien het feit dat de amazone
uit Grijpskerke de pas driejari
ge ruin nog maar enkele weken
onder het zadel heeft lopen.
Twee winstpunten waren er wel
voor Michelle Evertse. De der
tienjarige amazone uit Nieuw-
land schreef met Oemoemenoe
met het aansprekende totaal
van 171 punten de klasse B
groep B op haar naam. Als zoon
van Libero H, het springkanon
waarmee Jos Lansink vier jaar
geleden in Den Bosch de wereld
beker op zijn naam schreef,
toont Oemoemenoe zich een
echte driftkikker. Maar in de
ring loopt de driejarige ruin
over van werklust. Dat hij daar
door de pest heeft aan even stil
houden, is hem vergeven. Het
was eigenlijk het enige foutje
van de bruine Libero-zoon.
Marcelle van de Ven stuurde
Garant met 163 punten naar de
tweede plaats. Met wat meer
voorwaarts rijden van de Bore-
as-nazaat had er voor Seroos-
kerkse ongetwijfeld een paar
puntjes meer in gezeten. Nu
moest Marcelle van de Ven de
tweede plaats delen met de Wol-
phaartsdijkse Adinda Volkers
met Monica.
De 171 punten van Michelle
Evertse waren niet voldoende
voor de hoogste score op deze
eerste dressuurdag. Die eer eiste
Nel de Groene voor zich op. De
amazone uit Wolphaartsdijk
reed de met goede basisgangen
begaafde schimmel-ruin goed
voorwaarts. De jury kon dan
ook heel wat achten kwijt, wat
uiteindelijk resulteerde in 177
punten. Dat Nel de Groene zich
maar weinig kon permitteren
bleek wel uit de achterstand van
slechts drie puntjes van haar
plaatsgenote Ellen Sinke, met
de fraaie zwarte als een ballet
danseres door de ring bewegen
de Isabel. Ook de proef van der
deprijswinnaar Alexandra van
Sluys werd beloond met twee
bonuspunten. Al bij binnen
komst maakte de Middelburgse
met de vos-ruin Garant een ge
weldige indruk. Voor de over
gang maken scoorde de Schel-
destad-combinatie zelfs een
negen. Jammer dat de Samber-
zoon enige spanning toonde bij
het aanspringen in de arbeids-
galop, met minpunten als ge
volg.
Jerine Fleurke, voormalig steunpilaar van het nationale vrouwenteam, heeft het volleybal verruild
voor het geloof. foto Roland de Bruin/GPD
geen hoop." De eenzaamheid
nam toe, de afstand met het
topvolleybal werd met de dag
groter. Fleurke zocht wanho
pig steun. Ze vond die steun
meer dan ooit in het geloof.
„Tot voor twee jaar bestond
mijn leven voor tachtig procent
uit sport. Ineens vielen die
tachtig procent weg. Ik had
geen volleybal meer, geen
werk, ik had niets. Alleen God.
Hij was er op dat moment voor
mij."
Ze vervolgt: „Ik was al eerder
tot het geloof gekomen. In
1992. Daarvoor had ik er niet
zoveel mee. Hoe het is begon
nen? Ik kwam een meisje tegen.
We raakten aan de praat en ze
vroeg of ik in God geloofde.
'Nee', zei ik. Ze heeft me toen
meegenomen naar haar huis en
we hebben daar samen gebe
den. Dat was mijn eerste aan
raking met het geloof."
„Geloven is niet zeggen: 'Ik ge
loof'. Geloof gaat dieper. Ik lees
de bijbel en ik ga als het even
kan naar de kerk, hier in een
baptistengemeente in Amster
dam. Ik probeer zoveel moge
lij k diensten bij te wonenwant
ik vind het niet prettig samen
komsten met andere christe
nen te moeten missen."
In de tijd dat ze nog internatio
nal was, gebeurde het wel eens
dat Fleurke een kerkdienst
moest laten lopen. Toch kreeg
de gewezen middenspeelster
van de meeste coaches ruimte
om haar geloof te belijden. „In
het begin van mijn carrière
weigerde ik op zondag te spe
len. Dat liet ik zelfs in Ommen
in het contract zetten. Daar
hadden ze geen moeite mee.
Later, in het Nederlands team,
kon ik er niet meer onderuit om
op zondag te trainen of te spe
len. Nee, daar had ik geen pro
blemen mee. Als ik maar één
rustdag per week had. Of dat
nou de zondag was, de maan
dag of woensdag, dat maakte
niet uit." Op pad met Oranje
had ze altijd een kleine bijbel
op zak. In stille uurtjes trok
Fleurke zich terug op haar ka
mer. Bij de nationale ploeg wis
ten collega's en leden van het
begeleidingsteam hoe belang
rijk religie voor haar was. Dus
hielden ze er zoveel mogelijk
rekening mee. „Bert Goedkoop
wilde niet dat er gevloekt werd
op trainingen omdat hij wist
hoe ik daar over dacht. Hij
droeg dat ook heel sterk uit.
