Van Aartsen wil van veto's af
Muziek redt oorlogskinderen
PZC feiten en meningen
Dita Sar! verwijt
Megawati banden
met milities Timor
Farao Mubarak
regeert maar door
Minister pleit voor inperken macht vaste leden Veiligheidsraad
Van Wijnbergen geldt als een a-politieke lastpak
25 september 1949
Driejaar gevangenschap zijn de Indonesische vakbondsacti-
viste Dita Sari (26) niet in de koude kleren gaan zitten. Toch is
ze sinds haar vrijlating in juli weer actief. Rust is een luxe die
ze zich niet kan permitteren, gezien de ontwikkelingen in In
donesië.
Deze week is in Jakarta een wet aangenomen die het leger de
kans geeft alle macht aan zich te trekken. En Megawati Soe-
karnoputri, die vrijwel zeker binnenkort president ivordt
speelt handjeklap met de moorddadige Oosttimorese milities.
door Ronald Frisart
Schokkend. Een ander woord
kan Dita Sari niet vinden
voor het optreden van dc Indo
nesische politica Megawati
Soekarnoputri. „Vier dagen ge
leden bezocht ze West-Timor in
gezelschap van de leider van de
Oosttimorese Aitarak-militie.
Bovendien biedt het kantoor in
Oost-Jakarta van haar partij
PDI-P onderdak aan Aitarak-
leden." In Amsterdam, waar ze
de afgelopen dagen te gast was
bij Amnesty International en de
FNV, concludeert Dita Sari:
„Dat maakt Megawati mede
verantwoordelijk voor het
bloedbad dat de milities op
Oost-Timor aanrichtten."
Megawati heeft er nooit een ge
heim van gemaakt dat ze vindt
dat Oost-Timor deel moet blij
ven uitmaken van Indonesië.
„Ze heeft veel begrip voor de
milities die zich tegen afschei
ding van Indonesië verzetten",
meent Dita Sari.. „Ze heeft ge
zegd dat ze de uitslag van het re
ferendum over de toekomst van
Oost-Timor zou aanvaarden.
Maar door wat ze nu doet, aan
vaardt ze ook het geweld van de
milities. Terwijl dat volledig on
acceptabel is."
Voor het eerst
Dit jaar beleefde Indonesië voor
het eerst sinds 1955 vrije parle
mentsverkiezingen. Deson
danks is de toestand in de archi
pel volgens Dita uitermate
somber. Zo aanvaardde het par
lement donderdag een hoogst
gevaarlijke wet op de noodtoe
stand. „Het was de laatste daad
van het oude, uit de Soeharto-
tijd stammende parlement. Die
wet is een nachtmerrie. Als de
noodtoestand wordt uitgeroe
pen, krijgt het leger op grond
van deze wet meer bevoegdhe
den dan ooit.".
„De wet op de noodtoestand die
in 1959 onder president Soekar-
no werd ingesteld betrof alleen
de afscheidingsbewegingen die
toen actief waren op ondermeer
Sumatra. Deze nieuwe wet geeft
het leger macht over de hele
maatschappij. Onder deze wet
kan het leger allerlei vormen
van geweld gebruiken. Boven
dien kunnen de militairen niet
alleen de media knevelen en
journalisten arresteren, maar
ook gewone burgers oppakken,
en organisaties en culturele bij
eenkomsten verbieden."
Onmisbaar
Het afgelopen anderhalf jaar
had het Indonesische leger het
moeilijk. Het stond bloot aan
hevige kritiek, niet alleen van
het buitenland, maar ook vanuit
Indonesië zelf. Dita: „Nu is ech
ter een situatie ontstaan waarin
veel burgers die met de 'oude
krachten' zijn verbonden, den
ken dat de strijdkrachten on
misbaar zijn".
„In verband met Oost-Timor
staat Indonesië onder grote
druk. Het leger ontleent daar
aan nieuw zelfvertrouwen. Er
wordt geredeneerd: president
Habibie heeft laten zien dat
burgers het land niet kunnen
besturen, dus heb je ons, de mili
tairen, nodig, de politieke rol
van de strijdkrachten is nog
steeds noodzakelijk."
