't Spui moet ontmoetingsplek worden
PZC
Studiedag over
Zeeuwse historie
Uitgebrand pand
was al lange tijd
inzet van ruzies
Niet gelukkig met
overstap naar nieuw
tarievensysteem
Speel-o-theek zal de
contacten missen
Winkel is aanwinst
voor VVV/ANWB
Multimedia vinden
plek in boekhandel
Achterhalen wat
mensen willen weten
zeeland
16
Schenking
schip verrast
Museumhaven
Directeur Hamann ziet grote toekomst voor bibliotheek
zaterdag 2 oktober 1999
door Ali Pankow
ZIERIKZEE - Over welke on
derwerpen in de Zeeuwse ge
schiedenis is nog weinig gepu
bliceerd en op welke wijze zou
gestimuleerd kunnen worden
dat het wel gebeurt? Die vragen
komen aan de orde tijdens de
historische studiedag op zater
dag 30 oktober in de Vierschaar
van het stadhuis in Zierikzee.
De bijeenkomst wordt gehou
den door de werkgroep historie
en archeologie van het Konink
lijk Zeeuwsch Genootschap der
Wetenschappen.
Onder het motto 'Gewoon en
toch bijzonder' staan vooral al
ledaagse geschiedenissen uit
het Zeeuws verleden centraal
op deze dag. Freelance onder
zoekster en publiciste dr. K. de
Leeuw houdt een lezing over
kleding, streekdracht en identi
teit. Dr. J. Helsloot van het
Meertensinstituut Amsterdam
vertelt over feest en vermaak in
het verleden en historisch-geo-
graaf drs. J. Buisman houdt een
inleiding over 'Het weer als de
voornaamste bijzaak in de ge
schiedenis'.
De zogeheten Lijst van Leemten
van enkele historische en arche
ologische werkgroepen in Zee
land biedt een inventarisatie
van onderwerpen waarover ge
degen historisch onderzoek ont
breekt. Doel van de uitgave is
het historisch onderzoek over
Zeeland te stimuleren en een
handreiking te bieden aan stu
denten en andere onderzoekers
om een Zeeuws onderwerp voor
hun studie te kiezen. De Lijst
van Leemten wordt aangebo
den aan burgejneester J. J. P. M.
Prijs
Ook van de Jacob Catsprijs die
in 2000 voor de eerste keer
wordt uitgereikt, moet ge
schiedschrijving stimuleren.
Drs. F. van der Doe geeft tijdens
de historische studiedag een
toelichting op de voorwaarden
om voor deze prijs in aanmer
king te komen. Het gaat om boe
ken en artikelen over histori
sche onderwerpen die in de
afgelopen tien jaar zijn versche
nen. De publicaties moeten een
aanvulling bieden op al be
staand historisch onderzoek, ze
dienen vernieuwend te zijn en
gebaseerd te zijn op gedegen
historische kennis en onder
zoek.
Tot 1 maart kunnen boeken en
artikelen worden genomineerd
op aanmeldingsformulieren die
via boekwinkels en bibliothe
ken worden verspreid. De prijs
bestaat uit een kunstwerk en
een certificaat en de winnaars
worden tijdens de historische
studiedag in 2000 bekend ge
maakt. De bijeenkomst op za
terdag 30 oktober in Zierikzee
begint om 12.30 uur.
ZIERIKZEE - De Museumha
ven Zierikzee heeft er een nieu
we en unieke aanwinst bij.
Dankzij een anonieme schenker
komt volgende week al de ver
moedelijk in 1895 gebouwde
boeier Vabel naar zijn nieuwe
ligplaats. Het schip werd oor
spronkelijk gebruikt door de
ambulante recherche, ofwel de
douane.
Volgens museumhaven pr-man
D. C. W. Slieker gaat het om een
uniek schip waarvan er in Ne
derland nog maar twee in de
vaart zijn. Op welke werf het ei
kenhouten schip destijds ge
bouwd is, heeft de Stichting
Museumhaven nog niet kunnen
achterhalen. Over de bouwwij
ze van de boeier is bekend dat
het een karveel gebouwd schip
is. Dat wil zeggen dat de romp
opgebouwd is uit planken van
zo'n twaalf centimeter breed en
dat is voor scheepsbouwbegrip-
pen smal.
