Arbiter kan niet zonder voetbal
Gezelligheid bindt spelers
aan tennisclub Ovezande
Middelburg
grote favoriet
in stadsderby
Apollo verliest
opnieuw spits
sport vrijdag 17 september 1999 bw 31
{ndré Nieuwenhuize bezig aan vierde seizoen als scheidsrechter
door Vincent de Rijke
MIDDELBURG - Slechts de
Middelburgers op leeftijd
kunnen zich er waarschijn
lijk nog vaag iets van herin
neren: de stadsderby tussen
Middelburg en Zeelandia.
Het zal niet ver na de oorlog
zijn geweest dat de strijd tus
sen de twee ploegen, die al ja
ren de accommodatie trouw
delen, voor het laatst in com
petitieverband werd uitge
vochten.
Nimmer dacht Middelburg
erover dat deze wedstrijd
weer op de KNVB-kalender
zou terugkeren. Middelburg
was immers op sportief ge
bied altijd de grote broer ge
weest van de zwart-groenen.
Maar vorig seizoen ging het
kriebelen. Zeelandia koerste
af op het kampioenschap in
de vijfde ldasse en Middel
burg verkeerde in degrada
tiegevaar in de derde klasse.
Zouden de paden van de
Middelburgse ploeg elkaar
kruisen in de vierde klasse?
In mei werd het lot van beide
ploegen bezegeld. Zeelandia
greep onder leiding van Piet
Puijpe de titel en Middelburg
kon de degradatie in de na-
competitie niet meer afwen
den. Komende zondag om
14.30 uur staan de twee Mid
delburgse verenigingen
daarom na lange tijd weer te
genover elkaar.
De sportieve ambities van de
clubs liggen echter mijlenver
uit elkaar. Zeelandia wil zich
eerst een stabiele factor to
nen in de vierde klasse, ter
wijl Middelburg zo snel mo
gelijk terug wil naar de derde
klasse. Middelburg heeft er
de ploeg en het spelersmate
riaal voor. De ploeg behaalde
het volle aantal punten uit
twee duels, al was het niet al
tijd op overtuigende wijze.
Zeelandia startte moeizamer
en heeft na twee wedstrijden
nog geen enkel punt. Middel
burg is als torenhoge favoriet
aan de competitie begonnen
en is komende zondag even
eens de te kloppen ploeg.
„Middelburg doet het slecht
als ze met deze groep geen
kampioen worden", zegt de
laatste man van Zeelandia
Piet Baan (33). Als er iemand
is die dat kan beoordelen is
het Baan wel. Het grootste
deel van zijn voetbalcarrière
droeg hij het groen-wit van
Middelburg. Tussendoor
maakte hij uitstapjes naar
Oostkapelle en Kloetinge,
maar hij keerde telkens
trouw terug op de Nadorst.
Kampioen
Totdat zijn naam vorig sei
zoen opeens prijkte op de
spelerslijst van Zeelandia.
,,Ik wilde nog graag een keer
kampioen worden", zegt hij
stellig. „En dat zat er bij Mid
delburg echt niet in. Boven
dien speelde ik bij Middel
burg op het middenveld en ik
wilde graag een plek als laat
ste man. Aangezien Zeelan
dia bovenin kon meedraaien
en een type speler zocht zoals
ik, heb ik de overstap ge
maakt. En het mooie is dat
we ook direct kampioen wer
den. Datzal overigens dit sei
zoen niet gebeuren."
Op de vraag of hij zich al een
'Zeelandiaan' voelt, hoeft
Baan niet lang na te denken.
„Nee, ik heb het hier hart
stikke goed naar mijn zin,
maar ik ben een echte Mid
delburger. Dat zal ik ook al
tijd blijven. Ik vind het ook
spijtig dat het zover heeft
moeten komen met Middel
burg. Ik vond het erg dat
Middelburg degradeerde."
„Toen wij vorig seizoen kam
pioen waren geworden, was
de wedstrijd tegen Middel
burg het eerste waarover
binnen de club werd gespro
ken. Dat leeft ontzettend bij
de mensen De meeste spe
lers leven er echt naartoe. We
mogen alles verliezen, als we
die twee wedstrijden maar
winnen. Maar ik moet eerlijk
zeggen dat het binnen de club
meer leeft dan bij mijzelf.
