Historicus beste Hulst-promotor IPZC Impressies van haven en kolenmijn één dag te zien in Grote Kerk Yeere Von Brucken Fock betoont zich een uitstekend vakman Rode jas bepaalde levensloop van Irène Doornbos T weede-Kamerleden uit Zeeland zien niets in districtenstelsel zeeland 18 Ondernemers belonen Paul Stockman met groene trui in detail Van de Voorde neemt Renaultgarage over ondernemend zeeland kunst cultuur woensdag 29 december 1999 door Jean-Lou de Gucht HULST - Historicus Paul Stockman heeft dinsdagavond de groene trui met bijbehoren de oorkonde van de onderne mersvereniging in Hulst ont vangen. Deze trui wordt ieder jaar uit gereikt aan een persoon of ver eniging die zich belangeloos inzet voor de promotie van 'de meest Vlaamse stad van Neder land'. Het hoofdbestuur van vereni ging Hulst Reynaertstad was unaniem tot het oordeel geko men dat Stockman de groene trui dubbel en dwars verdiend heeft. Hij zet zich volgens de ondernemers al jaren met nim mer aflatend enthousiasme in voor de historie van Hulst en de promotie van het cultuur-his torisch erfgoed. Op geheel ei gen wijze heeft Stockman in houd gegeven aan de promotie van de Reynaertstad en de overlevering van haar geschie denis, vinden de ondernemers. Door zijn vele boeken, verha len en rondleidingen heeft hij talloze mensen laten genieten van de historie van Hulst en be langstelling weten te wekken voor mooie en unieke wetens waardigheden en beziens waardigheden. „Wat is een stad als men haar verleden niet kent", zei onder nemersvoorzitter Roy Bosch. „Door jouw publicaties is er aan de promotie van Hulst een extra dimensie toegevoegd. Je hebt de geschiedenis van Hulst voor eenieder toegankelijk ge maakt. We hopen dan ook dat we nog veel van je zullen horen, zodat we kennis kunnen blij ven nemen van het verleden en heden van onze stad. Jouw Hulst, ons Hulst." In het verleden ging de groene trui onder andere naar Piet "Basiliek' Hamelinck en musi- calgroep Musical Exchange. Dankzij grootscheepse sane- rings- en verbouwingswerk zaamheden voldoet de AVIA- benzinepomp aan de Paarden- vest m Sas van Gent weer aan de nieuwste milieu-eisen. Naast nieuwe opslagtanks en een olieafscheidingsinstallatie zijn nieuwe elektronische pompen met een dampretour- systeem geplaatst en is een vloeistofdichte bestrating aan gelegd. Delta College Training en Consult in Middelburg verzorgt voor Werkplaatsen Walcheren een informatica- De rubriek Onderne mend Zeeland staat on der redactie van Claudia Sondervan. Vragen, tips en mededelingen kunnen schriftelijk worden aan geboden aan de redactie van de PZC, postbus 18, 4380 AA Vlissingen, of via fax 0118-470102. training voor honderd mede werkers. Met vakgerichte in- formatieca-cursussen wil Werkplaatsen Walcheren de kwaliteit van de medewerkers verhogen. De sociale werk plaats wil het computernet werk moderniseren en over stappen op MS-offi.ce, in het kader van ISO 9002-certifice- ring. De eerste groepen zijn begon nen aan de basiscursus Windows 95, januari volgen cursussen voor gevorderden. Word en Excel. Cateringbedrijf Los Dulce in Wilhelminadorp bereidt en le vert aan huis diverse varianten van het Spaanse rijstgerecht paella. Het eenpansgerecht voor minimaal twee en maxi maal vijftig personen, vegeta risch of met vlees en vis. wordt aan huis bezorgd in de omge ving van Goes, desgewenst in een met statiegeld belaste pael- lapan. Het bedrijf heeft een site op Internet: www.los-dulce- .myweb.nl Paul Stockman wordt in de groene trui geholpen door voorzitter Roy Bosch en secretaresse Monique de Bruyne van ondernemersver eniging Hulst Reynaertstadfoto Peter Nicolai door René Hoonhorst HULST - Autobedrijf Cappen- dijk in Hulst gaat per 1 januari over in handen van Autobedrijf Van de Voorde in Hulst. Auto Van de Voorde-Renault wordt een aparte zaak naast de Peugeot-zaak die het echtpaar Den Doelder-Van de Voorde