De Vabel beschikt al lang niet
meer over de authentieke zielen.
Het schip is anno 1999 uitgerust
met drie j aar oude kunststof zei
len. Voor de voortstuwing bij ge
brek aan wind in die zeilen is het
schip uitgerust met een 120 pk
sterke Mercedes-dieselmotor.
De Boeier is reeds 'voor ettelijke
tonnen' gerestaureerd, maar het
buitenschilderwerk moet in het
voorjaar van 2000 wel gebeu
ren. Slieker: „Met zo'n oud
schip ben je nooit klaar. Daar
moet je aan blijven werken."
Met de komst van de Vabel komt
de verzameling historische
schepen in de museumhaven
ruim over de helft van het ge
wenste aantal typen. Slieker:
„We streven naar zo'n zestien,
zeventien schepen en inclusief
de Vabel hebben we er nu acht."
door Rolf Bosboom
GOES - Het pand in de Wijn
gaardstraat in Goes dat donder
dag uitbrandde, was al lange
tijd onderwerp van ruzies en
rechtszaken. Eigenaar A P. van
den Berg leefde in onmin met
huurder C. Kok en volgens on
derverhuurders wilde de eige
naar hen er zo snel mogelijk uit
hebben. Daarbij zou hij zelfs
hebben gedreigd. Over de oor
zaak van de brand is nog niets
bekend.
Van den Berg verhuurde het
pand aan waterbeddenwinkel
Sleeptrend en aan Kok, die de
bovenverdieping onderver
huurde. Een hoogoplopende ru
zie tussen Van den Berg en Kok
leidde er anderhalf jaar geleden
toe dat de rechter de eigenaar
verbood in diens pand te komen.
Kok is sinds de zomer spoorloos.
Van den Berg zegt nog 30.000
gulden van hem tegoed te heb
ben en heeft de zaak voor de
kantonrechter gebracht. Die
bepaalde begin september dat
Kok zijn schuld moet voldoen en
het pand vóór 6 oktober moet
ontruimen.
Ruzies
Van de vier kamers op de eerste
verdieping waren er donderdag
nog twee in gebruik. De huurder
van de kamer aan de voorkant,
waar de brand het hevigst was,
vertrok een week geleden na ru
zie met de eigenaar. De twee
overgebleven bewoners zeggen
het in de dagen voor de brand
ook regelmatig met Van den
Berg aan de stok te hebben ge
had. Die wilde hen er zo snel
mogelijk uit hebben.
„Hij heeft lopen dreigen dat als
we er niet uit zouden gaan, dat
hij de boel in de hens zou ste
ken", zegt ClOS-student Chris
den Adel, die sinds maart in het
pand woonde. De afgelopen da
gen waren er al enkele inciden
ten geweest, met onder meer het
ingooien van een raam en een
klein brandje. Den Adel lag
daardoor de laatste nachten
wakker en had woensdagnacht
een brandblusser naast zijn bed
paraat.
„Hij heeft dreigementen geuit
en gezegd dat hij ons er wel uit
zou krijgen", bevestigt huisge
note Cathy Philipse, die al een
andere woning had gevonden,
maar haar spullen nog in de
Wijngaardstraat had staan.
Van den Berg reageert verbijs
terd. „Ik heb tegen niemand iets
gezegd! Ze proberen me nu op
alle manieren zwart te maken,
maar ik ben al anderhalf jaar
niet in het pand geweest."
De eigenaar heeft zo zijn eigen
ideeën over de brand. „Maar dat
kan ik niet zeggen, want dan
moet je het kunnen bewijzen. Je
kunt in elk geval precies zien
waar de brand is begonnen. Het
is zeker geen kortsluiting ge- ;[-
weest."