Niet alleen de nieuwe wet op de
noodtoestand is daarvoor een
instrument. Het leger, en in het
bijzonder de stafchef en minis
ter van defensie, generaal
Wiranto, heeft nog een ijzer in
het vuur: Megawati Soekarno
putri. „Hij heeft ingezien dat
het leger ter verdediging van
zijn politieke rol een alliantie
moest aangaan", aldus Dita,
„Megawati bood daartoe een
goede kans. Zij heeft zich nooit
sterk gekant tegen de politieke
rol van het leger." GPD
zaterdag 25 september 1999
door John Wanders
Minister Van Aartsen van
Buitenlandse Zaken heeft
gisteren in zijn rede tot de Alge
mene Vergadering van de Ver
enigde Naties vraagtekens ge
zet bij het vetorecht waarover
de vijf permanente leden van de
Veiligheidsraad beschikken. In
dien zich ergens op aarde een
ernstige humanitaire crisis vol
trekt, zou de internationale ge
meenschap zich volgens Van
Aartsen niets moeten aantrek
ken van een eventueel veto in de
Veiligheidsraad tegen militair
ingrijpen.
Tijdens de Koude Oorlog was
het vetorecht een effectieve buf
fer tegen het uiteenvallen van de
VN, zei Van Aartsen. Maar in het
huidige tijdperk - waarin niet
langer sprake is van twee elkaar
bestrijdende machtsblokken -
blijkt het vetorecht van de VS,
China, Rusland, Frankrijk en
Groot-Brittannië keer op keer
een blok aan het been van de in
ternationale gemeenschap, met-
alle dramatische gevolgen van
dien. Het leidt ertoe dat de Vei
ligheidsraad, en daarmee de
VN, steeds verder in de marge
worden gedrongen.
Feitelijk gaat het daarbij vooral
om het vetorecht van China en -
in iets mindere mate - Rusland.
Een recent voorbeeld is Kosovo.
Terwijl Servische eenheden de
burgerbevolking van de provin
cie Kosovo terroriseerden,
wierpen Rusland en China in
New York een blokkade op te
gen een humanitaire interventie
in een, zo benadrukten Moskou
en Peking, soeverein land. Pre
sident Clinton besloot tot een
militair ingrijpen inNAVO-ver-
band, waarmee hij de blokkade
in de Veiligheidsraad omzeilde.
De VN, op papier de voornaam
ste beschermer van de wereld
vrede, stonden daarmee buiten
spel op een moment dat zich op
de Balkan de grootste crisis
sinds de Tweede Wereldoorlog
voltrok.
Balans
De al langer lopende discussie
over de geleidelijke verschui
ving in de balans tussen territo
riale integriteit enerzijds en
humanitaire interventie ander
zijds stond deze week promi
nent op de agenda van de jaar
lijkse Algemene Vergadering
van de VN in New York. Mag de
internationale gemeenschap
met militaire middelen tussen
beide komen als een soeverein
land (een deel van) haar eigen
bevolking terroriseert?
De Westerse wereld vindt van
wel en ze wordt daarbij op
hoofdlijnen gesteund door de
Afrikaanse secretaris-generaal
van de VN, de Ghanees Kofi An
nan. Die denkt vol afschuw te
rug aan de massaslachtingen in
Rwanda, een volkerenmoord
waarbij de internationale ge
meenschap toekeek zonder in te
grijpen.
„Het is zeer modieus om te zeg
gen dat de mensenrechten van
groter belang zijn dan het
grondbeginsel van soevereini
teit", schamperde de Chinese
minister van Buitenlandse Za
ken deze week in zijn rede tot de
Algemene Vergadering. China,
dat worstelt met een onafhan
kelijkheidsbeweging in Tibet en
dat hardop droomt van een in
lijving van Taiwan, is de belang
rijkste woordvoerder van de
stroming die meent dat het in
het Handvest van de VN vastge
legde beginsel van nationale
soevereiniteit- onder geen be
ding mag worden aangetast. In
dien de VN zich met militaire
middelen ongevraagd zouden
mengen in de binnenlandse
aangelegenheden van een soe
verein land, zou dit tot zeer ern
stige ontwrichting leiden, stelt
Peking. Ook het dichtbevolkte
India, dat zo zijn eigen proble
men heeft in Kashmir, staat op
dat standpunt.