drijft. Auto Van de Voorde-Renault zal worden geleid door zoon Yves den Doelder. De vier personeelsleden van Autobedrijf Cappendijk wor den door Van de Voorde overge nomen. P. Cappendijk staat Den Doelder nog enige tijd met raad en daad ter zijde. De Re- naultzaak blijft voorlopig ge- vestigd op het huidige .adres aan de Absdaalseweg. Op ter mijn moeten het Renault- en het Peugeotbedrijf worden sa mengebracht op de locatie Steensedijk-Beneluxweg. In elkaar in één bedrijf staan ten toongesteld. „Ik ben ervan overtuigd dat je in de toekomst een autozaak binnenstapt waar verschillen de merken onder één dak zijn eerste instantie zullen daar in één gebouw twee aparte be drijven worden gevestigd, maar eigenaar Ab den Doelder sluit niet uit dat op de lange termijn de twee merken door samengebracht, zoals je nu bij voorbeeld een winkel met ste- reo-apparatuur en wasmachi nes binnenstapt", zegt Den Doelder. „Ik hoop dat we in 2001 kunnen gaan bouwen aan een groot pand hier op de hoek Steense- dijk/Beneluxweg. Met twee afgescheiden garages en show rooms en afzonderlijke ingan gen aan de Beneluxweg. We hebben ook nog een stuk grond aan de overkant van de Steen- sedijk tot onze beschikking, zodat er ruimte genoeg is voor het neerzetten van occassions." Autobedrijf Van de Voorde heeft bewust voor overname van een Renaultbedrijf geko zen. Den Doelder: „We hebben goede ervaringen met Peugeot en willen graag met Franse au to's blijven werken. Met model len als Megane Scénic, Twingo en Kangoo biedt Renault ook een mooie aanvulling op het Peugeot-scala." MIDDELBURG, Slot Ter Hooge Rien Balkenende, piano en Anne- geer Stumphius, sopraan. Werken van Gerard von Brucken Fock en verwante componisten door Jos Verpoorten Het zal niet vaak voorkomen, dat men een recital ter her denking van een toondichter in zijn geboortehuis, en nog wel op zijn jaardag, kan bijwonen. Dinsdag werd door de Werk groep Muziek van het Zeeu wsch Genootschap op Slot Ter Hooge te Middelburg die mogelijkheid gecreëerd met een concert, waarin werken van Gerard von Brucken Fock de rode draad vormden. Zo te horen was Von Brucken Fock niet alleen een veelzijdig kunstenaar (zo was hij naast componist ook schilder en dich ter) maar was hij ook wat betreft de stijl waarin hij zijn composi ties schreef niet eenkennig. Hij liet zich door vele voorgangers en tijdgenoten inspireren. Ter illustratie hiervan hadden pianist Rien Balkenende en so praan Annegeer Stumphius een programma samengesteld, waarin die verwantschap van zijn werken met die van een aantal muzikale zwaargewich ten duidelijk werd gedemon streerd. Stijl Het bovenstaande doet vermoe den, dat er met Von Brucken Fock sprake is van een toon dichter zonder eigen stijl en ge- (Advertentie) 2000 CONCERT ZATERDAG 8 JANUARI KLOVENIERSDOELEN MIDDELBURG vanaf 09.30-01.00 uur toegang 20.00 zicht. Dat is misschien ook wel een beetje zo. Toch kan men dit gegeven positief benaderen; de componist komt naar voren als een uitstekend vakman, die blijk geeft zijn grote voorbeel den, van Bach tot Wagner, gron dig te hebben bestudeerd en dan ook geen moeite heeft in de huid van deze uiteenlopende vak broeders te kruipen. De manier waarop hij, althans in de dinsdag gespeelde piano- werken, heeft getracht deze toch iets eigens mee te geven, komt enigszins gekunsteld over. Enige van de meest in het oog springende kenmerken van deze muziek zijn een bij herhaling abrupt onderbreken van een vloeiende beweging en een gro tere belangstelling voor het harmonische dan voor het melo dische aspect van een composi tie. Techniek Pianist Balkenende had geen gemakkelijke taak. Een aantal werken, waaronder een enkele liedbegeleiding, stellen hoge technische eisen, waarvoor hij echter zijn hand niet omdraai de. Het is verheugend te constate ren, dat zijn spel zich de laatste jaren heeft verdiept, waardoor hij in staat was