Brandweer en de gemeente •-
Goes hebben de afgelopen tijd n
herhaaldelijk vastgesteld dat
het gebouw niet aan de eisen j
voor brandveiligheid voldeed. 1
Volgens burgemeester D. J. van i
der Zaag is de eigenaar meege- i
deeld dat het pand niet langer in
gebruik mocht zijn als kamer-
verhuurbedrijf. „Ér was wat be
weging", volgens Van der Zaag. i
„Ik had begrepen dat voor 1 ok-
tober iedereen er uit zou zijn."
Uitgerekend donderdag wilden
brandweer en gemeente een in-
spectie uitvoeren, waarbij ook r
zou worden bekeken of het pand
direct moest worden gesloten, y
Enkele uren voor dat bezoek m
brak de brand uit. Van der Zaag |g
wil niet speculeren over de oor-
zaak. „Ik constateer alleen
maar de feiten. Er zijn wel aller-
lei dingen die samenlopen en
duiden op meer dan toeval.)S('
Oorzaak
De politie wilde vrijdag nog L
niets zeggen over de oorzaak:
„We zijn nog volop bezig met het ,jj
onderzoek." L
Volgens Van den Berg was het L
pand anderhalf jaar geleden ja
veilig, al weet hij niet wat Kok se
er sindsdien mee heeft gedaan. m
Volgens bewoner Den Adel was
het zeker niet veilig en boven- cc
dien zwaar verwaarloosd. „Het je
zag er echt verschrikkelijk uit." Vg
Coördinator L. Paauwe van de L
Stichting Salvage heeft donder- L
dag zijn handen vol gehad aan Ve
de opvang van de gedupeerden.
Nog bruikbare spullen van de 5C
bewoners en van de beddenwin- jje
kei, die grote waterschade L
heeft, zijn veiliggesteld. Paau- Da
we prijst de brandweer, die het Ve
vuur wist te beperken tot het ga
pand zelf. De aangrenzende Vo
kantoren liepen daardoor jr
slechts beperkt schade opjj,
Van den Berg is, hoewel hij on- a
derverzekerd was, van plan het „0
pand zo snel mogelijk weer op te y
bouwen. „Het moet terugkomen Ve
in de staat zoals het is geweest."
door Edith Ramakers
VLISSINGEN - 't Spui rekent
definitief af met het traditio
nele idee van een bibliotheek.
Directeur en bibliothecaris
Cees Hamann ziet in het infor
matie- en communicatiehuis
aan de Spuistraat een complex
verrijzen waar veel en veel
meer gebeurt dan de boeken in
de schappen zetten en uitlenen.
Hij venvacht dat 't Spui dé ont
moetingsplek wordt voor de
inwoners van Walcheren waar
informatie en culturele vor
ming de toverwoorden moeten
worden. Maandag schuiven om
13.00 uur de deuren open voor
alle publiek. Vrijwel geluid
loos, de officiële opening ge
beurt later.
't Spui heeft zich behoorlijk
ambitieuze doelstellingen ge
steld. Het wil een partner van
de Vlissingse bevolking wor
den, van wieg tot graf. Een
complex waar de klant nooit
nee zal horen. „Hoe kan ik mijn
kind laten studeren? Wat zijn
de mogelijkheden om mijn
schuld in te lossen? De meest
uiteenlopende vragen zullen
we beantwoorden. Het is in
derdaad behoorlijk ambitieus,
maar ik denk ookniet dat het te
hoog gegrepen is. Mensen, jong
en oud, willen geïnformeerd
worden."
Drempels
't Spui wil er vooriedereenzijn,
beklemtoont Hamann. Als
klanten drempels tegenkomen,
moeten die spoorslags wegge
haald worden. Want lezers en
bezoekers moeten zich welkom
voelen. „Lezen en het vergaren
van informatie mag nooit of te
nimmer een elitaire bezigheid
worden", stelt hij.