Het is voor mij een wedstrijd
als alle anderen. Als ploeg
hebben we namelijk niets te
verliezen.
Maar voor Baan persoonlijk
staat wel wat op het spel. On
gevraagd begint hij over het
treffen met 'die Lange' (Jan
de Rijke) en Huib Meerman.
„Ik kan natuurlijk altijd nog
persoonlijk afgaan. Als we
met 5-0 afgeschoten worden
bijvoorbeeld.
door Jasper van der Bliek
OVEZANDE - Het is echt zo'n club waar
nooit iemand meteen na het sporten weg
gaat. Altijd blijven de leden nog wel even in
de kantine plakken. Gewoon vanwege de
gezelligheid. Tennisvereniging Ovezande
vierde vorige week haar vijfentwintigjarige
bestaan. Speciaal aan dit jubileum is dat
veel van de leden al de hele rit aan de club
verbonden zijn.
Dat verenigingen jubileren is op zich niet zo
bijzonder. In Ovezande zijn ze echter wel
heel trouw. „Dat is in mijn optiek het sterke
punt van de club", vertelt Michiel Ruiter,
één van de oudgedienden. „Tegenwoordig
zijn er zo'n 150 leden en van hen zijn onge
veer dertig er al vanaf het eerste begin bij
Ruiter herinnert zich nog goed hoe de ten
nisvereniging ontstond. „In 1975 was er een
groepje - ik noem ze maar even cle begin
mensen - dat altijd tenniste in de sporthal in
Heinkenszand. Op een bepaald moment
waren dat bijna tachtig mensen, genoeg om
subsidie voor een tennisbaan aan te vragen.
Dat heeft de gemeente Borsele toen gege
ven." Het aantal tennissers in Ovezande
groeide vervolgens gestaag. Van een kak-
sport werd tennis een volksvermaak. Jubi
laris Ruiter: „Vijf jaar later kwam er een
tweede baan, en weer vijf jaar daarna een
derde. De sport raakte snel populair in
Ovezande."
Michiel Ruiter was in die tijd zelf nauw be
trokken bij de vereniging. Hij had de niet
kinderachtige taak om de sfeer te maken en
gezond te houden. „Ik was een soort regel
neef, organiseerde toemooitjes, bijeenkom
sten. dat soort zaken. Want hoe vaker je sa
menkomt en met elkaar de sport beoefent
hoe beter. Elke keer weer was dat heel leuk.
Iedereen bleef almaar terugkomen. De sfeer
was perfect. En dat bepaalt toch voor een
belangrijk deel het succes van een vereni
ging-"
Een ander aspect dat Ruiter probeerde te
benadrukken was het dorpskarakter van de
club. „Daarom zijn wij bijvoorbeeld lang
geen lid van de KNLTB geweest. Dat is duur
en je krijgt er weinig voor terug. Bij Ovezan
de gaat het in de eerste plaats om gezellig
tennissen."
Stabiel
Het tegenwoordige ledental van 150 was al
een jaar of tien geleden bereikt. Sindsdien is
het nagenoeg stabiel „Voor een dorp als
Ovezande met 1200 inwoners niet slecht.
Van die 150 zijn er eenderde jeugdleden, de
rest is senior. Dat was in de begintijd wel an
ders. Toen waren er maar twintig jonge spe
lers."
De Zuid-Bevelandse tennisvereniging heeft
een behoorlijk aantal leden dat een onge
kende clubliefde tentoonspreidt. Ruiter is
er daar één van. „Van de grondleggers zijn er
inderdaad nog behoorlijk wat gebleven. De
meesten hebben natuurlijk wel een stapje
teruggedaan, zowel wat bestuursfuncties
als sport betreft, maar lid zijn ze nog wel.
Het sfeertje van vroeger is door de tijd na
tuurlijk ook aangetast, maar je vindt het
nog steeds terug. Vergeet niet dat in de pe
riode dat de vereniging ontstond, de club
geacht werd alles zelf te doen. Banen aan
leggen, kantine bouwen. Als je daarmet zijn
allen mee bezig bent, schept dat een band.