de poëtische mo menten volledig recht te doen. Een iets zorgvuldiger pedaalge- bruik en meer raffinement, juist in de wat meer robuuste en hu moristische gedeelten zou een en ander nog ten goede komen. Hoewel Annegeer Stumphius te kampen had met een verkoud heid, wist zij de schade vakkun dig tot een minimum te beper ken. Toch klonk haar stem enigszins hees en was haar hoogte niet zo vrij als wij van haar gewend zijn. Nochtans toonde zij zich een excellente liedzangeres, die de intenties van ieder lied op in drukwekkende wijze over bracht. Hoogtepunten Eén van de hoogtepunten van het recital was het lied Stil zijn van de herdachte componist. Hier vormen zangpartij en be geleiding de perfecte eenheid, waarvan niet in al zijn liederen sprake is. Het was dan ook een gelegen heid voor pianist en zangeres zich van hun beste kant te laten horen. Tijdens de expositie werken de kunstenaars verder aan hun doeken waarop ze de Grote Kerk verbeelden. foto Ruben Oreel door Ernst Jan Rozendaal VEERE - In de Grote Kerk van Veere is vandaag, woensdag, een in meerdere opzichten bijzon dere kunstmanifestatie te aan schouwen. Bezoekers kunnen er 29 Belgische en Nederlandse schilders aan het werk zien. Ze kunnen er tevens de schilderijen van bijzondere locaties zien die deze kunstenaars de afgelopen maanden hebben gemaakt. Bij zonder is ook dat dit alles alleen vandaag kan worden bezich tigd. Het is de afsluiting van een pro ject dat de titel Over de grens heeft meegekregen. Daarmee wordt verwezen naar de woon plaatsen van de deelnemende kunstenaars en de locaties waar gewerkt is. Die liggen aan beide zijden van de Belgisch-Neder landse grens. De titel verwijst ook naar een inhoudelijk aspect van het schilderen, met hun kunst proberen de deelnemers grenzen te verleggen. Zijn het niet die van de schilderkunst, dan toch zeker de grenzen in henzelf. De 29 kunstenaars vormen geen groep. De meesten kennen el kaar van de kunstacademie in Arendonk. Twee docenten van die academie, Ria van Landeg- hem en Stefan Annerel, maken twee keer per jaar een uitstapje met een groep schilders. Soms schilderen ze in een grot, dan weer op een varende boot. Voor het eerst is nu een groter project bedacht, met de grens als thema. In België en Nederland is ge zocht naar grote en ruimtelijk gezien speciale locaties waar de groep steeds enkele dagen naar toe is geweest. Overdag werd gewerkt, 's avonds werd over de schilderkunst gesproken. Zo is geschilderd, gefotografeerd en geschetst in een verlaten kolen mijn in Beringen, in het DAF Museum en het PSV Stadion in Eindhoven, bij een container- terminal en de Schelde radarke ten in de Antwerpse haven en ten slotte, in de Grote Kerk van Veere. Alleen op deze laatste lo catie is ter afsluiting een exposi tie georganiseerd. Locatie De tentoonstelling is dinsdag ingericht. Tegelijkertijd hebben de kunstenaars in het midden van de kerk hun ezels opgezet, hun verfdozen opengeslagen en zijn ze gaan schilderen. Ook hier is het de locatie die hen inspi reert, soms tot getrouwe na bootsing, vaak tot snelle im pressies, en een enkele keer tot een vrijwel abstract schilderij. De kunstenaars zijn gehuld in dikke truien en jassen. Een en keling draagt handschoenen. Drie grote straalkachels probe ren de temperatuur in de grote kille kerk nog tot een draaglijke hoogte te stuwen. Ook vandaag, als de expositie is opengesteld voor publiek, zal een aantal kunstenaars de kwast ter hand nemen. Voor de gasten staat bis schopswijn klaar. „We hebben bewust naar boei ende locaties gezocht om te schilderen", vertelt Annerel. „Het gaat ons daarbij niet om een idyllische uitbeelding, maar naar een aanleiding om te expe rimenteren. Een kolenmijn ver tegenwoordigt een stukje Belgi sche geschiedenis. Wat kun je daarmee op het doek? In de ha ven van Antwerpen hebben we een heel bedrijvig stuk van de containerhaven