Vond ik goed van hem."
.Binnen Oranje was ik toch an
ders dan anderen. Ik was een
buitenbeentje, en niet eens zo
zeer vanwege mijn sterke ge
loof in God. Nee, ik was ge
woon een verlegen type. Ik zei
nooit veel, was geen roddeltan
te, ging niet graag uit. Ik was
nou eenmaal geen groepsmens.
Nog steeds niet trouwens. Nu
bijvoorbeeld heb ik geen be
hoefte aan een gesprek met lot
genoten. Dan word ik te veel
doorSjaakSinke
ZOUTELANDE - „Was ik er
maar nooit aan begonnen", ver
zuchtte Lein Lievense op de
laatste vergadering voor de Mil
lenniumloop, die vrijdag in
Zoutelande wordt gehouden.
Door de overweldigende be
langstelling van atleten en me
dia wordt het Lievense soms wel
eens wat te veel. „Ik word gek
gebeld met vragen over het par
koers, de deelnemers en de pers
faciliteiten. Maar aan de andere
kant is het natuurlijk fantas
tisch om een dergelijk evene
ment met 200 atleten te organi
seren."
Ongeveer een j aar geleden kreeg
Lievense het idee om met de mil
lenniumwisseling iets bijzon
ders op sportgebied te organise
ren in Zoutelande. Na
gesprekken met Sportevene
menten Zoutelande, Zoutelan
de Actief en Dynamica kreeg het
geheel de vorm van een team
loop. Elke ploeg bestaat uit tien
personen waarvan vier lopers
vijf kilometer lopen, vier lopers
tien kilometer en twee lopers
twintig kilometer. Dat komt
neer op 100 kilometer per team
en omdat er 2 0 teams in actie ko
men, wordt er in totaal 2000 ki
lometer afgelegd. Aangezien
een estafette veel te lang zou du
ren, starten alle lopers tegelijk
en worden de tijden bij elkaar
geteld.
Vrijdagmiddag om 13.00 uur
geeft de burgemeester van Vee-
re, mevrouw AC. de Bruijn, het
startsein waarna de lopers op
pad gaan. Er zal een 2000-klap-
per worden ontstoken. Het pit
tig loopparkoers is uitgezet over
het fietspad in de richting Vüs-
singen met een keerpunt bij
camping Vos. Op de terugweg
moet de beruchte gelling naar
de Boulevard worden genomen
en komen de lopers na vijf kilo
meter weer bij start en finish in
de Langstraat bij de muziek
tent.
De hoofdprijs bedraagt 2000
gulden, de tweede prijs is 2000
halve guldens, de derde prijs
2000 kwartjes, de vierde prijs
2000 dubbeltjes en de vijfde
prijs 2000 stuivers, gelijk aan
het inschrijfgeld. Het team van
Boomkwekerij Koole is licht fa
voriet met onder anderen Niels
Koole, Mauricio Gonzales, Mi-
quel van Tongeren, Kim Rey-
nierse, Lion van Luyk en Wim
Theo Rabout is met het team van
Akoestisch Adviesburo Van
Lienden een van de favorieten
in de Millenniumloop van Zou
telande.
Besuyen. Triatleet Floris Jan
Koole staat voorlopig nog reser
ve.
Akoestisch Adviesburo Van
Lienden zet Zeeuws crosskam
pioen Theo Rabout, Alwin Ver
meulen, Jan de Wilde, Sepp Ver
meulen, Erik Goossen en twee
sterke Belgen Jurgen Velder-
man en Stefan de Vlieger in. Het
vrouwenteam van Boomkweke
rij Koole kan zich misschien nog
net in de overall-prijzen lopen
met onder anderen Leonie Ton,
Edith Gerards, Chantal Maat en
Huguette Declercq.
Hond
Het Funnersteam telt negen at
leten en de hond Joura van de
familie Knol. „Moet kunnen",
was de reactie van organisator
Lievense toen hem een paar
maanden geleden gewaagd
werd of Joura mee mocht lopen.
„Akkoord, maar dan wel aange
lijnd en met een startnummer
om." Meteen ging Joura in tra
ning bij de loopgroep Niek
Knol. Iedere traning krijgt hij
een triatlonband met startnum
mer om en volgt dan keurig aan
de lijn de trainingen om de tien
kilometer tot een goed einde te
brengen.