En juist op dat vlak heeft Ha
mann gedurende de bouw van
het complex veel kritiek te ver
duren gekregen, 't Spui zou
j uist de minder welgestelden in
de kou laten staan. De veelle
zers rekenden uit met het voor
gestelde tarievensysteem van
35 cent per dag per boek (twee
gulden per dag voor een best
seller) op hoge kosten gejaagd
te worden. „De kritiek viel ons
zwaar. We konden het wel be
grijpen, maar dat gold niet
voor de manier waarop sommi
ge Vlissingers ons erop aan
spraken. Dat gebeurde vaak zo
heftig en agressief, alsof we het
geld in eigen zak zouden ste
ken. De geestelijke verrijking
is een ieders recht en daaraan
willen we een bijdrage leveren.
Je kunt over de manier waarop
je dat wilt bereiken, van me
ning verschillen. Daar hou ik
juist van. maar je moet blijven
communiceren.
Spuipas
Het tarievensysteem voor de
Vlissingse bibliotheek en haar
filiaal in Oost-Souburg werd
enige maanden geleden nog
eens onder de loep genomen en
vervolgens uitgebreid. De
Spuipas werd geïntroduceerd.
Deze klantenpas kost 65 gul
den per jaar en de gebruiker
krijgt daarvoor één leenweek
per boek gratis. Uitkeringsge
rechtigden en 6 5-plussers kun
nen daarnaast kiezen voor de
mogelijkheid om voor 15 cent
per dag een boek te lenen. De
klant die het zonder Spuipas
wil doen, is 35 cent per dag per
boek kwijt.
De Spuipas geeft ook toegang
tot alle andere bibliotheken in
Zeeland. „Met de Spuipas hoef
je géén 42,50 gulden abonne
mentsgeld voor bijvoorbeeld
de Zeeuwse bibliotheek in
Middelburg meer te betalen.
Wel dat kwartje per uitlening,
want dat is een Middelburgse
voorwaarde."
Hamann had meer redenen om
af te rekenen met het contribu
tiesysteem. „Dat past bij bij
voorbeeld een tennisclub,
maar in onze ogen niet meer bij
een moderne mediatheek,
waarin de boekhandel, speel-
o-theek, de WV, de internet-
ruimte, wijkwinkel, het bureau
voor rechtshulp, maatschap
pelijk werk, de cliëntenraad en
nog enkele instellingen in on
dergebracht zijn. Je moet hier
zo binnenlopen en niet het ge
voel hebben dat dat pas mag als
je lid bent. Dat past niet in dit
concept."
Subsidie
Hij wilde ook een andere weg
inslaan omdat de bibliotheek
financieel niet ruim in haar jas
zat. Vanaf halverwege de jaren
tachtig is de gemeentelijke
subsidie ongeveer gelijk geble
ven. „Terwijl de klant meer
kwaliteit wil. En ook hadden
we toen maar één computer, nu
zo'n veertig. We zouden de con
tributie voor iedereen fors
kunnen verhogen, maar dit ligt
meer in onze lijn. Betalen naar
gebruik is in onze ogen een
rechtvaardiger manier."
Het huidige budget van de me
diatheek is 2,2 miljoen gulden.
„Dat gaat naar rond de 3 mil
joen gulden waarvan de ge
meente 1,7 miljoen gulden bij
draagt. Wij moeten zelf verder
de broek ophouden. Dat kan
wel, maar dan moeten we ver-
door Cris Sohier
VLISSINGEN - De biblio
theek van Vlissingen en het fi
liaal in Oost-Souburg voeren
maandag een nieuwe tarie
vensysteem in. De bibliothe
ken stappen over van een vast
tarief per jaar naar een leen-
prijs per boek per dag, eventu
eel aangevuld met de Spuipas
van 65 gulden per jaar. De ge
bruikers lijken niet bepaald
gelukkig met deze overstap.
A Stroo uit Vlissingen komt
snel nog wat boeken lenen in
Souburg voordat dat nieuwe
tarief ingaat. „Nu kan ik ze nog
drie weken houden, zonder dat
ik ze per dag moet betalen, dus
daar maak ik nog gauw even
gebruik van", aldus Stroo. „Als
ik straks per dag voor mijn
boeken moet gaan betalen,
wordt het me te duur. Als ik de
boeken die ik nu meeneem uit
heb, moet ik er eerst nog eens
goed over nadenken of ik wel
zal gaan lenen bij de nieuwe
Vlissingse bibliotheek."