Zichtbaar
Eerder deze week drongen se
cretaris-generaal Kofi Annan
van de VN en de Amerikaanse
president Clinton aan op een
actievere rol voor een VN-vre
desmacht in die gevallen waar
burgers op grote schaal het
slachtoffer worden van het bru
te optreden door him eigen rege
ring. De Duitse minister van
Buitenlandse Zaken, Joschka
Fischer, opperde het idee om de
vaste leden van de Veiligheids
raad de verplichting op te leg
gen om een eventuele blokkade
tegen militair ingrijpen toe te
lichten tegenover de Algemene
Vergadering. Dan zou volgens
hem voor de hele wereld zicht
baar worden dat het betreffende
veto veeleer een nationaal dan
door Bouke Bergsma
Topambtenaar prof. dr. Sweder J.G. Ba
ron van Wijnbergen (48) was vorig jaar
september nog zo gewaarschuwd door zijn
baas, minister Jorritsma van Economische
Zaken. Zij verbood hem nog eens publieke
lijk zijn mening te geven over het kabinets
beleid zonder haar eerst te consulteren.
Maar de hardleerse Van Wijnbergen kon het
toch niet laten en kwam de afgelopen dagen
opnieuw in conflict met Jorritsma.
Van Wijnbergen is in april 1997 door toen
malig D66-minister Wijers naar Economi
sche Zaken gehaald als opvolger van secre
taris-generaal Ad Geelhoed. In zijn nieuwe
functie liet hij zich geregeld uit over econo
misch beleid en nationale en internationale
economische ontwikkelingen. Dat leidde
nogal eens tot ongenoegen van de Tweede
Kamer of zijn politieke baas.
September vorig jaar suggereerde Van
Wijnbergen in het PvdA-vlugschrift dat het
kabinet de economische groei voor de ko
mende jaren in het regeerakkoord van
Paars-2 te optimistisch inschatte. Jorritsma
moest toen de Kamer beloven dat haar top
ambtenaar niet meer voor zijn beurt zou
praten. Het was volgens haar niet de bedoe
ling geweest het regeerakkoord te bekritise
ren, maar om het optimisme van PvdA-frac-
tieleider Melkert te temperen.
Drie maanden later was het weer raak. Van
Wijnbergen liet zijn licht schijnen over de
loonmatiging en over de aftrek van pensi
oenpremies en hypotheekrente. Jorritsma
deed niets. Het ging volgens haar niet om
kritiek, maar om 'filosofie' van een briljant
econoom, en theorie omdat het kabinet toch
al had besloten niet te tornen aan de aftrek
van de hypotheekrente. De politiek oordeel
de toen al algemeen dat Wijnbergen een
briljant econoom is, die zich gedraagt als
een lastpak met gebrekkige sociale vaardig
heden en weinig gevoel voor politiek.
Binnen Economische Zaken heerst overi
gens een traditie van ferme uitspraken van
topambtenaren. Van Wijnbergens voorgan
gers Geelhoed (1990-1997) en diens voor
ganger Rutten (1973-1990) hadden daar
ook een handje van. ANP
een internationaal belang dient.
Minister Van Aartsen schaarde
zich achter dit plan.
Van Aartsen meent dat inter
ventie door de VN zich niet zou
mogen beperken tot die geval
len waar de mensenrechten op
grove wijze worden geschonden
(Oost-Timor, Rwanda, Kosovo,
et cetera). De minister ziet de
grenzen van nationale soeverei
niteit in de huidige mondiale
economie zozeer vervagen dat
hij ook denkt aan interventie
door de VN bij situaties waarin
een land bijvoorbeeld het on
derhoud van zijn kernreactoren
ernstig verwaarloost, ernstige
schade toebrengt aan het mi
lieu, of op grote schaal drugs
uitvoert. „Vroeg of laat zal de
Veiligheidsraad zich ook over
dit soort kwesties moeten uit
spreken", zei Van Aartsen. GPD
De Russische minister van Buitenlandse Zaken Igor Ivanov (1.) en zijn Nederlandse collega Van Aartsen (r.) bieden VN-secretaris Kofi
Anan een plaquette aan die herinnert aan de eerste internationale vredesconferentie, honderd jaar geleden in Den Haag. Van Aartsen zette
gisteren vraagtekens bij het vetorecht van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad. foto Stan Honda/EPA
van onze redactie buitenland
Morgen gaan de Eyptena-
ren naar de stembus om
per referendum hun 71-jari-
ge president Hosni Mubarak
een nieuwe ambtstermijn
van zes jaar te geven. In dit
presidentieel referendum is
Mubarak de enige kandi
daat. Het is de vierde keer dat
hij als staatshoofd wordt
herkozen met zo'n referend
umzonder tegenstander.