Die blijkt na vijfentwintig jaar nog steeds
sterk."
Vorige week zaterdag werd het jubileum
met een knalfuif gevierd. Ruiter: „Behoor
lijk heftig was dat. In de ochtend waren er
ludieke spellen voor de kinderen en 's mid
dags vond een grote reünie plaats. Oud-le
den die al jaren niet meer in Ovezande wa
ren geweest, kwamen voor de gelegenheid
terug. Daar blijkt die clubliefde weer uit.
Heel gezellig. Ja, het is behoorlijk laat ge
worden."
door Vincent de Rijke
VLISSINGEN - Het amateur
voetbal bereikt komend week
einde de derde speelronde en de
ranglijsten krijgen langzaam
maar zeker betekenis. Het sterk
gestarte Heinkenszand treft het
tot favoriet gebombardeerde
SSV'65, dat nog geen punt pak
te. Een klasse lager staat het
halfjaarlijkse onderonsje tussen
Coli jnsplaatse Boys en Bevelan
ders op het programma. Het
slecht gestarte Apollo speelt
thuis tegen Rillandia. Zondag
ontvangt Patrijzen in de derde
klasse RCS.
Apollo'69
Zaterdag-derdeklasser Apollo
uit 's-Gravenpolder gaat een
moeilijk seizoen tegemoet. Vo
rig seizoen steeg de ploeg van
oefenmeester Wim Davidse nog
naar ongekende hoogte door
verrassend een periodetitel te
pakken. Slechts in de allerlaat
ste wedstrijd van de nacompeti-
tie verloor de ploeg kansloos
van Tholense Boys, dat promo
veerde naar de tweede klasse.
Apollo had het bijna voor elkaar
gekregen om binnen twee sei
zoenen van de vierde naar de
tweede klasse door te stoten.
Achteraf gezien is het misschien
maar goed dat het niet gebeurd
is.
De ploeg van Apollo viel op door
het scorend vermogen en daarin
hadden de spitsen Jean-Paul
Hai-thoorn en Arjo den Dekker
een groot aandeel. In hun kiel
zog speelde linkerflank-speler
Randy de Dreu zich in de kijker.
Eersteklasser Veere toonde be
langstelling. Zowel de produc
tieve Harthoorn als de rappe De
Dreu verruilden het blauw-wit
van Apollo voor het zwart-wit
van Veere. Dat betekende dat
Arjo den Dekker als enige spits
met gevestigde naam overbleef
in de selectie van de ploeg uit 's-
Gravenpolder.
Maar ook Arjo den Dekker(32)
hield het na de eerste competi
tiewedstrijd van dit seizoen
voor gezien. Maar dat had niets
te maken met de ontnuchteren
de competitieouverture of het
vertrek van Harthoom of De
Dreu. Sterker nog, het verliezen
van Harthoom deed hem vorig
seizoen besluiten door te gaan,
terwijl het gezonde verstand
aangaf dat dit niet verstandig
was.
Met name een van zijn twee kin
deren slokt veel tijd op. Zijn
zoontje van drie jaar kampt met
een ziekte, waardoor hij de hele
nacht huilt. „Laat ik het simpel
proberen uit te leggen", begint
Den Dekker. „Er zit bij hem iets
niet goed in de hersenen. Nor
maal gesproken worden de
prikkels die richting de herse
nen worden verstuurd, gezeefd.
Maar bij hem blijft het maar in
zijn hoofd malen en dat vertaalt
zich in huilbuien die de hele
nacht duren."
„Daarnaast werk ik nog bij de
PTT en dan is het lastig om twee
keer in de week te trainen. Daar
heeft de trainer alle begrip voor,
maar ik wil het zelf niet. Nor
maal gesproken moet je als
voetballer twee keer per week
trainen. Daarbij komt nog dat ik
op zaterdag soms pas om één uur
's middags klaar ben met mijn
werk, omdat de postaanvoer te
genwoordig een uur verlaat is
op zaterdag. Nu hoeven wij niet
zo ver te reizen, maar je begrijpt
dat het op die manier lastig
wordt. En het leek me beter om
dat na één wedstrijd aan te ge
ven in plaats van na de achtste."