Als hij besluit dat wel te doen,
kiest hij er in ieder geval voor
een zogenaamde Spuipas aan
te schaffen. „Daarmee kan ik in
ieder geval nog één week voor
niets lenen. Dat vaste bedrag is
dan ook niet het probleem, dat
is een eenmalige uitgave. Het
probleem zit in dat dagtarief.
Het gaat behoorlijk oplopen
als je per boek per dag een ta
rief moet gaan betalen.
Forse stijging
H. Buijze uit Souburg vindt het
vaste bedrag eigenlijk al te
hoog. „Als ik kijk naar wat ik
tot nu toe altijd moest betalen
voor een jaarabonnement en
wat dat in de toekomst moet
gaan kosten, dan scheelt dat
nogal. Ik kan me voorstellen
dat die stijging voor veel men
sen erg fors is." Zij is niet van
plan om boeken langer dan een
week te houden, zodat ze in ie
der geval niet nog eens per dag
per boek hoeft te betalen. „Dan
maar iedere week naar de bi
bliotheek en wat minder boe
ken per keer lenen. Daar pro
beer ik vast aan te wennen",
zegt ze, wijzend op het stapel
tje dat ze vandaag mee naar
huis neemt. „Vroeger nam ik er
altijd acht of tien, nu nog zes.
Maar ook zes boeken kun je in
een week niet lezen."
Te kort
Een week gratis lenen vindt ze
te kort. De termijn laat niet al
leen weinig ruimte over om de
boeken te lezen, maar ook om
ze terug te brengen. De Vlis
singse M. Prince is dat met haar
eens. „Na zeven dagen moeten
de boeken binnen zijn, voor ie
dere dag later moet je betalen.
Ik heb niet iedere dag tijd om
boeken terug te brengen, maar
als je maar één week hebt kun
je dat niet zomaar een dag uit
stellen want dan moet je ineens
35 cent per boek betalen."
Prince is dan ook van plan om
minder te gaan lenen in Vlis
singen. Dat wil niet zeggen dat
ze minder gaat lezen. „Dan
koop ik zelf eens wat vaker een
boek. Ik kan dat net zo lang
houden als ik wil, zonder dat ik
de dagen hoef te tellen." A
Stroo is ook niet van plan om de
Vlissingse bibliotheek veel te
bezoeken. Hij wijkt liever uit
naar de Middelburgse biblio
theek. „Dit systeem vind ik
niets. Als dat inhoudt dat ik
voortaan verder moet fietsen,
moet dat maar. Misschien is dat
ook maar een tijdelijke oplos
sing. Als het nieuwe systeem
een succes wordt, komt het im
mers ook in Middelburg. Maar
dan moet het wel eerst slagen
in Vlissingen hè?"
W. Burm-Goossens uit Vlissin
gen begrijpt wel waarom men
sen ontevreden zijn met de
nieuwe prijzen. „Mensen wil
len niet te veel geld uitgeven in
de bibliotheek. Dan kopen ze
wel een boek. Ik begrijp wel dat
ze die verhoging invoeren om
een meer uitgebreid diensten
pakket aan te bieden, maar
daar is het geen goed systeem
voor. Zo betalen veel mensen
voor diensten waar ze geen ge
bruik van gaan maken."
Daarmee doelt hij vooral op de
multimedi a-faciliteiten in de
nieuwe bibliotheek. Zelf geeft
Burm-Goossens als enige van
de acht ondervraagden aan.
dat hij wel eens graag mag in
ternetten. De anderen komen
vooral voor de boeken.
nieuwend en uitdagend blijven
werken, mensen binnenkrij
gen. Ook die normaal nooit in
een bibliotheek zouden komen.
We verwachten door deze uit
gebreide formule ook de kleine
lezer binnen te krijgen. En na
tuurlijk moeten we ook met
hulp van onze zakeli j ke dienst-
verleninig dat gat dichten."