opgezocht. Het stadion van PSV bezochten we een dag na een grote voetbal match. Dan kun je zien hoe zo'n bedrijf in elkaar steekt." Niet alleen zijn de kunstenaars door de verschillende locaties geïnspireerd, vertelt Boukje van Dam uit Domburg, een van de deelnemende schilders. Af en toe werd er materiaal gevonden dat op de doeken is gebruikt, zo als administratieformulieren waar overheen is geschilderd. „Wat mij aan een aantal gebou wen fascineerde, was dat ze er vervallen uitzagen, maar zo clean waren van architectuur", licht schilderes Franscine Eeck- man toe. „Daar kan een schilder iets mee." Het meeste werk is overigens niet ter plekke ver vaardigd. Aan de hand van schetsen zijn kunstenaars in hun atelier aan het werk ge gaan. „Door de sfeer van die lo caties waren de meesten zo overdonderd", zegt Eeckman. Als j e dan meteen gaat schilde ren, brengjeerniets van terecht. De ideeën daarover vormen zich pas later." Kou Op de Grote Kerk na leende geen van de locaties zich voor een expositie. Vandaar dat de afsluiting in Veere plaatsvindt. Het inrichten van de expositie is onderdeel van het kunstproject. Dat de tentoonstelling maar één dag duurt, heeft praktische oor zaken. Annerel: „Nu zijn alle kunstenaars aanwezig. Dat was veertien dagen achter elkaar niet gebeurd." En Van Landeg- hem: „Wat dacht je van twee we ken i n deze kou? Dat is niet uit te houden." De expositie is van 11 tot 16 uvr ge opend. 'p2Qtmsn""L 29 DECEMBER 1943 door Jacques Cats Op de Noorderbegraafplaats in Vlissingen herinnert een kleine steen aan een moedige vrouw. Irène Doornbos. Vanaf het begin van de Tweede We reldoorlog was zij betrokken bij het verzetswerk. De vrouw speelde ook een rol bij de over val op het distributiekantoor in Sint Laurens, op de avond van 29 december 1943. Haar rode jas zou haar leven bepalen. Irène bracht het al op jeugdige leeftijd tot gemeentearchivaris. Deze functie kwam haar goed van pas bij het verspreiden van illegale lectuur die hoofdzake lijk werd gedrukt bij Jacques de Smit in Oost-Souburg. Wanneer ze bij een controle haar koffers moest openen zei ze dat ze ar chiefstukken vervoerde. Omdat veel jongens, die niet voor de Arbeitseinsatz naar Duitsland wilden, waren onder gedoken was er een tekort aan bonkaarten en rantsoenbonnen ontstaan. Dat bracht de verzets groep in Vlissingen tot het plan een overval te plegen op het dis tributiekantoor aan de Noord- weg in Sint Laurens. Dit centra le punt beschikte over de grootste voorraad. Irène verzamelde in de voorbe reidende fase informatie over de gang van zaken bij het kantoor. Ze deed ook mee aan de succes vol verlopen overval. Kassier J. Cornelisse, die in het complot zat, werd in het kolenhok opge sloten, de aanwezige werkster vastgebonden op een stoel. De buit bestond uit bijna 200.000 bonkaarten en rantsoenbonnen. Met een van de plaatselijke ko lenboer geleende transportfiets ;.ei tge isei <rd werden ze afgevoerd. Nog die- pvt zelfde nacht kwamen de gesto-; len bonnen in de Sint Jacobs-1 kerk in Vlissingen terecht Vandaaruit vonden ze hun weg Lrd door het hele land. (del Tijdens de latere verhoren werd duidelijk dat een meisje met een brilletje tot de overvallers be hoorde. Een opvallender ken- hu merk had te maken met haar sto kleding. Ze droeg een rode leren jas. Omdat niemand op Walche ren zo gekleed ging, leidde het .de spoor snel naar Irène. Doornbos :tat kon na een tip van gevangenis dominee Voorst Vader dat de Duitsers haar zochten, tijdig uitwijken naar een onderduik adres in Eindhoven. Daar wer den de illegale activiteiten voortgezet. Toen Irène diftene kreeg, bleek een goede verzor ging niet mogelijk op het onder duikadres. Ze overleed op 5 april 1944 op 28-jarige leeftijd. •tel d all fff sei nei ral ine Verzetsvrouw Irène Doornbos. door Harmen van der Werf DEN HAAG - Natuurlijk moet de herkenbaarheid van lande lijke politici