Dezelfde redenen noopten Den
Dekker al eerder een stap terug
te doen bij zowel Goes als Kloe
tinge. Apollo was de laatste
strohalm voor Den Dekker om
dat hij woonachtig is in 's-Gra
venpolder. Maar ook dit blijkt
een onwerkbare situatie te zijn
geworden. En daarmee verliest
Apollo een betrouwbaar aan
speelpunt in de voorhoede en
een speler die per seizoen ge
middeld zo'n twaalf goals
maakt.
De beslissing het voetbal op een
lager pitje te zetten, ging Den
Dekker niet in de koude kleren
zitten. Zeker niet omdat Apollo
niet echt grossiert in voorhoede
spelers. „Dat vond ik nog wel
het moeilijkste", aldus Den
Dekker. „De club had al een
sterke spits verloren. En daar
om is het extra lullig. Ik begon
vol goede moed, maar het blijkt
niet te werken. Nog even heb ik
erover nagedacht een zondag
vereniging te zoeken. Maar ook
daar zal je minimaal twee keer
moeten trainen, dus daar heb ik
maar héél even over nage
dacht."
Zonder zichzelf op de borst te
slaan, weet Den Dekker dat de
ploeg die vorig seizoen vriend en
vijand verraste dit seizoen geen
hoge ogen zal gooien. „Dat
wordt natuurlijk heel moeilijk.
Het zit erin dat ze een heel jaar
tegen degradatie moeten vech
ten. Het doel zal niet meer dan
handhaving zijn." Apollo speelt
morgen op eigen veld tegen het
voortvarend gestarte Rillandia.
Heinkenszand
Heinkenszand wordt nu al dé
verrassing van de tweede klasse
genoemd. De promovendus won
op de eerste speeldag brutaal
met 5-3 van Kogelvangers. De
2-1-overwinning op Kapelle
van vorige week zaterdag was
misschien nog wel brutaler.
Heinkenszand blijkt voor elke
tweedeklasser een niet te onder
schatten tegenstander. Na twee
gespeelde wedstrijden voert de
ploeg van de nieuwe trainer
Joost van de Griek (ex-Wiü!57)
de ranglijst aan met Seolto en 's-
Heer Arendskerke.
Het avontuur in de tweede klas
se is voor zowel Heinkenszand
als de oefenmeester nieuw.
Maar dat betekent niet dat de
competitie gevreesd wórdt. Van
der Griek: „We beginnen fris
aan elke wedstrijd en gaan uit
van onze eigen kracht. Ik pro
beer zoveel mogelijk informatie
te verschaffen over tegenstan
ders, maar die krijg ik ook maar
via via dus dat schiet ook niet al-
tij d op. Ik ben zelf bijvoorbeeld
bij Kapelle werkzaam geweest,
maar daar is in de loop der jaren
ook van alles veranderd. Die
spelen nu ook anders dan toen."
De eerstvolgende wedstrijd
voor Heinkenszand is die op ei
gen veld tegen het als favoriet
gestarte SSV'65. „Ik denk dat
SSV getergd zal zijn", aldus de
oefenmeester van Heinkens
zand. „Ze zijn natuurlijk door
vele trainers gebombardeerd tot
favoriet. Voor ons maken twee
zwaluwen nog geen zomer, en
voor SSV is na twee nederlagen
de competitie nog niet verloren.
Een ding is zeker, we zullen ze
zeker niet onderschatten."
RCS
Na een afwezigheid van één sei
zoen is RCS terug in de derde
klasse van het zondagvoetbal.
Na twee gespeelde duels heeft
de club uit Oost-Souburg vier
punten. In de eerste wedstrijd
(5-1-overwinning op Virtus)
was Jéröme Riverola (20) de gro
te uitblinker. Afgelopen zondag
speelde RCS met 2-2 gelijk te
gen Rood Wit en wederom was
de rechtsbuiten de gevierde
man. Met een goal en het versie
ren van een penalty had hij een
groot aandeel in het behalen van
het punt.