Het concept steunt in zijn
breedte op informatievoorzie
ning. „Daarom willen we ook
dat boeken zo snel mogelijk
weer terugkomen. Want als ze
thuis op een schap ongelezen
blijven liggen, heeft niemand
er iets aan. In dat oude systeem
zat te weinig roulatie."
De bibliotheek zou dit project,
dat een proef is van twee jaar,
nooit alleen kunnen dragen.
„Juist door de samenwerking
met de andere partners van 't
Spui, kunnen we kwaliteit bie
den en een aantrekkelijk insti
tuut beginnen. De Vlissingse
bevolking zal wekelijks van
ons horen."
't Spui springt in op de actuali
teit, reageert Hamann. Er ko
men signeersessies van schrij
vers, lezingen en er worden
cursussen georganiseerd. Het
nieuws zal gevolgd worden via
'de snelle hoek, die bij de balie
komt'. „Denk aan de kernramp
in Japan van deze week. Je gaat
niet naar de bibliotheek om
even een boek over kernfysica
te lezen, maar dat doe je mis
schien wel nadat je over de
ramp hebt gehoord. Wij willen
informatie verstrekken. Dat
zullen we ook tijdens de ver
kiezingstijd doen, door uit
treksels van partij program
ma's klaar te leggen. Ik vind het
een democratisch recht voor
iedereen om goed geïnfor
meerd te zijn."
Cees Hamann: „Lezen en het vergaren van informatie mag nooit of te nimmer een elitaire bezigheid worden." foto's Lex de Meester
door Miriam van der Schot
„Het contact met klanten zal ik het meest missen", zegt Marjolein
Houben van de Speel-o-theek. Klanten die een spelletje willen le
nen. moeten die in het vervolg uitkiezen vanaf kaartj es. Een balie
medewerker van de bibüotheek haalt het spel dan uit het maga
zijn. „Ons werk zal vooral nog bestaan uit het natellen van de
onderdelen. We komen dus voornamelijk achter de schermen te
werken. Maar we willen klanten ook adviseren."
Voorheen was de Speel-o-theek een apart domeintje. „We hadden
in de Lange Zelke een eigen verdieping. Nu valt alles onder de bi
bliotheek. Er komt op de kinderboekenafdeling een trein te rij den
met in elke wagon een kaartje. Daarop staat een spel afgebeeld
met informatie over het spel. Gloednieuwe spelletjes komen eerst
een aantal maanden in een vitrinekast zodat iedereen ze kan zien.
Net zoals de boeken, worden ook de spelletjes uitgeleend tegen
een bepaald bedrag per spel per dag. Dat varieert tussen de 15 en
35 cent. „Het voordeel is dat ook oudere mensen makkelijk een
puzzeltje kunnen komen lenen. Ze hoeven daarvoor geen jaar
abonnement te hebben. Maar de meeste spelletjes die we hebben,
zijn bedoeld voor kinderen tot twaalf jaar."
De Speel-o-theek gaat de eerstkomende weken nog niet open.
„We moeten alles met vrijwilligers rond krijgen en dat kost ge
woon veel tijd"vertelt Marjolein. „Wanneer we precies opengaan
is nog niet bekend."
door Miriam van der Schot
Bibliothecaris Wil de Muynck is coördinator van de inlichtingen
balie in 't Spui. Bij haar kunnen mensen terecht met allerlei wa
gen die niet speciaal over boeken gaan. „Bezoekers komen voor
inlichtingen over de WW-uitkering en huursubsidie. Ook vragen
ze bijvoorbeeld informatie over wasmachines. De antwoorden
zoeken we op in folders, boeken, tijdschriften en Internet. Een bi
bliothecaris is in feite een informatiebemiddelaar. En dat is pre
cies wat wij aan die balie doen. We hebben geleerd om door middel
van vragen er exact achter te komen wat. mensen eigenlijk willen
weten. Wij hebben de vaardigheid om het antwoord zo efficiënt
mogelijk op te zoeken. Advies geven doen we niet, want we zijn
geen hulpverleners maar bibliothecarissen."