Vriend en vijand noemen de
al achttien j aar lang heersen
de Mubarak de laatste farao
van Egypte. Zij verwijzen
daarbij naar zijn natuurlijke
leiderschap. Zijn tegenstan
ders beklemtonen daarbij
het ondemocratische karak
ter van Mubarak's regime.
De oud-luchtmachtcom
mandant Mubarak wordt
gelauwerd en verguisd in
binnen- en buitenland. De
politiek kleurloze officier
werd in de presidentszetel
geschoven na de moord op
Anwar Sadat in 1981. Muba
rak heeft diens beleid voor
een groot deel voortgezet. De
door Sadat in 1979 gesloten
vrede met Israël heeft Egypte
jaarlijks vier miljard gulden
opgebracht aan economische
en militaire steun van de VS.
Het qua inwoneraantal (zes
tig miljoen) verreweg voor
naamste Arabische land
raakte door Sadat's histori
sche zet geïsoleerd in de Ara
bische wereld. Dankzij de
voorzichtig en pragmatisch
manoeuvrerende Mubarak is
Egypte weer een leider onder
de Arabieren en geniet aan
zien in Oost en vooral West.
In het binnenland staat
Mubarak er echter slecht
voor. Zijn trefwoord is stabi
liteit, maar het lijkt eerder op
stagnatie en volgens sommi
ge critici achteruitgang,
Egypte lijkt een economisch
stagnerende politiestaat.
Mubarak's keiharde stri j d te
gen religieuze extremisten is
succesvol, maar de Staat
houdt daarbij verkrampt het
openbare leven in zijn greep.
De noodtoestand die na de
moord op Sadat is ingesteld,
is nog steeds van kracht.
De acties van het enorme po
litieapparaat hebben de
gewapende fundamentalis
tische groepen vrijwel uitge
roeid. In de uitpuilende ge
vangenissen puilen zitten
duizenden strijders, sympa
thisanten en tal van onschul
dige verdachten. Anderzijds
is de samenleving sinds eind
j aren j aren zeventig aanzien
lijk conservatiever geworden
om de vreedzame islamiti
sche oppositie te sussen.
Mubarak perkte de afgelo
pen tien jaren de bescheiden
politieke vrijheid verder in.
Oppositie wordt wel getole
reerd, maar alleen zo lang
niemand er wat van merkt.
Demonstreren is verboden en
de pers is aan strenge cen
suur onderworpen.
Beroepssyndicaten, vakbon
den en de rechterlijke macht
zijn volledig onder rege
ringscontrole. Verkiezingen
zijn notoir frauduleus. De
getolereerde oppositie heeft
niets in te brengen. Muba
rak's partij, de Nationaal De-
•mocratische, krijgt door
gaans vrijwel alle stemmen.
Vaderfiguur
Mubarak's ijzeren greep op
de politiek moest samengaan
met economische liberalise
ring, Dit laatste lijkt te mis
lukken. Privatiseringspro
gramma's zijn gestrand door
falende uitvoering en door de
reusachtige bureaucratie.
Volgens tal van Egyptische
economen is het belangrijk
ste probleem dat de politieke
en de economische liberali
sering niet gelijk op gaan.
Mubarak trekt zich dit alles
niet aan. Hij speelt de wijze
vader en veel Egyptenaren
zien hem uiteindelijk ook zo.
Ze maken grappen over de
'onnozele' president, maar ze
zijn blij dat hij niet zo'n am
bitieuze gokker is als zijn
beide voorgangers, Nasser en
Sadat. Toen Jihad-extremis-
ten in 1995 Mubarak bescho
ten tijdens een OAE-top in
Addis Abeba ging er een
schok door de Egypte,
Ook na de amateuristische
aanslag van 6 september,
waarbij de president alleen
een wond aan de hand opliep
was Egypte even bezorgd
over wie Mubarak zou moe
ten Opvolgen. Het antwoord
geeft hij zelf via het referen
dum: Mubarak. Met kabi
netswijzigingen en andere
manoeuvres zorgt de farao
ervoor dat niemand in zijn
schaduw kan staan.