Riverola komt terug van een
blessure waardoor hij het groot
ste gedeelte van vorig seizoen
buitenspel stond. „Ik had een
liesbreuk, maar het heeft een
tijdje geduurd voordat ze daar
achter zijn gekomen", aldus de
rasechte RCS-speler. „Pas tij
dens de operatie hebben ze dat
geconstateerd." De clubarts van
Sparta, Van Eijck, werd via Gé-
rard de Nooijer erbij gehaald
om het euvel te verhelpen.
In de periode dat Riverola nog
niet wist wat er nu exact aan de
hand was met zijn lies werd hij
regelmatig op straat gesigna
leerd met een bal aan zijn voe
ten. Hij is naar eigen zeggen nu
eenmaal het type straatvoetbal
ler. „Dat werd do.or sommige
mensen verkeerd begrepen.
Maar ik kreeg de pijn steeds pas
na de inspanning. Pas toen men
mij kon vertellen wat voor bles
sure het precies was, wist ik dat
alles wel weer goed zou komen.
Nu voetbal ik zo min mogelijk
op straat. Ik heb geen zin om
weer een seizoen te verpesten."
RCS gaat zondag op bezoek bij
Patrijzen. Riverola, al goed voor
vier assists in twee duels, zit al
vier jaar bij de eerste selectie en
kan zich de ploeg van Patrijzen
goed herinneren. „Ze hadden
twee jaar geleden een stugge
ploeg, maar ik schat de kans op
winst 75 procent voor ons en 25
procent voor Patrijzen."
Arjo den Dekker vónd het een moeilijke beslissing om het voetbal
bij Apollo op een lager pitje te zetten. „De club had al een sterke
spits verloren. En daarom is het extra lullig."
foto Dirk-Jan Gjeltema
rfnor Barry van der Hooft
ïERSEKE - De KNVB zou graag zien
jat meer voetballers zich na hun actie-
feloopbaan nuttig maken als scheids-
achter. Eens geen kritiek geven op de
leidsman, maar zelf de fluit in de hand
„emen en de opgedane ervaring als
joetballer gebruiken om wedstrijden
ugoede banen te leiden. De 46-jarige
,Vudré Nieuwenhuize besloot vier jaar
geleden, na zijn carrière als voetballer
(n trainer, om de fluit ter hand te ne
men. „Want iets doen zonder voetbal,
jat kon ik niet", legt Nieuwenhuize uit.
André Nieuwenhuize mag een Yerseke-
maninhart en nieren worden genoemd.
Hij begon zijn loopbaan bij de plaatse
lijke voetbalvereniging en zette er ruim
twintig jaar later ook een punt achter
ajn carrière. Vanaf zijn twintigste
bvam hij in het eerste elftal uit en
maakte zo een aantal keren deel uit van
ten kampioensteam. Die promoties re-
jent hij tot de hoogtepunten uit zijn
loopbaan, evenals het spelen voor vei*-
tegenwoordigende elftallen. „In de B-
junioren werd ik geselecteerd voor het
Zeeuws elftal. En later heb ik ook nog
inhet zogenaamde Reimerswaal-elftal
gespeeld. Dat waren toch altijd mooie
vertelt Nieuwenhuize.
Trainen
verloop van tijd begon Nieuwen
het spelen in het eerste elftal te
met het geven van trainin
gen. Zo was hij actief als jeugdtrainer
enhad hij het vrouwen-elftal van Yers-
=ke onder zijn hoede. Nadat hij zijn
ichoenen aan de wilgen had gehangen,
werd hij jeugdtrainer bij 's-Heer
Arendskerke. Toch kwam hij weer te
rugbij Yerseke, waar hij trainer van het
iweede team werd. Na verloop van tijd
hij, op verzoek van de toenmalige
ook zijn voetbalschoenen weer
om terug te keren in het eerste.
kon de degradatie uit de
klasse niet meer worden afge
Nieuwenhuize concentreerde
vanaf dat moment weer op de
van trainer.