Met de verhuizing naar de nieuwe bibliotheek is de inlichtingen
balie uitgebreid. Behalve het opvragen van informatie kunnen
bezoekers nu ook op spreekuur komen. Die worden verzorgd door
mensen van het bureau voor rechtshulp, maatschappelijk werk,
schuldhulpverlening, sociale raadsleden, het opvoedbureau en de
cliëntenraad. „Ik denk dat de stap naar deskundige hulp daarmee
laagdrempelig is geworden. Klanten kunnen gewoon de biblio
theek inlopen om een praatje te maken of hun ei kwijt te kunnen."
door Miriam van der Schot
door Miriam van der Schot
Kantoor- en boekhandel De Ruiter was voor de verhuizing geves
tigd in de Paul KrugerstraatVorig j aar veranderde de winkel in
grijpend toen de afdeling studieboekbestellingen naar de Marco-
nieweg verhuisde. De bestellingen vormden het belangrijkste
onderdeel van de winkel", vertelt medewerkster Agnes Koster. In
de nieuwe boekhandel komt de nadruk te liggen op de verkoop
van kantoorartikelen en boeken. De afdeling kinderboeken
wordt flink uitgebreid en bovendien komt er veel aandacht voor
multimedia. „In de Paul Krugerstraat verkochten we wel boeken
over computers, maar nu komt er een assortiment spelletjes én an
dere cd-roms."
Niet alleen wordt het assortiment uitgebreid, de winkel zelf zal
ook een iets andere functie krijgen. „Voorheen hadden we een
winkel die buiten het centrum stond. We waren geen typische
buurtwinkel, want onze klanten kwamen overal vandaan. Maar
ze bezochten de boekhandel vooral voor een boodschap: Op de
nieuwe locatie in het midden van de stad, zullen de klanten meer
echt komen winkelen."
De combinatie boekhandel-bibliotheek is volgens Agnes een hele
goede. „We vullen mekaar goed aan. In de bibliotheek hebben ze
van veel schrijvers het hele oeuvre, wij verkopen de nieuwste boe
ken en soms aanvullende accessoires."
Marjolein Houben: „We komen
voornamelijk achter de scher
men te werken."
„De grootste verandering nu we zijn verhuisd naar 't Spui is dat
we een echte winkel zijn geworden waarin we cadeaus en souve
nirs verkopen", zegt Marjan Smit-de Troye. Zij is één van de da
mes die de klanten in de nieuwe VW/ANWB gaan helpen. „In ons
pandje aan de Nieuwendijk hadden we vooral een baliefunctie.
We verkochten VW-bonnen, buskaarten en maakten hotelreser
veringen. Ook de zaken die bij de ANWB horen zoals verkoop van
fiets- en wandelroutes verzorgden we. Dat blijven we allemaal
doen, maar we gaan dus ook Delftsblauwe spulletjes en andere
souvernirs verkopen."
Hoewel er meer taken bij komen en de winkel vaker open is dan
voorheen, blijft het aantal werknemers gelijk. „Ons team bestaat
uit vijf personen maar over het algemeen staan er voortdurend
twee medewerksters in de winkel. Of personeelsuitbreiding nodig
is, weten we eigenlijk nog niet. Dat merken we in de loop van de
weken vanzelf."
De medewerksters van de VW/ANWB zijn blij met de nieuwe lo
catie. „De oude winkel was echt veel te klein. Hier hebben we
maar liefst twee verdiepingen: de winkel op de begane grond en
het kantoor boven."
Hoewel Marjan erg uitkeek naar de verhuizing en de opening, viel
de aanloop flink tegen. „We hebben een nieuw kassasysteem,
Marjan Smit-de Troye: „De ou- maar dat werkte niet optimaal. Daardoor lagen we erg achter op
de winkel was echt veel te schema. Nu zijn we er gelukkig bijna helemaal en kunnen we lek-
klein." ker aan de slag."
Agnes Koster: „Vroeger ver
kochten we vooral boeken over
computers."
Wil de Muynck: „Een biblio
thecaris is in feite een informa
tiebemiddelaar."