Hij wilnaarverluidtzijnhele
leven regeren. Het is nie
mand nog gelukt ook maar de
indruk te wekken dat hij
Mubarak's rivaal of plaats
vervanger is. ANP
Boerderij
Een boerderij in Zijpe is gro
tendeels verwoest door brand.
Vermoedelijk is tijdens zwaar
onweer de bliksem ingeslagen.
Het vuur greep zo snel om zich
heen dat van de inboedel niets
te redden was. Ook zestigdui
zend kilo hooi ging in vlam
men op. Bij Zonnemaire
brandde een boerenschuur tot
de grond af. In een woning in
Kerkwerve kwam een elf j arige
jongen om het leven toen de
bliksem door de schoorsteen
naar binnen sloeg.
Vliegtuigramp
Een Canadese juwelier is gear
resteerd, omdat hij een passa
giersvliegtuig heeft laten
neerstorten in Quebec. Het
toestel crashte begin septem
ber na een ontploffing. Daar
bij kwamen 23 mensen om le
ven, onder wie de vrouw van de
juwelier. Uit onderzoek bleek
dat de verdachte een bom aan
boord had gesmokkeld, in de
hoop dat zijn echtgenote de
dood zou vinden. Hij wilde zo
een levensverzekering opstrij
ken, die hij enkele dagen voor
de vlucht op haar leven had af
gesloten.
Grand Prix
Bij de Grand Prix in Brno in
Tsjecho-Slowakije zijn zeven
doden gevallen en negentien
mensen gewond geraakt toen
coureur Prins Bira met zijn
Maserati van de baan schoot
en het publiek inreed.
Uitgever:
■J. C. Boersema
Hoofdredactie:
A, L. Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
OostsouburgseweglO
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax: (0118) 470102
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118) 472404
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273010
Terneuzen: Axelsestraat 16
Postbus 51
4530 AB Terneuzen
Tel. (0115) 686000
Fax (0115)686009
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel. (0114) 373839
Fax. (0114) 373840
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454659
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst.
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Internet (http://www.pzc.nl):
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
redactie: redactie@pzc.nl
exploitatie', internet@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118)484000
Fax(0118)470100
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 98,00;
franco'per post 128,50;
per maand 35,75;
per jaar 372,50;
franco per post 491,00;
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting;
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,80,
zaterdag 2,60 p.st,;
(alle bedragen inclusief 6 pet. btw);
Postrek.nr.: 3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen
Advertentietarieven:
191 cent per mm; minimumprijs per
advertentie 28,65;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief;
speciale posities: tarief op aanvraag;
voor brieven bureau van dit blad
6,50 meer (excl. 17,5 pet btw);
volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag;
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw)
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener Arcade NV
door Anouk Middelkamp
Ze is niet het type wereldverbeteraar,
maar bezit wel een flinke portie idealen.
En doorzettingsvermogen. Want in vier jaar
tijd bouwde ze, met een aantal andere en
thousiastelingen, de organisatie War Child
op. Begonnen met een inzamelingsactie
voor muziekinstrumenten, is ze nu op haar
29ste verantwoordelijk voor negen projec
ten waarin miljoenen guldens omgaan.
Willemijn Verloop is directeur van War
Child Nederland, een organisatie die oor
logskinderen traumatische er-varingen wil
laten vergeten door middel van creatieve
therapie. Kinderen hebben niet genoeg
aan eten en een dak boven hun hoofd. Ze
willen afleiding. Weer even plezier hebben."
Verloop zit op een oude versleten bank in het
War Childkantoor in Amsterdam. Op de
achtergrond is een grote groep vrijwilligers
bezig met het organiseren van het F,at for
Peace-evenement dat die avond plaats
vindt Hiervoor schenkt een groot aantal
resta u rants een deel van de omzet aan de or
ganisatie. „Dit is een typische War Child ac
tie'', vertelt de jonge directeur enthousiast.
„We willen graag op originele wijze geld
binnenhalen. Dus niet door middel van
brieven bij de mensen op de deurmat of col
lectes. Dan lopen we de andere goede doelen
alleen maar in de weg."