leidde hem langs SVD (twee sei-
:oenen) en SSV'65 (één seizoen), waar-
ia hij uiteindelijk de eerste selectie van
ferseke onder zijn hoede kreeg. Hier
itondhij driejaar aan het roer. Hij leid
ie zijn ploeg via een onverwacht kam-
jioenschap naar de tweede klasse,
naar het daaropvolgende seizoen volg-
direct degradatie. Het bleek het
aatste seizoen bij Yerseke en na een
aartje WHS zette hij een punt achter
trainerscarrière.
drie jaar in een lager elftal te heb-
gespeeld, kwam het opmerkelijke
Samen met Wies Boone, Henk
André Nieuwenhuize: „Als een scheidsrechter zelf heeft gevoetbald, kan hij het voetbalspel lezen. foto Dirk-Jan Gjeltema
Zuidweg en Hans Zoeteweij besloot
Nieuwenhuize een scheidsrechterscur-
sus te volgen, want het viertal wilde wel
in het voetbal wereld je actief blijven.
De cursus zette Nieuwenhuize aan het
denken. „Ik betrapte mezelf erop dat ik
sommige regels niet eens kende", ver
telt hijToch doorliep hij de cursus goed
en na een halfjaar maakte Nieuwen
huize bij het treffen tussen Kloetinge 5
en Amemuiden 4 zijn debuut. En na
verloop van tijd bleek dat hij niet de
enige was geweest die sommige regels
niet kende. „Dan floot ik een wedstrijd
en liepen er spelers naar je te roepen,
maar daaruit bleek dat ze de regels ge
woon niet kenden."
Ook op het scheidsrechtersgebied
bleek de inwoner van Yerseke talent te
hebben. Het 'scoutingsapparaat' van
de KNVB hield hem nauwlettend in de
gaten en dat leidde ertoe dat Nieuwen
huize in twee jaar tijd van groep vijf
naar groep drie promoveerde. Het afge
lopen seizoen bleef hij echter in dezelf
de groep, wat inhoudt dat hij wedstrij
den tot en met de tweede klasse mag
fluiten. Gezien zijn ambities had hij
ook afgelopen seizoen weer graag ge
promoveerd. „Want ik streef altijd het
hoogst mogelijke na. Mijn conditie, is
goed en ik doe het graag. Ik blijf echter
nuchter en daarom denk ik dat het er
gezien mijn leeftijd niet meer in zit.
Niet dat ik niet hogerop wil, maar ik
heb mijn leeftijd niet mee."
Aan de overstap van voetballer naar
scheidsrechter kleefde volgens André
Nieuwenhuize een groot voordeel. „Als
een scheidsrechter zelf heeft gevoet
bald, kan hij het voetbalspel lezen.
Niets ten nadele van scheidsrechters
die zelf niet hebben gevoetbald, maar
het werkt wel in je voordeel."
Binding
De binding met de voetbalvereniging
Yerseke is nog altijd aanwezig. „Na een
wedstrijd blijf ik nog even bij de betref
fende club hangen en dan ga ik naar de
kantine in Yerseke." Daar vindt dan
vaak de ontmoeting plaats tussen
Boone, Zuidweg, Zoeteweij en Nieu
wenhuize. „'Hoe was het bij jou?' is dan
meestal de vraag en zo wisselen we er
varingen uit", aldus Nieuwenhuize.
„Daarnaast train ik op maandag ook
nog de D-junioren. Ik vind het heerlijk
om met die gasten bezig te zijn Maar op
woensdag kan ik ze niet trainen, want
dan moet ik zelf trainen met de scheids
rechters."
Voor morgen heeft hij geen wedstrijd
aangewezen gekregen. „Eens in de zo
veel weken heb je een vrij weekeinde,
maar dan moet je wel als reserve stand
by blijven. Als er iemand om de één of
andere reden niet kan, word je ingezet.
En dat gebeurt negen van de tien keer.
Dus van dat vrije weekeinde zal wel
niets komen."
Het oude bestuur van TV Ovezande. Van links naar rechts Michiel Ruiter (technische commissie), Nelly Ars (penningmeester), Martha
Rentmeester (secretaresse), Charles Verbeek (initiatiefnemer en voorzitter). foto Dirk-Jan Gjeltema