verbeteren. Zij zit ten er tenslotte voor de kiezers, maar of dat te bereiken is met een regionaal districtenstelsel? PvdA-minister A Peper van Binnenlandse Zaken stuurde daarvoor onlangs voorstellen naar de Tweede Kamer. Zeeuw se Kamerleden zien er weinig in. Zij voelen zich al sterk verbon den met de regio, zonder de bal last van puur Zeeuwse belan genbehartiging. Zeeland is goed vertegenwoor digd in Den Haag met vijf Ka merleden; twee van WD-huize, één PvdA'er, een christen-demo craat en RPF-fractievoorzitter L. C. van Dijke. Alleen op basis van het inwonertal zou Zeeland veel slechter uit de bus komen. De Tweede Kamer zou dan hooguit twee of drie Zeeuwen tellen. Een klassiek districtenstelsel, waarbij de kiezers één kandi daat mogen afvaardigen per district, zou voor Zeeland dus nadelig uitpakken. Maar dat is voor WD'er A J. te Veldhuis niet de reden om tegen een dis trictenstelsel te zijn. Hij ziet er het nut niet van in. En de nade len zijn volgens hem beduidend groter dan de eventuele voorde len. „Wat is het probleem?", vraagt Te Veldhuis. „Dat is de herken baarheid van politici. En wie vraagt er om een ander kiesstel sel? D66 en PvdA, twee typische Randstad-partijen. Zij willen een sterkere regionale binding. Laten ze eerst zelf orde op zaken stellen. WD en CDA zorgen op de eigen lijsten voor een goede regionale spreiding van kandidaten. Dat kunnen D66 en PvdA toch ook doen." Geloofwaardigheid Een districtenstelsel is in zijn ogen niet nodig en het heeft po litiek gevaarlijke kanten. „Je krijgt een verkeerde vermen ging van belangen. Een Kamer lid dat in een district wordt verkozen, zal zich meer willen manifesteren. Hij gaat regiona le belangen behartigen, die ei genlijk bij gemeenten of de pro vincie thuishoren. Terwijl hij in het parlement zit voor het natio nale belang." De ervaring heeft Te Veldhuis bovendien geleerd dat een lan delijk opererende politicus zich heel goed om regionale zaken kan bekommeren. „Ik heb mij jarenlang bewust met visserij en waterstaatszaken beziggehou den, vanwege mijn binding met Zeeland. Zo heb ik nog met CDA'er H. Eversdijk een motie ingediend om een weg over de stormvloedkering te krijgen." Inmiddels heeft het tweede libe rale Kamerlid uit Zeeland, J. M Geluk, het 'Zeeuwse' takenpak ket van Te Veldhuis overgeno men. Te Veldhuis doet Schiphol en bestuurszaken zoals het dis trictenstelsel. Opdracht S. Buijs, Kamerlid voor het CDA uit Goes, heeft ook zo'n landelijk takenpakket: volksge zondheid. Maar hij kent zijn wortels. De toekomst van het ziekenhuis in Zierikzee, de pro blemen bij Stichting Arduin, de ambulancezorg in Zeeland. Hij kaart Zeeuwse onderwerpen aan, als er landelijk iets mee te doen valt. Hij ziet dat als zijn opdracht. Een districtenstelsel heeft Buijs daar niet voor nodig. Hij ziet er dan ook weinig in. „Het CDA legt het accent op een sterke re gionale vertegenwoordiging. Dat hoef je toch niet van boven af op te leggen." Stem Het huidige kiessysteem van evenredige vertegenwoordi ging, waarbij elke stem even zwaar telt, is de levensader van de kleinere politieke groeperin gen. In Engeland, waar een dis trictenstelsel bestaat, komen die niet aan de bak. Een partij als de RPF zou er voor spek en bonen aan verkiezingen mee doen. „Directer dan nu kan het niet", oordeelt RPF-voorman L. C van Dijke uit Middelburg over de voorstellen van minister Pe per. „Met een districtenstelsel krijg je van die rare verhoudingen. Kijk naar Engeland. Alle stem men op een kandidaat die niet wordt gekozen, gaan verloren. Ik betwijfel of dat kiezers zo zal aanspreken. Partijen als de RPF zouden de dupe worden, partij en die juist een sterke kiezers band hebben." Van Dijke vreest met Te Veld huis dat bij een districtenstelsel de regionale belangen zwaarder gaan wegen dan de nationale belangen. ?bl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1999 | | pagina 40