Naast de zelf georganiseerde activiteiten,
gebeurt het regelmatig dat een school of
vereniging spontaan een actie op touw zet.
Bovendien werken veel artiesten belange
loos mee aan inzamelingsacties. Verloop:
Marco Borsato, onze ambassadeur, heeft
kinderconcerten voor War Child gegeven en
de omroep BNN nam speciaal voor ons een
plaatje op. Daar zijn we heel blij mee. Want
behalvegeld, levert het ook veel bekendheid
op."
Minder agressief
Verloop raakte op toevallige wijze betrok
ken bij het werk van War Child. Ze was in
1994 voor haar werk in Bosnië, toen ze twee
therapeuten van de Engelse organisatie te
gen het lijf liep. Ze nodigden haar uit een
muziekworkshop bij te wonen en vanaf dat
moment was ze verkocht. „Ik zag die kinde
ren in twee uur tijd veranderen van onver
schillige en angstige types tot vrolijke wil
debrassen", zegt ze. „Van hun ouders hoor
de ik dat ze thuis veel minder agressief wa
ren en iedere week uitkeken naar de mu-
zieksessies. Daar was ik diep van onder d'e
indruk."
De medewerkers van War Child Engeland
konden de grote vraag in Bosnië niet aan en
vroegen Willemijn Verloop te helpen bij de
inzameling van instrumenten en geld voor
een verdere uitbreiding van het proj eetVer
loop besloot in Nederland een stichting op
te zetten.„In eerste instantie was die alleen
bedoeld om geld door te sluizen, maar al
snel gingen we ons ook inhoudelijk met de
projecten bezig houden", zegt ze. „Langza
merhand is de organisatie gegroeid. We be
gonnen met drie vrijwilligers en nu hebben
we tien betaalde krachten
Hoewel de projecten van War Child in ieder
land anders worden ingevuld, speelt mu
ziek overal de hoofdrol. Zo werd in Bosnië
een muziekcentrum opgezet, waarin kinde-
Willemijn Verloop: „De kinderen hebben heel veel kracht in zich."
foto Joris den Blauwen/GPD
ren voor hun plezier kunnen spelen, maar
ook creatieve therapie kunnen krijgen.
„Het blijkt dat muziek een geweldige uit
laatklep voor die kinderen is. Bovendien
brengt het etnische groeperingen weer bij
elkaar. Wat de politiek niet lukt, kan wel
met muziek."
Het uitgangspunt van War Child is dat de lo
kale bevolking het project op een gegeven
moment moet overnemen. Verloop: „We
willen mensen zo enthousiast maken dat ze
zelf nieuwe initiatieven gaan nemen. Dat
werkt heel goed."
Ellende
De directeur reist zelf regelmatig naar de
projecten. „Ik ben dan altijd weer diep on
der de indruk van de verhalen van de kinde
ren. Als je een kwartier met ze praat, heb je
al zo ontzettend veel ellende gehoord, dat is
echt ongelooflijk. Het is moeilijk om daar
niet persoonlijk bij betrokken te raken."
Toch vindt ze de kinderen niet zielig. „Ze
hebben heel veel kracht in zich. Die moet al
leen geactiveerd worden. En dat proberen
we met. onze programma's te bereiken." Of
dit daadwerkelijk lukt, is moeilijk na te
gaan, geeft Verloop toe. „We werken na
tuurlijk nog maar vier jaar met deze opzet.
Bovendien is het moeilijk vast te stellen of
iemand een ervaring echt heeft verwerkt of
alleen maar heeft weggestopt."
Om dit te onderzoeken, is in de toekomst
veel geld nodig. „We willen graag onze ken
nis verbreden en uitdiepen", zegt de direc
teur. „Ik heb echt niet de illusie dat we ieder
oorlogskind kunnen helpen, maar zoveel
mogelijk zou toch mooi zijn."
Zelf wil ze nog heel lang leiding geven aan
de organisatie. „Ik kan me niet voorstellen
dat ik er ooit mee zal stoppen. Ik werk nu
tachtig uur per week en zelfs in mijn schaar
se vrije tijd ben ik er nog mee bezig. Dan zie
ik de beelden van oorlogen en denk ik: 'daar
moeten we naar toe'. Eigenlijk is het geen
werk, maar een levenswijze." GPD
